Korte, rechte stukken of gedeelten van lijstwerk, meestal met een ronde doorsnede, die in de Romaanse architectuur het zigzag-lijstwerk vormen. ' Voor de lijst in zijn geheel wordt `zigzagpatroon' + `lijstwerk' gebruikt.

Verwijst naar pijpen die deel uitmaken van andere blaasinstrumenten, niet zijn voorzien van vingergaatjes en worden gebruikt om een enkele noot aan te houden. Als zelfstandig muziekinstrument is het gewoonlijk vervaardigd van eucalyptushout en gemiddeld anderhalve meter hoog, en wordt dan 'didgeridoo' genoemd. Wordt vaak gebruikt bij ceremonies van de Australische inheemse bevolking.

Te gebruiken voor vaartuigen met een opvallende middelste romp die wordt geflankeerd door twee ondersteunende rompen.

Krompassers die als binnen- of buitenpasser kunnen worden gebruikt en als steekpasser.

Het samentrekken of het verminderen van de omvang, voornamelijk als gevolg van temperatuursveranderingen of vocht.

Hout van de soort Catalpa bignonioides, dat licht van gewicht is en een fijne nerf heeft. Het wordt gebruikt voor het decoreren van voorwerpen en kasten.

Trompetachtige blaasinstrumenten met een conische boring, die meestal zijn voorzien van vijf kleppen. Ze werden voor het eerst in 1801 gemaakt in Wenen en kwamen tot 1840 veel voor.

De holle, voornaamste delen van vaartuigen.

Wordt gebruikt voor de gehele centrale constructie van luchtvaartuigen, waaraan de vleugels, staartassemblages en motoren kunnen worden bevestigd.

Kledingstukken uit één geheel met bijeengenomen beensluitingen en knopen of drukkers om het kruis te sluiten.

Trompetten in de vorm van een verlengde maansikkel; Europa, begin 19de eeuw.

Rokken die aan de onderkant nauwer zijn dan bij de knie, zodat de draagster met kleine trippelpasjes moet lopen, gedragen omstreeks 1912/1913.

Buisvormige trompetten waarbij het mondgat naar de as wijst.

Wordt gebruikt voor segmenten van een gewelf die aan de buitenkant worden gebruikt als ondersteuning van uitstekende delen.

Franse term die letterlijk 'het oog bedriegen' betekent en verwijst naar afbeeldingen die zo realistisch zijn dat de beschouwer zou kunnen denken dat de weergegeven objecten, taferelen, structuren of gezichtspunten echt zijn, en dus niet slechts een afbeelding. De term verwijst doorgaans naar westerse kunstwerken, meestal tweedimensionaal of in bas-reliëf uitgevoerd. Trompe-l'oeil werd reeds toegepast bij de oude Grieken en werd later verfijnd door de Romeinen. De techniek was geliefd tijdens de renaissance in Europa, en later breidde de populariteit zich ook uit naar Amerika. Er werd gebruik gemaakt van effecten zoals geschilderde hout- of marmerstructuren op muren of zuilen, illusionistische doorkijkjes omlijst door antiquiserende vensters, geschilderde lijsten rondom een stilleven of portret dat de ruimte van de beschouwer lijkt binnen te treden, en afbeeldingen van schappen of kasten met diverse objecten, gezien door een half openstaande deur. Aan het einde van de 20ste eeuw werd soms zelfs de volledige buitenzijde van gebouwen in trompe-l'oeil geschilderd.

In algemene zin: alle blaasinstrumenten, bespeeld door lipspanning, en meestal met cylindrische boring. In specifieke zin: blaasinstrumenten in moderne westerse context met een wijd mondstuk, smalle boring, kleppen en een middelgrote klankhals en klankbeker.

Boomsoort uit de trompetboomfamilie.

Genus van grote, voornamelijk bladverliezende bomen die inheems zijn in het oosten van Azië, het oosten van Noord-Amerika en West-Indië. De bomen hebben grote bladeren die voor veel schaduw zorgen en een geschikte habitat vormen voor een groot aantal vogels en andere dieren. De Latijnse naam is afgeleid van de naam van de Catawba-indianen voor deze bomen (de tribale totem). De beschrijvende botanist nam de naam verkeerd over en maakte er ���Catalpa' van.

Familie bloeiende planten met ongeveer 120 genera en 650 tot 750 soorten, voornamelijk bomen en struiken.

Gedraaide poten die op een rechtopstaande trompet lijken. Kenmerkend voor meubilair uit de William and Mary-periode.

De spiraalvormige schelp van buikpotige weekdieren; er kan op worden geblazen om geluid voort te brengen.

Snaarinstrumenten met een slanke, driekantige, spitstoelopende klankkast van dunne plankjes, kam waarvan één van de voeten een fractie boven het bovenblad hangt, waardoor de kam daartegenaan roffelt tijdens het bespelen, 1 snaar; 15de eeuw tot midden 18de eeuw.

Zij die de trompet bespelen, ook personen die dit instrument gebruiken om signalen te blazen.

Spitsen met acht zijden, waarvan vier zijden evenwijdig lopen aan de vier zijden van de torenromp.

Afbeeldingen waarbij het hele lichaam van de betreffende persoon is afgebeeld en bijvoorbeeld niet alleen diens gezicht en eventueel de buste of romp. Het model kan staan of zitten en wordt vaak levensgroot of nog groter afgebeeld.

Te gebruiken voor, gewoonlijk vrouwelijke, vruchtbaarheidsfiguren, abstract van vorm, met een schijfvormig hoofd, een hoog ovaal voorhoofd en meestal horizontale armen, een cilindervormige romp, borsten en navel; garanderen naar de overtuiging van de Asante in West-Afrika de bevruchting en een voorspoedige geboorte.

