Element dat de structuur bepaalt van alle plantaardige en dierlijke weefsels. Chemisch symbool C, atoomnummer 6. Koolstof kan in allerlei vormen voorkomen: als diamant, grafiet, steenkool, carbonzwart of fullereen. Koolstof komt in hoge concentraties voor in steenkool, cokes, benzine en aardgas. Ook eiwitten zoals haar, vlees en zijde bevatten koolstof, naast andere elementen. Er bestaan meer dan zes en een half miljoen verschillende koolstofverbindingen, waaronder suiker, zetmeel en papier.

Staal zonder vastgesteld minimumgehalte aan legeringelementen. De term kan ook verwijzen naar staal dat niet meer dan 0,4% koper bevat of naar staal met een maximumgehalte van 1,65% mangaan, 0,6% silicium en 0,6% koper.

Staal met een koolstofgehalte dat lager is dan 0,2%.

Kalksteen die rijk is aan koolstof.

Staal met een koolstofgehalte van meer dan 0,5%.

Dateringsmethode, die is gebaseerd op de bekende halfwaardetijd van koolstof-14, waarbij de hoeveelheid lage radioactiviteit wordt gemeten van koolstof die is achtergebleven in oud en dood, oorspronkelijk organisch materiaal, zodat kan worden bepaald wanneer een plant of dier is gestorven.

Een algemene naam voor staal dat zijn onderscheidende eigenschappen dankt aan andere elementen dan koolstof. Soorten staallegering ontlenen hun naam meestal aan de elementen die de meeste invloed hebben op hun karakter. Gewoonlijk gebruikt voor het maken van gereedschappen en voor bouwwerkzaamheden.

De studie van scheikundige reacties en eigenschappen van alle elementen en hun verbindingen, met uitzondering van koolwaterstoffen; omvat gewoonlijk echter wel koolstofmetalen, kooloxiden, metaalcarbonaten, koolstof-zwavelverbindingen en koolstof-stikstofverbindingen.

Verwijst naar een reeks roodachtig tot blauwachtig grijsachtige of zwartachtige kleuren die lijken op de kleur van houtskool, dat wil zeggen grafietkoolstof gemaakt uit plantenmateriaal.

Een van de vier belangrijkste soorten koolwaterstof die voorkomen in ruwe olie, behorend tot de groep organische verbindingen die een ring van onverzadigde koolstofatomen hebben. In het algemeen beschouwd als vluchtiger en actiever dan een alifatische koolwaterstof.

Natuurlijk voorkomende zwarte, vaste bitumen die oplosbaar zijn in koolstofdisulfide en die gaan smelten bij temperaturen boven de 110 graden Celsius.

Een vorm van houtskool die wordt geproduceerd door dierlijke botten te verhitten met gebruikmaking van een beperkte hoeveelheid lucht. Dit materiaal wordt gebruikt als pigment en voor het verwijderen van gekleurde onzuiverheden uit vloeistoffen. Het bevat slechts 12 procent elementaire koolstof; de rest van het materiaal bestaat voornamelijk uit calciumfosfaat en calciumcarbonaat.

Algemeen te gebruiken voor een aantal natuurlijke ontvlambare stoffen die rijk zijn aan koolstof en waterstof.

Elektrische lampen waarin de stroom door een luchtspleet tussen twee elektrodes, meestal van koolstof, wordt geleid. De twee elektroden en de lucht in de spleet worden zo warm dat ze helder opgloeien.

Fenomeen waarbij de oppervlakte en de onderste lagen van de dampkring van een planeet blijvend een relatief hoge temperatuur hebben, omdat de dampkring meer zichtbare straling van de zon doorlaat dan infrarode straling van de planeet. Het wordt zo genoemd omdat de dampkring van de aarde enigszins is te vergelijken met het glas van een broeikas, dat licht binnenlaat maar geen warmte laat ontsnappen. De term wordt vaak gebruikt om specifiek te verwijzen naar de toegenomen omvang van dit effect in de moderne tijd, in samenhang met de opwarming van de aarde: gassen die vrijkomen na de verbranding van fossiele brandstoffen en andere bronnen - zoals waterdamp, koolstofdioxide, methaan en chloorfluorkoolstofverbindingen - absorberen infrarode straling, waardoor de vrijgekomen energie de aarde niet kan verlaten. Dit leidt tot een verhoging van de gemiddelde oppervlaktetemperatuur op aarde.

