Orgels met elektrische toonopwekking, gefabriceerd door de Hammond Organ Company in de USA in de twintigste eeuw, met twee manualen en een bereik van vijf octaven.

Openingen van voorwerpen waarin met name vloeistof bewaard wordt, waardoor de inhoud de holte bereikt.

Muziekbogen die tijdens het spelen in of bij de mond van de speler worden gehouden, zodat de mond als klankbodem dient.

Overdracht van feiten en culturele kennis, regels, overtuigingen en verhalen die meer in mondelinge dan schriftelijke vorm plaatsvindt.

Rietinstrumenten bestaande uit een vierkant metalen doosje met gleuven waarin vrijslaande rieten in zijn geplaatst, bespeeld door het voor de mond heen en weer te bewegen en ondertussen in- en uit te ademen.

Metalen muziekinstrumenten, bestaande uit een raamwerk met flexibele tong. Ze worden bespeeld door te tokkelen op het vrije uiteinde van de tong, vóór in de mondholte van de speler, waarbij de mond als klankbodem dient.

Wateruitgangen waar eb en vloed de stromingen van rivieren ontmoeten.

Structuren van Zuidoost-Aziatische oorsprong die meestal in de Thaise cultuur worden gebruikt, in de vorm van langwerpige ontmoetingszalen met aan één uiteinde een Boeddha-afbeelding; meestal hebben ze een vierkant dak en bevindt zich een wihan aan de buitenzijde bij de ingang.

Rietinstrumenten waarin vrijslaande rieten in pijpen of kamers zijn geplaatst, die de speler afzonderlijk of samen kan laten klinken door te blazen of te zuigen.

Componenten van blaasinstrumenten die in of tegen de mond van de speler worden geplaatst en die samen met de lippen van de speler of het riet, de toongenerator vormen.

Steeds opnieuw te gebruiken elektrische instrumenten om de stroom te onderbreken bij abnormale omstandigheden.

Kleine vorken met lange tanden die speciaal zijn ontworpen om door een aardbei te steken, die in suiker of room te dippen en het naar de mond te brengen.

Kan waaruit water en ongewijde wijn (ablutiewijn) wordt geschonken ter zuivering van wat met de gewijde hostie en wijn in aanraking is gekomen: mond en handen van de priester en de kelk.

Lampen met een bak voor calciumcarbid, een reservoir met water en een kraantje, en een mondstuk of brander voor de ontsteking van het acetyleengas, dat ontstaat wanneer het water in contact wordt gebracht met het carbid. De term wordt ook gebruikt voor lampen met acetyleenbranders die met een centrale acetyleenbron zijn verbonden.

Neus- en mondstuk van zuurstofapparaten.

Te gebruiken voor het beschrijven van collagekunstenaars die met verscheurde affiches werken. Doorgaans is de term voorbehouden aan kunstenaars die behoren tot de kring van de Nouveaux Réalistes, die dergelijk werk in de jaren 50 en begin jaren 60 van de 20ste eeuw begonnen te maken: François Dufrène, Jacques de la Villeglé, Raymond Hains en Mimmo Rotella. De term verwijst echter ook vaak naar andere kunstenaars die met verscheurde of in collages verwerkte commerciële affiches werken.

Orde van ongeveer 500 kleine platte luizen zonder vleugels. De dieren leven van het bloed en weefselvocht van zoogdieren. Met hun mond doorboren ze de huid van hun gastheer en zuigen vervolgens het bloed of vocht op.

Klasse van weekdieren die in de diepzee leven en geen schaal hebben, maar bedekt zijn met een massieve of holle sclerieten (stekels) van aragoniet. Kenmerkend is de mond met zeer complexe speekselklieren en een uniek zintuig, het vestibulum. In sommige classificaties worden de onderklassen van deze klasse, Solenogastres en Caudofoveata, beschouwd als aparte klassen.

Oorspronkelijk een pijpje of rietje (vandaar de naam arundo, dat 'riet' betekent) waarmee de voorganger van de mis nipt van de communiewijn, zodat de voorganger en de communiegangers niet met hun mond uit dezelfde beker hoeven te drinken. Het gebruik van de arundo is bekend sinds de Karolingische tijd, toen de arundo van een kostbaar materiaal als goud was gemaakt. Zo wordt er voor de pauselijke hoogmis een gouden arundo gebruikt.

Betrekkelijk kleine Oudgriekse vaten met een bolvormige buik, een korte hals, een platte, schijfvormige flessenmond met een kleine opening, en een handvat (soms twee), uitlopend vanaf de schouder tot de rand; gebruikt om oliën, parfums en zalven in te doen. Deze uit terracotta vervaardigde vaten werden gedragen door atleten, die ze aan hun pols droegen, vastgemaakt aan een riem of een stuk touw. Aryballoi hadden ook een belangrijke functie bij funeraire rituelen.

Rietinstrumenten, bestaande uit twee afzonderlijke, slanke cilindrische pijpen van hout of metaal met aan elk een enkel of dubbel riet. Beide rieten worden gezamenlijk in de mond gehouden en de pijpen wijken uiteen. Oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in het antieke Griekenland.

Beschrijft de diverse soorten kunstwerken die zijn vervaardigd door de oorspronkelijke bewoners van Australië en hun afstammelingen. In de meeste gebieden van Australië worden tegenwoordig traditionele kunstvormen geproduceerd, maar veel Aboriginalkunstenaars beginnen inmiddels ook met allerlei andere media te werken, onder invloed van de mondialisering.

Een hoornachtige substantie die in de mond van walvissen groeit.

Korte cilindervormige secties van blaasinstrumenten die het mondstuk aan de rest van de buis verbinden.

Snavelfluiten met een bek, een blokje in het mondstuk. De snavel, gevormd door de ruimte tussen de buitenzijde van het blokje en de binnenste rand van het mondstuk, leidt de adem van de bespeler tegen de scherpe rand van een gat in de rand van de fluit onder het blokje.

Kleine, met de mond aangeblazen doedelzakken met een schaapsleren windzak, een bourdon en een conische, wijd uitgeboorde speelpijp met zeven toongaten en een dubbel riet; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in Bretagne.

Mondstukken van het hoofdstel, met aan elke kant hulpstukken waaraan de teugels zijn bevestigd

Motieven van mensengezichten omringd door gebladerte, in veel gevallen lijken de bladeren vanuit de mond, neusgaten, en soms de ogen te groeien.

Het voor voortplanting bestemde deel van een plant uit de divisio Magnoliophyta (Angiospermae), algemene benaming voor bloeiende planten of angiospermae. In de volksmond wordt de term 'bloem' specifiek gebruikt wanneer de voortplantingsstructuur zich qua kleur en vorm geheel of gedeeltelijk duidelijk aftekent.

S-vormige krommingen op fagotten en Engelse hoorns die het mondstuk en het dubbele riet dragen.

Met de mond aangeblazen doedelzakken met basbourdon en een enkele speelpijp waarvan de klankbeker van hoorn is gemaakt; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in Duitsland.

Kruisen met armen die uitmonden in medaillons of knoppen.

Eenvoudige aërofonen die aan het uiteinde worden bespeeld en afkomstig zijn uit Scandinavië en de Baltische regio. Ze worden gemaakt van geitenhoorns, hebben drie tot vijf toongaten en een mondstuk dat volledig uit één uiteinde van de hoorn is gesneden.

Groep ongewervelde zeedieren met de vorm van een langwerpige poliep, een holle stengelachtige structuur met een mond en tentakels aan het bovenste uiteinde. De dieren leven in een koker van slijmachtig materiaal op de zeebodem. Dit genus is wijdverspreid in tropische en subtropische wateren.

Motief dat bestaat uit een kruis met brede armen met daaroverheen een X-vorm met smallere armen (waardoor een achtarmige figuur ontstaat). De bredere armen monden meestal uit in een motief van ramshoorns.

