De bestudering en het toepassing van technische principes en technieken op biologische en medische problemen zoals de biosynthese van plantaardige en dierlijke producten, het tegengaan van erosie door het gebruik van levende planten en het ontwerpen en produceren van kunstmatige ledematen en organen.

Techniek waarbij nog natte, met inkt getekende lijnen op niet-absorberend papier langs een scharnier werden gevouwen en tegen een tweede vel papier werden aangedrukt, waardoor de geïnkte lijnen werden overgebracht. Deze techniek wordt geassocieerd met het vroege commerciële artwork van de kunstenaar Andy Warhol.

Marqueterie die bestaat uit lagen koper en schildpad die, vooral aan het eind van de 17de en het begin van de 18de eeuw, samen op meubels werden gelijmd. De term komt voort uit de naam van de kunstenaar André-Charles Boulle en zijn zonen, van wie het werk op grote schaal werd geïmiteerd.

Tak van weg- en waterbouwkunde die zich voornamelijk bezighoudt met het ontwerpen en bouwen van constructies zoals bruggen, gebouwen en dammen.

Verftechniek om draden in een stuk stof met verschillende kleuren te verven, zodat er een afbeelding ontstaat.

Tak van de elektrotechniek die zich bezighoudt met praktische toepassingen van de elektronica, en vooral met het ontwerpen, produceren en bedienen van elektronische apparaten en systemen.

Tak van de techniek die zich bezighoudt met de praktische toepassing van elektriciteit, vooral met het ontwerpen en bouwen van elektrische apparaatjes, het geleiden van elektrische kracht en communicatiemiddelen.

Technieken voor het nemen of arrangeren van foto's en voor het bewerken van foto's tijdens het ontwikkelen of afdrukken. Gebruik 'fotografische procédés' voor procédés waarbij met behulp van lichtgevoelig materiaal een afbeelding wordt geproduceerd.

Techniek waarbij een rubbing wordt gemaakt van een oppervlak, vooral wanneer de rubbing daarna deel gaat uitmaken van een collage of montage; populair bij de Surrealisten als een vorm van automatisme.

Wordt gebruikt voor het aanbrengen van olieverfglazuur op een laag temperaverf of voor temperaverfglazuur op een laag olieverf. Gebruik 'gemengde media' voor andere combinaties van materialen en technieken.

Tak van de milieutechniek die zich specifiek bezighoudt met de bescherming en de bevordering van de volksgezondheid, met name door te zorgen voor schone lucht, voeding, water en huisvesting.

Tak van weg- en waterbouwkunde die zich bezighoudt met het ontwerpen en produceren van systemen, apparatuur en bouwwerken, die water of andere vloeistoffen reguleren of transporteren, of er kracht uit genereren, of die hun kracht gedeeltelijk of volledig uit het stromen van water verkrijgen, zoals bijvoorbeeld hydraulische machines, rioolwaterzuiveringsinrichtingen, waterleidingbedrijven, dammen, pijpleidingen, en waterkrachtcentrales.

Te gebruiken voor het technische werkgebied dat zich bezighoudt met de dagelijkse technische operaties en het technisch beheer van een fabriek.

Tak van de techniek die zich bezighoudt met de ontwikkeling, productie en toepassing van keramiek en keramische producten.

Steenbewerkingstechniek uit het Paleolithicum waarbij schilfers van een kernsteen werden afgeslagen om vervolgens als werktuig te worden gebruikt. Deze techniek was gesofisticeerder dan eerdere methodes. Genoemd naar een archeologische site dicht bij Parijs.

Tak van de ruimtevaarttechniek die zich bezighoudt met het ontwerpen, ontwikkelen en produceren van luchtvaartuigen die binnen de atmosfeer functioneren en de daarmee verwante systemen.

De kunst en de praktijk van het ontwerpen en bouwen van militaire versterkingen en andere installaties en het bouwen en onderhouden van militaire communicatie- en transportroutes. Omvat ook het leveren van voorzieningen zoals water en elektriciteit aan strijdkrachten, het ontwerpen en bouwen van faciliteiten om legers en wapens, voornamelijk zwaar geschut, te vervoeren en het gebruik of uitschakelen van conventionele explosieven, het ontwikkelen van topografische kaarten en technische inlichtingen en de ontwikkeling van de apparatuur die nodig is om dergelijke operaties uit te voeren.

Een techniek om metalen, meestal goud of zilver, te versieren, waarbij in het metalen oppervlak een patroon wordt gegraveerd dat vervolgens wordt gevuld met een zwart inlegsel.

Techniek van koude overdracht van een opgeglazuurd ontwerp op aardewerk, ontwikkeld in Engeland aan het iende van de 18e eeuw. Het proces hield in dat er een ontwerp op een drukplaat gemaakt werd. Daarna werd een dunne plaat van geleiachtige substantie gebruikt in plaats van papier om het geoliede ontwerp van de plaat te halen en over te brengen naar het keramische oppervlak. Het porselein werd bestoven met kleur in poedervorm, alleen de geoliede delen met het ontwerp behield het pigment. De eerste ontwerpen waren voornamelijk in zwart, dus het wordt ook wel "zwart afdrukken" genoemd.

De hiërarchie Procedés en Technieken bevat descriptoren voor handelingen en methoden die fysiek worden uitgevoerd op of met materialen en voorwerpen, en voor procedés die plaatsvinden in materialen en voorwerpen. Hiertoe behoren typen procedés en technieken die betrekking hebben op de productie en behandeling van voorwerpen of afbeeldingen (bijv. assembleren) of van substanties (bijv. mengen) of die relevant zijn voor de bewerking en verwerking van specifieke materialen (bijv. solderen). Hiertoe behoren tevens descriptoren voor procedés die plaatsvinden in substanties, artefacten of overige voorwerpen, soms opzettelijk in gang gezet en soms spontaan gebeurend (bijv. branden). Relatie tot Overige hiërarchieën: descriptoren voor organisatorische, administratieve of intellectuele activiteiten die worden uitgevoerd voor het realiseren van specifieke doelstellingen (bijv. analyse), inclusief descriptoren die betrekking hebben op het verzamelen van voorwerpen en verschillende andere professionele activiteiten (bijv. het beheer van verzamelingen) zijn te vinden in de hiërarchie Functies. Descriptoren die studierichtingen aanduiden (bijv. antropologie) zijn te vinden in de hiërarchie Vakgebieden, terwijl de procedés en technieken die verbonden zijn met deze velden hier te vinden zijn. Descriptoren voor fysieke en mentale handelingen die niet worden uitgevoerd om materialen te bewerken of voorwerpen te fabriceren (bijv. rennen, meditatie) zijn ondergebracht in de hiërarchie Lichamelijke en Geestelijke Activiteiten. Bepaalde descriptoren die verwijzen naar degeneratieve krachten op materialen of structuren (bijv. spanning) zijn te vinden in de hiërarchie Abstracte Begrippen. Descriptoren voor bepaalde effecten die worden veroorzaakt door procedés die plaatsvinden in materialen en voorwerpen (bijv. scheuren) zijn te vinden in de hiërarchie Toestanden en Invloeden.

Tak van de techniek die zich bezighoudt met het ontwerpen, ontwikkelen, testen en produceren van luchtvaartuigen, ruimtevaartuigen, projectielen, raketvoortstuwingssystemen en ander materiaal dat zowel binnen als buiten de atmosfeer van de aarde functioneert.

Een schildermethode waarbij zachte kleurvlekken worden geproduceerd door het gebruik van sterk verdunde verf op niet op maat gemaakt doek.

Verwijst naar een decoratiemethode die door sommige Griekse zwartfigurige kunstenaars werd gebruikt voor het decoreren van kleine vazen. Bij deze techniek, die rond 530 v. Chr. is uitgevonden, worden figuren aanvullend beschilderd met wit, rood of roze boven op een zwarte geglazuurde ondergrond. De details werden ingesneden, zodat het zwarte glazuur doorschijnt. Het eindresultaat is vergelijkbaar met roodfigurig werk. Beazley noemde de techniek naar de Nederlandse geleerde Jan Six, die als eerste de aandacht vestigden op deze polychrome vazen.

Een frescotechniek waarbij gelijke delen wit, geblust kalk uit een groeve en marmergruis worden gebruikt. De ondergrond wordt met een heet ijzer gladgestreken om een glanzend oppervlak te produceren.

Liftgroundtechniek waarbij een suikeroplossing wordt gebruikt.

Wetenschap waarbij de eigenschappen van materie en de energiebronnen in de natuur ten bate van de mensheid worden gebruikt in constructies, machines en producten.

De manier waarop een kunstenaar of vakman de technische elementen van een medium gebruikt om een gewenst esthetisch effect te verkrijgen.

Wordt gebruikt voor de manier waarop een handeling wordt uitgevoerd of de methode waarmee dat gebeurt. Gebruik 'procédés' wanneer er in het algemeen wordt verwezen naar de verrichtingen die worden uitgevoerd of de procedures die worden gevolgd teneinde een bepaald resultaat te bereiken, en ook voor werkingen of veranderingen die plaats vinden in materialen of objecten.

Practische specialisten op het gebied van technische details van een onderwerp of beroep.

Tak van de weg- en waterbouwkunde die zich bezighoudt met het ontwerpen en aanleggen van straten en wegen die de voortgang van het verkeer het meest bevorderen.

Te gebruiken voor de plekken op de achterkant van een boekblok waar de naald verschijnt of verdwijnt in de bladzijden of het katern, meestal gemaakt tijdens de afwerking.

De applicatie van een brede dunne film van sterk verdunde pigment.

Te gebruiken voor de methode waarbij een boekblok wordt ingenaaid van twee katernen die met één draad aan elkaar zijn genaaid; de draad passeert tussen de katernen met alternerende naaiposities.

Wordt gebruikt voor reliëfdrukprocédés waarbij de niet-gedrukte, gegraveerde lijnen een wit beeld vormen tegen een zwarte achtergrond. Wordt meestal gebruikt in verband met houtgravures en de schrootmanier.

Het vervaardigen van glazen vaatwerk rondom een kern van materiaal in de gewenste vorm van het vat.

Een tekentechniek waarbij meestal van rood krijt en zwart krijt of houtskool gebruik wordt gemaakt.

Een tekentechniek waarbij meestal een combinatie van rood, zwart en wit krijt wordt gebruikt op geelachtig of gebroken wit papier, voornamelijk in zwang in de achttiende eeuw.

Wordt gebruikt voor de techniek om schilderijen te conserveren waarbij een beschadigd doek wordt verstevigd door aan de buitenrand ervan een strook schilderslinnen vast te hechten.

Verfpigmenten die worden gemaakt door het vermalen van mineralen die ijzeroxide en andere materialen bevatten, zoals klei, krijt en silica. Elke afzetting heeft een unieke samenstelling, werking en kleur, met diverse reeksen geel, oranje, rood, bruin en zwart. Aardkleuren worden als sinds de prehistorie gebruikt en komen terug in alle technieken. Synthetische ijzeroxiden, de zogenaamde Mars-kleuren, worden sinds het einde van de 18e eeuw geproduceerd.

Dateringstechnieken waarbij data in kalenderjaren worden aangegeven.

