Kleine penningen, van verschillende metalen en in verschillende vormen, gebruikt als bewijzen of aandenkens voor leden van een christelijke denominatie die de biecht hadden afgelegd of anderszins christelijke sacramenten of communie hadden ontvangen. Voorbeelden kunnen worden gevonden in de lutherse, calvinistische, en andere christelijke tradities

Dun, ondoordringbaar materiaal dat geplaatst wordt in bouwwerken om te voorkomen dat er water binnenkomt en/of om waterdrainage aan te brengen, over het algemeen geplaatst tussen dak en muur en boven buitendeuren en -ramen.

Gebouwen die meestal gedeeltelijk in het water zijn gebouwd, voor het huisvesten of opslaan van boten.

Radar- of ultrasonische instrumenten die gebruik maken van plaatsbepaling met echo's om de diepte van de zee te meten.

Wordt gebruikt voor het samenvoegen van stukjes glas door de randen in te zetten in loden glaslijsten, bijvoorbeeld om ramen of lampekappen te vormen.

Stukken glas, meestal in de vorm van een rechthoek of een ruit, die in loden glaslijsten worden geplaatst om een raam te vormen.

Vierkante of ruitvormige stukken glas, zoals diegene die diagonaal in glas-in-lood ramen zijn geplaatst, of de openingen die gevuld worden met zulke stukken glas. Voor andere vierkante of ruitvormige stukken steen, bakstenen of tegels wordt 'quadrels' gebruikt.

Machines die lettervormen gieten om mee te drukken als het zetsel wordt samengesteld. Dit gebeurt ofwel per afzonderlijke letter, zoals bij de monotype (TM) machines of linotypezetsel per regel, zoals bij de Linotype (TM) machines.

Potloden met een stift van fijngemalen, zeer dicht geperst houtskool. Ze zijn minder kliederig maar niet zo veelzijdig bruikbaar als houtskoolstaafjes.

Machines om lettervormen samen te stellen die tijdens de samenstelling geen gebruik maken van warme zetting, inclusief de apparaten die gegoten lettervormen mechanisch samenstellen en de apparaten die gebruik maken van 'strike-on composition'.

Deze kunstvorm heeft momenteel nog geen definitie beschikbaar.

Vetkrijt dat speciaal voor lithografie is gemaakt.

Ronde gebouwen voor het huisvesten en repareren van locomotieven.

Te gebruiken voor het zuivere metaalelement met het symbool Pb en het atoomnummer 82; het metaal is zacht, kneedbaar en vaalgrijs van kleur. Ook te gebruiken voor het metaal wanneer het wordt bewerkt en gevormd om, meestal in combinatie met andere stoffen, verscheidene voorwerpen en materialen te maken.

Een bronslegering met een hoog loodgehalte, in de verhouding 80:10:10, waardoor het een zacht matrixmetaal wordt dat zeer geschikt is voor gebruik in lagers.

Glas met een hoog loodoxidegehalte en een relatief hoge brekingsindex. Verder heeft het een slechte zuurbestendigheid en een lage rigiditeit. Het wordt gebruikt in veel optische componenten, neonreclamebuizen en gloeilampen.

Doorzichtig glazuur met loodoxide als vloeimiddel.

Riemen die worden gedragen om het drijfvermogen van een duiker te regelen door er afhankelijk van de omvang en het gewicht van het lichaam van de duiker gegroefde loodgewichten aan te hangen en met een gesp waarmee de riem in geval van nood snel losgemaakt kan worden.

Bladstaal bedekt met een legering van 80% lood en 20% tin. Wordt veel gebruikt voor dakbedekking en constructiewerk.

Gewichtjes die aan één eind van een loodlijn worden gehangen om vast te stellen of iets verticaal is of als hulpmiddel bij het bepalen van de plaats van punten op de grond tijdens landmetingen.

Monoxide van lood dat van nature voorkomt als rood kristal of wordt verkregen in oranje vlokken of poeder door processen die worden uitgevoerd bij temperaturen die boven het smeltpunt liggen; wordt vooral gebruikt als een droogmiddel in verf en vernis, als vloeimiddel bij aardewerk, en in de glasproductie.

In een rechte hoek tot een bepaalde lijn of een bepaald vlak.

Verwijst naar bescheiden bijgebouwen bestemd voor onderdak of opslag. Een loods heeft doorgaans één bouwlaag en meestal één of meer open zijden, en kan zijn voorzien van een lessenaarsdak, waarbij één schuin vlak de gehele structuur overdekt. De loods kan tegen een permanent gebouw aan zijn gebouwd of los staan. De specifieke functie van de loods wordt meestal aangegeven door een definiërend voorvoegsel (bijvoorbeeld 'machineloods').

Bladmetalen strips die vaak zijn opgenomen in het metselwerk en die om ander voeglood heen is geslagen. Wordt gebruikt om te voorkomen dat water tussen de voegen komt en blootliggende, opstaande, voegloden randen op een dak aantast.

Boten die loodsen van en naar binnenkomende en uitvarende schepen brengen.

Gele pigmenten die bestaan uit loodstannaat en die van het begin van de 14e eeuw tot de vroege 18e eeuw werden gebruikt in de Europese schilderkunst, waarna het grotendeels werd vervangen door Napels geel (loodantimonaatgeel). Er zijn twee verschillende varianten bekend, beide gemaakt door lood en tinoxiden samen te laten smelten in een oven. Bij de ene soort wordt zand (siliciumdioxide) toegevoegd. Beide pigmenten zijn stabiel en worden gebruikt als opacifieermiddelen, kleurmiddelen in glas- en keramiekglazuur en in alle verfmiddelen. Loodtingeel werd vaak gebruikt in mengsels met andere pigmenten, zoals loodwit, vermiljoen, azuriet, patina en indigo.

Een wolachtige stof van dunne looddraden; wordt soms gebruikt om pijpnaden te breeuwen.

S-vormige stompe beitel, vaak met een gebogen snede, die de loodgieter gebruikt om lood en 'werk' (gepluisd touwwerk) in de kraag van een gietijzeren buis te drijven zodat die waterdicht is. Er wordt met een hamer op geslagen.

Loodsen voor locomotieven rondom een centraal draaiplateau die veelal (semi) circelvormig waren (vandaar polygonaal).

Deze kunstvorm heeft momenteel nog geen definitie beschikbaar.

Cilinders waarin voorwerpen, zoals een staafje grafiet of zilver, kunnen worden gezet en op verschillende manieren kunnen worden vastgehouden.

Delen van passers, ontworpen voor het bevatten van potloodstiften en bevestigd aan een passerbeen.

Variabele roodachtig oranje kleuren die lijken op de kleur van het pigment loodrood, gemaakt van loodtetroxide.

Penning met cijfer dat werd uitgedeeld voor een begrafenis aan de leden van een gilde. Tijdens de begrafenis vanhet gildelid werd het rouwloodje ingeleverd, als bewijs van aanwezigheid.

Koorden, touwen of andere lijntjes die, wanneer ze worden gebruikt samen met een loodje dat aan één eind hangt, worden gebruikt om vast te stellen of iets verticaal is of als hulpmiddel bij het bepalen van de plaats van punten op de grond tijdens landmetingen. Een schietlood bestaat uit een massief messing cilinder- of prismavormig gewicht (oorspronkelijk van lood) met een conische onderkant. Aan de bovenkant is een koord is bevestigd.

Gootjes die zijn geïnstalleerd aan de omhooglopende zijkanten van een schoorsteen op een schuin dak, die worden gebruikt om het water om de schoorsteen heen te leiden.

Dunne staven van gegoten lood, met of zonder groeven, die worden gebruikt in openslaande ramen of gebrandschilderde ramen om de verschillende stukken glas op hun plaats te houden.

Een ondoorlatend horizontale laag materiaal in gemetselde muren, die wordt gebruikt om de opwaartse capillaire werking of neerwaartse sijpeling van water te voorkomen. In Nederland meestal van lood gemaakt.

Waterdichte membranen langs daken of andere vlakke oppervlakken, die tegen de intersectie met verticale oppervlakken liggen en deze overdekken, zoals schoorstenen of balustraden, de blootliggende bovenste rand is gewoonlijk bedekt door loodslabbe.

Potloden waarvan de stift door een schroef of ander voorwerp naar buiten wordt geduwd.

Gewicht dat men aan visdraad bevestigd om het aas te doen zinken.

De pijpleidingen waaruit het loodgieterswerk van een afvoersysteem bestaat.

