Toestand waarbij er een opvallende harige groei zichtbaar is op het oppervlak van organische materialen. Het bestaat uit een massa van mycelium (massa's van vegetatieve filamenten of hyfen) en vruchtlichamen van verschillende schimmels. De meest voorkomende soorten zijn van de geslachten Aspergillus (zwart, geel en oranje) en Penicillium (groen). Schimmels kunnen organische zuren afscheiden, zoals citroenzuur, oxaalzuur en gluconzuur, die het groeisubstraat kunnen beschadigen. Dit resulteert in verkleuring van geverfd textiel, papier en leer. Ze produceren ook gekleurde lichamen die materialen verkleuren. Schimmelgroei kan worden afgeremd door schimmeldodende middelen of tot een minimum worden beperkt door een schone omgeving met zonlicht, een droge circulatielucht en relatief lage temperaturen.

Maatregelen die worden genomen om de groei van schimmels te belemmeren.

Verf met een aluminiumlegering, die geverfde oppervlakken beschermt tegen ontkleuring als gevolg van schimmelvorming.

Hout van de boom behorende tot het genus Castanea dentata, inheems in het zuiden van New England tot 1904, toen een schimmel in de schors grootschalige kap noodzakelijk maakte en de vrijgekomen gebieden werden beplant met andere soorten. De boom is tegenwoordig alleen nog te vinden in het zuiden van Ontario en de zuidelijke Appalachen. Het hout wordt gebruikt voor het maken van schrijfbureaus, kantoorbenodigdheden, doodskisten en palen.

Hoge loofboom die vroeger veel voorkwam in de oostelijke helft van Noord-Amerika en voor de jaren dertig van de vorige eeuw op grote schaal werd gebruikt als sierboom en vanwege het hout en de schaduw. Het harde, sterke en grofvezelige hout gebruikte men ook voor het bouwen van schepen, omdat het makkelijk te buigen is en niet splintert. Veel van deze bomen zijn gedood door de iepziekte, een schimmel die wordt verspreid door de iepenspintkever.

Genus van diverse soorten schimmels die voorkomen als aseksuele vorm (of anamorf) en die bij mensen pathogeen (ziekteverwekkend) zijn. Aspergillussoorten zijn sterk aeroob en komen voor in vrijwel alle zuurstofrijke omgevingen.

Kosmopolitische en osmofiele schimmelsoort die vaak wordt aangetroffen in huisstof, plantenmateriaal en in de grond.

Blauw- of grijsachtige verkleuring van timmerhout door de aangroei van diverse soorten schimmelachtige zwammen aan het oppervlak en binnen in het spint.

Een vorm van houtrot die wordt veroorzaakt door een schimmel die zowel de cellulose als de aanverwante pentosanen aantast, maar de lignine min of meer onaangetast laat; de massa die hierdoor ontstaat is poederig en komt voor in verschillende tinten bruin.

Kleine tot middelgrote kastanje die oorspronkelijk inheems was in Japan en Zuid-Korea, maar tegenwoordig op grote schaal wordt gekweekt in Taiwan en het oosten van China. In Japan is het een belangrijke boom vanwege zijn zoete, eetbare kastanjes. Er zijn verschillende cultivars die zijn geselecteerd om grote vruchten te produceren. De soort is resistent tegen kastanjekanker, de schimmel die de Amerikaanse kastanje bijna uitroeide. De Japanse kastanje heeft men gebruikt om kruisingen te kweken die resistent zijn tegen deze boomziekte.

Grote bladverliezende productieboom en in bossen voorkomende boom die inheems is in geheel Noord-Amerika. Een schimmel met de naam kastanjekanker die per ongeluk werd geïntroduceerd in het begin van de twintigste eeuw doodde echter de meeste bomen. Daarvoor was het een van de belangrijkste in bossen voorkomende bomen in zijn verspreidingsgebied. Er zijn nu nog maar enkele volwassen exemplaren binnen het oorspronkelijke verspreidingsgebied, hoewel er nog wel veel kleine spruiten zijn van bomen die zijn doodgegaan.