Gassen die bijdragen aan het broeikaseffect, zoals waterdamp, koolstofdioxide (CO2), methaan (CH4), ozon (O3), lachgas (N2O), fluorkoolwaterstoffen (HFK's), gehalogeneerde fluorkoolstoffen (HCFK's) en perfluorkoolstoffen (PFK's).

Vier soorten brandbare, vloeibare alcohol die vier koolstoffen bevatten en vooral worden gebruikt bij organische synthese en als oplosmiddel.

Instrumenten voor het meten van het koolstofgehalte van staal.

Lid van een groep van organische verbindingen, -COOH, waarin een koolstofatoom een dubbele binding heeft met een zuurstofatoom.

Verzamelnaam voor een groep intens zwarte, fijn verdeelde vormen van amorfe koolstof, meestal verkregen als roet na gedeeltelijke verbranding van koolwaterstoffen. De koolstof wordt gebruikt bij de vervaardiging van extreem zwarte, bijzonder goed dekkende pigmenten voor drukinkt, verf en carbonpapier, en ook bij de productie van beschermende coatings, plastics en weerstanden voor elektronische circuits. Bovendien komen de stoffen voor als versterkingsmiddelen in rubberen producten. Deeltjes carbonzwart hebben doorgaans een sferische vorm en zijn onregelmatiger kristallijn dan grafiet. Carbonzwart verandert in grafiet na langdurige verhitting op 3000 graden Celsius. Carbonzwart is, voorzover bekend, een van de meest fijn verdeelde materialen. De deeltjesgrootte en kleurintensiteit zijn afhankelijk van het fabricageproces.

Staal dat is gemaakt met smeedijzeren staven die worden verhit in houtskool voor koolstofimpregnatie.

Een weerbestendig staal dat beter bestand is corrosie dan normaal koolstofstaal vanwege een beschermende oxidelaag op het staaloppervlak. De vloeigrens van minimaal 50.000 is kostenbesparend omdat lichtere delen kunnen worden ontwikkeld en opgebouwd tot structuren. Het is bedoeld voor gebruik in ongeschilderde toepassingen waar een besparing op onderhoudskosten, zoals schilderen, gewenst is. Cor-Ten is een merknaam voor corrosiebestendige producten die zijn ontwikkeld door United States Steel; Cor-Ten is vervolgens in licentie vrijgegeven voor productie door andere staalfabrikanten.

Een zeer transparante en buitengewoon harde edelsteen van koolstof. Voorzover bekend is het de hardste stof.

Kopieën van documenten die tegelijk met het originele manuscript of de getypte tekst worden gemaakt door middel van een tussenliggend stuk papier dat is bedekt met koolstof.

Pleistergereedschap van zeer flexibel koolstofstaal. Worden gebruikt bij het afwerken van pleister.

Beeldvervaardigingstechniek waarbij gebruik wordt gemaakt van rook als expressiemiddel. Er wordt namelijk papier boven een kaarsvlam gehouden en men laat de zwarte koolstofresten op het papier vallen, ervoor zorgend dat een gelijkmatige, gladde textuur wordt gevormd.

Een ijzerlegering die koolstof en silicium bevat, met een hoge compressiesterkte maar een lage treksterkte. Er worden zeer veel verschillende objecten van gietijzer gemaakt door het gesmolten metaal in zandvormen te gieten en vervolgens machinaal verder te verwerken. De objecten worden gebruikt in de bouw en als decoratieve en gebruiksvoorwerpen.