Verwijst naar een sierrand voor wandtapijten, die voor het eerst rond 1714 werd ontwikkeld in de wandtapijtenfabriek Gobelins, waarschijnlijk voor de door Coypel ontwerpen reeks Don Quichotte-wandtapijten. Alentours wordt gekenmerkt door het simuleren van een brede, overdadige damastrand rond een verhoudingsgewijs klein tafereel. De rand is doorgaans gedecoreerd met trompe l'oeuil-festoenen met linten, bloemen, dieren, koorden of vruchten.

Houten trompetten met een cilindrische of conische boring; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in de Alpen.

Koperblaasinstrumenten met kleppen behorend tot de kornetfamilie, met een altbereik; met conische boring, middelgrote klankbeker en een ongeveer twee meter lange buis, gedraaid in de vorm van een tuba, orkestrale trompet of helikon. De grondtoon is meestal Es of F.

Klassieke Griekse en Romeinse opslagvaten in velerlei verschijningsvorm, met meestal een ovale romp met nauwe hals, en met twee of meer handvatten die vanaf de opening of de hals naar de schouders op de romp lopen.

Klassen van solitair levende, vrij zwemmende manteldiertjes die in alle wereldoceanen worden aangetroffen. Ze zijn filtervoeders en hebben een vorm die enigszins lijkt op de larven van een kikkervisje. In volwassenheid behouden ze de juveniele romp en staart (pedomorfisme).

Kleine Oudgriekse flesvormige vaten met een ronde romp, meer breed dan hoog, met een bolle bovenkant en een boogvormig handvat, dat van de ene kant over de bovenkant naar een tuit aan de andere kant loopt; werd gebruikt om geparfumeerde olie uit te schenken. Askoi werden vaak meegegeven als grafgift. Ze hebben soms de vorm van een vogel.

Trompetten, bestaande uit een rechte houten buis, een flesvormige klankbeker van een kalebas; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld door de Teso in Oeganda.

Speedboten met een lichte romp en voorzien van een of meer scheepsmotoren. Hoofdzakelijk gebouwd tussen 1900 en 1910. De naam ‘autoboot’ komt oorspronkelijk uit Frankrijk, waar de eerste snelle motorboten waren uitgerust met automotoren.

Ééndelige, zeer nauwaansluitende kledingstukken, van stretchstof of gebreid, die gewoonlijk de voeten, benen en romp bedekken, en soms de armen; wordt onder andere kleding gedragen.

Delen van het menselijk of dierlijk lichaam die worden omsloten door de ribben en het borstbeen, het bovenste deel van de romp vormen en het hart en de longen bevatten.

Harnas dat de voor- en achterkant van de romp beschermt; ze zijn in de loop der tijd gemaakt van lagen linnen of leder, metalen schubben, harnasplaatjes of platen of combinaties van leder en metaal.

Leden van een subfamilie waartoe 12 levende soorten solitaire moerasvogels behoren, die verwant zijn aan de reiger maar een kortere hals en een dikkere romp hebben. Roerdompen hebben gewoonlijk een camouflagepatroon van gevlekte bruine en vaalgele strepen, en wanneer ze met hun snavel omhoog staan kunnen ze onzichtbaar worden tussen de riet- en grasstengels van hun habitat.

Lange rechte trompetachtige aërofonen met een licht conische boring gemaakt van messing of zilver en waarvan de verbindingsstukken worden verborgen met ornamentele uitstulpingen en met een wijd uitlopende klankbeker. Ze werden in de Middeleeuwen in Europa gebruikt als herautentrompetten en droegen vaak het wapen van een edelman.

Koperen blaasinstrument dat in de Ijzertijd werd gebruikt door de Kelten, gelijkend op een lange trompet die verticaal wordt gehouden en eindigt in een beker in de vorm van een dierenkop, meestal een zwijn. Werd gebruikt bij oorlogsvoering om de troepen op te hitsen en vijanden te intimideren.

Wordt gebruikt voor de voornaamste delen van landvoertuigen waarop of waarin de passagiers of de lading zich bevindt. Niet inbegrepen zijn die onderdelen die nodig zijn om het voertuig in beweging zetten. Voor de soortgelijke voornaamste delen van watervoertuigen wordt de term 'rompen' gebruikt, en voor vliegtuigen de term 'fuselages'.

Te gebruiken voor vaartuigen, meestal zeilboten, met twee even grote rompen, die boven het wateroppervlak zijn verbonden door middel van een stijve constructie.

Koreaanse trommen met dubbel vel en een gelakte romp.

Stam van gewone gewervelde dieren als vissen, amfibieën, reptielen, vogels, zoogdieren en manteldiertjes en lancetvisjes. Bijna alle chordadieren zijn actieve dieren met bilateraal symmetrische lichamen die in de lengte zijn onderverdeeld in een hoofd, romp en staart. Het belangrijkste morfologische kenmerk van chordadieren zijn de chorda dorsalis (bij embryo's), de wervelkolom en de inwendige holtes.

Verwijst naar Engels aardewerken vaatwerk met loodglazuur, met een rode romp en een bruinzwart glazuur, die vaak in de buurt van Cisterciënzer kloosters in Engeland zijn aangetroffen. Het merendeel van dit vaatwerk dateert uit het begin van de 16de eeuw. Hoewel de meeste exemplaren van vóór de ontbinding van de kloosters in 1540 dateren, bewijst een gedateerd exemplaar uit 1599 dat de productie ook daarna is voortgezet. De makers van cisterciënzer keramiek waren gespecialiseerd in bekers, maar men vervaardigde ook kannen, pelgrimsflessen, kandelaars, schotelwarmers, zoutvaten en kommen. Cisterciënzer aardewerk is meestal niet gedecoreerd, maar sommige exemplaren hebben opvallende horizontale ribben, of zijn versierd met witte engobe of rozetten of medaillons. Pottenbakkerijen waar dergelijk aardewerk werd vervaardigd, bevonden zich in Abergavenny (Monmouthshire), Tickford (Derbyshire) en Wrotham (Kent).

Europese, koperen ventieltrompetten in tenorstemming die in 1837 werden ontwikkeld, met een smalle boring en drie ventielen; werden in de 19e eeuw voornamelijk gebruikt in Franse en Italiaanse militaire kapellen.

genus waartoe verschillende soorten middelgrote tot grote duiven met een brede romp behoort.

