Chinees marmer met markeringen die zijn ontstaan door fossiele inhoud; wanneer de steen wordt doorsneden, lijkt de vorm van de markeringen op een pagode.

Een nathuisbewerking volgend op de behandeling met enzymen, waarbij onthaarde huiden en vellen worden gedrenkt in of verzadigd met 12% zout en 1,2% zwavelzuur om deze voor te bereiden op chroomlooien of te conserveren zodat ze later kunnen worden gelooid. Te onderscheiden van 'inpekelen', waarbij huiden en vellen worden gedrenkt in een sterke zoutoplossing om ze te behandelen voor vervoer naar looierijen.

Een methode voor het behandelen van huiden en vellen die in het algemeen voorafgaand aan het vervoer naar een looierij wordt gebruikt in de grotere slachthuizen. Na het afstropen en grondig wassen en borstelen om haar en vlees te verwijderen, worden de huiden of vellen in putten of grote schoepen gehangen in een zeer sterke natriumchloride-oplossing zodat het zout het materiaal kan binnendringen. Te onderscheiden van 'pekelen', een nathuisbewerking na een behandeling met enzymen, waarbij huiden en vellen worden gedrenkt in een oplossing van 12% zout en 1,2% zwavelzuur.

Te gebruiken voor het zwarte of donkere, stroperige residu van de destillatie van organische materialen, vooral teren, en voor synthetische mengsels die op pekteer lijken.

Weefsel dat een streepeffect vertoont in de kettingrichting, verkregen door variatie in kleur of weefpatroon.

Verwijst naar een Chinese stijl van glas- en emailwerk en kleden met Peking (het huidige Beijing) als centrum.

Ijzeren of aardewerken vaten waarin olie, pek of een andere brandbare substantie wordt aangestoken om licht te geven.

Deze kunstvorm heeft momenteel nog geen definitie beschikbaar.

Een zeer zachte steen die voornamelijk uit gehydrateerd magnesium silicaat bestaat. Het is gemakkelijk te bewerken en wordt al sinds de oudheid voor reliëfs gebruikt. Het is meestal wit, grijsachtig groen, bruin of in zeldzame gevallen, rood of zwart. De stenen werden gesneden voor kommen, dozen en kleine objecten zoals beeldjes, kralen, zegels, amuletten en scarabeeën. In de moderne constructie wordt het gebruikt voor laboratoriumgootstenen, aanrechtbladen, en elektrische panelen. Inheemse speksteen is zo zacht dat het kan worden bekrast met een vingernagel, maar verhitten resulteert in uitdroging en verharding van de steen. Sommige oude speksteen gravures werden vervolgens geglazuurd en daarna verhit, waarbij het mineraal enstatiet ontstaat, wat hard genoeg is om glass te krassen.

Verwijst naar een belangrijke school of sekte binnen het religieuze taoïsme, in 1163 gesticht door Wang Chuan-yang (1112-1170) nadat hij een kluizenaar had ontmoet die zei een incarnatie van twee van de onsterfelijken te zijn en van wie hij geheim onderricht ontving. Chuan-yang baseerde zich op klassieke taoïstische bronnen en op bronnen buiten de taoïstische traditie, in het bijzonder uit het zenboeddhisme. Elke volgeling van deze school heeft als doel het bereiken van de tao-ervaring door inzicht in zijn eigen geest en aard in relatie tot de tao. De beweging had de voorkeur van de Mongolen, en de tweede patriarch, Chiu Chang-chun, werd uitgenodigd om naar Midden-Azië te komen en te preken voor Dzjengis Khan. De school was immens populair en de gemeenschappen van celibataire monniken bleven actief tot in de 20ste eeuw met het befaamde Klooster van de Witte Wolken in Peking als hoofdkwartier. Dit klooster behoort tot de school van Lung-men (Drakenpoort), een van de belangrijkste van verscheidene bewegingen die zijn voorgekomen uit Chuan-chen tao.

Een van de vier geslachten van spekkevers.

Familie die wel 700 soorten in vier geslachten kevers omvat, waaronder de gewone spekkever, de huidenkever, de tapijtkever en de khaprakever. De wormachtige larven van de leden van deze familie zijn de enige keverlarven die bedekt zijn met haar.

Lichten die meestal in de hand worden gedragen. Ze bestaan uit een stuk harshoudend hout of bundels van vezels die met pek, was, hars, talk of een andere brandbare stof worden doordrenkt. De naam wordt ook gebruikt voor lampen op stokken die als fakkels worden gedragen.

Het conserveren en op smaak brengen van etenswaren door ze in te leggen in zout of pekel. Een van de oudste manieren om voedsel te bewaren.

Wordt gebruikt voor het samenvoegen van stukjes glas door de randen in te zetten in loden glaslijsten, bijvoorbeeld om ramen of lampekappen te vormen.

Harpvormige steunen om lampen of lampekappen mee op te hangen.

