Ruwe, gebroken stenen of bakstenen.

Aanduiding voor glooiend, waaiervormig sediment dat door een waterstroom wordt afgezet waar deze een nauw stroomgebied of een hoogvlakte verlaat en uitloopt in een laagvlakte of een brede vallei.

Wordt gebruikt voor heuvels van aarde die zijn opgeworpen als oriëntatiepunten, monumenten of als bases voor andere bouwwerken; gebruik 'tells' voor hopen aarde en ander puin die ontstaan zijn als gevolg van opeenvolgende bewoning. Gebruik 'grafheuvels' voor dergelijke constructies opgeworpen over een graf.

De snelle benedenwaartse beweging onder invloed van de zwaartekracht van een rotsmassa, aarde of puin dat een helling kunstmatig heeft opgehoopt.

Een mengsel van zand, grind, puin of andere aggregaten dat bijeen wordt gehouden door een verhard cementmengsel.

Ruw metselwerk of steenwerk, opgebouwd uit puin.

Tractors met rupsbanden die worden gebruikt voor het wegduwen van puin om een gebied te ontruimen.

Specifieke bouwstijl van de Zuid-Afrikaanse Kaapprovincies, die zich met name heeft ontwikkeld in de periode tussen 1652 en het einde van de overheersing door de Verenigde Oost-Indische Compagnie in 1796 en een generatie daarna. Er zijn zelfs nog voorbeelden uit 1874 bekend. Kenmerkende elementen zijn de geveltoppen voor en achter, de steile rieten daken met een spanwijdte van circa zes meter, en dikke muren van puin, klei of zachte bakstenen, die vervolgens zijn gepleisterd en witgekalkt.

Zelfaandrijvende elektrische apparaten, die worden gebruikt voor het afgraven of laden van puin.