Fijn schuurlinnen dat wordt vervaardigd door verpulverd amaril of aluminiumoxyde op een dunne, met een laagje lijm bedekte doek doek te strooien. Wordt droog of nat gebruikt om metalen oppervlakken glad te maken.

Puur linnen dat geschikt is voor schilderdoeken. Belgische linnens worden in het algemeen beschouwd als de fijnste kwaliteit linnen. Sommige soorten worden speciaal geweven of geselecteerd voor kunstenaars.

Textielmateriaal voor boekomslagen, meestal van geweven katoen of linnen. Voor versteviging, kleuring en versiering en voor het verbeteren van de duurzaamheid wordt het onder meer gebleekt, gekleurd, gesteven, geïmpregneerd, geglazuurd en gebosseleerd.

Term die soms wordt gebruikt om te verwijzen naar handgeweven Italiaans linnen uit de 17de en 18de eeuw.

Handelsnaam voor boekbinderslinnen van de Winterbottom Book Cloth Company of England, gemaakt van linnen en afgewerkt met een korrelpatroon dat lijkt op leer, meestal langnervig marokijnleer.

Algemene benaming voor geweven textiel van de gesponnen vezels van de vlasplant.

Wandkasten waarin linnengoed wordt opgeborgen.

Wordt algemeen gebruikt voor beddengoed en tafellakens en servetten, gemaakt van linnen en soortgelijke materiaal; mag ook worden gebruikt voor de linnen kleding die vanaf de Middeleeuwen tot aan de 19e eeuw werd gemaakt.

Afgesloten, met schappen ingerichte kasten of kleine kamers voor het opslaan van bedlinnen en handdoeken etc.

Duurzame, dichtgeweven stof in effenbinding, oorspronkelijk gemaakt van linnen maar tegenwoordig meestal van katoen. Het komt voor in verschillende gewichten en lijkt erg op canvas maar dan fijner en lichter. Het wordt veel gebruikt voor tenten, riemen en kleding. Geen Nederlands equivalent. Zie 'zeildoek'.

Canvas dat wordt gebruikt door kunstenaars en waarop verf direct wordt aangebracht, zonder voorbereidende behandelingen.

De glimmende vezel van één van twee Oost-Indische planten (Corchorus olitorius en C. capsularis); wordt hoofdzakelijk gebruikt voor jute, zakkengoed en goedkopere twijnsoorten.

Katoen-, jute- of linnenweefsel gesteven met lijm, stijfsel of appret; het wordt voornamelijk gebruikt voor tussenvoeringen in kledingstukken en bij boekbinden.

Linnen dat wordt gebruikt bij het dekken van de tafel voor een maaltijd, zoals tafellakens en servetten.

Fijne dunne katoen of linnen stof, aan een of beide zijden gecoat met stijfsel of een stijfselmengsel, gebruikt met name door architecten en ontwerpers bij het maken van overtreksels in inkt of pen.

Wordt gebruikt voor de techniek om schilderijen te conserveren waarbij een beschadigd doek wordt verstevigd door aan de buitenrand ervan een strook schilderslinnen vast te hechten.

Lange, cilindervormige massa, meestal van kaarsvet of was, met een pit of losjes gedraaide linnen of katoenen draden, die worden aangestoken om licht te geven. Ze worden gegoten of getrokken in een metalen mal.

Verwijst naar werk dat is gemaakt van linnen of een andere stof, waarop een motief is aangebracht door een draad te trekken door het materiaal, waardoor een maaswerk ontstaat dat vervolgens met steken wordt bewerkt. Het werd vooral ontwikkeld in Italië en was een voorloper van de naaldkant uit de 16de eeuw. Het werd ook daarna nog in veel landen geproduceerd en is vaak te zien als standaard naaldwerk op borduurmerklappen uit de 17de eeuw en later.

Liturgische gewaden met lange, strakke mouwen en een volledige rok, meestal van linnen gemaakt. Alben worden door christelijke priesters en soms ook door gewijde koningen gedragen, vaak onder een ander gewaad. In de westerse kerken zijn ze wit en in de oosterse kerken kunnen ze allerlei kleuren hebben. Alben werden soms gedecoreerd met rijk geborduurde apparels bij de polsen en langs de onderzijde. De term verwijst eveneens naar soortgelijke niet-kerkelijke kleding, met name zoals die door de oude Grieken en Romeinen werd gedragen.

Handgeweven kleden met luspolen, gemaakt in Spanje in het district Aljuparras ten zuiden van Granada en elders in Andalusië en Castilië. De basis is van linnen en de ruwe wol van de polen loopt langs het inweefsel, waarbij iedere kleur volgens het patroon in lussen boven het oppervlak wordt getrokken. Er gaan ongeveer 3 lussen in 1 vierkante centimeter. Deze techniek wordt mogelijk al lange tijd in het gebied toegepast, maar de nog bestaande exemplaren dateren vermoedelijk niet van vóór de 18de eeuw. De patronen kunnen worden omschreven als volkskunst en de kleuren, meestal twee maar soms wel tien, zijn krachtig. De alpujarras-kleden zijn waarschijnlijk van Moorse oorsprong. De constructie van de kleden maakt ze vooral geschikt als beddensprei.