Variabele term die verwijst naar een imitatie van het pigment vermiljoen, dat bestaat uit een basisch loodchromaat, of een karmijn van synthetisch rode verfstof zoals eosine, of scharlaken verfstof op een rode basis zoals rood lood, oranje mineraal of chroomrood.

Permanent pigment dat afhankelijk van de omstandigheden in kleurschakering kan variëren van oranje tot dieprood. Het is een onstabiele kristallijne vorm, die zwart wordt als het pigment wordt gemengd met loodpigmenten. Het wordt gebruikt in verf en voor het kleuren van robijnglas. Het is in 1847 in Schotland uitgevonden en gepatenteerd door Murdock en werd in de jaren twintig van de 20ste eeuw vervangen door cadmiumrood.

Verwijst naar beeldjes van Staffordshire-aardewerk met loodglazuur, van een type dat wordt geassocieerd met John Astbury en Thomas Whieldon.

Yoruba-metaalbewerkers die met non-ferrometalen werken, bijvoorbeeld lood, zilver, koper, brons of messing.

Verwijst naar de periode en stijl die zich ontwikkelde tussen 552 en 645 v. Chr. en samenviel met de opkomst van het boeddhisme. In de beeldhouwkunst zien we figuren, meestal van godheden, in stijlen die variëren van een vroeg gebruik van platte vlakken, verlengde proporties en scherpe lijnen tot latere kleinere, vriendelijker figuren met de nadruk op verticale lijnen. In de schilderkunst wordt deze stijl gekenmerkt door het gebruik van rode en zwarte kleuren die worden verkregen door lak met kleurstof te mengen, en gele en groene kleuren die worden verkregen uit een mengsel van loodoxide en plantaardige olie. Schilderwerk uit deze periode omvat vooral lichte en elegante figuren en landschappen. In de bouwkunst wordt deze stijl gekenmerkt door de nadruk op symmetrie en axiale balans door het gebruik van paal- en latconstructies, daken met dakpannen en kraagstukken om gewicht en horizontale druk te verdelen.

Een term gebruikt voor een soort kunstglas dat werd ontwikkeld door Steuben Glass Works, met een paarsachtig, blauwig of goudkleurig metalliek uiterlijk, dat wordt verkregen door het glas boven het vuur te besproeien met tinchloride of loodchloride onder vaste atmosferische omstandigheden.

Belastingen of krachten die door het middelpunt van de zwaartekracht van de doorsnede van structurele delen gaan en daarom loodrecht op het vlak van de doorsnede staan.

De oorspronkelijke naam voor een legering van tin, antimoon en koper die werd gebruikt voor machinelagers; wordt tegenwoordig voor vrijwel alle lagermetalen op tin- of een loodbasis gebruikt.

Verwijst naar de metselaars die de steen op hun werkplank in de bouwloods beeldsneden. Zij legden de laatste hand aan de gemetselde steenblokken.

Ringen of banden, meestal van metaal, die dienst doen als fittingen, verbindingsstukken of houders, die bijvoorbeeld de haren van een borstel aan het handvat bevestigen, of zijn vastgemaakt aan de kern van een zilveren object zodat er een handvat van ander materiaal in kan worden gepast. Ook kunnen ze zijn bevestigd aan het handvat van een gebruiksvoorwerp of werktuig zodat de rest van het gebruiksvoorwerp of werktuig er in geplaatst kan worden, of loodgietersfittingen die toegang tot een pijp geven voor onderhoud.

Verwijst naar de cultuur van een groep van drie nauw verwante Algonkian-sprekende Indiaanse stammen in Alberta en Montana: de Pikuni (of Piegan), de Kainah (of Blood) en de Siksika (de eigenlijke Blackfoot, vaak de Noordelijke Blackfoot genoemd). Niet te verwarren met de Sihasapa, een andere stam van prairie-indianen die ook Blackfoot wordt genoemd.

Dun bladmetaal dat bij het vergulden wordt gebruikt om een zilverachtig effect te creëren. Bladaluminium heeft een vrij doffe, loodachtige tint, en wordt dan ook als goedkoop alternatief beschouwd voor bladzilver of bladpalladium. Bladaluminium wordt hoofdzakelijk in de commerciële kunst toegepast.

Loodgietersvoegen die worden afgesloten door middel van een brander.

Verwijst naar de periode en cultuur die wordt geassocieerd met het tweede tijdperk in het drieperiodensysteem dat in 1836 is ontwikkeld door Christian Jürgensen Thomsen. Deze periode kenmerkt zich door het wijdverbreide gebruik van brons, een legering van koper en tin, lood, antimonium of arsenicum bij de vervaardiging van gereedschappen en wapens. De Bronstijd ontwikkelde zich op verschillende momenten in verschillende delen van de wereld, vanaf circa 3500 v. Chr. in Griekenland en China en vanaf circa 1400 v. Chr. in verschillende delen van Europa. In Noord- en Zuid-Amerika is er geen Bronstijd geweest omdat de plaatselijke Steentijdculturen door Europese ontdekkingsreizigers direct met de technologie van de IJzertijd werden geconfronteerd.

Spanning veroorzaakt door belastingen die loodrecht op het element staan.

Verwijst naar een type glas dat wordt gekenmerkt door twee of meer kleurlagen, meestal een dunne laag gekleurd glas op een heldere of licht gekleurde glaslaag. Cameeglas wordt gemaakt door een kleine druppel donker glas in een pot met licht gekleurd glas te dopen en de druppel vervolgens te blazen tot een luchtbel, waarin de afzonderlijke lagen ontstaan. Cameeglas wordt gebruikt bij het maken van glas in lood, en wordt hoger gewaardeerd dan 'potmetaalglas' vanwege de mogelijke effecten: door de dunnere kleurlaag kan meer licht naar binnen vallen, terwijl de verzadigde kleur van potmetaalglas minder licht laat doordringen in het interieur.

Catboten die in de jaren 70 van de 19e eeuw zijn ontwikkeld in het gebied rond Cape Cod en Martha's Vineyard, in de Amerikaanse staat Massachusetts, en over het algemeen worden gekenmerkt door de verhouding 1:2 tussen de breedte en lengte van de boot, een hoog vrijboord, grote kuip, een vierkante, loodrechte achtersteven en een groot buitenboords roer; werden in eerste instantie gebouwd voor de visserij en later als plezierjacht gebruikt. Ze onderscheiden zich van de 'Great-South-Baycatboten', doordat die een lager vrijboord, een smallere breedte en een overhangendhek hebben.

Bij loodgieten, een sokverbinding tussen twee gelijke pijpen op dezelfde lijn, door het uiteinde van de ene pijp te verbreden en het schuin aflopende eind van de andere daarin te steken.

Type lichtgewicht doordrukpapier dat wordt gebruikt voor het dupliceren van typewerk of tekst die met potlood of pen wordt geschreven. Het papier is aan een kant bedekt met donker pigment en een oplosmiddel, gewoonlijk een mengsel van was en oliën, dat wordt overgebracht op een kopieeroppervlak, zoals papier, door de druk die tijdens het schrijven met de hand of typemachine wordt uitgeoefend. Vlekvrij carbonpapier heeft een extra laag plastic lak.

Beddenspreien vervaardigd uit effen vierkante stukken stof die om kleinere vierkantjes van gekleurd of bedrukt textiel worden gevouwen zodat het geheel wel wat op glas-in-lood ramen lijkt. Geen Nederlands equivalent.

Dressoirs die aan één kant ruimte voor wijnflessen hebben en aan de andere kant een gewone la of een la die met lood is gevoerd, waarin glazen kunnen worden gewassen.

Een reeks gele kleuren die lijken op de kleur van het pigment chroomgeel, dat wordt gemaakt van loodchromaat.

Variabele geelachtige groene kleuren die lijken op de kleur van het pigment chroomgroen, een mix van loodchromaat en Pruisisch blauw.

Verwijst naar Engels aardewerken vaatwerk met loodglazuur, met een rode romp en een bruinzwart glazuur, die vaak in de buurt van Cisterciënzer kloosters in Engeland zijn aangetroffen. Het merendeel van dit vaatwerk dateert uit het begin van de 16de eeuw. Hoewel de meeste exemplaren van vóór de ontbinding van de kloosters in 1540 dateren, bewijst een gedateerd exemplaar uit 1599 dat de productie ook daarna is voortgezet. De makers van cisterciënzer keramiek waren gespecialiseerd in bekers, maar men vervaardigde ook kannen, pelgrimsflessen, kandelaars, schotelwarmers, zoutvaten en kommen. Cisterciënzer aardewerk is meestal niet gedecoreerd, maar sommige exemplaren hebben opvallende horizontale ribben, of zijn versierd met witte engobe of rozetten of medaillons. Pottenbakkerijen waar dergelijk aardewerk werd vervaardigd, bevonden zich in Abergavenny (Monmouthshire), Tickford (Derbyshire) en Wrotham (Kent).

