Entablementen waarvan de kroonlijst direct op de architraaf rust, doordat de fries is weggelaten.

Kroonlijsten die de helling van een gevelspits, fronton of dak volgen.

Holle oppervlakken op de plaats van de naad tussen een muur en het plafond.

Kroonlijsten die bestaan uit grote holle kwartcirkellijsten, soms versierd.

De uitstekende, bovenste delen van klassieke entablementen. Wordt ook gebruikt voor gelijksoortige onderdelen die een muur bekronen, ongeacht de stijl.

De bovenste lijsten zoals op een binnenmuur, de bovenkant van een kroonlijst, of een meubelstuk.

Wordt gebruikt voor het bovenste uitstekende deel van een voetstuk dat traditioneel in drieën is verdeeld.

Verwijst naar bepaalde geschilderde muurpanelen, meestal uit het Italië van de 15de en 16de eeuw. Ze werden meestal in een fries boven de houten kroonlijstlatten aangebracht, waardoor ze een apart register vormden tussen de houten lambrisering en de kale muur direct onder het plafond. Tegenwoordig zijn ze vaak verwijderd van hun oorspronkelijke locatie en worden ze gekenmerkt door hun lange, smalle proporties. Te onderscheiden van 'spalliere (schilderingen)', die lager op de muur werden aangebracht, net boven kisten of banken. Omdat de oorspronkelijke context niet meer duidelijk is nadat het paneel is verwijderd, wordt de term 'spalliere' vaak voor beide vormen gebruikt.

Verlichtingssystemen die bestaan uit lichtbronnen die worden afgeschermd door een paneel dat evenwijdig aan de muur is geplaatst en aan het plafond is bevestigd om licht over de muur te verspreiden; meestal gebruikt voor het visuele effect.

Delen van gebouwen, die zich, bezien vanaf de buitenzijde, boven de bovenste kroonlijst bevinden; zowel met als zonder vensters.

Spiegels met lijsten die geheel of gedeeltelijk van marmer zijn en vaak met filigreinwerk of een opengewerkte kroonlijst zijn versierd. Ze kwamen aan het eind van de 18e en begin van de 19e eeuw veel voor en zijn waarschijnlijk afkomstig uit Bilbao, Spanje.

Wordt gebruikt voor kroonlijsten die iets uitsteken, met egale blokvormige modillions en eenvoudige steunlijsten

Wordt gebruikt voor de kroonlijst boven de dakranden of de kornis van gebouwen, of voor siergoten.

Kraagsteen of houten kraagstuk, dat dient om een balk, kroonlijst, boog e.d. te ondersteunen.

Lage verdiepingen boven de zijkapellen en onder de kroonlijst van het middenschip in 16e- en 17e-eeuwse kerken. Ontwikkelden zich tot lange balkons en ook tot een reeks van loges, die op het middenschip uitzien. VWB

Overhangende verticale delen van een kroonlijst in de klassieke architectuur, die worden ondersteund door steunlijsten en worden afgedekt met kymatia, meestal met een druiplijst om regenwater van het gebouw af te laten vallen.

Verwijst naar de bouwkundestijl die wordt geassocieerd met de eerste van de drie Griekse architectuurordes en de latere vijf traditionele klassieke bouwordes in de architectuur die, met de Ionische, Corinthische, Toscaanse en composiete stijl werd toegepast door de Romeinen en tot in de Renaissance en daarna. De stijl heeft wellicht zijn oorsprong in houtconstructies uit de Bronstijd, terwijl stenen versies van de stijl zich ontwikkelden op het vasteland van Griekenland, waarschijnlijk in het Dorische Corinthe en andere steden zoals Athene, in de 8ste en 7de eeuw v. Chr. In de antieke Griekse architectuur wordt de stijl gekenmerkt door een simpele vorm en een imposante schaal, een sobere abacus en echinus, zuilen zonder basement of sokkel met schachten met twintig ondiepe cannelures, en een entablement met drie onderdelen, een onversierde architraaf, een fries van afwisselend triglieven en metopen, en een krachtig uitstekende kroonlijst. De Romeinse en latere aanpassingen vertonen vaak afwijkingen van de strenge Griekse regels en kunnen enige versiering en een basement voor de zuilen bevatten. De term is te onderscheiden van de term 'Dorische orde', aangezien een bouworde slechts kan verwijzen naar het specifieke samenstel van onderdelen dat moet voldoen aan eenduidige, vastgelegde regels en verhoudingen, afhankelijk van de functie van elk onderdeel in het geheel.

De middelste, horizontale delen van een klassiek entablement, die zich boven de architraaf en onder de kroonlijst bevinden. Voor horizontale versierde banden in het algemeen, die te vinden zijn op architectuur en meubels, wordt 'friezen (ornamentele banden)' gebruikt.

Ramen die zich buiten bevinden in een brede sierlijst net onder kroonlijsten. Wordt aangetroffen in Griekse herlevingshuizen.