Techniek voor plaatselijke belichting om een bepaald object of gebied uit te lichten.

Techniek waarbij verf in de omgekeerde volgorde, dat wil zeggen eerst de meest opvallende details en daarna pas de achtergrond, op de binnenkant van een stuk glas wordt aangebracht. Uiteindelijk moet de beeltenis vanaf de buitenkant bekeken kunnen worden.

Verlichting van achteren en vaak van boven een voorwerp; een techniek die zowel kan worden toegepast om de randen te voorzien van highlights als om een object te kunnen scheiden van diens achtergrond.

Techniek voor het vervaardigen van muurschilderingen, waarbij met sneldrogende, kalkbestendige waterverf op een nog natte laag pleisterkalk wordt geschilderd.

De techniek van het muurschilderen op gedroogde pleisterkalk, of het retoucheren van een fresco als deze is hard geworden.

Compositietechniek waarbij de componist een aanzienlijk deel van de controle over het stuk overlaat aan de musici of omstandigheden, uitgezonderd enkele traditionele manieren om dit te doen, zoals geleide improvisatie en maatloze rusten. In het algemeen worden drie methoden toegepast: (1) gebruik van toevalsprocedures in het maken van composities, (2) de musicus laten kiezen uit diverse mogelijkheden die door de componist worden aangereikt en (3) het gebruik van niet-traditionele of volledig nieuwe schema's of notaties en notatiesymbolen die zorgen voor lossere instructies van de componist en veel ruimte laten voor de interpretatie van de musicus. De techniek is sinds medio 20ste eeuw veelvuldig toegepast en een van de belangrijkste beoefenaars was de Amerikaanse componist John Cage.

Belichtingstechnieken waarbij een heel gebied gelijkmatig wordt verlicht, en waarbij aan de verlichting verder geen speciale eisen worden gesteld.

Een olieverftechniek waarbij de eerst aangebrachte verflaag ook meteen voor het uiteindelijke effect zorgt, dit in tegenstelling tot technieken waarbij het doek laag voor laag wordt bedekt.

Handgeweven kleden met luspolen, gemaakt in Spanje in het district Aljuparras ten zuiden van Granada en elders in Andalusië en Castilië. De basis is van linnen en de ruwe wol van de polen loopt langs het inweefsel, waarbij iedere kleur volgens het patroon in lussen boven het oppervlak wordt getrokken. Er gaan ongeveer 3 lussen in 1 vierkante centimeter. Deze techniek wordt mogelijk al lange tijd in het gebied toegepast, maar de nog bestaande exemplaren dateren vermoedelijk niet van vóór de 18de eeuw. De patronen kunnen worden omschreven als volkskunst en de kleuren, meestal twee maar soms wel tien, zijn krachtig. De alpujarras-kleden zijn waarschijnlijk van Moorse oorsprong. De constructie van de kleden maakt ze vooral geschikt als beddensprei.

Verwijst naar een type glas dat werd vervaardigd in de Italiaanse stad Altare, bij Genua. De glasindustrie was daar in de 9de eeuw gevestigd door glasblazers uit Normandië en Vlaanderen. De term verwijst in het bijzonder naar glas uit de 15de eeuw en later dat daar is geproduceerd, of dat elders ontstond op basis van technieken die men van de Altare-glasblazers had geleerd. Tijdens deze periode imiteerden de glasmakers van Altare de uiterst gewilde, geheime technieken van de Venetiaanse glasblazers, en verspreidden ze de geheimen naar andere centra in Europa.

Dateringstechniek die de relatie beoordeelt tussen verstreken tijd en de afbreking van aminozuren in proteïnen, met name de racemische vermenging van aminozuren in collageen.

Verwijst naar een typische artistieke traditie van vooral draagbare objecten. Deze stijl werd voor het eerst ontwikkeld door de Scythische nomaden ten noorden van de Kaukasus in de 6de eeuw v. Chr. De stijl werd tot in de 8ste eeuw n. Chr. verspreid door heel Europa en Noordelijk Azië door nomaden te paard, over de steppen van Hongarije naar de Gobiwoestijn en verder. De stijl kenmerkt zich door het veelvuldig gebruik van kostbare materialen, modelleertechnieken die houtsnijwerk imiteren, waaronder afkanten, en een hoge mate van intensiviteit en vitaliteit. Veel voorkomende motieven zijn gestileerde realistische of mythologische dieren, dikwijls weergegeven in gebogen of verwrongen houdingen.

Beeldvormende techniek voor computers die het rafelige effect bij kromme of diagonale lijnen als gevolg van de pixelopbouw tegengaat. Het principe berust op het invoegen van tussenkleuren op plaatsen waar verschillende kleuren naast elkaar verschijnen op computermonitors en uitdraaien.

De bestudering van taalgebieden, in het bijzonder die zonder schrift, door middel van het toepassen van antropologische en taalkundige technieken.

Verwijst naar werken in een stijl die een imitatie is van de vroegere archaïsche stijlen, in het bijzonder Hellenistische beeldhouwwerken uit de periode tussen 323 en 100 v. Chr., die de Griekse archaïsche stijl imiteerden maar met nieuwe, meer geraffineerde kerftechnieken werden vervaardigd.

Tak van de archeologie die zich bezighoudt met het dateren van archeologische monsters door middel van wetenschappelijke technieken zoals de C-14 methode en aminozuur-datering.

Verwijst naar kant die werd gemaakt in Armenië, Cyprus, Turkije en de Griekse eilanden. Deze kant wordt gekenmerkt door het gebruik van een enkele naald en traditionele technieken en steken. De ontwerpen en steken verschillen per regio, maar in het algemeen wordt Armeense kant gekenmerkt door een extreme verfijndheid en gecompliceerde ontwerpen. Hij werd vaak gemaakt met zijden draad en gouden draden, en versierd met parels en verschillende kostbare edelstenen. Armeense kant was vooral populair in de 17de eeuw en werd gebruikt in kantranden op kleding, als kelkbedekkingen en op ander liturgisch linnengoed. Sommige wetenschappers denken dat Venetiaanse kant voortkomt uit 16de-eeuwse Armeense kant.

Geborduurde tapijten die zijn gemaakt in Arraiolos, Portugal en naar deze stad zijn vernoemd. De techniek bestaat uit een visgraat of kruissteek op een ondergrond van linnen stof.

Verwijst naar een stijl en beweging uit de eerste jaren van de 20ste eeuw waarbij de nadruk lag op de weergave van alledaagse, gewone aspecten van het stadsleven. De stijl gaat bewust in tegen de academische esthetische opvattingen van 'l'art pour l'art', en het loslaten van geleerde technieken staat centraal, alsmede het dynamische en karakteristieke van het dagelijks leven.

Een hedendaagse techniek voor het creëren van driedimensionale kunstwerken door het combineren van verscheidene elementen, voornamelijk gevonden voorwerpen. De constructie kan door de kunstenaar beschilderde, uitgesneden of vormgegeven elementen omvatten. Oorspronkelijk bedacht in 1953 door de kunstenaar Jean Dubuffet.

Beeldhouwwerken die vanaf circa 1945 zijn gemaakt met behulp van de assemblagetechniek, waarmee driedimensionale kunstwerken tot stand komen door verschillende elementen te combineren, vooral objets trouvés. Ook door de kunstenaar geschilderde, beeldgesneden of geboetseerde elementen kunnen deel uitmaken van assemblages. Zie 'object sculpture' voor dergelijke werken van vóór 1945.

Verwijst naar de stijl en cultuur van de regio Asturië in het noorden van Spanje (het huidige Oviedo), in het bijzonder naar de culturen van de mesolithische periode en het middeleeuwse koninkrijk. De mesolithische Asturische cultuur volgde op de Aziliencultuur en ging vooraf aan de neolithische culturen in de regio. De middeleeuwse cultuur bloeide in het 8ste- en 9de-eeuwse koninkrijk Asturië en kenmerkt zich door het behoud en de ontwikkeling van klassieke Romeinse vormen en bouwkundige technieken, daarmee twee eeuwen vooruitlopend op de romaanse stijl in Europa. Deze stijl verschilt van de gelijktijdige Karolingische stijl door zijn typische bouwkundige iconografie, vaak met muren van ‘petit appareil’, verhoogde bakstenen bogen, gehouwen hoekstenen en houten daken met kleine tongewelven over de apsissen.

Verwijst naar de stijl en cultuur van de regio Asturië in het noorden van Spanje (het huidige Oviedo), met name de culturen van het middeleeuwse koninkrijk Asturië uit de 8e en 9e eeuw. De stijl wordt gekenmerkt door het behoud en de ontwikkeling van de klassieke Romeinse vormen en architectonische technieken, vooruitlopend op de romaanse stijl in Europa die twee eeuwen later opkwam. Deze stijl verschilt van de gelijktijdige Karolingische stijl door de onderscheidende architectonische iconografie, vaak met muren van 'petit appareil', verhoogde bakstenen bogen, natuurlijke hoekstenen en houten daken met kleine tongewelven boven de apsis.

Verwijst naar een hoog ontwikkelde midden- en laat-paleolithische gereedschap voortbrengende cultuur die wijdverbreid was in noordelijk Afrika tijdens het late Pleistoceen vanaf circa 30.000 v. Chr. Deze cultuur ontwikkelde zich klaarblijkelijk als een geavanceerde Afrikaanse vorm van de Europese Levalloisien traditie en is genoemd naar de opgravingen bij Bir al-Tir in Tunesië. Deze cultuur kenmerkt zich door het gebruik van pijl en boog, de opkomst van schachten of scherpe uitsteeksels op pijlpunten, speerpunten en schrapers om het bevestigen van handvatten mogelijk te maken, en door een zeer fijne drukbeiteltechniek. Sommige geleerden menen dat er een verband is tussen de Aterian bladvormige lemmeten en Solutréen lemmeten en dat de Aterians het Iberisch schiereiland zijn binnengedrongen tijdens de Solutréen tijd.

Verwijst naar de gereedschaps- en kunstcultuur van hoog-paleolithisch Europa die volgde op de Moustérien cultuur, gelijktijdig was met het Périgordien en is genoemd naar de opgravingen bij Aurignac in het zuiden van Frankrijk. De typische stijl kan wijzen op een invasie van nieuwe volkeren in West-Europa en onderscheidt zich van gelijktijdige culturen door een overdaad aan bewerkt hakgereedschap in plaats van snijgereedschap, de vervaardiging van lemmeten en burijnen door middel van ponstechniek, en dubbelkonische punten met gespleten basis. Deze cultuur heeft de burijn uitgevonden, die de graveerkunst mogelijk maakte. De kunst kenmerkt zich door gestileerde venusfiguren, kleine snijwerken en graveringen waarin verkort perspectief en schakering is toegepast door middel van kruisarcering, en grotschilderingen van mensenhanden die worden gebruikt als sjablonen en geschilderde meerkleurige dieren, vaak met een opvallend verdraaid perspectief, dat wil zeggen dat de dieren en profil zijn afgebeeld met hun hoorns gedraaid in een frontale weergave.

