Lange, smalle metalen schrapers die door de oude Grieken en Romeinen werden gebruikt om zweet, vuil en olie van hun huid te schrapen na het sporten of tijdens het baden.

Divers gereedschap dat wordt gebruikt om een bepleisterd oppervlak af te schrapen om de hechting van de volgende deklaag te vergroten.

Te gebruiken voor instrumenten bedoeld om zich mee op de eigen rug te krabben, vaak in de vorm van een handje op een lange stok.

Wordt gebruikt voor bijzonder hoge gebouwen met een geraamteconstructie.

Krabbers met een breed, plat blad die voornamelijk worden gebruikt om behang van muren te verwijderen.

Verwijst in algemene zin naar een laat-19de-eeuwse stroming onder architecten en ingenieurs, met als belangrijkste exponenten Daniel Burnham, William Le Baron Jenney, John Root en het bedrijf van Dankmar Adler en Louis Sullivan, die uiteindelijk zou leiden tot de ontwikkeling van de wolkenkrabber en een duidelijk moderne architectuurstijl; kenmerken waren skeletbouw in staal en ijzer bekleed met metselwerk, eenvoudige uitwendige decoraties, vaak uitgevoerd in rode baksteen of terracotta, afwijzing van historische vormen en toepassing van zware, hoekige geometrische volumes.

Middelhoge gebouwen of wolkenkrabbers met een kleinere diepte in vergelijking met hun lengte en meestal met hun hoogte. Te gebruiken om ze te onderscheiden van 'torenflats', die meestal de vorm hebben van een toren en zijn gesitueerd rond een centrale kern.

Glas dat in de gordijngevels van wolkenkrabbers wordt gebruikt als boogvullingsbeglazing. Het is meestal gepolijst spiegelglas of patroonglas waarbij op één zijde gekleurd email is versmolten.

Wolkenkrabbers, meestal in de vorm van een toren, met appartementen of kantoren die zijn gesitueerd rond een centrale kern. Te gebruiken om ze te onderscheiden van 'slab blocks', die meer rechthoekig zijn.