Lange, linnen altaarkleden die net zo breed zijn als het altaarblad, over de zijkanten hangen en waarop de eucharistie wordt gevierd.

Rechthoekige stukken witte stof, meestal linnen, die om de nek en gedeeltelijk onder de albe worden gedragen, bedoeld om andere kledingstukken te beschermen tegen transpiratie.

Gewijde altaarbedekkingen van linnen of zijde die relikwieën bevatten; gebruikt door de oosters-orthodoxe kerk.

Verwijst naar kant die werd gemaakt in Armenië, Cyprus, Turkije en de Griekse eilanden. Deze kant wordt gekenmerkt door het gebruik van een enkele naald en traditionele technieken en steken. De ontwerpen en steken verschillen per regio, maar in het algemeen wordt Armeense kant gekenmerkt door een extreme verfijndheid en gecompliceerde ontwerpen. Hij werd vaak gemaakt met zijden draad en gouden draden, en versierd met parels en verschillende kostbare edelstenen. Armeense kant was vooral populair in de 17de eeuw en werd gebruikt in kantranden op kleding, als kelkbedekkingen en op ander liturgisch linnengoed. Sommige wetenschappers denken dat Venetiaanse kant voortkomt uit 16de-eeuwse Armeense kant.

Wordt gebruikt om te verwijzen naar kleerkasten in Franse stijl waarin kleding of linnengoed wordt opgeborgen.

Geborduurde tapijten die zijn gemaakt in Arraiolos, Portugal en naar deze stad zijn vernoemd. De techniek bestaat uit een visgraat of kruissteek op een ondergrond van linnen stof.

Moderne term voor een type borduurwerk dat sedert de 16de eeuw in Italië en op andere plaatsen wordt gemaakt. Het patroon van Assisi-werk wordt uitgespaard in gewoon linnen, terwijl de rest van de ondergrond wordt bedekt met een gevlochten kruissteek in rood of andere kleuren. Dit type borduurwerk zou het eerst zijn vervaardigd in nonnenkloosters in Assisi, hoewel dit niet waarschijnlijk lijkt; vermoedelijk is de term ontstaan doordat dit borduurwerk meer recent in Assisi wordt geproduceerd.

Middeleeuwse hoofddoeken voor vrouwen, meestal bestaande uit een lange linnen of wollen doek die van één van de schouders over het hoofd, onder de kin langs en vervolgens over de rug naar de andere schouder werd gedrapeerd alwaar hij los bleef hangen.

Fijne, zachte, dunne stof in effenbinding, gemaakt van één van de belangrijkste vezelsoorten zoals katoen, linnen, rayon, zijde of wol.

De hiërarchie Beeldmateriaal bevat descriptoren voor objecten die oorspronkelijk zijn vervaardigd met als doel de betekenis hoofdzakelijk op visuele, non-verbale wijze over te dragen, met name waar het de uitdrukking van een symbolische of expressieve betekenis of esthetische ervaring betreft. Hieronder vallen voorstellingen en gebeeldhouwde werken, alsmede periodeafhankelijke werken, bijvoorbeeld performancekunst, die zich binnen de beeldende kunst hebben ontwikkeld en daarmee in verband worden gebracht. Sommige descriptoren in deze hiërarchie kunnen naar een object of beeld verwijzen; bijvoorbeeld, in het geval van een object dat is vervaardigd uit linnen, spanramen en een lijst die specifiek zijn bedoeld als drager van een geschilderde afbeelding kunnen de afbeelding en het object samen worden aangeduid als schilderij; een afbeelding op een meubelstuk daarentegen kan wel als schilderij worden aangeduid, maar de drager is in dat geval bijvoorbeeld een ladekast of haardscherm. Relatie met andere hiërarchieën: de hiërarchie Informatievormen bevat descriptoren voor objecten die wel op visuele, non-verbale wijze communiceren, maar die hoofdzakelijk een informatieve functie hebben (bijvoorbeeld 'kaarten'), met inbegrip van bepaalde afdrukken die worden geassocieerd met het reproduceren van documenten en technische tekeningen (bijvoorbeeld 'blauwdrukken'). Descriptoren voor decoratieve elementen zijn opgenomen in de hiërarchie Ontwerpelementen (bijvoorbeeld 'rolwerk') en de hiërarchie Componenten (bijvoorbeeld 'acroteriën'), terwijl architecturale vormen die in hoofdzaak structureel en in tweede instantie sculpturaal van aard zijn (bijvoorbeeld 'kariatiden') eveneens bij Componenten zijn ondergebracht. De meeste descriptoren voor de materialen die in een werk worden gebruikt, maken deel uit van de hiërarchie Materialen (bijvoorbeeld 'canvas'); indien echter found objects of bouwmaterialen zijn gebruikt (bijvoorbeeld 'platte borden', 'l-balken') verschijnen deze descriptoren op locaties die aansluiten bij de oorspronkelijke functie van het object. Descriptoren voor de methoden die gebruikt worden bij het vervaardigen van een werk (bijvoorbeeld 'natte collodiumprocedés', 'beeldsnijden') zijn opgenomen in de hiërarchie Procedés en Technieken. Met betrekking tot algemene thematische klassen verschijnen andere descriptoren binnen diverse hiërarchieën, met inbegrip van Gebeurtenissen (bijvoorbeeld 'oorlog') en Abstracte Begrippen (bijvoorbeeld 'mythologie').

