Losse, vaak versierde, vergulde of verzilverde plint aan de voorzijde van het altaar die de (versleten, gerafelde) onderzijde van het altaarantependium bedekt.

Binnen een archeologische context verwijst de term naar dunne, vlakke stukjes steen die bij de vervaardiging van stenen gereedschappen opzettelijk zijn verwijderd van een stuk gereedschap of een #core.

Glinsterend en glanzend glas dat is gemaakt van een samenstelling van loodoxide, zand en alkali. Vaak gebruikt in lenzen en prisma's vanwege de hoge brekingsindex.

Banden die de bol van een hoed aan de basis omgeven en soms, in zwart, worden gedragen ten teken van rouw.

Algemeen te gebruiken voor lange, dunne, platte en soepele repen van een willekeurig materiaal. Specifiek te gebruiken voor repen fijn textiel, zoals zijde, satijn of fluweel, vaak afgewerkt met een koordje langs beide randen in plaats van met een zelfkant. Wordt gewoonlijk als versiering gebruikt.

Nieuwbouw zonder plan van (meestal bedrijfs-) gebouwen die naast elkaar of aaneengrenzend zijn gebouwd en die zich in ononderbroken slierten uitstrekken aan weerszijden van een weg.

Objecten die aangeven dat een eretitel aan een individu is verleend. Ze worden meestal op het lichaam gedragen. Zie 'militaire insignes' voor militaire onderscheidingstekens.

Dozen, meestal cilindervormig, van karton of dun hout voor het bewaren van lichte kledingstukken zoals fraises, kragen en hoeden.

Personen die linten maken, bewerken en verwerken met inbegrip van hen die linten aan kleding bevestigen.

Korte katoenvezel die nuttig is voor het maken van papier en bekledingsstof.

Ten dele met de hand gemaakte kantsoort waarbij geweven of gevlochten bandjes met borduursteken met elkaar verbonden worden.

Kant waarbij men het patroon maakt met stroken of linten op een baan van draad of tule. De kwaliteit kan men beoordelen door te kijken of het lint plat is en een continue ronding heeft (wat men alleen kan bereiken door klossen te gebruiken), dan wel kant-en-klaar is, in welk geval het lint bij de buigingen en hoeken is vastgenaaid en er onvermijdelijk plooien in komen. De beste lintkant produceerde men in de zeventiende eeuw in Genua met klossen. Kant-en-klaar lintkant maakte men in de jaren tachtig van de negentiende eeuw in België en Frankrijk, bijvoorbeeld het zogenaamde Renaissancekant.

Voegen tussen verschillende lagen stenen.

Mechanische zagen met een doorlopend stuk flexibel staal dat aan één of beide kanten tanden heeft en rond twee riemschijven loopt. Wordt voornamelijk gebruikt om hout te zagen maar kan, met het juiste blad, ook worden gebruikt voor het snijden van metaal.

Lagen metselwerk die een doorlopende plint vormen.

Rechthoekige of vierkante voetstukken voor zuilen, pilasters of deurlijsten. Wordt ook gebruikt voor stevige, vaak versierde voetstukken van monumentale beelden of gedenktekens ondersteunen, of voor de onderste gedeelten van buitenmuren en de platformachtige onderlaag van gebouwen.

Een baksteen die zodanig is afgeschuind aan de voor- of achterkant dat rekening wordt gehouden met de afname van de dikte tussen de plint en het hoofdgedeelte van een muur.

Wordt gebruikt voor verwarmingselementen die zich bevinden in speciale panelen, horizontaal en parallel aan de plinten van een muur.

Kernhout van naaldbomen of andere harshoudende boomsoorten dat in lange spaanders of splinters wordt gehakt om te verbranden.

Kleine stukjes glas, aardewerk, steen of ander bros materiaal met een scherpe of ruwe rand.

De figuren of ornamenten op de onderste hoeken of apex van een gevelveld, deze worden in het algemeen gesteund door plinten.

Verwijst naar een sierrand voor wandtapijten, die voor het eerst rond 1714 werd ontwikkeld in de wandtapijtenfabriek Gobelins, waarschijnlijk voor de door Coypel ontwerpen reeks Don Quichotte-wandtapijten. Alentours wordt gekenmerkt door het simuleren van een brede, overdadige damastrand rond een verhoudingsgewijs klein tafereel. De rand is doorgaans gedecoreerd met trompe l'oeuil-festoenen met linten, bloemen, dieren, koorden of vruchten.