Schrift dat werktuiglijk wordt geproduceerd op momenten dat de persoon zijn aandacht ergens anders op heeft gericht, zowel in een waaktoestand als onder hypnose. Aan het eind van de 19de eeuw werd automatisch schrijven vaak toegeschreven aan bovennatuurlijke krachten. In de 20de eeuw werd het beschouwd als een intern fenomeen, in het bijzonder in relatie tot persoonlijkheidstheorieën. De surrealisten namen deze techniek over in de hoop daarmee toegang te krijgen tot het onderbewuste.

Fotografische afdruktechniek waarbij gebruik wordt gemaakt van materialen die een positief beeld opleveren als ze eerst worden blootgesteld aan een positief en dan worden ontwikkeld en afgedrukt, of een negatief beeld wanneer blootgesteld aan een negatief en dan worden ontwikkeld en afgedrukt.

Het verstrooien van straling, bijv. röntgenstraling, in een richting die ongeveer tegenovergesteld is aan die van de invallende straling en die wordt veroorzaakt door reflectie van deeltjes van het doorstraalde medium; wordt soms onderzocht en/of toegepast als techniek voor het analyseren van materialen.

Verwijst naar de periode en de stijl rondom de cultuur van het eiland Bali. De stijl vormt een afspiegeling van de rijke religieuze en politieke geschiedenis en is beïnvloed door het hindoeïstische saivisme, het boeddhisme, de islam, voorouderverering, tantrische riten en het animisme. In de stijl staan het geloof in reïncarnatie en de thematische idee van de nietigheid van de mens ten opzichte van de natuur centraal. In de schilder- en tekenkunst manifesteerde de stijl zich in afbeeldingen op rotswanden en later, toen Europese invloeden zich deden gelden, in naturalistische en romantische schilderijen in krijt, olieverf of gouache waarop gestileerde dierlijke en menselijke figuren werden afgebeeld met twee of drie horizons op de achtergrond. Beeldhouwwerken kenmerken zich door stenen constructies die Balinese vorsten als goden voorstellen, dierlijke en demonische figuren, en hindoeïstische en boeddhistische standbeelden. Voor beeldsnijwerken werd ook gebruik gemaakt van been en schildpad. In de keramiek werd deze stijl gebruikt voor aardewerken gebruiksvoorwerpen en abstracte beeldjes van zowel menselijke als mythische figuren. Sieraden als armbanden, halskettingen, zegelringen, krissen, hoofdtooien en haarspelden werden vervaardigd met robijnen, barokparels, ivoor en bloedkoraal, waarbij technieken als drijven en repoussé werden toegepast. De hofsieraden in deze stijl zijn voorzien van complexe iconografie.

Aardewerk dat is versierd uit de vrije hand, met opgelegde slipmotieven die zijn aangebracht met een pipet. De techniek werd het eerst gebruikt op Rijnlands aardewerk van vóór de 3de eeuw v. Chr., ter vervanging van decoratieve reliëfvormen. De engobedecoratie werd als bies aangebracht om de randen van vlakke schalen te versieren met kleine bloemen en andere motieven. De techniek werd wederom gebruikt in het midden en aan het einde van de 19de eeuw, maar was niet populair omdat er snel stukjes van de engobe loskwamen door problemen met het bakken.

Type zigzagpatroon waarbij iedere puntvorm in het patroon in één verlopende kleur wordt uitgevoerd en de afzonderlijk elementen vaak een contrasterende kleur hebben. Bargello wordt hoofdzakelijk gebruikt bij borduurwerk, met name van meubelbekleding en vloerkleden. Een typisch voorbeeld van bargello is een stel 17de-eeuwse Italiaanse stoelen in het Bargello Museum in Florence. De techniek bestaat sinds de 17de eeuw en stond destijds bekend als de Hongaarse steek, en wordt tot de dag van vandaag beoefend. Het bargello-motief wordt ook verwerkt in behangpatronen en parketvloeren.

Te gebruiken voor een gedeponeerde techniek voor het repareren en restaureren van documenten die medio 20e eeuw door William J. Barrow is ontwikkeld, waarbij documenten worden ontzuurd en vervolgens onder hitte en druk worden gelamineerd tussen vellen weefsel en laagjes celluloseacetaat.

Beeldhouw-reliëftechniek waarbij de uitspringende figuren zich maar weinig van het vlak verheffen.

Verwijst naar een regionale school van Pahari-miniatuurschilderkunst die aan het eind van de 17de en de gehele 18de eeuw een bloeiperiode beleefde in de Indiase heuvelstaten. Schilderijen in de Basohli-stijl behoren tot het vroegst bekende Pahari-werk. Hoewel de naam van de school is ontleend aan de kleine onafhankelijke staat Basohli, als belangrijkste centrum van de stijl, zijn er overal in deze regio voorbeelden van te vinden. Kenmerkende elementen zijn: krachtige lijnvoering en felle kleuren, een langwerpig formaat, rode randen, monochrome achtergronden en een willekeurig maar bijzonder gebruik van architecturale en decoratieve elementen. De gezichten zijn doorgaans overdreven en gestileerd weergegeven, vaak en profil, met grote ogen met een doordringende blik. Een herkenbare techniek is het gebruik van dikke, pasteuze druppels witte verf voor de weergave van sieraden, terwijl delen van kevervleugeltjes smaragden moeten suggereren.

Uitsparingstechniek toegepast op leder, perkament of weefsels, maar niet op draden, waarbij was als beschermlaag wordt gebruikt.

Zware, tapijtachtige bedbedekkingen vervaardigd in verschillende technieken zoals in vlak- of poolweefsel of naaldwerk. Geen Nederlands equivalent.

Een keramische techniek waarbij een fijn koord rond een spatel wordt gewonden en tegen een ongebakken vat van klei wordt gedrukt, waarbij het koord een afdruk achterlaat.

Het vormen, markeren of decoreren van hout, steen of ander materiaal door insnijden en inkerven, meestal met behulp van gereedschappen als beitels en andere snijwerktuigen. De term verwijst naar dit proces als het wordt toegepast op kleinschalige voorwerpen en op voorwerpen die niet als kunst worden beschouwd. 'Beeldsnijden' kan ook worden beschouwd als een beeldhouwtechniek die wordt gebruikt voor kunstcreaties.

De hiërarchie Beeldmateriaal bevat descriptoren voor objecten die oorspronkelijk zijn vervaardigd met als doel de betekenis hoofdzakelijk op visuele, non-verbale wijze over te dragen, met name waar het de uitdrukking van een symbolische of expressieve betekenis of esthetische ervaring betreft. Hieronder vallen voorstellingen en gebeeldhouwde werken, alsmede periodeafhankelijke werken, bijvoorbeeld performancekunst, die zich binnen de beeldende kunst hebben ontwikkeld en daarmee in verband worden gebracht. Sommige descriptoren in deze hiërarchie kunnen naar een object of beeld verwijzen; bijvoorbeeld, in het geval van een object dat is vervaardigd uit linnen, spanramen en een lijst die specifiek zijn bedoeld als drager van een geschilderde afbeelding kunnen de afbeelding en het object samen worden aangeduid als schilderij; een afbeelding op een meubelstuk daarentegen kan wel als schilderij worden aangeduid, maar de drager is in dat geval bijvoorbeeld een ladekast of haardscherm. Relatie met andere hiërarchieën: de hiërarchie Informatievormen bevat descriptoren voor objecten die wel op visuele, non-verbale wijze communiceren, maar die hoofdzakelijk een informatieve functie hebben (bijvoorbeeld 'kaarten'), met inbegrip van bepaalde afdrukken die worden geassocieerd met het reproduceren van documenten en technische tekeningen (bijvoorbeeld 'blauwdrukken'). Descriptoren voor decoratieve elementen zijn opgenomen in de hiërarchie Ontwerpelementen (bijvoorbeeld 'rolwerk') en de hiërarchie Componenten (bijvoorbeeld 'acroteriën'), terwijl architecturale vormen die in hoofdzaak structureel en in tweede instantie sculpturaal van aard zijn (bijvoorbeeld 'kariatiden') eveneens bij Componenten zijn ondergebracht. De meeste descriptoren voor de materialen die in een werk worden gebruikt, maken deel uit van de hiërarchie Materialen (bijvoorbeeld 'canvas'); indien echter found objects of bouwmaterialen zijn gebruikt (bijvoorbeeld 'platte borden', 'l-balken') verschijnen deze descriptoren op locaties die aansluiten bij de oorspronkelijke functie van het object. Descriptoren voor de methoden die gebruikt worden bij het vervaardigen van een werk (bijvoorbeeld 'natte collodiumprocedés', 'beeldsnijden') zijn opgenomen in de hiërarchie Procedés en Technieken. Met betrekking tot algemene thematische klassen verschijnen andere descriptoren binnen diverse hiërarchieën, met inbegrip van Gebeurtenissen (bijvoorbeeld 'oorlog') en Abstracte Begrippen (bijvoorbeeld 'mythologie').

Verguldingstechniek waarbij bladmetaal met een olie of een laagje goudlijm wordt bedekt in plaats van met water, waardoor een doffe glans ontstaat.

Overdrachttechniek waarmee oppervlaktepatronen, met name stippen, via een vel celluloid worden overgebracht op papier, metaal of glas. In 1879 bedacht door de drukker Benjamin Day uit New Jersey. Dit procedé wordt vaak geassocieerd met het werk van de Pop Art-kunstenaar Roy Lichtenstein.

Zij die geschoold of werkzaam zijn in de biomedische techniek.

Tak van biotechniek die zich bezighoudt met medische problemen zoals inplanteerbare apparaatjes, kunstmatige ledematen en organen, physieke hulpstukken voor gehandicapten en instrumenten die worden gebruikt bij onderzoek, diagnose en behandeling.

Zij die geschoold of werkzaam zijn in de biotechniek.

Techniek voor het tekenen van de contouren van een voorwerp tekent, waarbij niet naar de tekening maar naar het voorwerp wordt gekeken.

Een techniek, meestal een waterverftechniek, waarbij het getekende of geschilderde patroon is ontstaan uit een per ongeluk aangebrachte streep of vlek. Deze techniek is oorspronkelijk in 1786 beschreven door de waterverfschilder Alexander Couzens.

Een bouwtechniek waarbij een meestal houten of metalen geraamte of een deel hiervan zichtbaar is aan de buitenkant en niet aan het oog wordt onttrokken door muren.

Verwijst naar een geborduurd ajourwerk met als belangrijkste ontwerpelement de oogjes, kleine gaatjes die zijn verbonden door satijnen lapjes. Het wordt meestal verwerkt in katoen als de randen van kleding of linnengoed. De gaatjes - of oogjes - zijn gegroepeerd in patronen die verder zijn afgebakend door eenvoudige borduursteken op het omliggende materiaal. Het werk wordt meestal uitgevoerd met witte draad op witte stof. De techniek ontstond in het 16de-eeuwse Europa en was niet beperkt tot Engeland, zoals de naam suggereert. In de 19de eeuw werd het veel gebruikt op nachtkleding en ondergoed. Moderne broderie anglaise wordt meestal machinaal vervaardigd.

Chinese schildertechniek met contouren en definitie, waarbij uitsluitend inkt wordt gebruikt om schaduwen, diepte en textuur aan te brengen in het werk.