Korrelpatroon voor boekbinderslinnen met een belletjespatroon dat circa 1870 is geïntroduceerd.

Stoffen of papieren wandbekleding die op een fijn houten raamwerk, bespannen met jute of linnen en grondpapier, wordt aangebracht, waardoor direct contact met de wand wordt vermeden. Dit komt de duurzaamheid ten goede en er wordt een diepte-effect gecreëerd

Eenvoudige damastsoort met een rechtlijnig patroon gevormd door het contrast van de weefselbinding met inslageffect en de binding met kettingeffect. De binding is meestal satijn, of keper met lange vlotters. Het wordt veel gebruikt voor eenvoudig linnen.

Stevige stof geweven in uiteenlopende patronen; het werd van de 17e tot de 19e eeuw algemeen gebruikt voor beddengoed en voeringstof voor kleding. Vóór de 17e eeuw werd het gemaakt van kamgaren en daarna van zuivere katoen of van mengsels van katoen en linnen. Tegenwoordig is het meestal een katoenen keper met een korte vleug.

Harnas dat de voor- en achterkant van de romp beschermt; ze zijn in de loop der tijd gemaakt van lagen linnen of leder, metalen schubben, harnasplaatjes of platen of combinaties van leder en metaal.

Een ornament voornamelijk aangetroffen in houtwerk en meubilair, bestaande uit een paneel met een motief dat lijkt op een stuk verticaal geplooid linnen.

Verwijst naar een geborduurd ajourwerk met als belangrijkste ontwerpelement de oogjes, kleine gaatjes die zijn verbonden door satijnen lapjes. Het wordt meestal verwerkt in katoen als de randen van kleding of linnengoed. De gaatjes - of oogjes - zijn gegroepeerd in patronen die verder zijn afgebakend door eenvoudige borduursteken op het omliggende materiaal. Het werk wordt meestal uitgevoerd met witte draad op witte stof. De techniek ontstond in het 16de-eeuwse Europa en was niet beperkt tot Engeland, zoals de naam suggereert. In de 19de eeuw werd het veel gebruikt op nachtkleding en ondergoed. Moderne broderie anglaise wordt meestal machinaal vervaardigd.

Tapijten die zijn gemaakt met kamgaren van verschillende kleuren dat eerst in een basisweb van sterk linnen draad wordt geplaatst en daarna in lussen wordt getrokken om het patroon te vormen.

Verwijst ofwel naar een schrijftafel met laden ofwel naar een soort kastmeubilair, meestal een ladekast, met een scharnierende, naar voren vallende klep die als schrijfblad fungeert. De eerste meubeltypen waarnaar deze term verwijst, kwamen halverwege de 17de eeuw in Frankrijk tot ontwikkeling. De term 'bureau' heeft zijn oorsprong in een middeleeuws Frans woord voor een grof type linnendoek dat op tafel werd gelegd om als schrijfoppervlak te dienen. In het moderne taalgebruik wordt met 'bureau' een schrijftafel bedoeld, meestal voorzien van een scharnierend schrijfblad dat in gesloten stand in een schuine hoek is geplaatst, terwijl na opening een rij vakjes, laatjes en soms ook een klein kastje zichtbaar wordt. In de Verenigde Staten wordt 'bureau' als synoniem gebruikt voor 'ladekast', waarbij het schrijfblad dus is verdwenen.

Lange, smalle, soepele stroken linnen, staal of velijnstof met een schaalverdeling voor het meten van afstanden, die vaak opgerold worden bewaard in een beschermend omhulsel waarin ze na gebruik weer kunnen worden opgewonden.

Doeken, meestal van linnen en vaak geborduurd met religieuze inscripties, om broden (challa) mee te bedekken die vaak in ingewikkelde vlechtvormen worden gebakken en voor de Joodse sabbat en feestelijke maaltijden worden gebruikt.

