Mensen die grote afstanden afleggen, met name om een heilige plaats te bezoeken als teken van geloofstoewijding.

Afgeplatte houders, kalebasvormig, oren aan weerszijden om er een draagband doorheen te steken.

Verwijst naar kleine plaquettes die verkrijgbaar waren bij belangrijke heiligdommen welke door pelgrims werden bezocht, en die als aandenken of bewijsstuk werden gedragen door de pelgrims die de bedevaart met succes hadden afgelegd. De tekens zijn een eerbetoon aan de heilige of het devotieobject dat in het bedevaartsoord werd vereerd. De opvallendste pelgrimstekens zijn de tekens in de vorm van een jakobsschelp van het heiligdom van St. Jacobus in Santiago de Compostela, welke reeds in de 11de eeuw werden verkocht. De tekens waren meestal uit metaal vervaardigd en werden doorgaans aan een hoed vastgespeld. De tekens boden ook praktisch voordeel, want ze gaven de drager recht op bijvoorbeeld hulp, gastvrijheid of een vrijgeleide; ook waren er bovennatuurlijke voordelen aan verbonden, aangezien het meestal toegestaan was om met de tekens het heiligdom aan te raken, waardoor de tekens op hun beurt de status van secundair reliek verkregen. Pelgrimstekens waren met name populair in het Europa van de middeleeuwen, met als hoogtepunt de 14de en 15de eeuw, maar na de reformatie van de 16de eeuw nam hun populariteit af. Niettemin zijn er ook nu nog enkele heiligdommen waar pelgrimstekens in gebruik zijn.

Routes die door pelgrims worden gevolgd, doorgaans naar een heilige plaats, bij wijze van godsdienstoefening.

Verwijst naar souvenirs die als bewijs van een afgelegde bedevaart dienden. Zo werden er insignes en ampullen als souvenir verkocht in het bedevaartsoord, maar ook kostbaardere voorwerpen werden meegenomen of als geschenk van de heilige plaats aangeboden.

Lange staven, met onderaan een punt en bovenaan een knop of haak, waaraan men een kalebasfles kan hangen, een knapzak of andere objecten. Pelgrims gebruiken ze als wandelstaf. Sommige zijn versierd met religieuze inscripties en afbeeldingen.

Vaten van uiteenlopende vorm en grootte, gebruikt in kerken en bij kroningsplechtigheden voor het bevatten van vloeistoffen. Ook zijn het vaten uit de (Romeinse en vroeg-christelijke) Oudheid, vaak bolvormig, met een of twee handvatten, die werden gebruikt voor parfum, zalf of het serveren van dranken. Er bestaan ook zogenaamde pelgrimsampullen, in de vroeg-christelijke tijd gebruikt bij martelaarsgraven.

Verwijst naar de stijl en periode die samenvielen met de heerschappij van Bajezid I (ook wel 'bliksemschicht' genoemd vanwege de snelheid waarmee hij zijn troepen verplaatste) van 1389 tot 1402. Hij staat het best bekend om de bouw van de 'Grote moskee' van Bursa, waaraan in 1390 werd begonnen en die in 1395 werd voltooid. Het hele complex omvatte een moskee, baden en een klein paleis, binnen een onregelmatig gevormde muur. De indeling en de schaal van de moskee hebben veel weg van de moskee van Moerad I, maar hier is metselwerk van gehakte steen gecombineerd met een beperkte hoeveelheid marmer. De wanden van de ruimten waarin de derwisj-pelgrims werden ondergebracht, waren versierd met bloemen en destijds polychroom. Het portaal van steen en marmer is het eerst grote Osmaanse portiek. Ook vermeldenswaardig is het Dar al Shifa, het academisch ziekenhuis uit 1400.