Te gebruiken voor Oud-Romeinse handelsschepen met een bolle romp en een ronde voor- en achtersteven; zijn over het algemeen kleiner en breder dan het andere belangrijke Romeinse type handelsschip, de 'pontones'.

Algemene term die verwijst naar leden van tien of meer soorten vleeseters met een stevige gedrongen romp die behoren tot de familie der marterachtigen, aangetroffen in verschillende delen van de wereld, bekend om hun graafvermogen en soms met een of meer witte strepen op hun kop. De soorten verschillen in grootte, habitat en kleurstelling, maar alle zijn nachtdieren en hebben anale reukklieren, sterke kaken en aan hun voorpoten grote, zware klauwen waarmee ze naar voedsel graven en ondergrondse holen bouwen.

Te gebruiken voor torpedoboten die half onder water kunnen en door het Confederale leger werden gebouwd en gebruikt tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog; worden door stoom voortgestuwd en hebben een kleine, afgeschermde opening op een lange, spoelvormige romp.

De term wordt gebruikt om een ​​breed scala aan decoratieve schildertechnieken oorspronkelijk bedoeld om materialen, zoals marmer en hout met verf na te bootsen te beschrijven. Gebruik omvat vele andere decoratieve afwerkingen voor wanden en meubels, en wordt algemeen gebruikt om verschillende technieken te beschrijven in de context van interieur inrichting. Voor illusionistische schilderingen in de context van beeldende kunst gebruik "trompe l'oeil".

Te gebruiken voor wedstrijdzeilboten die conform bepaalde regels zijn gebouwd, volgens welke romp en tuigage verschillende vormen mogen hebben, maar die nog steeds genoeg op elkaar lijken om tegen elkaar te mogen wedstrijdzeilen zonder compensatie door een handicap te bepalen.

Natuurlijke rechte trompetten van eucalyptus of bamboe, ca. 90 cm of langer, met min of meer conische boring; toppelings geblazen volgens een ingewikkelde techniek gebruik makend van vibratie van de lippen, tongbewegingen, stemgeluiden, circulerende ademhaling en bewegingen met de mondholte, staand of zittend bespeeld; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in Australië.

Samengestelde rietpijpen, bestaande uit een luchtdichte zak van leer, textiel of rubber als luchtreservoir, één of meerdere speelpijpen met vingergaten, waarop de melodie wordt gespeeld, en meestal ook nog één of meer brompijpen die een constante achtergrondtoon veroorzaken. Alle pijpen hebben rieten en zijn aan de zak bevestigd met houten pijpen die in de openingen van de zak zijn gebonden.

Rietpijpen, die ofwel bestaan uit twee met elkaar verbonden pijpen ofwel uit een enkel stuk hout met twee boringen, waarbij de luchtkolommen aan het trillen worden gebracht door middel van een idioglot enkel riet. Soms hebben beide pijpen vingergaten, soms heeft slechts één pijp vingergaten en dient de ander als brompijp; reeds bekend uit het oude Egypte.

Lange rechte metalen op trompetten gelijkende instrumenten met conische boring, bestaande uit verschillende gedeelten die in elkaar geschoven kunnen worden wanneer het instrument niet gebruikt wordt; aangeblazen aan het uiteinde en met de grote klankbeker rustend op de grond of een andere ondersteuning bij het spelen; oorspronkelijk ontwikkeld in Tibet en in paren bespeeld tijdens boeddhistische rituelen.

Trompetten van schelp, met een metalen mondstuk en klankbeker; aangeblazen aan het uiteinde; oorspronkelijk ontwikkeld in Tibet en bespeeld in paren tijdens boeddhistische rituelen.

Algemene term voor aardewerk dat hoofdzakelijk is gedecoreerd met één of meer klei-engobes met een hoger of lager ijzergehalte dan de klei van het aardewerk zelf. Engobewerk kan worden gedecoreerd door engobe te gieten, te dippen, te beschilderen, te bestrijken of met pipet te decoreren op de ongebakken en soms één keer gebakken romp. Na het aanbrengen kan de engobe worden gemanipuleerd door het stuk te draaien, door de engobe met een kam of veer tot een regelmatiger dessin te vormen of, nadat het tot een kleverige massa is gedroogd, met de sgraffitotechniek te beeldsnijden. Dippen, met pipet decoreren en marmeren zijn andere veel gebruikte technieken bij met engobe gedecoreerde keramiek. Het aanbrengen van engobe gaat vrijwel altijd aan het glazuren vooraf.

Koperblaasinstrumenten met ventielen, voornamelijk tenortuba's, met Bes als grondtoon, een lengte van 2,70 m, een wijde conische boring en een ketelmondstuk, gemaakt in de vorm van een helicon, tuba of trompet.

Verwijst naar oude objecten die zijn vervaardigd uit een samengesteld materiaal dat bestaat uit een romp van gesinterde kwarts in combinatie met een oppervlak van alkalisch glazuur. Faience werd gebruikt voor het decoreren van kralen, amuletten, beeldjes en andere kleine voorwerpen. Faience is circa 4500 v. Chr. uitgevonden in Mesopotamië of Iran en werd tot halverwege de 7de eeuw n. Chr. geproduceerd. Er is geen relatie met de gelijknamige term waarmee Europees aardewerk wordt beschreven.

Samengesteld materiaal bestaande uit een romp van gesinterde kwarts met een oppervlak van alkalisch glazuur, gebruikt voor het decoreren van kralen, amuletten, beeldjes en andere kleine voorwerpen. De techniek is circa 4500 v. Chr. uitgevonden in Mesopotamië, en werd tot halverwege de 7de eeuw n. Chr. toegepast.

