Voorwerpen met twee tot vier kaarsen, van verguld koper met een verstelbare, beschilderde, metalen kap. Geen Nederlands equivalent.

Ontwerp van George Nelson.

Bevestigingsmiddelen uit twee of meer delen, meestal van metaal, bestaande uit afzonderlijke in elkaar grijpende haken en bevestigingselementen die twee of meer objecten of complementaire delen van hetzelfde object samen te houden. De sluithaak wordt ook bij boekbanden gebruikt en wordt ook wel ´klamp' genoemd.

Verlichtingsmiddelen met een houder voor de brandstof voor de verlichting, meestal vet of olie. De benaming wordt ook gebruikt voor lampen die met een aparte energiebron zijn verbonden, zoals gas of elektriciteit.

Instrumenten van doorzichtig glas die over een kaars passen en op de houder rusten om de vlam tegen de tocht te beschermen, meestal wijd uitlopend aan de bovenkant.

Buisvormige instrumenten van glas, metaal of mica die op de rand van de brander zijn bevestigd, en die de hete lucht die van de vlam opstijgt concentreren en een luchtstroom creëren.

Steunen voor een lampekamp, bestaand uit een ringvormig kanaal, een geraamte van metaaldraad, of beide.

Werktuigen die worden gebruikt om de uiteinden van pitten af te knippen en te vormen, vooral de platte pitten van petroleumlampen.

Hangende pitkanaal-olielampen met zes of acht kanalen die vanuit het midden straalvormig uitlopen, met daaronder een druppelvanger. Ze zijn van koper of ander metaal en ze worden in joodse huishoudens aan het begin van de sabbat aangestoken.

Lampen (verlichtingsmiddelen) die aan de muur worden gehangen. Gebruik 'armaturen' (verlichtingsmiddelen) voor muurlampen die aan een steun of beugel hangen of zijn bevestigd zodat ze aan de muur kunnen hangen.

Lampen met een bak voor calciumcarbid, een reservoir met water en een kraantje, en een mondstuk of brander voor de ontsteking van het acetyleengas, dat ontstaat wanneer het water in contact wordt gebracht met het carbid. De term wordt ook gebruikt voor lampen met acetyleenbranders die met een centrale acetyleenbron zijn verbonden.

Petroleumlampen die branden middels een centrale tochtbrander en een gloeikousje. De lampen zijn gebaseerd op een patent uit 1909 en zijn meestal van metaal of glas.

Lampen voorzien van een brander met een cilindrische pit welke zit vastgeklemd tussen twee metalen buisjes die een luchtstroom naar de binnenzijde van de vlam toevoeren, alsmede een schoorsteentje dat de vlam omhult en de lucht naar buiten toe afvoert; met name te gebruiken voor lampen van dit type met een afzonderlijk brandstofreservoir van waaruit de brandstof wordt toegevoerd naar het bekken en de brander, overeenkomstig het principe van de tuinfontein. Argandlampen zijn circa 1782 uitgevonden door Aimé Argand uit Genève. Ze werden in Engeland gefabriceerd door Boulton, in de Verenigde Staten door Cornelius & Co. en in Frankrijk door Quinquet, en worden daar soms ook aangeduid als ‘Quinquet-lampen’.

Inert edelgas met het symbool Ar en atoomnummer 18 dat wordt gebruikt in metaalbewerking en als vulmateriaal voor elektrische gloeilampen en tl-buizen.

Lampen of kandelaars die zijn bevestigd, of opgehangen aan, een bepaalde vorm van beugel waarmee ze kunnen worden opgehangen aan een muur.

Lampen met een cirkelvormig reservoir en één of meer Argandbranders in het midden. De term werd oorspronkelijk gebruikt voor hanglampen, zodoende de naam astraal, die is afgeleid van ster .

Lampen die worden gebruikt om ovens te controleren. Ze kunnen van tin zijn met een lange, ovale houder en een kokervormig handvat aan de ene kant en een traanoliebrander aan de andere kant, maar ze kunnen ook een kopvormige houder hebben van gietijzer met een kanaal voor de pit, een vaste, schotelvormige basis en meestal een scharnierende deksel.

Decoratieve petroleum-tafellampen met een hoge schacht, daterend van het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw.

Lampen die zijn ontworpen om benzine te verdampen en erop te branden.

Lampen met een ondiepe, ovale of peervormige houder met een pithouder die aan de bodem van de smalle kant is bevestigd. Ze worden meestal geheel of gedeeltelijk door een scharnierend of schuifdeksel bedekt, met tegenover de pithouder een halve beugel als houvast, met een ophanghaak en een ijzeren draad om de pit mee op te vissen.

Elektrische lampen waarin de stroom door een luchtspleet tussen twee elektrodes, meestal van koolstof, wordt geleid. De twee elektroden en de lucht in de spleet worden zo warm dat ze helder opgloeien.