Verwijst naar kant die sinds de 18de eeuw wordt gemaakt in Chantilly in het Franse departement Oise. Chantillykant wordt gekenmerkt door zijn verfijndheid en is gemaakt van zijde of linnen. De ondergrond is van een zeszijdig maaswerk en een opvallend bloem- of krulmotief. Latere ontwerpen bevatten linten, naturalistische bloemen en andere motieven op een gespikkelde ondergrond. Chantillykant werd in de 19de eeuw in drie kleuren geproduceerd: wit, zwart en 'blond', de natuurlijke beige kleur van zijde. Er werden grote voorwerpen mee gemaakt, zoals sluiers, sjaals, andere kledingstukken, bedekkingen voor dressoirs en lakens. Chantillykant werd vanaf 1840 nagemaakt als machinale kant.

Korte of lange tunica's, in het algemeen van linnen, die werden gedragen door mannen en vrouwen in het oude Griekenland.

Witlinnen doek of band die op een zeker moment de gezalfde bedekt bij doop, vormsel, bisschops- of priesterwijding.

Te gebruiken voor witte gesteven linnen of linnenachtige losse staande kragen of boorden, gedragen door bepaalde gewijde rooms-katholieke en protestantse geestelijken bij een pak of liturgische kleding.

Lange, linnen bedekkingen die worden gebruikt voor het bedekken van het altaarhekje tijdens de communie. Voorheen ook een lange, linnen doek die voor de kerkgangers werd gehouden bij de eucharistieviering.

Te gebruiken voor grote, overdekte vrachtwagens die worden gekenmerkt door hun gebogen, bootvormige zijaanzicht met welvende achterkleppen en panelen van planken langs de zijkanten met een reeks korte, rechtopstaande paaltjes; werden meestal getrokken door zes paarden en gebruikt in de tweede helft van de 18e en de eerste helft van de 19e eeuw in Ohio, Virginia, Maryland en Pennsylvania. Gebruik 'prairiewagens' voor soortgelijke wagens met meer rechte lijnen en een linnen kap, die werden gebruikt om vracht en emigranten te vervoeren door de prairies en vlakten van hetr westen van de Verenigde Staten.

Linnen doeken waarop de sacramentaliën worden gezet en waarmee deze, of de overblijfsels ervan, worden bedekt.

Korrelpatroon voor boekbinderslinnen in de vorm van craquelé.

Linnen kleden voor credensen, vaak passend bij het altaarkleed.

Verwijst naar borduurwerk dat wordt uitgevoerd met kenmerkende tweedraads, los getwijnde wollen garens die bekendstaan als ‘borduurwol’. Crewelborduurwerk is traditioneel gebaseerd op keperweefsel, met linnen schering en katoenen inslag; er kan echter ook zuiver linnen of katoen of een andere stof worden gebruikt. Het kan bedoeld zijn om te worden ingelijst of te worden verwerkt tot kledingstukken, bedbehangsels, meubelbekleding of andere zaken. Het kenmerkt zich door een lossere stijl dan andere typen boorduurwerk. Het maken van crewelborduurwerk bloeide in het bijzonder in het 16de- tot 18de-eeuwse Europa en zijn Amerikaanse kolonies, met ontwerpen die waren geïnspireerd door textiel uit India en het Midden-Oosten.

Linnen onderrokken, gesteven met gom of stijfsel; gedragen aan het begin van de 18e eeuw.

Onderrokken die oorspronkelijk werden gemaakt van stijve, geweven stof van paardenhaar, linnen, katoen of wol. Later veel gebruikt in combinatie met hoepels van balein of staal.

Meestal rechthoekige decorstukken die bestaan uit een geraamte van lichtgewicht hout bedekt met doek, linnen of ander materiaal.

Korrelpatroon voor boekbinderslinnen in de vorm van een diagonale kralenrij.

Ruwe, stevige linnen of katoenen stof in verschillende gewichten, oorspronkelijk alleen in keperbinding, later ook in satijnbinding, waarbij aan het oppervlak vooral de schering is te zien; wordt gebruikt voor duurzame kleren en bekledingen.

Variabele kleur, meestal een licht grijsbruin met lichtgele boventonen, verwees oorspronkelijk naar de kleur van ongebleekt linnen.

Handelsmerk voor een bepaald soort commercieel geproduceerd plasticlaminaat dat wordt gemaakt door lagen materialen zoals canvas, glas, papier of linnen aan elkaar te hechten met thermohardende harsen.

Volle, ronde gevlochten kragen die in de 16e en 17e eeuw door zowel mannen als vrouwen werden gedragen. Meestal gemaakt van verstevigd kant of linnen of van mousseline en vaak afgezet met kant.

Korrelpatroon voor boekbinderslinnen dat doet denken aan een varenblad.

Tangen die worden gebruikt voor het friseren, vlechten of gaufreren van de randen van kant, linnen of van ander garneersel of textiel.

