Wordt gebruikt voor de laagste of diepste delen van objecten. Als bijvoeglijk naamwoord dat de plaats op of bij de onderkant van iets aanduidt wordt 'onder' gebruikt.

Blokxylofoons, bestaande uit 17 (voorheen 22) toetsen rustend op twee boomstammen en op hun plaats gehouden door twee kragen die uit de onderkant van de toetsen zijn gesneden; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld door de Ganda in Oeganda.

Kleine Oudgriekse of Romeinse vaten voor het bewaren van oliën, zalven of parfums; meestal langwerpig van vorm, bijna cilindrisch, en rond aflopend aan de onderkant. Ze hebben ofwel geen handvat ofwel één klein handvat aan de zijkant. Alabastra zijn zo klein dat ze in één hand konden worden gehouden en ook konden worden gedragen aan een touwtje dat ofwel door de smalle hals heen liep, ofwel door kleine lussen op de schouder werd gehaald. De vorm is oorspronkelijk afkomstig uit Egypte, waar de alabastra waren uitgevoerd in glas, faience of albast (de naam is van deze steen afgeleid).

Het deel van een zuil tussen de onderkant van het kapiteel en de bovenkant van de schacht, of het lijstwerk dat zich op die plaats bevindt.

In Maya architectuur: driedelig gevellijstwerk bestaande uit een verticale strook in het midden met aan de boven- en onderkant uitwaaierende delen. Kenmerkend voor Puuc architectuur.

Xylofoons met houten toetsen, dunner aan uiteinden en onderkanten, met voor elke toets een eigen klankbodem van kalebas; bespeeld met twee hamertjes met rubberen kop, het effect aangevuld met geluid van belletjes die de spelers rond de polsen dragen; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld door de Manding in West-Afrika.

Wordt gebruikt voor lijstwerk dat zich aan de boven- of onderkant van zuilschachten bevindt, vooral van klassiek ontwerp. Voor gevormde banden op schachten in de Gotische architectuur die zich niet aan de uiteinden bevinden wordt 'schachtringen' gebruikt. Voor hoekige banden rond het basement van de Dorische echinus wordt 'anuli' gebruikt.

Het gedeelte 'Bebouwde omgeving' betreft elementen met bouwwerken die een continuüm vormen van het grootste gecultiveerde en natuurlijke landschapselement tot de kleinste afzonderlijke bouwwerken. De samenstellende delen van een bouwwerk, zoals deuren en muren, die het continuüm aan de onderkant voortzetten, bevinden zich in de hiërarchie bij 'Onderdelen'. Descriptoren worden niet herhaald; in gevallen waar dus verwacht mag worden dat een descriptor op meer dan één niveau van het continuüm voorkomt ('kapellen' bijvoorbeeld kunnen zowel een zelfstandig bouwwerk als componenten van een bouwwerk zijn), worden deze binnen de hiërarchie met de kleinschaligere elementen onderbracht, tenzij factoren als gebruikelijke toepassing, bedoeld gebruik of historisch precedent aanleiding geven tot een andere keuze.

Diverse bankschroeven die door smeden worden gebruikt en één lange poot hebben die aan een werktafel is vastgemaakt en vaak aan de onderkant wordt gesteund, met een eenvoudig veermechanisme om de kaken open te houden.

Cilindrische bekers met een platte onderkant en meestal een schenktuit, vooral gebruikt door chemici en apothekers.

Onderdelen die de onderkanten van openingen vormen. Voor de horizontale stukken hout aan de onderkant van een raamwerk van een houten structuur wordt 'sill plates' gebruikt.

Metalen platen die de onderkant van een deur beschermen tegen schoppen en krassen; ze zijn vergelijkbaar met schopplaten, maar beschermen een groter deel van de deur, meestal 1 meter of meer vanaf de onderkant van de deur.

Tangen waarmee hamers worden vastgehouden terwijl worden bijgesmeed. De tand past in één opening van de hamer terwijl de onderkant de kop tegenhoudt zodat deze niet opzij valt.

De binnenste krommingen of vlakken van bogen of gewelven, die de holle onderkant vormen.

Open houders, gevariëerd van vorm, materiaal en decoratie, met platte onderkant, lage rand, bedoeld om er artikelen op te zetten, te dragen of te tonen.

Jachtzwaarden met een lange, rechte, dunne kling die in een brede punt uitloopt als een speerpunt, met vaak een dwarsbalk aan de onderkant om te voorkomen dat de gespietste jachtbuit voorbij de kling komt.

Valletjes aan de onderrand van een bed of bedkleed om de onderkant van het bed aan het oog te onttrekken.

Schaven waarbij het blok even breed is als de beitel, waarbij één van de zijkanten van de beitel ook is geslepen zodat deze tegelijkertijd schaaft met de onderkant; worden veel gebruikt voor de afwerking rondom sponningen.

Versierde hangklokken die oorspronkelijk uit Frankrijk komen, uit het begin van de 18e eeuw; meestal lopend op een veer en geplaatst in een vergulde bronzen of bewerkte houten kast die aan de onderkant in een punt uitloopt.