Lampen die op een bureau worden gebruikt en waarvan de lichtbron meestal op een of andere manier kan worden versteld.

Lampen met hoge, smalle, meestal taps toelopende houders van metaal of glas, met één tot zes pithouders die uiteenlopen en een stuk boven de brander uitsteken. Er zitten kleine metalen kapjes aan kettingen bij om de vlam uit te doven en de verdamping van de vluchtige brandstof (alcohol en geherdestilleerde terpentijnolie of kamfer) te vertragen.

Lampen met enkele of meerdere lontbuisjes die aan het topje van een stok vastzitten. Ze worden tijdens politieke demonstraties en fakkeloptochten gedragen. De lamphouders hebben vaak de vorm van sterren, adelaars, hoge hoeden of andere politieke symbolen.

Lampen die zijn ontworpen om op geraffineerde terpentijn te branden. Ze hebben een Argandbrander zonder apart reservoir en een knopvormige deflector om de vlam te verspreiden.

Lampen met houders die kunnen draaien op een spil zodat wanneer de brandstof is verbruikt de lamp automatisch of handmatig wordt gekanteld om meer brandstof naar de pit te voeren.

Mechanische lampen die een pomp hebben met veeraandrijving voor een constante aanvoer van olie naar de bovenkant van de pit. Ze zijn in 1798 in Frankrijk ontwikkeld door Carcel.

Lampen die gebruik maken van Cardans (1550) aanpassing van het barometrische aanvoerprincipe, waarbij de brandstof vanuit een groot reservoir naar behoefte wordt aangevuld zonder dat gebruik hoeft te worden gemaakt van pompen of kantelen.

Lampen met acht kleine oliehouders of kaarshouders, één voor elke dag van het Chanoeka-feest. Een negende oliehouder of kaarshouder wordt de sjamasj of dienaar genoemd en wordt gebruikt om de anderen aan te steken. Ze worden vaak verward met de menorah, de heilige kandelaber die in de joodse tempel in Jeruzalem wordt gebruikt en in het boek Exodus wordt beschreven.

Te gebruiken voor aardewerken lampen die in de oudheid werden gemaakt door de randen van een ondiepe kom of schaal te vouwen of in te knijpen, zodra ze waren gevormd.

Ringvormige bevestigingen aan lampen, meestal van koper, die om de opening van het brandstofreservoir heen zitten en die aan de binnenkant een schroefdraad hebben om de schroef van de brander in te kunnen draaien.

Branders voor olielampen die bestaan uit een dunne metalen schijf die op een kurk is geplaatst waardoor één of meer pithouders steken.

X-vormige horizontale klampen of leuningen die stoelpoten, tafelpoten en kasten verbinden en steunen.

Kleine hanglampen van ijzer of aardewerk met een handvat aan één kant en een dunne tuit voor een pit aan de andere en met een rond reservoir ��� dat men een ���cruse' (���kruik') noemde ��� van ongeveer 7,5 cm in diameter waarin brandstof zat, gewoonlijk hard vet. Deze lampen ontstonden uit de panvormige lampen met drijvende pitten die mediterrane volken in voorchristelijke tijden gebruikten.

Vaste ornamentele karbelen met een omgekeerde kegel- of piramidevorm, die ruwweg lijken op de onderkanten van oude lampen.

Mechanische lampen die net zoals Carcellampen een opwindmechaniek aan de onderkant hebben dat een pomp aandrijft waardoor olie door een buis vanuit het reservoir naar de lampenpit wordt gevoerd. Het onderscheid tussen Diacon- en Carcellampen is onduidelijk.

Lampen met één tot vier lenzen die het licht concentreren en versterken. Ze zijn meestal gemaakt van tin of vertind bladijzer met een aparte glazen houder.

Wordt gebruikt voor de belichtingstechniek waarbij 90 tot 100% van het licht is gericht op het te verlichten oppervlak; meestal schijnen de lampen naar beneden.

Lampen met een kleur en intensiteit die geen merkbaar effect hebben op lichtgevoelig fotografisch materiaal.

Lampen waarvan het licht naar beneden schijnt.

Lampen die de lengtegrenzen markeren van dat deel van een start- of landingsbaan, kanaal of landingspad dat kan worden gebruikt om te landen.

Gebruiken voor lampen met een pit op een klein plateau, meestal van kurk of hout, dat op het oppervlak van de olie drijft.

Flitslampen die bestaan uit een met gas gevulde buis die wordt geactiveerd door een elektrische ontlading.

Lichten die meestal in de hand worden gedragen. Ze bestaan uit een stuk harshoudend hout of bundels van vezels die met pek, was, hars, talk of een andere brandbare stof worden doordrenkt. De naam wordt ook gebruikt voor lampen op stokken die als fakkels worden gedragen.