Het golven, rimpelen of plisseren van de randen van kant, linnen, of welk ander weefsel of garneersel dan ook.

Het versieren van een oppervlak door middel van kerven of reliëfdrukken, zoals bijvoorbeeld het handpersen van linnen boekkaften of bladgoudoppervlakken.

Korrelpatroon voor boekbinderslinnen dat van circa 1833 tot 1866 in gebruik was.

Algemene benaming voor een mineraalsoort die varieert in kleur en hardheid, waaronder trisilicaten van aluminium, magnesium, calcium, ijzer, mangaan, vanadium, chroom en soms sodium en titanium. Wordt gebruikt voor de deklaag op schuurpapier en schuurlinnen, voor lagerasjes in horloges en voor elektronica; de mooiste exemplaren worden soms als halfedelstenen gebruikt.

Textiel gemaakt voor handdoeken en soortgelijke voorwerpen; meestal gemaakt van absorberende vezels zoals katoen of linnen en geweven met een geringe breedte.

Uniformjassen van het dagelijks tenue, met korte of lange mouwen, van linnen of katoen voor gebruik in de tropen en met verwisselbare knopen en epauletten.

Een vezel afkomstig van de stengel van de Cannabis sativa-plant; wordt vooral gebruikt voor touw, stof, paklinnen en verpakkingsmateriaal en als een vezel voor papier of plastic vulmateriaal.

Griekse mantels, bestaande uit een grote, rechthoekige linnen of wollen en dikwijls bontgekleurde lap stof, die los werd omgeslagen; buiten over de peplos of chiton gedragen, zowel door mannen als door vrouwen, en soms ook als enige kledingstuk door de man.

Dichtgeweven linnen stof in effenbinding die voor het eerst werd vervaardigd in Nederland; term in deze betekenis gebruikt in de 18de en het begin van de 19de eeuw. Gedurende de tweede helft van de 19de eeuw werd de term ook gebruikt voor een glanzende, gesteven katoenen stof die veel werd gebruikt voor overgordijnen. Geen Nederlands equivalent. Zie 'linnen' en [.].

Korrelpatroon voor boekbinderslinnen in de vorm van een honingraatpatroon.

Schijfvormig amulet gemaakt uit bepleisterd linnen dat door de Oude Egyptenaren onder het hoofd van een mummie werd geplaatst om de overledene te beschermen in het hiernamaals. Op de amulet werden afbeeldingen en spreuken aangebracht.

Borduurtechniek waarbij patronen op geweven, ongebleekte katoen of linnen worden geborduurd met zwaardraads garen, dat lussen maakt op het oppervlak en dan wordt doorgeknipt, wat een kwastachtig effect geeft; wordt vooral gebruikt voor beddenspreien. Deze techniek wordt vooral toegepast in Angelsaksische landen.

Verwijst naar fijn, decoratief ajourwerk in textiel, gemaakt door draden van linnen, katoen, zijde, haar, metaal of een andere vezel in lussen te leggen, in te rijgen, samen te draaien of te vervlechten om ontwerpen of patronen te vormen. Bij het maken van kant wordt gewerkt met een naald of met klossen. Het toevoegen van borduursels is niet ongewoon. Modern kant kan machinaal zijn vervaardigd. Ajourstoffen die op een weefgetouw zijn gemaakt en decoratief ajourbreiwerk worden doorgaans niet als kant geclassificeerd. Kant is vaak wit of effen van kleur. Echt kant ontstond in de veertiende eeuw in Europa en het Midden-Oosten, hoewel oude culturen bekend waren met gedecoreerde ajourstoffen, waaronder de Egyptische cultuur. Kant is te gebruiken als rand, boord of inzetstuk voor linnengoed of apparels. Ook wordt het samengevoegd tot grotere stukken textiel en dan gebruikt als voorhang, draperie, apparel of iets anders.

Ovale of ronde van bandijzer vervaardigde geraamten, overtrokken met grof linnen, die zijn gevuld met ontvlambare materialen en die worden afgevuurd met mortieren, houwitsers of artilleriegeschut; werden gebruikt aan het eind van de 17e en in de 18e eeuw om gebouwen, schepen en versterkingen in brand te steken.

Een katoenen of linnen handdoekje dat een priester gebruikt om de handen af te drogen.

Vierkante doeken (ca. 60 x 60 cm) ter bedekking van kelk en pateen vóór en na de communie. Gebruik 'palla's (bedekkingen voor kelken)' voor de vierkante kartons overtrokken met linnen of stijve linnen doeken ter bedekking van de kelk tijdens de mis.

Huidenlijm die is gemaakt van konijnen. Wordt gebruikt als grondverf voor schilderslinnen.