Gitaren uit het zuiden van Italië, bekend uit 17e en 18e eeuw, met een diepe klankkast, een licht gewelfd onderblad, afgeronde zijkanten en een klankgat in het midden gevuld met een ornamentele rozet. De metalen snaren, meestal gerangschikt in vijf dubbele of driedubbele snarenkoren liepen over de kam naar pennen aan de onderkant van de klankkast en werden met een plectrum bespeeld.

Europese luitachtige, getokkelde chordofonen met metalen snaren die met een plectrum werden bespeeld en zeer geliefd waren in de 16e en 17e eeuw. Ze hebben een wigvormige klankkast met een gebogen onderkant en rechte schouders die naar de hals toe smaller worden, en een lage, platte kam die uitsluitend op zijn plaats wordt gehouden door de snaren die erdoor ondersteund worden. Het meest kenmerkende onderdeel van de cister is de lange hals met fretten waarvan achter de toets, aan de baskant, een sleuf is aangebracht voor de duim om gemakkelijk hogere posities te bereiken.

Waaiers die openvouwen tot een cirkel of halve cirkel, rond een spil die zich in het midden bevindt in plaats van aan de onderkant.

Te gebruiken voor spiraalvormige schijven, gemaakt van de onderkant van de huisjes van de zeeslakkensoort Conus (kegelslakken) en gedragen als sieraden of tekens van status, voornamelijk in Afrika. Ook te gebruiken voor soortgelijke schijven van keramiek of glas als imitatie van deze schijven.

Vormgegeven bouwstenen met een platte onderkant en taps toelopende bovenkant, die zo gehouwen zijn dat ze zich voegen naar de deklaag van de geveltop en die ondersteunen. De meer algemene term voor bouwstenen die in gemetselde muren worden geplaatst om het gewicht van balken te verdelen is 'draagsteen'.

Grote, maar tamelijk lage wandkasten met bovenin een opbergkast en onderin een openkast-systeem of planken. Dit type werd in de 16e en 17e eeuw in Engeland en in de 17e eeuw in Amerika gemaakt. Te onderscheiden van 'perskasten' die een dichte boven- en onderkant hebben.

Versieringen die de onderkant van een bladzijde of het einde van een stuk tekst verfraaien.

Vaste ornamentele karbelen met een omgekeerde kegel- of piramidevorm, die ruwweg lijken op de onderkanten van oude lampen.

Eénvellige bekertrommen uit het islamitische Nabije Oosten en Noord-Afrika, die zijn gemaakt van aardewerk, hout of metaal met een open onderkant. Ze worden bespeeld met de vingers en de palmen van beide handen, waarbij ze onder de arm worden gehouden of op een dij rusten.

Mechanische lampen die net zoals Carcellampen een opwindmechaniek aan de onderkant hebben dat een pomp aandrijft waardoor olie door een buis vanuit het reservoir naar de lampenpit wordt gevoerd. Het onderscheid tussen Diacon- en Carcellampen is onduidelijk.

Schalen met gekruiste armen die vaak verstelbaar zijn en in het midden meestal een spirituslamp hebben en worden gebruikt voor het steunen en warmhouden van borden en het beschermen van de onderkant tegen de hitte.

Gewatteerde dekens bestaande uit een doorgaans katoenen boven- en onderkant, gevuld met dons of veren.

Opzetten die bestaan uit twee zijpaneeltjes die aan de onderkant samenkomen in een middenkolom, die draait op een vaststaand voetstuk, waardoor het wapen snel kan worden gericht en verticaal kan worden afgevuurd.

Term die in de 20e eeuw soms wordt gebruikt voor merktekens die op de onderkant van aardewerken voorwerpen zijn aangebracht, maar die eigenlijk uitsluitend van toepassing is op merktekens die met behulp van rubberen stempels zijn gemaakt.

Gordijnen, vaak in paren, vervaardigd uit rechte stukken stof waarop ringen en koorden bevestigd zijn die aan de achterkant op diagonale wijze van het midden van de onderkant naar de buitenste zijde van de bovenkant lopen. Als er aan de koorden wordt getrokken, rimpelt de stof op in twee bundels aan de zijkant, waarbij de punten aan weerszijden afhangen.

Te gebruiken voor speelgoed dat meestal de vorm heeft van dikke hurkende figuren, vaak clowns, die aan de onderkant rond zijn en verzwaard waardoor ze kunnen schommelen en weer overeind komen als ze een duwtje krijgen.

Verwijst in het moderne taalgebruik gewoonlijk naar kleine, draagbare schrijfbureaus die voor het eerst in de 16de eeuw verschenen en uiterst populair waren in het Frankrijk van de 18de eeuw. Kenmerkend is met name de aanwezigheid van een stel laden in een kist, meestal met een schuin geplaatst blad dat aan de onderkant met scharnieren vastzit en kan worden neergeklapt om op te schrijven. Vroeger werden deze kleine draagbare schrijfbureaus ook wel aangeduid als 'secretaires', maar in het moderne taalgebruik verwijst 'secretaires' meestal naar grotere meubelstukken die tegen een muur worden geplaatst.