Verwijst naar glasdraden die als decoratie zijn aangebracht, meestal op de romp, de voet of het handvat van een vat. De draden kunnen in rechte rijen, in een bepaald patroon of in een kettingvorm zijn aangebracht. Trailings verschenen voor het eerst op oud Romeins glas, en waren ook populair bij glas uit de Middeleeuwen en later. Er is een kenmerkend verschil met draadwerk, waar het zelfstandige, vaak deels vrijstaande ontwerpen betreft.

Sopraanbugels met ventielen, een wijde conische boring en een middelgrote klankbeker, die met een ketelmondstuk worden bespeeld. Ze hebben de vorm van een helicon, trompet of tuba en werden tussen 1820 en 1830 in Oostenrijk uitgevonden.

Noord-Europese zeevarende schepen uit de 16e tot en met de 18e eeuw, die meestal in Nederland werden gebouwd en een lading van minder dan 700 ton hadden. Ze hadden een lange, smalle romp met ronde stevens, aanzienlijk invalling, volle tuigage en een valse spiegel of een luithek op een rond achtersteven.

Lage bekers op voet met een ondiepe, brede cuppa met rechtopstaande wanden, lage trompetvoet, en een vrijwel vlak deksel. Geen Nederlands equivalent.

Verwijst naar een Chinese neolithische periode van circa 3300 v. Chr. tot aan het begin van de Bronstijd. Het gebied omvatte het westen van de provincie Shaanxi en de provincies Gansu en Qinghai, maar de cultuur heeft haar naam te danken aan het feit dat de fraaiste aardewerken voorwerpen op sites in Gansu zijn opgegraven. De Gansu-cultuur kende drie fasen: Majiayao (circa 3300-circa 2100 v. Chr.), Banshan (circa 2800-circa 2300 v. Chr.) en Machang (ca. 2000-ca. 1800 v. Chr.). Deze fasen werden gevolgd door de fasen Qijia (circa 2000-circa1600 v. Chr.), Xindian en Shajing. De fijnste keramische Gansu-houders zijn licht uitgevoerd en hebben een dunne romp, en zijn voorzien van allerlei soorten krachtig geschilderde decoraties. De klei werd zorgvuldig geselecteerd en geprepareerd, en het geschilderde decor werd uitgevoerd in aardpigmenten die vermoedelijk met een zacht penseel werden opgebracht. Het opvallendste type vaatwerk dat tijdens deze periode werd vervaardigd, was de grafurn met brede schouder en smalle voet.

Type lekythoi dat meestal roodfigurig wordt aangetroffen, met een brede romp en ronde schouders.

Schaalmodellen, van oudsher gemaakt van hout, die de helft voorstellen van een scheepsromp die midscheeps in de lengte is doorgesneden; meestal gebruikt voor decoratieve doeleinden.

Scheepsbouwmodellen bestaande uit een houten achterplank of een uitgezaagd deel van de scheepsromp met plankdelen erbovenop die het geraamte van het beoogde schip voorstellen.

Lichte, zeer krachtige raceboten, vaak met getrapte romp, die zijn ontworpen om met hoge snelheden over het wateroppervlak te planeren.

Japanse figuratieve beeldhouwtechniek die kenmerkend is voor de vroege Heian-periode (794-1185), waarbij het hoofd en de romp uit hetzelfde houtblok zijn gesneden. De armen, benen en andere elementen - zoals draperieën - werden vaak uit aparte stukken hout gesneden en erop aangebracht.

Wordt gebruikt voor het lijstwerk, vaak van metaal, hout of met stof bedekt hout, dat geplaatst wordt tussen de lijst en het schilderij wanneer het schilderij is gekrompen of als de lijst net iets groter is dan het schilderij.

Grootste katachtige in de Nieuwe Wereld. Het dier komt voor in het gebied dat zich uitstrekt van de Amerikaans-Mexicaanse grens tot Patagonië in Argentinië. Het verspreidingsgebied is echter sterk gekrompen. De vacht is oranje tot geelbruin met zwarte vlekken die in rozetten zijn gearrangeerd met een zwarte vlek in het midden. De basiskleur van de jaguar varieert enorm, van wit tot zwart. Bruine en zwarte jaguars lijken een homogene kleur te hebben, maar ook zij hebben vlekken die vaag zichtbaar zijn.

Te gebruiken voor diverse soorten gemotoriseerde vaartuigen die zijn uitgerust met vleugels of draagvleugels onder de romp om op hoge snelheid het schip uit het water te tillen.

Motorsloepen met een hoge, van ramen voorziene kajuit die bijna een meter boven de romp kan uitsteken en genoeg ruimte biedt om rechtop te staan.

Zeer lange metalen, op trompetten lijkende, blaasinstrumenten met conische boring en gemaakt in twee delen. Oorspronkelijk ontwikkeld in West Afrika en bespeeld in ceremoniële muziek, meestal geassocieerd met koningen en emirs.

Verwijst naar een type hydria waarvan de romp in één vloeiende lijn in de hals overgaat. Deze vorm heeft ook een kleinere opening en een smallere hals dan de schouderhydria. Dit type was het meest voorkomende roodfigurige hydria. Hoewel de kalpis na de uitvinding van de roodfigurige techniek werd geïntroduceerd, bestaan er ook zwartfigurige kalpides. Kalpides zijn vaak niet alleen in terracotta maar ook in brons vervaardigd; in tegenstelling tot de metalen uitvoeringen van andere vormen zijn er vrij veel van bewaard gebleven.

Lange hoofddoek of sluier die doorloopt tot het middel en het hoofd en de hals, romp en armen bedekt, maar het gezicht vrij laat. In islamitische culturen dragen sommige vrouwen ze als uitdrukking van bescheidenheid. Gebruik ���hidjab' voor kortere hoofddoeken die alleen het hoofd en de hals bedekken.

Bedekking van de romp, ledematen, handen, voeten en hoofd voor de warmte, mode, of om bedekken naaktheid. Het sluit over het algemeen andere voorwerpen die onder 'kostuum'vallen zoals sieraden, kronen en andere accessoires die puur decoratief of symbolisch zijn en geen praktische functie hebben, uit.

