Een vorm van kleurenlithoghrafie die commercieel werd gebruikt in de tweede helft van de 19e eeuw.

Vlakdrukprocédé waarbij een ontwerp met een vettige substantie op de steen wordt aangebracht en het oppervlak chemisch wordt behandeld, zodat de inkt alleen op de vettige delen achterblijft.

Lithografisch drukprocédé waarbij een ontwerp door een in water oplosbare ondergrond op de steen of plaat wordt gegraveerd, zodat de inkt in de gegraveerde lijnen achterblijft. Bij dit procédé worden aspecten van zowel vlak- als diepdrukprocédés gecombineerd.

Vettige krijtjes die in de lithografie worden gebruikt om een tekening op steen, metalen plaat of afdrukpapier aan te brengen.

Inkt die wordt gebruikt voor het drukken van litho's.

Scherpe stalen punten die in houders zijn gezet en worden gebruikt om krijt- of tuschetekeningen op de lithografische steen te krassen met de bedoeling om een witgestreept effect in de afdruk te krijgen.

Overdruklithografie waarbij tekeningen of geschriften in autografische inkt, litho-inkt en kalk van autografisch papier worden overgezet op steen of zink voor lithografisch drukken.

Kleurendrukken gemaakt volgens een gecombineerd drukprocedé met een intaglio of soms een lithografische basisplaat waarmee het beeld wordt afgedrukt, waarna kleur over de afdruk wordt aangebracht met behulp van houten blokken. De Engelsman George Baxter verkreeg in 1835 een patent voor dit procedé dat erg populair was tot in de jaren 70 van de 19de eeuw. De term wordt soms gebruikt om uitsluitend te verwijzen naar door Baxter zelf gemaakte afdrukken. Wanneer andere drukkers dit procedé toepasten, werd gesproken van 'Baxter process prints', afdrukken volgens het Baxter-procedé.

Kleurenafdrukken die worden gemaakt aan de hand van een gecombineerd drukproces met intagliobasisplaten en soms lithografische basisplaten, waarbij op de afgedrukte afbeelding met houtblokken een kleurenlaag wordt aangebracht. Het procedé werd in 1835 gepatenteerd door de Engelsman George Baxter en was tot in de jaren 70 van de 19de eeuw erg populair. Deze term verwijst naar de afdrukken volgens dit procedé die niet door Baxter zelf werden gemaakt. De term 'Baxter-afdrukken' wordt soms gebruikt om speciaal te verwijzen naar afdrukken die door Baxter waren gemaakt.

Lithografisch drukprocedé dat wordt gemaakt door met lithografische kalk, ook wel krijt genoemd, te tekenen op een korrelige steen die is opgeruwd door fijn zand. De aangebrachte inkt hecht zich aan het oppervlak met krijt en wordt vervolgens overgebracht naar papier voor de uiteindelijke afdruk.

Zacht, fijn en meestal lichtgeel onbehandeld papier van bamboevezel, oorspronkelijk uit China. Het is zeer absorberend en wordt meestal gebruikt voor staalgravures, houtsneden en als lithografisch transferpapier. Het verschil met 'Indiapapier' is dat dit laatste zachter is en een lossere vezelstructuur heeft. Oorspronkelijk gemaakt voor de Oxford University Press, als imitatie van papier uit Oost-Azië.

Dun maar ondoorzichtig lompenpapier, dat oorspronkelijk werd gemaakt voor de Oxford University Press als imitatie van papier uit oostelijk Azië. Vooral gebruikt voor het drukken van bijbels. Het verschil met 'Chinees papier' is dat dit laatste uit China afkomstig is, een dichtere vezelstructuur heeft en meestal wordt gebruikt voor staalgravures en houtsnede-afdrukken, en voor lithografisch overdrukpapier.

Een oplossing van Arabische gom en zuur die wordt gebruikt om lithografische platen en stenen te desensibiliseren.

Verwijst naar fotomechanische kleurenafdrukken die lithografisch werden geproduceerd van fotografische negatieven. De techniek werd in de jaren 90 van de 19de eeuw ontwikkeld door het Zwitserse Art Institute Orell Füssli, ook bekend als Photoglob Zürich. De techniek werd geïntroduceerd tijdens de Wereldtentoonstelling in Parijs in 1898 en werd gebruikt tot de jaren 30 van de 20ste eeuw. De techniek was een van de meer succesvolle pogingen om kleurenafbeeldingen te produceren voor de komst van de kleurenfotografie. Fotochroomafbeeldingen lijken inderdaad bedrieglijk veel op kleurenfoto's, tenzij ze worden bekeken met een vergrootglas. Een zwart-witfoto diende als basis en een vorm van fotolithografie met maximaal zestien kleuren werd gebruikt voor de uiteindelijke afbeelding. Fotochroomafdrukken onderscheiden zich van chromolithografieën door hun harde, heldere coating. Het gepatenteerde proces werd in licentie gegeven aan bedrijven in Engeland en Amerika. De meeste fotochroomafdrukken zijn vergezichten van het westen van de Verenigde Staten, Europa en het Midden-Oosten. William Henry Jackson en de Detroit Publishing Company produceerden een groot aantal fotochroomafbeeldingen. Voor de onderschriften werden vaak gouden letters gebruikt in het onderste gedeelte van de recto's, met vermelding van de locatie op de afbeelding en soms de maker. Het proces was arbeids- en tijdintensief en er kwamen snellere en eenvoudigere technieken voor in de plaats.

IJzeren schijfjes die worden gebruikt om lithografische stenen met zand glad te maken.

Lithografieën die men maakt met lithografische kalk. Vóór gebruik werd de lithografische steen opgeruwd door het oppervlak te schuren met fijn zand.

Een reeks paarsachtige kleuren die lijken op de paarse kleur van lithografische inkt.

Lithografisch oplosmiddel dat wordt gebruikt als vervanger voor terpentijn, omdat het de huid minder irriteert.

Lithografieën die zijn gemaakt met een verdunde "tusche" (lithografische inkt), waardoor ze op gewassen tekeningen lijken.

Een lijnolie die is geperst met toevoeging van warmte, die het oplosmiddel vormt voor lithografische inkt en meestal voor andere drukinkten.

Drukmethode waarbij een beeld wordt gemaakt met behulp van lithografische techniek, waarbij gebruik wordt gemaakt van de tegengesteldheid van vettige en waterige substanties, waarna het van de steen of plaat wordt overgebracht op een andere laag, bijvoorbeeld van rubber, en vandaar op het uiteindelijke oppervlak. Gebruik de meer algemene term 'offsetdruk' als gebruik wordt gemaakt van dit overzettingsprocédé, maar het originele beeld niet lithografisch is.

Techniek voor het creëren van een tint in een lithografie door lithografische inkt op de steen of plaat te spetteren met behulp van een harde kwast en een raster of een zeef.

Zachte, rubberen rollers met houten of metalen handvatten. Worden gebruikt om houten blokken, linoleumstempels, lithografische stenen of drukplaten met inkt te overtrekken.