Openkast-systeem met planken boven elkaar, waarop kleine voorwerpen worden vertoond. Ze hebben vaak een spiegel aan de achterkant en soms laden of een kastje aan de onderkant.

Te gebruiken voor de onderkant van glazen bekers of schalen, versierd met ontwerpen in gegraveerd bladgoud, beschermd door een laag gesmolten en soms gekleurd glas. Ze werden voor het eerst gemaakt ten tijde van het Romeinse Rijk, tussen de 3de eeuw en de vroege 5de eeuw.

Horizontale balken aan de onderkant van het vakwerk van een houtconstructie, die rusten op de fundering of ondervloer.

Te gebruiken voor het bevestigen van kapitalen op de boven- en onderkant van een boekblok.

Traditionele Japanse houten klompen die buitenshuis worden gedragen, met omgekeerde V-banden die tussen de eerste twee tenen lopen en met twee dwarssteunen aan de onderkant van de zool.

Doorlopend ornament waarin vormen zijn bevestigd aan een centraal element dat naar de onderkant van de band loopt.

Ambachtelijk borduurwerk waarbij men metaaldraden op een weefsel vastzet, meestal met kleine steekjes langs de onderkant. De draden bestaan uit katoen of zijde, omgeven door een laagje metaal. Hoewel men het over ‘goudborduursel’ heeft, kan ook imitatiegoud, zilver of koper gebruikt worden. Deze techniek ontstond zo’n 2000 jaar geleden in Azië

Verwijst in de archeologie en kunstgeschiedenis naar vluchtige krabbels of pictogrammen op muren, stenen of andere oppervlakken. In de context van oude Griekse vaasschilderingen verwijst de term naar merktekens, doorgaans handelsmerken, die in de keramiek zijn gekerfd, meestal aan de onderkant van de voet van de vaas. Tegenwoordig is de term van toepassing op humoristische, satirische, obscene of bendegerelateerde geschriften of tekeningen die anoniem op openbare plaatsen worden aangebracht.

Boom die inheems is in Europa, maar ook in Noord-Amerika is geïntroduceerd. De driehoekige bladeren hebben een wollige en grijzige onderkant, vandaar de volksnaam. De boom is nauw verwant aan de witte abeel, P. alba. In veel classificaties wordt deze soort beschouwd als een kruising van P. alba en de ratelpopulier, P. tremula, omdat hij kenmerken heeft tussen die van deze twee soorten in.

Banden die in de vijftiende en zestiende eeuw gebruikt werden in Frankrijk en Italië voor Griekse teksten en vertalingen daarvan. Karakteristiek hiervoor waren de kapitaalbandjes die uitstaken over de platten aan de boven- en onderkant van de rug, door dikke houten platten met ingekerfde randen en bandjes bevestigd aan pinnen die in de kerven zijn vastgezet.

Horizontale delen die over de onderkant van een nog niet afgewerkte opening gelegd zijn en die fungeren als basis tijdens de constructie van raamkozijnen of deurkozijnen. Gebruik 'sill plates' voor de horizontale delen die op de fundering aan de onderkant van een houten constructie rusten.

Hangende ornamenten in de vorm van afgeknotte kegels, die te vinden zijn aan de onderkant van mutules en regulae van Dorische entablementen.

Wordt algemeen gebruikt voor verschillende soorten lichte draagbare vuurwapens die in Europa werden gebruikt vanaf de 14e tot aan het begin van de 17e eeuw en die waren voorzien van een geweerlade waarmee ze tegen de wang, borst of schouder konden worden gehouden. De eerste modellen hadden een haakvormig uitsteeksel aan de onderkant van de loop om de terugslag op te vangen en werden bij het afvuren ergens op geplaatst.

Motieven die vaak bestaan uit een verticale rij driehoeken of ruiten, met daartussen balken die doorlopen tot de zijkanten met een andere ruit aan het einde. Er zijn meestal ruiten of balken aan de boven- en onderkant van het motief. Het is een symbool van de huwelijkswens.

Kleine lampen met een of meer handvatten en een houder die meestal de onderkant van de lamp vormt.

Mechanische lampen die zijn ontworpen om zonder rookkanaal te branden. Ze hebben een ventilator met veeraandrijving aan de onderkant voor een luchtstroom. Gepatenteerd door Robert Hitchcock in 1868.

De maat genomen van de onderkant naar de bovenkant van een voorwerp of bouwwerk.

Wordt gebruikt voor de groeven onder de zuilhals van Dorische kapitelen, die de voeg tussen het kapiteel en de schacht bedekken. Voor de banden die het Dorische kapiteel aan de onderkant van de echinus omringen wordt 'schachtringen' gebruikt.

