Aardoppervlakken waarvan de bestanddelen door luchtstromen zijn aangedragen en aangebracht.

Deurscharnieren waarvan de ene plaat aan de oppervlakte is gemonteerd aan de deurvleugel en de andere plaat met een pen-en-gat verbinding vast zit aan de stijl. Het tegenovergestelde van halfpengatgehengen.

De grootte van een vlak binnen bepaalde grenzen.

Het blootstellen aan zuren van relatief grote, onbegrensde delen, en niet van relatief kleine, beperkte delen, zoals lijnen.

Te gebruiken om voorwerpen te beschrijven die direct aan een plafond, muur of een ander vlak zijn vastgezet.

Tastbare en soms zichtbare eigenschap van een oppervlak die het krijgt door de grootte, vorm, ordening en verhoudingen van zijn kleinste onderdelen zoals korreltjes, deeltjes, draadjes of kwaststreken.

Een geleidelijke toename of vergroting door aanwas van nieuw materiaal aan de buitenkant van een object; bijvoorbeeld de toename in omvang van een anorganische massa doordat nieuwe deeltjes aan de oppervlakte ervan worden toegevoegd, of de toename van land door het aanslibben van sedimenten.

Buitengewone bewegingen van de aardkorst of delen van de oppervlakte er van, of het dalen en stijgen van stukken land.

Fotopapier voorzien van een coating met wit bariumsulfaat, dat tot doel heeft de fotografische emulsie niet in het papier te laten wegzinken. De witte barietlaag maakt het gemakkelijker verschillende oppervlakte structuren aan het papier mee te geven.

Overdrachttechniek waarmee oppervlaktepatronen, met name stippen, via een vel celluloid worden overgebracht op papier, metaal of glas. In 1879 bedacht door de drukker Benjamin Day uit New Jersey. Dit procedé wordt vaak geassocieerd met het werk van de Pop Art-kunstenaar Roy Lichtenstein.

Vloeistof of chemische stof die aan een oplossing wordt toegevoegd om de oppervlaktespanning te verlagen en het mengen en stabiliseren te vergemakkelijken, bijvoorbeeld de vloeistof die aan aquarelverf wordt toegevoegd om de verf gemakkelijker en gelijkmatiger op het papier te laten vloeien.

Baksteen gemaakt van zuivere klei die geen speciale oppervlaktebehandeling krijgt.

Een aantrekkelijk schelpmarmer uit het Spaanse Tortosa, waar het nog steeds wordt gewonnen. De hoofdkleur varieert van roodachtig lila tot geel, afhankelijk van de hoeveelheid slakken die het bevat. De gele kleur wordt bepaald door de weekdieren en het lila door de zeebedding waarin het is verzonken. Broccatello werd veelvuldig gebruikt als oppervlakteversiering in kerken in Rome en Napels.

Fenomeen waarbij de oppervlakte en de onderste lagen van de dampkring van een planeet blijvend een relatief hoge temperatuur hebben, omdat de dampkring meer zichtbare straling van de zon doorlaat dan infrarode straling van de planeet. Het wordt zo genoemd omdat de dampkring van de aarde enigszins is te vergelijken met het glas van een broeikas, dat licht binnenlaat maar geen warmte laat ontsnappen. De term wordt vaak gebruikt om specifiek te verwijzen naar de toegenomen omvang van dit effect in de moderne tijd, in samenhang met de opwarming van de aarde: gassen die vrijkomen na de verbranding van fossiele brandstoffen en andere bronnen - zoals waterdamp, koolstofdioxide, methaan en chloorfluorkoolstofverbindingen - absorberen infrarode straling, waardoor de vrijgekomen energie de aarde niet kan verlaten. Dit leidt tot een verhoging van de gemiddelde oppervlaktetemperatuur op aarde.

Water dat van nature uit rotsen of uit de grond over het land stroomt, of direct in het oppervlaktewater.

Verwijst naar de aardewerkstijl die wordt aangetroffen in Perzië van circa 6000 tot 4000 v. Chr. Deze kenmerkt zich door aardewerk vermengd met stro en soms licht gepolijst, met een vaalgele tot oranjegele kleur aan de oppervlakte.

De bovenste oppervlaktes van klankbodems van snaarinstrumenten waarover de snaren zijn gespannen, en die een belangrijke rol spelen in het overbrengen van de trillingen van de snaren naar de omringende atmosfeer.

