Wordt gebruikt voor de puntige toppen van bergen, kammen of grote omhoogstekende heuvels; mag bij uitbreiding ook worden gebruikt voor scherp omhoogstekende bergen.

Pieken met betrekkelijk korte stokken die als wapens werden gebruikt aan boord van oorlogsschepen van de 16e tot de 20e eeuw, bij het enteren.

Lichte Europese stokwapens van ongeveer 2 meter lang, met een kop die meestal meer voor de sier is dan om als wapen gebruikt te worden; gedragen door infanterieofficieren in de 16e en 17e eeuw als teken van rang en om signalen mee te geven bij het leiden van hun mannen.

Speren met een stalen kop met een zeer scherpe punt en soms met een haak of een punt aan de zijkant, doorgaans 5 tot 6 meter lang en met een kleine blad- of ruitvormige kop; door de infanterie gebruikt als afweermiddel tegen de cavalerie van het eind van de 15e eeuw tot halverwege de 17e eeuw.

Militaire hoofddeksels gemaakt uit geperst leder, geperst paardenhaar of van metaal. De bol zit vrij dicht op het hoofd en de piekhelmen hebben altijd een vizierklep ter hoogte van het voorhoofd en vaak ook achteraan de nek. De top van de bol is afgewerkt met een metalen piek of bol. Piekhelm is de vertaling van het Duitse begrip "Pickelhaube".

Over het algemeen is dit de vergelijkende studie en de analyse van de kenmerken van dingen, inclusief het classificeren op basis van gemeenschappelijke eigenschappen; omvat ook de analyse naar de herkomst en betekenis van bijbelse figuren, vooral bij het vergelijken van het Oude en het Nieuwe Testament.

Open helmen die worden gekenmerkt door een amandel- of peervormige helmkap, meestal met een korte piek erop en een smalle, platte bovenrand.

Pieken met een zeer lange schacht van zo'n 5 tot 8 meter, een korte bladvormige ijzeren kop en een ijzeren punt aan het achterste uiteinde die in de grond kon worden gestoken om een aanstormende vijand tegen te houden; in de Oudheid gebruikt door de Macedonische infanterie.

Verwijst naar de stijl in de Japanse huisarchitectuur die voornamelijk werd gebruikt voor de vorstelijke huizen van de aristocratie. Deze stijl bereikte haar piek tijdens de Hein-periode (794-1185). De naam is ontleend aan de shiden, of centrale hal die is opgericht in het midden van het bouwwerk, gericht op het zuiden. In het oosten, westen en noorden zijn paviljoens of bijgebouwen met puntdaken, verbonden door overdekte, geplaveide gangen en omgeven door een overdadige landschapstuin.

Officierspieken met een kop als die van diverse ander stokwapens, maar meestal met een brede, puntige kling met een ronde basis en vaak twee puntige uitsteeksels zoals bij een partisaan, of een dwarsbalk zoals bij een everzwijnspies; gebruikt in Europa van de 18e tot halverwege de 19e eeuw door onderofficieren van de infanterie, in het bijzonder door Engelse sergeanten.

Een vroeg procedé voor de reproductie van foto's op basis van een negatief, dat rond de jaren negentig van de 19e eeuw in Frankrijk werd ontwikkeld. Het raakte in onbruik toen eenvoudigere technieken met autotypierasters beschikbaar kwamen. Voor de typogravure werd de drukplaat gegoten uit een lichtgevoelig gelatinereliëf, gevormd door het bloot te stellen aan zonlicht door een negatief en vervolgens uitgewassen. Het afgietsel bevatte veel verhoogde pieken van verschillende grootten, waarvan de gelatine werd weggespoeld in verhouding tot de mate van belichting. Deze pieken konden als bij de boekdruk worden gerold met inkt, waardoor een reeks punten ontstonden die zorgden voor de illusie van tintverloop.

Cirkelvormige of bijna cirkelvormige lobben die de binnenzijde van een grotere boog raken, zoals bij een gewelf, of die bijeenkomen in uitstekende pieken.

Hard, zilverachtig wit gietijzer of piekijzer waarvan de koolstof vrijwel volledig is gebonden. Kan ook verwijzen naar dunne ijzerplaten met een laag tin.