Wordt gebruikt voor gestandaardiseerde symbolen, afbeeldingen of andere onderscheidingstekens op voorwerpen waaruit een aantal gegevens, zoals de afkomst of de maker van het voorwerp, de echtheid ervan, of een verandering in de officiële status, kan worden afgeleid. Gebruik `inscripties' voor merktekens aangebracht op een voorwerp voor documentatie of ter herinnering die in hoofdzaak uit een woord of woorden bestaan.

Letters op Romeinse en Byzantijnse munten van halverwege de derde tot het begin van de achtste eeuw die aangeven in welke werkplaats van een munt de geldstukken zijn geslagen.

Een of meer merktekens waarmee voorwerpen worden beschadigd om aan te geven dat er in hun status een verandering optreedt, zoals merktekens van een aardewerkfabriek, die aangeven dat een stuk onvolmaakt of verouderd is, of merktekens over een drukplaat, die moeten garanderen dat het aantal afdrukken een van tevoren vastgestelde oplage niet overstijgt.

Wordt gebruikt voor vernietigingstekens die op een postkantoor ambtshalve op postzegels zijn aangebracht met als doel hergebruik van de zegels te voorkomen. Gebruik `poststempels' voor officiële merktekens die informatie geven over de plaats waar en de tijd waarop een postbedrijf een poststuk heeft geaccepteerd.

Unieke merktekens die men in inkt aanbrengt op ongesigneerde prenten en tekeningen die na het overlijden van een kunstenaar in diens atelier worden aangetroffen, om het werk officieel aan de overledene te kunnen toeschrijven, zodat het later kan worden verkocht.

Extra merktekens die aan een voorwerp zijn toegevoegd om de informatie die de eerste merktekens geven te bevestigen of te wijzigen, zoals een tweede watermerk in papier, een tweede waarborgstempel op goud of zilver, of een extra merkteken op een muntstuk om een waardeverandering aan te geven.

Verwijst specifiek naar een schriftstijl met verbindende halen tussen de karakters en een uiterst vloeiende schrijfstijl, met de volgende onderscheidende kenmerken: stamvormen worden vereenvoudigd tot symbolen of merktekens en een ervan kan voor een ander staan; de halen zijn ononderbroken en de karakterstructuren zijn betrekkelijk simpel; de tekst bevat witruimte tussen de karakters en tussen de regels; de dikte van de penseelstreek en de donkerheid van de inkt kunnen variëren. Deze schriftstijl wordt wel beschouwd als die waarin de persoonlijke expressies en emoties van een kalligraaf het best kunnen worden weergegeven.

Term die in de 20e eeuw soms wordt gebruikt voor merktekens die op de onderkant van aardewerken voorwerpen zijn aangebracht, maar die eigenlijk uitsluitend van toepassing is op merktekens die met behulp van rubberen stempels zijn gemaakt.

Het markeren van een object met een post- of ander merkteken om aan bepaalde kosten te voldoen of doorgang op andere wijze te vergemakkelijken.

Verwijst in de archeologie en kunstgeschiedenis naar vluchtige krabbels of pictogrammen op muren, stenen of andere oppervlakken. In de context van oude Griekse vaasschilderingen verwijst de term naar merktekens, doorgaans handelsmerken, die in de keramiek zijn gekerfd, meestal aan de onderkant van de voet van de vaas. Tegenwoordig is de term van toepassing op humoristische, satirische, obscene of bendegerelateerde geschriften of tekeningen die anoniem op openbare plaatsen worden aangebracht.

Verwijst naar precolumbiaanse beeldgesneden voorwerpen die lijken op een bijl maar blijkbaar niet als zodanig gebruikt werden. Ze hadden een ceremonieel doel en dienden waarschijnlijk als merktekens op balsportbanen.

Merktekens op een onveranderlijk en duurzaam object, die de hoogte van het object ten opzichte van het zeeniveau aangeven en dienen als referentiepunt in topografische studies en getijdenmetingen. Kan in meer algemene zin ook verwijzen naar een willekeurig referentiepunt dat als uitgangspunt voor metingen kan worden gebruikt.

Merktekens die ter imitatie van echte keurmerken op metaal van laag gehalte, verzilverde voorwerpen en Amerikaans zilver worden aangebracht. Ze zijn niet bij wet verplicht en hebben niet altijd evenveel waarde als echte keurmerken.