Branders die zijn ontworpen om een platte lintvormige pit te kunnen bevatten. Algemeen gebruikt voor het verbranden van petroleum, maar ook te vinden op sommige olie- en vetlampen

Lampen die synchroon met de sluiter van een camera een korte, heldere lichtbundel geven.

Buisvormige elektrische ontladingslampen waarin de ionisatie van kwikdamp straling produceert die de fluorescerende laag aan het binnenoppervlak van de lamp activeert.

Lampen waarbij het stijgen van de olie wordt beïnvloed doordat een vloeistof met een grotere dichtheid druk uitoefent op een luchtkolom. Dit principe is gebaseerd op een bewerking van Hero's pompen (220 v.C.). Gebruik 'Cardanlampen' voor lampen die volgens het 'bird-fountain' principle werken.

Kroonluchters met drie of meer gaslampen.

Lampen met gasbranders.

Fotografisch papier dat binnen zowel kan worden belicht als ontwikkeld bij het licht van gaslampen. Zie ook 'zilverchloride gelatine papier'.

Lampen die branden door het vergassen van een vluchtige vloeistof.

Verwijst naar werken van gekleurd glas, over het algemeen in de vorm van een venster, zelfstandig paneel of lampenkap, waarvan het ontwerp bedoeld is om te worden bekeken door gebroken licht en de uitwerking in hoge mate afhangt van de hoedanigheid van het licht. De fasen van het productieproces zijn in een handboek uit de vroege twaalfde eeuw beschreven door de monnik Theofilus en het proces is sindsdien nauwelijks veranderd. Het glasobject wordt gemaakt door stukken gekleurd glas te snijden op basis van een karton op ware grootte en de stukken vervolgens te vatten in stroken lood. Op het glasoppervlak kunnen details worden geschilderd die worden gebrand in een oven voordat de glasstukken worden samengevoegd. De methode waarmee het glas waterdicht wordt gemaakt en wordt bevestigd in een raam is vaak zeer decoratief en vormt een belangrijk onderdeel van het ontwerp. Als hoogtepunten van gebrandschilderd glas worden de werken uit de Europese gotiek en de 19de-eeuwse neogotiek beschouwd.

Wordt gebruikt voor het samenvoegen van twee smalle planken, waarbij beide planken glad zijn geschaafd, met lijm ingesmeerd en net zolang tegen elkaar gewreven tot alle luchtbellen en overtollige lijmresten uit de voeg zijn verdwenen. Klampen is niet nodig en de verbinding is bijzonder stevig.

Lampen met een grote, bolvormige, glazen kap die open is aan de bovenkant.

Elektrische lampen waarin licht wordt geproduceerd door middel van een gloeidraad van wolfraam, die met een elektrische stroom wordt verhit tot hij gloeit.

Lampen die licht geven door middel van gloeihitte. Deze hitte kan worden opgewekt met elektriciteit, gas, petroleum of andere energiebronnen.

Alle soorten lampen die bestemd zijn als hulpmiddel voor navigatie in de lucht, anders dan de lampen op het vliegtuig zelf.

Oud-Griekse vaatwerk waarvan de vorm lijkt op die van een olielamp. Ze hebben een uitstekende tuit en lijken speciaal te zijn gebruikt om olielampen bij te vullen met nieuwe olijfolie. De meeste lampen waren gemaakt met een gat in de discus (het ronde deksel van het oliereservoir), zodat men bij het bijvullen geen last had van de pit die uit de tuit stak.

Lampen die zijn ontworpen om in foyers of entrées te hangen. De houder en brander zitten vaak binnenin de kap.

Kleine lampen met een of meer handvatten en een houder die meestal de onderkant van de lamp vormt.

Lampen die zijn ontworpen om aan het plafond te hangen zodat het licht naar beneden schijnt.

Harpvormige steunen om lampen of lampekappen mee op te hangen.

Lampen die op harsolie branden.

Mechanische lampen die zijn ontworpen om zonder rookkanaal te branden. Ze hebben een ventilator met veeraandrijving aan de onderkant voor een luchtstroom. Gepatenteerd door Robert Hitchcock in 1868.

Algemene groep van elektrische ontladingslampen, die bestaan uit een ontladingsbuis met daarin hogedrukgas of damp dat is ingesloten in een hermetisch gesloten omhulsel.

Natriumlampen waarin licht wordt geproduceerd door middel van straling uit natriumdamp.

Ultraviolette lampen die een belangrijk deel van hun stralingsvermogen uitstralen in de UV-A en de UV-B - spectrum.

Lampen die het principe van hydrostatische balans gebruiken om olie naar de pit te brengen.