Te gebruiken voor vaartuigen gemaakt van een flexibele, waterdicht vlies, bijvoorbeeld van huid of darm, dat over meestal lichte houten spanten wordt gespannen; bij sommige versies is gebruik gemaakt van een stuk stof dat waterdicht is gemaakt met een erop aangebrachte substantie, zoals pek.

Genre waaronder theater-, literatuur- en improvisatievormen vallen waarvan het belangrijkste doel is mensen te amuseren en aan het lachen te maken. Tragedie wordt in het algemeen vaak ter contrastering gebruikt. Komedie kan een maatschappijkritische vorm krijgen door middel van satire en politieke of intellectuele spitsvondigheid, of kan puur spektakel zijn in de vorm van klucht of burleske.

Steunen voor een lampekamp, bestaand uit een ringvormig kanaal, een geraamte van metaaldraad, of beide.

Verwijst naar de periode en stijlen die behoren tot de Chinese dynastie tussen 1368 en 1644. De periode kenmerkt zich door stabiliteit, voorspoed en een opleving van de Chinese cultuur en een nationaal bewustzijn. De stijlen in deze periode ontwikkelden zich voornamelijk vanuit een systeem waarbij de kunst onder bescherming van het hof stond. Een hoge mate van vakmanschap werd aangemoedigd, maar qua ontwerp en technieken overheerste conservatisme. De belangrijkste kunst die tijdens deze periode werd vervaardigd was cloisonné, email, bronswerk, lakwerk, meubels en klein ornamenteel snijwerk van jade, ivoor, hout en porselein. In de keramiek werden eerdere stijlen, waaronder wit en blauw servies, verfijnd qua techniek en versiering. In de architectuur zijn de vroegere experimenten uit de Sung-periode achtergelaten en verruild voor traditionelere ontwerpen, zoals de bouw van de Verboden Stad in Peking. In de schilderkunst moedigden scholen van professionele academici/kunstenaars en de geletterde intelligentsia de ontwikkeling van onafhankelijke, persoonlijke stijlen aan.

Het verduurzamen van huiden en vellen voor latere bewerking door deze direct na het stropen te stapelen met telkens een laag zout; het vocht van de huiden of vellen vermengt zich met het zout tot pekel die in de huiden of vellen doordringt.

Verwijst naar de periode die de Nguyên-dynastie markeert (1802-1954). De stijl in het eerste gedeelte van deze periode is gebaseerd op de kunst van de Chinese Qing-dynastie (1644-1911) zoals blijkt uit de manier waarop de Nguyên-stad Hue is geconstrueerd als een duplicaat van de Verboden Stad in Peking. Tempels en schrijnen in deze periode worden gekenmerkt door houten beelden van Boeddha en van monniken in stijlen die vergelijkbaar zijn met de stijlen die in de 18de eeuw werden beoefend. In de vroege 20ste eeuw werden de Chinese en boeddhistische thema's over het algemeen verlaten om plaats te maken voor een meer Europese neoklassieke benadering, zoals blijkt uit de stichting van de Ecole des Beaux Arts de l'Indochine in Hanoi in 1925, waar westerse technieken zoals bronsgieten werden onderwezen. De periode wordt ook gekenmerkt door traditionele productiestijlen voor houtgravures, waarbij gebruik wordt gemaakt van rijstpapier dat wordt gekleurd met extracten van mineralen of planten. Afdrukontwerpen omvatten motieven die zijn gebaseerd op de maankalender, illustraties van populaire mythen, taferelen van dorpsfestivals en historische figuren.

Algemene benaming die verwijst naar een van de diverse kegeldragende bomen waaruit pek en terpentijn kunnen worden verkregen en die sterk harshoudend hout produceren.

Shows die vaak in de openlucht worden gehouden en waarin thema's worden uitgewerkt aan de hand van spektakels in plaats van opeenvolgende verhalende en dramatische karakterisering.

Verwijst naar de stijl en periode die in verband worden gebracht met de heerschappij van de Qing-dynastie, van 1644 tot 1911. Peking bleef de Chinese hoofdstad en werd verfraaid met grootschalige, fel gekleurde gebouwen in baksteen en steen. Voor keramiek werden contrasterende stijlen van fijn afgewerkte, opake opgeglazuurde objecten en monochrome objecten ontwikkeld. Voor de schilderkunst werd een officiële academie opgericht, waar de traditionele landschapsstijl van de vier Wangs werd voortgezet.

Verwijst naar de cultuur van een van de drie hoofddivisies van de Sioux. De Santee omvatten de Mdewkanton, Wahpeton, Wahpekute en Sisseton.

Olie koken uit het spek van zeezoogdieren.

Grote houders met deksels waarin rauw vlees wordt geconserveerd met zout of pekel, cilindrisch of dikbuikig van vorm, van uiteenlopende afmetingen en gemaakt van aardewerk, hout, steen of cement.