Wordt gebruikt voor gegraveerde of gebeitelde opschriften, met name met documentatie of herdenking als doel. Bij afdrukken wordt de term gebruikt voor de inhoud van de inscriptie, die meestal geen deel uitmaakt van een langere tekst. Wanneer de term wordt gebruikt in verband met materiaal uit de oudheid, dan kan deze van toepassing zijn op de meeste bewaard gebleven geschreven stukken, ongeacht de lengte, met uitzondering van papyrusrollen. Gebruik 'merktekens' voor gestandaardiseerde symbolen of opschriften die officiële informatie bevatten.

Kaarten die worden gemaakt in pakketten van een bepaald aantal en die zijn gemerkt om te worden gebruikt als spelonderdelen tijdens het spel; de merktekens of ontwerpen kunnen een bepaald kleur- of rangensysteem volgen of speciaal en meer specifiek zijn.

Merktekens die op gouden en zilveren voorwerpen worden gestempeld met het doel de identiteit van de maker of het atelier waar het is gemaakt, aan te geven. Te onderscheiden van `gehaltemerken', hetgeen officiële stempels zijn die door gilden of essaaikantoren worden aangebracht als bewijs van het gehalte van het metaal.

Verwijst naar merktekens in de westerse architectuur die aangeven welke metselaar de steen op zijn werkplank in de bouwloods heeft gesneden. De oorsprong en functie van metselaarstekens verschillen door de eeuwen heen, en een volledig inzicht ontbreekt soms nog. Vroege metselaarstekens werden blijkbaar gebruikt om zekerheid te geven over de verantwoordelijkheid en kwaliteitsbewaking bij grote bouwprojecten waar een aantal minder vaardige metselaars werkzaam was. Vanaf de 13de eeuw gaven metselaarstekens vaak de werkzaamheid aan die met bepaalde stenen was verbonden, zodat de metselaars de juiste vergoeding zouden ontvangen. Metselaarstekens bevinden zich meestal op het werk van minder ervaren metselaars dan vrijmetselaars, die de profielen en figuren sneden. Het metselaarsteken ging uiteindelijk fungeren als aanduiding van de metselaar zelf. Vaak werd het teken ook buiten de context van de bouwplaats gebruikt.

Merktekens, meestal in de vorm van rechte hoeken, kruizen of kruizen in cirkels, die op drukplaten worden gezet om ze volmaakt passend te maken voor kleurendruk. Registermerken worden ook aangebracht op verzamelmodellen met pikeersels om het juiste register te verkrijgen.

Merktekens of zegels in reliëf, op afdrukken aangebracht door drukkers, kunstenaars, drukkerijen of uitgevers. Reliëfzegels geven aan waar en door wie de afdruk is gemaakt.

Ingedrukte, opgedrukte, geperforeerde of in reliëf gemaakte merktekens, aangebracht met een hard voorwerp, in het bijzonder een stans, blok of ander gereedschap, op een zachter materiaal zoals papier of was.

Het markeren van de oppervlakte van een object door er met gereedschap druk op uit te oefenen, bijvoorbeeld het overbrengen van een inktmerk op papier of het prenten van zachte klei; ook het bevestigen van voorgedrukte labels, zoals postzegels, die staan voor officiële gestempelde merktekens. In boekbinden wordt het onderscheiden van 'stempelen', waarbij de druk door een machine wordt uitgeoefend.

Kleine merktekens geslagen in metalen oppervlakken, in het bijzonder op munten.

Lampen met houders of reservoirs met merktekens erop om het verloop van tijd weer te geven naar aanleiding van het dalen van het brandstofniveau. Het zijn meestal tinnen Cardanlampen met een glazen reservoir of kleine, glazen petroleumlampen met cilindervormige houders waarop de uren staan aangegeven.

Merktekens die in tinnen voorwerpen worden gestampt, met behulp waarvan de identiteit van de maker of de plaats waar het voorwerp is gemaakt, kan worden vastgesteld.

Verwijst naar merktekens of (Chinese) karakters die in bestaande munten geponst of geperst werden. Deze werden vaak door Chinese bankiers aangebracht in zilveren dollars en andere muntstukken van edelmetaal om aan te geven dat deze de test op zuiverheid en gewicht hadden doorstaan. Tjaps werden algemeen gebruikt tussen 1750 en 1920.

Verwijst naar de porseleinstijl die ontstond tijdens de regeerperiode van keizer Yongle, 1403-1424.De stijl kenmerkt zich door ambachtelijk vervaardigd, hoogwaardig blauwwit porselein. In deze periode begon met keizerlijke merktekens op producten aan te brengen.