Trommen die zo worden aangeslagen dat er door de luisteraar bepaalde kenmerken van een niet-gevocaliseerde tekst in kunnen worden herkend, waarbij deze kenmerken als aanwijzingen dienen voor de betekenis van de woorden die worden getrommeld.

Grote dubbelkonische trommen, rechtopstaand met een buisvormig open voetstuk, meestal in paren, waarbij elke trom een eigen toonhoogte heeft; vaak met een stel rinkelbellen over het trommelvel van een van de twee; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in West-Afrika, als sprekende trommen bij ceremonies en bij rituele zang en dans.