Het vormgeven aan metaal door middel van verhitten en hameren.

Zware, meestal stalen of ijzeren blokken waarop metaal wordt gevormd door het met de hand te hameren of smeden.

Diverse bankschroeven die door smeden worden gebruikt en één lange poot hebben die aan een werktafel is vastgemaakt en vaak aan de onderkant wordt gesteund, met een eenvoudig veermechanisme om de kaken open te houden.

Diverse soorten buigtangen die kunnen worden gebruikt voor knippen, zadelsmeden of hameren, of om dingen vast te grijpen.

Tangen met één rechte en één kromme kaak. Worden door smeden gebruikt.

Sculpturen gemaakt van metaal door middel van lassen, smeden en solderen, in plaats van gieten. Geen Nederlands equivalent. Zie 'constructies' of 'assemblages'.

Ovens waarin door middel van elektriciteit zeer hoge temperaturen worden geproduceerd, vooral gebruikt voor het smeden van legeringen en vuurvaste materialen.

Versierde, cosmetische houders, door Afrikaanse edelsmeden van het volk der Akan gemaakt van ingevoerd bladkoper; hoofdzakelijk gebruikt voor het bewaren van sheaboter, soms voor het bewaren van gouden gewichten, goudpoeder en andere kostbaarheden.

Ronddraaiende werktuigstaalsnijders die worden gebruikt in een freesmachine om metalen vlakken te vormen en uit te smeden.

Een procédé voor het maken van smeedijzer of staal uit ruw ijzer door het ijzer te smelten en onder te dompelen in een bad, en het vervolgens te bewerken en te smeden.

Het uitsmeden, uitkloppen of vormen van metaal door een stempel met hamerslagen in het metaal te drijven of door het metaal steeds opnieuw in te stampen met een reeks stempels.

Tangen die door smeden worden gebruikt en uitsteeksels hebben om gaten in hamerkoppen te maken tijdens het smeden.

Een insculpatieplaat is een controleplaatje waarop alle keurmerken en -tekens staan die op dat moment in gebruik zijn. De verifiërende waarborgambtenaar gebruikte ronde insculpatieplaten voor externe controles, zoals van goud- en zilversmeden, winkels, markten en veilingen.

Te gebruiken voor door de staat gefinancierde werkplaatsen die later zouden uitgroeien tot beroepsopleidingscentra, en die tijdens de perioden van het sultanaat en de mogols in India werden gesticht; er werden allerlei kunsten en ambachten beoefend, zoals weven, emailleren, edelsmeden en het illumineren van manuscripten.

Verwijst naar een oude religie uit het Midden-Oosten die nog voorkomt in Irak en Khuzistan (een provincie in het zuidwesten van Iran). Zij wordt meestal beschouwd als een gnostische sekte en is als zodanig de enige overgebleven vertegenwoordiger van het gnosticisme. Er zijn ongeveer 15.000 tot 20.000 mandeeërs. Het mandeïsme benadrukt, net als andere dualistische geloofssystemen, de verlossing van de ziel door esoterische kennis (gnosis). De spirituele ziel zal worden bevrijd van de materiële wereld door hun verlosser, Manda d'Hayye, maar de slechte archonten verhinderen de opstijging van de ziel. In het mandeïsme wordt Jezus beschouwd als een valse messias maar wordt Johannes de Doper vereerd omdat hij wonderbaarlijke genezingen heeft bewerkstelligd door middel van de doop. De mandeeërs ontwikkelden een uitgebreid cultusritueel, vooral voor de doop, die voor zover bekend bij geen enkele andere gnostische sekte voorkomt. De doop zuivert een mens van de zonde en kan vaak worden herhaald. De oorsprong van de religie is duister en blijft omstreden. Op basis van Babylonische elementen in mandeïsche magische teksten, het gebruik van de Iraanse kalender en de overname van verscheidene Iraanse woorden in de mandeïsche taal, menen sommige geleerden dat het mandeïsme in de pre- of vroegchristelijke tijd is ontstaan in het zuidwesten van Mesopotamië. Anderen denken aan een Syrisch-Palestijnse oorsprong op basis van de Haran Gawaita, een quasihistorisch mandeïstisch document dat verhaalt over de exodus van de nazareeërs (de mandeïstische priesterkaste die zich onderscheidde van de mandeeërs of leken) van Palestina naar Mesopotamië in de 1ste eeuw n. Chr. Ook zekere opmerkelijke overeenkomsten met het jodendom verdienen de aandacht: bekendheid met het Oude Testament, parallellen met de joodse zedenleer, vooral de grote waarde die wordt gehecht aan het huwelijk, het gebruik van de Hebreeuwse engelenleer en het belang van een zuivere cultus. Ook zijn er overeenkomsten met het manicheïsme. De mandeeërs zijn misschien de in de Koran genoemde Sabanen. De mandeïsche literatuur, geschreven in een Aramees dialect en in een apart schrift, is tamelijk uitgebreid. Belangrijke bewaard gebleven werken zijn de Ginza (het Boek van Adam); het Boek van Johannes; het Boek van de Zodiak en de Doop van Hibil Ziwa. Mandeeërs zijn van oudsher bekwame zilversmeden.

Gereedschappen die worden gebruikt om spijkerschachten vast te houden terwijl de spijkerkoppen worden gemaakt tijdens het smeden van spijkers.

Verwijst naar een stijl die populair was in het Europa van de 17de eeuw en waarbij een specifiek type ornament wordt toegepast. Kenmerkend voor de stijl zijn kwabvormig lofwerk, gebosseleerd reliëfwerk en plastische, booglijnige geplooide vormen die aan een menselijk oor doen denken. De kwabstijl is aan het begin van de 17de eeuw in Utrecht ontwikkeld. De stijl kan in verschillende kunstvormen worden aangetroffen, maar vooral in metaalwerk. De kwabstijl is afgeleid van het grafische werk van de maniëristen uit de 16de eeuw, hoewel de stijl vaak ook wordt toegeschreven aan de Hollandse goudsmeden Adam en Paulus van Vianen.

Cilindervormige, taps toelopende ijzeren of houten staven die worden gebruikt om een hol voorwerp vast te houden tijdens het smeden of draaien.

Algemeen te gebruiken voor metalen voorwerpen, bijvoorbeeld machineonderdelen, die tot een van te voren vastgestelde vorm zijn bewerkt door middel van één of meer processen zoals hameren, persen, walsen of smeden.

IJzersmeden die van ijzer gereedschappen, hoefijzers, machineonderdelen en andere voorwerpen maken door het in een smidsvuur te verhitten en het op een aambeeld in vorm te slaan. Ook personen die paarden hoefijzers aanmeten en beslaan, worden smeden genoemd.

Verwijst naar de vroegste fase van de IJzertijd, toen de specifieke functionele eigenschappen van ijzer voor het eerst werden benut, onder meer door het te smeden, en het de plaats van brons begon in te nemen bij de vervaardiging van gereedschappen en wapens.