Entablementen waarvan de kroonlijst direct op de architraaf rust, doordat de fries is weggelaten.

Open kroon met opstaande bladversiering. Meestal voor het beeld van Maria.

Soort sieraad op het hoofd gedragen door vrouwen, meestal van koninklijken of adellijken bloede bij staats- of andere formele aangelegenheden. Meestal in de vorm van een licht gebogen (minder dan een halve cirkel) verticale band, meestal in het midden wat hoger, bezet met diamanten of andere edelstenen. Deze term werd oorspronkelijk gebruikt voor hoofdtooien die door de oude Perzen werden gedragen en verwijst nu ook naar de pauselijke driekroon.

Britse zilveren of koper-nikkelen munten ter waarde van twee shilling en sixpence die na 1971 geleidelijk uit de circulatie werden genomen.

Kroonlijsten die de helling van een gevelspits, fronton of dak volgen.

Holle oppervlakken op de plaats van de naad tussen een muur en het plafond.

Kroonlijsten die bestaan uit grote holle kwartcirkellijsten, soms versierd.

Sierbanden, -kransen of dergelijke sierobjecten ter omlijsting van het hoofd die worden gedragen voor persoonlijke opschik of als teken van eer of prestatie. Ook kroningskransen van bladeren of bloemen.

Dat gedeelte van een hoed of ander hoofddeksel dat de kruin van het hoofd bedekt.

Wordt alleen gebruikt voor de grote zilveren Britse munten die tussen 1551 en 1937 sporadisch werden geslagen en voor Britse munten van koper-nikkel die tussen 1937 en 1965 in omloop waren. Beide munten hadden een waarde van vijf shilling.

Gebieden in bepaalde landen of regio's die toebehoren aan het Britse Gemenebest en in naam van de vorst worden aangehouden.

Plat vensterglas dat wordt gemaakt door een bol glas te blazen, deze van de blaaspijp over te brengen naar een staaf, open te snijden en vervolgens snel rond te draaien tot er als gevolg van de middelpuntvliedende kracht een platte schijf ontstaat. Het kunnen kleine, afzonderlijke ruiten zijn met een verdikking in het midden of grote schijven die na tempering in stukken worden gesneden. Kroonglas is dun, sprankelend en licht gewelfd met concentrische golvende lijnen. Kroonglas was overal in het oude Romeinse Rijk bekend. Het is te vinden in vensters van middeleeuwse kathedralen.

Objecten met een symbolische betekenis, vervaardigd van kostbare materialen, zoals scepters of kronen versierd met juwelen, die behoren bij de functie van een vorst.

Geplooide metalen flessedoppen.

De uitstekende, bovenste delen van klassieke entablementen. Wordt ook gebruikt voor gelijksoortige onderdelen die een muur bekronen, ongeacht de stijl.

De bovenste lijsten zoals op een binnenmuur, de bovenkant van een kroonlijst, of een meubelstuk.

Wordt gebruikt voor het bovenste uitstekende deel van een voetstuk dat traditioneel in drieën is verdeeld.

Verwijst naar bepaalde geschilderde muurpanelen, meestal uit het Italië van de 15de en 16de eeuw. Ze werden meestal in een fries boven de houten kroonlijstlatten aangebracht, waardoor ze een apart register vormden tussen de houten lambrisering en de kale muur direct onder het plafond. Tegenwoordig zijn ze vaak verwijderd van hun oorspronkelijke locatie en worden ze gekenmerkt door hun lange, smalle proporties. Te onderscheiden van 'spalliere (schilderingen)', die lager op de muur werden aangebracht, net boven kisten of banken. Omdat de oorspronkelijke context niet meer duidelijk is nadat het paneel is verwijderd, wordt de term 'spalliere' vaak voor beide vormen gebruikt.

Verlichtingssystemen die bestaan uit lichtbronnen die worden afgeschermd door een paneel dat evenwijdig aan de muur is geplaatst en aan het plafond is bevestigd om licht over de muur te verspreiden; meestal gebruikt voor het visuele effect.

Korte cilinders met een getande rand die lijken op een kroon en gebruikt worden als tandwiel in spilenchappementen.

Wordt gebruikt voor ornamentele elementen, meestal in reliëf en driehoekig van vorm, die lijken op een fronton en boven deuren of ramen worden geplaatst.

Penpunten bedoeld om in een houder te plaatsen.

Metalen cilinders met tanden aan één kant. Worden gebruikt voor het snijden van cilindervormige objecten of schijven uit hout, hoorn, metaal en andere materialen.