Hoge loofboom die vroeger veel voorkwam in de oostelijke helft van Noord-Amerika en voor de jaren dertig van de vorige eeuw op grote schaal werd gebruikt als sierboom en vanwege het hout en de schaduw. Het harde, sterke en grofvezelige hout gebruikte men ook voor het bouwen van schepen, omdat het makkelijk te buigen is en niet splintert. Veel van deze bomen zijn gedood door de iepziekte, een schimmel die wordt verspreid door de iepenspintkever.

Berkensoort, inheems in de Himalaya, die groeit op hoogten tot 4500 meter. De schors is wit en flinterdun, en werd in de oudheid gebruikt om geschriften in het Sanskriet op te schrijven. Tegenwoordig wordt het beschreven met heilige mantra's. De schors wordt ook gebruikt voor verpakkingen en het hout wordt gebruikt als brandhout. Er zijn vele benoemde variëteiten en cultivars gebruikt in de landschapsinrichting.

Duitse term voor een variant van art nouveau die is ontwikkeld in België en 'lintwormstijl' betekent. De term werd voornamelijk gebruikt in de steden Dresden en Berlijn. Zie ook de gerelateerde 'Schnörkelstil'.

Te gebruiken voor kleine rechthoekige met lint bedekte spelden met onderscheidende kleuren, gedragen op militaire uniformen bij voorgeschreven gelegenheden; zij vertegenwoordigen de medailles of decoraties die op gala-uniformen worden gedragen bij zeer officiële gelegenheden.

Vaak gefronste strook stof met kant of linten die aan de achterzijde van een muts werd bevestigd zodat de nek van de draagster afgedekt werd, ter fatsoenlijkheid en als bescherming tegen de zon.

De Bhagavad-gītā, die wordt beschouwd als de kerntekst van het hindoegeloof, werd circa 200 v. Chr. geschreven en bestaat uit 18 gedeelten en in totaal 700 verzen die deel uitmaken van het heldendicht de Mahābhārata. De verzen beschrijven een dialoog tussen de krijger Arjuna en Heer Krishna, aan de vooravond van de strijd tussen Arjuna en leden van zijn familie. De tekst zou zijn geschreven in een periode dat het brahmaanse geloof versplinterd was geraakt en het boeddhisme en jaïnisme zich hadden afgesplitst. De Bhagavad-gītā leert dat er diverse wegen zijn die naar de verlossing leiden, en het werk kan als een pleidooi voor verzoening worden beschouwd.

Slaggereedschap met twee snijkanten of één snijkant en een slagvlak. Worden gebruikt om ruw steen te bewerken of versplinteren.

De uitstekende uiteinden van touwen, bandjes of linten waarop een boek is vastgenaaid, die worden gebruikt om de platten of de band aan het tekstblok te bevestigen.

Verwijst naar de stijl in de Vikingkunst die zich ontwikkelde in de late 9de eeuw en bleef bestaan het midden van de 10de eeuw. Deze wordt gezien als de eerste Scandinavische stijl die werd voortgebracht in nederzettingen in IJsland, Engeland en Rusland. De stijl kenmerkt zich door het gebruik van lintvormige, grijpende dieren, frontaal afgebeeld, met veelhoekige heupen, en een algeheel ontwerp dat is samengesteld uit gelijkzijdige vormen in statische opstellingen met veel herhaling die de geometrische vormen benadrukken.

Een soort bardiglio dat herkenbaar is aan de vele kalkwitte splinters die afsteken tegen de korrels op het marmer en die lijken op natte verf. De naam verwijst wellicht naar de gelijkenis met de vruchten van het Canadese krentenboompje, maar kan ook zijn afgeleid van 'Semo Sancus', een Sabijnse godheid voor wie beelden in dit materiaal werden uitgesneden.

Waaiers zonder blad, samengesteld uit platte, overlappende stokjes die breed uitlopen naar de buitenrand, waar ze aan elkaar zijn vastgemaakt met een lint of koord.