Instrumenten voor het afknippen van de pitten van kaarsen en lampen om het uiteinde van de pit gelijkmatig te maken en schoon te houden; meestal in de vorm van scharen met een doosvormig bakje aan een blad om de afgeknipte eindjes van de verkoolde pit op te vangen. Voor schaarachtige instrumenten met platte, schijfvormige uiteinden die worden gebruikt om een kaarsvlam uit te knijpen wordt 'douters' gebruikt. Voor kegelvormige instrumenten die worden gebruikt om vlammen te doven wordt 'dompers' gebruikt.

Lampen die kaarsen als lichtbron gebruiken waarbij de kaars binnenin een houder zit. Gebruik 'kaarsenhouders' voor voorwerpen die een kaars(en) vanuit het voetstuk ondersteunen.

Cycladische vaten met een bolvormige buik, een lange hals, een voetstuk en vier doorboorde oren aan de buik. De doorboorde oren dienden voor koorden waarmee een deksel op het vat werd vastgezet. Kandilai danken hun naam aan hun gelijkenis met modern-Griekse kerklampen; ze zijn waarschijnlijk gebruikt voor vloeistoffen als olie of wijn. De kandilavorm kwam zeer veel voor en werd gemaakt van marmer of klei en in uiteenlopende formaten. De geleidelijke verdwijning van een voet of basis kan een stap zijn in de overgang van de kandila naar de bolle pyxis, een vorm die later populair werd.

Lampen met een tonvormige houder die aan twee draaipennen hangt. Dit soort wordt toegeschreven aan de Duitsers in Pennsylvania.

Wordt gebruikt voor aardewerken lampen uit de oudheid, met een kikker in reliëf aan de bovenkant.

Veel voorkomende naam voor een sterk spotlight. Voorheen werden ze beschreven als koolbooglampen van een hoge intensiteit.

Beschermde lampen of lantaarns, vast of draagbaar, die in koetsen of rijtuigen werden gebruikt. Ze zijn meestal van koper en hebben vaak reflectoren alsook rode lenzen om als achterlicht dienst te doen.

Lampen met een soort mechaniek waardoor ze zich in elke richting vrij kunnen bewegen en toch rechtop blijven. Ze worden vaak op schepen gebruikt.

Lampen waarin licht wordt geproduceerd door middel van een elektrische boog tussen twee elektrodes in een geïoniseerde kwikdampatmosfeer. Ze geven een blauw-groen licht af, dat rijk is aan ultraviolette straling.

Tuitlampen, meestal van tin, met een cilindervormige houder en een koepel- of kegelvormige deksel en een of meer pithouders. De houder past in een apart bakje met een halfrond handvat en een druppelvanger.

Ontladingslampen van een hoge intensiteit waarin de deelspanning van de kwikdamp tijdens het gebruik niet boven de 100 Pa stijgt.

Natriumlampen waarin licht wordt geproduceerd door middel van straling uit natriumdamp die werk bij een deelspanning van 01 tot 1.5 Pa.

Palen waar lampen of lantaarns aan zijn bevestigd, meestal buiten.

Elementen van glas of plastic die in lampen worden gebruikt om de richting van lichtstralen te veranderen en de verdeling ervan te regelen.

Plafondverlichting met meestal twee of meer omhoog krullende armen, waaraan kaarsen, branders of lampen.

Doorzichtige porseleinen platen die van 1830 tot circa 1900 werden geproduceerd, met name in Duitsland ��� door de Koninklijke Porseleinfabriek in Berlijn en door Meissen ��� en in Engeland door Minton en Copeland. Men maakte een afdruk in reliëf van decoratieve motieven, gewoonlijk gebaseerd op schilderijen, in hard porselein wanneer het nog zacht was, dus voor het bakken. De afbeelding werd zichtbaar als men de plaat aan de achterkant verlichtte. Ze werden opgehangen in raamkozijnen of op een standaard geplaatst om als scherm te gebruiken. Ook werden ze verwerkt in lampenkappen. De techniek is uitgevonden door Baron Paul de Bourgoing en in 1827 gepatenteerd in Frankrijk.

Argandlampen die zijn uitgerust met een staaf met een plaatje erop, dat zodanig is geplaatst dat de lucht die door de buis binnenin de pit stroomt wordt afgebogen tegen de vlam zodat die uitwaaiert tot een bol.

Ondiepe lampen met een of meer groeven of kanalen die tot buiten het bekken uitsteken en waarin de pitten worden gelegd.

Glas met een hoog loodoxidegehalte en een relatief hoge brekingsindex. Verder heeft het een slechte zuurbestendigheid en een lage rigiditeit. Het wordt gebruikt in veel optische componenten, neonreclamebuizen en gloeilampen.

Tuitlampen, meestal van gegoten brons, vaak met drie of vier pithouders en een houder die op verschillende hoogtes kan worden ingesteld en op een verticale standaard rust. Dit type werd rond de Midellandse Zee gebruikt.

