Glas met een donkerrode kleur die wordt geproduceerd door middel van een neerslag van goud of koper.

Een rode variant van het mineraal korund, dat als halfedelsteen tot de beste edelstenen wordt gerekend. Robijnen die de verkeerde kleur hebben worden gebruikt voor lagers in horloges en instrumenten.

Glas met een robijnrode kleur door de aanwezigheid van colloïdaal goud, cadmium seleniet of koper- en zinksulfide.

Variabele kleur die varieert van donker- of dieprood tot dieppaarsachtig rood.

Een term gebruikt voor kunstglas, bestaand uit één laag, ontwikkeld door de New England Glass Company in 1883. De kleuren variëren van licht geelbruin tot donker robijnrood, waarbij rode delen worden verkregen wanneer een deel van het glas opnieuw wordt verhit en de gouden deeltjes in het glas een robijnrode kleur aannemen.

Natte collodiumprocédé, waarbij de opname op een natte collodiumplaat gemaakt wordt en het negatief na ontwikkeling wordt gebleekt en tegen een zwarte achtergrond geplaatst, waardoor de indruk van een positief ontstaat. Soms werd het beeld gemaakt op robijnglas.

Permanent pigment dat afhankelijk van de omstandigheden in kleurschakering kan variëren van oranje tot dieprood. Het is een onstabiele kristallijne vorm, die zwart wordt als het pigment wordt gemengd met loodpigmenten. Het wordt gebruikt in verf en voor het kleuren van robijnglas. Het is in 1847 in Schotland uitgevonden en gepatenteerd door Murdock en werd in de jaren twintig van de 20ste eeuw vervangen door cadmiumrood.

Verwijst naar de periode en de stijl rondom de cultuur van het eiland Bali. De stijl vormt een afspiegeling van de rijke religieuze en politieke geschiedenis en is beïnvloed door het hindoeïstische saivisme, het boeddhisme, de islam, voorouderverering, tantrische riten en het animisme. In de stijl staan het geloof in reïncarnatie en de thematische idee van de nietigheid van de mens ten opzichte van de natuur centraal. In de schilder- en tekenkunst manifesteerde de stijl zich in afbeeldingen op rotswanden en later, toen Europese invloeden zich deden gelden, in naturalistische en romantische schilderijen in krijt, olieverf of gouache waarop gestileerde dierlijke en menselijke figuren werden afgebeeld met twee of drie horizons op de achtergrond. Beeldhouwwerken kenmerken zich door stenen constructies die Balinese vorsten als goden voorstellen, dierlijke en demonische figuren, en hindoeïstische en boeddhistische standbeelden. Voor beeldsnijwerken werd ook gebruik gemaakt van been en schildpad. In de keramiek werd deze stijl gebruikt voor aardewerken gebruiksvoorwerpen en abstracte beeldjes van zowel menselijke als mythische figuren. Sieraden als armbanden, halskettingen, zegelringen, krissen, hoofdtooien en haarspelden werden vervaardigd met robijnen, barokparels, ivoor en bloedkoraal, waarbij technieken als drijven en repoussé werden toegepast. De hofsieraden in deze stijl zijn voorzien van complexe iconografie.

Diep, doorzichtig, robijnrood karmijnpigment met een blauwige zweem, dat wordt gemaakt van kermes: een natuurlijke kleurstof afkomstig van insecten. Karmijn, een beter pigment dat in de 16e eeuw werd geïntroduceerd, werd de belangrijkste concurrent ervan.

Te gebruiken voor edelstenen waaraan men een grotere waarde toekent dan aan andere soorten, vooral diamant, saffier, smaragd, robijn en soms parel.

Een harde steen, meestal robijn of saffier, die voornamelijk wordt gebruikt voor lagers en impulspennetjes in apparatuur en voor grammofoonnaalden.

Elke zuivere edelsteen behalve de robijn, die een variëteit is van de korund.

Verwijst naar de stijl die in verband wordt gebracht met het eiland Sumba. De textielproductie in deze regio laat Sumatraanse en Indiase invloeden zien, met grote mantels (hinggi) met een ingeweven ikat-patroon, Indiase patola-ontwerpelementen en ceremoniële sarongs met ingeweven patronen. Populaire regionale motieven in het textiel zijn onder meer menselijke figuren, paarden, herten, slangen en leeuwen. De kleuren duiden op een klassenonderscheid, waarbij Turkse rode verf het meest luxe en zeldzaam is. In de edelsteenkunst wordt de stijl gekenmerkt door het gebruik van granaat, kristal, parels, amethisten, robijnen, rood koraal en ivoor. Kenmerkend voor decoratieve kunst in deze stijl zijn fijn afgewerkte kralen halskettingen en hoofdbanden.