Gesteunde mondbogen van de Shona in Zimbabwe, gemaakt van een enkele houten staaf, waarbij de snaar met een lus halverwege de boog is vastgemaakt.

Verwijst naar een van de meest voorkomende vormen van oinochoai. Dit type, meestal in roodfigurige stijl, heeft een klaverbladmond (met drie schenktuiten) en een bolvormige buik met een doorlopende kromming van hals tot voet. De chous was een standaardmaat, het equivalent van circa 3,28 liter. De choes waren vooral verbonden met de Anthesteria, een Atheens festival ter ere van de wijn, de wijngod Dionysos en de doden. De tweede dag van het festival droeg de naam Chous. Het was de gewoonte om tijdens het festival wijn te drinken en plengoffers op graftomben te schenken uit choes. Roodfigurige miniatuurchoes, versierd met taferelen van spelende kinderen, werden waarschijnlijk als feestgeschenken aan kinderen gegeven of geofferd op kindergraven.

Een christelijke geloofsgemeenschap die in 1848 in Richmond (Virginia) in de Verenigde Staten is gesticht door John Thomas (1805-71), die voorheen een volgeling was geweest van Thomas en Alexander Campbell. John Thomas wilde terugkeren tot de geloofsovertuiging en de praktijken van de eerste discipelen, vandaar de naam, die 'broeders van Christus' betekent. De naam werd tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog aangenomen ter rechtvaardiging van het pacifisme van de gelovigen. Thomas verwierp de doctrine van de Heilige Drie-eenheid en die van het bestaan van Christus voor zijn geboorte. Christadelphians geloven in de volledige nauwkeurigheid van de Bijbel. Centraal in het geloof van de Christadelphians staat het chiliasme. In het bijzonder geloven zij dat Christus zal wederkomen om een theocratie te vestigen vanuit Jeruzalem. Christadelphians zijn het niet eens over de vraag of alle mensen zullen herrijzen, maar over het algemeen wordt aangenomen dat ieder ander dan de ware gelovige in vergetelheid zal raken. Volwassen volgelingen moeten worden gedoopt door onderdompeling. Er zijn geen gewijde voorgangers en lokale gemeenten worden 'ecclesia’s' genoemd. Christadelphians vervullen geen militaire dienst, gaan niet in de politiek en doen niet mee aan verkiezingen.

Een rooms-katholieke orde die in 1098 in Citeaux, Frankrijk werd opgericht door de heilige Robert van Molesme. De cisterciënzers houden zich strikt aan de Regula Benedicti en hechten belang aan afzondering, armoede, uniformiteit en vooral lichamelijke arbeid. In de middeleeuwen was het een vooraanstaande orde, vooral onder het leiderschap van de heilige Bernardus van Clairvaux (1090-1153). In de 13de eeuw waren er meer dan 500 huizen in Europa, maar daarna raakte de orde in verval. Door de nadruk op lichamelijke arbeid, voornamelijk landbouw, speelden de cisterciënzers een belangrijke rol in de economische vooruitgang van de 12de eeuw en in de ontwikkeling van landbouw- en handelstechnieken. Na de hervormingsbewegingen van de 16de en 17de eeuw werd de orde uiteindelijk opgesplitst in de Orde van de Strikte Observantie (in de volksmond vaak de trappistenorde genoemd) en de Orde van de Commune Observantie. Tegenwoordig is er sprake van een grote verscheidenheid binnen de kloosters van beide orden en is het literaire werk van beide orden opgeleefd. Strikte Observantie is actief in Frankrijk, Engeland en Polen, terwijl Commune Observantie actief is in de Verenigde Staten en delen van West-Europa.

Een lange stok met een collectezakje aan het uiteinde ter inzameling van geld; de collectant kan hiermee alle kerkgangers bereiken. Het zakje is niet zelden voorzien van een geborduurde letter: een D voor diakonie, een K voor de kerk, verwijzend naar de begunstigden van de twee collectes. De oudere collectestokken hadden ook wel een bakje aan het uiteinde. Dit bakje heette in de volksmond ʺcentenbakʺ. Voor voorwerpen waarmee passief geld wordt ingezameld wordt het voorvoegsel offer- gebruikt, zoals bijvoorbeeld offervaas, offerkist etc.

De wetenschap en technologie van de overbrenging en ontvangst van informatie, tussen of binnen kleine of grote groepen mensen, andere levende wezens of machines, inclusief de bestudering van tekens en symbolen in mondelinge, beeldende, non-verbale en digitale talen, van gedrag en interactie door middel van boodschappen en van grootschalige instellingen en systemen. Gebruik 'communiceren' voor het overbrengen van een gewaarwording, kennis of informatie op anderen.

Literair of mondeling fictiegenre waarin een misdaad, vaak moord, onder mysterieuze omstandigheden wordt gepleegd en daarna door de hoofdpersoon of door een detective wordt opgelost door nauwkeurige observatie en een weldoordachte analyse van aanwijzingen en bewijs.

Literair en mondeling genre dat is voortgekomen uit het verdichte en uiterst fantasierijke bewustzijn of associatievermogen waarin ervaringen, ideeën of emotionele reacties figureren, en dat is gestructureerd door criteria voor betekenis, bewuste en onbewuste expressie, symboliek, formele of informele patronen, geluid en ritme. Het genre kent verhalende, dramatische, satirische, didactische, erotische en persoonlijke vormen.

Natuurlijke rechte trompetten van eucalyptus of bamboe, ca. 90 cm of langer, met min of meer conische boring; toppelings geblazen volgens een ingewikkelde techniek gebruik makend van vibratie van de lippen, tongbewegingen, stemgeluiden, circulerende ademhaling en bewegingen met de mondholte, staand of zittend bespeeld; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in Australië.

Chinese dwarsfluiten van bamboe die, naast de normale klankgaten, een extra gat hebben naast het mondstuk. Dit is bedekt met een membraan dat trilt tijdens het bespelen en een typische zoemende klankkleur veroorzaakt.

Trompetten van schelp, met een metalen mondstuk en klankbeker; aangeblazen aan het uiteinde; oorspronkelijk ontwikkeld in Tibet en bespeeld in paren tijdens boeddhistische rituelen.

Dubbele snavelfluiten uit het voormalige Joegoslavië die twee iets verschillende pijpen hebben die uit één stuk hout zijn gemaakt en een snavelvormig dubbel mondstuk hebben.

Muziekinstrumenten waarbij trillingen worden voortgebracht die pas als geluid waarneembaar zijn nadat ze door elektrische circuits zijn geleid die uitmonden in luidsprekers.

Het innemen, kauwen en doorslikken van voedsel via de mond.

Mensen die de tak van de culturele antropologie bestuderen of beoefenen waarin het onderzoek naar de cultuurgeschiedenis van bepaalde volkeren centraal staat, en waarbij historische mondelinge en tekstuele documenten, en beelddocumenten de belangrijkste bronnen vormen. Ook te gebruiken voor personen die de eigen overlevering en interpretatie van de geschiedenis van een volk bestuderen.

Tak van de sociale antropologie die de culturele geschiedenis van bepaalde volkeren bestudeert, voornamelijk aan de hand van historische mondelinge, geïllustreerde en geschreven documenten. Ook te gebruiken voor de studie naar de interpretatie van de eigen geschiedenis door een volk.

Koperblaasinstrumenten met ventielen, voornamelijk tenortuba's, met Bes als grondtoon, een lengte van 2,70 m, een wijde conische boring en een ketelmondstuk, gemaakt in de vorm van een helicon, tuba of trompet.

Afgevlakt, bol of peervormig vaatwerk met korte smalle hals en smalle mond; gewoonlijk van glas, aardewerk of metaal en gebruik voor uiteenlopende doeleinden. Ook gebruikt voor vaatwerk met een rond lichaam en een nauwe hals, meestal van glas, dat gebruikt wordt in laboratoria.

Buisvormige fluiten die op blokfluiten lijken maar minder toongaten hebben en sinds halverwege de 18e eeuw zijn uitgerust met een dun ivoren mondstuk, dat aan een kleine kamer vastzit die een sponsje bevat om het vocht uit de adem te absorberen.