Armaturen met één of twee lampen, die aan het plafond hangen .

Verwijst naar ruwe kant of franje die wordt gemaakt door touwen of dikke draden in een geometrisch patroon aan elkaar vast te knopen. De term is afgeleid van het Turkse 'makrama', dat 'doekje' of 'handdoek' betekent. Het was een specialiteit van Genua, waar met geknoopte touwen versierde handdoeken populair waren in de 19de eeuw. De voorloper van macramé was 'punto a groppo', een 16de-eeuwse techniek voor het knopen van kant. In de jaren 60 van de 20ste eeuw werd macramé een populaire ambacht- en kunsttechniek in Amerika en Europa. Het werd gebruikt voor lampenkappen, plantenhangers, hangmatten, raambedekkingen en wandbekleding.

Verwijst naar de kunst en architectuur die is verbonden met de mammelukken, een krijgerskaste die Egypte en Syrië regeerde vanaf ongeveer 1250 tot de vroege 16de eeuw, en die in het Midden-Oosten meer dan 700 jaar invloedrijk en machtig is geweest. Mammeluk-architectuur was in wezen conservatief en niet erg vernieuwend, maar wel rijk en over het algemeen van zeer hoge kwaliteit. Mammeluk-architectuur wordt gekenmerkt door het gebruik van zeer fijn afgewerkte minaretten, enorme façades en portalen, en de tendens om structuren voor verschillende toepassingen te bouwen in een enkel complex. Begunstigers bouwden hun belangrijke monumenten gewoonlijk ook dichtbij elkaar. De mammelukken staan ook bekend om hun technische virtuositeit in stenen constructies; metselaars gebruikten verschillend gekleurde stenen op de oppervlakken van gebouwen. Er zijn bijna 3000 belangrijke mammelukmonumenten bewaard gebleven of bekend gebleven via teksten; de meeste monumenten in de oude wijken van Caïro, Damascus, Tripoli en Aleppo zijn mammeluks, evenals de meeste monumenten op de Haram ash-Sharif in Jeruzalem, buiten de Rotskoepel. Net als architectuur bereikten ook de overige kunsten van de mammelukperiode een hoog niveau van technische perfectie, maar staan ze niet bekend om hun originaliteit; er bestaan wel bezienswaardige voorbeelden van ingelegd metaalwerk, kalligrafie, moskeelampen en houten objecten.

Argandlampen die meestal van koper of brons zijn met één of twee branders op armen die door buisjes zijn verbonden aan een reservoir van waaruit de brandstof naar de branders wordt gevoerd volgens het @bird-fountain principle. Ze zijn vaak versierd met prisma's die aan ringen rond het reservoir en de branders hangen. De benaming is afkomstig van het gebruik om de lampen alleen of met drie op de schoorsteenmantel te zetten.

Ontladingslampen van een grote intensiteit waarin het grootste deel van het licht wordt geproduceerd door middel van straling van metalen halides en de producten die zij afscheiden.

Lampen die in mijnen worden gebruikt, met name gietijzeren lampen die vaak een ronde houder met deksel hebben waarin een enkel kanaal of buisje voor een lampenpit zit en een D-vormige beugel op draaipennen die uitloopt in een scherpe punt, of ondiepe bekkens met een pitkanaal of of pithouder en een halve beugel die in een haak of een scherpe punt uitloopt. De benaming wordt ook gebruikt voor tuitlampen van vertind plaatijzer in de vorm van een koffiepot die op de helmen van mijnwerkers werden gedragen.

Lampen waarbij metaalgaas wordt gebruikt om de vlam af te schermen zodat explosies worden voorkomen. Ze zijn meestal cilindervormig en vaak van koper. Dit model is gebaseerd op een lamp die door Sir Humphrey Davy is ontwikkeld.

Mechanische lampen die een zuiger met veerwerking in het reservoir hebben, waardoor olie door een uitvoerig regelingsmechanisme naar de brander wordt gevoerd. Deze lampen kunnen worden herkend aan de grote, platte pin onder de brander, waarmee de springveer wordt samengedrukt.

Aan een wand op te hangen klamp, meestal met reflector, om er een of meer kaarsen of lampen aan te bevestigen.

Kleine lampjes die in slaapkamers of ziekenkamers worden gebruikt. Oorspronkelijk waren het glazen drijflampen. De term wordt ook gebruikt voor kleine, meestal glazen, olie- en petroleumlampjes uit het eind van de 19e en begin van de 20e eeuw.