Een in de natuur voorkomende gekristalliseerde vorm van koolstof, dimorf met diamant. Grafiet heeft een gelaagde structuur die bestaat uit ringen met zes koolstofatomen die zijn gerangschikt in horizontale lagen die relatief ver van elkaar af liggen, en kristalliseert in het zesvlakkige systeem, anders dan diamant, waarbij koolstofatomen kristalliseren in het achtvlakkige of viervlakkige systeem. Hierdoor hebben diamant en grafiet zeer verschillende eigenschappen. Grafiet is ondoorzichtig en zacht, voelt vettig aan en is ijzerzwart tot staalgrijs van kleur; het komt voor als kristallen, vlokken, schilfers, aders, bodemlagen of verspreid in metamorfe gesteenten.

Verwijst naar een onzuivere vorm van grafietkoolstof die ontstaat als reststof bij de gedeeltelijke verbranding van koolstofhoudend materiaal, of bij verhitting van dit materiaal waarbij zuurstof in beperkte hoeveelheid aanwezig is. Het wordt gebruikt als tekenmateriaal, voor het filteren van vloeistoffen of lucht, en voor andere doeleinden.

Tekenmateriaal dat is vervaardigd door binding van koolstofdeeltjes in galnotenextract, en dat na het aanbrengen op papier verkleurt als gevolg van oxidatie.

Een nikkel- en chroomlegering, ontwikkeld door International Nickel Co. en gebruikt voor voedsel- en zuivelapparatuur. Het bevat 79,5% nikkel, 13% chroom, 6,5% ijzer, 0,08% koolstof en kleine hoeveelheden koper, mangaan en silicium.

Te gebruiken voor de elektrische bogen die worden geproduceerd tussen twee elektroden waarvan er minstens één van koolstof is.

Verbinding die wordt gemaakt door koolstof en zwavel samen te verhitten; wordt gebruikt als een oplosmiddel voor rubber en andere producten.

Fotografische afdrukken vervaardigd volgens de kooldruktechniek. Hierbij wordt gelatine, dat door middel van een dichromaat lichtgevoelig is gemaakt, samen met een pigment, b.v. koolstof, op pigmentpapier aangebracht. Tijdens de belichting wordt de gelatine in meerdere of mindere mate gelooid, afhankelijk van de zwarting in het negatief. Deze gelooide gelatine is onoplosbaar in water. Om het beeld te kunnen ontwikkelen (waarbij de niet-gelooide gelatine, die zich onder het gelooide laagje bevindt, verwijderd moet worden) moet het belichte pigmentpapier overgedragen worden op een tijdelijke drager. Na de ontwikkeling (in warm water) wordt het beeld, dat spiegelbeeldig op deze tijdelijke drager is aangebracht, nogmaals overgedragen op het uiteindelijke papier. Veel toegepast voor kunstreprodukties.

Fotografische procédés waarbij gelatine, dat door middel van dichromaat lichtgevoelig is gemaakt, samen met een pigment, b.v. koolstof, op pigmentpapier wordt aangebracht. Tijdens de belichting wordt de gelatine in meerdere of mindere mate gelooid, afhankelijk van de zwarting in het negatief. Deze gelooide gelatine is niet oplosbaar in water. Om het beeld te kunnen ontwikkelen (waarbij de niet-gelooide gelatine, die zich onder het gelooide laagje bevindt, verwijderd moet worden) moet het belichte pigmentpapier overgedragen worden op een tijdelijke drager. Na de ontwikkeling in warm water, wordt het beeld, dat spiegelbeeldig op deze tijdelijke drager is aangebracht, nogmaals overgedragen op het uiteindelijke papier. Veel toegepast voor kunstreproducties.

Een verbinding uit een grote groep chemische verbindingen met de elementen koolstof, waterstof en zuurstof.

Lid van een grote groep organische stoffen die uitsluitend de elementen waterstof en koolstof bevatten. Het zijn de belangrijkste bestanddelen van ruwe aardolie en aardgas, waaruit bepaalde fracties worden onttrokken voor gebruik als brandstof of als grondstof voor de chemische industrie.

Staal dat koolstof, mangaan en kleine hoeveelheden van andere elementen bevat, en zeer sterk en corrosiebestendig is. Door contact met de lucht ontstaat een kiezelachtig, roestig uitziend oppervlak dat helpt corrosie te verminderen; deze oppervlaktelaag verkleurt na een aantal jaar naar een diep paarsbruin, waardoor deze staalsoort soms wordt gebruikt voor zichtbare structuuronderdelen van gebouwen.

