Afwerkingspleister dat de weerkaatsing van geluid moet tegengaan en geluid dempt.

Bepaalde soort gips dat zo is bereid dat het geschikt is om te gieten en te beeldhouwen; het is fijnkorrelig, vochtopnemend en schitterend wit, wordt langzaam hard en kan fijn worden bewerkt.

Speciaal gipspleister gemengd met kalkplamuur, waarmee gepleisterde oppervlakken worden afgewerkt.

Materiaal zoals pleister of modder dat met gevlochten rijswerk wordt gebruikt als bouwmateriaal.

Verwijst naar zacht, plastisch materiaal dat kan worden uitgerold of uitgestreken op een muur, plafond of ander oppervlak waarop het vervolgens verhardt. In de context van kunst en architectuur verwijst het meestal specifiek naar een mengsel van water, kalk en zand, vaak in combinatie met andere materialen zoals dierenhaar, waardoor het materiaal meer kracht, textuur en - als het oppervlak daarna wordt geschilderd - poreusheid krijgt.

Personen die pleisterwerk – meestal een mengsel van kalk, zand en water – aanbrengen op muren, plafonds of andere oppervlakken, waarop vervolgens eventueel muurschilderingen worden aangebracht.

In de context van kunst en architectuur het aanbrengen van pleisterkalk - dat hoofdzakelijk bestaat uit kalk, zand en water - op een oppervlak. In de context van architectuur in het algemeen wordt de pleisterkalk met weidse elegante streken aangebracht op muren of plafonds, om te komen tot een dichte, stevige en snel drogende bedekking. In de context van fresco's of andere muurschilderingen wordt de pleisterkalk met kracht aangebracht met korte, stampende slagen, om te komen tot een meer poreuze bedekking als voorbereidende ondergrond voor schilderwerk of extra lagen pleisterkalk.

Alle gangbare soorten muurpleister, die verschillende hoeveelheden gips bevatten.

Pleistergereedschap met lange, draadachtige tanden. Wordt gebruikt om een oppervlak van onverhard gips in te krassen zodat de volgende deklaag goed kan hechten.

Buitencafés of buitenherbergen. Te onderscheiden van andere drinkgelegenheden (bijvoorbeeld cafés of bars) doordat ze meer op het buiten zijn gericht en op gezinnen met kinderen.

Platte stukken metaal of hout met aan de onderkant een houten handvat. Worden door stukadoors gebruikt om pleister of metselspecie te dragen.

Machinaal aangedreven, draagbare pompen die pleister met een slang op het te bepleisteren oppervlak spuiten, zonder gebruik te maken van pleisterplanken of troffels.

Ruitvormige troffels die worden gebruikt om naden in metselwerk te voegen of opnieuw te voegen.

Pleister van kalk vermengd met schelpen of kiezelstenen, waarmee de buitenkant van gebouwen wordt afgewerkt, gewoonlijk door het pleister met een troffel krachtig tegen de muur te smijten.

Pleister met fijngemalen hoogovensintels als aggregaat.

Met vezels (als manillahennep of sisal) versterkt pleister of pleister met een ondergrond van doek. Wordt hoofdzakelijk gebruikt als afwerking en voor kroon- of deklijsten.

Voorwerpen met rechte kanten die worden gebruikt om bij pleisterwerk hoeken te vormen en af te bakenen.

In metselwerk, de laatste behandeling van voegen door middel van het bepleisteren van metselspecie of het aanbrengen van een plamuurachtige vulling in de voegen.

Techniek voor het vervaardigen van muurschilderingen, waarbij met sneldrogende, kalkbestendige waterverf op een nog natte laag pleisterkalk wordt geschilderd.

De techniek van het muurschilderen op gedroogde pleisterkalk, of het retoucheren van een fresco als deze is hard geworden.

Handgereedschap dat wordt gebruikt om een bepleisterd oppervlak af te werken.

Pleistergereedschap dat voornamelijk wordt gebruikt om druk toe te passen op de binnenhoeken om materiaal af te werken voordat het is uitgehard.

Lijmachtige materialen die worden gebruikt om poriën te dichten in oppervlakken als papier, textiel, leer of pleister.