Vaten waarvan hals en mond aanzienlijk smaller zijn dan de buik; om er vloeibare en droge stoffen in te doen.

Sopraanbugels met ventielen, een wijde conische boring en een middelgrote klankbeker, die met een ketelmondstuk worden bespeeld. Ze hebben de vorm van een helicon, trompet of tuba en werden tussen 1820 en 1830 in Oostenrijk uitgevonden.

Blaasinstrumenten met conische boring, wijd uitlopende klankbeker, trechtervormig mondstuk en een slanke buis in een wijde ronde spiraal gebogen; tegenwoordig ook voorzien van ventielen, meestal zo geplaatst dat ze met de linkerhand kunnen worden bespeeld.

Snavelfluiten uit Slowakije. Deze grote houten fluiten worden verticaal gehouden en hebben een grote gesloten buis die is bevestigd aan een kleinere buis die het mondstuk bevat.

Doedelzakken met een enkel riet uit Oost- en Zuidoost-Europa en Klein-Azië. Ze komen in allerlei per streek of cultuur verschillende vormen voor, met een wisselend aantal pijpen, en worden aangeblazen met de mond of met een blaasbalg.

Kruisen waarvan elke arm uitmondt in een gestileerde fleur de lis.

Schriftelijke of mondelinge composities die worden gekenmerkt door gecomprimeerde formuleringen, door woorden die zowel omwille van hun klank en suggestieve kracht als hun betekenis zijn gekozen, en door het gebruik van literaire technieken zoals gestructureerd metrum, natuurlijke cadansen, rijm of beeldspraak.

Kruisen met armen die uitmonden in een vorm die lijkt op drie knoppen of knopachtige uitstekende delen, vergelijkbaar met een klaverblad.

De hiërarchie Geluidsmiddelen bevat descriptoren voor apparaten die gebruikt worden voor het voortbrengen van muzikaal of niet-muzikaal geluid. Hieronder vallen instrumenten die tijdens muziekuitvoeringen worden bespeeld, instrumenten die binnen het kader van religieuze of andere ceremoniële gebeurtenissen worden bespeeld, geluidsproducerende instrumenten die niet in eerste instantie als muziekinstrument fungeren maar voor sein- of communicatiedoeleinden zijn bestemd, en benodigdheden die in combinatie met instrumenten worden gebruikt om geluid voort te brengen. Relatie met andere hiërarchieën: descriptoren voor toonhoogte-aanduidingen (bijvoorbeeld 'sopraan' of 'bas') zijn opgenomen in de hiërarchie Ontwerpattributen. Descriptoren voor apparaten die geluid voortbrengen maar tot integrale systemen behoren (bijvoorbeeld 'inbraakalarmsystemen', 'intercomsystemen') zijn ondergebracht in de hiërarchie Bouwwerkonderdelen. Descriptoren voor delen van geluidsmiddelen (bijvoorbeeld 'resonatoren', 'mondstukken') en voor benodigdheden die gebruikt worden voor het activeren van een geluidsproducerend mechanisme (bijvoorbeeld 'plectra') vindt u in de hiërarchie Objectonderdelen.

Plechtige verklaringen, meestal mondeling afgelegd door een getuige onder ede als antwoord op een ondervraging door een advocaat of een gemachtigde functionaris en teruggebracht tot een geschreven stuk.

Houders voor water, meestal van metaal of plastic, met een tuit waarvan het mondstuk geperforeerd is, om planten water mee te geven of te besproeien.

Mondbogen uit het zuiden van Afrika, die men laat klinken door hard in- en uit te ademen op een platgemaakte struisvogelveer die aan de snaar is bevestigd.

Speciaal geschut, speciale schoudervuurwapens of afneembare onderdelen die op de mond van een vuurwapen kunnen worden gezet voor het afvuren van granaten.

Relatief smalle of vernauwde delen van vaten, zoals het slanke gedeelte van een fles of vaas tussen de mond en de schouders.

Vroege vuurwapens die lijken op kleine kanonnen met een gladde loop die op een houten blok of steel zijn geplaatst, door de monding worden geladen (of: met voorlaadsysteem) en die voor ieder schot opnieuw moeten worden geladen; werden gebruikt in Europa in de 14e en 15e eeuw.

Verwijst naar alle procedés en technieken waarvoor naald en draad worden gebruikt, zoals naaien, stikken, smokwerk, doorstikken en borduurwerk. In de volksmond wordt de term soms gebruikt om te verwijzen naar decoratief werk, in plaats van naar algemeen naaiwerk. Om het meer decoratieve werk te onderscheiden van algemeen naaiwerk, is het echter duidelijker om de term 'fraai handwerk' te gebruiken of om te verwijzen naar een specifieke naaldwerktechniek, zoals 'borduurwerk'.

Orde die circa 50.000-80.000 soorten cicaden, bladluizen, lantaarndragerachtigen, dwergcicaden, schildkevers en andere kevers met een lengte van 1 mm tot circa 15 cm omvat, alle met een soortgelijk samenstel van zuigende monddelen.

Kruisen waarvan elke arm uitmondt in een klein kruis.

Orde van 80.000 soorten insecten. Kenmerkend zijn de monden, waar de kauwwerktuigen en maxilla's zijn geëvolueerd in een zuigorgaan dat in een aangepaste onderlip zit en een snuit vormt waarmee ze het weefsel van planten of dieren kunnen doorboren.

Met de mond aangeblazen doedelzakken uit Schotland met een schaapsleren windzak, een conische speelpijp met dubbel riet, drie bourdons en een blaaspijp.

Studie van medische begrippen en praktijk door de menselijke geschiedenis heen in een mondiale, sociale, culturele en wetenschappelijke context, inclusief theorieën, ziekten, gezondheidszorg, individuele beoefenaars, bijzondere takken van de geneeskunde en medische beroepen zoals ziekenverzorging.

De bovenste lichaamsdelen van mens of dier die de mond of bek, zintuiglijke organen zoals ogen, neus en oren, en de hersenen bevatten; gewoonlijk door een nek of hals gescheiden of anderszins te onderscheiden van de rest van het lichaam.

Schelphoorns met een houten of metalen mondstuk of zonder mondstuk, waarbij dan het puntige uiteinde is afgezaagd en het gat gepolijst; aangeblazen aan het uiteinde; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in Japan, vanaf de 7e eeuw gebruikt bij boeddhistische rituelen, en ook om signalen te geven aan manschappen tijdens gevechten.

Verwijst naar majolica met doorgaans veelkleurige voorstellingen van historische, mythologische, Bijbelse of allegorische aard die bijna het gehele oppervlak beslaan. Werd voor het eerst vervaardigd rond 1500 en wordt geassocieerd met Urbino. Bij de vroegste voorbeelden werd alleen het diepste gedeelte van borden en schalen beschilderd; later breidde de beschildering zich uit naar de gehele binnenkant. Afbeeldingen waren vaak ontleend aan kunstwerken uit die tijd, vooral kunstwerken die waren gereproduceerd in de gravures van Marcantonio Raimondi.

Kruisen met armen die uitmonden in kruisjes, met extra kleine kruisen in de vier open hoeken van de kruising van de armen van het grotere kruis.

Verwijst naar de monotheïstische religie van het joodse volk, waarbij het geloof centraal staat dat de oude Israëlieten de aanwezigheid van God ervoeren in menselijke gebeurtenissen. Joden geloven dat één God de Israëlieten uit hun gevangenschap in Egypte heeft bevrijd, de structuur van een gemeenschappelijk en individueel leven aan hen heeft onthuld en hen heeft uitverkoren als een heilig volk dat als voorbeeld moest dienen voor de gehele mensheid. De Hebreeuwse bijbel en de Talmoed zijn de belangrijkste bronnen voor de spirituele en ethische principes van het jodendom. Deze religie, waarvan de oorsprong teruggaat naar de tijd van Abraham, legt meer de nadruk op het tot uitdrukking brengen van het geloof in de vorm van rituelen dan in de vorm van abstracte doctrines. De sabbat, die begint bij zonsondergang op vrijdag en eindigt bij zonsondergang op zaterdag, is een centraal element van de religie; er is ook een jaarlijkse cyclus van religieuze feestdagen en vastendagen. Het jodendom heeft een zeer uiteenlopende ontwikkelingsgeschiedenis die bijna 4000 jaar beslaat en is uitgemond in diverse stromingen: de orthodoxe, conservatieve en reformistische stroming.