Hoge kasten die meestal zeven of meer laden hebben en door een kroonlijst in twee secties zijn verdeeld. De onderste kast lijkt op een vergrote toilettafel en de bovenste lijkt op een ladenkast. Gebruik 'tallboys' voor soortgelijke Engelse meubelstukken.

Entablementen, breed horizontaal lijstwerk, naar klassiek voorschrift bestaande uit 'architraven', 'friezen' en 'kroonlijsten'. VWB.

Lage muren die over de rand van platformen, terrassen of daken, of boven de kroonlijsten van een gebouw uitsteken. Wordt ook gebruikt voor muren die het bovenste deel van verdedigingsmuren of borstweringen vormen.

Te gebruiken voor lijstwerk in de hindoetempelarchitectuur die op kroonlijsten lijken.

Wordt gebruikt voor de Amerikaanse versie van de 17e-eeuwse Nederlandse kast of grote wandkast, die rond 1675-1750 door Nederlandse immigranten in het laagland van de Hudson en Delaware werden gemaakt en vanaf de 19e eeuw ook elders. Ze hebben meestal twee deuren met opgelegde panelen en een zware, overhangende kroonlijst met één of meerdere laden eronder. Soms zijn ze decoratief beschilderd met grisaillepanelen en fruit.

Ornamentele kroonlijst bovenop een scherm of kornis, meestal in de vorm van bladeren, tudorbloemen of miniatuur kantelen. Wordt voornamelijk aangetroffen in Engelse laat- gotische architectuur.

Het afdekkende lijstwerk van een klassieke kroonlijst, vooral wanneer dit de vorm heeft van een cyma, hoewel het ook een beuling- of holle kwartcirkellijst kan zijn.

Verwijst naar de periode van het Javaanse Majapahit-rijk (1292- circa 1500 n. Chr.). Deze periode wordt gekenmerkt door de heropleving van pre-hindoe-elementen. De bouwkundige stijl in deze periode is het meest bekend om de reliëfpanelen die de punakawan afbeelden, clowneske personages uit Javaanse gedichten. Prominente voorbeelden van bouwkundige stijlen uit deze periode zijn Candi Brahu, met een constructie van baksteen, Candi Tikus, met zijn zwembaden, Candi Wringin Lawang, met een poorttype dat bekend is als candi bentar ('gespleten poort') en Candi Sukuh, met zijn afgeknotte piramidestructuur. Later in deze periode werden in de tempelstijlen cilindrische lichamen toegepast, vierkante basementen, complexe sanctuaria met trappen en beeldhouwwerken van gehoornde banaspatihoofden die de kroonlijsten ondersteunden.

Steunen, vaak in de vorm van een rol met acanthusmotief, die een kroonlijst ondersteunen.

Hellende platte blokken op de soffiet van de Dorische kroonlijst, meestal versierd met rijen van elk zes guttae. Ze komen voor op elke triglief en elke metope van de fries.

Dakstructuren bestaande uit een gelaagde kroonlijst met een piramidevorm ontspringend vanuit een vierkante basis.

Verwijst naar geschilderde muurpanelen, meestal naar een bepaald soort geschilderd paneel dat in de 15de eeuw en de vroege 16de eeuw werd geproduceerd in Toscane. Tegenwoordig zijn ze meestal verwijderd van hun oorspronkelijke locatie en worden ze gekenmerkt door hun grootte en vorm. Hun lengte is twee tot drie keer groter dan hun hoogte en ze zijn groter en naar verhouding hoger dan cassone-panelen. De term betekende oorspronkelijk 'ruggensteun (voor meubelstuk)' en verwees naar decoratieve panelen op hoofd- en schouderhoogte in lambriseringen boven de ruggensteun van een meubelstuk zoals een cassone, bed of een bank met een hoge rug, met een kist onder de zitting die eveneens fungeerde als een smal bed (een 'lettuccio'). Het kan ook verwijzen naar paneelschilderingen die als integraal onderdeel van de beschotten in de muur waren aangebracht. Ze zijn vaak te onderscheiden van 'kroonlijstschilderijen', die hoger in de muur in een fries boven de houten kroonlijstlatten waren aangebracht, waardoor ze een apart register vormden tussen de houten lambrisering en de kale muur direct onder het plafond. Omdat het onderscheid niet meer duidelijk is nadat het paneel is verwijderd, wordt de term 'spalliere' vaak voor beide vormen gebruikt.

Grote kasten die meestal zeven of meer laden hebben en door een kroonlijst in twee secties zijn verdeeld, waarbij het onderste gedeelte op verhoogde poten staat. Gebruik 'hoge ladenkasten' voor soortgelijke (minder specifieke) Amerikaanse meubels.

Banden die bestaan uit smalle, rechthoekige, tandachtige blokken die zich meestal langs de onderzijde van een kroonlijst bevinden. Een karakteristiek element van zowel de klassieke stijlen als van de stijlen die de klassieke stijl imiteren.