Kleine kroesjes die worden gebruikt voor gehaltebepaling en gemaakt van een poreus, vuurvast materiaal, zoals beenderas, die worden gebruikt om kleine hoeveelheden metaal te smelten - meestal zilver - voor het onttrekken van lood of goud ter keuring.

Sigaarvormig gerei dat vaak aan beide kanten is gepunt en bestaat uit stevig opgerold leer, papier of vilt. Wordt met tekenen gebruikt om houtskool, zacht potlood, pastelstift, krijt of kleurkrijt te mengen of uit te wrijven.

Verstelbare moersleutels met lange, taps toelopende, stalen handvaten waarvan er één uitloopt in een steeksleutel. Worden voornamelijk gebruikt in loodgieterswerk om grote vierkantmoeren vast te draaien en gaten op elkaar af te stellen.

Expansiekogels ontwikkeld in Dum Dum, een stad in West- Bengalen. Dit type kogels werd ontwikkeld uit een geweerprojectiel. De mantel van de kogel is aan de punt verwijderd, waardoor het binnengelegen lood bij inslag uitzet.

Procedé waarbij een beeld van een reliëf of gegraveerd oppervlak wordt overgebracht op een materiaal zoals papier of stof, hetzij door het materiaal op het oppervlak te leggen en druk en wrijving toe te passen met, bijvoorbeeld, krijt of potlood, hetzij door het oppervlak te inkten, het materiaal vervolgens op dat oppervlak te plaatsen, en daarna druk en wrijving uit te oefenen.

Verwijst naar de Engelse stijl in de architectuur, binnenhuisarchitectuur en kunstnijverheid van de jaren 30 tot 60 van de 19de eeuw, die teruggrijpt naar de Elizabethaanse periode in de 16de eeuw. Architecten namen een reeks Elizabethaanse bouwkundige vormen over, waaronder geveltoppen, achthoekige torentjes en glas-in-loodramen, terwijl ontwerpers vijfpassen, vlechtbandmotieven en familiewapens toepasten in meubilair, zilverwerk en keramiek.

Delen van gebouwen die loodrecht staan op de lange zijden van gebouwen. Geen Nederlands equivalent. Zie 'vleugels'.

Zonnewijzers, in diverse soorten, waarvan de wijzerplaat schuin is gezet zodat hij parallel loopt aan de evenaar van de aarde en waarbij de gnomon loodrecht op de plaat staat in het midden daarvan, wijzend naar de noordelijke hemelpool; de plaatsing van de uurlijnen is niet afhankelijk van de geografische breedte.

Verwijst naar aardewerk dat is voorzien van een transparante loodglazuurlaag, ter imitatie van Engels aardewerk. De benaming is eigenlijk onjuist: het aardewerk is geen faience, aangezien het niet is voorzien van tinglazuur.

Glinsterend en glanzend glas dat is gemaakt van een samenstelling van loodoxide, zand en alkali. Vaak gebruikt in lenzen en prisma's vanwege de hoge brekingsindex.

Bouten, V-vormig aan het einde, die in een speciaal daarvoor bestemd gat in een zwaar blok of zware steen worden ingebracht en vastgezet worden met stortbeton of gesmolten lood. Ook wel oogbouten die in zware stenen zijn bevestigd en worden gebruikt als hijswig om deze op te tillen en te verplaatsen.

Belangrijkste erts van lood; loodsulfide (PbS). Bevat vaak zilver.

Verwijst naar werken van gekleurd glas, over het algemeen in de vorm van een venster, zelfstandig paneel of lampenkap, waarvan het ontwerp bedoeld is om te worden bekeken door gebroken licht en de uitwerking in hoge mate afhangt van de hoedanigheid van het licht. De fasen van het productieproces zijn in een handboek uit de vroege twaalfde eeuw beschreven door de monnik Theofilus en het proces is sindsdien nauwelijks veranderd. Het glasobject wordt gemaakt door stukken gekleurd glas te snijden op basis van een karton op ware grootte en de stukken vervolgens te vatten in stroken lood. Op het glasoppervlak kunnen details worden geschilderd die worden gebrand in een oven voordat de glasstukken worden samengevoegd. De methode waarmee het glas waterdicht wordt gemaakt en wordt bevestigd in een raam is vaak zeer decoratief en vormt een belangrijk onderdeel van het ontwerp. Als hoogtepunten van gebrandschilderd glas worden de werken uit de Europese gotiek en de 19de-eeuwse neogotiek beschouwd.

Een tekentechniek, waarbij gebruik wordt gemaakt van een sigaarvormig hulpstuk, doezelaar genaamd, om houtskool, zacht potlood, pastel, krijt of crayon te mengen of uit te wrijven.

Objecten die men gebruikt omdat ze zwaar zijn en naar beneden drukken of weerstand bieden. Bijvoorbeeld de ronde schijven die gewichtheffers gebruiken, presse-papiers, vislood en stukken metaal of keramiek die men in kledingstukken of gordijnen naait om ze naar beneden te laten hangen.

Te gebruiken voor lange, lichte scheepsboten met meestal zes of minder riemen met één roeibank en een lengte van tot ongeveer 10 m; kunnen ook vanaf de kust worden gebruikt om loodsen naar hun schip te roeien; soms gebruikt voor wedstrijdroeien.

Schilderingen op de voorkant of de achterkant van glas, al dan niet of de verf vervolgens gebakken wordt op het glas. Geschilderde glazen spiegels en andere glasdecoratie, en geschilderde werken op dezelfde manier geschilderd op doek of houten panelen zijn bekend sinds de oudheid. In de context van glas in lood ramen en panelen, verwijst het naar delen van de afbeelding die zijn geschilderd op glas (vaak gebrandschilderd), in het bijzonder de kleinere details.

Middelen, zoals stukjes rubber of vilt, waarmee tekens gemaakt met pen, potlood, krijt en dergelijke kunnen worden verwijderd.

Een soort pottenbakkersgoed dat tussen aardewerk en porselein in zit doordat het is gemaakt van klei en een smeltbaar gesteente. De potten worden zolang gebakken tot er gedeeltelijke verglazing optreedt waardoor het materiaal waterdicht wordt. In tegenstelling tot porselein is het materiaal slechts zelden meer dan lichtelijk doorschijnend. Door de verglazing hoeft er geen glazuur te worden gebruikt, maar voor het gebruiksgemak en het uiterlijk worden toch soms sierglazuren aangebracht, zoals zout- of loodglazuur.

Gereedschap in de vorm van een kniptang of een tang gebruikt om glas te in een bepaalde vorm af te werken, zoals bij het maken van glas in lood of het op maat maken van vensterglas. Het gereedschap wordt meestal gebruikt nadat het glas is ingesneden om een nette afwerking mogelijk te maken.

In algemene zin, in reliëf gevormd aardewerk met lood- of tinglazuur dat vanaf 1350 hoofdzakelijk in Duitsland is geproduceerd voor isolatietegels van kachels. De term wordt eveneens gebruikt voor het beschrijven van vaatwerk met een figuratieve decoratie, meestal religieuze of mythologische voorstellingen, dat vanaf de 16de eeuw door kachelbouwers werden vervaardigd. Vanaf circa 1500 verschijnt er polychroom glazuur en vanaf het midden van de 17de eeuw wordt loodglazuur verdrongen door tinglazuur. Neurenberg wordt beschouwd als het productiecentrum van Hafnerwaar, hoewel het ook in Zwitserland en andere delen van Midden-Europa is vervaardigd.

Hoge torens, meestal rond, waarin hagel wordt gemaakt door gesmolten lood van een hoge verdieping in een bak water te laten druppelen.

Insteeksloten waarvan de voorkant uit twee loodrecht op elkaar staande vlakken bestaat. Ze worden gebruikt voor deuren die van een sponning voorzien zijn.

Handgereedschap met een handvat dat loodrecht op de kop is geplaatst. Wordt gebruikt om spijkers in te slaan, of andere toepassingen waarvoor kloppen of slaan nodig is.