Een zeer sterke methode om bladen of delen van boeken in te naaien, waarbij wordt geperforeerd en de zijkanten worden ingenaaid door van het ene gat (vaak het middelste) naar het volgende door te steken, vervolgens over de bovenkant en dan de onderkant van de rug van het boek. Het innaaien kan ook het naaien door de gaten en om de achterkant van het boek omvatten. Wanneer het is voltooid, worden de bladen of delen bij elkaar gebonden door een platte knoop aan de buitenkant.

Coix zaden van Coix lacrima jobi een grassoort uit Zuid-Oost Azië die traanvormige, glimmende, harde zaden produceert die lijken op parels. Ook bekend als 'Jobs tranen'. Ze varieren in kleur van wit, witgrijs naar allerlei grijstinten inclusief sommige geelgrijstinten.De zaden worden vooral gebruikt om kettingen, rozenkransen en andere sieraden van te maken omdat ze van nature een opening aan de boven- en onderkant hebben, waardoor je makkelijk een naald kunt steken. Het is ook een voedselgewas, een medicijn in delen van Azie.

Cilinders waarin de onderkant van de kaars kan worden gestoken om deze rechtop te laten staan. Ze kunnen kort zijn om alleen het uiteinde van de kaars vast te houden, of verlengd, in de vorm van een buis, om het grootste deel van de kaars vast te houden, met een instrument om de kaars op te tillen terwijl deze brandt. Is te vinden op kaarsenstandaards en kandelaars en op muurkandelaars en kroonluchters.

Kleine houders met twee verticale oren en een smalle opkrullende tuit aan de onderkant, gebruikt voor het drinken van kandeel en bij het voeren van invaliden. Kenmerkend is dat ze zijn gemaakt van keramiek of glas en soms een deksel hebben. Vroeger een Engelse term voor kandeelkoppen of andere keramieken koppen met één of meerdere verticale oren maar zonder tuit.

Kerkkansels met een bureau voor een geestelijke aan de onderkant, een schrijftafel erboven en de preekstoel bovenop.

Traditionele Finse, getokkelde psalters met een onregelmatige trapeziumvorm met twee lange zijkanten die elkaar aan de onderkant bijna raken en een diagonale bovenkant waar de stemschroeven in zijn gezet. Oorspronkelijk werden ze voorzien van fijne snaren van paardenhaar, tegenwoordig kunnen ze tot 13 metalen snaren hebben.

Oud-Griekse drinkvaten met een diepe kom met basis, geplaatst op een lange gesteelde voet, met twee verticale handvatten aan weerszijden die van de onderkant tot de bovenkant lopen. De kantharos wordt geassocieerd met de wijngod Dionysos, die vaak wordt afgebeeld op vazen met in zijn hand een type A-kantharos of een rhyton.

Kleine stoffen bandjes die bevestigd zijn aan de boven- en onderkant van de rug van het tekstblok van een boek en die enigszins boven en onder het tekstblok uitsteken.

Bedekkingen voor de boven- of onderkant van de rug van een boek, die gevormd wordt door het bandmateriaal op de rug over de boven- en onderkant te trekken en het in de juiste vorm te brengen.

Oude militaire toestellen waarmee zware projectielen, bijvoorbeeld grote stenen, werden gegooid; bestaan voornamelijk uit een lange rechtopstaande arm met een lepelvormige of slingerachtige houder om het projectiel te dragen aan de bovenkant, waarbij de onderkant vast is gemaakt aan stutten of een verplaatsbaar onderstel. De bovenkant wordt met een windas en touwen neergetrokken tot de arm parallel loopt aan de grond; wanneer er los wordt gelaten wordt het projectiel door de door torsie opgebouwde kracht weggeschoten.

Wordt gebruikt voor de achterkant, onderkant of ondergeschikt oppervlak van munten, medailles, zegels of papiergeld. Voor keerzijden of ondergeschikte kanten van vellen papier wordt 'ommezijden' gebruikt.

Te gebruiken voor gebonden stiksels, met de hand aangebracht op de boven- en onderkant van een boekblok om naast elkaar gelegen katernen met elkaar te verbinden.

Ramen die naar binnen open gaan doordat er aan de onderkant van het raam scharnieren zijn geplaatst.

Zakken voor kledingstukken aan klerenhangers gedurende opslag of reis. Gemaakt van stof, papier of plastic, vaak met een rits van boven naar beneden aan de voorkant en een dichte onderkant.

Wordt gebruikt voor grote, rechtopstaande meubelstukken, met name de meubels met haakjes, knijpers of roedes om kleren aan op te hangen. Ze hebben meestal twee grote deuren en kunnen één of meerdere laden aan de onderkant hebben.

Open, geronde houders, over het algemeen wijder dan hoog, vlakke onderkant of bodemring, soms een deksel.

Langhalsciters met een licht gebolde klankbodem, een platte onderkant en 13 zijden of nylon snaren die elk over een eigen beweegbare, V-vormige kam lopen; ze worden beschouwd als het nationale instrument van Japan.

Dubbelrietinstrumenten met een cilindrische boring, een windkapsel dat het riet bedekt en een buis die aan de onderkant gebogen is en bij de opening licht uitloopt. Ze hebben één duimgat, zeven toongaten en één of meer stemgaatjes in het gebogen gedeelte aan de onderkant. Moderne versies hebben vaak een klep aan het bovenste toongat.