Plafondverlichting met meestal twee of meer omhoog krullende armen, waaraan kaarsen, branders of lampen.

Kleiner of bescheidener dan kronen; duiden meestal een hoge positie aan onder die van een vorst.

Bovenste deklijst van metselwerk of ander onbrandbaar materiaal, bovenop schoorstenen. Voor extra onderdelen die bovenaan openingen van schoorsteenpijpen worden geplaatst en deze bedekken wordt 'schoorsteenkappen' gebruikt.

Hangende metalen ronde rekken met meerdere haken om vlees aan op te hangen

Een type Jacobite-glazen dat werd geproduceerd ter herdenking van de jacobietenopstand van 1715. Amen-glazen zijn versierd met diamantgraveringen van gebeden die eindigen met ‘Amen’, vandaar de naam. Ze tonen ook de zwaar gekrulde letters ‘I.R.’ met een verhuld cijfer 8 en een kroon.

Franse bergmeubels die bestaan uit twee wandkasten boven op elkaar, elk met twee deuren waarbij de voorkant en de zijdes van de bovenste kast iets zijn verzonken. Ze hebben meestal een architectonisch raamwerk met pilasters die door een timpaan worden bekroond.

Aanduiding voor Romeinse munten van de 3e eeuw n.C. die zich kenmerken door een stralenkroon op de afbeelding van de keizer. Ze werden oorspronkelijk van zilver gemaakt en hadden waarschijnlijk een waarde van een dubbele denarius, later met een lager edelmetaalgehalte.

Delen van gebouwen, die zich, bezien vanaf de buitenzijde, boven de bovenste kroonlijst bevinden; zowel met als zonder vensters.

Koningskroon. Een kroon met twee gekruiste diademen (halve cirkels) op de hoofdring, versierd met edelsteenmotieven.

Spiegels met lijsten die geheel of gedeeltelijk van marmer zijn en vaak met filigreinwerk of een opengewerkte kroonlijst zijn versierd. Ze kwamen aan het eind van de 18e en begin van de 19e eeuw veel voor en zijn waarschijnlijk afkomstig uit Bilbao, Spanje.

Wordt gebruikt voor kroonlijsten die iets uitsteken, met egale blokvormige modillions en eenvoudige steunlijsten

Verwijst naar een type glas dat wordt gekenmerkt door centrale cirkelvormige randen rond een pontil mark. Een ruit van dit glas wordt vervaardigd uit het middendeel van een plaat kroonglas, dat ontstaat door het ronddraaien van een glasbel op een ponteerstaaf, waarna één uiteinde wordt weggesneden, zodat er grote ronde glasvlakken ontstaan.

Kroonluchters met een lamp in het midden, meteen onder de stang.

Kroonluchters met een verstelbare lamp in het midden die op verschillende hoogtes kan worden ingesteld en omlaag kan worden gebracht om meer licht te geven, bijvoorbeeld bij het eten of lezen.

Wordt gebruikt voor de kroonlijst boven de dakranden of de kornis van gebouwen, of voor siergoten.

Plat vensterglas dat zich kenmerkt door rechte ribbels. Vervaardiging vindt plaats met behulp van een oude techniek, waarbij een grote bol glas wordt geblazen en aan een blaaspijp wordt uitgeslingerd, zodat het een lange fles vormt. Vervolgens worden de halfronde uiteinden afgesneden. Door de ontstane cilinder daarna in de lengte door te snijden en opnieuw te verwarmen, kan men het met een houten vlak platstrijken of laten inzakken tot het plat is. Glas kenmerkte zich traditioneel door een grote variabiliteit in textuur, kleur en dikte. Vervaardigd met moderne methoden is het echter regelmatiger. Cilinderglas verving kroonglas grotendeels toen het productieproces werd gemechaniseerd.

Kraagsteen of houten kraagstuk, dat dient om een balk, kroonlijst, boog e.d. te ondersteunen.

Lage verdiepingen boven de zijkapellen en onder de kroonlijst van het middenschip in 16e- en 17e-eeuwse kerken. Ontwikkelden zich tot lange balkons en ook tot een reeks van loges, die op het middenschip uitzien. VWB

Overhangende verticale delen van een kroonlijst in de klassieke architectuur, die worden ondersteund door steunlijsten en worden afgedekt met kymatia, meestal met een druiplijst om regenwater van het gebouw af te laten vallen.

Papierformaat in Groot-Brittannië algemeen wordt gebruikt, ter grootte van 381 x 508 mm (in de Verenigde Staten 381 x 483 mm). Crownpapier had oorspronkelijk een kroon als watermerk.