De tweede pleisterlaag bij het prepareren van een muur voor een fresco; wordt aangebracht over de ruwe pleisterlaag en onder de intonaco.

Het oppervlak, als het geen metselwerk is, waar pleisterwerk op wordt aangebracht; wordt gemaakt van verscheidene materialen waaronder metaalgaas, gipsplaat of ander materiaal waar het pleisterwerk voldoende mee kan hechten.

Verwijst naar een bouwkundige stijl in de Engelse Midlands die zich kenmerkt door uitgebreid vakwerk waarbij het hout zwart is gebeitst en geordend in geometrische patronen. Het pleisterwerk tussen het houtwerk is wit geschilderd.

Boerderij, die veel in het Franse departement de Vendée voorkomt, met begane grond en één verdieping met rieten dak en gepleisterde muren

Troffels die precies het tegenovergestelde zijn van binnenhoektroffels. Worden gebruikt om buitenhoeken te bepleisteren.

Te gebruiken voor barstjes of scheurtjes in het oppervlak van gehard of gedroogd materiaal, zoals vernis, beton, pleister, verf of keramisch glazuur. Het is soms ondoorzichtig, waardoor het onderliggende oppervlak meestal niet te zien is.

Blokvormig appartementengebouw van twee of drie verdiepingen zonder lift, gewoonlijk bepleisterd en met een overdekte parkeerplaats op de begane grond. Deze gebouwen waren in de jaren vijftig en zestig populair in Los Angeles, en omdat ze zoveel werden gebouwd, zag men ze op zeker moment als symbool van stedelijke verloedering. Later beschouwde men ze als esthetisch interessant en als typische voorbeelden van moderne kitsch uit het midden van de vorige eeuw, want veel dingbats hebben themanamen en specifieke versieringen.

Pleistergereedschap van zeer flexibel koolstofstaal. Worden gebruikt bij het afwerken van pleister.

Materiaal als gipspleistermortel of een mengsel van fijn zand en gipspleistermortel, dat wordt gebruikt voor de laatste laag van een gepleisterde muur.

Schilderingen vervaardigd met hulp van de frescotechniek, een muurschildertechniek waarbij in water opgeloste, permanente pigmenten op een natte laag pleisterkalk worden aangebracht.

Pleister dat in Perzië voor sierwerk werd gebruikt.

Het herstellen van een beschadiging in een bepleisterde muur of in muurschilderingen door het beschadigde gedeelte uit te graven en het gat te vullen met plastieke kalkmortel, Parijse kalk, Keene's cement of ander, soortgelijk materiaal.

Verwijst naar de cultuur van de Ghandara-regio in India, het gebied tussen de rivier de Boven-Indus en Kabul, onder de Kushana-dynastie; deze term verwijst met name naar de boeddhistische architectuur en beeldhouwkunst van de 2de tot en met de 6de eeuw n. Chr. De stijl ervan weerspiegelde de kosmopolitische connecties van zijn begunstigers en werd in hoge mate beïnvloed door de 2de-eeuwse Hellenistische kunst van Egypte en Syrië. Op zijn beurt was deze Ghandara-stijl een stimulans voor andere kunststijlen in Centraal-Azië, Wei China en Japan. Gandhara-kloosters en stoepa's waren zeer sierlijk, met westerse decoratieve elementen zoals acanthus-kapitalen, Hellenistische komediemaskers en putti. De stoepavorm zelf veranderde in Gandhara: de koepel werd hoger, de balustrades groter en fijner afgewerkt en de gelaagde paraplu-eenheid werd uitgebreid totdat deze uittorende boven de hele structuur. Gebeeldhouwde figuren waren gewoonlijk zwaar gedrapeerd in toga-achtige kledij en hun musculatuur werd meestal met nadruk weergegeven; beeldhouwwerken werden meestal gepleisterd en levendig beschilderd. Tegelijk met beeldhouwers in Mathura vervaardigden Gandhara-beeldhouwers een boeddha-icoon voor het in opkomst zijnde boeddhistische geloof; ook droegen ze bij aan de ontwikkeling van het beeld van Bodhisattva. Een groot aantal Gandhara-beelden is bewaard gebleven, alle heel homogeen in stijl. Belangrijke locaties bevonden zich in Shahji-ki Dheri, Takht-i-Bahai, de Taxila-regio, Sar Dheri en Sahr-i-Bahlol. Het uiterste noordwestelijke gedeelte van Gandhara strekte zich uit tot wat nu Afghanistan is; Religie en kunst in Gandhara-stijl bleven in die regio floreren tot ten minste de 8ste eeuw.