Mondbogen van de Mbuti pygmeeën in Oeganda, met een stemlus maar geen klankbodem. De snaar wordt tussen de tanden gehouden en beide delen worden getokkeld met een kort plectrum van gras.

Hoge vaten met een wijde mond en meestal een schenktuit, met een diepe kom op een voet en één verticaal handvat. De beker is meestal cilindrisch, balustervormig of helmvormig.

Laat 18e eeuwse Europese klarinetten met een ronde of peervormige klankbeker en een smalle opening, soms met een kromme metalen klankbuis waarop het mondstuk is bevestigd; ze kunnen gebogen, hoekig of recht van vorm zijn.

Mondorgels uit Laos en Thailand, bestaande uit een aantal bamboe pijpen die op lengte zijn gerangschikt in twee rijen en bijeen worden gehouden door de windkamer, waar ze doorheen steken. De koperen of zilveren rieten zijn in de wand van de pijp bevestigd, binnenin de windkamer, en de toongaten zijn in de pijpen uitgesneden op vingerafstand boven de windkamer.

Koperblaasinstrumenten met ventielen, die een middelgrote conische boring hebben en met een ketelmondstuk worden bespeeld.

Ovale houten of metalen gezichtsmaskers, gemaakt en gebruikt door het Senufo-volk in het noorden van Ivoorkust, het zuiden van Mali en het zuidwesten van Burkina Faso. Deze maskers, die het vrouwelijke element voorstellen, zijn in het algemeen iets kleiner dan levensgroot. Ze zijn versierd met reeksen geometrische projecties die de bovenzijde van het hoofd, het bovenste deel van het gelaat en de mond flankeren, diagonale insnijdingen op elke wang en soms twee verticale hoorns.

Kruisen met armen die uitmonden in trapvormige vormen, in de heraldiek meestal bij alle vier de armen. In andere contexten vaak een Latijns kruis waarvan alleen de onderste arm uitmondt in de trapvormige vorm, alsof het kruis op een voetstuk staat.

Kruisen waarvan de armen uitmonden in balken in T-vorm.

Kunstmatige vervanging van één, meerdere of alle eigen tanden. Is met name van toepassing op de tanden die niet vastzitten in de mond.

Cilindrische of halfbolle zuigapparaten, meestal van glas en met een open mond, die worden verhit om een gedeeltelijk vacuüm te creëren en vervolgens op de huid worden geplaatst om bloed naar het huidoppervlak te trekken.

Ietwat beangstigende en groteske zwarte poppen, meestal met uitpuilende ogen en een grote rode mond; ze zijn gebaseerd op een figuur uit kinderboeken van rond 1890.

Meestal metalen onderdeel van een enkelrietinstrument dat het riet stevig tegen het mondstuk houdt, maar het ook toelaat om vrij te trillen wanneer erop geblazen wordt.

Orgelpijpen met een lip- of luchtpijp waardoor lucht wordt geblazen om een platte laag wind te creëren die tegen de bovenlip van de pijpmond wordt geperst. De toon ontstaat door een combinatie van de wervelingen die aan de mond gecreëerd worden en de vibrerende luchtkolom in de pijp.

Te gebruiken voor het geheel aan geschriften van een land, regio, periode of taal, in een bepaalde vorm of genre, over een bepaald onderwerp of voor een bepaald publiek. Gebruik ‘geschriften’ voor de werken die zijn geschreven door een individuele schrijver of een bepaalde groep schrijvers. Gebruik ‘literatuurwetenschappen’ voor dat onderdeel van de geesteswetenschappen dat zich bezighoudt met geschreven of mondelinge literaire werken.

Te gebruiken voor de categorie van humane wetenschappen die zich bezighoudt met geschreven en mondelinge verhalende werken van en uit een volk, regio, periode of taal, van een bepaalde groep of een bepaald persoon, van een bepaalde vorm of in een bepaald genre, over een bepaald onderwerp of voor een bepaald publiek. Gebruik 'literatuur (geschriften)' voor het geheel aan geschriften over een bepaald onderwerp. Gebruik 'geschriften' voor door een persoon of een groep personen geschreven werken.

Verwijst naar de periode waarvan de productie analoog is aan artistieke modellen van de Khmer die werden ontwikkeld in het gebied van het huidige Cambodja. In de architectuur kan deze periode worden onderverdeeld in drie subperioden: van de 7de tot de 9de eeuw grijpt deze periode terug op pre-ankorese Khmer-stijlen en wordt er gebruikgemaakt van constructies van baksteen, vierkante torens, sanctuaria met redans en hoekpilasters, met een draagsteen ondersteunde gewelfdaksystemen en met behulp van gegoten basementen met ingangen aan de oostzijde en blinde deuren aan de overigen drie zijden. Van de 10de tot de vroege 13de eeuw laat deze periode intensievere Khmer-invloeden zien en wordt ze gekenmerkt door de Prasat Wat Prang (10de eeuw) en Prasat Ban Chang, die beide stenen torens bevatten, met zandstenen deurkozijnen op een noord-zuidas, pilasters en drielobbige lampnissen, en door de Prasat Phra en Prasat Phanom Wan, die beide worden gekenmerkt door vestibules en mondops met relikwieën of Boeddha-afbeeldingen. Vanaf de late 13de tot de 14de eeuw ontwikkelde de architectuur regionale artistieke elementen, maar met behoud van traditionele Khmer-iconografie. Tempels in deze latere stijl worden gekenmerkt door laterietconstructies, uitgebreide sanctuaria die zijn gewijd aan Boeddha en bodhisattva’s, de prang, een karakteristieke Thaise constructie die wordt gekenmerkt door de opwaartse uitrekking van de kogelvorm van het klassieke Khmer-torensanctuarium en verdere variaties op de mondop en de vierkante toren met redans. In de keramiekproductie wordt deze periode gekenmerkt door voornamelijk platte, bruin- of groengeglazuurde werken met gegraveerde geometrische ontwerpen en modellering van dierlijke vormen op kruiken en potten.

Verwijst naar de stijl van de marmeren beeldjes die werden vervaardigd in de Cycladische archipel tijdens de vroeg-Cycladische periode, in het bijzonder tijdens de periode tussen grofweg 3500 en 3000 en 2800 of 2600 v. Chr. Genoemd naar de plaats op het eiland Naxos waar de beeldjes werden gevonden. De abstracte figuren kenmerken zich door hoofden zonder ogen, neus, mond en oren en stompe armen die zijwaarts naar buiten komen.

Familie van insecten met lange dunne voelsprieten, monden met kauwwerktuigen en poten waarmee ze prooien kunnen grijpen en waarop ze kunnen lopen. De volwassen dieren hebben geen vleugels. In sommige classificaties wordt deze familie als een onderorde van Notoptera beschouwd.

Met de mond aangeblazen doedelzakken met één bourdon, één speelpijp met opslaand riet en een windzak van geitenvel, India.

Bedekkingen voor het hele gezicht of gedeelten ervan, meestal met openingen voor de ogen en soms de mond; worden gedragen om de identiteit van de drager te verbergen of te veranderen of ter bescherming.

Mondorgels met een rechthoekige romp die eindigt in een plastic mondstuk. Ze worden bespeeld als een blokfluit.

