Klokken, in de vorm van staande horloges of consoleklokken, die acht dagen kunnen lopen na het opwinden. Ze moeten om de zeven dagen worden opgewonden, maar de extra dag biedt de mogelijkheid van één dag uitstel. Ze zijn vaak te herkennen aan sleutelgaten op de wijzerplaat.

Negentiende-eeuwse Amerikaanse klokken waarvan de vorm in grote lijnen op een eikel lijkt en die voorkomen in variaties voor op de plank, schoorsteenmantel en voor aan de muur.

Britse hangklokken met slingers, uit de tweede helft van de 18e eeuw, met grote wijzerplaten en houten kasten, meestal gemaakt voor openbare ontmoetingsplaatsen zoals herbergen.

Hangklokken waarvan de gewichten en de slinger volledig te zien zijn; meestal beperkt tot vroeg Amerikaanse voorbeelden.

Klokken die astronomische verschijnselen tonen, bijvoorbeeld de fasen van de maan, of klokken die de sterrentijd aangeven.

Zeer nauwkeurige elektronische klokken die worden gereguleerd door de resonantiefrequentie van atomen of moleculen, bijvoorbeeld cesium of ammoniak.

Consoleklokken uit het eind van de 18e eeuw met een rond bovenstuk, een smaller middenstuk en een rechthoekige basis, al dan niet met kleine voetjes, die een beetje lijken op luchtballonnen.

Amerikaanse hangklokken met slingers, met een ronde kast voor de wijzerplaat, een smal, taps toelopend lichaam en een doosachtige basis, waardoor het geheel lijkt op een banjo; het ontwerp werd bedacht en gepatenteerd door Simon Willard in 1802.

Stilhangende klok met een dikke wand die deel uitmaakt van een carillon (beiaard).

Series gestemde metalen buizen die verticaal zijn opgehangen in een raamwerk en worden aangeslagen met hamers, meestal gebruikt voor klokgelui-effecten in concerten en opera's .

Kleine klokken in een houten kastje die lopen op een veer of een slinger en die zijn bedoeld om op een console aan de muur te worden geplaatst, op de schoorsteenmantel gezet of van kamer tot kamer te worden gedragen. De consoles waren vaak ontworpen om bij de stijl van de klok te passen en meestal afkomstig uit de 17e en 18 eeuw.

Klokken die de tijd aangeven met cijfers op een beeldscherm in plaats van met een wijzerplaat.

Plaatsen waar aan togen alcoholische dranken, maar ook lichte maaltijden kunnen worden besteld; meestal ook met wat stoeltjes en tafeltjes.

Wordt gebruikt voor klokken die lopen op hele kleine synchrone motortjes met een permanente magneet en elektronische schakelsystemen.

Wordt gebruikt voor uurwerken die het verschil aangeven tussen de middelbare zonnetijd en de ware zonnetijd (meestal gebaseerd op Greenwich-tijd).

Hangklokken die voor het eerst werden geïntroduceerd aan het begin van de 19e eeuw in de Verenigde Staten. Ze lijken op banjoklokken maar zijn rond van basis in plaats van rechthoekig en meestal zijn ze versierd met acanthusbladeren.

Huiselijke versies van torenklokken die lopen op gewichten, met ijzeren mechanieken in opengewerkte kasten die zijn versierd met gotische decoraties; ze werden vooral vervaardigd in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland in de 15e en 16e eeuw en halverwege de 19e eeuw geïntroduceerd in de Verenigde Staten.

Wordt gebruikt voor kleinere versies van staande klokken, meestal 60 cm tot 1,5 meter hoog, met een koperen mechaniek voor acht dagen en een slinger; ze kwamen veel voor in de Verenigde Staten aan het begin van de 18e eeuw.

Bellen die hangen, veelal in een behuizing.

Klokken die zijn ontworpen om aan de muur te worden gehangen.

Wordt gebruikt voor klokken die naast de gewone tijd ook de dag, datum, maand en meestal ook de fasen van de maan aangeven.

Kerkklokken om het begin van de christelijke mis aan te kondigen, hangen buiten in torens, ook in klokkenstoelen, boven of bij de boog van het koor.

Hangende klokken met binnenin bevestigde klepel.

Instrumenten die het verstrijken van de tijd meten en dat aangeven met wijzers of cijfers. Gebruik 'horloges' voor draagbare klokken.

Mechanische klokken die worden aangedreven door een reeks gewichten en raderen.

Klokken die tonen of melodietjes spelen op vaste tijden of op verzoek.