Messen met een lemmet dat meestal aan één kant gebogen en aan de andere kant recht is, die worden gebruikt om pleister aan te brengen en glad te maken.

Platte, onbuigzame stukken staal met rechte of getande kanten. Worden gebruikt voor toepassingen als het gladmaken van pleister of klei.

Combinaties van bijl en hamer, met een breed lemmet en een gekerfd onderdeel om spijkers te trekken; berekend op zwaar werk. Worden gebruikt om hard pleisterwerk af te hakken en ander zwaar werk te verrichten.

Pleistergereedschap dat wordt gebruikt om oppervlakken te prepareren voor een toplaag, door uitstekende delen af te platten, hoeken schoon te maken en te schuren.

Troffels met twee oppervlakken die samen een rechte hoek vormen. Worden gebruikt om pleister of beton in een hoek af te werken.

Pleistertroffels met een V-vormig blad waarmee hoeken kunnen worden bewerkt.

Stijl uit Los Angeles die allerlei ongelijksoortige stijlen met elkaar combineert, zoals Georgian, Federal en Regency, met ontwerpen die doen denken aan Hollywood-glamour. In de architectuur wordt de stijl gekenmerkt door het gebruik van hoekige en modernistische vormen, gepleisterde muren en een verbinding tussen binnen- en buitenruimten via Franse of glazen deuren. Voor meubilair en ontwerp worden meestal levendige prints gebruikt, afgewisseld met wit en goud.

Gewoon gietpleister bestaande uit 100 delen vaste stof en 45 delen water.

Schijfvormig amulet gemaakt uit bepleisterd linnen dat door de Oude Egyptenaren onder het hoofd van een mummie werd geplaatst om de overledene te beschermen in het hiernamaals. Op de amulet werden afbeeldingen en spreuken aangebracht.

Verwijst naar de illusie-effecten op twee- of driedimensionale kunstwerken waarin het uiterlijk van houtnerf wordt gesimuleerd. In interieurs kunnen panelen van vurenhout en andere goedkope zachte houtsoorten worden beschilderd om dure houtsoorten zoals eiken, noten en ceder te imiteren. Ook pleister of behang kan worden beschilderd met een houtnerfstructuur. De term kan ook verwijzen naar meubels of andere voorwerpen, meestal bedoeld voor buitengebruik in een tuin, waarbij de voorwerpen lijken te zijn gemaakt van boomtakken of -stronken, zowel in hun driedimensionale vorm als in het oppervlak met een imitatiehoutnerf.

Verwijst naar de illusie-effecten op twee- of driedimensionale kunstwerken of in de architectuur waarin het uiterlijk van marmer wordt gesimuleerd met schilderwerk. Zo kunnen pilaren of panelen van hout of pleister worden beschilderd om de kleur en de nerf te imiteren van marmer, dat een kostbaarder en begerenswaardiger materiaal zou zijn. Te onderscheiden van 'scagliola', waarin het marmereffect wordt bereikt door pigment direct door het natte cement te mengen en de pleister vervolgens op het oppervlak aan te brengen.

De bovenste pleisterlaag in fresco, waar de schilder de afbeelding op aanbrengt terwijl het nog nat is.

Specifieke bouwstijl van de Zuid-Afrikaanse Kaapprovincies, die zich met name heeft ontwikkeld in de periode tussen 1652 en het einde van de overheersing door de Verenigde Oost-Indische Compagnie in 1796 en een generatie daarna. Er zijn zelfs nog voorbeelden uit 1874 bekend. Kenmerkende elementen zijn de geveltoppen voor en achter, de steile rieten daken met een spanwijdte van circa zes meter, en dikke muren van puin, klei of zachte bakstenen, die vervolgens zijn gepleisterd en witgekalkt.