Verwijst naar de periode die is genoemd naar het gebied van Nakhon Pathom in het Dvaravati-koninkrijk. Op het terrein van keramiek wordt deze periode gekenmerkt door hardgebakken houders van aardewerk, begrafenisurnen, votieftabletten van klei, kendi of watervaten met een bolvormige tuit en een lange hals met gevlamde rand, en olielampen, versierd in rood pigment of ingesneden, gestempelde patronen. Sommige keramiekstukken, zoals terracotta beeldjes, dienden als bouwkundige versieringen. In de beeldhouwkunst wordt deze periode gekenmerkt door Boeddha-afbeeldingen met enkele elementen in Mon-stijl, zoals brede gelaatstrekken en lange haarkrullen. De beeldhouwkunst is strikt frontaal en symmetrisch en de handen bevinden zich in de vitarka mudr-positie, waarbij de twee handen samen een verenigd gebaar maken, zoals in Dvaravati-beeldhouwkunst. Deze periode wordt ook gekenmerkt door Boeddha die is gezeten op de 'Europese' manier, met de benen naar beneden hangend en de knieën uit elkaar. Beeldhouwkunst in bas-reliëf uit deze periode wordt gekenmerkt door narratieve panelen verdeeld in twee registers en wordt gebruikt voor het versieren van stoepa-monumenten. Andere artistieke producties zijn gouden en zilveren votieftabletten die rijkdom en macht aanduiden, nek- en borstversieringen gemaakt van platte goudplaten, gouden betelsets, gouden plaquettes in reliëf, uit bladgoud gesneden afbeeldingen van Boeddha en ornamenten en beeldjes die zijn versierd met repoussé, filigreinwerk, emailleerwerk en niellowerk.

Ontladingslampen van een hoge intensiteit, die zeer efficiënt zijn wanneer het gaat om geproduceerde lichteenheden per watt verbruikte stroom. Ze hebben één kleur licht (oranje) zodat ze niet algemeen gebruikt kunnen worden. Ze worden vaak gebruikt voor het verlichten van straten en snelwegen.

Beeldhouwwerken die hoofdzakelijk zijn gevormd uit neonlampen.

Lampen die bestaan uit luchtledige glazen buizen die zijn gevuld met geïoniseerd neongas, dat een elektrische stroom door de buis leidt.

Lampen die op olijfolie branden.

Lampen waarin licht, of stralingsenergie van dichtbij het zichtbare spectrum, wordt geproduceerd doordat een elektrische stroom door een damp of gas gaat.

Verwarmde hokken voor het uitbroeden van de eieren van gevogelte, gewoonlijk met een houten geraamte en vloer en verplaatsbare constructies op steunbalken die men verwarmt met elektrische kachels of oliekachels. De kuikens verlaten het opfokhuis wanneer ze ongeveer zes weken oud zijn en geen verwarming meer nodig hebben. Commerciële opfokhuizen zijn vaak zeer groot en beschikken dikwijls over een groot aantal broedhokken, vloerverwarming of warmtelampen, ventilatoren, een automatische water- en voedselvoorziening en grote deuren waar tractoren en andere machines voor het verwijderen van afval doorheen kunnen.

Lampen die bestaan uit eenvoudige, open, ondiepe bekkens waarin brandstof wordt gedaan. De pit rust in de brandstof op de bodem van het bekken. Soms zijn ze uitgerust met hangers waarmee ze aan een plafond, wand of lamphouder kunnen worden gehangen.

Lampen die zijn ontworpen om op petroleum te branden.

Petroleum-vloerlampen die bestaan uit een drie- of vierpotige standaard onder een verticale stang die op verschillende hoogtes kan worden ingesteld. Bovenop de stang zit een komvormige nephouder met daarin de oliepot met de brander, het rookkanaal en de kap.

Hangende olielampen die bestaan uit een platte, metalen ring die aan drie kettingen hangt. De ring heeft openingen voor een aantal (drie tot zes) lichte kopjes of kegelvormige bekers.

Olielampen die een pompmechanisme met veerwerking hebben, zodat de olie vanuit het reservoir in de basis door een buis naar de brander bovenin wordt geperst, als de buis naar beneden wordt geduwd. Ze zijn meestal van tin en van Franse makelij.

Lampen die op raapolie branden.

Ballasten die zijn gemaakt om bepaalde voorgeschreven kenmerken te hebben voor het gebruik bij het testen van elektrische ontladingslampen en andere ballasten.

Gloeilampen, die in R en PAR vormen worden gemaakt en die een reflecterende laag bevatten aan de binnenkant van het glasomhulsel, die de hele lamp nauwkeurige controle over de lichtstraal geeft.

Brandstofhouders die geen branders dragen. Voor brandstofhouders waarop zich wel branders bevinden wordt 'brandstofreservoirs (onderdelen van verlichtingsmiddelen)' gebruikt. Sommige lampen hebben zowel een houder als een reservoir; in dat geval wordt brandstof automatisch of handmatig van het reservoir naar de houder wordt geleid.