Verwijst naar een neolithische stijl en cultuur die bloeide in het gebied van het huidige Bosnië en is genoemd naar de opgravingen bij Butmir. Deze stijl kenmerkt zich door hoogwaardige vazen op voetstukken en ander aardewerk, versierd met linten, driehoeken, ruitvormen en spiralen, en kleifiguren met expressieve hoofden en overdreven gelaatstrekken, veelal in de vorm van een grimas van verrassing of angst.

Lijstwerk dat de bovenkant van een eenvoudig stuk afwerking of omlijsting versiert, zoals de bovenkant van een plint, vloerplint of raamkozijn.

19e eeuwse dameshoeden die vaak een zachte, gerimpelde bol hebben en een stijve rand met linten die aan de zijden of onder de kin worden vastgestrikt.

Franse stoelen met een rugleuning in de vorm van een ellips of medallion waarbij het frame in het midden van de bovenkant is versierd met houtsnijwerk in de vorm van een gestrikt lint.

Verwijst naar kant die sinds de 18de eeuw wordt gemaakt in Chantilly in het Franse departement Oise. Chantillykant wordt gekenmerkt door zijn verfijndheid en is gemaakt van zijde of linnen. De ondergrond is van een zeszijdig maaswerk en een opvallend bloem- of krulmotief. Latere ontwerpen bevatten linten, naturalistische bloemen en andere motieven op een gespikkelde ondergrond. Chantillykant werd in de 19de eeuw in drie kleuren geproduceerd: wit, zwart en 'blond', de natuurlijke beige kleur van zijde. Er werden grote voorwerpen mee gemaakt, zoals sluiers, sjaals, andere kledingstukken, bedekkingen voor dressoirs en lakens. Chantillykant werd vanaf 1840 nagemaakt als machinale kant.

Kleine ornamenten of medaillons die aan een horloge hangen; soms ook een kort kettinkje, gazen band of lint.

Voorwerpen die zijn gevlochten of geweven van graanstengels, traditioneel van de laatste schoof die is geoogst. De corn dolly is bedoeld als een winterverblijf voor de geest van het graanveld en wordt in de lente verbrand of weer in het veld geploegd om de volgende oogst te garanderen. De volkstraditie ontstond in Britannië en Ierland, en werd door emigranten naar Noord-Amerika meegenomen. Ze werden onder meer ontworpen als mensfiguren met een of meerdere samengevoegde lussen of als kegelvormige kooien. Meestal werden ze voorzien van linten en lappen. Tegenwoordig worden ze veel gemaakt in de kunstnijverheid, met de bedoeling om ze te verkopen.

Lussen van leer, lint of koord waarbij de twee uiteinden worden verbonden door een knoop, een kwastje of een met vilt bedekte versiering. Ze worden vastgemaakt aan het gevest van het zwaard en om de pols van de gebruiker gedaan zodat het een beveiligende werking heeft wanneer het zwaard valt of uit de hand wordt gestoten.

Maatstokken die bestaan uit lichte stroken hout die zo aan elkaar zijn verbonden dat de afzonderlijke delen kunnen buigen en meestal ook in meer dan één vlak kunnen draaien; ze zijn meestal ongeveer een halve meter lang met vier scharnieren. Worden historisch gezien opgevolgd door @zigzag rules, die meestal langer zijn, met stroken die zigzaggend kunnen worden gevouwen in één vlak, en door metalen meetlinten.

Banden die hun oorsprong vinden in het zestiende-eeuwse Parijs met een patroon van ineengevlochten linten, gekenmerkt door een dubbele lijn aan de ene kant en een enkele aan de andere die de banden in symmetrische vakjes verdelen welke soms worden ingevuld met gouden sierdruk.

Branders die zijn ontworpen om een platte lintvormige pit te kunnen bevatten. Algemeen gebruikt voor het verbranden van petroleum, maar ook te vinden op sommige olie- en vetlampen

Vlakglas dat wordt gemaakt door een lint gesmolten glas boven een bad gesmolten tin te gieten. Het proces is in 1959 ontwikkeld door Pilkington Brothers en is nu de meest gebruikte methode ter wereld voor het maken van plaatglas van goede kwaliteit dat helder en vlak is met parallelle en met hitte gepolijste randen.