Patronen die op een natuurlijke manier ontstaan op het oppervlak van materialen als stof, leer, hout of steen door de ordening van hun samenstellende vezels of deeltjes. Ook: patronen die kunstmatig worden geproduceerd, onder meer door bosseleren, op het oppervlak van materialen als boekbinderslinnen om een bepaalde korrel te laten ontstaan. Dit kunnen imitaties van natuurlijke korrels zijn of kunstmatige ontwerpen als een ruitjesmotief. Gebruik 'korrel (structuur)' voor de ordening en stratificatie van samenstellende vezels of deeltjes.

Stukken linnen, mousseline, batist of dergelijke die door vrouwen om de nek en schouders worden gedragen bij het dragen van een laag uitgesneden lijfje.

Korrelpatroon voor boekbinderslinnen in vorm van een reeks parelvormen.

Verwijst naar werken die zijn versierd met kruissteekborduurwerk, een vorm van naaldwerk waarbij ontwerpen worden opgebouwd uit kleine kruisjes die worden gemaakt door twee steken te laten kruisen. De werken kunnen worden uitgevoerd op fijne stoffen zoals linnen, maar ook op zwaar canvas of tapijten.

Stof in linnen of katoen met diagonale kepermotieven, gebruikt voor handdoeken, servetten, tafellakens.

Een ruitpatroon van kleine diamant-, kubus- of dobbelsteenachtige motieven die worden gedreven of geperst op boekbinderslinnen of leren banden, met name geliefd op kalfsleren boekbanden aan het begin van de 19e eeuw en op de linnen boekbanden van uitgevers tussen 1835 en 1845.

Bedekkingen voor bedden, meestal van katoen of linnen. Doorgaans gebruikt per paar: een om het matras te bedekken en een om degene die in bed ligt te bedekken.

Zwaar buckram in gelooide kleurschakeringen om het te laten lijken op schaapsleer. Het werd gebruikt als boekbinderslinnen en het verving het duurdere 'law calf' en 'law sheep' als gebruikelijk bindmateriaal voor wetboeken in de 20ste eeuw.

Fijndradig weefsel in effenbinding oorspronkelijk van linnen, maar tegenwoordig ook van fijn gekamd katoenen garen, met stijfsel of appret; het wordt veel gebruikt voor zakdoeken, schorten, boerinnenmutsen en gordijnen.

Papier gemaakt van katoenen of linnen vodden. In het algemeen bestaat het fabricageproces van lompenpapier uit het koken, verscheuren en hameren van de vodden om de vezels te scheiden. De gladde pulp die hierdoor ontstaat, wordt in een dunne laag over een fijn schepraam gegoten en vervolgens gedroogd en geperst. Lompenpapier wordt gezien als de beste papieren drager voor schilderijen en soortgelijke kunstwerken.

Kettingpoolweefsel met ongesneden lussen aan één of beide zijden. Is vaak van katoen of linnen en wordt vanwege het absorptievermogen gebruikt voor handdoeken, badjassen en dergelijke.

Onregelmatig korrelpatroon dat in reliëf op boeklinnen is aangebracht als imitatie van marokijnleer. 'marokijn' is een type geitenleer.

Te gebruiken voor hoofddeksels van wit linnen of zeildoek met opgenaaide bol en gestikte rand, gedragen door de laagste marinerangen.

Doeken, vaak van linnen of zijde en geborduurd met zijden en metaaldraad, om het ongedesemde brood (matze) mee te bedekken dat wordt gegeten tijdens het Joodse paasfeest.

Kloskant met doorlopende draden, meestal met zeshoekige mazen, ʺʺijsgrondʺʺ, de motieven zijn meestal in linnenslag met een dikkere contourdraad. Komt voor vanaf de 18de eeuw.

Door de paus, bisschoppen en kardinalen in de rooms-katholieke kerk gedragen mijter. Hij is gemaakt van wit linnen of witte zijde en soms afgewerkt met goud en zilver. Wordt gebruikt voor begrafenissen en op Goede Vrijdag.

Gelamineerde soort mat karton, gemaakt van linnen of katoenen vodden of van ontzuurde en gebufferde papierpulp. Het wordt vaak gebruikt om foto's met een drager van een lagere kwaliteit opnieuw in te lijsten.

Nauwsluitende mutsen van linnen of fijne katoen; vooral zoals die werden gedragen door oudere vrouwen en nonnen.

Een van de twee belangrijkste typen handgemaakte kant, naast 'kloskant'. Het wordt gekenmerkt door de werkwijze, waarbij een patroon van draad met naald en draad wordt bewerkt. Er wordt in principe maar één steek gebruikt, de knoopsgatsteek en de geknoopte knoopsgatsteek. Het procedé zou in de 15de eeuw in Italië zijn ontwikkeld, geïnspireerd door ajourwerk en cutwork op linnen. Meestal wordt het ontwerp uitgetekend op papier of perkament, waaronder stof of een ander materiaal ligt. Het ontwerp wordt geschetst met een stiksel dat dient als het ondersteunende raamwerk voor het stuk. De opvulling en het patroon worden aangebracht met naald en enkele draad, met een reeks knoopsgatsteken die niet door de ondergrond worden gehaald. De steken worden in dicht bij elkaar liggende rijen aangebracht om het patroon op te vullen of verder uit elkaar om een maaswerk te vormen. Ook kunnen er rechte rijen steken worden toegevoegd. Een geklost of geweven lint wordt soms gebruikt voor onderdelen van het ontwerp. Het ontwerp wordt met een mes van de ondergrond losgemaakt.

