Eigendom dat bestaat uit eigen grond of bepaalde rechten op eigen grond.

Meestal gewaarmerkte documenten waarin een eigendomsoverdracht wordt vastgelegd, met name met betrekking tot onroerend goed.

Wordt gebruikt voor nederzettingen waarvan de inwoners uitsluitend of hoofdzakelijk afhankelijk zijn van één enkele werkgever die ook een aanzienlijk deel van het onroerend goed en de huizen bezit.

Het in beslag nemen en toewijzen van onroerend goed of ander bezit aan openbaar bezit, als straf voor schending van de wet. Gebruik 'onbewoonbaar verklaren' voor de inbeslagneming van onroerend goed met de bijbehorende verklaring dat het ongeschikt is voor bewoning of gebruik.

Te gebruiken voor de rechten, die in sommige landen in de grondwet worden beschermd, waarmee men overeenkomsten kan sluiten, handel kan drijven, een inkomen door arbeid kan verwerven en onroerend goed en privébezit kan hebben.

De term komt uit het Latijn. Met de titel 'frater' spraken de vroege christenen elkaar gewoonlijk aan. Sinds het einde van de 13e eeuw verwees het naar leden van de bedelorden. Fraters zijn te onderscheiden van 'monniken' doordat fraters zich vooral bezighouden met het prediken als geestelijk ambt, zich onder andere mensen in de wereld begeven, om aalmoezen bedelen en zich voortdurend verplaatsen, terwijl monniken op een vaste plek in afzondering leven. Daarnaast mochten de fraterorden oorspronkelijk geen vast inkomen hebben, maar moesten ze leven van de vrijwillige giften van de gelovigen. Monniken daarentegen mochten wel onroerend goed en een inkomen hebben, hoewel er individuele monniken waren die geloften van armoede aflegden. De fraterorden worden meestal verdeeld in twee klassen: de vier grote orden die zijn genoemd in het Tweede Concilie van Lyon (Dominicanen, Franciscanen, Karmelieten en Augustijnen) en de kleinere orden.

Onroerend goed dat in het bezit is van en wordt bewoond door twee of meer personen in onverdeelde eigendom met opvolgingsrecht bij overlijden.

Betaling door een huurder aan een eigenaar, zoals is vastgelegd in een pachtovereenkomst of huurcontract, in ruil voor het gebruik van een duurzaam goed, bijvoorbeeld een stuk land of onroerend goed.

In het algemeen te gebruiken voor personen die eigendomsrecht op of een belang in een onroerend goed verkrijgen door aankoop. Met name te gebruiken voor werknemers van commerciële ondernemingen die de leiding hebben over het selectie, de inkoop, prijzen, inventarisatie en uitstalling van goederen voor doorverkoop aan klanten.

Gebruikswijze van een stuk land of onroerend goed.

Het bouwrecht op de ruimte boven een onroerend goed; de eigenaar van het land is bevoegd om deze rechten aan een ander te verkopen of verpachten.

Te gebruiken wanneer van onroerend goed wettelijk wordt verklaard dat het ongeschikt is voor bewoning of gebruik, wat meestal samengaat met de inbeslagneming van bezit krachtens het onteigeningsrecht. Gebruik 'confisqueren' voor het in beslag nemen van onroerend goed of ander bezit als straf voor schending van de wet.

Personen die een vergunning hebben om onroerend goed te verkopen, kopen, huren of verhuren.

De beperking van de overerving van een onroerend goed tot een voorgeschreven volgorde van erfgenamen.

Een eigendomsregeling voor onroerend goed waarbij personen of groepen personen een eigendom of huur delen, meestal van vakantiehuizen, en elke eigenaar aanspraak kan maken op het goed gedurende een vastgestelde periode in het jaar.

Kaarten waarop de locatie, de grenzen en de eigenaars van onroerend goed worden aangegeven.

Verwijst naar tastbare objecten die zijn te verplaatsen of vervoeren van de ene plaats naar de andere, in tegenstelling tot onroerend goederen of andere gebouwen. Deze term komt uit het juridische jargon. Kunstobjecten en andere culturele objecten zijn in twee algemene categorieën onder te verdelen: roerende objecten en gebouwde objecten. Roerende kunstobjecten bevinden zich gewoonlijk in musea, hebben een identificatienummer en hun herkomst uit andere locaties wordt geregistreerd. Deze en andere kenmerken gelden niet voor gebouwde objecten.

Vergunningen die door overheidsinstanties worden verstrekt en waarmee toestemming wordt gegeven voor de afbraak van onroerend goed, in het bijzonder met behulp van explosieven.