Tokkelinstrumenten die bestaan uit een klankbodem en een hals waartussen een serie evenwijdige snaren verticaal of diagonaal in een vlak zijn gespannen dat loodrecht op de klankbodem staat.

West-Afrikaanse snaarinstrumenten waarbij het snarenvlak loodrecht op een klankkast staat; de snaren lopen over een ingekerfde verticale kam.

Een ongestandaardiseerde pigmentnaam voor diverse gele pigmenten, waaronder Napels geel, een mengsel van cadmiumgeel met loodwit of zinkwit en een synthetische disazo-verfstof.

Houten voorwerpen, meestal met lange stelen en korte slagkoppen die loodrecht aan één einde zitten, die bij bepaalde sporten, bijvoorbeeld croquet of polo, worden gebruikt om ballen te slaan.

Meestal loodrechte voegen die worden gevormd waar de gehele rand of het gehele uiteinde van een onderdeel in een bijpassende huls, groef, of sokkel in een ander onderdeel is geplaatst.

Houders waarin planten worden gekweekt, of waarin ze worden geplaatst voor decoratieve doeleinden; bovenkant soms gevoerd met lood; ze komen voor in een grote verscheidenheid aan vormen, maten en decoratie.

Verwijst naar een kunstmatig waterbekken dat is uitgegraven en is aangelegd met metselwerk of ander materiaal, en dat vaak is uitgerust met vloeddeuren, waar boten of schepen kunnen binnenvaren om aan te meren, te laden of te lossen, of voor reparatiewerk. Gebruik 'ankerplaatsen (ruimten aan de waterkant)' indien zulke plaatsen niet bezet zijn en ze langs een aanlegplaats liggen. Gebruik 'ligplaatsen (ruimten aan de waterkant)' wanneer zulke waterplaatsen onbezet zijn en zich tussen twee aangrenzende pieren bevinden of loodrecht liggen ten opzichte van aanlegplaatsen. Gebruik 'haventerreinen' voor de groep aanlegplaatsen in havens of voor havenaccomodaties als geheel.

De naam van een glassoort die in 1864 werd ontwikkeld door William Leighton ter vervanging van loodglas bij de productie van goedkope flessen. Gecalcineerde kalksteen of kalk wordt gebruikt voor de fabricage van glas dat als voordelen heeft dat het goedkoop, licht en minder resonant is en dat het snel afkoelt.

De beter zichtbare parallelle lijnen in de lengterichting op gevergeerd papier. Ze zijn de afdrukken van de draden van het schepraam in de papierpulp. Waterlijnen zijn de dunnere lijntjes die loodrecht op de kettinglijnen staan.

Tangen die door loodgieters worden gebruikt om pijpen te keren en bestaan uit een hefboomarm die scherpe tanden heeft om de pijp mee te grijpen en een korte verstelbare ketting die rond de pijp is gewikkeld om het stevig vast te houden.

Een van de twee belangrijkste soorten met de hand vervaardigde kant; 'naaldkant' is de tweede soort. Kloskant kenmerkt zich door de manier waarop de kant wordt gemaakt: door draden die op spoelen of klossen zijn gewonden, om elkaar heen te draaien en in elkaar te vlechten. Het werk wordt met spelden vastgehecht op een kussen, waarop meestal een patroon met voorgeprikte gaatjes is aangebracht. Door met beide handen de klossen om elkaar heen te slaan en van de ene kant naar de andere te werken, ontstaat een twist, passement of stof, tule genaamd. Gewichten van lood of been worden gebruikt. Kloskant is waarschijnlijk aan het begin van de 16de eeuw ontstaan in Vlaanderen. In die tijd werd kloskant vaak gebruikt voor fraises en halsboorden, en kenmerkt deze zich door rijen scherpe punten op een smalle band.

De dekkersheugel bestaat uit een plat ca. 35-45 cm lang stuk ijzer met twee tot vijf diepe zijdelingse inkepingen, waarop een haakvormige stang van ca. 10 cm loodrecht gesmeed is. Een van de uiteinden eindigt in een punt, het ander steekt in een houten hecht of vormt een ring die als handvat dient.

Beschermende houders, vaak klein en draagbaar, in het bijzonder die waarvan de vorm of binnenkant zo is gevormd dat datgene wat erin wordt opgeborgen wordt omsloten of afgeschermd. In de drukkerswereld, bakken die in kleine vakjes zijn opgedeeld waarin zetlood voor afzonderlijke letters, cijfers en spaties wordt bewaard; bedoeld voor het zetten met de hand.

Een steen die meestal met de langste kant loodrecht op de muur wordt geplaatst in metselwerk.

Tokkelinstrumenten met een lange hals die diametraal door een klankbodem loopt die is gemaakt van een grote met leer beklede kalebas. Ze hebben 21 lederen of nylon snaren die in twee evenwijdige rijen zijn geordend, aan beide kanten van een verticale kam met inkepingen, loodrecht op de klankbodem. Verder hebben ze twee handvatten, één aan de buitenste kant van elk van de twee rijen snaren. Ze worden alleen door professionele mannelijke musikanten bespeeld bij de Manding in Afrika.

Fijngesneden glas met een hoge mate van doorzichtigheid en een hoog loodoxidegehalte

Lichamen met zes identieke, aangrenzende vierkante vlakken die loodrecht op elkaar staan.

Instrumenten voor het meten van horizonshoogten, die meestal bestaan uit een boog van 90 graden met een schaalverdeling, een vizier en een loodje.

Verwijst in algemene zin naar de keramiek die in en rond de stad Kyoto werd geproduceerd, met uitzondering van het raku-aardewerk, vanaf de 8ste eeuw tot heden. Kyoto-keramiek uit de 8ste eeuw is meestal driekleurig aardewerk met loodglazuur, terwijl het werk uit de 9de tot en met de 11de eeuw doorgaans monochroom groen is. Halverwege de 17de eeuw is het aardewerk voorzien van gepolychromeerd glazuur met decoratieve motieven, vaak samengesteld uit meerdere emaillagen, waardoor een driedimensionaal effect ontstaat.

Een legering van koper, zink en tin, soms ook wel met lood. Het wordt gemaakt door gemalen kalamijnerts met houtskool en koper te smelten; werd in de Middeleeuwen gebruikt voor gewichten en gereedschap.

Wordt gebruikt voor instrumenten die daadwerkelijk van lood zijn gemaakt. Te onderscheiden van 'grafietpotloden' die in de 19e eeuw ten onrechte loodpotloden werden genoemd.

Een legering voor het maken van drukletters, dat hoofdzakelijk bestaat uit lood en antimoon en soms kleine hoeveelheden van andere metalen.

Wordt gebruikt voor onbezette, open waterplaatsen die zich bevinden tussen aangrenzende pieren of die loodrecht ten opzichte van de aanlegplaatsen liggen, vooral die ruimten die plaats kunnen bieden aan slechts een vaartuig tegelijkertijd. Gebruik het woord 'ankerplaatsen (waterkant ruimten)' wanneer zulke ruimten langs land liggen. Gebruik 'kaden' voor open waterplaatsen wanneer deze bezet worden door vaartuigen die vast worden gemaakt aan de aanlegplaatsen.

Zegels gemaakt van lood waarmee vanaf de vroege Middeleeuwen pauselijke en koninklijke documenten werden bekrachtigd.

Metalen voeglood dat gebruikt wordt op het punt waar een muur en een schuin dak elkaar kruisen; de bovenste rand loopt omhoog om de algemene buiging van het dak te volgen.

Een type versiering dat men kan verkrijgen door te schilderen met een pigment dat metaaloxiden bevat (meestal een mengsel van koper en zilver) op een vooraf gebakken glazuur. De versiering wordt aangebracht en ondergaat vervolgens een tweede bakbeurt in een reducerende atmosfeer. De versiering kan zowel op een tin-, alcaline- als loodglazuur aangebracht worden. The oxide wordt tijdens het bakken gereduceerd tot metaal dat zich vervolgens vasthecht aan het oppervlak van het glazuur. Het metalen oppervlak en de extreme dunheid van het lusterpigment geeft een typisch gouden en iriserend effect.

