Halskettingen die bestaan uit een aantal kettingen van goud, kralen of juwelen, die in slingers over de boezem vallen en hun naam danken aan de gelijkenis met slavenketens.

Muziekbogen uit Madagaskar, met een klankbodem van kalebas en een stemlus, die tot twee meter lang kunnen zijn; ze worden getokkeld of geslagen.

Gesmolten vulkanisch gesteente dat wordt uitgestoten door een vulkaan of afkomstig is uit een scheur in het aardoppervlak; ook gebruikt voor hetzelfde materiaal nadat het is afgekoeld en gestold.

Wasbakken die vaak worden geplaatst in een decoratieve omgeving en die men ook vaak tegenkomt in een ceremoniële context. Ze hebben soms meer dan één kraan.

Middeleeuwse waterketels met twee tuiten aan weerszijde van de ketel die meestal opgehangen werden boven een wasbekken.

Populaire naam voor kleine, fijne hangers die aan een halskettinkje hangen.

Verwijst naar de periode in Meso-Amerika van circa 1200 tot 1521 die is verbonden met de opkomst van het Azteekse keizerrijk. Met betrekking tot aardewerk en keramiek wordt deze periode gekenmerkt door polychrome potten uit de regio's Cholula en Mixtec en potten met de afbeelding van dieren die zijn versierd met emblemen in plaats van narratieve voorstellingen. Beeldhouwkundige stijlen uit deze periode tonen bijna levensgrote, staande figuren met vaag gemodelleerde gelaatstrekken en gebeeldhouwde oppervlaktepatronen die kostuums, lichaamsverf of tatoeages aanduiden. Artistieke vernieuwingen in edelsteenbewerking worden in deze periode uitgebreid en hebben onder andere betrekking op jade, parels, potten van tecali, bergkristallen bekers met een voet, oorspoelen van kristal en lavaglas, en ornamenten van turquoise git, koraal en amber die worden gebruikt in rituele ceremonies. Veelvuldig gebruik van hardstenen beeldsnijwerk, onder andere voor het vervaardigen van ceremoniële potten versierd met een laag reliëf en met beeldhouwwerken van mensen, goden, dieren en plantenvormen die zijn gemaakt van jadeïet en andere groenstenen, dioriet, chalcedon en bergkristal. De Azteken verbreidden tijdens deze periode ook het gebruik van turquoise mozaïeken en veren hoofdtooien.

Verwijst naar de periode van de heerschappij van Mahendravaman I van de Pallava-dynastie (late 7de tot late 8ste eeuw) die wordt gekenmerkt door een iconografisch ontwerp dat de wettiging van koninklijke macht door religie laat zien. Monumentale beeldhouwkunst uit deze periode wordt gekenmerkt door familietableaus die zijn samengesteld als allegorische verwijzingen naar goden. Deze periode wordt ook gekenmerkt door beeldhouwkunst in grotten waarin portiers of bewakers figureren die in reliëf zijn uitgesneden bij ingangen, cilindrische fallussymbolen in vierkante of octagonale voetstukken die godheid aanduidden en reliëfpanelen van hindoegoden. In deze periode werd in de beeldhouwkunst vooruitgang geboekt op het gebied van (verkort) perspectief: men nam meer vrijheid met betrekking tot de uitlijning met grondvlakken, met realistischere proporties als gevolg. De periode wordt ook gekenmerkt door de gangbaarheid van grotopschriften zoals muurinscripties en rotssnijwerken met heilige en literaire teksten in het Sanskriet. Hindoeïstische teksten maken deel uit van de rotsarchitectuur uit deze periode.

Verschuivende massa's aarde die door regen of smeltende sneeuw vloeibaar zijn gemaakt of massa's vulkanische deeltjes gemengd met water die net zoals lava uit vulkanen vloeien.

Te gebruiken voor de resten die worden onderzocht en geanalyseerd op geologische stoffen, zoals sedimenten en lavastromen, vooral uit de periode voorafgaand aan de menselijke beschaving. Gebruik liever 'archeomagnetisme' voor het onderzoeken van archeologische overblijfselen.

Gesteente dat is ontstaan uit vaste materie die tijdens een vulkaanuitbarsting wordt uitgeblazen. De term verwijst ook naar gesteente dat is ontstaan uit vaste fragmenten die in bewegende lava zijn opgenomen.

Spiegels gemaakt van gepolijst obsidiaan, een zwart, glanzend glas dat ontstaat wanneer lava snel afkoelt. Dergelijke spiegels werden sinds het paleolithicum gebruikt. In Midden-Amerika en andere regionen gebruikte men ze soms voor tovenarij.

Enige religieuze of filosofische ideologie die is gebaseerd op een mystiek begrip van de gedaante van God en/of de goddelijke waarheid. Dit inzicht kan alleen worden verkregen door het goddelijke direct te ervaren. De term wordt soms gebruikt om specifiek te verwijzen naar de principes van de Theosofische Vereniging, die in 1975 in New York werd opgericht door madame Blavatsky en H.S. Olcott en die elementen bevatte van het boeddhisme en het brahmanisme.

Stollingsgesteente dat in tegenstelling tot plutonisch gesteente bij een uitbarsting is uitgestoten of als lava is uitgevloeid en vervolgens op of dicht bij het aardoppervlak is gestold. Kenmerkend is de fijne kristallijnen of glasachtige structuur.

Vulkanisch stollingsgesteente met een glasachtige of glazige structuur; vulkanisch glas is een natuurlijk glas dat ontstaat door afkoeling van gesmolten lava, of een vloeibare fractie van lava, die zo snel plaatsvindt dat er geen kristalvorming kan plaatsvinden.