Roodfigurige kraters in de vorm van een omgekeerde klok met handvatten die hoog op de romp zijn geplaatst. De rand steekt uit en de voet is trapsgewijs opgebouwd.

Beschermende kledingstukken van stof of leder die de romp en bovenbenen bedekken. Meestal doorgestikt of gewatteerd. Ze werden in Europa gebruikt van de 12e tot de 14e eeuw en gedragen over of onder harnassen of als op zichzelf staande bescherming. Ze waren vaak gemaakt van zware stoffen met heraldische emblemen erop geborduurd.

De combinatie van tromp en kolf waarin de andere delen van een draagbaar vuurwapen zijn gemonteerd.

Overkledij zonder snit uit Madagaskar die zowel door mannen als vrouwen rond de schouders en soms rond de bovenste helft van de romp wordt geslagen.

Grote maskers die de romp van de drager bedekken en vaak ook het hoofd en de armen. Met name bekend bij het Yoruba- en het Makinde-volk in Afrika.

Tekeningen van lengtedoorsnede van een schip, van boven gezien, en met nadruk op de lijnen van het schip. Gebruik 'lijnentekeningen' als daar ook een plattegrond van de romp en een zeegplan bijkomen.

Haakvormige, bronzen trompetten, bestaande uit een slanke buis met cilindrische boring en een naar boven gebogen klankbeker; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld door de Etrusken en de Romeinen.

Te gebruiken voor bestuurbare luchtvaartuigen lichter dan lucht die zichzelf aandrijven, voor hun stijgkracht afhankelijk van de verdringing van lucht door een lichter gas en over het algemeen bestaand uit een gestroomlijnde romp, meestal een verlengde ellipsoïde, met een of meer cellen, een kabine voor de bemanning en passagiers en een voortstuwingssysteem.

Snaarinstrument dat een kruising tussen de luit en de gitaar is. Het heeft de romp van een luit, maar de hals, het schroefblad en het schroevenmechanisme zijn hetzelfde als bij een gitaar.

Oud Grieks vaatwerk op een hoge voet of steel, met een bolvormige romp en een schijfvormige richel rond de rand.

Zijdelings geblazen trompetten gemaakt van een langwerpig kalebas of lange bamboebuis, met een koperen klankbeker erop bevestigd door middel van een gebogen hoorn zodat de beker loodrecht op de buis staat; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in Ethiopie.

Lange hemden van maliën die de armen, romp en benen beschermen tot halverwege het dijbeen en soms ook het hoofd bedekken. Ze kwamen veel voor in Europa van de 11e tot de 14e eeuw.

Beschermende kledingstukken in de vorm van een hemd, vaak gebruikt als harnas, dat de romp bedekt en is gemaakt van maliën: ijzeren of stalen ringetjes die aan elkaar zijn vastgemaakt.

Mondorgels met een rechthoekige romp die eindigt in een plastic mondstuk. Ze worden bespeeld als een blokfluit.

Coniferengenus met één levende representant, Metasequoia glyptostroboides, afkomstig uit centraal China. Fossiele vertegenwoordigers, bijvoorbeeld M. occidentalis, zijn circa 90 miljoen jaar oud en dateren uit de Late Krijtperiode. Ze zijn overal op de middelste en hoogste breedtegraden van het noordelijk halfrond aangetroffen. Doordat het klimaat circa 65,5 miljoen jaar geleden kouder en droger werd, tot in het Cenozoïsche Tijdperk, kromp het geografische bereik van de watercipres tot de huidige fossiele verspreiding. De bladeren zijn paarsgewijs gerangschikt op bladverliezende takjes, en dit bladverlies vormt vermoedelijk ook de verklaring voor de overvloedige fossiele vondsten van deze boom. De Metasequoia is nauw verwant met de genera Sequoia en Sequoiadendron.

Verwijst naar specifiek aardewerk dat in het Italiaanse Bologna en elders werd geproduceerd, hoofdzakelijk van de 15de tot en met de 18de eeuw. De romp van aardewerk werd in klei-engobe gedompeld en vervolgens met loodglazuur bedekt. De ontwerpen werden in de engobe gesneden, waarbij soms ook groen glazuur en mangaanglazuur werden aangebracht. De techniek is gekopieerd van bepaalde Chinese en Koreaanse voorwerpen en werd reeds door Byzantijnse pottenbakkers in Konstantinopel gebruikt, en later, vanaf 1500, ook in Italië. Hoewel het aardewerk op het eerste gezicht op echte 'majolica' of op aardewerk met tinglazuur lijkt, zijn er duidelijke verschillen: er is namelijk geen tinglazuur maar loodglazuur gebruikt, en de ontwerpen zijn door de engobe heen gekerfd om de onderliggende klei met een afwijkende kleur zichtbaar te maken, en zijn er dus niet op geverfd. Verder hebben de kleuren de neiging uit te lopen tijdens het bakken in de oven.

Monolithische stenen figuurvoorstellingen, uitgehakt in vulkanische tufsteen, een zachte vulkanische steen. Gemiddeld zijn moai-beelden 4 meter hoog en 14 ton zwaar. De moai stellen de voorvaderlijke stamhoofden van Paaseiland voor, die de gemeenschap beschermden met hun bovennatuurlijke krachten. De moai bestaan meestal uit een romp, gegraveerde ingezette armen en een hoekig hoofd. Monumentale moai-figuurvoorstellingen komen het meest voor in en zijn vooral bekend uit de kunst op Paaseiland, hoewel er moai van verschillende formaten en stijlen bestaan.