Rechtopstaande steunen of geleiders van een machine die alleen aan de onderkant vastzitten.

Kruisen bestaande uit drie korte armen aan de bovenkant en zijkanten, en een lange arm aan de onderkant.

Standaarden met een schuin blad en meestal een rand aan de onderkant van het blad om een boek of geschrift te ondersteunen zodat de lezer die ervoor staat het makkelijk kan lezen.

Smalle strips die aan de onderkant van een lade worden geplaatst om een goed loopoppervlak op het geraamte te vormen.

Ramen of maaswerkvensters met een geronde of verzonken onderkant veroorzaakt door, bijvoorbeeld, de gebogen bovenkanten van ondergelegen vensters.

Lage glazen drinknap uit de 15de-17de eeuw, met gewelfde wand en afgeplatte onderkant, gemaakt van Waldglas. De wand is dikwijls versierd met ribben of noppen.

Familie bestaande uit 15 genera van 55 soorten makrelen, tonijnen en bonito's met twee rugvinnen, een aantal vinnetjes van de achterste rugvin tot achter de anale vin, en een staartvin die sterk verdeeld en stijf is met een slanke gekamde onderkant. Ze zijn in het algemeen snelle roofvissen in open zee. Sommige leden van de familie, zoals de tonijn, zijn warmbloedig.

Sluiers van maliën die werden bevestigd aan de onderkant en bij de gezichtsopeningen van de helm, meestal lichte vizierhelmen, om de schouders, nek en delen van het gezicht te beschermen. Ze waren in de 14e en 15e eeuw in gebruik.

Lage krukken die meestal drie poten hebben met een zware, ronde bovenkant op poten met ronde onderkanten.

Zilveren of tinnen bekers, traditioneel gebruikt voor mint julep, een populaire cocktail in het zuiden van de VS. Deze bevat munt, bourbon, suiker en water. Het is een beker zonder oor die men aan de onderkant en de bovenrand vasthoudt. Aan de buitenkant kan zich een ijslaagje vormen wanneer de beker is gevuld met het ijskoude drankje. Mint julep serveert men tegenwoordig ook vaak in andere soorten glazen.

Wordt gebruikt voor het netwerk van kleine, zich herhalende celvormen die lijken op heel diepe nissen en die soms met metselwerk overwerkt en onderdeel van de constructie zijn, maar vaker hangen en aangebracht ter decoratie. Ze vormen de onderkant van gewelven en koepels zoals die in de Islamitische architectuur vaak worden aangetroffen.

Kegelvormig instrument met een dubbel riet uit Zuid-India, lijkend op shanais. De buis van een nadaswaram bevat zeven gaatjes op gelijke afstand van elkaar. Er is geen gaatje voor de duim. Er bevinden zich ook vijf gaatjes aan de onderkant die men gebruikt om het instrument te stemmen. Deze gaatjes kunnen ook zijn gevuld met was.

Een soort Japanse lakdecoratie die letterlijk 'perenschil' betekent en die wellicht is ontstaan in de Heian-periode (794-1185). De term verwijst naar twee verschillende stijlen die tijdens de Kamakura-periode (1185-1333) op grote schaal werden gebruikt. In de ene wordt een fijn metaalpoeder aangebracht op een gelakt oppervlak, waarna er een transparante laklaag op wordt aangebracht. In de andere worden gouden of zilveren schilfers verspreid over een gelakt oppervlak, waarna er de oranje lak van het type 'nashiji urushi' op wordt aangebracht. Deze techniek werd vaak gebruikt om grote, minder belangrijke delen van lakwerk te bedekken, zoals de onderkant van een kist.

Spiraalvormige cone shell disks, gedragen als sieraden of als teken van status door de Shona, een volk uit Zimbabwe en Mozambique, gemaakt van de onderkant van de huisjes van de zeeslakkensoort Conus (kegelslakken).

Wordt gebruikt voor de keerzijde of ondergeschikte kant van vellen papier. Gebruik 'keerzijde' voor de achterkant, onderkant of ondergeschikt oppervlak van munten, medailles, zegels of papiergeld.

Te gebruiken om dingen te beschrijven die zich aan of bij het laagste of diepste deel van een object bevinden. Gebruik 'onderkanten' uit de hiërarchie Onderdelen voor het zelfstandig naamwoord dat dit deel van objecten beschrijft.

Deurscharnieren die zijn gemaakt met een helling op het scharniergewricht, die er voor zorgt dat de deur omhoog gaat als hij geopend wordt. Deze worden gebruikt wanneer er obstakels langs de onderkant van de deur zijn, zoals timmerwerk.

Te gebruiken om iets te beschrijven dat zich aan of bij die kant van iets bevindt dat geen voorkant, achterkant, boven- of onderkant is. Gebruik 'zijkanten' van de hiërarchie Onderdelen om te verwijzen naar die oppervlakken die geen voorkant, achterkant, boven- of onderkant zijn.