Lampen die op reuzel of reuzelolie branden en één of ander principe gebruiken om de halfvaste brandstof naar de pit te voeren, hetzij door de brandstof te verhitten zodat die vloeibaar wordt, hetzij door middel van uitgeoefende druk of zwaartekracht. De benaming wordt vooral gebruikt voor de lampen van vertind plaatijzer, al dan niet geverfd, uit de jaren veertig en vijftig van de 19e eeuw.

Lampen met een cirkelvormig reservoir met een brander of branders in het midden, die op dezelfde hoogte of lager dan het reservoir zit. De branders zijn met het reservoir verbonden door twee buisjes waardoor de brandstof loopt.

Wordt gebruikt voor houten daken waarin sparren, dwarsbalken en klampen samen het effect van een boog geven ; het meest gangbaar in de middeleeuwse bouwkunst.

Lampen, meestal van geverfd metaal en soms van koper, met een cilindrische, zuilvormige houder waarin een T-vormige pithouder zit met een platte pit en een tandradmechanisme om de pit mee omhoog en omlaag te draaien. Vanuit een plat, ovaal reservoir aan de zijkant wordt brandstof door een buisje naar de houder gevoerd. Ze hebben een cilindervormig, glazen rookkanaal en een geverfde gietijzeren kap. Ze zijn rond 1800 door graaf Rumford uitgevonden.

Bladstalen cilinders met een diameter van 20 tot 25 centimeter en een hoogte van ongeveer 30 centimeter, die over het gehele oppervlak zijn doorboord met op regelmatige afstanden van elkaar liggende gaten. Worden 's nachts ter beveiliging over brandende bieslampen of bieskaarsen geplaatst.

Sierlijke petroleumtafellampen uit het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw met een bol- of eivormig voetstuk van glas en koper of alleen koper waarin een metalen houder en een glazen kap pasten die vaak rond of halfrond waren. Het voetstuk en de kap pasten vaak bij elkaar, vooral als ze van geverfd glas waren. De benaming wordt ook gebruikt voor soortgelijke lampen met versierde stoffen kappen.

Verwijst naar de aardewerkstijl die ontstond doordat er grote hoeveelheden keramiek voor de export moesten worden geproduceerd tijdens de Ayutthaya-periode. De exportproducten bestonden onder andere uit grote schalen, kommen, vazen, olielampen, miniatuurolifanten, katrollen, loodgewichten en dakpannen. De keramiek van deze stijl kan worden verdeeld in vijf typen: celadon, op hoge temperatuur gebakken steengoed bedekt met een natuurlijk veldspaathoudend asglazuur, onderglazuur zwart, bruin en parelgrijs, bruin en wit. De kleuren van deze keramiek variëren van lichtgroen tot olijfgroen of blauwgroen, en van bruin tot licht-honingkleurig of gebroken wit. Aardewerk en keramiek in deze stijl was doorgaans eenvoudig en praktisch, maar sommige producten vertoonden gekamde of ingegrifte patronen onder het glazuur.

Koplampen waarin de reflector en lens hermetisch aan elkaar zijn verzegeld met het gloeidraad in een enkele eenheid.

Lampen met Argandbranders en ringvormige reservoirs met een wigvormige dwarsdoorsnede, die zijn ontworpen om zo weinig mogelijk schaduw te creëren.

Kleine metalen of glazen lampen die vaak een schotelvormig voetstuk hebben en in de slaapkamer worden gebruikt.

Lampen met een of meerdere pitten die door een schuin omhoog lopende rechte of gebogen buis lopen, die aan de zijkant uit de houder komt.

Verlichtingseenheden diebestaan uit één of meer lampen in een metalen kap met een reflector of een reflecterend oppervlak aan de binnenzijde. Ze worden gebruikt om het licht over grote oppervlakken te verstrooien.

Wordt gebruikt voor gebinten van het type dat wordt gebruikt in steekbalkdaken, met een combinatie van steekbalken, hammerposts en klampen die de plaats van de balk innemen aan de onderkant van het dak.

Lampen die meestal één of twee verticale pithouders hebben, die uit een stevig afgesloten reservoir steken. Gepatenteerd in 1787 door John Miles uit Birmingham, Engeland. Ze worden zo genoemd omdat de brandstof er niet uit kan lopen wanneer er tegen wordt gestoten.

Te gebruiken voor complete verlichtingsmiddelen, bestaande uit een lichtbron, een stabilisator (indien nodig) en onderdelen als een lampenballon, een reflector en een behuizing. Ze zijn meestal met houders aan een stut of een paal bevestigd langs de kant van de weg.

Belichting met lampen die 40 tot 60 % van het licht dat ze uitzenden, omhoog schijnen en de rest naar beneden.