Houten of metalen bakken die meestal V-vormig zijn, een lang handvat hebben en aan één kant open zijn. Worden gebruikt bij metselwerk om pleister of plamuur naar de metselplank te dragen.

Stopverf die bestaat uit kalk die met water is geblust en gerijpt, vaak vermengd met zand of marmerstof om de verschillende morteltypen te maken die worden gebruikt voor de pleisterondergrond voor fresco's.

Aanduiding voor halfronde, kapachtige koepels. De term is van toepassing op kleine semi-koepels zonder trommel of lantaarn, op kleine lage koepels die in het plafond van een kamer worden gebruikt om meer stahoogte te verkrijgen, op kleine koepels waarin geen oculi zitten, en koepelachtige oppervlakken van pleisterwerk die in dubbelwandige koepels zijn opgehangen en vaak zijn versierd.

Een holle steen gebruikt voor de aanzetting of de bekleding aan de binnenkant van een muur; heeft meestal de afmetingen van een normale steen en een gegroefd of gekerfd oppervlak om pleisterwerk te vergemakkelijken. Het draagt geen extra gewicht.

Draagbare plankjes waarop men rechtstreeks tekent of schrijft, of die men gebruikt als platte, harde onderlegger voor ander materiaal zoals papier. Die waarop rechtstreeks wordt geschreven bevatten meestal een laagje klei, pleister of was waarin de letters of afbeeldingen worden gekerfd met een stift.

Divers gereedschap dat wordt gebruikt om een bepleisterd oppervlak af te schrapen om de hechting van de volgende deklaag te vergroten.

Verwijst naar de stijl die in verband wordt gebracht met Laos, in het dal van de bovenloop van de Mekong. In de hybride stijl zijn Thaise, Myanmarese, en Khmer-invloeden te herkennen. De basis van de kunststijl van deze regio ligt in de religie en traditie, met boeddhistische en hindoeïstische iconografie en verhalende reliëfpanelen die wortelen in Theravada-boeddhistische en hindoeïstische principes. Kenmerkend voor volkskunst in deze stijl zijn manden, hout- en ivoorsnijwerk en zilver- en goudwerk. Kenmerkend voor architectuur in deze stijl zijn tempels naar model van Khmer-tempelbergen met schuine, trapvormige daken met kleine vlakke dakpannen, en de wihan, een rechthoekig gebouw met een altaar met boeddhistische afbeeldingen. In de beeldhouwkunst is deze stijl grotendeels toegepast voor het afbeelden van Boeddha in koninklijke gewaden. Beeldhouwwerken zijn vervaardigd uit brons, gelakt hout en soms steen en zijn versierd met ingelegd glas of paarlemoer. Bas-reliëfs zijn zeldzaam en worden meestal aangetroffen als houten wandbekleding, hoewel er ook muurtaferelen bekend zijn in kalkmortel, pleisterwerk of cement. Kenmerkend voor textielkunst in deze stijl zijn zijden stoffen met ikat- en ingeweven patronen met stippen en geometrische en zoömorfe motieven.

Een constructie die bestaat uit rechtopstaande palen of staken die met twijgen of boomtakken zijn ingevlochten en die zijn bepleisterd met een mengsel van klei of stro.

Pleistertroffels waarvan de randen omhoog staan. Worden gebruikt om pleister in hoeken af te werken.

Tegel waarvan één kant zo is gevormd dat deze op de voorkant of het uiteinde van een baksteen lijkt. Zeer populair tussen 1784 (het jaar waarin de 'brick tax' (baksteenbelasting) in Engeland werd ingevoerd) en 1850 (toen deze belasting weer werd afgeschaft). De tegels werden aan latten bevestigd op een houten frame of ander soort muur, of soms ook gezet in een pleisterlaag over keien of kiezels heen.

Bladmetaal dat is ingesneden en uitgerekt om een gaaswerk te vormen; wordt gebruikt voor gewapend beton of voor het optrekken van gepleisterde muren.