Diepe laagten met steile wanden in de aardkorst, waardoor dikwijls over de bodem een rivier stroomt; veel voorkomend in aride en semi-aride gebieden; te onderscheiden van 'valleien' (aardoppervlakten), die eerder worden gekenmerkt door een vlak landschap dan door hoge, steile hellingen; te onderscheiden van 'kloven' (aardoppervlakten) die doorgaans kleiner, smaller en rotsachtiger zijn.

Verwijst naar een Hellenistische aardewerkstijl genoemd naar de stad Canosa in Apulië (Italië). De stijl kenmerkt zich door weelderige decoraties en combineert plastische ornamenten met geschilderde decoraties in een techniek waarbij een witte slip het oppervlakte bedekt en de ontwerpen zijn aangebracht in temperakleuren.

Mengsel dat de oppervlaktespanning van een vloeistof waaraan het wordt toegevoegd kan verminderen.

Een resultaat van oppervlaktespanning waardoor het deel van het oppervlak een vloeistof dat in contact komt met een massief lichaam stijgt of daalt, afhankelijk van de hechtende of bindende eigenschappen van de vloeistof.

Te onderscheiden van 'omtrektekeningen' vanwege het feit dat de lijnen in contourtekeningen ook de voornaamste ruimtelijke hoeken in het silhouet volgen. Verschillend van 'contourkaarten' die regelmatig de omtreklijnen van verhogingen afbeelden. Verschillend van 'cross-contour drawings' waarin de lijnen de omtrek overdwars over het oppervlakte van de vorm volgen.

Wordt gebruikt voor tekeningen waarin de lijnen de omtrek overdwars over het oppervlakte van de vorm volgen. Verschillend van 'contourtekeningen', waarin de lijnen de randen van de vorm volgen.

Vergruizelde steen, lei, slak, porselein of tegels die zijn verpulverd tot deeltjes en vermengd. Wordt gebruikt als oppervlaktemateriaal bij dakbedekking met asfalt en dakspanen.

Een harde, inferieure, verbrokkelende of schilferige sedimentair gesteente wat verweerd met een oneffen onregelmatig oppervlakte, zoals het leiachtige zandsteen of kalksteen; voornamelijk gebruikt als bouwsteen. Gebruik voor daklei als bouw materiaal: daklei (dakbedekking)

Verwijst naar een Chinese neolithische periode en cultuur die deels samenvalt met Qinglian'gang. De naam is ontleend aan een vindplaats in Taian in de provincie Shandong. Dawenkou kende een bloeitijd tussen circa 4300 en circa 2400 v. Chr. en was gesitueerd in de gehele provincie Shandong, het westen van de provincie Henan, het noorden van de provincie Anhui en de gehele provincie Jiangsu. In de centrale regio van Shandong ontwikkelde Dawenkou zich uit de Beixin-cultuur. De cultuur werd opgevolgd door de Longshan-cultuur, en sommige kenmerken van het latere Longshan-aardewerk zijn reeds te herkennen in het Dawenkou-keramiek: rijk gedetailleerde ritueel vaatwerk, gepolijst zwart- en witgoed, en toepassing van het pottenbakkerswiel. Gedurende de late Dawenkou-periode (ca. 2900-ca. 2400 v. Chr.) maakte geschilderde decoratie plaats voor oppervlaktebehandelingen in de vorm van touw- of manddecoratietechnieken. Andere kenmerkende artefacten uit die periode zijn ivoren kammen en gesneden ivoren kokers. Op Dawenkou-grafplaatsen zijn de graven van rijke personen aangetroffen; sommige graven bevatten meer dan 100 waardevolle voorwerpen zoals bijlen en kralen van jade.

De verdeling van iets per oppervlakte-eenheid, bijvoorbeeld de maat van de massa van een stof per volume-eenheid of de hoeveelheid wooneenheden per km2 oppervlak.

Een stof die ervoor zorgt dat fijn gemalen stoffen zich fijn verdelen en niet vlokken, door de benodigde oppervlakte-energie van de deeltjes te doorbreken; wordt gebruikt als specieverdunner of slijpmiddel.

Het verwijderen van grond- of oppervlaktewater met kunstmatige of natuurlijke middelen.

De uitgeoefende kracht per oppervlakte-eenheid.

Variant van de cloisonné-techniek waarbij de tekening wordt uitgevoerd in metalen draden die aan een ondergrond worden vastgesoldeerd. Emailpoeder wordt in de ruimten tussen de draden aangebracht en wanneer dat poeder na het smelten is samengetrokken verheft het door de metalen draden gevormde patroon zich boven het oppervlakte van het email.