Halve of driekwart trechtervormige mouwen die wijd uitlopen aan de onderkant en op een pagodedak lijken. Waren vooral in de mode in Westerse culturen tijdens het derde kwart van de 19e eeuw.

Kleine olielampjes die bestaan uit een houder en een brander, met een kort, rond stompje aan de onderkant dat in een houder van een kandelaar, muurkandelaar of kroonluchter past. Ze zijn meestal van metaal of glas.

Een typische vorm van phialae met in het midden een holle knop – een omphalos – die omhoog steekt in de kom. Het vat werd vastgehouden met de middelvinger in de onderkant van de omphalos en de duim om de rand geklemd.

Haken die aan plafonds of aan de onderkanten van planken kunnen worden bevestigd.

Planken met een rij haken aan de onderkant waaraan men hoeden, kledingstukken, paraplu's of andere objecten kan ophangen.

Platte stukken metaal of hout met aan de onderkant een houten handvat. Worden door stukadoors gebruikt om pleister of metselspecie te dragen.

Rechte fluiten in verschillende varianten: van been, klei, kalebas, hout of metaal, met maximaal acht vingergaten; en modernere versies met vijf tot zes op gelijke afstand gelegen vingergaten en één duimgat aan de onderkant van de fluit; vervaardigd en bespeeld in Zuid-Amerika .

Waardevolle Noord-Amerikaanse productieboom die voorkomt op de vlaktes aan de Atlantische kust en de kust van de Mexicaanse Golf en op laagliggende stukken land langs de Mississippi. De boom kan 24 tot 36 meter hoog worden en vanuit de zuilvormige stam groeien takken onder een kleine hoek omhoog. De kroon is rond en compact. De schors is zilverwit met een rode tint, en de glanzende, fluweelachtige bladeren zijn heldergroen en witachtig aan de onderkant. Gewoonlijk zijn de bladeren 20 centimeter lang. In de herfst worden ze rood. In het Engels noemt men de boom vaak ���cow oak' (���koeieneik'), omdat de eikels door het vee worden gegeten, of ���basket oak', omdat men lokaal manden maakt van strips van het hout. Voorheen dacht men dat het een variëteit was van Q. prinus, maar Q. michauxii is gewoonlijk massiever dan Q. prinus. Men kan er snel achterkomen tot welke soort een boom behoort door naar de habitat te kijken. Als de boom op een heuvelrug groeit, is het waarschijnlijk Q. prinus. Als de boom op natte, lager gelegen stukken land groeit, is het waarschijnlijk Q. michauxii.

Slaginstrumenten met een bootvormige klankbodem op een voetstuk, aan haakjes aan de zijkanten van de klankbodem zijn 21 aan koorden geregen staafjes bamboe of hardhout bevestigd, hoge klank, bereik van 3 octaven, gestemd met behulp van stempasta aan de onderkanten van de staafjes; bespeeld met 2 kloppers; Thailand, Cambodja. Gebruik: 'ranat ek lek' voor slaginstrumenten met hetzelfde bereik en dezelfde stemming met metalen staafjes.

Slaginstrumenten, met een rechthoekige doosvormige klankbodem op korte pootjes, aan haakjes aan de zijkanten van de klankbodem zijn 17 aan koorden geregen staafjes bamboe of hardhout, bevestigd , lage klank, bereik van 2¼ octaaf, gestemd met behulp van stempasta aan de onderkanten van de staafjes, bespeeld met 2 kloppers; Thailand, Cambodja.Gebruik: 'ranat thum lek' voor soortgelijke slaginstrumenten met metalen staafjes.

Europese rietpijpen met een dubbel riet en cilindrische boring uit de Renaissance en Barok, bestaande uit een korte cilindrische buis, met daarin een aantal evenwijdige cilindrische kanalen, afwisselend aan de boven- of onderkant verbonden om zo één lange, doorlopende buis te vormen. Het dubbele riet, gedeeltelijk omsloten door een pirouette, is in het middelste kanaal aan de bovenkant van de buis geplaatst.

Te gebruiken voor schoenachtige instrumenten of voor plateautjes die aan schoenen worden vastgezet, met aan de onderkant metalen bladen, wieltjes of rollers in diverse opstellingen om mee over ijs of andere, meestal gladde, oppervlakken te glijden.

Wordt over het algemeen gebruikt voor kleine, decoratieve lijsten, meestal hoekige banden of riemen die een zuilschacht omcirkelen. In het bijzonder duidt de term de riemen aan rond de onderkant van de echinus van een Dorische zuil. Voor de groeven rond de onderkant van een Dorische zuil, die de verbinding tussen kapiteel en schacht verbergen wordt 'hypotrachelia' gebruikt. Voor gevormde banden rond Gotische zuilschachten, die vaak de verbinding tussen twee schachtdelen verbergen wordt 'schachtringen' gebruikt.

Ramen die op scharnieren draaien die aan de zijkanten, de bovenkant of de onderkant van de raamlijst zijn bevestigd, ze kunnen naar binnen of naar buiten draaien.