Wordt gebruikt voor systemen die meerdere klokken aan elkaar gelijkzetten en die op gezette tijden bellen of alarmsignalen kunnen laten klinken.

Verwijst naar de cultuur en aardewerkstijl van de ‘bekermensen’ uit het late neolithicum en de vroege Bronstijd, die leefden in het 4de millennium v. Chr. en zijn vernoemd naar de typische klokvormige bekers die met horizontale banden versierd waren met behulp van fijn getande stempels. De cultuur is waarschijnlijk oorspronkelijk afkomstig uit Spanje en heeft zich verspreid over Centraal- en West-Europa, daarbij de techniek van het werken met brons naar de Britse eilanden brengend. De cultuur wordt gekenmerkt door aardewerk, een voorkeur voor individuele graven, snelle expansie op zoek naar koper en goud, het ontstaan van talrijke wapens, waaronder bogen, koperen speerpunten, platte, getande dolken en opvallende gebogen, rechthoekige polsbeschermers.

Wordt gebruikt voor ronde bogen die worden ondersteund door grote draagstenen met gekromde onderranden, waardoor de opening een klokvormig silhouet krijgt.

Geld in de vorm van klokken, soms echte klokken. Ze zijn overal ter wereld als betaalmiddel gebruikt, in allerlei culturen, zoals bij de Maya's van Midden-Amerika, in Nigeria en op vele andere plekken in Afrika.

Motief in de vorm van een gestileerd klokje van de familie Campanulaceae. Voorbeelden van het motief zijn te vinden in Noord-en Oost-Europese volkskunst en Japanse tegels. Gebruik 'kafjes (motief)' voor motieven op 18de-eeuws meubilair en andere voorwerpen die lijken op aaneengeregen kafjes of klokjesvormen die samen een festoen vormen.

Familie van 84 genera en ongeveer 2400 soorten, voornamelijk kruidachtige planten, vele met opvallende klokvormige bloemen.

Kaarten, waarop van iedere werknemer elke dag de aankomsttijd en de vertrektijd wordt geregistreerd, en die of door de werknemer zelf worden ingevuld of door een prikklok worden afgestempeld.

Metaalgieters of fabrikanten van klokken.

Personen die klokken maken of repareren.

Klokkenspellen bestaande uit een aantal gestemde stalen staafjes in rijen, die worden bespeeld met twee kloppers met knoppen.

Serie gestemde vaste klokken die binnen of buiten hangen en die bespeeld worden door er tegen te slaan. Ze zijn minder uitgebreid dan carillons, met een bereik dat beperkt is tot minder dan twee octaven. Zie 'bekkens' voor een enkele klok.

Te gebruiken voor kleine, open constructies op een dak, muur of spits van een kerk of ander gebouw, waarin klokken worden bevestigd en beschermd. Gebruik ook 'klokkenstoelen' voor de houten raamwerken waarmee klokken worden ondersteund teneinde de trillingen te dempen die het gevolg zijn van hun slingerbewegingen.

Te gebruiken voor het getimmerde houten raamwerk van een klok of klokken, zoals in klokkentorens of torenspitsen, ontworpen om het grootste deel van de trillingen te dempen die het gevolg zijn van de slingerbewegingen. Gebruik ook 'klokkenstoelen' voor kleine open constructies op daken waarin klokken worden bevestigd en beschermd.

Torens die vooral tot doel hebben uurwerken te tonen.

Wordt gebruikt voor ruimten waarin luidklokken zijn opgehangen. Voor de gehele toren wordt 'klokkentorens (luidklokken)' gebruikt en voor de stellages waar de klokken in zijn opgehangen 'klokkenstoelen'.

Roodfigurige kraters in de vorm van een omgekeerde klok met handvatten die hoog op de romp zijn geplaatst. De rand steekt uit en de voet is trapsgewijs opgebouwd.

Opwindspeelgoed waarbij gebruik wordt gemaakt van de mechanieken en binnenwerken van klokken om een stuk speelgoed of delen daarvan te laten bewegen; populair sinds halverwege de 19e eeuw, vooral in de Verenigde Staten.

Brons dat voornamelijk wordt gebruikt voor het maken van grote klokken. De standaardsamenstelling is 78% koper en 22% tin maar wordt gevarieerd om verschillende klanken te geven.

De vorm, volledig of in de omtrek, van een doorsnede van een omgekeerde kop met uitwaaierende rand en bolle bovenkant; lijkt sterk op een klok.