Techniek die wordt gebruikt in de Spaanse schilderkunst, en die betrekking heeft op het bewerken van een oppervlakte van een beschilderd of gebeeldhouwde figuur om het op vlees te doen lijken.

Het facet 'fysieke kenmerken' bevat de waarneembare of meetbare eigenschappen van materialen en gebruiksvoorwerpen alsmede de eigenschappen van materialen en gebruiksvoorwerpen die zich niet als afzonderlijke componenten laten scheiden. Fysieke kenmerken zijn onder meer grootte en vorm, chemische eigenschappen van materialen, structuur en hardheid, en kenmerken als oppervlakteverfraaiing en kleur.

Verwijst naar een stijl in de schilderkunst van circa 1898 tot 1906, die wordt geassocieerd met een groep jonge Franse kunstenaars en gekenmerkt door krachtige heldere kleuren, oppervlaktestructuur en spontaan of onvoltooid ogende composities.

Ingedrukte lijnen, verguld of blinddruk, van leer of ander semi-hard oppervlakte materiaal gemaakt met schuursels voor bewerking, ook wel filetten worden genoemd; veelal gebruikt bij boekbinden. Gebruik @'sunk fillets' voor op een vergelijkbare manier gecreëerde ondiepe verzonken afdrukken in andere vlakke buitenzijden.

De techniek van het imiteren van het uiterlijk van marmer, zoals op hout of andere oppervlakken; betreft ook het kleuren van de binnenkaften of de randen van boeken. Voor een algemenere, minder fijne techniek die in constructie gebruikt wordt, gebruik 'marmeren (oppervlaktebedekkingsprocedé).

Te gebruiken voor een techniek waarmee afbeeldingen worden gemaakt van objecten, constructies of andere kenmerken die zich ondergronds vlak onder de oppervlakte bevinden, door geluidsgolven vanuit verschillende hoeken op de objecten af te sturen en de signalen op te vangen en te verwerken om een aantal deelweergaven te verkrijgen. Deze worden vervolgens gecombineerd om een volledig beeld te krijgen. Tussen 1984 en 1987 ontwikkeld door Alan J. Witten.

Het maken van een harde oppervlaktelaag op staal, bijvoorbeeld door middel van carbonisatie of vlamharding of door het staal met cyanide te behandelen.

Het gedeelte van licht dat van een oppervlakte wordt weerkaatst.

De kleur van een oppervlakte die is veranderd door het licht gereflecteerd van een andere gekleurde oppervlakte.

Verwijst naar het procedé voor het bevestigen, afsluiten, samenvoegen, repareren of creëren van versieringen door stiksels, de gedeelten van draden van stof of een ander materiaal die door middel van een in-en-uit-beweging met een naald en draad door de dikte of het oppervlakte van het materiaal worden gehaald, of de lussen van draad die op een naald worden gecreëerd bij breiwerk en ander handwerk. Stikken wordt gebruikt voor het vastmaken, verbinden, sluiten, verenigen, herstellen, of het creëren van versiering. De betekenis overlapt met 'naaien (naaldwerkprocedé)'.

Wordt gebruikt voor allerlei soorten reinigingsmethoden waar geen water aan te pas komt, zoals het verwijderen van oppervlaktevuil door te borstelen, door het gebruik van geschikte gummen op papier, of door het gebruik van watervrije oplosmiddelen voor textiel.

De periodieke variaties in het oppervlakteniveau van de oceanen en de daarmee in verbinding staande wateren, die worden veroorzaakt door de aantrekkingskracht van de maan en de zon.

Oppervlakten van een fresco die elk zijn uitgevoerd in één dag.

Oppervlakteafwerkingsproces voor beton en specie waarbij aggregaat wordt vastgezet of kleine onvolkomenheden, bobbels en holten worden verwijderd om een vlak oppervlak te verkrijgen, en waardoor materiaal dat aan het oppervlak komt, wordt gestabiliseerd.

Een weerspiegelende oppervlaktekwaliteit die minder stralend is dan hoogglans en die meer een gevoel van glans dan van diepte aan de afwerking geeft.

Kanalen langs de zijkant of in het midden van een weg of straat, om oppervlaktewater af te voeren.

Techniek waarbij door één oppervlaktelaag heen wordt gekrast, bijvoorbeeld op een muur of op de buitenkant van een pot, zodat een andere laag van contrasterende kleur zichtbaar wordt.

