Structurerend grondbeginsel voor muziekcomposities dat sinds het begin van de 20ste eeuw wordt toegepast en waarbij een reeks of groep elementen herhaaldelijk wordt gebruikt.

Een corpus van muziekcomposities dat sinds het begin van de 20ste eeuw is ontstaan op basis van het twaalftoonstelsel, dat aan Arnold Schönberg wordt toegeschreven. In het algemeen wordt twaalftoonsmuziek beschouwd als een deelgroep van de seriële muziek, maar er heerst nog onenigheid op dit punt.