Een zachte kool, meestal donkerbruin van kleur, met vaak een kenmerkende houtachtige structuur; ligt qua dichtheid en koolstofinhoud tussen turf en bitumineuze kool in.

Egyptisch marmer dat door koolstof zwart van kleur is.

Staal met een koolstofgehalte tussen 0,2 en 0,5%.

Roestvrij staal met naar verhouding veel chroom, varierend van 12 tot 17%, en naar verhouding veel koolstof.

Inkt gemaakt van gemalen, zwart koolstofpigment opgelost in water, waaraan hars is toegevoegd; wordt gebruikt als een vloeibaar tekenmateriaal.

Verwijst in algemene zin naar stoffen die koolstofverbindingen bevatten, en zaken die verband houden met, of afgeleid zijn van levende organismen. Verwijst in meer specifieke zin naar etenswaren en andere consumptieproducten die zijn geproduceerd zonder kunstmatige stoffen, kunstmest of kunstmatige toevoegingen en, met betrekking tot levende have, in een niet-bioindustriële omgeving, met voldoende bewegingsvrijheid.

Materiaal dat koolstof bevat, inclusief de materialen die afkomstig zijn van levende organismen.

Een samenstelling die bestaat uit een metaal dat direct is verbonden met een koolstof.

Hoofdkap uit de ijzertijd. Het enige bekende exemplaar is in de negentiende eeuw gevonden in veengrond op de Orcaden. Uit koolstofdatering door het National Museum of Scotland is gebleken dat de kap dateert uit de periode 250-615 n.Chr. Het wordt beschouwd als het oudste en best bewaarde stuk textiel dat in Groot-Brittannië is gevonden. Voor bestudering ervan is ten minste één replica gemaakt.

Vermindering van de concentratie ozon in de ozonlaag als gevolg van luchtverontreiniging. De verdunning van de ozonlaag en het verschijnen van een zichtbaar 'gat' boven het zuidpoolgebied zijn onderwerp van uitvoerige openbare beleidsdiscussies, media-aandacht, nationale wetgeving en internationale verdragen. Ozon in de stratosfeer beschermt levende organismen op aarde tegen de schadelijke gevolgen van de ultraviolette straling van de zon. Zelfs een relatief kleine vermindering van de hoeveelheid ozon kan resulteren in de toename van het aantal gevallen van huidkanker bij mensen en in genetische schade aan vele organismen. Het verbod op de productie of het gebruik van chloorfluorkoolstofverbindingen in de Verenigde Staten en veel andere landen is tot nu toe wellicht het meest zichtbare positieve gevolg van dit debat.

Verwijst naar de gasachtige uitwaseming van brandende materialen, vooral van organische oorsprong, die zichtbaar is gemaakt door de aanwezige koolstofhoudende materiaaldeeltjes.

Alle harde, sterke, duurzame, plooibare legeringen van ijzer en koolstof, vaak met andere materialen zoals mangaan, chroom, nikkel, molybdeen, koper, wolfraam, kobalt of silicium. Wordt algemeen gebruikt als constructiemateriaal.

Een zuur van een groep alifatische zuren, in het bijzonder palmitinezuur, stearinezuur of oliezuur. Deze vetzuren bestaan uit een lange hydrokoolstofketen die eindigt in een carboxylgroep en in verbinding met glycerol een vet vormt.

Hard, zilverachtig wit gietijzer of piekijzer waarvan de koolstof vrijwel volledig is gebonden. Kan ook verwijzen naar dunne ijzerplaten met een laag tin.

Natuurlijk krijt dat koolstof of schalie bevat en wordt gebruikt om te tekenen, vooral sinds de Renaissance.

Een cement van klei of andere kleverige, hittebestendige substantie, meestal met toevoegingen van zwavel, metaaloxiden, silica of koolstof. Dit cement wordt gebruikt voor hittebestendige coatings of afdekkingen en voor het afdichten van naden en verbindingspunten.