Te gebruiken voor personen die zijn geschoold in of ervaring hebben met graveren van tekens met een scherp gereedschap in de oppervlakte van harde materialen, zoals glas of metaal, met de bedoeling dat deze ontwerpen of afbeeldingen als opzichzelfstaand worden beschouwd en niet voor afdrukken worden gebruikt. Gebruik 'graveurs (prentmakers)' voor personen die het drukprocédé voor gravures beoefenen.

Te gebruiken voor personen die het drukprocedé graveren beoefenen. Gebruik 'graveurs (insnijders)' voor personen die tekens insnijden op de oppervlakte van harde materialen die niet voor het printen worden gebruikt.

De druk die wordt uitgeoefend door de bodem of door een ander materiaal dat onder de oppervlakte ligt, zoals een muur onder het grondoppervlak.

Stenen die helpen de hoek van een gemetselde muur te vormen, vooral wanneer ze de nadruk hebben gekregen door een verschil in oppervlaktebehandeling vergeleken met de rest van de muur.

Een hol metselvoorwerp van klei, waarvan de netto dwarsdoorsnede van elk vlak parallel aan het draagvlak ten minste 60% is van de totale oppervlakte van hetzelfde vlak. De Britten gebruiken de term voor een baksteen waarvan ten minste 25% van het volume uit gaten bestaat. Daarbij zijn de gaten ten minste 1,91 cm breed of 4,84 vierkante cm groot.

Verwijst naar een Chinese neolithische cultuur uit de periode van 4000 tot 3000 v. Chr.; de cultuur omvatte het gebied van de provincie Liaoning, het westelijke deel van Binnen-Mongolië en het noordoosten van de provincie Hebei. De naam Hongshan is afgeleid van de eerste opgravingslocatie in Honghanhou, aan de rivier de Laoha, uit 1908. De vrij complexe samenleving van Hongshan bestond uit dorpen die over een groot gebied verspreid lagen, en er was contact met de Yangshao-cultuur van de Centrale Hoogvlakte. De Hongshan woonden langs rivieren in het weidegebied, en hadden ceremoniële locaties en uitgestrekte begraafplaatsen in de heuvels en bossen. Realistische dierlijke en menselijke figuurtjes zijn gevonden op ceremoniële plaatsen; de vrouwelijke figuurtjes zouden op een matriarchaat kunnen duiden. De huizen zijn groot en op een hoog terras aangelegd; de graven zijn van het cairn-type en bevatten vaak offergaven in de vorm van aardewerk en gesneden jade. Gepolijste stenen werktuigen en grijs aardewerk, soms gedecoreerd met geometrische patronen, werden er vervaardigd. De gesneden en versierde jadeobjecten van Hongshan zijn met name interessant, aangezien bij de meeste neolithische jade de oppervlaktedecoratie ontbreekt. Hongshan-jade is gesneden in allerlei dierlijke vormen, kralen, ringen, hangers en bi-schijven.

Een stralende, zeer spiegelende oppervlaktekwaliteit, die een meer spiegelachtige reflectie geeft dan een oppervlak met glans- of zijdeglansafwerking.

Meeteenheid voor de dichtheid van lichtstroom per eenheid van het oppervlaktegebied.

Elk proces waarbij kleine stukjes van één materiaal in een grotere oppervlakte van een ander materiaal worden gevoegd, zodat er een patroon ontstaat.

Personen die een kunstwerk of literair werk opdragen op een minder formele manier dan door middel van een opdracht. Wordt ook gebruikt voor personen die woorden of symbolen op een oppervlakte tekenen, voornamelijk op een duurzame of opmerkelijke wijze.

Machine om vezels te kaarden (ontwarren en evenwijdig leggen), bestaande uit twee beklede oppervlaktes die differentiaal over elkaar bewegen en waartussen de vezels worden getrokken om ze te ontwarren en de individuele vezels terug samen te voegen.

Chinese tempelstijl die is beïnvloed door oudere Japanse bouwtradities, maar met opvallend fijn gedetailleerde, complexe oppervlaktedecoraties. Een beroemd voorbeeld is Engaku-ji in Kamakura.

Een hard, wit, zeer sterk en snel uithardend cement dat sterk kan glanzen; het wordt gemaakt door gips bij hoge temperaturen te verhitten, het tot poeder te vermalen en er vervolgens aluin aan toe te voegen om het uitharden te versnellen. Het wordt vaak gebruikt voor oppervlaktes die veel te verduren krijgen en erg vochtig zijn.