Verwijst naar een steensoort die bestaat uit kleiige of kleihoudende leisteen of schist, die schilfers of splinters van mica bevatten.

Smal versierd band, lint, kant of tressen, vaak met metaaldraad, dat wordt gebruikt als garneersel of boordsel op kostuums en woningtextiel.

Soort sier- en productieboom, inheems in het noordoostelijke deel van Noord-Amerika. Het is een van de grootste berken; hij kan 30 meter hoog worden en groeit op koele, vochtige rivieroevers en op drogere gronden tot een hoogte van 1950 meter. Op de takken en jonge stammen bestaat de zilverachtig gele schors uit flinterdunne krullen. Op oude boomstammen is de schors roodbruin, diep gegroefd en verdeeld in onregelmatige lagen. De lichtgroene twijgen zijn licht geurend. Het harde, bleke roodbruine hout wordt in de handel meestal niet onderscheiden van het hout van de suikerberk.

Kantsoort waarbij elementen en motieven uit klos- en naaldkant worden samengebracht en verwerkt tot een harmonisch geheel, eventueel met mechanische gedeelten zoals linten en tulegrond.

Souvenirs gemaakt van haar, gewoonlijk van mensen, maar soms ook van een geliefd huisdier. Het haar wordt vaak gevlochten in decoratieve patronen, om objecten van ijzerdraad gedraaid, enzovoort. Haar is het belangrijkste materiaal van dit soort objecten, maar men gebruikt soms ook zaadparels, glazen kralen, linten, gedroogde bloemen en andere materialen. Haarwerken zijn vaak aandenkens. Gewoonlijk draagt men ze of stalt men ze uit ter herinnering van degene van wie het haar was. Maar men maakt ze ook van het haar van levende personen, zoals de leden van een gezin of een kerkgemeenschap. Haarwerk was vooral populair in het victoriaanse tijdperk.

Blad- of klauwachtige ornamenten die uitsteken van het ronde basement van een zuil naar de hoek van een plint.

Wollen mutsen die worden gekenmerkt door een plooi in de hoedenbol die van voren naar achteren loopt, korte loshangende linten aan de achterkant en een insigne aan de voorkant. Als kleding geïntroduceerd door de Hooglandeenheden van het Britse leger en daarna overgenomen als traditionele Schotse klederdracht.

Een fijnkorrelig silicaatgesteente gevormd door contactmetamorfose, waarbij het gesteente is gebakken en verhard door de hitte van binnendringende granietmassa's en waarbij het massief, hard, splinterig en in sommige gevallen buitengewoon sterk en duurzaam is geworden.

Computergestuurde afdrukken volgens het nonimpacttype (geen contact tussen bewegende delen en het afdruklint), waarbij kleine inktdruppeltjes via straalpijpjes op het papier worden gespoten.

Verwijst naar de cultuur van werktuigmakers die volgde op het Acheuléen in de Levant. Is genoemd naar de archeologische vindplaats te Jabrud in Syrië. De cultuur kenmerkt zich door dikke schrapers op steensplinters met een vlakke hiel en door tweezijdige werktuigen.

Te gebruiken voor de verhoogde plinten of verhogingen waarop tempels en bijbehorende heiligdommen zijn geplaatst.

Rozetten, knopen van linten of soortgelijke versiersels, die meestal op een hoed worden gedragen ter aanduiding van functie of partij, als onderdeel van een livrei of ter decoratie.

Term die van toepassing is op damesmutsen die in de 14e tot de 18e eeuw in verschillende vormen voorkwamen, maar vaak kegelvormig. Werden meestal gemaakt van fijne materialen met stroken van kant of met linten.

Linten of banden die worden gedragen om kousen of sokken op te houden.

Lange, cilindrische verlengingen van kappen, die in de 14e en 15e eeuw door mannen werden gedragen. Gebruik voor lange, dunne loshangende linten die zowel vast aan als los bij het kledingstuk kunnen horen de term 'stola's (kledingaccessoires)'.