Wordt vooral gebruikt voor kerken die zijn gebouwd of vernieuwd in de 11e eeuw en bedoeld voor groepen pelgrims op de hoofdroutes naar de bedevaartsplaats Santiago de Compostela in Spanje; kan ook worden gebruikt voor andere grote kerken die zijn gebouwd om veel pelgrims te ontvangen.

Verwijst naar Engels aardewerken vaatwerk met loodglazuur, met een rode romp en een bruinzwart glazuur, die vaak in de buurt van Cisterciënzer kloosters in Engeland zijn aangetroffen. Het merendeel van dit vaatwerk dateert uit het begin van de 16de eeuw. Hoewel de meeste exemplaren van vóór de ontbinding van de kloosters in 1540 dateren, bewijst een gedateerd exemplaar uit 1599 dat de productie ook daarna is voortgezet. De makers van cisterciënzer keramiek waren gespecialiseerd in bekers, maar men vervaardigde ook kannen, pelgrimsflessen, kandelaars, schotelwarmers, zoutvaten en kommen. Cisterciënzer aardewerk is meestal niet gedecoreerd, maar sommige exemplaren hebben opvallende horizontale ribben, of zijn versierd met witte engobe of rozetten of medaillons. Pottenbakkerijen waar dergelijk aardewerk werd vervaardigd, bevonden zich in Abergavenny (Monmouthshire), Tickford (Derbyshire) en Wrotham (Kent).

Een Frans modeaccessoire, oorspronkelijk een hofsieraad, dat is afgeleid van het pelgrimsteken en dat op een hoed werd gedragen. Het was bedoeld als uitdrukking van de persoonlijke ambities van de drager.

Gebouwen die instellingen herbergen (vaak liefdadigheidsinstellingen) voor de opvang, huisvesting en verzorging van pelgrims, reizigers of behoeftigen. De term werd oorspronkelijk alleen gebruikt voor dergelijke instellingen van de Maltezer Orde ('Hospitaalbroeders').

Vaak liefdadige welzijnsinstellingen voor de opvang, verzorging en huisvesting van pelgrims, reizigers of behoeftigen. De term werd oorspronkelijk uitsluitend gebruikt voor dergelijke instellingen van de hospitaalridders.

Wordt gebruikt voor Turkse hospitia die zijn opgericht voor pelgrims en andere reizigers; kan in sommige verbanden ook worden gebruikt als aanduiding voor Turkse gaarkeukens.

Stijl van aquarelschilderen die in de 19de eeuw werd toegepast door kunstenaars in de Indiase stad Calcutta; de geproduceerde werken werden tegen lage prijzen verkocht aan pelgrims die de nabijgelegen Kalighat-tempel bezochten. Deze stijl verraadt de Europese invloeden op de Indiase volkskunst; men nam de Engelse techniek van transparant aquarelleren over, maar ook Europese onderwerpen en gebeurtenissen werden soms afgebeeld. Doorgaans worden deze in korte tijd geproduceerde werken gekenmerkt door felle kleuren, een brede penseelvoering, vereenvoudigde vormen en nauwelijks of geen achtergrond. Het vaakst werden de populaire hindoegodheden afgebeeld, maar ook zijn wel scènes uit het dagelijks leven aangetroffen. De stijl was bedoeld om te kunnen wedijveren met de goedkope kleurenlitho's, maar dat bleek al snel een verloren strijd. De Kalighatstijl was weliswaar geen lang leven beschoren, maar heeft niettemin een aantal moderne Indiase schilders beïnvloed.

Verwijst naar een reeks van veertien devotiebeelden of beeldsnijwerken die het passieverhaal van Christus uitbeelden, van zijn veroordeling tot zijn teraardebestelling. De godsdienstige praktijk van het aandoen van en bidden voor alle veertien staties stamt uit de tijd van de vroege christelijke pelgrims, die de locaties van de gebeurtenissen in Jeruzalem bezochten en de traditionele route van de vermeende locatie van het huis van Pilatus naar de Calvarieberg liepen. De kruisweg werd ook gebruikt voor persoonlijke en besloten aanbidding tijdens de vasten- en passietijd in rooms-katholieke en sommige anglicaanse kerken. De beelden zijn meestal bevestigd op de binnenmuren van een kerk of kapel, maar kunnen ook zijn aangebracht op locaties als begraafplaatsen, ziekenhuizen, religieuze gebouwen en op bergwanden. De franciscaner monniken maakten deze vorm van aanbidding in de late middeleeuwen populair.

