Het oudste soort mechanische ontstekingssyteem voor vuurwapens, dat in het midden van de 15e eeuw ontstond en bestaat uit een langzame lont bevestigd aan een arm die, wanneer de trekker wordt overgehaald, de lont laat zakken in een pan met kruit dat bij ontbranding de lading ontsteekt.

Kleine, ondiepe bakjes voor kruit die zich bevinden in lontsloten, vuursteensloten en radsloten.

Chemisch behandeld koord dat brandt met een constante snelheid, dat wordt gebruikt om de ontstekingslading in vuurwapens met lontsloten en soms ook in geschut af te vuren.

De S- of Z-vormige bewegende haken in lontsloten die de lont vasthouden en laten zakken in de ontstekingslading.

Lontsloten waarbij een haan (of serpentijn), die de lont vasthoudt, door een veer in de kruitpan wordt gedrukt. Geen Nederlands equivalent. Zie 'lontsloten'