Verwijst naar de stijl in decoratiedie ontstond in de jaren 1750 en domineerde tijdens het bewind van Lodewijk XVI 1774-1792. Geassocieerd met goût grec. De stijl kenmerkt zich door zijn symmetrische en ingetogen toepassing van slingers, trofeeën, vitruviaanse krulversieringen, met florale en lint motieven.

Hulzen met een kruitlading, die zijn ontworpen om bij het afvuren een knal te geven en die worden gebruikt voor het geven van signalen, bij oefeningen, voor saluutschoten of om bij toneel het geluid van een vuurwapen na te bootsen. In sommige gevallen is een projectiel toegevoegd dat in de loop versplintert.

Kroontjes die zijn gemaakt voor het begrafenisritueel voor jonge, ongetrouwde vrouwen in Engeland van de 17de tot en met de 19de eeuw. Ze waren niet bestemd om daadwerkelijk te worden gedragen en bestonden uit een koepelvormig houtskelet versierd met linten, bloemen, rozetten en de naam van de overledene. Ze werden voor de lijkkist uit gedragen of er bovenop gelegd. Geen Nederlands equivalent.

Verwijst naar een van de drie hoofdfasen van de Gansu-cultuur, die dateert uit circa 3300 tot circa 2100 v. Chr. De Majiayao-cultuur omvatte het westen van de provincie Gansu en het oosten van de provincie Qinghai; de naam is ontleend aan een vindplaats in het gewest Lintao in Gansu die van 1921 tot 1923 is uitgegraven door de Zweedse archeoloog Johan Gunnar Andersson. Typerend voor aardewerk uit de Majiayao-fase zijn potten en kommen van fijne kleibrij met zwart decor geschilderd in zijdeglans op een gele of rode ondergrond. Kenmerkend voor dit aardewerk zijn de brede, kromlijnige vormen met telkens een centraal geplaatste stip of afgewisseld met golvende lijnen of kruisarceringen. Deze vormen worden met name aangetroffen op potten en urnen. Ook werden vormen toegepast als dikke zigzaglijnen en motieven zoals kikkers, vogels en dansende menselijke figuren. Daarnaast zijn er ornamenten van been, stenen en benen gereedschappen, en speelgoed zoals aardewerken rammelaars opgegraven. Het schaarse bronswerk uit deze periode was niet van economisch belang.

Verwijst naar een Afrikaanse cultuur waarin stenen werktuigen werden gemaakt, uit het pleistoceen en genoemd naar de archeologische vindplaats bij Magosi in het noorden van Oeganda. Kenmerkt zich door de geavanceerde levalloisien-techniek die werd gebruikt voor het vervaardigen van steensplinters waarmee andere gereedschappen werden gemaakt, zoals punten voor projectielen, en een ponstechniek voor het vervaardigen van microlithische voorwerpen.

Gemaskerde mannelijke Afro-Amerikanen, meestal uit het arbeidersmilieu, die zingen, dansen en optochten houden en zich organiseren in officieuze groepen of 'stammen' voor de Mardi Gras-parade en St. Joseph's Day-parade in New Orleans. De kostuums bestaan uit hoofdtooien met grote veren, schoenen in moccasinstijl en schorten met opgenaaide patronen, waarbij materiaal wordt gebruikt als lovertjes, kunstdiamant, glaskralen, fluwelen linten en struisvogelpluimen.

Strohoeden met een rechte rand, een vlakke bol met een lint er omheen.

Verwijst in het algemeen naar een periode tussen de hoog-paleolithische en de laag-paleolithische tijd, die begint in de derde interglaciale fase en die duurt tot tijdens de eerste belangrijke schommeling van de vierde ijstijd of het Weichselien. Tijdens de periode bestonden de culturen van het Moustérien, een gedeelte van het Levalloisien en het Tayacien, die alle bekendstaan om de vervaardiging van gereedschap van steensplinters, hoewel ook de oudere handbijltraditie behouden bleef.

Gemengde kantsoort uit Milaan met een grond in naaldkant waarop motieven worden gevormd in mechanisch vervaardigd lint. De tekeningen stellen meestal bloemmotieven voor.

Verwijst naar mensen, meestal vrouwen, die accessoires voor dameskleding maken, in het bijzonder hoeden of andere hoofdbedekkingen. In ouder woordgebruik kan de term verwijzen naar verkopers van accessoires en luxeartikelen, zoals hoeden, linten, handschoenen en couverts.

