Noord-Amerikaanse soort sier- en productieboom, meestal zo'n 18 meter hoog. Op minder vruchtbare bodems kan de soort kleiner en struikachtig zijn. De gladde, glanzende, niet-afbladderende buitenste schors is roodbruin op jongere stammen en bijna zwart op oudere stammen en diep gegroefd in onregelmatige lagen. De takjes en de binnenste schors hebben de geur en smaak van wintergroene planten. Het harde hout met de dichte nerfstructuur is vergelijkbaar met dat van de gele berk, maar is massiever en dieper van kleur. De suikerberk is een bron van berkenolie en was vroeger een vervanger van wintergroenolie. Van het sap wordt berkenbier gemaakt.

Hout van de boom behorende tot het genus Betula lenta, inheems in de zuidelijke Appalachen. Het lijkt op yellow birch en commercieel wordt er geen onderscheid gemaakt tussen de twee. Suikerberkenhout heeft echter een hogere densiteit en is dieper van kleur. Het hout wordt gebruikt voor het maken van fineer, vloeren, meubilair, deuren, triplex en voertuigonderdelen.

Soort sier- en productieboom, inheems in het noordoostelijke deel van Noord-Amerika. Het is een van de grootste berken; hij kan 30 meter hoog worden en groeit op koele, vochtige rivieroevers en op drogere gronden tot een hoogte van 1950 meter. Op de takken en jonge stammen bestaat de zilverachtig gele schors uit flinterdunne krullen. Op oude boomstammen is de schors roodbruin, diep gegroefd en verdeeld in onregelmatige lagen. De lichtgroene twijgen zijn licht geurend. Het harde, bleke roodbruine hout wordt in de handel meestal niet onderscheiden van het hout van de suikerberk.

Hout van de boom behorende tot het genus Betula alleghaniensis, inheems in het noordoostelijk deel van Noord-Amerika, met lichtgeel spinthout en roodachtig bruin kernhout. Het lijkt op suikerberkenhout en commercieel wordt er geen onderscheid gemaakt tussen de twee. Het hout wordt gebruikt voor het maken van kwaliteitsmeubilair, schrijnwerk, spoelen, klossen en triplex.