Verwijst naar een techniek toegepast bij schilderijen of tekeningen, mozaïek of een ander medium waarbij draperieën zijn vormgegeven met twee contrasterende kleuren, en dus niet met donkere en lichte tonen van dezelfde kleur; zo ontstaat een effect dat doet denken aan weerschijn- of cangiante-textiel.

Verwijst naar een Hellenistische aardewerkstijl genoemd naar de stad Canosa in Apulië (Italië). De stijl kenmerkt zich door weelderige decoraties en combineert plastische ornamenten met geschilderde decoraties in een techniek waarbij een witte slip het oppervlakte bedekt en de ontwerpen zijn aangebracht in temperakleuren.

Verwijst naar afdrukken die worden gemaakt door het combineren van carborundum met kunsthars of vernis. Dit mengsel wordt verhard op een plastic of metalen steun, waarna verschillende verhitte gereedschappen worden gebruikt om lijnen te snijden. Deze druktechniek werd in de jaren 60 van de 20ste eeuw uitgevonden door de Franse kunstenaar Henri Goetz (1909-1989), die ontdekte dat carborundum als een inkthoudende 'tand' kon fungeren. Veel carborundumdrukken lijken op intagliodrukken.

Een traditionele weeftechniek uit Québec waarbij oud textiel dat in stroken is gescheurd, wordt gebruikt als inweefsel; deze techniek wordt gebruikt voor beddengoed en vloertextiel.

Verwijst naar de periode en cultuur die wordt geassocieerd met de overgangsfase tussen Steentijd en Bronstijd en die zich kenmerkt door het beslaan, smelten en gieten van koper voor versieringen en gereedschappen, te onderscheiden van de technieken in de Bronstijd omdat het koper niet of zelden in een legering werd gecombineerd met tin of een ander metaal. In deze periode werden stenen gereedschappen gebruikt naast metalen gereedschappen. Deze culturen ontwikkelden zich op verschillende tijden in verschillende delen van de wereld, van het vroege, spaarzame gebruik van koper rond 7000 v. Chr. in het Nabije Oosten tot het wijdverbreide gebruik rond 1900 v. Chr. in Brittannië.

Uitsparingstechniek waarbij het garen voor het weven bedrukt is, zodat er vage dessins ontstaan in de stof. Gelijkend op ikat.

Een techniek voor lakdecoratie waarbij patronen worden gesneden in het gelakte oppervlak, waarna nog meer lak wordt aangebracht en goudfolie of goudstof wordt aangebracht in de ingesneden delen, die worden gecementeerd in de ontwerpen wanneer de lak opdroogt. Deze techniek werd tijdens de Muromachi-periode (1392-1573) in Japan ingevoerd vanuit China, waar zij 'ts'ang-chin' werd genoemd. De techniek was vooral populair in de 18e eeuw.

Verwijst naar een Griekse aardewerkstijl die zich in de 7de eeuw v. Chr. ontwikkelde op het eiland Chios en ook elders bekend was, onder meer in de Griekse kolonie in Nakratis (Egypte). De stijl kenmerkt zich door een ongewoon witte slip en een schildertechniek die verschilt van de eigentijdse Wild Goat stijl doordat dieren en figuren niet zijn opgevuld met een patroon maar meestal op de achtergrond blijven.

Kooldruk die op glas met een collodiumlaag is ontwikkeld, waarna de afdruk na het drogen werd verwijderd. Deze techniek, waarvan de naam is bedacht door Claude Léon en T. S. Lambert, was in de Verenigde Staten in gebruik vanaf 1876 tot in de jaren 80 van de 19de eeuw.

Fotografische afdrukken gemaakt met behulp van een oplossing van goudchloride. Deze techniek is ontwikkeld door sir John Herschel.

Plat vensterglas dat zich kenmerkt door rechte ribbels. Vervaardiging vindt plaats met behulp van een oude techniek, waarbij een grote bol glas wordt geblazen en aan een blaaspijp wordt uitgeslingerd, zodat het een lange fles vormt. Vervolgens worden de halfronde uiteinden afgesneden. Door de ontstane cilinder daarna in de lengte door te snijden en opnieuw te verwarmen, kan men het met een houten vlak platstrijken of laten inzakken tot het plat is. Glas kenmerkte zich traditioneel door een grote variabiliteit in textuur, kleur en dikte. Vervaardigd met moderne methoden is het echter regelmatiger. Cilinderglas verving kroonglas grotendeels toen het productieproces werd gemechaniseerd.

Stilistische stroming die een documentaireachtige stijl hanteert. De naam betekent 'waarheidsgetrouwe cinema' en is afgeleid van de titel van een serie Sovjet-Russische nieuwsitems. Oorspronkelijk waren er geen sets, acteurs of scripts en in vele opzichten kan het worden gezien als een documentaristische manier van filmen. De Franse etnografische documentairemaker Jean Rouch paste deze formule zeer strikt toe, maar in de latere jaren 60 manipuleerden Rouch en zijn aanhangers de films wel door ze te monteren. De term cinéma vérité wordt gebruikt voor het beschrijven van zowel de stroming als de techniek waarbij wordt gestreefd naar een realistische weergave van de werkelijkheid door het gebruik van een draagbare camera, schokkerige bewegingen, flets licht en een onvolmaakte belichting. Deze technieken werden steeds meer overgenomen door filmmakers uit de Franse stroming Nouvelle Vague en door Amerikanen als John Cassavetes. Een van de belangrijkste werken uit de cinéma vérité is 'Le chagrin et la pitié' (1969) van Marcel Ophüls, een compromisloze visie op de bezetting van Frankrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De kunst en wetenschap van het fotograferen van animaties of geanimeerde wezens of voorwerpen in beweging met behulp van een filmcamera. Te onderscheiden van 'chronofotografie', waarbij beweging of verandering in een serie fotografische beelden wordt vastgelegd door afzonderlijke foto's na elkaar te nemen of met één lange opname beweging te registreren, waardoor wazige beelden ontstaan. Zie de beschrijvingen onder de gidsterm "filmproductie en processen en technieken voor filmproductie" voor termen betreffende het algehele proces van filmproductie en de diverse technieken voor filmproductie.

Een rooms-katholieke orde die in 1098 in Citeaux, Frankrijk werd opgericht door de heilige Robert van Molesme. De cisterciënzers houden zich strikt aan de Regula Benedicti en hechten belang aan afzondering, armoede, uniformiteit en vooral lichamelijke arbeid. In de middeleeuwen was het een vooraanstaande orde, vooral onder het leiderschap van de heilige Bernardus van Clairvaux (1090-1153). In de 13de eeuw waren er meer dan 500 huizen in Europa, maar daarna raakte de orde in verval. Door de nadruk op lichamelijke arbeid, voornamelijk landbouw, speelden de cisterciënzers een belangrijke rol in de economische vooruitgang van de 12de eeuw en in de ontwikkeling van landbouw- en handelstechnieken. Na de hervormingsbewegingen van de 16de en 17de eeuw werd de orde uiteindelijk opgesplitst in de Orde van de Strikte Observantie (in de volksmond vaak de trappistenorde genoemd) en de Orde van de Commune Observantie. Tegenwoordig is er sprake van een grote verscheidenheid binnen de kloosters van beide orden en is het literaire werk van beide orden opgeleefd. Strikte Observantie is actief in Frankrijk, Engeland en Polen, terwijl Commune Observantie actief is in de Verenigde Staten en delen van West-Europa.

Verwijst naar een schilderstijl op aardewerk uit de 6de eeuw v. Chr., aangetroffen op verschillende soorten vaatwerk en terracotta sarcofagen, genoemd naar opgravingen bij Klazomenai in Ionia (Turkije). De stijl kenmerkt zich door het gebruik van zwartfigurige schilderkunst en later door roodfigurige schilderkunst met typische elegante ontwerpen van menselijke figuren, sfinxen, dieren, monsters en sirenen, uitgevoerd in een techniek die soms gebruikmaakt van omtrektekenen met de toevoeging van wit of inkervingen.

Fotografisch procedé waarbij licht wordt gebruikt om een tekening op een glasplaat (of een ander doorschijnend oppervlak) af te drukken op fotogevoelig papier. Het resultaat bevat elementen uit zowel de boekdrukkunst als de fotografie. Met de term wordt vaak verwezen naar het procedé, het negatief en de resulterende afdruk. De techniek is in de jaren 30 van de 19de eeuw ontwikkeld.

Het met bladzilver plateren van staal, in het bijzonder van messen en scharen; in 1779 gepatenteerd door Richard Ellis als een techniek die goedkoper is dan de Franse plateermethode.

Reliëftechniek waarbij de ondergrond van het blok als achtergrond mag blijven fungeren en de figuren in het oppervlak worden uitgesneden, maar zich wel meer verheffen dan de achtergrond.

Beeldende werken die door middel van collagetechniek zijn vervaardigd, d.w.z. het maken van een tweedimensionale compositie door het opbrengen van objecten op een plat vlak. Gebruik 'fotocollages' als foto's de belangrijkste plaats innemen in de compositie.

Wordt gebruikt voor het maken van tweedimensionale composities of composities in zeer ondiep reliëf. Deze worden samengesteld door verschillende, heterogene voorwerpen (van papier, stof of andere materialen) aan elkaar vast te plakken op een plat oppervlak. Gebruik 'assemblage (beeldhouwtechniek)' indien grote, driedimensionale objecten overheersen. Gebruik 'montage' als de samengevoegde voorwerpen enigszins als een eenheid overkomen.

Fotografische afdruktechniek waarbij meer dan één negatief wordt gebruikt. Gebruik 'meervoudige belichting' voor de techniek waarbij meer dan één beeld wordt vastgelegd binnen één kader.

Versieringen, populair in Frankrijk in de 16de eeuw, die bestonden uit halfedelstenen in verschillende kleuren en geëmailleerd goud en edelstenen in een mozaïek. De term kan ook verwijzen naar de techniek.

Indiase schilderstijl die werd ontwikkeld door afstammelingen van Mogolkunstenaars die eind 18de eeuw en begin 19de eeuw voor de Britten werkten. De artistieke centra van deze stijl waren Delhi in het noorden, Lucknow, Calcutta en Patna in het oosten, en Madras en Thanjavar in het zuiden. Thema's van deze 'Company-schilderijen' waren bloemen, dieren, kastengroepen, festivals en schilderachtige locaties; als techniek werd een afgeleide vorm van het Europese aquarelschilderen gebruikt. De naam is ontleend aan de Britse East India Company, waarmee de opdrachtgevers van werk in de Company-stijl vaak werden geassocieerd. De opdrachtgevers toonden vaak oprechte wetenschappelijke belangstelling voor de Indiase cultuur en het Indiase landschap, een belangstelling die verder reikte dan een vluchtige hang naar het exotische.

Verwijst naar het procédé waarbij geanimeerde beelden worden gemaakt met computerondersteunde of computergegenereerde technieken. Hieronder vallen beperkte animatie, waarbij slechts een deel van de figuur wordt geanimeerd, en gecompliceerde animatie, waarbij computers de achtergrondtekeningen genereren op basis van een beperkt aantal handgetekende beelden en digitale figuren die op een geloofwaardige manier door de ruimte bewegen of draaien.