In de vorm van een kegel, een geometrisch lichaam waarvan de basis een cirkel is en de top een punt, en elke punt in de tussenliggende oppervlakte in een rechte lijn staat tussen de top en de cirkelomtrek van de basis.

Gebakken klei in verschillende vormen en dikten en met een verscheidenheid aan gebruiken zoals voor oppervlaktebedekking, drainage of constructie. Gebruik 'dakpan' voor plat, stevig en relatief dun houdbaar materiaal dat vooral wordt gebruikt als dakbedekking.

Fotografische techniek waarbij de kenmerken van de oppervlakteconductie van een voorwerp of een stof vast te leggen door het op een fotografische film te leggen, die dan wordt blootgesteld aan het blauwe en ultraviolette licht van een corona die door een hoogspannings- en hoogfrequentiestroom wordt voortgebracht.

Ramen bestemd om aan de standaard te voldoen van schoolgebouwen, meestal met meerdere grote glasoppervlakten.

Algemene term voor motieven bestaande uit een spiraalvormig opgerolde band. Gebruik 'spiralen' voor simpele motieven van spiraalvormige lijnen; gebruik termen zoals 'consoles ' en 'voluten' voor krulachtige architectonische elementen, en gebruik 'rolwerk' voor een reeks krulversieringen in een patroon dat een hele oppervlakte bedekt.

Glaswerk uit de tweede helft van de 19e eeuw dat meer voor de sier werd vervaardigd dan als gebruiksvoorwerp en waarbij nieuwe technieken werden gebruikt om kleuren en oppervlaktestructuur te verkrijgen.

Wordt meestal gebruikt voor de lijnen die de grens vormen tussen de zee en het vasteland, maar soms ook specifiek voor het niveau dat de hoogste stormgolven bereiken of de hoogwaterstanden van het gemiddeld getij; gebruik `oevers (aardoppervlakten)' voor stroken land die aan grote watermassa's grenzen.

Wordt gebruikt voor milieus aan de randen van watermassa's, die worden beïnvloed door factoren van zowel het land als het water. Gebruik 'oevers (aardoppervlakten)' of 'kustlijnen' met betrekking tot de geologie of geografie van kuststreken.

Staal dat koolstof, mangaan en kleine hoeveelheden van andere elementen bevat, en zeer sterk en corrosiebestendig is. Door contact met de lucht ontstaat een kiezelachtig, roestig uitziend oppervlak dat helpt corrosie te verminderen; deze oppervlaktelaag verkleurt na een aantal jaar naar een diep paarsbruin, waardoor deze staalsoort soms wordt gebruikt voor zichtbare structuuronderdelen van gebouwen.

Verwijst naar de periode in Meso-Amerika van circa 1200 tot 1521 die is verbonden met de opkomst van het Azteekse keizerrijk. Met betrekking tot aardewerk en keramiek wordt deze periode gekenmerkt door polychrome potten uit de regio's Cholula en Mixtec en potten met de afbeelding van dieren die zijn versierd met emblemen in plaats van narratieve voorstellingen. Beeldhouwkundige stijlen uit deze periode tonen bijna levensgrote, staande figuren met vaag gemodelleerde gelaatstrekken en gebeeldhouwde oppervlaktepatronen die kostuums, lichaamsverf of tatoeages aanduiden. Artistieke vernieuwingen in edelsteenbewerking worden in deze periode uitgebreid en hebben onder andere betrekking op jade, parels, potten van tecali, bergkristallen bekers met een voet, oorspoelen van kristal en lavaglas, en ornamenten van turquoise git, koraal en amber die worden gebruikt in rituele ceremonies. Veelvuldig gebruik van hardstenen beeldsnijwerk, onder andere voor het vervaardigen van ceremoniële potten versierd met een laag reliëf en met beeldhouwwerken van mensen, goden, dieren en plantenvormen die zijn gemaakt van jadeïet en andere groenstenen, dioriet, chalcedon en bergkristal. De Azteken verbreidden tijdens deze periode ook het gebruik van turquoise mozaïeken en veren hoofdtooien.

Geomorfe kenmerken van het aardoppervlak, gevormd door natuurlijke processen met definieerbare eigenschappen en karakteristieken, die overal optreden waar de betreffende kenmerken voorkomen, en die bepaalde oppervlakte- en bodemtoestanden weergeven.