Koorden, touwen of andere lijntjes die, wanneer ze worden gebruikt samen met een loodje dat aan één eind hangt, worden gebruikt om vast te stellen of iets verticaal is of als hulpmiddel bij het bepalen van de plaats van punten op de grond tijdens landmetingen. Een schietlood bestaat uit een massief messing cilinder- of prismavormig gewicht (oorspronkelijk van lood) met een conische onderkant. Aan de bovenkant is een koord is bevestigd.

Middelgrote boom die inheems is op de Britse eilanden, het vasteland van Europa en Noord-Azië, maar ook is ingevoerd in de VS en andere gebieden. Het hout van de boom is licht, hard en sterk, maar heeft de neiging snel te rotten. De twijgen gebruikt men om manden te vlechten. De houtskool die men van het hout maakte, gebruikte men voor de productie van buskruit. De schors werd gebruikt voor het looien van leer. In het Engels noemt men de boom ���white willow', omdat de onderkant van de bladeren wit zijn. In sommige classificaties wordt deze soort onderverdeeld in twee ondersoorten, waaronder Salix alba vitellina.

Overblijvende waterplant die voorkomt in watergebieden in Canada en de Verenigde Staten, onder meer in moerasgebieden, langs meren en in ondiep water. De cilindrische stengels worden tot 2 meter hoog. De bladeren zitten om de onderkant van de stengel gedraaid. De bloesem is een pluim van kegelvormige aartjes op dunne takken.

De streepjes aan de boven- of onderkant van letters.

Glasgordijnen die meestal zijn gesmokt en die strak worden gespannen tussen de lichtgewicht roedes die boven en onder zitten, soms hangen de gordijnen los aan de onderkant. Ze worden veel gebruikt voor deuren, openslaande ramen en lage schuiframen die gordijnen nodig hebben die het openen en sluiten niet belemmeren.

Franse bureaus met een verticaal uitklapblad waarachter laden en vakjes zitten. Ze hebben meestal een kastje aan de onderkant maar soms staan ze op hoge poten.

Stampbuizen bestaande uit aan boven- en onderkant open kalebas; Nigeria, Noord-Afrika.

Dunne stokken of staven met meestal een punt aan de ene kant, een handvat of lus aan de andere kant en een schijf bij de onderkant om het blijven steken in de sneeuw tegen te gaan. Worden gebruikt bij het skiën op sneeuw om vaart te krijgen, in balans te blijven of om sprongen en draaien te oefenen.

Bamboe snavelfluiten, open aan de onderkant en met een natuurlijke knoest aan de bovenkant gesloten; er zit een inkerving in de knoest en in de rechtstreeks daaronder liggende buis; een smalle bamboering is aan het bovenste einde gebonden om zo de adem van de bespeler te richten; vervaardigd en bespeeld in Indonesië.

De onderkant van een deel van een gebouw (zoals een overstek, plafond, trap, bovenlijst of entablement).

Vlakke blokken of plinten die dienst doen als voetstuk van beelden, zuilen en dergelijke. Wordt ook gebruikt voor onbewerkte bodems of plinten aan de onderkant van een muur of voetstuk.

Strijkinstrumenten met een lange hals die diametraal door de klankkast loopt en er aan de onderkant uitsteekt als een pin of stompje waaraan de snaren zijn bevestigd.

Lange stokken met voetsteunen op ongeveer 30 cm vanaf de onderkant die is verbonden met een sterke veer onderop; ze worden gebruikt om op te staan en mee te springen.

Wordt gebruikt voor gebinten van het type dat wordt gebruikt in steekbalkdaken, met een combinatie van steekbalken, hammerposts en klampen die de plaats van de balk innemen aan de onderkant van het dak.

Vuurstenen spits uit de steentijd, driehoekig of bladvormig, met een kleine steel aan de onderkant om het te kunnen vastmaken aan een houten steel en twee kerven van ongelijke diepte en lengte.

Rokken die aan de onderkant nauwer zijn dan bij de knie, zodat de draagster met kleine trippelpasjes moet lopen, gedragen omstreeks 1912/1913.

Lange, smalle voertuigen met platte onderkanten die vooraan omhoog en naar binnen buigen en die recreatief worden gebruikt om mee over de sneeuw te glijden.

Afgedekte potten voor het laten trekken en serveren van thee, met tuit en handvat en soms met voetjes. Te onderscheiden van 'theeketels' die een hengsel als handvat en een brede, platte onderkant hebben en worden gebruikt om water in te verwarmen waar thee van wordt gezet.

Zoutvaatjes gebruikt voor zout voor individueel gebruik aan tafel, met een platte onderkant, zonder pootjes of voetjes. Ze worden aangetroffen in vele vormen met één tot drie holtes voor zout en worden vaak in sets gemaakt. Geen Nederlands equivalent.

Drinkglazen zonder steel, voet of handvat en die formeel een ronde onderkant hebben. Hieronder vallen ook vergelijkbare vormen met een zware, vlakke onderkant.