Productie uitgevoerd door met gebruik van computersystemen en technieken de stroom van informatie, materialen, energie en arbeid door de fabriek heen geheel of gedeeltelijk te volgen en te regelen.

Fotografische afdruktechniek waarbij een negatief in contact wordt gebracht met papier met een lichtgevoelige laag en dit vervolgens wordt belicht, zodat de afdruk hetzelfde formaat krijgt als het negatief. Bij veel 19e-eeuwse afdrukprocédés werd gebruik gemaakt van contactdrukken, omdat daarvoor belichting met sterk licht nodig was.

Verwijst naar een neolithische stijl en cultuur die in Noord- en Centraal-Europa verscheen na 3000 v. Chr. De stijl is genoemd naar een typische decoratieve techniek waarbij gedraaid koord wordt aangebracht op het oppervlak van aardewerk, vooral drinkbekers, gewoonlijk in evenwijdige banen. De stijl kenmerkt zich ook door individuele begrafenissen van volwassen mannen vergezeld van stenen strijdbijlen onder ronde aardhopen.

Verwijst naar een type lakwerk dat vanaf de 17de eeuw in Midden- en Noord-China werd vervaardigd en dat met name in de 18de eeuw grote populariteit genoot in de gegoede kringen. Coromandel-lakwerk kenmerkt zich door de ingesneden decoraties, opgevuld met helder gekleurde lak of olieverf. De naam is ontleend aan een regio langs de zuidoostkust van India in de buurt van Madras, die als doorvoerhaven diende voor goederen uit het Verre Oosten die door de Britse East India Company naar Europa moesten worden verscheept. De bekendste voorbeelden van Coromandel-lakwerk zijn de grote Coromandel-kamerschermen. De term verwijst soms ook naar de laktechniek zelf. Ook de Japanners waren bekend met deze techniek, maar zij gebruikten hem zelden voor hun lakwerk.

Verwijst naar een bepaald type opstelling van animatiecellen, bestaande uit twee of meer cellen en een productieachtergrond die is gemaakt door – of een imitatie is van werk uit – de Courvoisier Galleries aan het eind van de jaren 30 en het begin van de jaren 40 van de 20ste eeuw. Ze zijn gemaakt volgens een speciale techniek waarbij de figuurtjes precies bij de randen zijn uitgesneden en geplakt op een achtergrond die meestal bestond uit houtfineer, patronen of handgeschilderde aquarellen en bedekt met een beschermende toplaag.

Gebouwen in lokale stijl, van bescheiden afmetingen en met puntgevels aan de zijkanten, waarbij de voormuur meestal een eind naar binnen is geplaatst om een geïntegreerde veranda te maken onder één enkele steile dakkant; deze manier van bouwen werd oorspronkelijk naar Louisiana gebracht door Frans-Canadese (uit Acadië afkomstige) immigranten die kennis hadden van dakconstructietechnieken voor grote spanwijdtes.

Borduurtechniek waarbij met borduurwol meestal bloem- en krulmotieven in eenvoudige steken op effen stof worden aangebracht.

Tekentechniek waarbij lijnen in allerlei richtingen over de vorm bewegen, in plaats van alleen langs de rand.

Een decoratietechniek die in Spanje werd gebruikt voor tegels en ander aardewerk, en die de cuerde seca-methode heeft verdrongen. Het betrof het drukken van het patroon op tegels om randen te vormen die voorkwamen dat de gekleurde glazuren zich zouden vermengen.

Een decoratietechniek voor tegels die in Spanje wordt aangetroffen en waarbij de omtrekken worden getrokken op het oppervlak van het aardewerk met een vettige substantie gekleurd met mangaan, wat de mogelijkheid geeft verschillende kleuren te gebruiken zonder dat ze door elkaar gaan lopen. Het vet verdwijnt tijdens het bakken.

De tak van forensische wetenschap die zich bezighoudt met de bestudering van vingerafdrukken, om de identiteit vast te stellen van de persoon die ze achterliet of van wie ze zijn genomen. Gebruik 'dactyloscopie (techniek)' voor de methode of techniek van het analyseren of identificeren van vingerafdrukken.

De methode of techniek van het analyseren of identificeren van vingerafdrukken. Gebruik 'dactyloscopie (wetenschap)' voor de tak van forensische wetenschap die vingerafdrukken bestudeert.

Beeldhouwtechniek die 'hol en droog lakwerk' wordt genoemd, waarbij lagen in lak gedrenkte stof worden aangebracht op een mal van klei. Zodra de lak opdroogt, wordt de mal verwijderd en wordt soms een houten armatuur ingebracht om kromtrekken te voorkomen. Deze techniek was populair tijdens de Hakuhou-periode (645-710) en de Nara-periode (710-749) en werd tegen het einde van de Nara-periode grotendeels vervangen door de droge houtkern-laktechniek ('mokushin kanshitsu').

Verwijst naar een blauwwitte decoratiestijl voor aardewerk uit Italië uit het begin van de 15de eeuw, bedoeld als imitatie van Damascus-aardewerk. Deze decoratietechniek kwam tot ontwikkeling als reactie op de populariteit van uit Oost-Azië ingevoerd aardewerk. Soms wordt de term als synoniem gebruikt voor 'alla porcellana', maar daarbij wordt feitelijk een ander type decoratie bedoeld.

Verwijst naar een Chinese neolithische periode en cultuur die deels samenvalt met Qinglian'gang. De naam is ontleend aan een vindplaats in Taian in de provincie Shandong. Dawenkou kende een bloeitijd tussen circa 4300 en circa 2400 v. Chr. en was gesitueerd in de gehele provincie Shandong, het westen van de provincie Henan, het noorden van de provincie Anhui en de gehele provincie Jiangsu. In de centrale regio van Shandong ontwikkelde Dawenkou zich uit de Beixin-cultuur. De cultuur werd opgevolgd door de Longshan-cultuur, en sommige kenmerken van het latere Longshan-aardewerk zijn reeds te herkennen in het Dawenkou-keramiek: rijk gedetailleerde ritueel vaatwerk, gepolijst zwart- en witgoed, en toepassing van het pottenbakkerswiel. Gedurende de late Dawenkou-periode (ca. 2900-ca. 2400 v. Chr.) maakte geschilderde decoratie plaats voor oppervlaktebehandelingen in de vorm van touw- of manddecoratietechnieken. Andere kenmerkende artefacten uit die periode zijn ivoren kammen en gesneden ivoren kokers. Op Dawenkou-grafplaatsen zijn de graven van rijke personen aangetroffen; sommige graven bevatten meer dan 100 waardevolle voorwerpen zoals bijlen en kralen van jade.

Verwijst naar een Chinese neolithische cultuur uit het middelste rivierbekken van de Yangtze-rivier, daterend uit de periode tussen circa 4400 en circa 3300 v. Chr. De naam is afgeleid van een vindplaats in Daxi Wushan in de provincie Sechuan; andere belangrijke Daxi-locaties zijn Guanmiaoshan Zhijiang en Honghuatao in de provincie Hubei, en Sanyuangong in de provincie Hunan. Keramiek is het meest opvallende Daxi-element, waarbij met de hand vervaardigd rood aardewerk overheerst. Technieken als beschilderen, stempelen, afdrukken maken met touw, insnijden, appliqué en ajourwerk worden alle aangetroffen; chevrons, bloembladmotieven en gevlochten kromlijnige en driehoekige motieven worden vaak gezien. Staand vaatwerk zoals de dou met diepe kom en kommen met ringvoet, borden en bekers behoren tot de belangrijkste typen Daxi-vaatwerk. Stenen gereedschappen en ornamenten zoals ringen en halssnoeren van jade, been, steen en schelpen zijn eveneens aangetroffen op Daxi-locaties.

Techniek waarbij afbeeldingen en ontwerpen van speciaal papier op een ander oppervlak, bijvoorbeeld van glas, worden overgedrukt. De term wordt tevens gebruikt voor de surrealistische schildertechniek waarbij een pas geschilderd of getekend oppervlak tegen een ander pas geschilderd of getekend oppervlak wordt gedrukt om zo een nieuwe afbeelding te creëren.

Het wegscheuren van delen van posters of andere materialen, die in lagen zijn aangebracht, zodat bepaalde delen van de onderliggende lagen bijdragen aan het totale beeld. Gebruik 'décollage' voor de werken die uiteindelijk het resultaat vormen van de toepassing van deze techniek.

De term wordt gebruikt om een ​​breed scala aan decoratieve schildertechnieken oorspronkelijk bedoeld om materialen, zoals marmer en hout met verf na te bootsen te beschrijven. Gebruik omvat vele andere decoratieve afwerkingen voor wanden en meubels, en wordt algemeen gebruikt om verschillende technieken te beschrijven in de context van interieur inrichting. Voor illusionistische schilderingen in de context van beeldende kunst gebruik "trompe l'oeil".

Te gebruiken voor werken die worden voortgebracht met behulp van de decoupagetechniek.

Fotografische techniek waarbij een (uitvergroot) onderdeel van het beeld afzonderlijk vertoond wordt.

Techniek voor het decoreren van glas, en soms porselein, waarbij in het oppervlak met een graveernaald met diamanten punt krassen of stippels worden aangebracht.

Gepatenteerde techniek voor het aanbrengen van fotografische afbeeldingen op plexiglas, zonder dat er luchtbelletjes ontstaan of lijmresten achterblijven.

Natuurlijke rechte trompetten van eucalyptus of bamboe, ca. 90 cm of langer, met min of meer conische boring; toppelings geblazen volgens een ingewikkelde techniek gebruik makend van vibratie van de lippen, tongbewegingen, stemgeluiden, circulerende ademhaling en bewegingen met de mondholte, staand of zittend bespeeld; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in Australië.

Computersoftwaretechniek voor het maken van virtuele modellen van driedimensionaal terrein.

Wordt gebruikt voor verschillende technieken voor het bewerken van beelden in een computeromgeving, hetzij met behulp van programma's, hetzij door het aanpassen van afzonderlijke pixels of delen van het beeld.

Wordt gebruikt voor de belichtingstechniek waarbij 90 tot 100% van het licht is gericht op het te verlichten oppervlak; meestal schijnen de lampen naar beneden.

Personen die opgenomen muziek selecteren en afspelen ten behoeve van een publiek of bij een evenement. Van oorsprong verwees de term in specifieke zin naar radio- en tv-medewerkers die platen afspeelden, selecteerden en aankondigden. Sinds de laatste jaren van de 20ste eeuw houden DJ's zich ook bezig met het live manipuleren van opnamen met behulp van allerlei technieken, zoals 'mixen' en 'scratchen'. Inmiddels omvat het werk van een DJ ook het manipuleren van geluid, waardoor het DJ-en is uitgegroeid tot een geaccepteerde kunstvorm.

Beschrijft een techniek die de illusie van continue tonen of kleurdiepte creëert door het mengen van gekleurde stippen van een beperkt kleurenpalet. De term wordt meestal gebruikt in de context van digitale beeldbewerking of computergraphics en kan worden toegepast op kleur- of zwart-witafbeeldingen.