Hangklokken met uitgebreid houtsnijwerk en versieringen, meestal met bloemenmotieven, die de uren aangeven met een geluid dat klinkt als de roep van een koekoek; meestal met zichtbare gewichten en slinger. Ze werden halverwege de 18e eeuw geïntroduceerd in het Zwarte Woud en de vroegste exemplaren hadden een houten mechanisme.

Klokken met daarbinnen in één of meer losse percussiekogeltjes.

Zeer nauwkeurige elektronische klokken die gebruik maken van de natuurlijke frequentie van de trillingen van kwartskristallen om het mechaniek van de klok te reguleren.

Kleine metalen klokken waarvan de kast bestaat uit een opengewerkt geraamte dat lijkt op een lantaarn; ze waren populair in Engeland en Frankrijk in de 17e eeuw als opvolger van de Gotische klokken.

Klokken waarvan de herhaalde beweging niet van elektronica afhangt maar van mechanische onderdelen zoals echappementen, de zwaai van een slinger of de schommeling van een schakelrad en veer.

Te gebruiken voor speelklokken waarin het geluid niet wordt voortgebracht door bellen of gongs, maar door orgelpijpen, gewoonlijk aangeblazen door een balg.

Wordt gebruikt voor klokken die elk met hun eigen afneembare voetstuk zijn ontworpen.

Klokken die oorspronkelijk in de Verenigde Staten werden gemaakt aan het begin van de 19e eeuw en gekenmerkt worden door slanke, gedraaide pilaartjes aan weerszijden van de kast tussen de bovenkant en de basis, en een met krullen versierde bovenkant.

Kleine, draagbare klokken die werden geïntroduceerd in de 16e eeuw voor gebruik op reis; meestal zijn ze gezet in een koperen rechthoekig kastje en met een scharnierend handvat bovenop.

Klokken, kopvormig, met de open kant naar boven geplaatst op handpalm of kussen; bespeeld door ze aan te slaan.

Een klok die bij de sacristiedeur hangt. Tegenwoordig wordt hij geluid bij de binnenkomst van de priester en wanneer deze de altaarruimte verlaat resp. bij aanvang en einde van de eucharistieviering. Ook wordt deze klok geluid bij de opheffing van het brood en de wijn (elevatio) tijdens de consecratie, tenzij men de later in gebruik genomen altaarschel gebruikt. In Vlaanderen tevens geluid bij aanvang van de communieuitreiking.

Klokken met kasten die zijn ontworpen om op planken te staan.

Astronomische klokken die de sterrentijd aangeven.

Wordt gebruikt voor klokken die zo zijn ontworpen dat de mechanieken zoveel mogelijk zichtbaar zijn; ze werden halverwege de 18e eeuw bedacht in Frankrijk en waren in Engeland populair in de 19e eeuw.

Wordt gebruikt voor klokken die de tijd slaan met melodietjes of tonen, bijvoorbeeld op ieder kwartier.

Staande klokken, aangedreven door een slinger, met een kast van 1,80 meter of hoger, die halverwege de 17e eeuw werden ontwikkeld in Engeland.

Wordt specifiek gebruikt voor klokken die lopen op veren, in kasten van verguld metaal uit de 16e en 17e eeuw; de benaming wordt algemeen gebruikt voor klokken in diverse vormen, die zijn ontworpen om op tafels te staan. Ze zijn bekend sinds het begin van de 15e eeuw, vooral in Duitsland.

Grote klokken waarvan de wijzerplaten op een afstand van het mechaniek zijn gezet. Ze worden meestal geplaatst in torens of op andere opvallende plaatsen op openbare gebouwen.

Wordt gebruikt voor een soort tafelklok met een galerij en een klein koepeltje of tafelklokken die op een andere manier lijken op een toren met twee verdiepingen; ze waren populair in Engeland en Frankrijk vanaf het midden van de 16e tot in de 17e eeuw.

Metalen of aardewerken deksels met een handvat en één of meer luchtgaten, die worden gebruikt om het haardvuur 's nachts aan te houden.

Instrumenten uit de oudheid voor het meten van de tijd, die gebruik maakten van water dat met een regelmatige snelheid vaten met een schaalverdeling in of uit stroomde.

Klokken die zichzelf automatisch opwinden met een systeemvan hefbomen met gewichten of met elektromotortjes.

Wordt gebruikt voor mechanieken van een klok of horloge waarin het balanswiel bevestigd is aan het echappement door middel van een hefboom bevestigd aan een roller.