Anatolische bidkleden die worden gekenmerkt door twee achthoekige vormen in het patroon die aan de boven- en onderkant vanaf de rand het kleed opkomen.

Muziekbogen met een klankbodem van kalebas die bij de onderkant van de boog is bevestigd, 1 snaar, onverdeeld, getwijnd van het haar van een koeienstaart, bespeeld door de snaar aan te slaan met een stukje stro, niet-gesteund; Zulu, Zuidelijk-Afrika.

Te gebruiken om voorwerpen met een verticale vorm te beschrijven, die hoger zijn dan breed, symmetrisch uitdijen in of bij het midden en vernauwen aan de boven- en onderkant.

Het bieden van permanente ondersteuning aan de onderkant van een bouwconstructie, bijvoorbeeld door het versterken van een bestaande fundering, pijler of muur.

Verticaal gemonteerde grendels aan de onderkant van een deur die in een holte in de vloer vallen.

Bouten gebruikt aan de onderkant van een deur, en gemaakt voor bediening met de voet. Ze worden omhooggehouden door een veer wanneer de deur open is.

De marges aan de onderkant van bladzijden in middeleeuwse manuscripten, en ook de versieringen op die plaats.

Kleine standaarden om op te wassen. Ze hebben vaak een gevormde ring om de wasbak in te hangen, kleine laden onder het fries en een plank aan de onderkant om een kan op te zetten.

Drinkglazen bedoeld voor water. Tevens een term die in Engeland in de 18e eeuw gegeven werd aan een glas met een cilindrische vorm ter onderscheiding van een bekerglas, dat een naar binnen toelopende onderkant heeft.

Afgedekte ketels om water in te koken, meestal met een korte schenktuit, een hengsel als handvat en een brede platte onderkant. Wordt vaak samen gebruikt met een theepot waarin de theeblaadjes trekken.

Te gebruiken voor een aantal symmetrische gebinten: die welke in de vorm van drie gelijkbenige driehoeken waarvan één driehoek in het centrum ligt met de onderkant langs de onderligger en waarvan de twee buitenste driehoeken met hun onderkant langs de schuine zijde bij een bovenligger liggen, of die welke in de vorm van driehoeken waarvan de diagonalen een W vormen, of die in de vorm van rechthoeken met weinig verticalen in verhouding tot talrijke diagonale kapdelen van verschillende lengte.

Verwijst naar richtingen zoals op een kompas, een instrument voor het meten van een horizontale referentierichting ten opzichte van het magnetische noorden. De vier basispunten bevinden zich aan de bovenkant, onderkant, rechterkant en linkerkant van een kompas, en komen overeen met het noorden, zuiden, oosten en westen. Punten tussen de vier basispunten worden beschreven door termen te combineren, bijvoorbeeld noordoosten, zuidoosten, etc.

Verwijst naar een stijl in de Oud-Griekse vaasschilderkunst, die een variatie gebruikte van de techniek van de Roodfigurige stijl en opgeld deed in het midden van de 5de eeuw v. Chr. De stijl kenmerkt zich door het gebruik van een kalkachtige, blanke engobe als achtergrond, waar overheen zwart glazuur werd gebruikt om de figuren uit te lijnen. Verdunde paarse, rode en blanke glazuren werden gebruikt om de figuren in te kleuren. Bijkomende kleuren die niet tegen bakken waren bestand werden naderhand toegevoegd.De taferelen tonen dikwijls figuren op een gemeenschappelijke grondlijn aan de onderkant van een vlak, of in horizontale banden, hetgeen verschilt van eerdere composities waar figuren in het algemeen over het gehele schildervlak waren verspreid.

Voorwerpen die meestal van marmer of glas zijn gemaakt, een ronde bovenkant en een platte onderkant hebben en worden gebruikt om pigmenten tegen een vastgezette schuurplaat fijn te wrijven.

Trommen, cilinder-, of kegelvormig, met parallelle, rechte zijden aan de bovenkant, onderkant in de vorm van een afgevlakte kegel, met 2 vellen waarvan het ene wordt aangeslagen en het andere deel uitmaakt van het vetersysteem; Oeganda, omliggende delen van Oost-Afrika.

Boten die worden gebruikt bij het vissen met zegens, netten die verticaal in het water hangen en dobbers hebben aan de bovenkant en gewichtjes aan de onderkant. In Nederland bij de riviervisserij: stoomvaartuig waarin de zegens gelegd en waarmee ze uitgezet worden (TRN).

Wordt gebruikt voor de oppervlakken van objecten die geen voorkanten, achterkanten, bovenkanten of onderkanten zijn. Als bijvoeglijk naamwoord dat de plaats van iets aan of bij de zijkant van iets beschrijft, wordt 'zij' (Kenmerken en Eigenschappen) gebruikt.

Kleine, lage, open vaten die worden gebruikt voor zout aan tafel. Worden gemaakt in een verscheidenheid aan vormen en kunnen een platte onderkant hebben of op pootjes staan of op een voet met een steel. Gebruik 'standing salts' voor grote vaten voor zout.