Houten staf, in gebruik als aanwijs- of processiestaf is bekroond met zilveren plaat met de afbeelding van de patroonheilige van de schuttersgilde. Met de doelwijzer werden vanaf de 17e eeuw de schoten en de punten op de schietbaan aangewezen.

Stalen schrijfpen (om in een penhouder te klemmen) van een bepaald fabricaat met een kroonvormige verbreding die men regelmatig in de inkt moet dopen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld vulpennen, waarbij de inkt in een reservoir in de holle houder zit.

Verwijst naar de bouwkundestijl die wordt geassocieerd met de eerste van de drie Griekse architectuurordes en de latere vijf traditionele klassieke bouwordes in de architectuur die, met de Ionische, Corinthische, Toscaanse en composiete stijl werd toegepast door de Romeinen en tot in de Renaissance en daarna. De stijl heeft wellicht zijn oorsprong in houtconstructies uit de Bronstijd, terwijl stenen versies van de stijl zich ontwikkelden op het vasteland van Griekenland, waarschijnlijk in het Dorische Corinthe en andere steden zoals Athene, in de 8ste en 7de eeuw v. Chr. In de antieke Griekse architectuur wordt de stijl gekenmerkt door een simpele vorm en een imposante schaal, een sobere abacus en echinus, zuilen zonder basement of sokkel met schachten met twintig ondiepe cannelures, en een entablement met drie onderdelen, een onversierde architraaf, een fries van afwisselend triglieven en metopen, en een krachtig uitstekende kroonlijst. De Romeinse en latere aanpassingen vertonen vaak afwijkingen van de strenge Griekse regels en kunnen enige versiering en een basement voor de zuilen bevatten. De term is te onderscheiden van de term 'Dorische orde', aangezien een bouworde slechts kan verwijzen naar het specifieke samenstel van onderdelen dat moet voldoen aan eenduidige, vastgelegde regels en verhoudingen, afhankelijk van de functie van elk onderdeel in het geheel.

Verwijst naar de periode van het Thaise koninkrijk van Dvaravati, dat floreerde vanaf de 7de tot de 11de eeuw. De artistieke productie uit deze periode bestond voornamelijk uit Theravada-boeddhistische monumentale beeldhouwkunst die werd beeldgesneden uit schisteus zandsteen en beschilderd met rood pigment, vergulde bronzen beeldhouwwerken, beeldhouwwerk in bas-reliëf met stucwerkversieringen die taferelen afbeelden van de J'takas, vergezeld door bewakers en mythische dieren, stoepaconstructies die zijn gemodelleerd naar Indiase prototypen die worden gekenmerkt door een halve bol-constructie en een laag, vierkant basement waarbovenuit spitsen steken die zijn samengesteld uit platte ringen gekroond met een bol, en rechthoekige wihan gebouwd van baksteen met kleimortel op laterietbasementen. Voorbeelden van tempelcomplexen uit deze periode zijn te vinden op het terrein van Wat Kukut in Lamphun. De tempels uit deze periode worden gekenmerkt door laterietconstructies, terugwijkende vierkante verdiepingen, puntige spitsen die zijn samengesteld uit een groot aantal concentrische ringen en zijn versierd met kleine stoepa's, en nissen met staande Boeddhabeelden in stucwerk en terracotta.

De middelste, horizontale delen van een klassiek entablement, die zich boven de architraaf en onder de kroonlijst bevinden. Voor horizontale versierde banden in het algemeen, die te vinden zijn op architectuur en meubels, wordt 'friezen (ornamentele banden)' gebruikt.

Ramen die zich buiten bevinden in een brede sierlijst net onder kroonlijsten. Wordt aangetroffen in Griekse herlevingshuizen.

Kroonluchters met drie of meer gaslampen.

Armaturen (meestal kroonluchters) met middelen waarmee ze op verschillende hoogtes kunnen worden ingesteld.

Verwijst naar benoemde of gekozen functionarissen in verschillende bestuurslichamen, die het hoogste gezag vertegenwoordigen. In de Verenigde Staten verwijst de term naar het hoofd van de uitvoerende macht in elk van de staten, in het Britse Gemenebest naar de vertegenwoordiger van de kroon in een lidstaat of afhankelijk gebiedsdeel.

Gevels waarvan het middendeel hoger is opgetrokken tot een rechthoekige top of hals, die meestal een zoldervenster omsluit. De hals is tussen gebeeldhouwde vleugelstukken gevat en wordt bekroond door een fronton. VWB.