Verwijst naar aardewerk dat wordt gekenmerkt door veren- en takkendecoraties die lijken op de afdrukken van mosagaat (in het Engels ook wel 'mocha stone' genoemd). Mocha ware is rond 1785 in Engeland ontwikkeld en bleef de gehele 19de eeuw populair. Het wordt met name aangetroffen bij mokken, kruiken en andere vormen van aardewerk die in taveernes werden gebruikt voor het meten of bewaren van droge waren, hoewel het ook bij andere voorwerpen voorkomt. Het ornament werd gemaakt door de romp, bestaande uit groen aardewerk of bedekt met engobe, te bestrijken met een vloeibaar pigment dat zich vervolgens verspreidde op capillaire wijze, of door middel van een blaaspijpje. Het pigment bevatte vaak tabakssap, urine en metaaloxide, en had meestal een groen, bruine, blauwe of roze kleur. Soms werd de romp eerst beschilderd met een horizontaal banddessin in bruine, blauwe of grijze engobe. De romp was doorgaans gemaakt van Engels aardewerk, wit of bamboekleurig aardewerk, of van pearlware.

Te gebruiken voor vaartuigen met een enkele romp, met name om ze te onderscheiden van vaartuigen met meerdere rompen.

Te gebruiken voor de schelp van de Nautilus macromphalus, afkomstig uit de tropische Grote en Indische Oceaan, gebruikt voor het maken van decoratieve voorwerpen zoals bekers, zoutvaatjes en juwelen, en als snijmateriaal.

Halsamforen met een wijd uitlopende, conische hals, een hoge romp en twee platte, riemvormige handvatten die vanaf de schouders naar buiten steken en in de rand overgaan. Ze zijn vooral bekend in de zwartfigurige stijl. De vorm is oorspronkelijk Etruskisch en door de pottenbakker Nikosthenes aangepast. Aangenomen wordt dat Nikostheense amforen speciaal voor de Etruskische markt werden geproduceerd.

Verwijst naar een noordelijke Chinese dynastie uit de periode 550-577 n. Chr. De dynastie ontstond toen Gao Yang, zoon van de stichter van de Oostelijke Wei-dynastie, in 550 aan de macht kwam en de naam van de dynastie wijzigde. Ye bleef de hoofdstad. Het boeddhisme bleef een belangrijk stempel drukken op de kunst, met invloeden uit India, Centraal-Azië en West-Azië. De grottempels van de Noordelijke Qi bevatten beeldhouwwerk dat tot de hoogtepunten van de Chinese boeddhistische beeldhouwkunst wordt gerekend. Dit beeldhouwwerk vormt een bewijs van de productiviteit in deze periode en van de ingrijpende stijlontwikkelingen die zich sinds de Noordelijke Wei hebben voorgedaan. Sommige massieve, sculpturale keramiekvormen dateren eveneens uit de periode van de Noordelijke Qi. Op de keramiek van de Noordelijke Qi werden twee of meer gekleurde glazuurlagen aangebracht, en ook ontwikkelde men aardewerk met een witte romp. Voorbeelden van het kwalitatief hoogstaande werk dat in deze periode tot stand kwam, zijn de wandschilderingen in de graftombe van de aristocraat Lou Rui en Taiyuan. Het bewind van Gao Yang werd gevolgd door een periode van tirannie, waarin bijna twee miljoen mannen werden te werk gesteld bij de bouw van de Grote Muur. Nadat de heersende elite verzwakt was geraakt, wist keizer Wudi van de Noordelijke Zhou in 577 de Noordelijke Qi te veroveren, waardoor noordelijk China feitelijk weer één werd.

Sets van vijf of zeven ivoren trompetten; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld door de Ashanti en andere volkeren in het zuiden van Ghana, aan het hof van opperhoofden.

Oinochoai met een romp in een vloeiende S-vorm en een hoog handvat dat boven de opening uitsteekt.

Te gebruiken om de romp van houten vaartuigen te beschrijven waarvan het onderste einde van elke plank het bovenste eind van de plank eronder overlapt; de plek van overlapping wordt meestal vastgenageld, gespijkerd of geklonken.

Verwijst naar amforen, gevuld met olijfolie van de heilige bomen van Athene, die op de Panatheense spelen als prijzen werden uitgereikt. Dit waren halsamforen met een grote, brede romp, scherp toelopend naar beneden en met een naar verhouding dunne hals. De versiering bestond doorgaans uit afbeeldingen van Athene op de ene kant en de wedstrijd waarbij de prijs werd gewonnen op de andere kant, uitgevoerd in de zwartfigurige techniek.

Leden van een superfamilie bestaande uit circa 14.000 soorten insecten die behoren tot vier families. De vleugels, rompen en poten van vlinders zijn, net als die van motten, bezet met stofachtige schubben. Anders dan motten zijn vlinders overdag actief en gewoonlijk helder gekleurd of voorzien van een opvallend patroon. Misschien wel de meest onderscheidende lichamelijke kenmerken van de vlinder zijn de antennes met knotsvormig uiteinde en de gewoonte om de vleugels in rust verticaal boven de rug te houden.

Spitsen die bestaan uit vier steile, ruitvormige dakvlakken, die diagonaal staan op de vier hoeken van de torenromp.

Oud-Griekse peervormige opslagvaten met een brede opening die een doorlopende welving vormt met de romp. Aan het eind van de 6de eeuw v. Chr. geïntroduceerd in de Attische zwartfigurige keramiek, hoewel beschildering voornamelijk in de roodfigurige techniek plaatsvond. Ze werden doorgaans gebruikt voor de opslag van vloeistoffen, maar waren ook geschikt voor andere toepassingen. Vanaf circa 450 v. Chr. werden pelikai eveneens gebruikt als houder voor de as van overledenen. De vorm lijkt op die van amfoortype C.

Poppen met bewegende delen, vergelijkbaar met ‘trekpoppen’, in het bijzonder die voor kinderen in het oude Griekenland. Ze werden meestal gemaakt van hout, been, ivoor, marmer, stof, was, albast of terracotta, met scharnierende armen en benen die apart werden gemaakt en aan de romp van de pop werden bevestigd met koorden, waardoor de ledematen konden bewegen. De vroegste voorbeelden dateren uit circa 800 v. Chr.

Zijdelings geblazen ivoren trompetten gebruikt om signalen te geven tijdens jacht en oorlog; oorspronkelijk vervaardigd en bespeeld in Zaïre en Angola.