Orde van in zee levende, klokvormige ongewervelde dieren met geslachtsklieren op de buik of op de zijkant van het manubrium. De zintuiglijke structuren bestaan uit gepigmenteerde oogjes (ocelli) en een skelet waarbij, indien aanwezig, de behuizing (hydrotheca) ontbreekt waarin de poliep zich kan terugtrekken. Enkele soorten hebben een kalkachtig exoskelet. Ze komen vooral voor in baaien en ondiepe kustwateren.

Mechanische figuren of toestellen die zo zijn gemaakt dat zij schijnbaar uit zichzelf bewegen; zijn meestal voorzien van ingewikkelde verborgen mechanismen; al bekend vanaf de hellenistische tijd als speelgoed, amusement en in klokken.

Wordt gebruikt voor de uitneembare beugels in klokken en horloges, die het bovenste draaipunt van de as van de balans dragen.

Torens die zijn bedoeld en ingericht voor klokken; ze kunnen vrijstaand zijn of deel uitmaken van gebouwen of andere structuren. Ze kunnen een ronde of rechthoekige (meestal vierkante) basis hebben. Gebruik 'klokkenzolders' voor de ruimten waarin klokken worden opgehangen.

Besnaarde cilindertrommels met dubbel vel, oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld door de Yoruba in Nigeria in combinatie met klokken zonder klepel ter begeleiding van zang en dans bij oogstfeesten. Zie 'bembés' voor de Afro-Cubaanse trommen met doorgaans enkel vel.

Middelgrote bladverliezende struik die groeit op vochtige zure grond en inheems is in het oosten van Noord-Amerika, van Nova Scotia en Ontario in het Noorden tot Alabama in het zuiden en Wisconsin in het westen. De blauwe bes wordt ook elders commercieel gekweekt. In de herfst worden de bladeren helderrood. De struik heeft klokvormige witte bloemen en de donkerblauwe bessen zijn eetbaar.

Wordt gebruikt voor Italiaanse klokketorens, meestal bij een kerk en meestal vrijstaand.

Versierde hangklokken die oorspronkelijk uit Frankrijk komen, uit het begin van de 18e eeuw; meestal lopend op een veer en geplaatst in een vergulde bronzen of bewerkte houten kast die aan de onderkant in een punt uitloopt.

Verwijst naar de regionale stijl van Centraal-Java. Decoratieve kunsten en kostuums uit dit gebied worden vaak gekenmerkt door het gebruik van teritik voor het omlijnen van motieven, textielproducten die worden gedragen als hoofddoeken, grote ceremoniële omslagdoeken en sjerpen en kain kembangan bloem- en plaidmotieven. De textielmethode van de productie die bekend staat als ‘ikat’ wordt gebruikt voor het aanbrengen van patronen, waarbij gedeelten van patronen van draad worden afgebonden om de verfstof tegen te houden. Hofkledingstijlen werden gekenmerkt door appliqué op geïmporteerde zijden textielstoffen die over het effen, centrale ruitvormige gebied van een borstkleed en ceremoniële omslagdoeken werden aangebracht. In de beeldhouwkunst wordt de stijl gekenmerkt door de vroegste voorbeelden van stenen monumenten en candi's, zeldzame afbeeldingen van hindoegoden, reliëfpanelen die rigide, kloksgewijze narratieve sequenties afbeelden en Boeddhabeelden gezeten op leeuwentronen. Centraal in religieuze beeldhouwkundige programma's staat het elitaire karakter van het boeddhisme, waardoor boeddhistische iconografie en kunst de overhand hadden. In tegenstelling tot stijlen in andere gebieden van Java, wordt deze stijl niet gekenmerkt door een traditie van gegraveerde stenen afbeeldingen. In de architectuur wordt de stijl gekenmerkt door getrapte sanctuaria, afgeknotte piramideconstructies en makara-ornamenten ter versiering van trappen.

Gereedschap dat bestaat uit een lang boorijzer dat door een spoelvormig lichaam loopt en wordt gebruikt in combinatie met een boog, om gaten te boren in koper, ijzer en staal. Wordt meestal gebruikt door klokken- en horlogemakers.

Meetinstrumenten voor het meten van verhoudingen; ze bestaan uit twee rechte metalen balkjes met een scharnier aan één eind en met een schaalverdeling voor het meten; worden gebruikt door klokkemakers.