Een van de twee belangrijkste typen handgemaakte kant, naast 'kloskant'. Het wordt gekenmerkt door de werkwijze, waarbij een patroon van draad met naald en draad wordt bewerkt. Er wordt in principe maar één steek gebruikt, de knoopsgatsteek en de geknoopte knoopsgatsteek. Het procedé zou in de 15de eeuw in Italië zijn ontwikkeld, geïnspireerd door ajourwerk en cutwork op linnen. Meestal wordt het ontwerp uitgetekend op papier of perkament, waaronder stof of een ander materiaal ligt. Het ontwerp wordt geschetst met een stiksel dat dient als het ondersteunende raamwerk voor het stuk. De opvulling en het patroon worden aangebracht met naald en enkele draad, met een reeks knoopsgatsteken die niet door de ondergrond worden gehaald. De steken worden in dicht bij elkaar liggende rijen aangebracht om het patroon op te vullen of verder uit elkaar om een maaswerk te vormen. Ook kunnen er rechte rijen steken worden toegevoegd. Een geklost of geweven lint wordt soms gebruikt voor onderdelen van het ontwerp. Het ontwerp wordt met een mes van de ondergrond losgemaakt.

Zeer zuiver glas van een hoge kwaliteit, meestal een flintglas met een speciale samenstelling of gemaakt van bergkristal; wordt gebruikt voor lenzen en prisma's.

Materiaal, meestal houtsplinters of stokken, te gebruiken voor het vullen van gaten en barsten.

Soort snel groeiende, kortlevende sier-, schaduw- of productieboom, inheems in het noorden en midden van Noord-Amerika. De soort is meestal zo'n 18 meter hoog, heeft een bruine schors die na verloop van tijd wit wordt en produceert flinterdunne lagen met smalle horizontale poriën of lenticellen. Op de koperkleurige binnenste schors zijn de poriën fel oranje. De korte hangende takken en de talloze buigzame takjes geven de boom in de winter een kantachtige aanblik. Het bijna witte hout met de dichte nerfstructuur wordt gebruikt voor houtgedraaide artikelen, vloeren, meubels, houtwaren, pulp en brandstof. Native Americans gebruikten de dunne waterdichte schors voor dakbedekking, kano's en schrijfmateriaal (vandaar de naam 'papierberk'). Het is een van de eerste soorten die weer groeien na brand. Het sap wordt gekookt voor de productie van berkensiroop. De boom komt voor in verschillende variëteiten.

Een smal garneersel dat op verschillende manieren kan worden gemaakt, zoals kaartweven of vlechten. Het komt voor met diverse vezels en in verschillende gewichten, maar het is zwaarder dan lint en platter dan koord.

Verwijst naar smalle lusjes van gevlochten draad, groter dan een averechtse steek, die meestal in een reeks worden aangebracht om te fungeren als sierrand op kant, lint of passement. Bij het borduren kan de term ook verwijzen naar een verhoogde knoop die op dezelfde wijze wordt gemaakt om een blad, bloemblad, korenaar of een dergelijke vorm voor te stellen.

Gemodelleerde sokkels of plinten waarop het beeld van een godheid, of een lingam rust.

Juwelen of ornamenten die op een lange speld zijn bevestigd. Ook trosjes of bosjes lint, fluweel, bloemen, of zijde draden, die in het haar of op een hoofddeksel of een japon worden gedragen.

Kritische theorie, vergelijkbaar met het structuralisme in haar kritiek op historisme, betekenis en post-renaissancistische filosofie. Zij verschilt echter in de verwerping van structurele taalkunde als een theoretische basis, en legt in plaats daarvan de nadruk op versplintering, in de overtuiging dat er geen historische of cumulatieve vooruitgang van kennis bestaat.

Wijde lange cape die werd gedragen door een prelaat, de geestelijke met een eigen rechtsgebied: kardinaal (in het rood), (aarts)bisschop (in het paars), abt, prior. De mantel bedekte vrijwel alleen de rug, had een rechthoekige kraag en werd bij de hals gesloten met twee linten. Bij de prelatenmantel werd de prelatenhoed gedragen.