Opvangbakken gemaakt om oppervlakte- of regenwater van open gebieden te verzamelen.

De neiging van twee gekleurde oppervlaktes, die op elkaar lijken als ze worden bekeken onder een soort licht, om te verschillen als ze worden bekeken onder een ander soort licht.

Spaanse term voor platte stenen met een ondiepe holte in de oppervlakte, bedoeld voor maïs of een andere graansoort die met een maalsteen wordt gemalen; wordt gebruikt door Native Americans, in het bijzonder in gebieden die door de Spanjaarden zijn veroverd en gekoloniseerd.

Vaatplanten zoals coniferen, palmvarens en gingko's die zich voortplanten door middel van blootliggende zaden of zaadknoppen, in tegenstelling tot angiosperme of bloeiende planten, waarbij de zaden ingesloten zijn in vruchtbeginselen of rijpe vruchten. De zaden van gymnospermen ontwikkelen zich aan de oppervlakte van schil- of bladachtige aanhangsels in de vorm van kegels of aan het eind van korte stengels. Bij eerdere classificaties beschouwde men gymnospermen als een taxonomische groep, maar onderzoek van fossielen lijkt erop te wijzen dat angiospermen genest zijn binnen de gymnospermen (levende gymnospermen vormen in feite geen clade).

Waterlelie die waarschijnlijk inheems is in de Nijl en elders in Oost-Afrika, maar die al in de oudheid voorkwam in India en Thailand. De bloemblaadjes zijn lichtblauw tot hemelsblauw of mauve. Wanneer de bloem klaar is om te gaan bloeien, stijgt deze binnen een paar dagen op naar de oppervlakte. Oude Egyptenaren geloofden dat de bloemen 's ochtends opengingen, naar de oppervlakte opstegen en 's avonds weer naar beneden zakten. Voor hen symboliseerde dit het opkomen en ondergaan van de heilige zon. Wanneer de plant wordt gegeten, heeft deze licht psychoactieve eigenschappen. Waarschijnlijk werd de plant in het oude Egypte daarom gebruikt tijdens ceremonies.

Elektriciteitscentrales die elektriciteit produceren door gebruik te maken van het temperatuurverschil tussen oppervlaktewater dat wordt verwarmd door de zon en koud water uit de diepte dat naar de oppervlakte wordt gepompt.

Een voorbereidende laag in een schilderij waarin tekening, compositie, en tonale waarden uitgewerkt worden, of een oppervlakte in één kleur die vervolgens wordt bewerkt met glazuurlagen.

Uitsluitend te gebruiken voor schepen die op eigen kracht ononderbroken, lange onderwaterreizen kunnen maken zonder aan de oppervlakte te komen; vaak marinevechtschepen. Gebruik 'duikboten' voor schepen die slechts voor een bepaalde tijd volledig onder water kunnen blijven en zichzelf wel of niet op eigen kracht kunnen voortbewegen.

Het gedeeltelijk omhoog komen van een bovenlaag, bijvoorbeeld een verf-, solvent- of laklaag, doordat deze loslaat van de onderlaag of de oppervlaktelaag.

Te gebruiken voor de decoratieve vorm die ontstaat wanneer kleinere stukken materiaal zijn bevestigd aan de oppervlakte van een groter stuk materiaal; vooral gebruikt voor stukken leer, papier, of ander materiaal dat op banden of kaften van boeken is gelegd voor decoratieve of illustratieve doeleinden.

Deursloten die zijn bevestigd aan de oppervlakte van deuren waarvan de sluitplaat aan de buitenkant van de stijl is bevestigd.

Wordt gebruikt voor het proces van het aanbrengen van een nieuwe oppervlaktebehandeling zoals verf, poriënvulsel of beits op een object of werk.

Romeinse methode voor het aanbrengen van een gemetselde deklaag waarbij de technieken opus reticulatum en opus testaceum worden gecombineerd tot een hybride oppervlaktepatroon.

In de kunstwereld verwijst de term naar brede, dunne, vlakke of soms gebogen stukken hout, zoals bij schilderijen op paneel. Gebruik 'panelen (oppervlaktecomponenten)' in de architectuur en andere constructieve kunsten om te verwijzen naar een paneel, van hout of een ander materiaal, dat meestal een segment vormt van een oppervlak dat verzonken is onder of uitsteekt boven het algehele niveau, en dat onderdeel vormt van een lijst of een andere begrenzing, zoals bij een schilderijlijst, soms met een afwijkende kleur of vervaardigd uit een ander materiaal.