Kleine hoeveelheden glas, vaak in de vorm van ronde bolletjes of tranen, die worden aangebracht op de romp van een glazen object, hoofdzakelijk voor decoratieve doeleinden.

Dubbele klarinetten bestaande uit twee evenwijdige pijpen, ieder met een enkel opslaand riet en een per streek verschillend aantal vingergaten, bevestigd op een ronde kalebas, die luchtdicht is afgesloten met was en die dienst doet als blaaspijp en windkamer. Meestal dient de rechter pijp als een melodiepijp en de linker als brompijp, waarbij de gaten waar nodig zijn gestopt; vervaardigd en bespeeld in India en Ceylon.

Verwijst naar een in Engeland geproduceerd type aardewerk uit de tweede helft van de 18de eeuw, met een romige kleur en voorzien van een transparant loodglazuur; de term verwijst eveneens naar imitaties van Engels aardewerk. Engels aardewerk is van oorsprong ontwikkeld door pottenbakkers uit Staffordshire, die experimenten uitvoerden in de hoop een vervanging voor Chinees porselein te vinden. Rond 1750 creëerden ze een fijn wit type aardewerk met een vol gelig glazuur; de lichte romp en het transparante glazuur maakten dit type aardewerk bij uitstek geschikt voor huishoudelijk gebruik. De roomkleur werd destijds nog als onvolkomenheid beschouwd; in 1779 kwam Wedgwood met een verbetering, een blauwwit product dat hij 'pearlware' noemde. Dit type aardewerk bleef bijna een eeuw lang in productie. Engels aardewerk werd echter de gehele 19de en 20ste eeuw vervaardigd, tot op de dag van vandaag.

Trompe l'oeil-decoraties die objecten zoals enveloppen, speelkaarten en scharen afbeelden, onwillekeurig geordend en weergegeven zodat het lijkt alsof ze schaduwen; veelal geassocieerd met laat achtiende-eeuws Royal Copenhagen porcelein en Meissen-aardewerk uit iets eerdere tijd.

Middelgrote, rechte, geelkoperen, op trompetten gelijkende blaasinstrumenten, met conische boring; aangeblazen aan het uiteinde; in paren bespeeld tijdens boeddhistische rituelen in Tibet.

Pottenbakkersgoed bedekt met loodglazuur en gebakken met een heel lage temperatuur, waarbij de romp zacht en poreus blijft; oorspronkelijk in Japan ontwikkeld.

Leden van een berensoort die leeft in de bamboebossen in de bergen van Centraal-China, en zich onderscheidt door een opvallende zwart-witte vacht, dikke romp, rond gezicht en speciaal dieet. Een ongebruikelijk anatomisch kenmerk is het vergrote handwortelbeen dat als een soort duim fungeert, waardoor panda's hun eten met grote behendigheid kunnen hanteren. Hoewel dit dier voorheen werd gerekend tot de wasberen en hun verwanten, is men het er tegenwoordig over eens dat het een beer is. De soort wordt met uitsterven bedreigd door verlies van habitat.

Tibetaanse trompetten, van oudsher gemaakt van een menselijk scheenbeen, hoewel de term tegenwoordig verwijst naar bottrompetten bedekt met metaal en kleine metalen trompetten in het algemeen. Ze worden gewoonlijk bespeeld in paren.

Korte buizen met trompetvormige mond, die het stemgeluid versterken en verder uitdragen.

Delen van de wapenrusting die de achterzijde van de romp beschermen en die bestaan uit verscheidene brede harnasplaten die met gespen aan elkaar vastzitten of uit een enkele plaat die met riemen, scharnieren of anderszins aan het borstschild is bevestigd.

Aardewerkstijl die zijn naam ontleent aan aardewerk dat is gevonden in Samarra, de tijdelijke residentie van de Abbasidische kaliefen in de 9de eeuw. Samarrawerk werd pas bekend nadat er in 1911 en 1913 opgravingen waren gedaan. Het in Samarra gevonden aardewerk was echter vermoedelijk afkomstig uit Bagdad, dat daar niet ver vandaan ligt; er zijn andere voorbeelden van deze stijl gevonden in Perzië, Spanje, Egypte en Syrië, plaatsen waarheen de stijl zich later heeft verspreid. Samarra wordt gekenmerkt door een dunne romp van uiterst fijn gemalen zwavelgele klei en een zorgvuldig aangebracht zacht tinglazuur. Een opvallend staaltje van technisch kunnen was het heldere goudglazuur dat bewust werd gecombineerd met andere metaaltonen, op zowel tegels als vaatwerk. Het decor bestaat meestal uit één dier of grotere ontwerpen op de binnenzijde van het vaatwerk, terwijl de buitenzijde vrijwel altijd is gedecoreerd met rondlopende rijen streepjes. Vroege voorbeelden uit de 8ste eeuw lijken bedrieglijk veel op gouden schalen, hetgeen erop duidt dat ze de vroegste voorbeelden zijn van imitaties van tafelgerei uit edelmetaal, waarvan het gebruik verboden was. Samarra imiteerde vaak het Chinese keramiek dat in het gebied werd geïmporteerd.

Bouwconstructies die schuin het water in lopen, waarop een schip kan worden gebouwd en in het water kan worden gelaten; kan ook worden gebruikt voor de geleiders die de romp van het schip ondersteunen.

Rompen van kerken, onderscheiden van het koor en eventuele voorbouwsels aan de tegenovergestelde zijde (torens, westwerk). Het schip is eenbeukig of onderverdeeld in middenbeuk of -schip en zijbeuken of -schepen. VWB

Te gebruiken voor schepen met een buisvormige of geronde scheepszij boven de waterlijn waardoor een bol dek onstaat waarover het zeewater vrij over de romp kan stromen; het model ontstond oorspronkelijk in het gebied rond de Grote Meren, in de Verenigde Staten, in 1896.

Te gebruiken voor diverse soorten platbodems met een vierkante romp, vaak met schuin aflopende uiteinden, met of zonder aandrijving.