Familie van ongeveer 1600 genera en 24.000 soorten kruiden, struiken, klimplanten en bomen. De leden van deze familie hebben bloemhoofdjes die bestaan uit een groot aantal kleine klokvormige bloempjes op een schijf met bracteeën (schutbladeren) eromheen. Fossielen wijzen erop dat de eerste leden van deze familie ongeveer 50 miljoen jaar geleden in Argentinië zijn ontstaan.

Japanse bronzen klokken uit het Yayoi-tijdperk, die in doorsnede de vorm hebben van een ellips met puntige uiteinden, met een zijaanzicht in de vorm van een hoog trapezium met een platte bovenkant en omringd door een wijde metalen boog voor de ophanging. Ze werden in één stuk gegoten en rijkelijk versierd en men vermoedt dat ze eerder voor rituele of symbolische doeleinden werden gebruikt dan voor alleen muzikale doelen. Een klein aantal van de bewaard gebleven exemplaren hadden waarschijnlijk klepels

Mechanismen in klokken en horloges die de slagen meten en de snelheid reguleren van de bewegende tandwieltreinen; hierdoor controleren ze het aangeven van het verstrijken der tijd.

Wieltjes die oscilleren onder de spanning van de balansveer om het tikken van een klok en een horloge te reguleren.

Klokvormig motief met groeven dat als fioel wordt toegepast bij piramidevormige dakstructuren in de Indiase tempelarchitectuur.

Klokvormige glazen potten of deksels om gevoelige instrumenten of voorwerpen te beschermen tegen stof of beschadiging. Ook vaten voor gassen of vacuüms bij chemische experimenten.

Echappementen, met name gebruikt in torenklokken, waart een constante impuls wordt gegeven aan het pendulum door een gewicht dat wordt opgetild en altijd dezelfde afstand valt.

Vormkledingstukken uit de 18e eeuw, bestaande uit concentrische hoepels van balein of bamboe, gedragen om een rok meer volume te geven. Gebruik 'stalen crinolines' voor klokvormige kledingstukken van balein of staal.

Familie van ongeveer acht genera klimplanten, struiken en kruiden die inheems zijn in Eurazië, Afrika en Noord-Amerika. De doorgaans geurige bloemen van de leden van deze familie zijn tubulair trechter- of klokvormig en hebben gewoonlijk vijf naar buiten gespreide lobben of punten.

Omrandingen of banden die een steen of ander ornament omgeven en vasthouden, zoals op een ring of een snuifdoos; of een kristal, zoals op een horlogekast of een klok; of een glazen of plastic bedekking, zoals op een koplamp.

Vijfsnarige boogharpen van de Barma in het zuiden van Tsjaad, met stemschroeven en kleine klepelklokjes die aan de kam en de klankkast zijn bevestigd.

Wordt gebruikt voor die delen van een kompas waarop de richtingsmarkeringen zijn geplaatst, die meestal de vorm van dunne schijfjes hebben die met de klok mee zijn onderverdeeld van 0 tot 360 graden. Soms geven ze ook de windrichtingen aan.

Verwijst naar de derde van de drie Griekse bouwordes en van de latere vijf traditionele klassieke bouwstijlen die samen met de Dorische, Ionische, Toscaanse en composiete bouwstijl werd gebruikt vanaf de Romeinen tot na de Renaissance. De stijl lijkt beïnvloed door de Egyptische architectuur maar is waarschijnlijk ontstaan in Griekenland in de binnenhuisarchitectuur en vanaf de 3de eeuw v. Chr. toegepast in de buitenarchitectuur. In de Griekse architectuur kenmerkt deze bouwstijl zich door een lichtere, meer sierlijke vorm dan de Dorische of Ionische stijl, een klokvormig kapiteel met acanthusversiering ter ondersteuning van elegante voluten, en een meestal gecanneleerde zuil op een voetstuk. Deze stijl is de meest voorkomende Griekse stijl in de Romeinse bouwkunst en is daarin en in latere stijlen vaak gewijzigd. De term is te onderscheiden van de term 'Corinthische orde', aangezien een bouworde slechts kan verwijzen naar het specifieke samenstel van onderdelen dat moet voldoen aan eenduidige, vastgelegde regels en verhoudingen, afhankelijk van de functie van elk onderdeel in het geheel.

Klokvormige glazen koepels die over tere planten worden geplaatst om ze te beschermen tegen het weer, en om de groei te forceren.

De verzameling van de bewegende delen of een bepaalde portie van de delen van klokken en horloges, exclusief de wijzerplaten of omhulsels.

Wordt gebruikt voor de wijzers of andere indicatoren die de minuten aangeven op klokken of horloges; meestal langer dan uurwijzers.

