Een legering van koper, nikkel, ijzer en mangaan waarvan koper het grootste deel uitmaakt. Het was een geliefd metaal voor de productie van munten aan het eind van de 20e eeuw en wordt ook gebruikt voor het maken van condensatorplaatjes en warmtewisselaars.

De term die wordt gebruikt voor de 75-25 en 50-50 cupronikkel platen, staven en kogels die worden gebruikt om nikkel aan messingsoorten toe te voegen.

Te gebruiken voor het zuivere metaalelement met het symbool Ni en het atoomnummer 28. Het metaal is zilverachtig wit van kleur met een geelachtige zweem; het is bestand tegen roest en de meeste zuren behalve salpeterzuur. Wordt ook gebruikt voor het metaal wanneer het wordt bewerkt en gevormd om, meestal in combinatie met andere stoffen, verscheidene voorwerpen en materialen te maken.

Brons dat nikkel bevat, gewoonlijk ter vervanging van een deel van de hoeveelheid tin, waardoor een sterk, fijnkorrelig, corrosiebestendig metaal ontstaat.

Elke legering die nikkel bevat als basismetaal of als het belangrijkste legeringselement.

Een legering van koper, nikkel en zink waarbij nikkel dient om de kleur te versterken. Het wordt onder andere gebruikt voor processen waarbij vervormbaarheid in koude toestand noodzakelijk is, zoals stampen, draaien, dieptrekken en het plateren van voorwerpen.

Staal met nikkel als dominant element in de legering. De toevoeging van nikkel kan staal opleveren dat minder snel buigt of breekt, bestendiger is tegen corrosie en in het algemeen sterker en harder is.

Roestvrij staal dat maximaal 30% chroom en 20% nikkel bevat; wordt hoofdzakelijk gebruikt voor luchtvaartuigen en andere transportinstallaties vanwege de grote sterkte en roestbestendigheid.

Een legering met koper, nikkel en zink, meestal met 20% zink, 18% nikkel en de rest koper. Het wordt gebruikt als een basismetaal voor geplateerd bestek, springveren en contacten in elektrische apparaten en voor roestbestendige voorwerpen.

Koperlegering die als belangrijkste legeringselement niet nikkel of zink heeft.

Munten uit een decimaal stelsel, van zilver of koper-nikkel, voorkomend in de Verenigde Staten en een aantal andere voormalige Britse kolonies. Ze worden sinds 1796 uitgegeven en hebben een waarde van een tiende dollar.

Zilveren of koper-nikkelen munten ter waarde van honderd cents.

Noord-Amerikaanse munten van zilver of koper-nikkel ter waarde van drie cents. Ze werden halverwege de 19e eeuw uitgegeven.

Munten van zilver of koper-nikkel met een waarde van vijftig cents, uitgegeven sinds 1794. Ze komen voornamelijk voor in de Verenigde Staten en in Canada.

Britse zilveren of koper-nikkelen munten ter waarde van twee shilling en sixpence die na 1971 geleidelijk uit de circulatie werden genomen.

Een nikkel- en chroomlegering, ontwikkeld door International Nickel Co. en gebruikt voor voedsel- en zuivelapparatuur. Het bevat 79,5% nikkel, 13% chroom, 6,5% ijzer, 0,08% koolstof en kleine hoeveelheden koper, mangaan en silicium.

Een ijzerlegering die weinig uitzet en ongeveer 36% nikkel bevat; wordt gebruikt voor landmeetkundige precisie-instrumenten en uurwerken.

Te gebruiken voor het metaalelement met het symbool Co en het atoomnummer 27; een wit metaal dat lijkt op nikkel maar met een blauwachtige tint in plaats van een gele. Ook te gebruiken voor het metaal wanneer het wordt bewerkt en gevormd om, gewoonlijk in combinatie met andere stoffen, verscheidene voorwerpen en materialen te maken.

Wordt alleen gebruikt voor de grote zilveren Britse munten die tussen 1551 en 1937 sporadisch werden geslagen en voor Britse munten van koper-nikkel die tussen 1937 en 1965 in omloop waren. Beide munten hadden een waarde van vijf shilling.

Een legering die is samengesteld uit ongeveer 67% nikkel, 28% koper en 5% andere elementen zoals ijzer.

Een legering bestaande uit 45% koper, 30% nikkel, 24% zink en 1% ijzer, gelijkend op Berlijns zilver, en voor het eerst gebruikt door de oude Chinezen. Het is licht, hard en zeer geschikt om te worden gegoten.