Zachte hoofddoeken, vooral van linnen of zijde, die om de hals en onder de kin langs van de ene kant van het hoofd naar de ander worden gedrapeerd en vastgespeld aan een band of hoed of aan het haar. Heeft zijn oorsprong in de Middeleeuwen en wordt nog altijd gedragen door nonnen van diverse godsdiensten.

Chromolithografieën die d.m.v. blinddruk voorzien zijn van een structuur, b.v. een linnenstructuur, en die bestreken zijn met vernis, ter imitatie van olieverfschilderijen. Populair aan het einde van de 19e eeuw.

Vierkante kartons overtrokken met linnen of vierkante stijve linnen doeken ter bedekking van de kelk tijdens de mis. Gebruik 'kelkvela' voor grotere doeken die vóór en na de communie over kelk en pateen worden gelegd.

Verwijst in het algemeen naar alle typen vervilte vellen of weefsels die bestaan uit vezels, die uit in water gedompelde pulp zijn gevormd en gedroogd op een fijn schepraam. De vezels kunnen dierlijk zijn, zoals haar, zijde of wol, of mineraal, bijvoorbeeld asbest. Ook kunstvezels zijn een mogelijkheid. Het meeste papier wordt echter gemaakt van plantenvezels van bijvoorbeeld houtpulp, gras, katoen, linnen en stro.

Een onregelmatig korrelig nerfpatroon dat lijkt op kiezelsteentjes en met name wordt gebruikt op boekbinderslinnen en leer.

Gereedschappen die gebruikt worden voor het bosseleren, bijvoorbeeld het stempelen van tekst op linnen boekbanden, of voor oppervlakken van bladgoud.

Overdekte wagens van gemiddelde grootte voor het vervoeren van vrachten en emigranten over de prairies en vlakten in het westen van de Verenigde Staten; meestal met rechte lijnen en linnen kappen; gebruik 'zware huifkarren' voor soortgelijke wagens die vooral werden gebruikt ten oosten van de Mississippi, met een bootvormig zijaanzicht en buitenwaards afrondende achterkleppen.

Benaming uit de middeleeuwen die meestal van toepassing is op grote wandkasten met deuren en planken om linnengoed, kleding en keukengerei in op te bergen. Gebruik 'clothes presses' voor presses met schuivende planken en dichte deuren.

Regelmatig korrelpatroon op boekbinderslinnen met om en om parallelle doorlopende en stippellijnen.

Vierkant linnen doekje dat door de voorganger wordt gebruikt om de eucharistische beker na iedere dronk van een communicant af te vegen.

Korrelpatroon voor boekbinderslinnen dat circa 1836 is geïntroduceerd.

Korrelpatroon van zeer fijne, regelmatige, evenwijdige, golvende lijnen, in reliëf aangebracht op boeklinnen.

Korrelpatroon voor boekbinderslinnen dat in de jaren 30 van de 19de eeuw in zwang raakte.

In algemene zin, personen die beroeps- of bedrijfsmatig schoonmaken, met name het interieur van gebouwen of kleding en huishoudlinnen.

Wordt gebruikt voor een kleerkast, oorspronkelijk van een Duits type, waarin kleding en linnengoed wordt opgeborgen. Ze hebben meestal twee deuren met panelen en soms aan één kant laden en planken en aan de andere kant een open ruimte om kleren op te hangen.

Elk vierkant stuk of langwerpige strook linnen of ander materiaal die om de hals wordt geslagen en vaak als onderdeel van een uniform wordt gedragen.

Textiel, meestal katoen of linnen, geverfd en meestal geglansd; tegenwoordig machinaal vervaardigd, effen of gedessineerd en voornamelijk toegepast als interieurtextiel en kledingstof; in de 17e eeuw bontgedecoreerde handbeschilderde of bedrukte stof uit India, die zeer populair was in Europa.

Grote manden met meestal een deksel of klep, voor het verpakken, opslaan of vervoeren van voedsel, linnengoed of andere artikelen.

Korrelpatroon voor boekbinderslinnen in de vorm van een stippellijn.

Witlinnen kraagje, afgezet met een sierrandje van kant. Wordt aangebracht aan de halszijde in het midden van de stola ter bescherming tegen vuil.