Wordt gebruikt voor de multifunctionele of veelzijdige eigenschappen van een bouwwerk; vooral gebruikt om de soorten gebouwen te beschrijven die flexibel genoeg zijn om een groot aantal functies te vervullen, zoals een gymnastieklokaal of sportcentrum.

Een type oud-Griekse vaten, genoemd naar de pottenbakker Nikosthenes, met een koepelvormig deksel met fioel, een buik in de vorm van een omgekeerde klok op een korte steel, en een naar buiten gedraaide voet als ondersteuning.

De beschermende en versierende bedekkingen die een klokkenhuis en wijzerplaat bijeenhouden en omgeven.

Tijdklokken die op munten werken, bedoeld om de parkeertijd van motorvoertuigen te kunnen controleren.

Toetsenborden, gewoonlijk van orgels maar die zich ook bevinden op carillons, klavecimbels, klavichords en piano's, die worden bespeeld met de voeten en die of aan hun eigen pijpen, klokken, of snaren zijn aangesloten of aan die van de handklavieren zijn verbonden.

Wordt gebruikt voor klokken die zijn ontworpen om op schoorsteenmantels te staan en die meestal gedrongen en zwaar zijn en geen handvatten hebben.

Legering die bestaat uit circa vijf delen rood koper en één deel zink die als imitatiegoud wordt gebruikt. Pinsbek lijkt op messing maar bevat een hoger gehalte aan rood koper. Pinsbek is circa 1740 uitgevonden door de Londense horlogemaker Christopher Pinchbeck. Pinsbek werd vaak toegepast door klokkenmakers en bij de vervaardiging van goedkope sieraden en snuifdozen, in het bijzonder door ambachtslieden in Londen.

Platte schijven of strips van metaal of hout waartussen mechanieken van klokken en horloges zich bevinden.

Vaas gedragen door twee, drie of vier kleine pootjes. Komt vooral voor in Midden-Amerikaanse archeologie maar ook in de Europese Klokbekercultuur uit het late Neolithicum en de Vroege Bronstijd.

Hoeden met een klokvormige bol.

Zeer nauwkeurige klokken met een aperiodisch echappement en een slinger met temperatuurscompensatie, die worden gebruikt voor afstellen van andere klokken; meestal in de vorm van staande klokken.

Kleine klokjes of grote horloges die in opvouwbare kastjes zijn geplaatst en die zijn bedoeld voor gebruik op reis.

Klokken en horloges met slagwerkmechanismen die op verzoek een reeks bellen, schellen of klokken laten slaan om de tijd aan te geven in uren, kwartieren en soms minuten. Gebruik 'slaande horloges' voor horloges die de verstrijkende uren slaan.

Overjassen voor te paard; getailleerd en klokkend uitlopend.

Te gebruiken voor speelgoed op wielen dat is bedoeld om voortgetrokken te worden en waarbij bellen of een klokkenspel gaan rinkelen wanneer de wielen draaien; populair sinds de jaren 1860.

Tangen die voornamelijk worden gebruikt door klokken- en horlogemakers om staafjes, pinnetjes of andere kleine voorwerpen vast te houden terwijl ze worden gevijld.

Wordt gebruikt voor wijzers of andere indicatoren die de seconden aangeven op klokken en horloges.