Verwijst naar aardewerk met tinglazuur, met name aardewerk dat werd vervaardigd in Italië. De term verwees oorspronkelijk naar het eiland Mallorca (of, volgens een alternatieve theorie, naar Malaga), en sloeg alleen op Spaans-Moors lustrewerk; maar sinds de 16de eeuw verwijst de term vooral naar Italiaans aardewerk met tinglazuur en imitaties van het Italiaanse aardewerk. Het wordt gekenmerkt door schilderingen van hoge kwaliteit, uitgevoerd in verschillende kleuren in het droge maar nog niet gebakken tinglazuur, in het algemeen met een bovenlaag van doorzichtig loodglazuur. De gebruikte kleuren zijn gewoonlijk beperkt tot kobaltblauw, kopergroen, mangaanpaars, antimoniumgeel en ijzerrood, waarbij het tinglazuur voor een witte kleur zorgde. Wanneer wit wordt gebruikt voor de schilderingen, wordt het aangebracht op een blauwachtig-witte glazuurlaag of een blauwe basislaag. Het metaalglazuur heeft gewoonlijk een gouden kleur die het resultaat is van een zilver- of paarlemoereffect.

Zijdelings geblazen trompetten gemaakt van een langwerpig kalebas of lange bamboebuis, met een koperen klankbeker erop bevestigd door middel van een gebogen hoorn zodat de beker loodrecht op de buis staat; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in Ethiopie.

Monoxide van lood dat van nature voorkomt als geel kristal of wordt verkregen als een geel poeder door het verhitten van wit lood of bij andere processen die onder het smeltpunt worden uitgevoerd; wordt soms gebruikt als een geel pigment.

Variabele geelachtige kleuren die lijken op de kleur van massicot, een pigment dat wordt gemaakt van loodmonoxide.

Rechte randen stroken of cilinders van gemiddelde grootte, meestal van hout, metaal, plastic of ivoor en met een schaalverdeling er op aangebracht. Werd gebruikt voor het meten en voor het geleiden van een pen, potlood of andere markerings-instrument bij het vormen van rechte lijnen op papier of ander materiaal. Ze worden gebruikt in de geometrie, het opstellen, tekenen, timmerwerk, bouw, interieur ontwerp, de ambachten en andere disciplines. Gebruik 'richtlinialen' voor zeer lange stokken of stroken hout of metaal met rechte en zuivere randen die worden gebruikt voor een verscheidenheid aan toepassingen, met inbegrip van snijden of bepalen van de vlakheid van oppervlakken.

Een verfmedium dat wordt gemaakt door mastiekvernis te mengen met lijnzaadolie en drogers in de vorm van loodverbindingen; wordt gebruikt om verf te verdikken. Bij veroudering wordt het broos en geel.

Variabele rode kleuren die lijken op de kleur van het mineraal menie, dat bestaat uit loodtetroxide.

Een mineraal dat bestaat uit loodtetroxide en dat dezelfde samenstelling heeft als rood lood, een oranjerood pigment dat al sinds de oudheid wordt gebruikt. Afzettingen van menie zijn gevonden in Egypte. De meeste bronnen wijzen er echter op dat het pigment Egyptisch rood lood werd vervaardigd uit loodmetaal en loodglit en niet van gemalen menie.

Giettechniek voor metalen waarbij een gesmolten metaal (zoals zink, lood of een aluminiumlegering) in een vorm wordt geperst.

Verwijst naar merktekens in de westerse architectuur die aangeven welke metselaar de steen op zijn werkplank in de bouwloods heeft gesneden. De oorsprong en functie van metselaarstekens verschillen door de eeuwen heen, en een volledig inzicht ontbreekt soms nog. Vroege metselaarstekens werden blijkbaar gebruikt om zekerheid te geven over de verantwoordelijkheid en kwaliteitsbewaking bij grote bouwprojecten waar een aantal minder vaardige metselaars werkzaam was. Vanaf de 13de eeuw gaven metselaarstekens vaak de werkzaamheid aan die met bepaalde stenen was verbonden, zodat de metselaars de juiste vergoeding zouden ontvangen. Metselaarstekens bevinden zich meestal op het werk van minder ervaren metselaars dan vrijmetselaars, die de profielen en figuren sneden. Het metselaarsteken ging uiteindelijk fungeren als aanduiding van de metselaar zelf. Vaak werd het teken ook buiten de context van de bouwplaats gebruikt.

Drie afzonderlijke waterpassen die op een rechte balk van hout of metaal zijn gezet die ruim een meter lang is; wordt gebruikt om waterpas- of loodlijnen vast te stellen.

Een triplex plaat waarin de lagen fineerplaat in de kern zijn vervangen door houtblokken, waarvan de nerven loodrecht op de nerven van de aangrenzende fineerlaag staan.

Verwijst naar specifiek aardewerk dat in het Italiaanse Bologna en elders werd geproduceerd, hoofdzakelijk van de 15de tot en met de 18de eeuw. De romp van aardewerk werd in klei-engobe gedompeld en vervolgens met loodglazuur bedekt. De ontwerpen werden in de engobe gesneden, waarbij soms ook groen glazuur en mangaanglazuur werden aangebracht. De techniek is gekopieerd van bepaalde Chinese en Koreaanse voorwerpen en werd reeds door Byzantijnse pottenbakkers in Konstantinopel gebruikt, en later, vanaf 1500, ook in Italië. Hoewel het aardewerk op het eerste gezicht op echte 'majolica' of op aardewerk met tinglazuur lijkt, zijn er duidelijke verschillen: er is namelijk geen tinglazuur maar loodglazuur gebruikt, en de ontwerpen zijn door de engobe heen gekerfd om de onderliggende klei met een afwijkende kleur zichtbaar te maken, en zijn er dus niet op geverfd. Verder hebben de kleuren de neiging uit te lopen tijdens het bakken in de oven.

Verwijst naar de stijl en periode die in verband worden gebracht met de heerschappij van Moerad II, zoon van Mehmed I. Hij was aan de macht van 1421 tot 1444, toen hij afstand deed van de troon. Daarna was hij van 1446 tot 1451 wederom aan de macht. Het belangrijkste architectuurproject tijdens zijn heerschappij was de bouw van de enorme 'moskee met drie balkons' waaraan men in 1438 begon en die zo werd genoemd vanwege de vernieuwende minaret met drie balkons. Het gebouw was uniek met zijn ruitjespatronen, glas-in-loodramen en kronkelende strepen in rood-roze steen, een grote binnenplaats en enorm hoge minaretten. Moerad II was de laatste sultan die werd begraven in de stad Bursa, maar de locatie die hij had gekozen, was meer afgelegen en het resulterende complex van gebouwen en de Koninklijke begraafplaats is lager gelegen en eenvoudiger van aard dan eerdere werken. Ook vermeldenswaardig is de bijbehorende tuin met een grote verscheidenheid aan ceders, platanen, oleanders en rozenstruiken.

Voegen die veel gebruikt worden voor gietijzeren pijpen. Elk deel heeft een vergrote diameter of mof aan één eind waarin de sok of het gewone uiteinde van een ander deel in wordt gestoken. De voeg wordt afgesloten met cement, breeuwwerk, lood of rubber dat in de mof rond de sok wordt gestuikt.

Warm geel pigment dat loodcarbonaat bevat. Dit wordt gemalen in lijnzaadolie om een olieverfkleur te maken, onder andere vervaardigd door Winsor and Newton.

Lichtgewicht, opklapbare passers, waarvan het bovenste gedeelte van de benen is weggehaald zodat de scharnierende onderbenen naar binnen kunnen worden gevouwen, met omkeerbare punten waarin inkt, potlood en gewone punten zitten.

Verwijst naar een type glas dat wordt gekenmerkt door het feit dat het één donkere kleur door en door heeft. Het vervaardigingsprocedé is al oud en is gebaseerd op een combinatie van silica, potas en kalk, waarbij de kleur ontstaat door toevoeging van metaaloxiden aan het gesmolten glas. De naam verwijst naar de metaaloxiden en naar de gewoonte om de verbinding in een pot van klei in de oven te smelten. Dit type glas werd doorgaans gebruikt bij de vervaardigd van glas-in-loodvensters, met als karakteristiek effect de betrekkelijk geringe hoeveelheid licht die door de warme, verzadigde kleuren van het glas heen dringt. Later werd een techniek ontwikkeld die 'cameeglas' werd genoemd, waarbij gekleurde lagen over helder of wit glas werden aangebracht, zodat het venster meer licht doorliet.