Verwijst naar de stijl en periode die samenvielen met de heerschappij van Mehmed I, van 1403 tot 1421. Gedurende deze periode werd de Yesil Cami of 'Groene moskee' gebouwd, van 1412 tot 1413. Deze moskee werd zo genoemd omdat de koepels destijds waren bedekt met groene tegels. De inrichting van de moskee stond onder supervisie van Ali bin Ilyas uit Bursa, die Nakkas (‘ontwerper’) werd genoemd. De indeling bouwt voort op de indeling van de moskee van Bajezid, hoewel het sanctuarium en de zuidelijke pelgrimsruimten hier een koepel hebben gekregen. De noordelijke gevel is versierd met uitgebreid lijstwerk en een portaal van marmer. De naburige graftombe van Mehmed I, die na zijn dood in 1421 is voltooid, heeft een exterieur met panelen omlijst met blauwe, in steen gelegde tegels.

Verwijst naar de periode en stijl die in verband worden gebracht met de Normandiërs, die bestonden uit Noormannen uit Denemarken, Noorwegen en IJsland en die in de 8ste en 9de eeuw de Europese kusten afstroopten om zich vervolgens, aan het begin van de 10de eeuw, in het noorden van Frankrijk te vestigen. Zij overheersten de inheemse Frankische bevolking, namen hun taal over en vestigden uiteindelijk het hertogdom Normandië. Vanuit Normandië verspreidden de Normandiërs zich naar de Britse eilanden, Zuid-Italië en Sicilië. De stijl is vooral duidelijk zichtbaar in het ontwerp van de wapens en wapenrusting, in het kasteel op een heuvel omgeven door palissaden, en in de grote kerk- en kloostergebouwen in romaanse stijl. De stijl kenmerkt zich door het helder toepassen en gebruiken van inheemse lokale stijlen in combinatie met een aantal invloeden uit het Byzantijnse oosten. Deze werden door avonturiers en pelgrims in de door de Normandiërs beheerste gebieden geïntroduceerd.

Verwijst naar de stijl van volksschilderkunst die tot ontwikkeling kwam in Okiwake vanaf het Kan'ei-tijdperk (1624-44). Deze stijl was geliefd bij pelgrims naar de naburige tempel van Midera en andere reizigers, en wordt gekenmerkt door werken in inkt en eenvoudige kleuren, waarin vaak populaire volksverhalen of religieuze taferelen werden uitgebeeld. Gedurende de Meiji-periode (1868-1912) ging de kwaliteit van deze schilderijen achteruit en nam het aantal af.

Het joodse dankfeest dat in september of oktober (15-21 tisjri) wordt gevierd. Het Loofhuttenfeest is een van de drie joodse pelgrimsfeesten. In bijbelse tijden was het feest verbonden met het landbouwseizoen. Volgens de door Leviticus (23:42) gevestigde traditie worden in huizen, tuinen en synagogen 'stalletjes' of tijdelijke schuilhutten gebouwd ter herinnering aan de hutten die de Israëlieten bewoonden na hun vertrek uit Egypte.

Wordt alleen gebruikt voor derwisj kloosters; gebruik 'hospitiën' voor pleisterplaatsen voor islamitische pelgrims.

Wordt gebruikt voor gelegenheden die zorg en onderdak bieden aan pelgrims en vreemdelingen, vooral in de periode van de klassieke oudheid tot de Middeleeuwen.