Verwijst naar de periode in Meso-Amerika van circa 1000 tot 300 v. Chr. die wordt gekenmerkt door ontluikende politiek-religieuze structuren en nuclei die zich uitstrekten tot de Zapotec-beschaving in de Vallei van Oaxaca in de Zuidelijke Hooglanden. Beeldhouwkundige stijlen uit die periode omvatten ceremoniële en monumentale steensculpturen zoals grote stenen hoofden, altaren, stèles en andere volledig ronde vormen en bas-reliëfvormen. Het naast elkaar plaatsen van de menselijke figuur en dierlijke kenmerken zoals jaguarmonden en neusgaten komt veelvuldig voor in beeldhouwkunst en schilderkunst. De stijlen van edelsteenbewerking in deze periode omvatten gevarieerde jaden beeldjes en andere, kleine, complexe objecten. Piramide-achtige architectuur toont complexere en gevarieerdere vormen zoals de piramidevormige gecanneleerde kegelstructuur.

Geschut met een getrokken of gladde loop, dat wordt gekenmerkt door een kortere loop, lagere mondingssnelheid, korter bereik en een hogere afvuurhoek dan houwitsers of kanonnen; de meeste huidige modellen zijn voorladers.

Ijzeren of leren korf die over de muil van een dier, zoals een hond of paard, wordt geplaatst om te vermijden dat het dier zijn mond kan openen, of kan bijten of eten.

Verwijst naar de periode van de 14de tot de 17de eeuw, genoemd naar de provincie Nakhon si Thammarat aan de oostkust van Thailand. In de architectuur wordt deze periode gekenmerkt door tempels met belvormige en lotusvormige stupa's van lateriet of baksteen die op vierkante voetstukken zijn geplaatst, vrijstaande beeldhouwwerken van olifanten, wihan, mondop, dubbele trappen en versierde frontons met naar binnen gekeerde makara's. In de beeldhouwkunst wordt de periode gekenmerkt door bronzen beelden van Boeddha, terracotta of tinnen votieftabletten waarop rijen identieke Boeddha-afbeeldingen waren weergegeven, en houten beelden.

Stam van ongeveer 900 bekende soorten. Het zijn de eenvoudigste dieren die een vatenstelsel hebben en een darmkanaal met een aparte mond en anus. Gewoonlijk is het lichaam lang en dun. Als de dieren bewegen, wordt het lichaam vaak ver uitgerekt. De meeste soorten leven vrij in de zee, maar er zijn ook enkele parasieten en sommige soorten leven in zoet water of op het land.

Verwijst naar een schilderstijl en kunsttheorie die wordt geassocieerd met een groep Franse kunstenaars die tussen 1886 en 1906 werkzaam waren. De term werd voor het eerst vermeld door Félix Fénéon, in een recensie van de achtste en tevens laatste impressionistische tentoonstelling van 1886. Door het gezamenlijk exposeren van hun werk binnen één ruimte benadrukten Camille Pissarro, Lucien Pissarro, Paul Signac en Georges Seurat dat ze dezelfde visie onderschreven. Andere kunstenaars die in deze stijl werkten, waren Charles Angrand, Louis Hayet, Henri Edmond Cross, Léo Gausson, Hippolyte Petitjean, Albert Dubois en Maximilien Luce. Seurat wordt als de belangrijkste exponent van deze stroming beschouwd. Het neo-impressionisme ontwikkelde zich uit het impressionisme, maar zette zich er ook tegen af. Evenals bij het impressionisme stonden licht en kleur centraal. Het impressionisme was echter spontaan en empirisch van aard, terwijl het neo-impressionisme zich nadrukkelijk baseerde op wetenschappelijke grondbeginselen, hetgeen resulteerde in composities met een meer formalistisch karakter. De hiermee geassocieerde techniek wordt pointillisme genoemd, terwijl de bijbehorende theorie als divisionisme wordt aangeduid. De twee termen worden echter vaak door elkaar gebruikt en kunnen beide verwijzen naar zowel de stijl als de stroming zelf. Het neo-impressionisme heeft slechts betrekkelijk kort bestaan, maar had wel een grote invloed op andere kunstenaars en stromingen aan het eind van de 19de eeuw en het begin van de 20ste eeuw.

Beweging onder de Franse schilders van de jaren 20 en 30 van de 20ste eeuw, als reactie op de destijds moderne stromingen als het surrealisme en kubisme. Feitelijk was het bedoeld als poging om een brug te slaan tussen het modernisme en het academisme, met de nadruk op de normaal waargenomen realiteit. De officieuze leider van de beweging was Dunoyer de Segonzac, en andere kunstenaars die met de beweging in verband worden gebracht waren Robert Lotiron, Raymond-Jean Legueult, Charles Dufresne en Luc-Albert Moreau. Er is geen relatie tussen het Néo-Réalisme en de latere stroming die bekend zou worden als Nouvelle Réalisme.

Verwijst naar de Nederlandse kunststijl die voortkwam uit de theorieën van De Stijl en die door Piet Mondriaan in 1919 als zodanig werd benoemd. De stijl kenmerkt zich door een strikt gebruik van rechte lijnen, rechte hoeken en primaire kleuren in combinatie met grijs, zwart en wit.

Snavelfluiten bespeeld door middel van een luchtstroom die uit de neus in plaats van uit de mond wordt aangevoerd; komen in vele landen voor maar zijn vooral gebruikelijk in Zuidoost-Azië en Oceanië.

Onderdeel van het hoofdstel dat er voor zorgt dat een paard zijn mond niet kan opensperren en zijn tong niet over het bit kan heen leggen. Ook zorgt het voor een stabielere ligging van het bit.

Beschrijft de diverse soorten kunstwerken die zijn vervaardigd door de oorspronkelijke bewoners van de eilanden van Nieuw-Caledonië. De bevolking van Nieuw-Caledonië is bekend om de ceremoniële mannenhuizen en Kanakmaskers. Het ceremoniële huis heeft een ronde structuur en wordt omzoomd door kokospalmen en araucaria. Het Kanakmasker bestaat uit een zwart houten hoofd met een opvallend grote neus die over een lachende mond heen steekt, waarbij de mond als kijkgat voor de drager fungeert. Het volledige kostuum bestaat uit een grote hoofdtooi in tulbandvorm van menselijk haar, en een mantel van veren van de reuzenmuskaatduif. Het masker wordt tijdens herdenkingsceremonieën gebruikt als teken dat de ceremonie ten einde is.

Japanse dwarsfluiten van het No theater, gemaakt van drie tot zes aan elkaar gebonden korte stukken bamboe. Net zoals de 'ryuteki' met zeven vingergaten op gelijke afstanden, een balansgewicht bovenaan, een roodgelakte boring en een omhulsel van schors of twijn. In tegenstelling tot bij de 'ryuteki' is een korte buis in de boring aangebracht, tussen het mondstuk en het eerste vingergat, is bovenaan een metalen versiering aangebracht en is de rode lak, waarmee de boring bedekt is, bij mondstuk en vingergaten ook aan de buitenzijde aangebracht.

Literair en mondeling genre dat zich bezighoudt met - of het geven van meningen - of gissingen over feiten en realiteiten.

Blaasinstrumenten met een enkel riet, conische boring, snavelvormig mondstuk, kleine metalen klankbeker en 14 kleppen.

Verwijst naar een van de meest voorkomende vormen van oinochoai. Deze vorm was zowel zwart- als roodfigurig populair en had een klaverbladmond (met drie schenktuiten), een uitstekende hals en een eivormige buik.

Verwijst naar een van de meest voorkomende vormen van oinochoai. Deze vorm was zowel zwart- als roodfigurig populair en had een klaverbladmond (met drie schenktuiten), een uitstekende hals en een bolvormige buik.

Verwijst naar een soortgelijk type oinochoai als vorm 2 maar met een ronde mond (ook wel platte mond genoemd).

Verwijst naar een type oinochoai met een smalle snavelmond of tuit, waarvan de hals en het bovenste gedeelte van de buik hol en naar buiten gebogen zijn. Het onderste gedeelte van de buik heeft rechte kanten of is hol en buigt naar binnen.