Verwijst naar de Japanse stijl en periode die zich ontwikkelde van 794 tot 1185 n. Chr. en samenviel met de verplaatsing van de hoofdstad naar Heian (het tegenwoordige Kyoto) en de opkomst van het tantristisch boeddhisme, afkomstig uit China. De stijl wordt gekenmerkt door de nadruk op mandala’s in beelden en de komst van nieuwe figuurtypen, zoals boeddha’s met een kroon en sieraden, en godheden met meerdere ledematen en woeste gezichtsuitdrukkingen om bovennatuurlijke krachten aan te geven. De architectuur uit deze periode wordt gekenmerkt door grote woonhuizen gebouwd op rechthoekige stukken land. Deze huizen bestaan uit paviljoens en zalen, verbonden met overdekte gangen en omheind met aarden muren.

Hoge kasten die meestal zeven of meer laden hebben en door een kroonlijst in twee secties zijn verdeeld. De onderste kast lijkt op een vergrote toilettafel en de bovenste lijkt op een ladenkast. Gebruik 'tallboys' voor soortgelijke Engelse meubelstukken.

Entablementen, breed horizontaal lijstwerk, naar klassiek voorschrift bestaande uit 'architraven', 'friezen' en 'kroonlijsten'. VWB.

Cilinders waarin de onderkant van de kaars kan worden gestoken om deze rechtop te laten staan. Ze kunnen kort zijn om alleen het uiteinde van de kaars vast te houden, of verlengd, in de vorm van een buis, om het grootste deel van de kaars vast te houden, met een instrument om de kaars op te tillen terwijl deze brandt. Is te vinden op kaarsenstandaards en kandelaars en op muurkandelaars en kroonluchters.

Lage muren die over de rand van platformen, terrassen of daken, of boven de kroonlijsten van een gebouw uitsteken. Wordt ook gebruikt voor muren die het bovenste deel van verdedigingsmuren of borstweringen vormen.

Te gebruiken voor lijstwerk in de hindoetempelarchitectuur die op kroonlijsten lijken.

Wordt gebruikt voor de Amerikaanse versie van de 17e-eeuwse Nederlandse kast of grote wandkast, die rond 1675-1750 door Nederlandse immigranten in het laagland van de Hudson en Delaware werden gemaakt en vanaf de 19e eeuw ook elders. Ze hebben meestal twee deuren met opgelegde panelen en een zware, overhangende kroonlijst met één of meerdere laden eronder. Soms zijn ze decoratief beschilderd met grisaillepanelen en fruit.

Zuilvormig grafmonumentje bekroond door een lantaarn die op begraafplaatsen staan; veel voorkomend in Frankrijk in de Middeleeuwen.

Wordt gebruikt voor gewelven waarbij de kroon van het gewelf hoger ligt dan de kroon van de transversbogen, zodat de noklijn gekromd er bovenuit steekt; vaak vormt de transvers een halve cirkel.

Traditionele kroonachtige hoofdtooien die door Russische meisjes en vrouwen werden gedragen. Oorspronkelijk onderdeel van folkloristische kostuums bedoeld om een sluier aan te hangen, maar later diadeemvormige tiara's die in de negentiende eeuw deel uitmaakten van de officiële hofkledij voor vrouwen van koninklijken bloede en voor hofdames.

Ornamentele kroonlijst bovenop een scherm of kornis, meestal in de vorm van bladeren, tudorbloemen of miniatuur kantelen. Wordt voornamelijk aangetroffen in Engelse laat- gotische architectuur.

Middelgrote groenblijvende eik die inheems is in het zuidwesten van Europa en het noordwesten van Afrika. Men kweekt de bomen in Spanje, Portugal, Frankrijk, Italië, Marokko, Tunesië en Algerije. Ze hebben een dikke isolerende schors, die ervoor zorgt dat ze zich na een bosbrand snel kunnen herstellen. De kurk beschermt de takken tegen het vuur en al snel ontspruiten er nieuwe twijgen en bladeren die een nieuwe kroon vormen. Andere bomen moeten weer helemaal opnieuw uit loten of zaden groeien. De buitenste schors van de kurkeik is licht en blijft drijven op water. Men gebruikt kurk om flessen af te sluiten, als vloermateriaal en voor andere commerciële doeleinden. Tijdens het oogsten hakt men de bomen niet om. In plaats daarvan pelt men ongeveer elke tien jaar de buitenste schors van de stam af, waarna de boom een nieuwe laag kurk vormt.

Het afdekkende lijstwerk van een klassieke kroonlijst, vooral wanneer dit de vorm heeft van een cyma, hoewel het ook een beuling- of holle kwartcirkellijst kan zijn.