Koperen, soms vernikkelde, lampen met aparte branders en reservoirs, meestal cilindervormig en op een verticale standaard gezet zodat ze omhoog en omlaag kunnen worden gebracht. Ze hebben lange rookkanalen en glazen kegelvormige of halfronde kappen. Oorspronkelijk waren het olielampen met Argandbranders, later werd de naam gebruikt voor lampen van soortgelijke vorm die volgens andere principes werken.

Lampen met een tamelijk korte steel, waardoor ze makkelijk op tafels of andere meubels kunnen staan. De benaming wordt vooral gebruikt om te verwijzen naar de 18e-eeuwse lampen die op traanolie en samengestelde brandsoffen branden en meestal de traditionele glaswerk-op-steel verhoudingen van bovenstuk, steel en voet volgen, waardoor ze vaak lijken op drinkglazen met een voetje uit dezelfde periode.

Lampen met houders of reservoirs met merktekens erop om het verloop van tijd weer te geven naar aanleiding van het dalen van het brandstofniveau. Het zijn meestal tinnen Cardanlampen met een glazen reservoir of kleine, glazen petroleumlampen met cilindervormige houders waarop de uren staan aangegeven.

Glazen tafellampen met dubbele houders en branders op een enkele standaard en voetstuk.

Lampen die van drinkglazen zijn gemaakt door er een koepelvormige, opengewerkte kap en handvatten aan te bevestigen en een lamp of kaarshouder in te zetten.

Lampen met een standaard die in elkaar overlappende, cilindervormige gedeelten in- en uitschuift.

Lampen die een belangrijk deel van hun stralingsvermogen uitstralen in het ultraviolette deel van het spectrum.

Lampen waarvan de lichtpeertjes vaak in een buisje of ander soort houder staan. Ze staan op de grond zodat een lichtbundel omhoog schijnt.

Lampen met eigenschappen die ervoor zorgen dat vluchtige brandstoffen veilig kunnen branden.

Gloeilampen die een constante maar niet noodzakelijk bekende lichtintensiteit hebben waartegen andere lampen achtereenvolgend worden vergeleken in een lichtmeter.

Hanglampen met een mechanisme zoals een ketting en katrol waarmee ze omhoog en omlaag kunnen worden gebracht.

Lampen waarvan de pit in een buis zit met een plaat of schijf eromheen om de lamp in verticale positie te houden.

Lampen met een Argandbrander waarin de centrale luchtstroom door een gleuf in de cirkelvormige pit wordt geleid in plaats van door een buis, met een glazen houder om de hitte van de vlam van het zeer vluchtige kamfermengsel waar deze lampen op branden, weg te houden. De brander heeft zowel zonne- als knoopdeflectoren. Ze zijn in Engeland ontworpen door James Young.

Lampen die op visolie branden, meestal met een eenvoudig model zoals '@pan lamps' en '@crusies'.

Tuitlampen, meestal van koperplaat, met een cilindervormig reservoir en een koepel- of kegelvormige deksel en een enkele pithouder, met een kanaal meteen eronder om de druppels op te vangen. Het geheel staat op een standaard met een verzwaard voetstuk. Dit type is afgebeeld op een schilderij van de Vlaamse school.

Lampen op hoge standaarden, ontworpen om op de grond te staan.

Handlampen met zeer kleine houders van geblazen glas met druppel- of kurken drijfbranders, of van metaal op schotels met dunne traanoliebranders.

Lampen die op walvisolie branden, met name de kleine metalen of glazen lampjes met walvisoliebranders.

Puntige werktuigen die worden gebruikt om de pitten van eenvoudige lampen aan te passen. Kunnen de vorm hebben van een kort stuk draad dat vast zit aan de lamp of een losse draad aan een houten of ivoren handvat, in een bijpassende houder geplaatst.

Lampen met een houder of steun voor de pit, vaak een halve buis die aan de bodem van het reservoir vast zit.

Met gas gevulde gloeilampen van wolfraam die een bepaalde hoeveelheid halogeen bevatten in een edelgas, waarvan de druk hoger is dan drie atmosfeer.

Kleine draagbare elektrische lampen, gewoonlijk gevoed door batterijen of een generator.

Astraallampen met branders die zonnedeflectoren hebben.

Argandlampen zonder een apart reservoir en met branders die lage, koepelvormige deflectoren hebben met ronde openingen. De houder, soms de hele lamp, is van metaal gemaakt, meestal koper.

Fluorescerende lampen, beschikbaar in twee soorten, met fosforescerende stoffen die ultraviolet licht uitstralen. Gebruikt voor het met ultraviolet licht onderzoeken van voorwerpen en voor een groot aantal wetenschappelijke experimenten. Zwarte lampen met filters produceren donkerviolet licht met een golflengte van rond de 404,7 nm. Zwarte lampen zonder filter produceren lichtblauw licht met een golflengte van rond de 360 nm.