Effect veroorzaakt door oppervlakteafwerking en bedoeld om de glans van parels of parelmoer te simuleren, voor decoratieve doeleinden.

Wordt gebruikt voor ononderbroken funderingen onder de volle oppervlakte van een structuur.

Wordt gebruikt voor het nauwkeurig, grafisch in kaart brengen van natuurlijke en door de mens gemaakte landschapselementen van een specifiek verstedelijkt gebied, stuk land of andere plaats, met name om hun ligging ten opzichte van elkaar en hun hoogte te laten zien. Gebruik 'topografie (kenmerk)' voor de reliëfelementen of de oppervlaktekenmerken van een plaats of object, waaronder natuurlijke en door de mens gecreëerde elementen.

Platte oppervlakken of vloeren, in het algemeen verheven boven de aangrenzende vloer of oppervlakte.

Gewelven waarbij de oppervlakte tussen de verhoogde muurrib en de diagonale rib scheluw is als een ploegschaar.

Type metselwerk uit de Oudheid en toegepast werd in het Mediterraan gebied. Bestond uit grote blokken steen met een glad oppervlakte die in niet-rechte hoeken ineens gepast werden, zonder het gebruik van mortel. Het gewicht van de stenen moest de stabiliteit van de constructie garanderen.

Wordt gebruikt voor ondergrondse irrigatiesystemen die bestaan uit tunnels die omlaaglopen vanaf een waterbron en zijn verbonden met de oppervlakte door een reeks verticale shachten op regelmatige afstand van elkaar.

Het terugkaatsen van licht, hitte of geluid door een oppervlakte.

De mate waarop een oppervlakte licht weerspiegelt. Dit wordt meestal uitgedrukt als een percentage van het weerspiegelde licht tot het invallende licht op een oppervlak dat als referentie wordt gebruikt.

Systemen die zijn bedoeld voor het afvoeren van regenwater, oppervlaktewater, condensaat, koelwater of dergelijk vloeibaar afval, exclusief riolerings- of industrieel afval, naar regenwaterafvoerleidingen of andere legale vuilstortplaatsen.

Beweegbare controleoppervlakten die worden gebruikt om richting te geven aan vaartuigen wanneer deze in beweging zijn; meestal bevestigd aan de achterkant van voertuigen.

Goud met een rossige, matte oppervlakteafwerking.

Oppervlaktepatroon oorspronkelijk voor steen gebruikt maar steeds vaker nagemaakt in andere materialen; het geeft het effect van grote blokken met diepe, brede voegen.

Wordt gebruikt voor riolen die vloeistoffen of vast afval afvoeren van industrieën of woningen, maar geen grond-, oppervlakte- of regenwater. Gebruik 'sanitaire afvoersystemen' voor delen van het afvoersysteem in huizen die voor soortgelijk afval zijn bestemd.

Wit pigment dat is gemaakt van calciumcarbonaat, oftewel schelpen. Wordt in de Japanse schilderkunst gebruikt als oppervlakteversiering. In het Nederlandse taalgebied wordt de term 'schelpwit' ook gebruikt voor de beste soort 'loodwit'.

Zij die een laag verf aanbrengen op de oppervlakte van zaken als muren, meubels of voertuigen.

Het terugkaatsen van het licht, warmte of geluid zonder diffusie, zoals bijvoorbeeld het licht dat van de oppervlakte van een spiegel wordt gereflecteerd.

Het markeren van de oppervlakte van een object door er met gereedschap druk op uit te oefenen, bijvoorbeeld het overbrengen van een inktmerk op papier of het prenten van zachte klei; ook het bevestigen van voorgedrukte labels, zoals postzegels, die staan voor officiële gestempelde merktekens. In boekbinden wordt het onderscheiden van 'stempelen', waarbij de druk door een machine wordt uitgeoefend.

Aan de oppervlakte gemonteerde scharnieren in de vorm van een T. De horizontale 'poot' van de T is vastgemaakt aan het raamwerk van de deur terwijl de verticale 'stam' een deur of een poort ondersteunt.

Cilinder- of spoelvormige ringen met doorboorde of opengewerkte kanten of randen die worden gebruikt voor het steunen van warme borden en het beschermen van de oppervlakte eronder.

