Windsor-leunstoelen met een middelmatig hoge rugleuning met spijlen, ingesloten door een gebogen regel die naar voren doorloopt en zo de armleuningen vormt. Ze komen vaak voor met verstevigde rug.

Term die wordt gebruikt voor een groot assortiment stoelen met armleuningen om ze te onderscheiden van 'stoelen zonder armleuningen' die geen armleuningen hebben.

Leunstoelen, ontwikkeld in het midden van de 20ste eeuw, met stoffering van schuimrubber op rug en zitting, en een karakteristieke ‘zwevende’ zitting die slechts rust op twee voorpoten en een dwarsbalk tussen de zijlatten.

Term die wordt gebruikt voor leunstoelen, met name voor de leunstoelen met open armleuningen en opgevulde armsteuntjes.

Gestoffeerde leunstoelen die verschillen van andere leunstoelen omdat ze tussen de armleuning en de zitting zijn gestoffeerd.

Grote, diepe leunstoelen met zijleuningen en oren.

Benaming die door verzamelaars wordt gebruikt voor Amerikaanse gedraaide leunstoelen uit de 17e eeuw die zijn gevormd naar een stoel van senator William Brewster van de kolonie van Plymouth. Zulke stoelen hebben sterk gedraaide poten en decoratieve spijlen. In tegenstelling tot Carverstoelen hebben ze naast spijlen onder de zitting ook spijlen in de rug- en onder de armleuning.

Benaming die door verzamelaars wordt gebruikt voor Amerikaanse gedraaide leunstoelen uit de 17e eeuw die zijn gevormd naar een stoel van John Carver die gouverneur was van de kolonie van Massachusetts Bay. Zulke stoelen hebben sterk gedraaide poten en decoratieve spijlen. In tegenstelling tot Brewsterstoelen zitten de spijlen alleen aan de achterkant en onder de armleuningen en niet onder de zitting.

Franse leunstoelen waarvan de rugleuning in het midden naar beneden buigt zodat het haar kan worden verzorgd.

Zwaar gestoffeerde, lage leunstoelen waarbij een franje meestal de poten en het houtwerk verbergt. Dit type werd geïntroduceerd in Frankrijk in de jaren veertig van de 19e eeuw.

Term die werd gebruikt door Sheraton voor leunstoelen met een halfronde achterkant en verlengde zitting, waarvan de vorm aan een open rijtuig doet denken.

Spaans-renaissancistische leunstoel met een rechthoekige, opgehangen zitting van leer en een leren of fluwelen rugleuning. Meestal zit er een brede dwarsbalk aan de voorkant die vaak is versierd met houtsnijwerk. Soms zijn ze voorzien van scharnieren zodat ze opklapbaar en makkelijk vervoerbaar zijn.

Term die tijdens het midden van de 18e eeuw werd gebruikt voor leunstoelen met een gestoffeerde zitting en rug, een frame met houtsnijwerk en cabrioolpoten.

Historische term die wordt gebruikt voor grote Amerikaanse leunstoelen uit de 17e eeuw.

Hoge Windsor-leunstoelen met een horizontale U-vormige armleuning met lange rugspijlen die zijn bevestigd aan de bovenregel die zijwaarts afbuigt en zo de buitenrand van de zitting volgt.

Leunstoelen die zijn bedoeld voor hoeken in kamers, met vier poten en een doorlopende rugleuning aan twee aanliggende zijden. Gewoonlijk heeft de rugleuning een ronde vorm, en de persoon op de stoel kan met het gezicht naar voren of naar een van de twee zijkanten zitten. Dit soort stoelen was in de achttiende eeuw populair in Europa en Noord-Amerika.

Historische benaming voor leunstoelen uit het eind van de 18e en begin van de 19e eeuw die helemaal zijn opgevuld, behalve de poten, die van hout zijn gemaakt.

Rustbanken die uit drie verbonden leunstoelen bestaan.

Luie stoelen om in te lezen. Soms wordt deze term gebruikt ter aanduiding van Engelse leunstoelen uit de 18e eeuw die een zadelvormige, leren zitting hebben met opvulling en een verstelbare verhoging die aan de rugleuning vastzit als boekenstandaard. Ze zijn zo ontworpen dat de zittende persoon op de normale manier plaats kan nemen of schrijlings met het gezicht naar de rugleuning gekeerd.

Windsor-leunstoelen met een lage rugleuning op armhoogte die meestal bestaat uit een uitgezaagde driedelige armleuning die de buitenrand van de zitting volgt.

Leunstoelen met een gestoffeerd frame en uitstekende oren voor bescherming tegen tocht.

Leunstoelen met verstelbare rugleuningen en losse kussens. Dit type is als eerst gemaakt in 1866 in Engeland door William Morris, Philip Webb en de firma Morris, Marshall, Faulkner and Co.

De twee naar voren stekende verlengstukken aan de zijkanten van de rug van een leunstoel.

Gestoffeerde leunstoelen van een Engels type met oren en een gewelfde bovenkant zodat er een nis ontstaat die de zittende persoon tegen tocht beschermt. Ze werden gemaakt vanaf het midden van de 18e eeuw.

Kleine, lage leunstoelen of schemels die vaak zijn gestoffeerd en een brede voorkant, een zeer smalle achterkant en een trapezoïde zitting hebben.

Windsor-leunstoelen met een U-vormige armleuning en een middelmatig hoge rugleuning, bestaande uit spijlen die worden omsloten door een gebogen rail die in de armleuning is verankerd.

Leunstoelen met een platte armleuning die breed genoeg is om als schrijfblad te gebruiken.

Gestoffeerde leunstoelen met een rugleuning met oren die door middel van een palmechanisme in elke gewenste stand kan worden ingesteld. Ze kwamen voor het eerst voor ten tijde van de Restauratie.

Gestoffeerde leunstoelen, vaak met een sterk hellende 'button-tufted' rugleuning uit een stuk en een concave zitting. Dit type werd in het midden van de 19e en het begin van de 20e eeuw in Amerika gemaakt.

Benaming die meestal betrekking heeft op een groot assortiment stoelen zonder armleuningen om ze te onderscheiden van leunstoelen.

Benaming die aan het eind van de 19e eeuw werd gebruikt voor een soort gestoffeerde leunstoel die bedoeld was om als leesstoel in slaapzalen te gebruiken.

Wordt gebruikt voor rijk gestoffeerde leunstoelen uit het eind van de 19e eeuw die weinig tot niets van het frame laten zien en meestal op een bodem van springveren zijn gezet of een rugleuning van springveren hebben.

Steunen voor iemands voeten, zoals bijvoorbeeld een deel van een kappersstoel of leunstoel.