Geselecteerd zand dat wordt gebruikt in beton, mortel, pleisterwerk en voor het leggen van stenen.

Een in de tweede helft van de zestiende eeuw veel voorkomende frescotechniek waarbij er werd geschilderd op gedeeltelijk droog pleisterwerk met verfsloffen waaraan kalk was toegevoegd om hun aanhechting te versterken.

Kleine, ondiepe, afgedekte doosjes, in het algemeen rond of ovaal, die vroeger gebruikt werden om pronkpleistertjes in te bewaren die op het gezicht werden gedragen, in de mode in de 17e en 18e eeuw.

Verwijst naar de stijl in de architectuur en decoratieve kunsten die zich in Spanje en Portugal ontwikkelde in de periode dat de Moren geleidelijk de macht over het Iberische schiereiland verloren, grofweg tussen de 12de tot de 15de eeuw. De term is ontleend aan het Arabische woord voor vazal en werd oorspronkelijk gebruikt voor het werk dat door moslim-ambachtslieden werd uitgevoerd voor christelijke meesters in baksteen, pleister, hout en tegelwerk. Tegenwoordig wordt de term gebruikt voor alle laat-Middeleeuwse Spaanse werken in de islamitische traditie, waaronder boekbindkunst, textiel, keramiek, ivoorkunst, meubelen en ingelegd hout en metaal. De stijl kenmerkt zich door de moslimvormen en –motieven zoals arabesken, Koefische inscripties, stalactitisch werk, azulejo-werk en hoefijzerbogen.

Stijve pasta, vaak bestaande uit pleister en verpulverde steen, die wordt gebruikt om gaten te vullen of oneffenheden weg te werken in steen of hout.

Lange, getande platen die worden gebruikt om pleister af te vlakken en in te krassen, ter voorbereiding op de volgende deklaag.

Een pasta die wordt gebruikt om gaten en scheuren in pleisterwerk, wandplaat, hout of andere oppervlakken op te vullen.

In pleisterwerk de vorming van kleine, kegelvormige gaten tot een halve centimeter in doorsnede; veroorzaakt door het uitzetten van kalk of extern materiaal. Dit verschijnsel doet zich voor tussen drie maanden en een jaar nadat het pleister is aangebracht.

Verwijst naar de periode van circa 7.000 tot 5.000 v. Chr. in de Levant. De periode kenmerkt zich door grote staande beelden van mensen, gedecoreerde, gepleisterde schedels en een lithische industrie.

Staven of stampers die bij pleisterwerk worden gebruikt om vezels door kalkmortel te mengen.

Pleistergereedschap dat bestaat uit een houten arm die met één kant aan een middenstuk vastzit en daar omheen draait.

Schildertechniek die af en toe werd toegepast in de 19e eeuw, en waarbij gebruik werd gemaakt van in water aangemengde pigmenten die op pleisterwerk werden geschilderd, en waarop een deklaag van waterglas (een oplossing van kalium- of natriumsilicaat) werd aangebracht.

Schuurgereedschappen die ongeveer 1,20 meter lang zijn, meestal van hout of aluminium zijn gemaakt en één of twee handvatten hebben. Worden gebruikt door beton- en pleisterwerkers bij voorbereidingswerk als schuren en vlakmaken.

Een uitermate duurzame verf waarvan het oplosmiddel hoofdzakelijk bestaat uit waterglas; wordt vooral gebruikt voor het verven op mortel, en soms op droog pleister. Is nauwelijks te onderscheiden van echt fresco.

Procedé voor het verwijderen van een frescoschildering van de muur door de pigmentlaag en een intonacolaag te verwijderen. Doek wordt vastgelijmd op het geschilderde oppervlak en wanneer het droog is worden doek, schildering en bepleistering van de muur gehaald.

Het procédé waarmee een fresco wordt verwijderd wanneer het pleisterwerk waarop het is geschilderd, ernstig is beschadigd; de kleurlaag wordt verwijderd met sterke lijm zonder daarbij grote hoeveelheden pleister mee te nemen.

Gereedschappen die meestal van hout, aluminium of magnesium zijn gemaakt en worden gebruikt bij het af werken, om van onverhard beton, pleister of stucwerk een relatief gelijkmatig maar nog steeds open laag te maken.