Verwijst naar de eerste Chinese dynastie waarover we een zekere kennis bezitten, zowel op archeologisch als op historisch gebied. De Shang-dynastie heerste van circa 1600 v. Chr. tot circa 1050 v. Chr. Het centrum van hun cultuur bevond zich op de hoogvlakte van de Gele Rivier, hoewel hun macht zich in bepaalde perioden uitstrekte tot het noorden van de huidige provincie Henan en tot delen van de huidige provincies Shandong, Shanxi en Shaanxi. Deze periode staat bekend om de vooruitgang op het gebied van de bronsbewerking en andere technieken, die de beschaving op een hoger peil brachten. De Shang-dynastie beschikte over omvangrijke legers met een grote verscheidenheid aan wapens en wapenrusting. Brons werd ook gebruikt voor rituele voorwerpen, zoals klokken en standaarden. De bronzen voorwerpen uit de Shang-dynastie werden voorzien van een uiterst schetsmatige decoratie, waarin het 'taotie'-dierenmasker een veelvoorkomend motief was. De godsdienst en voorouderverering in de Shang-periode kende het gebruik van zogeheten orakelbenen (jiagu), dierenbeenderen en schildpadschilden met inscripties. Er zijn bijna 100.000 orakelbenen gevonden sinds onderzoekers de betekenis van dit verschijnsel hebben ingezien. Orakelbenen zijn de oudste vorm van Chinese geschiedschrijving. Uit de inscripties is een lijst met koningen afgeleid die overeenstemt met latere schriftelijke historische bronnen. De Shang-dynastie kende een redelijk verfijnd schrift; sommige karakters worden nog steeds gebruikt. Het aardewerk van de Shang-dynastie was veelkleurig en werd vervaardigd met een draaischijf of opgebouwd uit rollen. Het aardewerk werd vaak voorzien van opgedrukte patronen. De oudst bekende Chinese glazuren werden gemaakt in de Shang-periode. Er zijn marmeren en kalkstenen beeldhouwwerken van bestaande en mythische dieren gevonden. De stedelijke nederzettingen uit de Shang-periode tonen aan dat de basisvormen van de Chinese architectuur al werden gebruikt; belangrijke nederzettingen zijn Erlitou, Zhengzhou en Yin (nabij het huidige Anyang), die allemaal op verschillende momenten als hoofdstad hebben gefungeerd. De latere Shang-vorsten waren hedonisten die weelderige paleizen lieten bouwen. De Shang-dynastie werd opgevolgd door de Zhou-dynastie, die oorlogszuchtiger was en effectief gebruik maakte van de strijdwagen.

Wordt gebruikt voor torenachtige bouwwerken waarin klokken hangen in boeddhistische kloosters.

Het raderwerk en soortgelijke mechanismen die het slagwerk van een klok of horloge doen werken.

Bellen op een arrenslede of op het tuig van een paard dat een arrenslede trekt, ook de orkestrale ratels van aan een ring geregen kogelklokken.

Wordt gebruikt voor massa's, meestal lang in verhouding tot hun breedte, hangend aan een vast punt, en met vaak een gewicht aan het vrije uiteinde, en in staat om in een boog heen en weer te zwaaien door de werking van de zwaartekracht en de verkregen vaart. Wordt soms gebruikt voor het reguleren van de snelheid van het mechaniek van klokken

Series vaste hangende klokken, meestal voor gebruik buiten in een open torenkamer of in een hoog raamwerk, die handmatig via een speelklavier kunnen worden bespeeld, dan wel automatisch door een uurwerk of elektronisch door middel van een pneumatisch mechanisme. Ze zijn uitgebreider dan klokkenspelen, met een bereik van twee octaven of meer, waarbij alle tonen behalve de laagsten een volkomen chromatische toonladder vormen.

Karakteristiek type staande klok in Amsterdam en Holland, soms voorzien van figuurmechanieken, speelwerken of astronomische aanduidingen. Het platine-uurwerk is uitgerust met een ankergang en een lange slinger. De kast is dikwijls voorzien van zaagwerk en bekroond door figuren zoals de Atlas-drager en famen.

Klokvormige crinolines van balein of staal die halverwege de 19e eeuw werden gedragen. Gebruik 'hoepelrokken' voor 18e-eeuwse vormkledingstukken die bestaan uit een reeks concentrische hoepels van balein of bamboe.

Verwijst naar de latere fase van de Oostelijke Zhou-periode, van 403 tot 221 v. Chr., hoewel sommige onderzoekers deze periode tussen 475 en 221 v. Chr. dateren. De naam is afkomstig uit kronieken uit de periode. Deze werd gekenmerkt door ernstige versplintering die leidde tot economische en politieke neergang, maar werd ook gekarakteriseerd door fantasierijk vakmanschap. Deze creativiteit werd mogelijk bevorderd door een toename van het aantal mecenassen en door de concurrentie tussen de verschillende staten van de Zhou-dynastie. De graftombe van de markies van Zeng in Suizhou in de provincie Hubei is een belangrijke vindplaats voor de vroege periode van de Strijdende Staten; op deze site zijn meer dan 15.000 artefacten gevonden, zoals bronzen ritueel vaatwerk, klokken, wapens, lakwerk en objecten van hout en bamboe. Veel voorkomende decoratieve motieven op bronzen en keramische objecten waren vogels met gebogen vleugels en draken, wat duidt op contacten met de culturen van de Aziatische steppen, de Hunnen en de Tartaren.

Kruisen met vier gelijke armen die gehoekt zijn tegen de klok in en worden geassocieerd met ongeluk; symbool van de NAZI-partij. Dezelfde soort kruisen maar dan gehoekt met de klok mee staan voor geluk en voorspoed.