Fotografische afdruktechniek waarbij licht in bepaalde gedeelten van het beeld wordt afgeschermd of afgezwakt, waardoor de belichting (en de daaruit voortkomende densiteit) op die plaatsen minder sterk is.

Afbeeldingen op papier, zodanig behandeld dat de afbeelding kan worden overgedrukt op een ander oppervlak. Ook afbeeldingen tot stand gekomen door het vouwen van papier met een nog natte inktvlek erop, een techniek toegepast binnen de stroming van het surrealisme.

Techniek voor het versieren van een oppervlak met een patroon van kleine kuiltjes, geproduceerd met behulp van stempels.

Verwijst naar lineair perspectief waarbij sprake is van drie verdwijnpunten, over het algemeen in de context van rechthoekige vormen die zodanig zijn afgebeeld dat geen van hun zijden parallel is aan het afbeeldingsvlak, maar dat elk van drie groepen van parallelle lijnen samenkomt in een eigen verdwijnpunt. Deze techniek werd populair in 17de-eeuws Europees toneelontwerp. Deze term kan ook verwijzen naar afbeeldingen waarin sprake is van drie gezichtspunten, zoals ook vaak het geval was bij Chinese hangende rolschilderijen, waarbij de kijker de voorgrond van boven ziet, het middenplan op oogniveau en de hoogste objecten van onderen.

Fotografisch procédé voor het maken van kleurenafbeeldingen waarbij slechts drie kleuren gebruikt worden, die zowel toegevoegd kunnen worden als gesubtraheerd. Gebruik de term 'driekleurenprocédés (drukken)' voor de druktechniek, waarbij voor elke kleur een aparte drukvorm wordt gebruikt.

Wordt gebruikt voor de schildertechniek waarbij men verf op een half gecontroleerde, half ongecontroleerde manier op een ondergrond giet of laat druppelen.

Techniek waarbij patronen of afbeeldingen worden gekrast in een droge kalklaag die is bedekt met een dunne of iets dikkere witkalklaag.

Gedrukte cijfers, letters of symbolen die af en toe onder aan de pagina's van sommige, met de hand gedrukte boeken zijn aangebracht met het doel de druktechniek of de drukker en uitgever vast te leggen.

Hieronder vallen aanduidingen voor procedures met behulp waarvan gedrukte beelden of tekst kan worden geproduceerd; meestal kent ieder procédé zijn eigen speciale voorbereidings- en overdruktechnieken .

Tapisserietechniek waarbij de inslagdraden van twee aangrenzende vlakken worden verbonden rond één scheringdraad, of, wat gebruikelijker is, tussen twee aan elkaar grenzende vlakken met een enkele of dubbele verbinding.

Een techniek die aan het eind van de 15e eeuw werd uitgevonden en waarbij een voorwerp aan beide zijden met even dik email wordt ingesmeerd, waardoor wordt voorkomen dat het voorwerp gaat krullen.

Specialisten op het gebied van edelstenen en de kunst of techniek van het bewerken daarvan.

Verwijst naar perspectief dat wordt afgebeeld met gebruikmaking van een enkel verdwijnpunt. Deze techniek werd gesystematiseerd door de Renaissance-kunstenaar en theoreticus, Leon Battista Alberti, die een visuele piramide beschreef, waarvan de top zich in het oog van de kijker bevindt. De illusie van terugwijking in de ruimte wordt gecreëerd doordat parallelle lijnen samenkomen in één verdwijnpunt, dat zich gewoonlijk in of vlakbij het centrum van de compositie bevond en dat het 'centrale punt' werd genoemd. Alberti beschreef hoe men de juiste intervallen kon bepalen voor horizontale lijnen op steeds diepere posities in de ruimte, en hoe men voorwerpen en figuren op de juiste schaal kon tekenen ten opzichte van hun positie in de ruimte.

Verwijst naar een aardewerkstijl uit de midden-Minoïsche periode die hoofdzakelijk werd vervaardigd aan de hoven van Knossos, Phaistos en Mallia. De stijl kenmerkt zich door het gebruik van een nieuwe techniek, het pottenbakkerswiel, waardoor verfijnde vormen mogelijk werden met buitengewoon delicate wanden, zo dun dat deze doen denken aan een eierschaal. Deze stijl verschilt van het veel latere zogenaamde ‘eggshell porcelain’, zowel wat de samenstelling van het materiaal betreft als de dunheid van de wanden.

Microscopen waarin een elektronenbundel met behulp van magnetische en elektrostatische lenzen wordt gericht op een specimen en daardoor wordt verstrooid, zodat een beeld ontstaat. Het oplossend vermogen en de vergroting van een elektronenmicroscoop zijn veel groter dan wat mogelijk is met een optische microscoop. Het specimen moet worden onderzocht in een vacuüm, wat speciale preparatietechnieken vereist, en de elektronen worden gewoonlijk gericht op een fluorescerend scherm (voor directe weergave) of op een fotografische plaat.

Techniek in de microanalytische chemie waarbij een nauwkeurig afgestemde elektronenstraal wordt gebruikt om een röntgen-spectrum op te wekken.

Zij die geschoold of werkzaam zijn in de elektrotechniek.

Een techniek voor het schilderen in oliën onder water, die in de 19e eeuw is ontwikkeld door Arnaud Vincent de Montpetit. Volgens Montpetit zou deze schildertechniek een werk in stand houden en restauratie in de toekomst overbodig maken.

Beeldende werken in email inclusief figuren en scenes, en die in metaalwerk zijn gezet. Voor de decoratieve techniek gebruik 'emaillak'.

Variant van de cloisonné-techniek waarbij de tekening wordt uitgevoerd in metalen draden die aan een ondergrond worden vastgesoldeerd. Emailpoeder wordt in de ruimten tussen de draden aangebracht en wanneer dat poeder na het smelten is samengetrokken verheft het door de metalen draden gevormde patroon zich boven het oppervlakte van het email.

Techniek die wordt gebruikt in de Spaanse schilderkunst, en die betrekking heeft op het bewerken van een oppervlakte van een beschilderd of gebeeldhouwde figuur om het op vlees te doen lijken.

Te gebruiken voor de schildertechniek met pigmenten die zijn opgelost in gesmolten was. Het wordt warm aangebracht op panelen of muren met een borstel of een spatel en gefixeerd door met een warmtebron over het oppervlak te gaan om de verf permanent te smelten en vast te zetten. Deze oude techniek was vooral populair in het oude Griekenland. De Engelse term is afgeleid van het Grieks en betekent 'ingebrand'. Hoewel de techniek in de 8ste en 9de eeuw in onbruik raakte, zijn er ook tegenwoordig nog exponenten ervan. Gebruik 'versieringen inbranden' voor de techniek van het versieren van klei.

Algemene term voor aardewerk dat hoofdzakelijk is gedecoreerd met één of meer klei-engobes met een hoger of lager ijzergehalte dan de klei van het aardewerk zelf. Engobewerk kan worden gedecoreerd door engobe te gieten, te dippen, te beschilderen, te bestrijken of met pipet te decoreren op de ongebakken en soms één keer gebakken romp. Na het aanbrengen kan de engobe worden gemanipuleerd door het stuk te draaien, door de engobe met een kam of veer tot een regelmatiger dessin te vormen of, nadat het tot een kleverige massa is gedroogd, met de sgraffitotechniek te beeldsnijden. Dippen, met pipet decoreren en marmeren zijn andere veel gebruikte technieken bij met engobe gedecoreerde keramiek. Het aanbrengen van engobe gaat vrijwel altijd aan het glazuren vooraf.

Verwijst naar een vorm van nijverheid die gereedschap voortbracht en die is genoemd naar een archeologische vindplaats in Ertebølle (Denemarken). Deze wordt in Noord-Europa aangetroffen van circa 9000 tot 3500 v. Chr. en veeleer als mesolithisch dan als neolithisch beschouwd vanwege het gebikte in plaats van gepolijste stenen gereedschap en vanwege het feit dat de gebruikers voornamelijk jagers en vissers waren en niet zozeer boeren. De cultuur viel echter gedeeltelijk samen met neolithische nijverheid in Centraal-Europa en vertoonde neolithische ontwikkelingen, zoals het gebruik van composthopen, aardewerk, beitelvormige pijlpunten, vlak- en radiaaltechnieken voor het bewerken van vuursteen, en een zekere mate van landbouw en veeteelt.

Techniek die wordt gebruikt in de Spaanse schilderkunst die betrekking heeft op het bewerken van een beschilderd oppervlak om een patroon te creëren; gebruikt om mantels van gebeeldhouwde en beschilderde figuren te verfraaien.

Nog niet volledige uitgewerkte producten die het resultaat zijn van experimentele technieken of procedures.

Films waarin een onderwerp op een nieuwe manier wordt behandeld of nieuwe en andere productietechnieken of onorthodoxe filmstijlen worden toegepast.

Verwijst naar een type glas dat in de 16de en 17de eeuw in Europa werd vervaardigd met behulp van technieken en stijlen die in Venetië waren vervolmaakt. De betekenis van de term is 'op Venetiaanse wijze'. Het glas werd geproduceerd in gebieden buiten Venetië, waaronder andere delen van Italië, Frankrijk, Spanje, Groot-Brittannië, Duitsland en de Nederlanden, en in de loop der tijd zijn diverse lokale stilistische en technische kenmerken tot ontwikkeling gekomen.

Verwijst naar een Europees type aardewerk met tinglazuur dat met name werd vervaardigd in Frankrijk, Spanje, Duitsland en Scandinavië. De eerste faience werd begin 16de eeuw in Frankrijk geproduceerd, onder invloed van de techniek en ontwerpen van het Italiaanse majolica. De naam is afgeleid van de Italiaanse stad Faenza, die beroemd was om zijn majolica. De term dient te worden onderscheiden van 'majolica', het aardewerk met tinglazuur dat in Italië werd vervaardigd, en het 'Delfts aardewerk' uit Nederland en Engeland. Er is geen verband met de oude objecten of materialen die rond 4500 v. Chr. in het Nabije Oosten werden ontwikkeld en eveneens de naam 'faience' droegen.

Samengesteld materiaal bestaande uit een romp van gesinterde kwarts met een oppervlak van alkalisch glazuur, gebruikt voor het decoreren van kralen, amuletten, beeldjes en andere kleine voorwerpen. De techniek is circa 4500 v. Chr. uitgevonden in Mesopotamië, en werd tot halverwege de 7de eeuw n. Chr. toegepast.

Doorstiktechniek waarbij lagen stof zonder vulling ertussen met achtersteek zijn genaaid, en waarbij de spanning zodanig is dat de bovenlaag iets is toegegeven ten opzichte van de onderlaag, wat een indruk geeft van vulling.

Visueel effect dat zich voordoet als een film met minder dan 24 frames per seconde wordt opgenomen, zodat de actie bij projectie van de film op normale snelheid versneld lijkt. De meeste stomme films werden opgenomen met ongeveer 16 frames per seconde, zodat bij de vertoning de beweging er sneller uitziet, en met dit soort schokkerige beweging worden deze films soms geassocieerd. Fast motion was een favoriete techniek van regisseur Mack Sennet, die het gebruikte in stomme komedies en is sindsdien ook gebruikt in modernere films, zoals 'Tom Jones' van Tony Richardson (1963).

