Voorvoegsel voor de beschrijving van een kleur met een lichte intensiteit en een lichte waarde. De betekenis kan overeenkomen met die van de variabele 'bleek-'.

Verwijst naar gedetailleerde watermerken die worden geproduceerd door het aanbrengen van een reliëfsculptuur op het schepraam. De techniek zou in 1848 zijn uitgevonden door de Engelsman William Henry Smith. Het licht- en schaduw watermerk resulteert in fijnere details dan bij een gewoon draadwatermerk. Dit type watermerk wordt vaak bij papiergeld toegepast om vervalsing te bemoeilijken.

De techniek van het contrasteren van licht en donker binnen een afbeelding, met name in een afbeelding waar de vormen grotendeels door het samenkomen van lichtere en donkerdere gebieden - en dus niet door scherpe contouren- zijn vastgelegd.

Marmer dat licht- en donkergrijs is, in grote patronen. Het is doorgaans afkomstig uit Noord-Afrika.

Voorvoegsel voor de beschrijving van een kleur met een lichte intensiteit en een lichte waarde. De betekenis kan overeenkomen met die van de variabele 'licht-', hoewel 'bleek-' meestal minder intensiteit suggereert dan 'licht-'.

Een licht- of donkergroene, zware serpentijnsteen, gewoonlijk met kleine adertjes van calciumcarbonaat en magnesiumcarbonaat. Dit gesteente kan worden opgepoetst en wordt in commercieel opzicht als een marmersoort beschouwd; het wordt ook gezien als een van de beste soorten serpentijn.

Hout van verschillende typen kersenbomen die inheems zijn in Europa en de Verenigde Staten. Loopt in kleur uiteen van licht- tot donkerroodachtig met een prachtige glans en is heel geschikt voor het vervaardigen van meubilair.

Schildertechniek waarbij tinten en kleurschakeringen ontstaan door het regelmatig aanbrengen van kleine stippen ongemengd pigment op het canvas, zodat ze voor het oog in elkaar overvloeien. De term ‘pointillisme’ verwijst alleen naar de techniek, terwijl ‘neo-impressionisme’ verwijst naar zowel de door Georges Seurat ontwikkelde stijl als de daaruit voortkomende beweging die tussen 1886 en 1906 zijn bloeiperiode had. Seurat zelf gaf de voorkeur aan de term 'chromo-luminarism', waaruit blijkt dat hij zowel licht- als kleureffecten wilde intensiveren. De Franse criticus Félix Fénéon bedacht de term 'peinture au point' in 1886 na het zien van Seurat's 'La Grande Jatte'. Paul Signac stelde de alternatieve term 'divisionisme' voor in zijn boek 'D'Eugène Delacroix au Néo-Impressionnisme' (1899).

Verwijst naar de stijl van porselein dat in China werd gemaakt in de keizerlijke fabriek in Ju Chou in de provincie Honan tijdens de Sung-dynastie van 1107 tot 1127. De stijl wordt gekenmerkt door vaalgeel gekleurde voorwerpen met een dunne, licht-lavendelkleurige craquelé glazuurlaag.

Verwijst naar de aardewerkstijl die ontstond doordat er grote hoeveelheden keramiek voor de export moesten worden geproduceerd tijdens de Ayutthaya-periode. De exportproducten bestonden onder andere uit grote schalen, kommen, vazen, olielampen, miniatuurolifanten, katrollen, loodgewichten en dakpannen. De keramiek van deze stijl kan worden verdeeld in vijf typen: celadon, op hoge temperatuur gebakken steengoed bedekt met een natuurlijk veldspaathoudend asglazuur, onderglazuur zwart, bruin en parelgrijs, bruin en wit. De kleuren van deze keramiek variëren van lichtgroen tot olijfgroen of blauwgroen, en van bruin tot licht-honingkleurig of gebroken wit. Aardewerk en keramiek in deze stijl was doorgaans eenvoudig en praktisch, maar sommige producten vertoonden gekamde of ingegrifte patronen onder het glazuur.

Tekentechniek waarbij houtskool of, minder gebruikelijk, pastelkrijt wordt gebruikt op een witgeverfd paneel dat is bedekt met marmerstof dat de tekening een schuurpapierachtige glinstering en structuur geeft en licht-en-donker-effecten die vergelijkbaar zijn met een gravure. Midden 19e eeuw populair in de Verenigde Staten.

Een rozeachtig rood en grijs Engels graniet. Het wordt gekenmerkt door de kristallen van rood veldspaat die soms wel 5 centimeter lang zijn. Er zijn twee verschillende schakeringen: licht-shap en donker-shap.

Ongewone filmelementen die tot stand worden gebracht met behulp van diverse technieken, bijvoorbeeld computer-, mechanische, grime-, pyrotechnische, optische, licht-, draaisnelheids-, weers- en modelleertechnieken. Ze worden doorgaans gebruikt om effecten te creëren die met normale cameratechnieken of acteerhandelingen niet bereikt kunnen worden of daarvoor te kostbaar zouden zijn. Ze worden vaak in de setbeelden gemonteerd door een aparte speciale-effectenafdeling.

Geheel van apparaten, waarmee het beweegbare decor en de licht- en geluidsinstallaties worden bediend.

Wordt gebruikt voor de verzameling decors, rekwisieten en licht- en geluidssystemen die zijn gemaakt om een achtergrond te vormen die wordt gebruikt in een toneelvoorstelling, zowel binnen als buiten.