Verwijst naar de periode van de Zhou-dynastie van 771 tot 256 v. Chr. Deze periode heeft twee subdivisies, de periode van de Lente en Herfst-annalen en de periode van de Strijdende Staten. De exacte datering van deze perioden is onderwerp van debat onder onderzoekers. Men zegt wel dat de Oostelijke Zhou-periode is begonnen toen de Zhou, die op de vlucht waren voor aanvallende stammen, hun hoofdstad verplaatsten van Xi'an naar Luoyang in 771 v. Chr. Deze geografische breuk met de voorafgaande Shang-dynastie werd weerspiegeld in de kunst van de Oostelijke Zhou-periode. Met name late Oostelijke Zhou-kunst wordt gekenmerkt door een opmerkelijke variatie en vakbekwaamheid. Op een laag vuur gebakken grafbeeldjes (mingqi) werden vaker gebruikt, mogelijk onder invloed van een Confuciaans dictum tegen menselijke offers. Op een laag vuur gebakken groen, loodgeglazuurd aardewerk, zacht, gepolijst zwart aardewerk en op een hoog vuur gebakken geglazuurd aardewerk werd vervaardigd tijdens de Oostelijke Zhou-periode. Helder beschilderd keramiek werd vervaardigd als imitatie van het in die periode recentelijk populair geworden lakwerk, terwijl ander keramiek werd vervaardigd als imitatie van bronzen voorwerpen. Er werden met behulp van een mal vervaardigde en versierde keramiektegels en stenen geproduceerd. Jadesnijwerk, dat minder werd toegepast tijdens de Westerse Zhou-periode, werd weer belangrijk bij grafobjecten en objecten voor persoonlijke versiering. Bronzen kregen een wereldlijker karakter en werden vaak als huwelijkscadeau gegeven ter verfraaiing van het woonhuis. Bronzen bellen en spiegels werden populair. Totemistische dieren en monsters werden verdrongen door kleurrijke, geformaliseerde decoratieve ontwerpen. De vroegste voorbeelden van schilderingen op zijde zijn ontdekt in graftomben uit de Oostelijke Zhou-periode. Voorlopers van het grafaardewerk van de Han- en Tang-dynastieën zijn eveneens aangetroffen.

Perspectieflijnen loodrecht op het schildervlak.

Verwijst naar een techniek voor het tweedimensionaal voorstellen van driedimensionale voorwerpen door gebruik van parallelle projectielijnen die loodrecht op het projectievlak of het beeldoppervlak staan. De belangrijkste oppervlakken lopen parallel aan het beeldvlak. Er is geen sprake van verkorting, veranderingen van schaal of proportie of andere vervormingen die worden veroorzaakt door het gebruik van lineair perspectief. Het wordt vaak gebruikt voor technische en architectonische tekeningen, zoals plattegronden, doorsneden en aanzichten. Het wordt ook gebruikt voor het creëren van azimutale projecties van de aarde of een ander hemellichaam, zoals dat vanuit de ruimte wordt gezien.

Wordt gebruikt voor tekeningen waarop de projectoren loodrecht staan op het projectievlak (tekenvlak), dat wil zeggen een driedimensionaal voorwerp wordt vanaf alle punten van voren getoond, zonder dat verdwijning in de diepte is aangegeven.

Papier dat is gecoat met een substantie die op een oppervlak kan worden gedrukt door middel van druk, vocht, of hitte en druk; de achterkant is vaak pergamijn. Overdrukpapier is te imiteren door met een zacht potlood of krijt over calqueerpapier of ander dun papier te wrijven, of door het met een pigment te bepoederen, afhankelijk van de aard van het te bedrukken oppervlak. De term heeft ook betrekking op speciale papiersoorten die worden gebruikt bij het maken van overdruklithografieën.

Buisvormige leidingen, meestal waterdicht, voor het transport van vloeistoffen of gassen. Gebruik 'pijpwerk (onderdelen van loodgietersystemen)' voor het geheel van pijpen, buizen en hulpstukken in afvoersystemen.

Type fijne witte klei die wordt gebruikt om pijpen en fijn aardewerk te maken. Kan ook verwijzen naar een witte, loodgeglazuurde faience, geïntroduceerd door Jacques Chambrette in Lunéville (Lotharingen) in 1748 en daar ook ongeglazuurd gebruikt voor dubbelgebakken figuren en figuurgroepen.

Stukken pijp, leidingen en montagestukken in loodgieterswerk en regenwaterafvoersystemen

Opklapbare passers die bestaan uit gefacetteerde benen die scharnierende, omkeerbare inzetstukken hebben waarin inkt, potlood en gewone punten zitten.

Verwijst naar afbeeldingen vanaf een gezichtspunt dat zich in een bepaalde hoek bevindt ten opzichte van de loodlijn van het onderwerp.

Randloze hoofddeksels met stijve klep die loodrecht op het voorhoofd worden gedragen. De bol van de pet is breder dan het hoofd en de vormgeving wordt door stijf ondersteuningsmateriaal aan de binnenkant bekomen. Meestal in de kleuren gemaakt conform het dienstuniform.

Kleine slagwapens die bestaan uit een met leer bedekt stuk lood of ander zwaar materiaal en een kort buigzaam handvat, zoals een riem of verende schacht.

Stukken lood die door kopiisten na de 12de eeuw gebruikt werden om lijnen of schetsen van layouts op perkamentbladen te maken.

Verwijst naar kaarten met afbeeldingen van een poolprojectie: een azimutprojectie die zo is getekend dat het Noord- of Zuidpoolgebied zichtbaar is. Een dergelijke projectie is gebaseerd op een vlak dat loodrecht op de aardas staat en de Noord- of Zuidpool raakt, en dat beperkt is tot circa 10 à 15 graden vanaf de polen. De parallellen zijn weergegeven als concentrische cirkels, terwijl meridianen zichtbaar zijn als rechte lijnen vanuit één punt.

Brits loodgeglazuurd aardewerk van crèmekleurig materiaal, beschilderd, gepointilleerd of gesponst met warme kleuren, voornamelijk bruinachtig oker, vaalblauw en groen, en met een reliëfversiering. Gemaakt van 1790 tot ongeveer 1830. Geassocieerd met en vernoemd naar de pottenbakkerij van William Pratt in Staffordshire. Het werd ook gemaakt door andere lokale pottenbakkers in Staffordshire, het noorden van Engeland en Schotland.

Verwijst naar een werk van draad of touw dat is geknoopt, gedraaid of gebonden. Het werd voor het eerst gemaakt in het Middellandse-Zeegebied, waarschijnlijk van visnetten. Het kwam tot bloei in het 16de-eeuwse Italië, waar decoraties werden gemaakt door te knopen, draaien en binden, zonder gewichten of klossen. Vroege patronen waren geometrisch, soms afgewisseld met schematische figuren. Men denkt dat kloskant uit dit proces is ontstaan, toen de draden werden vastgemaakt aan loodgewichten en het ontwerp werd uitgewerkt op een kussen.

Verwijst naar de cultuur die is verbonden met een stad-koninkrijk in antiek Birma en die floreerde van circa 1 n. Chr. tot 9 n. Chr. en die de zuidelijke regio's Binnaka, Mongamo, Sri Ksetra en Halingyi omvat. Architectuur in de regio wordt gekenmerkt door gewelfde tempels, huizen, paleizen en kloosters gebouwd van hout en voorzien van daken die zijn bedekt met tegels van lood en tin, en die muren bevatten die zijn samengesteld uit geglazuurd steen. Decoratieve kunstnijverheid binnen huishoudens betrof keukengerei van goud en beeldjes van goud, groen glas, jade en kristal. Cilindrische stoepa's of grote grafurnen van diverse afmetingen versierden de periferie van de stadsmuren en tempels van het koninkrijk.

Engels aardewerk met loodglazuur dat circa 1763 werd ontwikkeld door Josiah Wedgwood. De naam is ontleend aan koningin Charlotte. De populariteit van dit aardewerk leidde tot het verdwijnen van de Engelse tinglazuuraardewerk-industrie.

Verwijst naar een in Engeland geproduceerd type aardewerk uit de tweede helft van de 18de eeuw, met een romige kleur en voorzien van een transparant loodglazuur; de term verwijst eveneens naar imitaties van Engels aardewerk. Engels aardewerk is van oorsprong ontwikkeld door pottenbakkers uit Staffordshire, die experimenten uitvoerden in de hoop een vervanging voor Chinees porselein te vinden. Rond 1750 creëerden ze een fijn wit type aardewerk met een vol gelig glazuur; de lichte romp en het transparante glazuur maakten dit type aardewerk bij uitstek geschikt voor huishoudelijk gebruik. De roomkleur werd destijds nog als onvolkomenheid beschouwd; in 1779 kwam Wedgwood met een verbetering, een blauwwit product dat hij 'pearlware' noemde. Dit type aardewerk bleef bijna een eeuw lang in productie. Engels aardewerk werd echter de gehele 19de en 20ste eeuw vervaardigd, tot op de dag van vandaag.

