Objecten, bijvoorbeeld delen van een lichaam en kledingsstukken of persoonlijke gebruiksvoorwerpen, die toebehoorden aan of werden geassocieerd met een heilige, martelaar of een ander heilig persoon en die worden bewaard en vereerd.

Reliekhouders in de vorm van een rechthoekige kist. Soms zien ze eruit als een gebouw en hebben ze een dakvormige bovenkant.

Afgescheiden ruimten of kapellen waarin belangrijke relieken staan opgesteld, vaak direct achter het altaar. Geen Nederlands equivalent. Zie 'kapellen'.

Gewijde altaarbedekkingen van linnen of zijde die relikwieën bevatten; gebruikt door de oosters-orthodoxe kerk.

Boeddhistische familiealtaren of relikwieënkasten, meestal in Japanse huizen, maar ook in tempels. Gewoonlijk een vrijstaande kast met twee deuren waarin men de aandenkens aan overleden voorouders en voorstellingen van godheden bewaart. Tijdens dagelijkse rituelen offert men bij de butsudan wierook, kaarsen en bloemen.

Kleine glazen openingen in een relikwieënkist waardoorheen men de relikwieën kan zien.

Plaatsen waar aanbidding plaatsvindt van een beeld, afbeelding, heilige, heiligheid of andere gewijde objecten. Gebruik 'reliquiaria' voor houders voor het bewaren van relikwieën van heiligen.

Grote bedekkingen van stof tijdens de periode van de bedevaart gebruikt voor de Ka'ba bij de de Grote Moskee in Mekka en waarop citaten uit de Koran zijn ingeweven of geborduurd. Ze worden elk jaar vervangen en na de ceremonies in stukken gesneden en uitgedeeld als relikwieën.

Verwijst naar de periode waarvan de productie analoog is aan artistieke modellen van de Khmer die werden ontwikkeld in het gebied van het huidige Cambodja. In de architectuur kan deze periode worden onderverdeeld in drie subperioden: van de 7de tot de 9de eeuw grijpt deze periode terug op pre-ankorese Khmer-stijlen en wordt er gebruikgemaakt van constructies van baksteen, vierkante torens, sanctuaria met redans en hoekpilasters, met een draagsteen ondersteunde gewelfdaksystemen en met behulp van gegoten basementen met ingangen aan de oostzijde en blinde deuren aan de overigen drie zijden. Van de 10de tot de vroege 13de eeuw laat deze periode intensievere Khmer-invloeden zien en wordt ze gekenmerkt door de Prasat Wat Prang (10de eeuw) en Prasat Ban Chang, die beide stenen torens bevatten, met zandstenen deurkozijnen op een noord-zuidas, pilasters en drielobbige lampnissen, en door de Prasat Phra en Prasat Phanom Wan, die beide worden gekenmerkt door vestibules en mondops met relikwieën of Boeddha-afbeeldingen. Vanaf de late 13de tot de 14de eeuw ontwikkelde de architectuur regionale artistieke elementen, maar met behoud van traditionele Khmer-iconografie. Tempels in deze latere stijl worden gekenmerkt door laterietconstructies, uitgebreide sanctuaria die zijn gewijd aan Boeddha en bodhisattva’s, de prang, een karakteristieke Thaise constructie die wordt gekenmerkt door de opwaartse uitrekking van de kogelvorm van het klassieke Khmer-torensanctuarium en verdere variaties op de mondop en de vierkante toren met redans. In de keramiekproductie wordt deze periode gekenmerkt door voornamelijk platte, bruin- of groengeglazuurde werken met gegraveerde geometrische ontwerpen en modellering van dierlijke vormen op kruiken en potten.

Verwijst naar onderscheiden vertrekken in tempels of kerken. In klassieke tempels waren deze vertrekken de verblijven van de 'pastophori', leden van een priesterorde die de relikwieën van de goden meedroegen in processies. Volgens de overlevering had ook de tempel in Jeruzalem zulke vertrekken, reden waarom de term ook verwijst naar ruimten die een nabootsing van deze vertrekken zijn en zich gewoonlijk bevinden aan weerszijden van de bema in klassieke kerken of moderne Grieks-orthodoxe kerken.

Draagbare baldakijnen die men gebruikt tijdens processies om een heilig persoon of object te beschermen. Bij katholieke ceremonies hangt men dergelijke baldakijnen boven het Heilige Sacrament, de heilige oliën op Witte Donderdag, relikwieën of een beeld.

Houders voor het veilig stellen of tentoonstellen van relikwieën van heiligen, in formaat uiteenlopend van kleine doosjes tot grote objecten, soms in de vorm van de ingesloten relikwie.

Houder, gewoonlijk van goud, zilver of een ander edelmetaal, waarin men relikwieën bewaart, de overblijfselen van een heilige of een heilig object. Reliekmonstransen hebben een opening of een doorzichtige buitenkant en soms een horizontale cilinder van bijvoorbeeld glas of kristal waardoor men het aanbeden object kan zien. Voor houders die specifiek zijn bedoeld om de heilige hostie uit te stallen gebruikt men de term ���monstrans'.

Heiligdommen die klein zijn in omvang en bedoeld voor persoonlijk gebruik. Hier inbegrepen zijn persoonlijke heiligdommen voor de traditionele rituele en religieuze devotionele doeleinden, daterend uit de oudheid tot de moderne tijd in vele culturen. Ook inbegrepen zijn moderne werken, gemaakt in de vorm van devotionele heiligdommen: voorbeelden zijn persoonlijke heiligdommen gemaakt volgens de New Age esthetiek en heiligdommen ontworpen als op zich zelf staande ambachtelijke objecten, gemaakt om kleine snuisterijen of andere objecten zonder religieuze betekenis weer te geven. Voor grote heiligdommen, gebruik 'heiligdommen (bouwwerken).' Voor relatief kleine heiligdommen met heilige relikwieën, zoals de relieken van een heilige, gebruik 'reliquiaria.'

Wordt gebruikt voor holtes in altaren of altaarstukken waar relikwieën in bewaard worden.

Relikwieënzaal, waar men boeddhistische relikwieën bewaart en vereert. De bekendste bevindt zich in de Engakuji-tempel in Kamakura.