Beeldgesneden houten staven van het Afrikaanse Akan-volk. Ze zijn bekroond met beeldgesneden fioelen van diverse figuren en zijn vaak met bladgoud bedekt; ze vertegenwoordigen ten minste één spreekwoord of gezegde. Tijdens publieke gebeurtenissen worden ze gedragen en getoond door de belangrijkste adviseurs van belangrijke stamhoofden, waarbij de staven fungeren als functieaanduiding van deze adviseurs; het spreekwoord of gezegde verwijst naar de continuïteit en politieke soevereiniteit van het stamhoofd en de staat, de verantwoordelijkheden van het stamhoofd, en het juist en verstandig handelen van diens onderdanen.

Gladde of gefacetteerde hangende druppels, van glas of kristal, die in allerlei vormen gemaakt worden. Wordt vooral gebruikt om kroonluchters en kandelabers te versieren. Voor gelijksoortige druppels met een driehoekige vorm wordt 'prisma's' gebruikt.

Historische benaming voor verlichtingsmiddelen, zoals kroonluchters en kandelabers, die van glas zijn gemaakt of met glazen hangers zijn versierd.

Orde van vijf soorten in één familie. De dieren hebben een lange neus, een muisachtige staart, lange ledematen, grote hoektanden en kiezen met een hoge kroon die lijken op die van hoefdieren.

Kroontjes die zijn gemaakt voor het begrafenisritueel voor jonge, ongetrouwde vrouwen in Engeland van de 17de tot en met de 19de eeuw. Ze waren niet bestemd om daadwerkelijk te worden gedragen en bestonden uit een koepelvormig houtskelet versierd met linten, bloemen, rozetten en de naam van de overledene. Ze werden voor de lijkkist uit gedragen of er bovenop gelegd. Geen Nederlands equivalent.

Verwijst naar de periode van het Javaanse Majapahit-rijk (1292- circa 1500 n. Chr.). Deze periode wordt gekenmerkt door de heropleving van pre-hindoe-elementen. De bouwkundige stijl in deze periode is het meest bekend om de reliëfpanelen die de punakawan afbeelden, clowneske personages uit Javaanse gedichten. Prominente voorbeelden van bouwkundige stijlen uit deze periode zijn Candi Brahu, met een constructie van baksteen, Candi Tikus, met zijn zwembaden, Candi Wringin Lawang, met een poorttype dat bekend is als candi bentar ('gespleten poort') en Candi Sukuh, met zijn afgeknotte piramidestructuur. Later in deze periode werden in de tempelstijlen cilindrische lichamen toegepast, vierkante basementen, complexe sanctuaria met trappen en beeldhouwwerken van gehoornde banaspatihoofden die de kroonlijsten ondersteunden.

Steunen, vaak in de vorm van een rol met acanthusmotief, die een kroonlijst ondersteunen.

Hellende platte blokken op de soffiet van de Dorische kroonlijst, meestal versierd met rijen van elk zes guttae. Ze komen voor op elke triglief en elke metope van de fries.

Architectuurstijl die verwijst naar de tempeltypen van Noord-India welke vanaf de 6de eeuw tot ontwikkeling kwamen; de letterlijke betekenis van het woord is 'behorend bij de stad', hetgeen mogelijk verwijst naar de oorsprong van de vorm. Kenmerkend voor een vroege versie van deze stijl waren de hoekprojecties (bhadra) die als hoofdnis van de kubusvormige cella uitkraagden; de nissen bevatten doorgaans afbeeldingen van de in het heiligdom vereerde godheid. De projecties liepen langs de kromlijnige toren omhoog tot aan het hoogste altaar (uttaravedi), dat werd bekroond met een amalaka; tijdens de wijding werd een fioel, gesneden in de vorm van lustervaas, soms met bladerwerk, boven op de amalaka geplaatst. Nissen met wakende godheden (dikpala's) werden op de hoeken geplaatst en extra hoekprojecties werden toegevoegd. Uit deze basisstijl hebben zich diverse regionale vormen ontwikkeld, de zogeheten latina, zo genoemd vanwege de verticale 'klimplanten' of latas. Vanaf de 11de eeuw groeide de populariteit van vormen met meerdere spitsen.