Kunstenaars of ambachtslieden die rechtstreeks op weefsel schilderen, voor het decoreren van draperieën, vaandels of ander textiel. De term verwijst niet naar kunstenaars die in olieverf of een ander medium op linnen of een andere stof schilderen, met als het doel het creëren van een tafereel of ander kunstwerk dat wordt ingelijst en tentoongesteld of aan de muur wordt gehangen.

Textiel met een linnen schering en wollen inslaggaren, meestal zelf gesponnen en met de hand geweven. Later werd het ook met een katoenen schering gemaakt.

Stevige, dichtgeweven textiel die traditioneel werd geweven in een gestreepte katoenen of linnen keper; werd gebruikt voor matras- en kussenovertrekken, onderbekleding en de lichtere variëteiten soms voor kleding.

Verwijst naar grote doeken van zwaar linnen of een andere stof waarop een motief is geschilderd. Toile werd oorspronkelijk gebruikt voor beeldverhalen in het zestiende-eeuwse Frankrijk, en vervolgens als wandkleden opgehangen. In Reims is nog een grote collectie te vinden. De term verwijst ook naar achttiende-eeuwse Franse kleden die waren geïnspireerd op deze geschilderde motieven, maar waren bedrukt met behulp van kopergravures. De term kan ook verwijzen naar een willekeurige andere stof in de stijl van 18de-eeuwse koperplaatmotieven.

Verwijst naar dunne, transparante, gaasstof, vaak van linnen of katoen, met een 'hele kantsteek'. Wordt vaak gebruikt als ondergrond voor kant. De term kan ook verwijzen naar dunne, transparante stof die lijkt op stof welke met de hele kantsteek is vervaardigd.

Verwijst naar opvallend bedrukt textiel dat werd geproduceerd door Oberkampf in Jouy-en-Josas, nabij Versailles in Frankrijk vanaf 1760. De motieven werden in eerste instantie met houtblokken gedrukt op katoen of linnen; voor latere werken werd ook gebruikgemaakt van koperplaatgravures. Toile de Jouy wordt gekenmerkt door omvangrijke, monochrome figuratieve motieven of bloemen, en hoofdzakelijk toegepast als stoffering.

Schotse hoofdtooien van linnen of wol met flappen die tot de schouders reiken en die vroeger door oudere vrouwen uit de lagere klassen werden gedragen. Geen Nederlands equivalent.

Wordt gebruikt voor de persoonlijke artikelen van een bruid en omvat meestal kleding, accessoires en linnengoed.

Weefsel met pool van symmetrische knopen van gekleurd kamgaren op een schering van hennep of linnen; werd vanaf het eind van de 16e tot halverwege de 18e eeuw gemaakt in Engeland. Het werd vooral gebruikt voor tafelkleden, vloerkleden, bekleding, kussens en soms wandtapijten.

Kruidachtige eenjarige plant, inheems in het gebied dat zich uitstrekt van het oosten van het Middellandse Zeegebied tot India. Waarschijnlijk voor het eerst gekweekt in de Vruchtbare Sikkel. De plant wordt 4 meter hoog en heeft blauwe bloemen waaruit peulen met zaadjes ontstaan. De plant wordt verbouwd vanwege de vezels, waar men vlasdraad en linnen van kan maken, en vanwege de zaadjes, waar men lijnzaadolie uit wint, een eetbare olie die wordt gebruikt als voedingssupplement en als bestanddeel van verf en een groot aantal producten waarmee men hout afwerkt. In Georgië en Zwitserland zijn bewijzen gevonden dat vlas al in de prehistorie werd gebruikt, en in Egyptische tombes heeft men geregeld fijne linnen stoffen gevonden. Fenicische handelaren introduceerden linnen in Gallië en Groot-Brittannië. De Romeinen verspreidden linnen producten over hun hele rijk. In West-Europa werd de productie van linnen in de zeventiende eeuw een belangrijke industrie.

Procedé in de vlas- of hennepbewerking. Nadat het vlas geroot (een aantal weken in het water liggen rotten) was, moeten de zachte losse delen uit de stengel verwijderd worden, zodat de lange fijne vlasdraden(de basis van linnen) overblijven. Dit gebeurt door de (inmiddels weer gedroogde) stengels te kneuzen.

Meestal machinaal aangedreven apparaten die worden gebruikt om kleding en linnengoed te wassen.

Tobbes voor het wassen van kleren, linnengoed en dergelijke.

Vrouwen die beroepshalve kleren en linnengoed wassen en strijken.

Korrelpatroon voor boekbinderslinnen in de vorm van een reeks hoekige golfpatronen.

Verwijst naar ruimvallende kleding die wordt gedragen over de normale kleding ter bescherming tijdens het werk, en met name naar kledingstukken van grof linnen die door boeren of lagere arbeiders over hun goede kleding of in het veld worden gedragen.

Onregelmatig korrelpatroon op boekbinderslinnen dat het uiterlijk van zand imiteert.