Indiase schilderstijl die wordt geassocieerd met de hindoeïstische Rajputvorsten, welke na de val van het Guptarijk aan de macht kwamen. Hun hoven waren vaak hindoeïstische leercentra, en ze begunstigden dichters, geleerden en kunstenaars. De Rajputschilderkunst was een omvangrijke stroming met een sterk Indiase inslag en vormde daardoor in zekere zin een contrast met de kunst van hun tegenstanders, de islamitische Mogols. Niettemin moesten de Rajputheersers zich uiteindelijk aan de Mogolheersers onderwerpen om hun gebied te kunnen behouden; het gevolg was dat de kunstzinnige ontwikkeling van de Mogols aan het eind van de 16de eeuw en het begin van de 17de eeuw invloed ging uitoefenen op de traditionele manuscriptverluchting van de Rajputhoven. De Mogols waren met name belangrijk voor de invoering en verspreiding van het portretschilderen in de kunstcentra van de Rajput. In tegenstelling tot de realistische schilderkunst van de Mogols is de Rajputschilderkunst symbolisch van karakter en al net zo doordrenkt met poëtische metaforen als de Hindiliteratuur waarmee deze kunst sterk verwant is. Zelfs de kleuren hadden vaak een specifieke betekenis; het coloriet is meestal vlak, zonder kleurmenging, waardoor er een soort glas-in-loodeffect ontstaat. De bekende voorbeelden uit de periode eind 16de eeuw tot de 19de eeuw vallen uiteen in twee hoofdgroepen, Rajasthan en Pahari.

Pottenbakkersgoed bedekt met loodglazuur en gebakken met een heel lage temperatuur, waarbij de romp zacht en poreus blijft; oorspronkelijk in Japan ontwikkeld.

Verwijst naar de periode en stijl in de Gotische kunst in Frankrijk en elders in Europa van de late 12de tot en met de 13de eeuw. In deze tijd worden de Gotische idealen gerealiseerd in de architectuur en andere kunsten. In de beeldhouwkunst en schilderkunst wordt de stijl gekenmerkt door een terugkeer naar het evenwicht en naturalisme van de beeldhouwkunst in het oude Griekenland en Rome. In de architectuur wordt de stijl gekenmerkt door elegante, verheven proporties, een beweging naar een gevoel van grotere leegte dan volte, en symmetrie in het ontwerp, dat vaak niet exact werd uitgevoerd omdat plannen vaak werden gewijzigd of onvoltooid bleven. In de kerkarchitectuur omvatte het ontwerp meestal twee torens aan de westelijke gevel, verkorte transepten, drie of vier verdiepingen, luchtbogen, centraal geplaatste roosvensters en uitgebreide campagnes van steeds verfijnder beeldhouwwerk en glas in lood.

Verwijst naar de stijl en de periode die in West-Europa de boventoon voerde in de 11e en 12e eeuw. De stijl floreerde in de architectuur met de nieuwe groei van de steden, de bijbehorende kerken en de wederopbouw van kloosters. De stijl heeft kenmerkende regionale verschillen, maar over het algemeen wordt het gekarakteriseerd door de invloed en de interpretatie van de Romeinse en daaropvolgende bouwkunst. De grote omvang, ronde bogen, gewelven van metselwerk en innovaties in de constructie om voldoende verlichting te bieden. De stijl ontwikkelde zich ook in monumentale reliëfsculpturen, glas-in- lood, boekverluchting, muurschildering, ivoor-snijwerk en kostbaar metaalwerk. Het wordt gekenmerkt door vlakke gestileerde vormen, en de zeer gedetailleerde ornamenten. Periode 950-1250.

Klassiek tinwerk dat 70% tin en 30% lood bevat, met andere elementen zoals ijzer aanwezig als onzuiverheden.

Verwijst naar voorwerpen die zijn vervaardigd uit fijne witte aardewerkklei, gedecoreerd met delicate, telkens herhaalde, ingesneden of ingedrukte dessins en ingelegd met engobe in verschillende kleuren, in het bijzonder geel oker en bruin. De populairste dessins zijn lofwerk, heraldische wapens en allerlei populaire abstracte motieven, met name motieven die gebruikt werden als decoratie voor boekomslagen. De meeste motieven zijn ontleend aan het patronenboek 'La Fleur de la science de pourtraicture' (1530) van Francesco Pellegrino. Vaak werd ook nog reliëfwerk toegevoegd. De dunne laag opgebracht loodglazuur doet denken aan een vernislaag en geeft het aardewerk een romige kleur. Saint-Porchaire werd van circa 1500 tot circa 1570 vervaardigd in Saint-Porchaire, Frankrijk, en de omgeving van Saintes, in het zuidwesten van Frankrijk, gedurende het bewind van Frans I en Hendrik II. De techniek vereist een hoge technische vaardigheid, wat verklaart waarom het aardewerk slechts in beperkte aantallen is vervaardigd (64 gedocumenteerde exemplaren). Dit aardewerk werd in de 19de eeuw geïmiteerd door fabrieken als de Minton Ceramic Factory in Engeland.

Verwijst naar de aardewerkstijl die ontstond doordat er grote hoeveelheden keramiek voor de export moesten worden geproduceerd tijdens de Ayutthaya-periode. De exportproducten bestonden onder andere uit grote schalen, kommen, vazen, olielampen, miniatuurolifanten, katrollen, loodgewichten en dakpannen. De keramiek van deze stijl kan worden verdeeld in vijf typen: celadon, op hoge temperatuur gebakken steengoed bedekt met een natuurlijk veldspaathoudend asglazuur, onderglazuur zwart, bruin en parelgrijs, bruin en wit. De kleuren van deze keramiek variëren van lichtgroen tot olijfgroen of blauwgroen, en van bruin tot licht-honingkleurig of gebroken wit. Aardewerk en keramiek in deze stijl was doorgaans eenvoudig en praktisch, maar sommige producten vertoonden gekamde of ingegrifte patronen onder het glazuur.

Verbindingen die vrije rotaties toelaten behalve loodrecht op de stut.

Wit pigment dat is gemaakt van calciumcarbonaat, oftewel schelpen. Wordt in de Japanse schilderkunst gebruikt als oppervlakteversiering. In het Nederlandse taalgebied wordt de term 'schelpwit' ook gebruikt voor de beste soort 'loodwit'.

Bouwtechniek waarbij korte blokken hout, ter grootte van brandhout, loodrecht op de langste zijde van muren worden gestapeld, en op hun plaats worden gehouden door specie of houten raamwerken.

Diverse kleine, potloodvormige voorwerpen met een harde punt, meestal van metaal. Worden gebruikt om strepen te graveren in een zacht oppervlak of om tekeningen over te drukken.

Verwijst naar een projectie waarbij parallelle lijnen van het beeldvlak worden geprojecteerd met een hellende of terugwijkende hoek van de verticale of horizontale as, in plaats van loodrecht te staan op het projectievlak of het beeldvlak. Het begrip onderscheidt zich van 'schuin perspectief', waarbij de parallelle lijnen niet parallel lijken te blijven, maar lijken samen te komen wanneer ze in de ruimte verdwijnen.

In vorm of positie de staat of kwaliteit van het schuin-zijn. Ook een afwijking van een parallelle of loodrechte staat.

Een stof, vaak een verbinding van lood, ijzer, mangaan of kobalt, die wordt gebruikt voor het versnellen van het droogproces van verf of vernis.

Verwijst naar een teken- of beeldhouwtechniek waarbij het onderwerp rechtstreeks op de afbeelding of replica wordt overgebracht door de afmetingen van de twee te vergelijken, vaak met behulp van loodlijnen en krompassers.

Hekken van met draad aan elkaar bevestigde latten die loodrecht op de heersende windrichting zijn geplaatst om aanwaaiende sneeuw op te vangen.

Verschillende legeringen, meestal van lood en tin, die worden gebruikt bij het solderen; de voornaamste vereiste is dat ze een lager smeltpunt hebben dan de metalen oppervlakken die moeten worden verbonden.

Hete, ijzeren voorwerpen die door loodgieters worden gebruikt voor het afwerken van gesoldeerde verbindingen. De Engelse benaming is ook van toepassing op gereedschap dat wordt gebruikt voor het snijden van glas.