Verwijst naar de periode en stijl die zich van 710-794 v. Chr. ontwikkelde toen Nara de eerste vaste Japanse hoofdstad was, en waarin de pogingen om de Chinese cultuur naar de kroon te steken op hun hoogtepunt waren. De periode kenmerkt zich door de vervaardiging van kleine lakbeeldjes met een holle kern en door de bouw van grote tempels in de bergen die bestonden uit zalen en pagodes die in harmonie met de natuurlijke omgeving werden geconstrueerd, hetgeen een afwijking betekende van de strenge ontwerpen uit de Asuka-periode.

Plataan afkomstig uit het gebied dat zich uitstrekt van Zuidoost-Europa tot India. De bomen staan erom bekend dat ze lang leven en hebben een grote kroon. Van oudsher wordt de boom ook in andere gebieden gekweekt. De boom kan 30 meter hoog worden en heeft enorme, vaak plompe stammen die soms wel een omtrek van 10 m (en een diameter van 3 m) hebben. De stekelige ronde vruchten hangen in trosjes van twee tot zes stuks.

Verwijst naar de periode die samenviel met de heerschappij van de Kim-familie die het koninkrijk van Silla in Korea stichtte, van 57 v. Chr. tot 668 n. Chr. Hoewel de politieke en artistieke ontwikkeling langzamer verliep dan die van naburige gebieden, bevatten beroemde graftombes zoals die van de Gouden Kroon en de Gouden Bel waardevolle objecten zoals gouden kronen, juwelen, metalen vazen en fijn aardewerk. De architectuur uit deze periode is bekend door bewaard gebleven pagodes, lantaarns en stèles en door het oudste bewaard gebleven astronomische observatorium in het Verre Oosten.

Kleine olielampjes die bestaan uit een houder en een brander, met een kort, rond stompje aan de onderkant dat in een houder van een kandelaar, muurkandelaar of kroonluchter past. Ze zijn meestal van metaal of glas.

Dakstructuren bestaande uit een gelaagde kroonlijst met een piramidevorm ontspringend vanuit een vierkante basis.

Kazak-tapijten met een veld dat bestaat uit een patroon van 5 bij 3 rozetten en een aantal andere rozetten die zijn geplaatst binnen veelhoeken die vier gekrulde haken hebben, zodat ze op een kroonwiel lijken.

Altaar waarbij het altaarstuk boven de altaartafel is geflankeerd door twee of meerde zuilelementen en bekroond met een fronton (vanaf de late renaissance).

Driehoekige, glazen of kristallen, hangers die vooral worden gebruikt om kroonluchters of kroonkandelaars te versieren. Voor soortgelijke gladde of gefacetteerde hangers, die in allerlei vormen worden gemaakt, wordt 'lusters (onderdelen van verlichtingsmiddelen)' gebruikt.

Hoofdtooien van de latere Egyptische farao's die de witte kroon van Opper-Egypte combineren met de rode kroon van Neder-Egypte.

Middelgrote eik die inheems is in het zuidoosten van de Verenigde Staten, in het gebied dat zich uitstrekt van de kust van Virginia tot Midden-Florida en Texas. De boom kan 20 tot 25 meter hoog worden en heeft een grote ronde kroon.

Waardevolle Noord-Amerikaanse productieboom die voorkomt op de vlaktes aan de Atlantische kust en de kust van de Mexicaanse Golf en op laagliggende stukken land langs de Mississippi. De boom kan 24 tot 36 meter hoog worden en vanuit de zuilvormige stam groeien takken onder een kleine hoek omhoog. De kroon is rond en compact. De schors is zilverwit met een rode tint, en de glanzende, fluweelachtige bladeren zijn heldergroen en witachtig aan de onderkant. Gewoonlijk zijn de bladeren 20 centimeter lang. In de herfst worden ze rood. In het Engels noemt men de boom vaak ���cow oak' (���koeieneik'), omdat de eikels door het vee worden gegeten, of ���basket oak', omdat men lokaal manden maakt van strips van het hout. Voorheen dacht men dat het een variëteit was van Q. prinus, maar Q. michauxii is gewoonlijk massiever dan Q. prinus. Men kan er snel achterkomen tot welke soort een boom behoort door naar de habitat te kijken. Als de boom op een heuvelrug groeit, is het waarschijnlijk Q. prinus. Als de boom op natte, lager gelegen stukken land groeit, is het waarschijnlijk Q. michauxii.

Eik met brede kroon die inheems is in Noord-Amerika, in het gebied dat zich uitstrekt van het Midden-Westen tot diep in het zuiden van de VS en tot de oostelijke rand van de Great Plains. In het vrije veld kan de boom 18 meter hoog worden en 24 meter breed. De boom heeft vaak lange en dikke lage takken en groeit bij voorkeur op vochtige, diepe, vruchtbare en alkalische aarde met een goede afwatering, maar ook vaak in de buurt van heuveltoppen of hoger gelegen gebieden met een droge grond die klei bevat of vruchtbaar, zanderig of rotsachtig is. De boom verdraagt ook neutrale tot zure grond en gedijt in de volle tot gedeeltelijke zon (jonge bomen kunnen ook goed tegen schaduw).