Klokvormige 'drinkuit', met aan het uiteinde van de stam een belletje in plaats van een voet. Kan enkel leeg en omgekeerd op de tafel staan. De tafelbel werd geluid wanneer het glas leeggedronken was.

Getande segmenten van cirkels die om een spil draaien om roterende bewegingen om te zetten in lineaire bewegingen met als doel het tellen van het aantal slagen in slaande of luidende klokken of repetitiehorloges.

Kleine bekers met een klokvormige kom, waarvan het onderste gedeelte is versierd met een rand die doet denken aan een distel; oorspronkelijk afkomstig uit Schotland. Ook bekers op voet waarvan de cuppa de vorm heeft van een distel, vervaardigd in de 16e eeuw. Geen Nederlands equivalent.

Verwijst naar de periode die wordt geassocieerd met de stad Thonburi, die in 1767 werd gesticht door de militaire leider Taskin nadat deze binnenvallende legers had verslagen en de politieke macht had gegrepen. In de stijl van deze periode staat het hernieuwde gevoel van militaire macht en politieke eenwording centraal. In de schilderkunst manifesteerde de stijl zich op muurschilderingen waarop boeddhistische onderwerpen, Thaise landschappen en details over de plattegronden en de constructie van gebouwen worden afgebeeld. Muurschilderingen decoreerden meestal de interieuren van koninklijke gebouwen of tempels. In deze periode floreerden bouwprogramma's voor tempels en paleizen, onder andere voor de Chakri Maha Prasat en de Wat Arun, een Chinees geïnspireerde tempel die wordt gekenmerkt door klokkentorens en met porselein bedekte timpanen, en door Thaise details zoals teakwoningen voor monniken. In de beeldhouwkunst manifesteert deze periode zich in grote beelden van Boeddha in koninklijke kledij die zijn gemaakt van verguld en gelakt stucwerk en gedecoreerd met ingelegd paarlemoer. Reusachtige bewakers zoals mythische half-menselijke, half-vogelachtige figuren en apsarasa's en Chinese stenen beelden verfraaien de binnenhoven van tempels in deze periode.

Wordt gebruikt voor instrumenten die automatisch de tijdsduur opnemen van een gebeurtenis of proces, of die een activiteit of een apparaat in werking stellen op een bepaald tijdstip of tijdstippen; ze kunnen al of niet een hoorbaar signaal uitzenden aan het eind van het geklokte interval.

Tijdsloten die zijn vervaardigd om een deur, ongeacht het tijdstip waarop deze is dichtgedaan, met behulp van een klok op een voorgeprogrammeerd tijdstip te kunnen vergrendelen.

Bel met een specifieke betekenis tijdens oude of rooms-katholieke ceremonies. Het kan een klokje zijn op een steel dat men tijdens een processie meedraagt of op een andere manier uitstalt en dat een kathedraal (de zetel van een bisschop) symboliseert en de band daarvan met de paus. Het gebruik ervan gaat terug tot de Middeleeuwen, toen men tijdens pauselijke processies voorbijgangers met een bel waarschuwde dat de paus eraan kwam. De term kan ook verwijzen naar versierde Etruskische en Romeinse begrafenisklokken en ceremoniële klokken of voor afbeeldingen daarvan in twee dimensies op reliëfs of muurschilderingen.

Een soort volkomen geronde amforen die zich kenmerken door klokkende en enigszins holle lippen, platte handvatten met flenzen en voeten in twee gradaties.

Wordt gebruikt voor de wijzers of andere indicatoren die de uren aangeven op klokken en horloges.

Echappementen in klokken en horloges waarin de ankeras een rechte hoek maakt met de as van het gangrad; waarschijnlijk het oudste type echappement en nu in onbruik geraakt.

Kleine, klokvormige dopjes die op de vingertop worden geplaatst om deze tijdens het naaien te beschermen.

Klokken met een bel of een zoemer die kan worden ingesteld om op een bepaalde tijd af te gaan, bijvoorbeeld om iemand te wekken.

Wordt gebruikt voor de instrumenten die de tijd aanwijzen op klokken en horloges.

Mijnen ontworpen om op, in of onder water te worden geplaatst en tot ontploffing te worden gebracht door middel van de trilling van schroeven of motoren, magnetische aantrekking, aanraking (of contact), een tijdklok of afstandbediening.

Wordt gebruikt voor klokken die de tijd slaan volgens het glazensysteem dat wordt gebruikt op schepen.