Glasdecoratie in de vorm van ingekapselde met lucht gevulde holten, groter dan gewone luchtbelletjes of tranen, gerangschikt in een decoratief patroon, vaak als kriskras aangebrachte rijen diagonalen of spiralen. Vaak aangetroffen in de steel van wijnglazen uit de 18de eeuw en later, met name bij Engelse wijnglazen.

Toevoeging aan natuurlijk cement, beton of mortel dat ervoor zorgt dat meegevoerde lucht in het materiaal wordt opgenomen.

Instrumenten voor het vaststellen van zuiver horizontale of verticale vlakken door een luchtbelletje precies in het midden van een glazen buisje of een rond omhulsel dat bijna volledig is gevuld met alcohol of ether te manoeuvreren.

Type Venetiaans glas dat in de 16de en 17de eeuw populair was in Engeland. Dit type glas was uiterst breekbaar, bevatte tal van microscopische luchtbelletjes en had verkleuringen in allerlei schakeringen.

Verwijst naar een type glas dat wordt gekenmerkt door twee of meer kleurlagen, meestal een dunne laag gekleurd glas op een heldere of licht gekleurde glaslaag. Cameeglas wordt gemaakt door een kleine druppel donker glas in een pot met licht gekleurd glas te dopen en de druppel vervolgens te blazen tot een luchtbel, waarin de afzonderlijke lagen ontstaan. Cameeglas wordt gebruikt bij het maken van glas in lood, en wordt hoger gewaardeerd dan 'potmetaalglas' vanwege de mogelijke effecten: door de dunnere kleurlaag kan meer licht naar binnen vallen, terwijl de verzadigde kleur van potmetaalglas minder licht laat doordringen in het interieur.

Een soort glas dat wordt gekenmerkt door de hoofdzakelijk groenachtige, turkooizen, gele, bruingroene of rookzwarte kleur geaccentueerd met luchtbellen, roze en witte vegen, en vlekken van aventurien; werd gemaakt door James Couper & Sons, Glasgow.

Een term gebruikt voor een soort kunstglas dat wordt gekenmerkt door de luchtbellen van verschillende grootte, gecombineerd met grote ongezuiverde glasdeeltjes enoverdekt met een laag helder glas; ontwikkeld door de Steuben Glass Works voor 1930.

Gepatenteerde techniek voor het aanbrengen van fotografische afbeeldingen op plexiglas, zonder dat er luchtbelletjes ontstaan of lijmresten achterblijven.

Wordt gebruikt voor het samenvoegen van twee smalle planken, waarbij beide planken glad zijn geschaafd, met lijm ingesmeerd en net zolang tegen elkaar gewreven tot alle luchtbellen en overtollige lijmresten uit de voeg zijn verdwenen. Klampen is niet nodig en de verbinding is bijzonder stevig.

In de glashandel, een soort kunstglas dat werd ontwikkeld en geproduceerd door de Württembergische Metallwarenfabrik, Göppingen, rond 1930. Kenmerkend zijn de versieringen gemaakt met ingelegde stukjes of stroken kleur, vaak gecombineerd met een luchtbellenpatroon.

Beton met minuscule luchtbellen die de werkbaarheid en vorstbestendigheid verbeteren.

Handgereedschappen die bestaan uit een houten of metalen balkje van ongeveer 60cm lang met vier luchtbelwaterpassen erin vastgezet; wordt gebruikt door timmermannen om verticale of horizontale vlakken of lijnen vast te stellen.

Landmeetkundige instrumenten die vooral zijn ontworpen om horizontale en verticale hoeken te meten en die meestal bestaan uit een telescoop, luchtbelwaterpas, plaatjes met schaalverdelingen, diverse waterpasstelschroeven en vaak een kompas.

Instrumenten die bestaan uit luchtbelwaterpassen die in een houten of metalen balkje zijn gezet en die worden gebruikt om vast te stellen of om ervoor te zorgen dat voorwerpen of oppervlakken precies verticaal of horizontaal staan.

Procedé waarmee klei wordt geprepareerd voor het draaien; het bestaat uit het afsnijden van stukken klei met een draad, om ze vervolgens met de hand te slaan of te kneden om luchtbellen te verwijderen en om de dikte van de klei flexibeler te maken.