Bollen voorzien van kruizen, die koninklijke macht en gerechtigheid symboliseren. Worden soms in de hand gehouden als onderdeel van rijksinsigniën of als ornament bovenop een scepter of kroon geplaatst.

Kroonluchters die door meerdere (meestal drie tot vijf) holle staven worden ondersteund, waardoor gas naar de branders kan worden aangevoerd.

Bloemwerk gekenmerkt door een eigen klein fijn bloempje, met vijf kroonblaadjes en een openluchtje in het midden, dat telkens wordt herhaald en het een tegen het ander wordt geklost. Blaadjes, rankjes en fantasiemotieven vullen het geheel aan.

Middelgrote eik met een ronde kroon die inheems is in het zuidoosten van de Verenigde Staten, maar voorkomt van de staat New York tot Florida, Missouri en Texas. Van de boom maakt men timmerhout en uit de schors wint men tannine. Soms ontstaan er kruisingen met andere eiken die tot de groep van de ���red oaks' behoren.

Verwijst naar de stijl die in verband wordt gebracht met Sjriwijaya op het schiereiland van Thailand gedurende de 13de eeuw. Deze stijl beïnvloedde de Indonesische kunst via de maritieme handel en uitwisseling. De stijl is een weerspiegeling van Maleisische, Chinese, Indiase en Arabische religieuze en intellectuele stromingen. In de beeldhouwkunst kenmerkt deze stijl zich door kleine bronzen boeddhistische figuren, bodhisattva's, en votiefstenen met inscripties van boeddhistische geloofsbelijdenissen. Figuren van godheden hebben kenmerken van Indiase Gupta-stijlen en zijn gekleed in lange gewaden zonder diadeem, waarbij het bovenlijf ontbloot is en het haar een vlechtenkroon vormt. Kenmerkend voor architectuur in deze stijl zijn kleine, kruisvormige tempelcomplexen.

Verwijst naar geschilderde muurpanelen, meestal naar een bepaald soort geschilderd paneel dat in de 15de eeuw en de vroege 16de eeuw werd geproduceerd in Toscane. Tegenwoordig zijn ze meestal verwijderd van hun oorspronkelijke locatie en worden ze gekenmerkt door hun grootte en vorm. Hun lengte is twee tot drie keer groter dan hun hoogte en ze zijn groter en naar verhouding hoger dan cassone-panelen. De term betekende oorspronkelijk 'ruggensteun (voor meubelstuk)' en verwees naar decoratieve panelen op hoofd- en schouderhoogte in lambriseringen boven de ruggensteun van een meubelstuk zoals een cassone, bed of een bank met een hoge rug, met een kist onder de zitting die eveneens fungeerde als een smal bed (een 'lettuccio'). Het kan ook verwijzen naar paneelschilderingen die als integraal onderdeel van de beschotten in de muur waren aangebracht. Ze zijn vaak te onderscheiden van 'kroonlijstschilderijen', die hoger in de muur in een fries boven de houten kroonlijstlatten waren aangebracht, waardoor ze een apart register vormden tussen de houten lambrisering en de kale muur direct onder het plafond. Omdat het onderscheid niet meer duidelijk is nadat het paneel is verwijderd, wordt de term 'spalliere' vaak voor beide vormen gebruikt.

Karakteristiek type staande klok in Amsterdam en Holland, soms voorzien van figuurmechanieken, speelwerken of astronomische aanduidingen. Het platine-uurwerk is uitgerust met een ankergang en een lange slinger. De kast is dikwijls voorzien van zaagwerk en bekroond door figuren zoals de Atlas-drager en famen.

Boom die inheems is in Mexico en Midden-Amerika, met opvallende trompetvormige gele bloemen die de hele kroon bedekken nadat de bladeren zijn gevallen. Het hout is hard en heeft een lichte kleur. Men gebruikt het voor meubels en inlegwerk.

Grote kasten die meestal zeven of meer laden hebben en door een kroonlijst in twee secties zijn verdeeld, waarbij het onderste gedeelte op verhoogde poten staat. Gebruik 'hoge ladenkasten' voor soortgelijke (minder specifieke) Amerikaanse meubels.