Representaties ��� met name van tweedimensionale kunst, andere afbeeldingen, objecten of visuele ruimtes ��� met een oppervlaktestructuur en uitstekende lijnen waarmee men het visuele beeld representeert; gewoonlijk bedoeld voor visueel gehandicapten.

Dusdanig schoonmaken dat de oorspronkelijke vernis-, patina- of oppervlaktelagen van een voorwerp erdoor worden beschadigd of verwijderd.

De toestand die het gevolg is van een toegepaste kracht; deze toestand bestaat in een voorwerp als de interne structuur of oppervlakte weerstand biedt tegen een kracht die een vervorming teweegbrengt of dat probeert.

Instrumenten voor het meten van trekspanning, bijvoorbeeld in staaldraden of balken, of voor het meten van de negatieve druk of oppervlaktespanning van vloeistoffen.

Onomhulde, aan de oppervlakte gemonteerde klinken die bestaan uit een stang die kan draaien aan een plaat en met een haak gekoppeld is aan de stijl. De stang wordt aan de buitenkant van de deur bediend door middel van een duimstuk en aan de binnenkant met een kruk.

Te gebruiken voor de reliëfkenmerken of oppervlakteconfiguraties van een plaats of een voorwerp, inclusief zijn natuurlijke en door de mens vervaardigde kenmerken. Gebruik 'topografie (beeldvervaardiging)' voor de kunst of toepassing van het nauwkeurig grafisch weergeven van de topografie van een bepaald stedelijk gebied, een stuk land of een andere plaats.

Surveys naar de oppervlaktesamenstelling van een gebied, inclusief de natuurlijke en kunstmatige kenmerken.

Wordt gebruikt voor het aanbrengen van verf op kleine voorwerpen door ze te draaien in een polijsttrommel met verf en voor het verbeteren van de oppervlaktedeklaag van voorwerpen door ze in een trommel met schuurmiddelen te bewerken.

Te gebruiken voor de verhouding van de totaal toegestane oppervlakte van een gebouw in een bestemmingsplan in verglijking tot het totale bestemmingsplan.

Dunne spijkers, met een smalle kop, die volledig in een houten oppervlakte kunnen worden geslagen, waarbij ze een klein gaatje achterlaten dat kan worden gevuld met plamuur of een gelijksoortige samenstelling.

Beschrijft de oppervlakte van het leer waarvan het vlees en de onderhuid en het vet verwijderd zijn.

In de werktuigbouwkunde de belasting waarbij een vast stof die wordt uitgerekt, begint te vloeien of permanent van vorm begint te veranderen, gedeeld door de oppervlakte van zijn oorspronkelijke dwarsdoorsnede; ook de hoeveelheid belasting in een vast lichaam bij het begin van permanente vervorming.

Tastbare oppervlaktekenmerken.

De oppervlakte of het gebied dat wordt ingenomen door een bouwwerk of object op een horizontaal vlak.

Wordt gebruikt voor de mate van licht of donker van een kleurschakering; wit heeft de lichtste waarde en zwart de donkerste. Gebruik 'helderheid' als er in het algemeen wordt verwezen naar de relatieve mate van licht en donker van een oppervlakte.

Lagen van gekleurd gips in een gietvorm die de nabijheid van het oppervlakte van het afgietsel aangeven, om schade aan het oppervlakte van het afgietsel te voorkomen wanneer de vorm van het gietsel wordt weggehakt.

Een patroon van korte, onregelmatig kronkelende kanalen die wormgangen imiteren, gebruikt voor oppervlaktedecoratie op steen.

Het niveau dat correspondeert met de zeeoppervlakte op het gemiddelde niveau tussen hoog en laag water, te gebruiken als maatstaf voor hoogtemetingen.

Een weerspiegelende oppervlaktekwaliteit die minder stralend is dan hoogglans en die meer een gevoel van diepte dan van glans aan de afwerking geeft.

Funderingen bestaande uit platte en versterkte betonnen platen of matten of versterkte betonnen bakken met wanden rondom de mat om een groter volume te creëren. Bedoeld om met de oppervlakte van de grond te kunnen meebewegen zonder dat dit structurele schade veroorzaakt. Ook gebruikt men ze wanneer de bodem zo zacht is dat zelfs heipalen de constructie niet kunnen dragen. In dat geval gebruikt men deze fundering omdat het gebouw daarmee als een soort boot wordt die voldoet aan de Wet van Archimedes, met een opwaartse kracht die gelijk is aan het gewicht van de verplaatste aarde.