Verwijst naar een type oinochoai met een brede snavelmond, een uitstekende hals en een eivormige buik.

Verwijst naar een type oinochoai met een ronde mond en een bolvormige buik met een doorlopende kromming van hals tot voet.

De hiërarchie Open ruimten en landschappelijke elementen bevat beschrijvingselementen voor open ruimten met relatief samenhangende gebieden die zijn ingericht en aangepast volgens een groot aantal concepten en processen die ook worden gebruikt voor de vorming van gebouwen en andere bouwconstructies (zoals 'tuinen' en 'plaza's'), en beschrijvingselementen voor afzonderlijk gefabriceerde of gemanipuleerde onderdelen in en rond open ruimten, andere cultuurlandschappen of natuurlandschappen (zoals 'vlaggenmasten' en 'windschermen'). Relatie met andere hiërarchieën: de hiërarchie Onderdelen bevat beschrijvingselementen voor de skeletbouwsystemen en losse bouwonderdelen (zoals 'balloon frames' en 'garagedeuren') die onderdeel zijn van afzonderlijk bouwwerken, beschrijvingselementen voor kamers, ruimten en andere grote onderdelen van een gebouw (zoals 'keukens') en beschrijvingselementen voor de infrastructurele systeemonderdelen van een landschap (zoals 'hoofdwaterleidingen' en 'fly-overs'). Beschrijvingselementen voor kunstmatige onderdelen van open ruimten en cultuurlandschappen (zoals 'gazons' en 'bermen' vallen hier ook onder, terwijl beschrijvingselementen voor soorten kenmerken van natuurlandschappen en hun onderdelen (zoals 'steile rotsen' en 'rivieren') vallen onder de hiërarchie Nederzettingen en landschappen.

Klephoorns van metaal met een U-vormige buis en wijde conische boring, eindigend in een licht uitlopende klankbeker, met cupmondstuk.

Uitgestorven orde van obligate twee- of viervoetige, gebekte plantenetende dinosauriërs met een kenmerkende bekkenstructuur die lijkt op die van vogels, een bekachtige structuur in de voorzijde van de mond en maalkiezen achterin, een vierarmig bekken en tenen die vaak een hoefachtige structuur hebben. Vaak hebben ze een zwaar pantser of zijn ze gehoornd. Ze leefden in de periode van het late Trias tot het late Krijt en worden onderverdeeld in vijf hoofdgroepen: Eornithopoda, Pachycephalosauria, Stegosauria, Ankylosauria en Ceratopidae.

Verwijst naar de tak van het judaïsme die zich het meest strikt houdt aan de traditionele overtuigingen en gebruiken, gekenmerkt door het geloof in de onveranderlijkheid en het hoogste gezag van de geschreven wet en de mondelinge wet als de fundamentele basis van religieuze gehoorzaamheid. Dit uit zich in verzet tegen modernisering, strikte naleving van dagelijkse godsdienstoefening en de spijswetten, regelmatige bestudering van de Thora, de naleving van de sabbat en de scheiding van mannen en vrouwen in synagogen. Deze tak van het judaïsme bestrijdt vaak het bestaansrecht van andere joodse groeperingen vanwege overtuigingen die niet in overeenstemming zijn met de orthodoxe joodse regels, zoals niet-orthodoxe huwelijken en scheiding.

Wordt gebruikt voor grote panelen, kaders of andere assemblages waarop schakelaars, zekeringen, instrumenten en beschermende apparaten zijn bevestigd. Voor kleine panelen die schakelaars, zekeringen en stroomonderbrekers bevatten wordt 'bedieningspanelen' gebruikt.

Meervoudige rechte fluiten bestaande uit een aantal pijpen van verschillende lengten die in de vorm van een vlot of een bundel zijn samengevoegd. De pijpen hebben geen vingergaten of mondstukken.

Verwijst naar een Chinees type globulaire vazen met een lange cilindrische hals aan de bovenkant waarvan zich twee buisvormige lussen of oren bevinden. Ze fungeerden als doelwit in een wedstrijdspel waarbij pijlen werden gericht in de mond of, beter nog, de oren.

Rookgerei voor het genieten van tabak en andere roesmiddelen; bestaat meestal uit een steel met mondstuk en een kopje waarin het te roken product wordt verbrand.

Houten of metalen schijven, cilinders, of komvormige aanhechtsels bevestigd onder de double reed in sommige Europese en de meeste niet-Europese dubbelriet-instrumenten, die dienst doen als een liprest. De muzikant neemt het riet in de mond en drukt de lippen tegen de pirouette.

Bajonetten met spits toelopende greep die in de mond van het vuurwapen gestoken kan worden.

Stam van ongewervelde zeedieren die in de hele wereld voorkomen en een sedentair leven leiden in lange beschermende kokers op de bodem van de zee. Ze hebben veerachtige tentakels aan het bovenste uiteinde van de kokers die een soort baarden vormen. In embryo's vormt zich een darmkanaal dat verdwijnt naarmate het organisme ouder wordt. Het zijn de enige meercellige dieren die geen mond of anus hebben.

Spaans drinkgerei van glas met één lange tuit waaruit vloeistof (meestal wijn) in de mond van de drinker kan worden geschonken zonder dat het glas de lippen raakt.

Het historische, politieke en culturele complex van mondiale koloniale ervaringen en hun nasleep in het laatste deel van de 20ste eeuw; het omvat het koloniale verleden, de huidige tijd na beëindiging van de koloniale status in een bepaalde regio, de ballingschap en diaspora van de gekoloniseerde en koloniserende volkeren, en de politiek van het multiculturalisme.

Verwijst naar een zeldzaam vattype met een hybride vorm. Het is in wezen een psykter met een klaverbladmond in plaats van een ronde mond en een verticaal schenkhandvat. Dit vat werd meer voor wijn dan voor koelvloeistof gebruikt.

Vizier met een spits toelopend mondstuk, die op bacinetten werden gemonteerd in de 14e eeuw.

Posthoorns met rechte kegelvormige buis, smalle boring en wijd uitlopende klankbeker, gemaakt van messing, ook koper, met stukken van verschillende soorten metaal; bespeeld met behulp van een cupmondstuk; Engeland.

Zinken met conisch mondstuk, niet afneembaar want samen met de buis van het instrument uit één stuk hout gedraaid, sopraanstemming.

Tibetaanse schalmeien met een dubbel riet, gebruikt in boeddhistische rituelen. Ze hebben een conische boring, zeven vingergaten en een mondstuk met pirouette.

Sierstuk op een uniform, afgeleid van een onderdeel van de middeleeuwse wapenrusting dat de hals en het bovenlijf beschermt (zie halsbergstukken (helmonderdelen))

Korte buizen met trompetvormige mond, die het stemgeluid versterken en verder uitdragen.

Mondbogen met een korte, wijde, platte boog, 1 snaar van metaal, darm of vezel; bespeeld door met een stalen draad op de snaar te slaan; Zulu, Afrika.

Blaasinstrumenten, gemaakt van schelpen, met conische boring, geluid producerend door lipspanning; met een mondstuk of met een gat bovenin, wanneer aangeblazen aan het uiteinde, of met een gat in de spiraal in de spiraal van de schelp, wanneer aan de zijkant aangeblazen.

Verwijst naar een type hoge lekythoi met voornamelijk holle zijkanten dat zich ontwikkelde in de 5de eeuw v. Chr. Het komt veel voor in zwartfigurige stijl. Het kenmerkt zich door een mond en hals die lijken op een ouderwetse schoorsteen.

Blaasinstrumenten, bestaande uit een kronkelende houten buis van ca.. 2 m. lang, met conische boring, kromme aanblaasbuis en cupmondstuk, lage stemming, geluid geproduceerd met lipspanning; Europa.