Dunne, geplooide gordijnen die aan dubbele roedes hangen zodat het ene gordijn het andere overlapt. De linten die de gordijnen terugbinden zijn eveneens geplooid en hebben vaak een bijpassend, geplooid valletje.

Verwijst naar de stijl en periode die in verband worden gebracht met de Qin-dynastie, de eerste Chinese keizerdynastie, die dateert van 221-206 v. Chr. Gedurende deze periode werd de Chinese Muur gebouwd. Er kan slechts een beperkt aantal objecten met zekerheid aan deze periode worden toegeschreven. De bekendste hiervan zijn de levensgrote aardewerken soldaten en paarden die zijn gevonden bij de graftombe van koning Zheng in Lintong.

Halsdoeken gedragen bij gevechtsuniformen of het dagelijks tenue van militairen. De vorm is vierkant/rechthoekig met twee linten om om de nek de worden gebonden. Soms in onderdeelskleur met daarop centraal aangebracht het onderdeelsembleem.

Aan boeken bevestigde lintjes die gebruikt worden voor het markeren van een plek, door ze tussen de bladzijden te steken. Ze onderscheiden zich van boekenleggers die los zitten.

Bewerkte lijsten met linten die een spiraalbeweging om een stok maken.

Stoelen met verstrengelde spijlen in de vorm van gevlochten linten, die bekendheid kregen door Chippendale en vanaf het midden van de 18e eeuw voorkwamen in Engeland en Amerika.

Koordje of veter, vervaardigd van leer of lint, met aan de uiteinden metalen lipjes of nestels. Oorspronkelijk gebruikt om delen van een kostuum bijeen te houden, later, in strikken geknoopt, gebruikt als boordsel.

Kantsoort vervaardigd in Rusland, die gekenmerkt wordt door een kronkelend lint, dat een oneindige variatie van sierlijke tekeningen kan vormen. De tekening kan zeer eenvoudig of zeer ingewikkeld zijn en het geheel kan tot grote kantstukken uitgroeien.

Korte capes die de schouders bedekken; dienen monniken volgens de orderegel van Sint Benedictus te dragen tijdens handarbeid en zijn door bepaalde andere geestelijke orden overgenomen als onderdeel van hun gewone kleding. De term wordt ook gebruikt voor twee lapjes gewijde stof, door linten verbonden, die onder de kleren over borst en rug worden gedragen.

Te gebruiken voor sierknopen van lint of kant, soms verrijkt met edelstenen, gedragen op de schouder, vooral tijdens de 17de en 18de eeuw in Europa en Noord-Amerika. Ook te gebruiken voor afneembare kleppen versierd met metalliekkoorden, gedragen op de schouders van militaire uniformen, oorspronkelijk om een schouderriem op zijn plaats te houden, later als rangaanduiding.

Franse lintjes, meestal gemaakt van zijde.

Vlakke blokken of plinten die dienst doen als voetstuk van beelden, zuilen en dergelijke. Wordt ook gebruikt voor onbewerkte bodems of plinten aan de onderkant van een muur of voetstuk.

Balletschoenen met verstevigde tenen die meestal worden vastgemaakt met kruiselings gebonden satijnen lint en die bestemd zijn voor het dansen op de punten van de tenen.

Symbool in het Tibetaans boeddhisme en aanverwante culturen, dat lijkt op een complex vervlochten koord of lint dat de eeuwigheid voorstelt.

Soepele metalen meetlinten die worden gebruikt voor precieze metingen van horizontale afstanden en die meestal terugrollen in een speciaal omhulsel als ze niet worden gebruikt .

Verwijst naar de latere fase van de Oostelijke Zhou-periode, van 403 tot 221 v. Chr., hoewel sommige onderzoekers deze periode tussen 475 en 221 v. Chr. dateren. De naam is afkomstig uit kronieken uit de periode. Deze werd gekenmerkt door ernstige versplintering die leidde tot economische en politieke neergang, maar werd ook gekarakteriseerd door fantasierijk vakmanschap. Deze creativiteit werd mogelijk bevorderd door een toename van het aantal mecenassen en door de concurrentie tussen de verschillende staten van de Zhou-dynastie. De graftombe van de markies van Zeng in Suizhou in de provincie Hubei is een belangrijke vindplaats voor de vroege periode van de Strijdende Staten; op deze site zijn meer dan 15.000 artefacten gevonden, zoals bronzen ritueel vaatwerk, klokken, wapens, lakwerk en objecten van hout en bamboe. Veel voorkomende decoratieve motieven op bronzen en keramische objecten waren vogels met gebogen vleugels en draken, wat duidt op contacten met de culturen van de Aziatische steppen, de Hunnen en de Tartaren.