Verwijst naar de kunst en architectuur die is verbonden met de islamitische Berberdynastie met dezelfde naam die regeerde in Ifriqiya (in het tegenwoordige Tunesië) van 909 tot 972 en in Egypte van 969 tot 1171. De afkomst van de Fatimids, die behoorden tot de Shi'a-sekte, ging terug tot Fatima, de dochter van Mohammed. De Fatimids hadden vele rivalen met wie ze de strijd moesten aangaan. Daarnaast hadden ze te maken met de Kruisvaarders. Fatimid-kunst is opmerkelijk vanwege het internationale karakter: deze kunst slaat een brug tussen het oosten en het westen van de islamitische wereld en stond open voor de Hellenistische erfenis van het Mediterrane gebied en voor sommige ideeën van de christelijke machten uit het noorden. Hoewel Fatimid-kunstenaars materialen en technieken bleven gebruiken die werden ontwikkeld door de Tulunids, werd de abstractie waarmee de Tulunids graag werkten, vervangen door belangstellend verkennen van de traditie van figuratieve representatie die was overgenomen vanuit Irak. Schilderkunst, boekillustraties, hout- en ivoorsnijwerk en glas-, keramiek- en textielontwerp zijn voorzien van figuratieve decoratie die ongeëvenaard is in contemporaine islamitische kunst. Belangstelling voor naturalisme is eveneens evident. De iconografie van Fatimid-kunst is vaak schatplichtig aan Abbasid-hofkunst. Tegelijk met de ontwikkeling van figuratieve tradities werden ook ontwerpen ontwikkeld die waren gebaseerd op oneindige systemen van lineaire patronen; deze vorm van ornamentatie werd een van de meest succesvolle vormen van abstracte islamitische kunst. Figuratieve kunst was ongepast voor religieuze gebouwen, die in plaats daarvan werden versierd met een krachtige nieuwe stijl van beeldhouwen die gewoonlijk werd gekenmerkt door elegante inscripties in een karakteristieke vorm van Koefisch schrift, versierd met bladvormige en bloemelementen. Een tritonshoornschelpmotief dat bekend is uit de late oudheid, was populair bij de Fatimids, zoals te zien is op de façade van de moskee van al-Akmar. Er is niets bewaard gebleven van de twee Fatimid-paleizen die in het centrum van Caïro stonden, maar verhalen over deze paleizen getuigen van hun pracht.

Verwijst naar een gereedschapscultuur ten zuiden van de Sahara, die dateert uit het vroege Pleistoceen, circa 100.000 tot 75.000 jaar geleden, en die is genoemd naar de archeologische vindplaats bij Fauresmith in de Zuid-Afrikaanse provincie Vrijstaat. De cultuur bestond grotendeels gelijktijdig met de Sangoaanse nijverheid die werd ontwikkeld door bosbewoners, maar wijkt ervan af doordat de Fauresmith-cultuur voorkwam in open steppegebieden. De Fauresmith-cultuur wordt gekenmerkt door talloze afgeschilferde werktuigen, zoals projectielpunten volgens de klassieke Levalloisien-techniek, kleine handbijlen en hakbijlen. De stijl wordt geassocieerd met de man van Saldanha, van wie wordt aangenomen dat hij een Homo sapiens rhodesiensis is.

Chinese methode voor het uitvoeren van terreinanalyses waarbij gebruik wordt gemaakt van geomantische technieken. Deze methode wordt vooral toegepast bij het bepalen van de locatie voor en het ontwerp van huizen, graven en tuinen.

Verwijst naar kant gemaakt op basis van fijn geknoopt gaas met vierkante of ruitvormige mazen; het gaas wordt op een raamwerk gespannen en geborduurd; deze techniek is van oude oorsprong. Het gaas wordt vaak gemaakt door een op een langwerpige schietspoel gewonden draad over een maas- of maatstok, die de grootte van de maas bepaalt, in een tevoren gemaakte ruit of vierkant te leiden; de draad wordt op zijn plaats gehouden met een soort vissersknoop. Voor het borduurwerk op het gaas kunnen verschillende steken worden gebruikt, waaronder vaak stopsteken en inslagen. De term is afgeleid van het Franse woord ‘filet’ (‘netwerk’).

In het algemeen: alle processen en technieken die worden gebruikt bij het maken van rolprenten op film of videoband, waaronder regie, acteerwerk, productie, opnemen, montage, script en ontwerp. Verwijst met name naar de werkzaamheden van film- of videoregisseurs en -producenten.

Particuliere scholen, meestal voor meisjes, met voornamelijk opleidingen in huishoudelijke vaardigheden, cultureel gedrag en sociale activiteiten, zodat jonge dames van bepaalde sociale klassen klaar zijn voor de traditionele rol van volwassen vrouwen in beschaafde gemeenschappen. Naast een beperkt onderwijs in algemene kennis worden op finishing schools voornamelijk zaken aangeleerd als goede manieren, houding, handwerken, tekenen, maaltijdplanning, kledingplanning, conversatietechnieken, toezicht op kinderopvang, zang en dans.

Techniek van het nemen van foto's met behulp van een flitser, waarbij een korte, felle lichtflits wordt uitgezonden precies op het moment dat de sluiter van de camera wordt geopend.

Verwijst naar een aardewerkstijl die bloeide in Fostat (het oude Cairo) gedurende de Fatimidische periode. Fragmenten uit de vroegere Tulunidische periode laten zien dat de techniek van lustrewerk in deze periode werd geïntroduceerd in de ateliers van Fostat, in nauwe samenhang met het Samarra-aardewerk. Nuances in het lustre zijn te herkennen in het aardewerk dat tijdens de Fatimidische periode werd vervaardigd, hoewel ieder stuk van slechts één laag lustre is voorzien. Ook de decoratieve motieven worden rijker en gevarieerder en bevatten elementen uit diverse culturen, een bewijs dat Fatimidisch Egypte openstond voor invloeden uit het gehele Middellandse Zee-gebied en zelfs daarbuiten. Afbeeldingen van dieren in rollen, vissen, vogels en wensinscripties in decoratief Kufic zijn populair; ook fantasiewezens en menselijke figuren zijn in trek, evenals meer schematische motieven zoals hartpalmetten. Sommige afgebeelde dieren zijn geïnterpreteerd als symbolen van de maan of de zon of als astrologische symbolen. In Egypte werd uitsluitend vaatwerk vervaardigd, geen tegels. De productie van Fostat-lustrewerk lijkt te zijn opgehouden tijdens de periode van de mammeluks, toen de pottenbakkers een voorkeur voor reliëfdecoraties gingen ontwikkelen.

Verwijst naar fotomechanische kleurenafdrukken die lithografisch werden geproduceerd van fotografische negatieven. De techniek werd in de jaren 90 van de 19de eeuw ontwikkeld door het Zwitserse Art Institute Orell Füssli, ook bekend als Photoglob Zürich. De techniek werd geïntroduceerd tijdens de Wereldtentoonstelling in Parijs in 1898 en werd gebruikt tot de jaren 30 van de 20ste eeuw. De techniek was een van de meer succesvolle pogingen om kleurenafbeeldingen te produceren voor de komst van de kleurenfotografie. Fotochroomafbeeldingen lijken inderdaad bedrieglijk veel op kleurenfoto's, tenzij ze worden bekeken met een vergrootglas. Een zwart-witfoto diende als basis en een vorm van fotolithografie met maximaal zestien kleuren werd gebruikt voor de uiteindelijke afbeelding. Fotochroomafdrukken onderscheiden zich van chromolithografieën door hun harde, heldere coating. Het gepatenteerde proces werd in licentie gegeven aan bedrijven in Engeland en Amerika. De meeste fotochroomafdrukken zijn vergezichten van het westen van de Verenigde Staten, Europa en het Midden-Oosten. William Henry Jackson en de Detroit Publishing Company produceerden een groot aantal fotochroomafbeeldingen. Voor de onderschriften werden vaak gouden letters gebruikt in het onderste gedeelte van de recto's, met vermelding van de locatie op de afbeelding en soms de maker. Het proces was arbeids- en tijdintensief en er kwamen snellere en eenvoudigere technieken voor in de plaats.

Procedés waarbij lichtgevoelige materialen worden gebruikt om een beeld te produceren. Gebruik 'fotografische technieken' voor aanduidingen van de manier waarop een foto wordt genomen of gearrangeerd, of wordt gemanipuleerd tijdens het ontwikkelen en het afdrukken. Gebruik 'fotomechanische procedés' voor drukprocedés waarbij in één fase lichtgevoeligheid aan de orde is, maar waarbij de uiteindelijke afdruk zelf nooit lichtgevoelig is geweest. Gebruik voor procedés waarbij gebruik wordt gemaakt van lichtgevoeligheid voor het maken van reproductieve afdrukken van documenten en technische tekeningen termen onder 'lichtgevoelige reprografische procedés'.

Verwijst naar de techniek voor het verrichten van metingen door middel van fotografie. Deze term wordt voornamelijk gebruikt als de techniek wordt toegepast voor cartografie, het meten van landschapselementen en het in kaart brengen van een locatie.

Verwijst naar handwerk dat wordt gekenmerkt door verfijndere technieken dan die bij nuttige handwerken worden gebruikt. Het omvat borduurwerk, smokwerk, stikwerk en ander werk dat met naald en draad wordt gedaan. Fraai handwerk is in het algemeen bedoeld om decoratieve elementen te creëren en niet om stukken materiaal aan elkaar te verbinden.

Verwijst naar een Attische vaasschilderstijl waarvan de vroegste vorm rond 475 v Chr. ontstond en die rond 420 v Chr. verdween, na de bloeiperiode van de Attische zwartfigurige stijl. De stijl wordt gekenmerkt door werk volgens de roodfigurige techniek, later door schildering op een witte achtergrond. De stijl stond oorspronkelijk bekend om een nieuwe mate van losheid en vrijheid in de compositie, en later om de invloed van het gelijktijdig uitgevoerde beeldhouwwerk aan het Parthenon. Het werk bestaat meestal uit ambitieuze composities op grote vazen en maakt, in de vroegere vormen, gebruik van Archaïsche conventies gecombineerd met vernieuwende vrije voorstellingen.

Schilderingen vervaardigd met hulp van de frescotechniek, een muurschildertechniek waarbij in water opgeloste, permanente pigmenten op een natte laag pleisterkalk worden aangebracht.

Beeldvervaardigingstechniek waarbij gebruik wordt gemaakt van rook als expressiemiddel. Er wordt namelijk papier boven een kaarsvlam gehouden en men laat de zwarte koolstofresten op het papier vallen, ervoor zorgend dat een gelijkmatige, gladde textuur wordt gevormd.