Pleistergereedschap zoals stoffen of kurken schuurborden. Worden gebruikt om structuur aan te brengen in pleister.

Type licht, plooibaar pleisterwerk, gemaakt van ongebluste kalk, gemengd met marmerpoeder en lijm en soms versterkt met haar. Het droogt minder snel dan gewoon pleisterwerk en is daardoor geschikt om sculpturen en architectonische decoraties te maken, zowel binnen als buiten. Verschilt van het meeste andere pleisterwerk, dat gemaakt wordt van calciumsulfaat in plaats van ongebluste kalk zoals stucwerk, en dat veel sneller droogt.

Wordt gebruikt in verband met het bepleisteren van muren. Het betreft het creëren van een isolerende ruimte van enige centimeters tussen een buitenmuur van een gebouw en de deklatten van een bepleisterde muur.

Verwijst in specifieke zin naar ambachtslieden die decoratieve gebeeldhouwde oppervlakken en gebeeldhouwde details voor muren en plafonds in pleisterwerk vervaardigen en aanbrengen. Verwijst ook in het algemeen naar personen die stucwerk aanbrengen op oppervlakken, niet noodzakelijk met bepaalde (gebeeldhouwde) vormen.

Gebouwen die in sommige tempelcomplexen van esoterisch-boeddhistische stromingen de pagode vervingen. Letterlijk betekent de term ���pagode met veel juwelen', ���pagode met veel lagen' of ���toren met veel schatten'. Ze werden in Japan geïntroduceerd tijdens de Heian-periode (794-1185). Kenmerkend is de witte, bepleisterde halve bol op een vierkante fundering. Een bekend voorbeeld is de Ishiyamadera-pagode in Otsu, bij Kioto, gebouwd in 1154.

Wordt alleen gebruikt voor derwisj kloosters; gebruik 'hospitiën' voor pleisterplaatsen voor islamitische pelgrims.

Een hard, sneldrogend pleister dat wordt verkregen uit rivierslib; wordt in de Sahara gebruikt voor bouwstenen, als specie en om mee te berapen.

Plat handgereedschap met een breed stalen blad. Worden gebruikt om pleister of metselspecie aan te brengen, uit te spreiden of te bewerken, of om het oppervlak van ongevormd beton glad te maken.

Verwijst naar de islamitische kunst en architectuur van de Tuluniden-dynastie, die in 868 werd gesticht door Ahmad ibn Tulun, een gouverneur van Egypte die ook Syrië onder zijn gezag bracht. Hij was tevens de eerste bewindvoerder die Egypte onafhankelijk maakte van de Abbasidische kaliefen. De dynastie was welvarend, maar bestond slechts korte tijd en werd in 905 omvergeworpen door Abbasidische strijdkrachten. Buiten de hoofdstad, in Fustat, bouwde Ahmad een moskee die bekend staat als de 'Moskee van Ibn Tulun' en die wordt beschouwd als een van de meesterwerken van de middeleeuwse islamitische architectuur; de materialen en het ontwerp van de moskee weerspiegelen de toenmalige architectuur van het Abbasidische hof in Samarra. De kunst van de Tuluniden-dynastie staat ook bekend om het beeldsnijwerk in hout, rotskristal en pleister, dat duidelijk was geënt op de afgeschuinde stijl van Samarra, maar daarnaast ook afbeeldingen van vogels tussen de abstracte motieven toonde. De productie van keramiek en textiel kende ook een bloeitijd onder het mecenaat van de Tuluniden, hoewel van deze objecten, net als van het Tulunidische beeldsnijwerk, slechts fragmenten bewaard zijn gebleven.

Benodigdheden, zoals pleisters en zwachtels, die worden gebruikt om zweren, wonden of andere letsels te verbinden of te bedekken.

Een geraamte van gevlochten twijgen, palen of takken; wordt samen met pleister gebruikt als een bouwmateriaal.

Fijne, witte klei gemengd met kalk; wordt voornamelijk als bouw- en pleistermateriaal gebruikt en voor sculpturen.