Serpenten, koper met houten klankbeker, 2 scherpe U-vormige krommingen, 6 vingergaten, 3 of 4 kleppen, kromme aanblaasbuis met mondstuk, rechtopstaand; Parijs, rond 1833.

Mondorgels met een komvormige houten of metalen windkamer, een korte blaaspijp die aan de zijkant uitsteekt en meestal zeventien, in lengte variërende, bamboe pijpen, die in een onvolledige cirkel zijn gerangschikt en aan elkaar bevestigd via gaten bovenin de windkamer. Binnenin de windkamer is onderaan iedere pijp een vrijslaand riet van koper of een metaallegering bevestigd; vervaardigd en bespeeld in China.

Verwijst naar de aardewerkstijl uit verschillende dorpen in de Shigaraki-vallei in het zuiden van de Shiga-prefectuur. De fabricage begon in de Kamakura-periode (1185-1333) en vindt nog altijd plaats. In de begintijd bestond de productie voornamelijk uit vaatwerk voor huishoudelijk gebruik, zoals potten met een smalle mond en vijzelkommen. In 1632 werden het Shigaraki-vaatwerk het officiële vaatwerk voor de opslag van thee voor het Tokugawa-shogunaat. Vanaf de 19de eeuw verschoof het accent naar andere producten, bijvoorbeeld plantenbakken, komforen en sakekruiken. De stijl kenmerkt zich in het algemeen door roodbruin en grofkorrelig aardewerk met witte stippeltjes veldspaat of kwarts die tijdens het bakken smelten en door het oppervlak steken.

Verwijst naar een aantal keramiekstijlen die werden geproduceerd in de provincie Mino vanaf de 7de eeuw tot nu. Vroeg aardewerk kan worden getraceerd vanaf Sue-aardewerk, maar in de 12de eeuw omvatte de productie, als gevolg van het gebruik van Sanage-ovens, kruiken met grote monden, kruiken met kleine monden en vijzels. Vanaf de 15de tot het midden van de 16de eeuw werden asgeglazuurde en ijzergeglazuurde gebruiksvoorwerpen geproduceerd. Tegen het eind van de 16de eeuw onderging de productie een revolutionaire verandering door de introductie van ovens met meerdere kamers, resulterend in aardewerk voor theeceremonies dat groen glazuur en veldspaathoudend glazuur bevatte, met een grote verscheidenheid aan beschilderde vormen en decoraties. In het begin van de 19de eeuw werd er ondergeglazuurd blauw gedecoreerd aardewerk geproduceerd.

Mondorgels met een gelakte houten schaal als windkamer, een kort mondstuk en zeventien bamboe pijpen die symmetrisch in een cirkel zijn gerangschikt, waarvan er twee geluidloos zijn, zonder riet of vingergat; voortgekomen uit de Chinese 'cheng', vervaardigd en bespeeld in Japan.

Natuurlijke aërofonen zonder ventielen of kleppen met een brede conische boring, meestal, maar niet altijd, spiraalvormig en met een cupmondstuk; vooral gebruikt in het leger en in optochten.

Kiezelachtig of kalkhoudend materiaal dat ontstaat bij de monding van bronnen of geisers, langs stromen of op de bodem of de oever van een meer.

Onderdelen van objecten die gebruikt worden om een mond of andere opening van een vat te bedekken of af te sluiten.

Toppelings geblazen fluiten waarbij de luchtstroom door een smal mondstuk wordt geleid naar de scherpe rand van een gat dat even onder het mondstuk in de buis is uitgesneden.

De bek van een vogel of een soortgelijk hoornachtig deel van de mond bij andere dieren.

Een van de lange uitstekende haren of stekels die bij de mond van een dier groeien.

Bajonetten met een dolkkling voorzien van een huls om om de loopmonding heen te schuiven. Het vuurwapen kan worden afgevuurd als de bajonet is bevestigd; voor het eerst vervaardigd in het laatste kwart van de 17e eeuw.

Pistolen met een wijd uitlopende monding net als een spreidloopgeweer, voor gebruik op korte afstand. Ze waren bijzonder populair vanaf halverwege de 18e tot begin 19e eeuw.

Jachtgeweren met een korte loop en een groot kaliber die langzaam wijder wordt in de lengte, om meestal uit te monden in een verwijde of verdikte monding.

Houders om speeksel op te vangen, vooral van pruimtabakgebruikers; met een brede rand of trechtervormige mond, vaak van metaal.

Afneembaar stuk buis dat in aërofonen wordt aangebracht, permanent of voor een speciale speelgelegenheid, met als doel het geluid van de buislengte te veranderen of het mondstuk gemakkelijker bereikbaar te maken voor de speler.

Gestileerde kruisen met relatief korte armen die allemaal uitmonden in een punt, wat resulteert in een vorm die lijkt op een ster met vier armen.

Horlepiepen, buis van hout of been, klankbeker van dierenhoorn, verlengd houten mondstuk, enkel riet; Zuid-Schotland.

Verwijst naar de periode die is genoemd naar het Sukhothai-koninkrijk, dat floreerde in de regio van Thailand vanaf de late 13de eeuw tot het midden van de 15de eeuw. Deze periode wordt beschouwd als de gouden eeuw van de Thaise beschaving, en is van grote invloed geweest op alle latere perioden. In de beeldhouwkunst manifesteerde deze periode zich in religieuze orthodoxie en wordt ze gekenmerkt door verfijnde boeddhistische en hindoeïstische beelden in brons en stucwerk. Een vaak terugkerend iconografisch thema in de beeldhouwkunst was Boeddha's Voetafdruk, vaak uitgehakt in stucwerk of steen, versierd met inscripties van het Wiel van de Wet en met figuren van godheden en boeddha's, en alom aangetroffen in wat-tempels in het hele gebied. Boeddhabeelden in deze stijl hebben meestal een vlamachtige stralenkrans, haar dat wordt weergegeven in kleine, puntige krullen en een hoekige neus en mond. Sukhothai-beeldhouwers waren de eersten die Boeddha afbeeldden in alle vier de fysieke manifestaties: zittend, liggend, staand en lopend. Producties in bas-reliëf beelden indrukwekkende religieuze gebeurtenissen uit en zijn gewoonlijk geconstrueerd in stucwerk. Architectuur uit deze periode wordt gekenmerkt door constructies in baksteen en lateriet, houten daken die zijn bedekt met geglazuurde terracotta tegels, de unieke stoepa's in de vorm van knoppen van de lotusbloem, conventionele structuren zoals de prang, mondop en wihan, stenen pilaren met beeldgesneden kapitelen, nissen met Boeddhabeelden, torens in Khmer-stijl en makara-beeldhouwwerken in de frontons van nissen, en een stilistische neiging naar stroomlijning in bouwkundige constructies.

Schalmeien, bestaande uit een houten pijp met conische boring en een klankbeker uit één stuk, met zeven vingergaten, één duimgat, een metalen stift waarin het riet is bevestigd en een pirouette. Bespeeld door het riet in de mond te houden; vervaardigd en bespeeld in zuidelijk Azië, voornamelijk Kasjmir.

De wetenschap of het beroep waarbij men zich bezighoudt met de tanden en bijbehorende delen van de mond, waarbij men zich richt op het voorkomen, diagnosticeren en behandelen van ziekten, letsel of vergroeiing van tanden, tandvlees en kaken.

Onderwijsinstellingen voor de opleiding van tandartsen, die zich in de medische praktijk bezighouden met tanden en bijbehorende structuren van de mond: preventie, diagnose en behandeling van ziekten, letsel of misvorming van de tanden, het tandvlees en de kaken.

Blaasinstrumenten met een houten klankkast, conische boring, dubbel riet en pirouette; 13de eeuw. Het hedendaagse model, heeft een enkel riet en klarinetachtig mondstuk; Hongarije.