Ornament bestaande uit twee lussen en twee uiteinden gescheiden door een knoop. Gemaakt van touw, lint of textiel. Gebruikt als decoratie en/of sluiting op kleding, kledingaccessoires of in het haar.

Verwijst naar de laatste fase van de Minoïsche kunst en cultuur, volgens het classificatiesysteem van de archeoloog Nikolas Platon. Deze volgt op de ondergang van de heersende elite in Knossos, op Kreta, en duurt van circa 1375 tot circa 1000 v. Chr. Het kenmerkt zich door een toenemende politieke en economische versplintering op Kreta, het begin van een proces dat uiteindelijk zal leiden tot de ontwikkeling van machtige stadsstaten. Voorts kenmerkt de periode zich door de exodus van de Minoïsche inwoners van Kreta, die net als de Myceense inwoners behoorden tot de “Zeevolkeren” die Egypte bedreigden en die werden verslagen door Ramses III, om zich uiteindelijk te vestigen en bekend te worden als de Filistijnen.

Kleine dameswerktafels in de klassieke uitvoering, met randen rondom het tafelblad en rondom de plank die de poten verbindt, zodat hier ondiepe 'bakjes' ontstonden waar chiffons (reepjes lint en stof) en ander naaiwerk kon worden bewaard. Ze waren vierkant of rond en hadden meestal drie laden, waarvan de bovenste soms met schrijfgerei was uitgerust.

Afdrukken die worden gemaakt door kleurstof aan te brengen met behulp van een lint dat wordt verhit. Dergelijke afdrukken hebben bijna dezelfde beeldkwaliteit als foto's en er kunnen verschillende materialen voor worden gebruikt, zoals papier, aardewerk en textiel.

Verschillende soorten hoeden gebaseerd op Beierse en Oostenrijkse Tiroler hoeden, gewoonlijk van vilt, met een rand en een enigszins spits toelopende bol, vaak met een lint of koord rond de bol met een veertje erin.

Forse, uitstekende, bolvormige lijsten, die meestal het laagste deel van een zuilbasement vormen boven de plint.

Machines voor het schrijven van tekens zoals ze worden gedrukt door drukkers waarbij stalen stempels door een geïnkt lint op het papier slaan.

Archeologische term die verwijst naar stenen gereedschappen waarbij slechts aan één zijde flinters (afslagen) van een rand zijn geslagen.

Ornament dat bestaat uit gedraaide en vervlochten banden, oorspronkelijk gebaseerd op leren repen of linten; populair in Noord Europa in de 16e en 17e eeuw en in de negentiende-eeuwse herleving.

Archeologische term die verwijst naar stenen gereedschappen waarbij flinters zijn verwijderd aan beide zijden van een rand.

De elementen van verlichtingsmiddelen, meestal koorden, linten of hulzen van los geweven, gedraaide of gevlochten vezels, die brandstof naar de vlam voeren door middel van capillaire werking.

Karakteristieke Chinese motieven uit de Han Dynastie die bestaan uit lange, kronkelende, lintachtige vormen met diepe krullen en bogen die steeds van richting veranderen en zich op zulke punten verwijden tot groteske vormen.

Verwijst naar een type persoonlijke wapenrusting in Japan, voornamelijk bedoeld voor gebruik door boogschutters te paard en hoofdzakelijk gebruikt van de 9e tot de 16e eeuw. De yoroi was licht van gewicht vergeleken met andere wapenrustingen en opgebouwd uit meerdere stukken die bij elkaar werden gehouden door felgekleurde koorden of linten. De yoroi werd gewaardeerd om zijn praktische functie, maar ook om decoratieve en rituele redenen. Na de dood van de eigenaar werd het kledingstuk vaak geschonken aan een Shinto heiligdom.