Slakkenbeton waaraan een chemisch schuimmiddel is toegevoegd, waardoor een lichtgewicht slakkenbeton vol luchtgaatjes ontstaat.

Wordt gebruikt voor een stuk stof waarin een lijk wordt gewikkeld voor de begrafenis.

Beddenlakens waarvan de hoeken zijn samengetrokken zodat ze om het matras sluiten.

De resten, sintels of slakken die overblijven na het smelten of uitsmelten van metaal.

Subklasse van buikpotigen waartoe zeeslakken behoren.

Glasachtige stof die bestaat uit vuil of afvalstoffen die tijdens het uitsmelten worden gescheiden van metalen.

Huid van ongeboren, vroegtijdig geboren of afgedreven dieren, voornamelijk kalveren, met zeer fijne vezels. Wordt gebruikt voor hoogwaardig perkament en suède.

Heuvels van gesmolten afval of metaalslakken die zijn gescheiden van metaal in het smeltproces. Verwijst ook naar heuvels (bergen) ongewenst afval of residu die de bijproducten zijn van de mijnbouw erts, kolen, of andere grondstoffen.

Relatief licht beton gemaakt met hoogovenslakken als het ruwe aggregaat.

Licht beton gemaakt met sintel als grof aggregaat.

Een lichte bouwsteen die is gemaakt van slakkenbeton en die vaak wordt gebruikt voor tussenwanden binnenshuis.

Een kunstmatig cement met hydraulische eigenschappen, dat wordt gemaakt door gegranuleerde hoogovenslakken te vermalen met hydraulische kalk.

Een aantrekkelijk schelpmarmer uit het Spaanse Tortosa, waar het nog steeds wordt gewonnen. De hoofdkleur varieert van roodachtig lila tot geel, afhankelijk van de hoeveelheid slakken die het bevat. De gele kleur wordt bepaald door de weekdieren en het lila door de zeebedding waarin het is verzonken. Broccatello werd veelvuldig gebruikt als oppervlakteversiering in kerken in Rome en Napels.

Te gebruiken voor spiraalvormige schijven, gemaakt van de onderkant van de huisjes van de zeeslakkensoort Conus (kegelslakken) en gedragen als sieraden of tekens van status, voornamelijk in Afrika. Ook te gebruiken voor soortgelijke schijven van keramiek of glas als imitatie van deze schijven.

Te gebruiken voor de schelp van verschillende waterslakken van het genus Conus en de familie Conidae. Ze zijn meestal recht van stuk met een spits toelopende lichaamsspiraal, een nauwe opening, levendige kleuren en opvallende tekeningen. Het is hoogwaardig materiaal voor armbanden, schijven en andere versieringen.

Vergruizelde steen, lei, slak, porselein of tegels die zijn verpulverd tot deeltjes en vermengd. Wordt gebruikt als oppervlaktemateriaal bij dakbedekking met asfalt en dakspanen.

De techniek van de harde-afwerkingslak waarbij vele lagen vernis worden aangebracht. Die lagen vernis bestaan uit schellak die in alcohol wordt opgelost, vervolgens wordt gepolijst en daarna wordt versierd. De afbeeldingen zijn meestal oosters qua stijl en thematiek. Oorspronkelijk werd het japanlakken ontwikkeld om de echte oosterse lak, die in de tweede helft van de 17e eeuw erg populair was, te vervangen.

Een soort cement dat bestaat uit een gelijkmatig mengsel van portlandcement een fijnkorrelige hoogovenslak.

Stenen werktuig met een kling die op zo’n manier bewerkt was dat het de vorm van een naaktslak aannam. ‘Limace’ is Frans voor naakslak.

Een groep van soorten schelpmarmer waarvan de naam is afgeleid van 'lumaca', het Italiaanse woord voor slak. Er zijn zowel oude als moderne varianten. De bekendste moderne lumachella komt uit Tirol en is donkergrijs-bruin, terwijl de schelpen hun parelachtige tekening behouden.

Spiraalvormige cone shell disks, gedragen als sieraden of als teken van status door de Shona, een volk uit Zimbabwe en Mozambique, gemaakt van de onderkant van de huisjes van de zeeslakkensoort Conus (kegelslakken).

Lichtgroene glazen drinkglas. Het glas bevat kleine, overwegend slakkenhuisvormige, afgedraaide geplaatste noppen. Vanaf de vijftiende eeuw zijn de noppen meer doornvormig. Het glas bevat een opgestoken bodem, waarbij de voetband met de tang is bewerkt of uit glasdraad is gesponnen. De noppenbekers niet verwarren met knobbelbekers, waarbij de knobbels ontstaan door het uitblazen in de mal.

Een schelpmarmer uit het Engelse Sussex. De hoofdkleur is grijs met enkele groene of blauwe plekjes. De oude plaatselijke naam 'winklestone' verwijst naar de grote hoeveelheid kleine slakkenhuizen (‘winkles’) in het marmer. Het werd in de middeleeuwen gebruikt om kerken te verfraaien en bleef nog eeuwenlang populair.

Een materiaal dat een hoge weerstand tegen warmtestroming biedt; meestal van slakkenlwol, kurk, asbest, schuimglas, schuimplastic of diatomeeënaarde in de vorm van watten, dekens, blokken, planken en korrelige of losse vulling.

Stam van diverse dieren zoals oesters, mosselen, sint-jakobsschelpen en kokkelschelpen, maar ook naaktslakken, huisjesslakken, nautilussen, inktvissen, pijlinktvissen en octopussen. Weekdieren zitten soms geheel of gedeeltelijk in een schaal van calciumcarbonaat, dat wordt afgescheiden door een zachte laag op het lichaam. Weekdieren vindt men in zout water, zoet water en op het land.