Instrumenten die bestaan uit een lange horizontale balk met twee verstelbare, schuivende punten, waarvan één met een potlood en de ander met een pin of stift. Worden gebruikt om grote cirkels of cirkelbogen te tekenen voor bijvoorbeeld werktekeningen op ware grootte, het opmeten van vaten of timmerwerk.

Brons met een glad, roodachtig oppervlak, gewoonlijk bestaande uit 7 tot 10% tin, 1 tot 3% lood en voor de rest koper; wordt bijvoorbeeld gebruikt voor het maken van beelden, gedenkplaten en apparatuur.

Helder glas met een hoog loodgehalte dat wordt gebruikt voor het maken van kunstmatige edelstenen; wordt ook gebruikt voor imitatiejuwelen die van dit materiaal zijn vervaardigd.

Verwijst naar de stijl en periode die samenvielen met de heerschappij van Süleyman I, die in Turkije bekend stond als Kanuni (wetgever) en in het westen als 'de grote', van 1520 tot 1566. Het bewind van Süleyman wordt beschouwd als het hoogtepunt van de Osmaanse politieke, economische en culturele ontwikkeling. De kunstinstellingen en begunstigingsprogramma's die tijdens zijn bewind werden opgericht, vormden een basis waarop door de twee opvolgers van Süleyman, Selim II en Moerad III, kon worden voortgebouwd. Onder Süleyman ondergingen twee belangrijke kunstinstellingen belangrijke veranderingen. De functie van hoofdarchitect werd gedurende het grootste deel van zijn heerschappij ingenomen door Sinan, die toezag op de bouw van een groot aantal religieuze, educatieve en handelsgebouwen. Sinan herstructureerde de sobere buitengevel van de Osmaanse moskee met een scala aan uitgesproken elementen, zoals portieken met een of twee ingangen, met elkaar verbonden koepels en semikoepels en een nieuw type slanke, potloodachtige, hoge minaret. Deze stijl komt het beste tot uitdrukking in de Selimiye-moskee van Sinan in Edirne (1569-1575). Onder Süleyman brachten twee vestigingen van de koninklijke ontwerpstudio een synthese teweeg van de nieuwe Osmaanse keizerlijke stijl in decoraties en boekillustraties. Iznik-tegels uit deze periode worden als uniek beschouwd wat betreft de veelzijdigheid en de diepte van de kleuren, met de introductie van felrood, paars, blauw en olijfgroen. Tapijten die werden vervaardigd in Ushak in zuidelijk Anatolië, werden complexer en kregen een meer gecontroleerd patroon, met rijkere, fluweelachtige oppervlakken.

Met een vorm of omtrek die bestaat uit twee gekruiste balken of lijnen, met één lijn die loodrecht op het midden van de tweede lijn staat, waardoor de vorm van de hoofdletter T ontstaat.

Japanse prenten, populair in de tweede helft van de 17e eeuw, met de hand gekleurd met een naar het oranje neigend rood loodpigment.

Voorwerpen die bestaan uit twee armen die aan elkaar vastzitten onder een loodrechte hoek. Meestal gemaakt van hout, metaal, plastic of een combinatie van deze materialen. Worden gebruikt om rechte hoeken te tekenen of om de haaksheid van de zijden, randen of oppervlakken te controleren.

Visuele werken die gemaakt zijn door te tekenen, wat wil zeggen de toepassing van lijnen op een oppervlak (vaak papier) met een potlood, pen, krijt, of een ander tekeninstrument. Hierin wordt geconcentreerd op de afbakening van de vorm en minder op de kleurgeving.

Verwijst naar een 'faïence fine' met wit loodglazuur, in 1748 geïntroduceerd door Jacques Chambrette in Luneville, waar het ongeglazuurd werd gebruikt voor biscuitfiguren en -groepen en als klei voor pijpen.

Slaghamers waarvan de kop is gevuld met lood, zodat er na de slag geen terugslag is.

Vierkante, houten kisten die meestal worden verstevigd met bladlood of -tin en worden gebruikt om thee in te vervoeren.

Gebruik voor vierkante of ruitvormige stukjes materiaal, in het bijzonder verwijzend naar natuursteen, baksteen of tegel. Voor vierkante of ruitvormige stukjes glas in de ramen, gebruik 'glas-in-loodruitjes'.

Objecten gemaakt van peauter, een legering van tin en lood, antimoon en/of koper.

Zacht soldeer van eutectische samenstelling, met het laagste smeltpunt van alle soorten soldeer; samengesteld in verhoudingen van 60% tin en 40% lood.

Een legering van tin met lood en antimoon in verschillende verhoudingen en combinaties; soms ook met koper.

Houten platen die bestaan uit een aantal dunne lagen roterend geschild fineer, die zodanig aan elkaar zijn gelijmd dat de draad van elke laag loodrecht op de draad van de aangrenzende laag ligt.

Een reeks gele kleuren die lijken op de kleur van het pigment Turner's yellow, dat werd gemaakt door loodchloride in poedervorm te vermengen met loodcarbonaat en daarna te smelten.

Duitse legering voor gebruiksvoorwerpen, die tussen de 88 en de 92% tin bevat, en daarnaast maximaal 3% koper en tussen de 6 en 7,5% lood.

Zwaar hamergewicht aan een touw of stang bevestigd dat men tussen loodrechte rails uit een willekeurige hoogte vrij neer laat vallen.

In stenen metselwerk een steen die gewoonlijk geplaatst wordt met zijn langste afmeting loodrecht op de muur.

Papier met dikke en dunne strepen die loodrecht op elkaar staan, die ontstaan bij het vervaardigen van het papier; te onderscheiden van 'velijnpapier' dat er gelijkmatiger uitziet.

Metalen thee- of koffiekannen van Franse origine met een rechte steel die loodrecht op de kan staat als handvat. Vaak op drie poten.

Een ongestandaardiseerde term voor diverse groene pigmenten, waaronder de groene verfstof malachiet, pigmentmengsels van loodchromaat en Pruisisch blauw, mengsels van zinkgeel en Pruisisch blauw, mengsels van zinkchroomgroen en gehydrateerd chroomoxide, mengsels van chroomoxydehydraatgroen en zinkgeel en een keramische kleur die in chemisch opzicht overeenkomt met vernalis.

Hamers met een typerende slagkop in de vorm van een afgeknotte kegel die iets uit het lood is gezet op het smalle gedeelte van het handvat. Worden gebruikt om tanden van vijlen te scherpen.

De fijne lijntjes in de breedterichting op gevergeerd papier. Ze zijn de afdrukken van de draden van het schepraam in de papierpulp. Kettinglijnen zijn de dikkere lijnen die loodrecht op de waterlijnen staan.

Soldeer van een loodlegering met tin, met een smelttraject dat meestal tussen 130 en 180 graden Celsius ligt, met een bovengrens van rond de 300 graden Celsius; wordt meestal niet gebruikt voor het solderen van edelmetalen.

Roeiboten die in de jaren 20 van de 19e eeuw in de buurt van Whitehall Street, in de stad New York, zijn ontworpen en oorspronkelijk in grote havens door scheepsleveranciers, loodsen, scheepsbevrachters en andere handelaren als werkboten werden gebruikt, later ook voor recreatieve doeleinden; zijn meestal zo'n 4, tot 6,5 m lang, hebben één tot vijf roeiers en soms een puts en een zwaard. Ze onderscheiden zich door hun verticale voorsteven en een achtersteven in de vorm van een wijnglas.

Met een vorm of ontwerp van twee kruisende balken of lijnen van gelijke lengte, waarbij het snijpunt niet noodzakelijkerwijs rechte hoeken vormt en waarbij de balken diagonaal over het verticale vlak lopen. De basis van de vorm rust dus op twee armen die niet haaks op het horizontale grondvlak staan. Lijkt op de letter 'X'. Gebruik 'kruisvormig' voor vormen of ontwerpen met twee snijdende lijnen of balken met rechte hoeken, waarbij de balken al dan niet van gelijke lengte zijn en waarbij de basis van de vorm loodrecht op het horizontale vlak staat.

Gebogen stalen beugels die in paren, één aan elke zijde van de kling, op blanke wapens worden aangebracht en zijn bevestigd aan de pareerstang van het gevest zodat ze bogen vormen die loodrecht op de kling staan.

Lijnzaadolie die bij hoge temperatuur verhit wordt met zoveel wit lood of loodglit als er mee verbonden kan worden.