Wordt gebruikt voor daken met hellende zijden maar met bovenop een behoorlijk groot vlak gedeelte. Wanneer zulke daken zijn voorzien van hoekkepers, lijken ze op een stompe piramide.

Dak, gevormd door twee driehoekige schilden aan de smalle en twee trapeziumvormige aan de lange zijde. VWB. Alle vlakken (meestal vier) zijn hellend en dienen daarom van graatsparren te worden voorzien.

Dakkapellen met schilddak.

Verwijst naar de Engelse bouwkundige en decoratieve stijl in het midden van de 17de eeuw, die werd ontwikkeld door handwerkslieden via het gebruik van patronenboeken en zich kenmerkt door een grof classicisme waarin regionale verschillen en het werk van individuele werkplaatsen naar voren komen. Bouwkundige elementen zijn onder meer schilddaken, gebroken frontons en architraven met oren.

Wordt van oudsher gebruikt voor bescheiden huizen met één verdieping, van oorsprong met een rieten dak en afgeleid van voorbeelden uit India; wordt daarnaast in Brits verband gebruikt voor vrijstaande huizen met één verdieping; wordt in Amerikaans verband meer specifiek gebruikt voor huizen met één tot anderhalve verdieping, vaak gekenmerkt door een lage gevel of een schilddak en meestal met ver uitstekende, ondersteunde dakranden, dakkapellen en opvallende veranda's; populair in de Verenigde Staten.

Verwijst naar de Engelse bouwkundestijl tijdens de regeerperiode van Charles I en Charles II tussen 1625 en 1685, die wordt geassocieerd met bouwwerken van rode baksteen met schilddaken zoals die vooral veel voorkwamen tussen 1640 en 1670.

Te gebruiken voor huizen die zich in het algemeen kenmerken door een eenvoudig kubusvormig blok van twee woonlagen met een schilddak, vier ongeveer even grote kamers per verdieping en een symmetrische façade; vaak ook met een veranda op één verdieping aan de voorzijde en een of meer dakkapellen; populair in de Verenigde Staten van de jaren 90 van de 19de eeuw tot de vroege jaren 30 van de 20ste eeuw.

Wordt gebruikt voor daksparren die zich bevinden bij het punt waar de schuine vlakken van schilddaken samenkomen.

Een Noord-Amerikaanse woningbouwstijl uit het midden van de 19de eeuw, vaak met een laag schilddak dat is voorzien van een uitzichttoren.

Een dakpan die op een bonnet lijkt en wordt gebruikt om de hoekkeper van een schilddak te bedekken.

Wordt gebruikt voor daksparren die niet reiken van de dakplaten tot de nokruiter; zij worden gebruikt in schilddaken om van de dakplaten tot de hoekkepers te reiken. Voor daksparren die reiken van de kielkepers tot de nokruiters wordt 'kielstutten' gebruikt.

Verwijst naar de Engelse stijl in de architectuur en decoratieve kunst van de Restauratie van Charles II in 1660 tot de komst van William en Mary in 1688. Deze stijl kenmerkt zich door weelderige barokke vormen en motieven, en was beïnvloed door artistieke trends in de Nederlanden en Frankrijk en door het verschijnen van exotische import, zoals lakwerk uit Japan en sits uit India. Architectonische elementen zijn onder meer spiraalvormige zuilen, schilddaken, frontons en gebeeldhouwde figuren. De belangrijkste ontwikkeling in de decoratieve kunst bestond uit de voorkeur voor gefineerd notenhouten meubilair.

Dakgebinten die kleiner zijn dan de andere, meestal als gevolg van de plaats, zoals in een schilddak.