Munten van zilver, nikkel of koper-nikkel van een decimaal stelsel met een waarde van 100 avos, afkomstig uit het Portugese gebiedsdeel Macau in Zuid-China.

Engelse gouden munten ter waarde van 20 shilling of koper-nikkelen munten die na 1983 zijn uitgegeven en die een waarde van 100 pence hebben. Ook gebruikt voor gouden munten van verscheidene landen in het Midden-Oosten zoals Egypte, Syrië en Soedan.

Zilveren munten die in Spanje en Spaans-Amerika halverwege de 14e eeuw voor het eerst werden geslagen. De uitgifte werd stopgezet in de 19e eeuw behalve in Guatemala, waar de munt tot in de 20e eeuw werd gehandhaafd in een koper-nikkellegering.

De hiërarchie Ruilmiddelen bevat descriptoren voor objecten waaraan een specifieke waarde is toegekend en die bedoeld zijn voor gebruik bij het uitwisselen van goederen en diensten, en het vereffenen van schulden. Hieronder vallen objecten die in allerlei situaties bruikbaar zijn, in de algemene circulatie (bijvoorbeeld 'munten'), en objecten die beperkt bruikbaar zijn en vaak zijn bedoeld voor de uitwisseling van specifieke goederen en diensten (bijvoorbeeld 'betalingsbewijzen'). Het grootste deel van de descriptoren betreft benamingen van munten. Relatie met andere hiërarchieën: descriptoren voor groepen ruilmiddelen (bijvoorbeeld 'plate number blocks') bevinden zich in de hiërarchie Objectgroepen en systemen. Descriptoren die als omschrijving dienen van materialen welke bij de vervaardiging van ruilmiddelen worden gebruikt (bijvoorbeeld 'cupronikkel') zijn ondergebracht in de hiërarchie Materialen, terwijl descriptoren die verwijzen naar de wijze van vervaardiging van ruilmiddelen (bijvoorbeeld 'munten (procedés)') deel uitmaken van de hiërarchie Procedés en Technieken. In de hiërarchie Informatievormen vindt u descriptoren voor de verschillende identificerende symbolen of afkortingen die op diverse typen ruilmiddelen voorkomen (bijvoorbeeld 'munttekens') alsmede descriptoren voor zakelijke en financiële stukken (bijvoorbeeld 'aandelen').

Engelse munten van zilver of koper-nikkel gelijk aan zes pennies of een halve shilling en uitgegeven vanaf de 16e eeuw tot 1971.

Munten uit het oude Nabije Oosten, met name uit Juda; uitgegeven in de 1e en de 2e eeuw n.C. Ook gebruikt voor munten van zilver of koper-nikkel in het Israëlische decimale stelsel. Gebruik 'siglos' voor Perzische munten uit de 6e en 5e eeuw v.C.. Gebruik liever 'tetradrachmen' voor munten uitgegeven in Sidon en Tyrus in de 4e eeuw v.C.

Alle harde, sterke, duurzame, plooibare legeringen van ijzer en koolstof, vaak met andere materialen zoals mangaan, chroom, nikkel, molybdeen, koper, wolfraam, kobalt of silicium. Wordt algemeen gebruikt als constructiemateriaal.

Koperen, soms vernikkelde, lampen met aparte branders en reservoirs, meestal cilindervormig en op een verticale standaard gezet zodat ze omhoog en omlaag kunnen worden gebracht. Ze hebben lange rookkanalen en glazen kegelvormige of halfronde kappen. Oorspronkelijk waren het olielampen met Argandbranders, later werd de naam gebruikt voor lampen van soortgelijke vorm die volgens andere principes werken.

Kleine munten van de Verenigde Staten en een aantal andere voormalige Britse gebiedsdelen. In de Verenigde Staten bestaan de munten meestal uit 25% nikkel en 75% koper en hebben ze een waarde van een twintigste dollar.

De term voor een categorie witte legeringen die door juweliers als vervanging van platina wordt gebruikt. Is eenvoudig te bewerken tot complexe vormen. De naam geeft niet aan in welke verhoudingen de verschillende elementen voorkomen; deze verhoudingen variëren dan ook sterk. Typische witgoudlegeringen bestaan uit 20 tot 50% nikkel en voor de rest uit goud. Ook kunnen zink, zilver, koper, platina en palladium worden gebruikt.