Omsloten witte ruimten die uit de mond van stripfiguren of fotografische personages in stripverhalen komen, meestal bedoeld voor het weergeven van een dialoog of gedachten, maar ook van allerlei tekens en symbolen, zoals leestekens, om daarmee emoties uit te drukken. Gesproken tekst wordt aangegeven door een vaste lijn, een pijl of een taps toelopende kegel die de ballon met het sprekende personage verbindt, terwijl gedachten worden uitgedrukt door middel van een reeks belletjes die de tekstballon met het denkende personage verbindt.

Meestal geschreven of gedrukte woorden, zinsdelen of zinnen die zo zijn gerangschikt dat ze een communicatieve waarde krijgen. Omvat ook mondelinge communicatie die woordelijk is opgeschreven of gedrukt.

Koperblaasinstrumenten, behorende tot de kornetfamilie, altbereik, middelgrote klankbeker, 3 kleppen, cupmondstuk.

Kleine klasse van in zee levende manteldiertjes die tijdens de gehele levensduur vrij rondzweven. Ze hebben een mondopening die gericht is naar de achterzijde van iedere zoïde, en ongeslachtelijke knoppen die zich vanuit een ventrale stolon ontwikkelen. Soms worden ze geclassificeerd als orde in plaats van als klasse.

Zij die de communicatie vertalen tussen mensen die verschillende talen spreken; meer specifiek zij die dat mondeling doen terwijl de sprekers aanwezig zijn en converseren.

Buisvormige trompetten waarbij het mondgat naar de as wijst.

Geschreven, gedrukt, of getypte kopieën van een originele tekst of woorden oorspronkelijk gesproken, zoals van een gerechtelijke procedure, uitzendingen of mondelinge geschiedenis. Transcripten zijn uiterst nauwkeurige kopieën met elke redactionele uitleg of aantekeningen duidelijk te onderscheiden van het origineel, inclusief aanwijzingen van spelfouten of redactionele omissies.

Verwijst naar de kunst en bepaalde artefacten van kleinschalige gemeenschappen. Met deze categorie bedoelt men meestal het werk van Native Americans en inwoners van Oceanië en Afrika ten zuiden de Sahara. Makers van inheemse kunst zijn als volgt te definiëren: 1. ze zijn politiek en economisch geïsoleerd van geavanceerde beschavingen; 2. ze maken gebruik van mondelinge overlevering en niet van schriftelijke; 3. ze leven in kleine, onafhankelijke bevolkingsgroepen, meestal in dorpen met niet meer dan een paar honderd inwoners in een sfeer van persoonlijke sociale interactie en informele sociale controle; 4. ze hebben een laag arbeidsniveau en weinig ambachtelijke specialisatie; 5. ze voorzien in hun levensonderhoud door jacht, visserij, het verzamelen van eetbare producten en/of kleinschalige landbouw; 6. ze gebruiken weinig technologie, behalve handgereedschap, vaak van steen en niet van metaal, en 7. culturele veranderingen verliepen traag tot het contact met Europeanen.

Blaasinstrumenten met een telescopische schuif waarmee de lengte van de buis veranderd kan worden, cilindrische boring, cupmondstuk.

In algemene zin: alle blaasinstrumenten, bespeeld door lipspanning, en meestal met cylindrische boring. In specifieke zin: blaasinstrumenten in moderne westerse context met een wijd mondstuk, smalle boring, kleppen en een middelgrote klankhals en klankbeker.

Blaasinstrumenten van koper met ventielen, een wijde conische boring en een wijd uitlopende klankbeker; bespeeld met een cupmondstuk, als de bas- of contrabasstemming.

Te gebruiken voor aërofonen met over het algemeen een conische boring en een houten klankkast, gemaakt van of omwonden met berken- of andere schors, met vingergaten, een bekervormig mondstuk en een hoornen beker aan het andere uiteinde; voorbeelden hiervan zijn aan het begin van de jaren dertig van de 20ste eeuw gemaakt door Teppo Repo, afkomstig uit de Russische regio Ingra, die het instrument meenam naar Finland. Ook heel algemeen gebruikt voor uiteenlopende houten hoorns uit Finland, meestal gemaakt van of bedekt met berkenschors, met of zonder vingergaten, sommige lijkend op trompetten of kornetten, andere met een enkel riet.

Wordt gebruikt voor kleine elektrische panelen die schakelaars en zekeringen of stroomonderbrekers bevatten. Gebruik 'schakelborden' voor grotere panelen, kaders of assemblages die schakelaars, zekeringen, instrumenten en beschermende apparaten bevatten.

In algemene zin: verslag uitbrengen. In de context van journalistiek ook het verzamelen en opschrijven of mondeling overbrengen, via telefoon of uitzending, van nieuwsgebeurtenissen voor kranten, radio of tv.

Zonnebrillen met speciale vorm om het mondstuk plaats te bieden.

Tuba's, elliptisch, met een conische boring die geleidelijk wijder wordt en eindigt in een klankbeker, 4 draaiende ventielen, mondstuk van een Franse hoorn.

The Wandjina-stijl wordt gerekend tot de oudste gedocumenteerde rotskunststijlen. Werken in deze stijl worden aangetroffen in het centrale noorden van de Australische Kimberleys, op afgelegen locaties. Rotsschilderingen in de Wandjina-stijl beelden menselijke figuren met een rond hoofd af, met daaromheen een contourlijn in rood oker, in het bijzonder rond het hoofd. De figuren hebben meestal opvallend grote ogen en neuzen, maar de mond ontbreekt. Figuren in de Wandjina-stijl variëren in grootte tussen minder dan 40 centimeter tot meer dan drie meter hoogte. Er zijn ook dierlijke figuren afgebeeld in deze stijl.

Rookgerei waarbij de rook door een reservoir met water wordt geleid en gekoeld alvorens de mond te bereiken.

Horlepiepen, enkele of dubbele cilindrische pijp met opslaand, door een mondstuk van koeien hoorn beschermd riet, eindigend in een klankbeker van koeien hoorn; Wales, Middeleeuwen.

Verwijst naar een Chinese dynastie uit de periode 265 tot 316 n. Chr., de eerste dynastie van de zogeheten Zes Dynastieën die elkaar in Zuid-China opvolgden. De Westelijke Jin-hoofdstad was Luoyang, in de provincie Henan. Grondlegger van de dynastie was Sima Yan, die later bekend zou worden als keizer Wudi (heerste van 265-289 n. Chr.). Sima Yan zette de laatste Wei-keizer af en onderwierp de staat Wu, waarmee hij China gedurende korte tijd wist te verenigen. De Westelijke Jin-periode is bekend om het bij hoog vuur gebakken steengoed met groen glazuur, bedoeld als imitatie van bronswerk. Dergelijk keramiek is aangetroffen in Westelijke Jin-graven, evenals grafmodellen en bronzen spiegels. Twisten tussen machtige families maakten de vorming van een krachtdadige regering onmogelijk en mondden uit in een burgeroorlog; De situatie werd nog verergerd door droogte en hongersnood. In 311 volgde een inval door de Xiongnu, een noordelijk nomadenvolk, die een einde maakte aan de Westelijke Jin-dynastie. Tot aan de Sui-dynastie zou China verdeeld blijven in noordelijke en zuidelijke dynastieën.

Literair en mondeling genre dat met name het leven in de 19e eeuw aan de Noord-Amerikaanse kolonisatiegrens behandelt.

Een pejoratief voor art nouveau dat is bedacht door schrijver Edmond de Goncourt na het zien van een tentoonstelling van de Belgische kunstenaar Henry van de Velde, omdat hij vond dat de stijl geschikt was voor een plezierjacht.

Doedelzakken met schaapsleren windzak; blaaspijp, 2 conische speelpijpen (één voor elke hand) en 2 bourdons, allen in hetzelfde blok, allemaal met dubbel riet; met de mond aangeblazen; Italië.

Doedelzakken, met windzak van dierenhuid, speelpijp, 2 rotan pijpen met rieten; met de mond aangeblazen; Malta.

Stekelhuidige dieren met een plat, vijfstralig of stervormig lichaam (de mond ligt steeds in het midden van de buikvlakte)