Banden die bestaan uit smalle, rechthoekige, tandachtige blokken die zich meestal langs de onderzijde van een kroonlijst bevinden. Een karakteristiek element van zowel de klassieke stijlen als van de stijlen die de klassieke stijl imiteren.

Grote boom die inheems is in de tropische gebieden in het westen van Afrika. De boom kan 60 meter hoog worden en heeft een koepelvormige of platte kroon. Aan het grootste deel van de stam groeien geen takken. De vrucht is een dopvrucht met twee vleugels. Het hout gebruikt men op verschillende manieren, onder meer voor het maken van muziekinstrumenten.

Grote eik, inheems in het oosten van Canada en de VS, die voorkomt in verschillende gebieden, zoals beekdalen en laaggelegen velden. De schors is grijs en schilferig, met onregelmatige ribbels en kloven. De boom heeft een komvormige kroon, groeit snel en kan 350 jaar oud worden.

Met vezels (als manillahennep of sisal) versterkt pleister of pleister met een ondergrond van doek. Wordt hoofdzakelijk gebruikt als afwerking en voor kroon- of deklijsten.

Schrijfpen met holle houder waarin zich een inktreservoir bevindt, in tegenstelling tot bijvoorbeeld kroontjespennen en ganzenpennen, die men regelmatig in de inkt moet dopen.

Grote loofboom die inheems is in de Himalaya, Iran, Libanon, Klein-Azië en Griekenland. Sinds ongeveer het midden van de vijftiende eeuw komt de boom ook voor in Groot-Brittannië en elders. De boom kan 35 meter hoog worden en de stam 2 meter dik. De walnoot heeft een korte stam en een brede kroon, maar is in dichte bossen langer en dunner. De boom gedijt in de volle zon en wordt gewaardeerd vanwege zijn timmerhout. Andere delen van de boom hebben ook een commerciële waarde. Walnoten zijn een culinair product, en uit de noten extraheert men een lichtgele en snel drogende olie die men voor schildersverf gebruikt. Uit de schillen en doppen van de noot wint men tannines en kleurstoffen die zorgen voor een bruine kleur. Gemalen doppen gebruikt men soms als een zacht schuurmiddel en als vulmateriaal voor plastic.

Verwijst naar de periode die wordt geassocieerd met het tempelterrein van Wat Kukut in de regio Lamphun dat werd gevestigd in de 13de eeuw. De stijl van deze periode is gebaseerd op de bouwkundige kenmerken van de tempel, zoals de twee grote stupa's die waren gemaakt van lateriet en geconstrueerd in de late Dvaravati-stijl: een groot vierkant monument met een hoge basis en vijf vierkante, terugwijkende lagen die worden overdekt door puntige spitsen en versierd met miniatuurstupa's en met nissen waarin zich Boeddhabeelden bevinden in stucwerk en terracotta. In de beeldhouwkunst omvat de artistieke productie uit deze periode een achthoekig gevormd monument dat is gekroond met een kleine, ronde stupa en versierd met panelen die een staand Boeddhabeeld in stucwerk bevatten. Rond het voetstuk van de stupa tonen zittende Boeddhabeelden de handeling van het onderwerpen van Mara.

Middelgrote boom met een brede, afgeronde kroon, inheems in het gebied dat zich uitstrekt van Spanje en Marokko tot Midden-Europa en Centraal-Azië. De boom is op grote schaal geplant in de Verenigde Staten en andere gebieden. Witte abelen werden in 1748 geïntroduceerd in Noord-Amerika en komen nu voor in 43 aangrenzende Amerikaanse staten. In sommige gebieden beschouwt men ze als een onkruid of een invasieve soort.

Wordt gebruikt voor daken waarvan een of meer van de schilden (meestal twee) door een geveltop wordt bekroond.

Wordt gebruikt voor schuine daken met stompe topgevels die worden bekroond met hoekkepers.

Soort berk die veel voorkomt in Noord-Europa, IJsland, Noord-Azië en Groenland. Het is een loofboom die meer dan 18 meter hoog kan worden, met een slanke kroon en een stam met een zachte, doffe grijs-witte schors met een fijne markering van donkere, horizontale lenticellen. De soort is nauw verwant aan de zilverberk en wordt hier vaak mee verward.

Wapenhelmen met een halfronde of puntige kroon, verschuifbare neusdekking of een vizier met tralies, en als lange halsbeschermer een enkele onbuigzame plaat of verscheidene overlappende platen, vergelijkbaar met de staart van een kreeft; ze werden gedragen door de Europese en Noord-Amerikaanse cavalerie aan het eind van de 16e en 17e eeuw.