Kastanjesoort die inheems is in China. De kastanjes zijn lokaal van belang als voedsel en worden in grote hoeveelheden geëxporteerd. Wanneer men deze boom dicht bij andere soorten kastanjes plant, treedt er gemakkelijk kruisbestuiving op en ontstaan er kruisingen. Tijdens zijn evolutie heeft de soort lange tijd samengeleefd met kastanjekanker, een schimmel die zich in de schors nestelt, en heeft daardoor een goede weerstand tegen deze boomziekte ontwikkeld. De boom is er niet immuun voor, maar wanneer besmetting optreedt, is de schade voor de boom niet ernstig. De Amerikaanse kastanje heeft die weerstand echter niet, en toen kastanjekanker aan het begin van de twintigste eeuw per ongeluk vanuit Azië in Noord-Amerika werd geïntroduceerd, werd deze soort bijna uitgeroeid.

Orde van zakjeszwammen die drie families, 49 genera en 928 soorten groene en blauwe schimmels omvat.

Klasse van schimmels met leden die zakachtige structuren (asci) produceren, met daarin ascosporen in de vorm van een gesloten vruchtlichaam (ascocarp) of van sporenballen. Tot de bekendste genera behoren Capronia (orde Chaetothyriales), waaronder enkele in zee levende schimmels vallen, Pyrenula (orde Pyrenulales), waartoe Pertusaria diluta behoort, en Eurotium (orde Eurotiales), waaronder soorten Aspergillus vallen waarvoor een seksuele voortplantingsfase is waargenomen.

Hout dat door bepaalde schimmels droog, kruimelig en snel ontvlambaar wordt; wordt vaak gebruikt als tondel.

Een van de chemicaliën zoals creosoot of natriumfluoride, die worden gebruikt om het vergaan van hout af te remmen of tegen te gaan, vooral door schimmels en insecten af te weren.

Te gebruiken voor een bepaald soort houtrot, veroorzaakt door schimmels.

Een synthetische organische verfstof op basis van aniline (een trifenylmethaan zout) die vanwege de groene kleur is vernoemd naar het mineraal malachiet. Het werd in 1877 voor het eerst gemaakt door Dobner en Fisher. Het wordt gebruikt voor het verven van onbewerkte zijde, wol, jute en leer, voor het verven van katoen na het beitsen, bij chemische tests voor het opsporen van zwaveligzuur en cerium, als een indicator op zuurbasis en voor het doden van parasieten en schimmels in aquaria.

Een wittige aangroei die op planten of voorwerpen van organische materialen zoals laken, hout, leer en papier kan voorkomen en die wordt veroorzaakt door micro-organismen waarvan de sporen in een vochtige, warme omgeving kunnen uitgroeien tot een schimmel, waarbij ze zich voeden met het materiaal waarop ze groeien en schadelijke organische zuren produceren.

Tak van de biologie die zich bezighoudt met micro-organismen zoals bacteriën, virussen, schimmels en de effecten ervan.

Familie van 25 genera en circa 129 soorten schimmels die worden gekenmerkt door een thallus zonder segmentatie of vertakkingen. Tot deze familie behoren de pathogene genera Absidia, Apophysomyces, Mucor, Rhizomucor en Rhizopus.

Orde van 12 à 13 families, 56 genera en circa 300 soorten schimmels die worden gekenmerkt door een snelle groei en brede hyphae zonder septa. Veel leden zijn vooral bekend door de schade die zij aanrichten aan opgeslagen voedsel en doordat zij schimmelinfecties bij mensen veroorzaken.

Klasse die drie ordes, 61 genera en 325 soorten schimmels omvat, waaronder ook snelgroeiende soorten, overwegend saproben, plantpathogenen en mycoparasieten. Daartoe behoren ook soorten die schimmelinfecties bij de mens kunnen veroorzaken.

Wordt gebruikt voor de schimmels die kenmerkend zijn voor een specifieke natuurlijke omgeving.

Een kristallijne geurige verbinding (C10H8) die wordt verkregen uit koolteer, met een molecuul dat bestaat uit twee geconjugeerde zesringen. Het heeft een penetrante mottenballengeur en wordt gebruikt in verfstoffen, synthetische harsen, explosieven, insecticiden, schimmeldodende middelen en mottenverdelger. Het wordt niet aanbevolen voor algemeen gebruik als insecticide, omdat rekristallisatie mogelijk is op specimens en omdat het onder vochtige omstandigheden wol kan verkleuren. Bovendien is de werking tegen insecten twijfelachtig. Het fluoresceert paars in kwiklicht.

Genus van circa 300 soorten algemeen voorkomende schimmels die worden aangetroffen op voedsel, leer en textiel. Ze zijn van economisch belang voor de productie van antibiotica (penicilline), organische zuren en kazen.

Schimmelsoort die bij de vervaardiging van bepaalde typen blauwe schimmelkaas wordt gebruikt.