Geweren die speciaal zijn ontworpen voor bepaalde schietschijfwedstrijden waarbij geen kunstmatige steunen worden gebruikt, die zijn ontwikkeld in Duitsland in de 15e eeuw en populair waren in de Verenigde Staten vanaf het begin van de 19e eeuw tot aan de Eerste Wereldoorlog. Ze worden gekenmerkt door lange, zware, achthoekige lopen, vaak met extra gewicht aan de tromp, handpalm steunen, dubbele trekkers, zware geweerladen en zeer nauwkeurige vizieren van goede kwaliteit.

Wordt gebruikt voor meetinstrumenten die een combinatie zijn van een lineaal en een krompasser, en die bestaan uit een dwarsstukje dat is vast gezet op of een deel is van een recht balkje met een schaalverdeling, waarop het andere dwarsstukje kan schuiven.

Verwijst naar een teken- of beeldhouwtechniek waarbij het onderwerp rechtstreeks op de afbeelding of replica wordt overgebracht door de afmetingen van de twee te vergelijken, vaak met behulp van loodlijnen en krompassers.

Zijdelings geblazen trompetten van het Afrikaanse Swahilivolk, meestal met een conische, iets gebogen boring en gemaakt van koper, hout of ivoor.

Verwijst naar de trend in de Amerikaanse binnenhuisarchitectuur van de late jaren 60 van de 20ste eeuw. De term is afkomstig van het tijdschrift Progressive Architecture. De stijl kenmerkt zich door de grote, overdreven ontwerpelementen en het gebruik van transparante, reflecterende of synthetische materialen, vaak gecombineerd om tromp-l'oeil-effecten te bewerkstelligen. In de jaren 70 van de 20ste eeuw werd de term breder en vielen hieronder ook bepaalde trends in de postmoderne architectuur.

Boom die inheems is in Mexico en Midden-Amerika, met opvallende trompetvormige gele bloemen die de hele kroon bedekken nadat de bladeren zijn gevallen. Het hout is hard en heeft een lichte kleur. Men gebruikt het voor meubels en inlegwerk.

Schepen die zijn ontworpen om vloeibare goederen, vooral olieproducten, in grote hoeveelheden te vervoeren, meestal in grote ruimen over de volle breedte van de romp.

Steengoed uit de 16de en 17de eeuw, met name kruiken, met een opvallend vlekkerig bruin glazuur op een grijsachtige romp, dat in Engeland werd ingevoerd uit de aardewerkfabrieken langs de Rijn, met name die van Keulen. Tigerkruiken waren vaak bekleed met zilver in de vorm van een band rond de hals, en met zilver op het deksel, de voet en het handvat. De term wordt ook gebruikt voor Engelse imitaties, zoals het aardewerk dat is vervaardigd door John Dwight uit Fulham, die eind 17de eeuw een fabriek speciaal voor dit doel stichtte.

Te gebruiken voor aërofonen met over het algemeen een conische boring en een houten klankkast, gemaakt van of omwonden met berken- of andere schors, met vingergaten, een bekervormig mondstuk en een hoornen beker aan het andere uiteinde; voorbeelden hiervan zijn aan het begin van de jaren dertig van de 20ste eeuw gemaakt door Teppo Repo, afkomstig uit de Russische regio Ingra, die het instrument meenam naar Finland. Ook heel algemeen gebruikt voor uiteenlopende houten hoorns uit Finland, meestal gemaakt van of bedekt met berkenschors, met of zonder vingergaten, sommige lijkend op trompetten of kornetten, andere met een enkel riet.

Houders, inhoud ca. 10 liter, met voornamelijk decoratieve functie; vooral de exemplaren met geornamenteerde voet; opening smaller dan de romp; vaak twee handvatten.

Verwijst naar de muurschilderstijl die zich ontwikkelde na de aardbeving in Pompeji in 62 v. Chr. Deze stijl werd populair gemaakt door schilders die voor keizer Nero in Rome werkten. De stijl wordt gekenmerkt door uitvoerige architectonische ontwerpschetsen, trompe-l'oeil, genrestukken, stillevens en naast elkaar geplaatste geschilderde en echte lijstwerken.

Watervliegtuigen met een bootachtige romp die drijfvermogen biedt en het vermogen over het water te varen.

Te gebruiken voor vliegtuigen die stijgkracht ontlenen aan de beweging van lucht over aërodynamisch ontworpen oppervlakken die strak en permanent aan de romp zijn bevestigd.

Amforen waarvan de hals en de romp in één ononderbroken welving in elkaar overlopen.

Watervliegtuigen die op het water worden gedragen door één of meer drijvers die meestal aan de romp en/of de vleugels zijn bevestigd.

Klimmende struik die inheems is in Eurazië. De stengels worden tot 6 meter hoog. De trompetvormige bloemen zijn geplaatst in kransvormige trossen en zijn geelachtig met een paarse tint. De vrucht is een rode bes. Sommige tuinvariëteiten worden gewaardeerd om hun geur.

Catboten die zich van de 'Cape Cod catboten' onderscheiden door hun smallere romp, hogere vrijboord en opvouwbaar sprietzeiltuig; zijn in 1870 oorspronkelijk ontworpen om naar kreeft en vis te vissen onder de specifieke omstandigheden voor de kust van Woods Hole, in de Amerikaanse staat Massachusetts; werden later gebruikt voor wedstrijdzeilen.

Trompetvormige aleglazen, ongeveer een meter hoog die ongeveer een halve liter ale kunnen bevatten. Gemaakt met een vlakke, ronde basis of met een holle bol. De laatste werden gebruikt als schertsglazen.

Riemen, gewoonlijk van leer of gevlochten paardenhaar, die rond de romp van een paard of ander rijdier worden bevestigd om een zadel op de rug aan te brengen.

Brede, platte, meestal houten of metalen platen die aan de buitenzijde van scheepsrompen zijn bevestigd en kunnen worden neergelaten om de drift te beperken.