Algemene term voor hout van verschillende Braziliaanse bomen van de geslachten Aspidosperma of Paratecoma. De rode of roze peroba produceert roze hardhout, terwijl het hout van de witte peroba bleek olijfkleurig tot donkerbruin van kleur is. Het hout heeft een rechte nerf en een fijne gelijkmatige structuur. Het is zeer goed bestand tegen insecten, schimmels en zuren. Perobahout wordt gebruikt voor meubels, vloeren, lambrisering, fineer en beeldsnijwerken. Alle soorten zijn duurzaam en fijnkorrelig, en worden gebruikt voor hoogwaardige meubels, kasten, vloeren en beeldsnijwerken.

Eik die wit hout produceert en inheems is in Noord-Amerika, in het oosten en middenwesten van de Verenigde Staten en het midden van Zuid-Canada. De doppen van de eikels zijn zeer rafelig. In stedelijke gebieden is het een populaire sier- en schaduwboom vanwege zijn goede weerstand tegen insecten en schimmels, droogte en luchtvervuiling. Voorheen kwam de boom veel voor op prairies en zogenaamde oak savannas (savannen met veel eiken). De boom is door zijn brandwerende kurkschors goed bestand tegen vuur.

Genus van circa negen soorten algemeen voorkomende saprobe schimmels die zich via sporen voortplanten door gebruikmaking van vegetatieve, aseksuele en seksuele methoden. De leden worden aangetroffen op diverse planten en als gespecialiseerde parasieten op dieren, met inbegrip van mensen. Ze komen voor op de meest uiteenlopende organische substraten, waaronder rijpe vruchten en groenten, uitwerpselen, jam- en stroopsoorten, leer, brood, pinda's en tabak.

Verspreide, vaalbruine vlekken op papier of andere materialen, waarschijnlijk als gevolg van schimmelvorming of metaalverontreiniging in het papier.

Hout dat wordt verkregen van de boomsoort Dalbergia sissoo, die inheems is in het Indiase subcontinent. Het kernhout is donkerbruin en slijtvast; het spinthout is lichter van kleur en gevoelig voor aantasting door schimmels en borende insecten. Het hout wordt gebruikt voor verfijnd kastwerk, fineer, vloeren, triplex, landbouwwerktuigen, muziekinstrumenten, houtsnijwerk, ski's en boten.

Pigment dat bestaat uit elementaire koperacetaat en met een donker blauw-groene kleur. Spaans groen, ook wel 'verdegris' en 'groenspaan'genoemd, werd vervaardigd sinds de oudheid door het plaatsen van koperen platen over vaten fermenterende druivenschillen, het azijnzuur reageert snel en vormt koperacetaat. Bij rechtstreeks gebruik als pigment, verkleurt het van groen naar zwart in olieverf, vervaagt in waterverf, en gaat een reactie aan met een papieren drager. Het wordt gebruikt om koperresinaat maken, als droger voor lijnolie, om stoffen te verven en als kleurstof en als schimmeldoder in aangroeiwerende verf.

Schimmelfamilie met een kosmopolitische verspreiding die algemeen voorkomt in de bodem, op rottende planten- en voedselresten. Ze kunnen zich aan extreme omgevingsomstandigheden aanpassen en hanteren agressieve kolonisatiestrategieën. De familie bevat een aantal van de bekendste schimmels uit de genera Penicillium en Aspergillus.

Een vorm van houtrot die wordt veroorzaakt door schimmels die zowel de cellulose als de lignine aantasten; de massa die hierdoor ontstaat is sponzig of draderig, meestal wit, maar soms geel, geelbruin of lichtbruin.

Een vorm van houtrot die wordt veroorzaakt door bacteriën of schimmels en die wordt kenmerkt door zachte en zelfs waterige rot.

Middelgrote Europees-Aziatische loofboom. Alle delen van de boom, behalve de vrucht, zijn licht giftig. De vruchten worden gegeten door vogels en zoogdieren. Sommige breken ook de pitten open om het binnenste op te eten. Sommige dieren, zoals de kokermot, eten de bladeren. De boom scheidt gom uit via wonden in de schors en sluit ze op die manier af om insecten tegen te houden en schimmelinfecties te voorkomen.

Leden van deze stam worden mogelijk nog bij andere stammen ondergebracht, naar aanleiding van onderzoek uit de jaren '90 dat tot verbeterd inzicht leidde in de relaties tussen schimmels die van oudsher bij de stammen Chytridiomycota en Zygomycota waren ingedeeld.