De hiërarchie Functionele activiteiten bevat descriptoren voor activiteiten die worden uitgevoerd teneinde specifieke doelen te bereiken en voor methodieken die worden geassocieerd met specifieke inspanningsgebieden. Er zijn descriptoren voor activiteiten met betrekking tot de manipulatie van gegevens, het verzamelen van objecten, menselijke communicatie, economie, handel, recht en bestuur alsook andere beroepsactiviteiten. Relatie met andere hiërarchieën. Descriptoren voor takken van wetenschap (bijvoorbeeld geschiedenis) en specialisatiegebieden (bijvoorbeeld recht) zijn te vinden in de hiërarchie Vakgebieden. Descriptoren voor bewerkingen en processen die worden uitgevoerd met objecten en materialen (bijvoorbeeld polijsten), zijn te vinden in de hiërarchie Procédés en technieken. Descriptoren waarmee gelegenheden en gebeurtenissen van sociale, culturele, religieuze of persoonlijke aard worden aangeduid (bijvoorbeeld tentoonstellingen), zijn te vinden in de hiërarchie Gebeurtenissen.

Verwijst naar de literaire en kunstzinnige stroming, met Italië als centrum, die wordt gekenmerkt door snelheid, dynamiek, energie en verwerping van het oude. De aanzet tot het futurisme werd gegeven door een manifest van Filippo Tommaso Marinetti uit 1909. Het futurisme kwam ook in Rusland tot bloei, maar was daar overwegend revolutionair en politiek getint. In de schilderkunst wordt de stijl aanvankelijk gekenmerkt door het gebruik van divisionistische technieken, maar in 1912 deden de simultane weergave en vlakvervorming van het kubisme hun intrede. In de bouwkunst vonden de futuristische ideeën hun uitwerking in tekeningen en stadsontwerpen van utopische gemeenschappen.

Beschrijft werken die zijn vervaardigd door de bewoners van de Gambier eilanden. Er is slechts een handjevol Gambier-kunstwerken bewaard gebleven, aangezien de meeste in de loop van de 19de eeuw op last van missionarissen zijn vernietigd. De weinige nog resterende beeldhouwwerken en fragmenten laten zien dat hun kunstambacht een hoge graad van ontwikkeling kende; in figuratief opzicht staat deze kunst dichter bij de Europese technieken dan bij de kunst van de andere Polynesische eilanden in de 19de eeuw.

Boekbindtechniek waarbij schuine insnijdingen worden gemaakt over de rug van een boek waar draden doorheen gaan die worden vastgemaakt met lijm.

De hiërarchie Gebeurtenissen bevat descriptoren voor voorvallen, evenementen en gelegenheden van sociale, culturele, religieuze of persoonlijke aard (bijvoorbeeld verjaarsfeesten, concerten, geboorten en namen van feestdagen). Niet opgenomen zijn eenmalige gebeurtenissen met een eigennaam. Zo is bijvoorbeeld wel 'kroningen' opgenomen, maar niet 'kroning van Karel de Grote'. Relatie met andere hiërarchieën. Descriptoren voor activiteiten en methodieken die worden geassocieerd met een specifieke context (bijvoorbeeld belasting heffen en wetenschappelijk onderzoeken) zijn te vinden in de hiërarchie Functionele activiteiten. Descriptoren met betrekking tot bewerkingen die worden uitgevoerd met concrete objecten en materialen (bijvoorbeeld polijsten), zijn te vinden in de hiërarchie Procédés en technieken.

Verwijst naar het procedé waarbij een naald en een draad of een dunne metaaldraad worden gebruikt voor het stikken van decoratieve patronen in stof, leer, papier of ander materiaal. Gebruik 'brocheren' voor de techniek van het aanbrengen van inslagpatronen, waarmee verhoogde patronen worden ingeweven in een geweven stof.

Techniek voor het aanbrengen van lancé-patronen, waarbij hoger liggende patronen op geweven textiel worden geweven. Gebruik 'borduren' voor het met de hand of machinaal stikken van decoratieve ontwerpen op stof, leer of papier.

Te gebruiken voor methoden en technieken toegepast om bouwwerken, meubels of andere objecten te verfraaien. Gebruik 'ornamenten' voor de verfraaiingen zelf, zoals cannelures, fioelen of monogrammen, als onderdelen van het gebouw of object die niet essentieel zijn voor de constructie ervan.

Te gebruiken voor de techniek van het versieren van oppervlakken met uitsneden van papier, linoleum, plastic of ander vlak materiaal, die vervolgens worden afgewerkt.

Schriftelijke of mondelinge composities die worden gekenmerkt door gecomprimeerde formuleringen, door woorden die zowel omwille van hun klank en suggestieve kracht als hun betekenis zijn gekozen, en door het gebruik van literaire technieken zoals gestructureerd metrum, natuurlijke cadansen, rijm of beeldspraak.

Een tekentechniek, waarbij gebruik wordt gemaakt van een sigaarvormig hulpstuk, doezelaar genaamd, om houtskool, zacht potlood, pastel, krijt of crayon te mengen of uit te wrijven.

Wordt gebruikt voor de diepdruktechniek waarbij een ontwerp wordt gemaakt met een zuurbestendige stof die de metalen drukplaat beschermt. De plaat wordt blootgesteld aan zuur, dat in de plaat inbijt, zodat de delen van de metalen plaat die aan het zuur blootstaan, worden geëtst.. Gebruik 'bijten' voor het inwerken zelf (van zuren op een drukplaat ten gevolge van blootstelling).

Wordt gebruikt voor technieken waarmee waardevolle voorwerpen of documenten worden gemaakt, nagemaakt of veranderd, met de bedoeling om bedrog te plegen. Te onderscheiden van 'kopiëren' waarbij geen bedrog wordt beoogd.

Techniek waarbij een drukplaat in verschillende fasen in zuur wordt gedompeld om subtiele schakeringen of andere effecten te verkrijgen.

Techniek van het decoreren van sieraden waarbij minutieuze korreltjes goud of zilver worden aangebracht op een voorwerp van hetzelfde metaal. Vroeger werd dit gedaan zonder het gebruik van een soldeermiddel, tegenwoordig wordt dit mét een soldeermiddel gedaan.

Het aanbrengen van tekens op het oppervlak van een hard materiaal, zoals metaal of glas, door er met een scherp stuk gereedschap in te krassen, met dien verstande dat de figuren of patronen zelf het eindproduct moeten zijn en niet een model moeten vormen voor naderhand te maken afdrukken. Gebruik 'graveren (drukprocédé)' voor de drukprocédés die met deze techniek gecombineerd met het diepdrukken van het oppervlak worden toegepast.

Techniek van het ingraveren en decoreren van metaal met een globaal patroon van ononderbroken, omringde, en opeenvolgende smalle groeven, meestal met een golvend karakter.

Textieltechniek waarbij lussen met elkaar verbonden worden, gebruik makend van een enkele draad of koord en een enkele haaknaald.

Verwijst naar het procedé van met een hamer of ander gereedschap op metaal slaan om een vat of ander voorwerp te maken, of om versiering aan te brengen. De oudste techniek hierbij was mogelijk het maken van een dunne schijf van metaal door het metaal in een holte in een blok hout te hameren. Een vat kan langzaam worden gevormd doordat op het buitenste oppervlak wordt geslagen met behulp van een speciaal gevormde hamer en aambeeld. Bij bosseleren of repousséwerk wordt gebruikgemaakt van hameren om een dessin of patroon aan te brengen in een metalen voorwerp, gewoonlijk door op de achterkant van het voorwerp te hameren.

De techniek van de harde-afwerkingslak waarbij vele lagen vernis worden aangebracht. Die lagen vernis bestaan uit schellak die in alcohol wordt opgelost, vervolgens wordt gepolijst en daarna wordt versierd. De afbeeldingen zijn meestal oosters qua stijl en thematiek. Oorspronkelijk werd het japanlakken ontwikkeld om de echte oosterse lak, die in de tweede helft van de 17e eeuw erg populair was, te vervangen.

Wordt gebruikt voor allerlei procédés of technieken waarmee voorwerpen of documenten worden gemaakt, nagemaakt of gereproduceerd. Te onderscheiden van 'falsificeren (kopiëren)', omdat daarbij bedrog wordt gepleegd.

Verwijst naar een techniek waarbij touwtjes of dikke garens worden geknoopt tot een grof soort kant of tot decoratieve franje. Het wordt doorgaans uitgevoerd met behulp van een gevuld kussen op een houten lijst waarop de knoopdragende steuntouwen of de zoom van een stuk stof worden vastgezet. Vanaf de zoom of een lijn met knoopdragende touwen worden lange garens of touwen met knopen vastgezet en de lange garens worden vervolgens aan elkaar geknoopt met diverse knopen om zo patronen of ontwerpen te vormen. Tijdens het werken kunnen pennen worden gebruikt om de garens op het kussen vast te zetten. De techniek werd in het 19e-eeuwse Genua (Italië) ontwikkeld, maar de term is afgeleid van het Turkse woord voor 'handdoek' omdat het proces is geïnspireerd op de decoratieve franje op Turkse handdoeken en andere stoffen. het is ook gebaseerd op de technieken van 16de-eeuwse Italiaanse handwerkslieden bij het maken van 'punto a groppo'.

De techniek van het imiteren van het uiterlijk van marmer, zoals op hout of andere oppervlakken; betreft ook het kleuren van de binnenkaften of de randen van boeken. Voor een algemenere, minder fijne techniek die in constructie gebruikt wordt, gebruik 'marmeren (oppervlaktebedekkingsprocedé).

De techniek van het combineren van aanvullende transparanten met originele negatieven of diapositieven om contrast, toon of kleur in de belichting bij te stellen; ook de techniek van het afdekken van delen van een negatief tijdens de belichting.

Te gebruiken voor elke combinatie van diverse materialen met de verwante technieken voor het maken van één enkel kunstwerk. Wordt in de drukkunst gebruikt wanneer meer dan één techniek wordt gebruikt voor één druk, zoals etsen en graveerwerk. Gebruik 'gemengde techniek' voor de verftechniek van het aanbrengen van olieverfvernis op tempera of temperavernis op olieverf. Gebruik ' multimedia werken' voor 20e eeuwse werken die heel verschillende kunstvormen gebruiken, zoals beeldhouwkunst en muziek. Gebruik 'intermedia' voor het begrip dat bepaalde 20ste eeuwse werken bekende kunstvormen combineren om een nieuw type in te luiden.

Beoefenaars van de militaire techniek.

Te gebruiken voor een techniek waarmee afbeeldingen worden gemaakt van objecten, constructies of andere kenmerken die zich ondergronds vlak onder de oppervlakte bevinden, door geluidsgolven vanuit verschillende hoeken op de objecten af te sturen en de signalen op te vangen en te verwerken om een aantal deelweergaven te verkrijgen. Deze worden vervolgens gecombineerd om een volledig beeld te krijgen. Tussen 1984 en 1987 ontwikkeld door Alan J. Witten.

Elk doordringbare textiel dat wordt gebruikt met fundering, aarde, steen, grond of elke andere stof verwant aan de geotechniek, als een integraal deel van door de mens vervaardigde producten, structuren of systemen.

Techniek die wordt gebruikt door beeldhouwers om een model van klei of kalk te reproduceren of een voltooid werk te kopiëren door metingen.

Techniek waarbij met behulp van een tamelijk droge kwast verf of inkt op een onregelmatige manier wordt aangebracht, zodat een oneffen of gevlekt patroon ontstaat; hierbij is het mogelijk dat het papier of de laag verf die onder het met de droge kwast aangebrachte patroon zit, op sommige plaatsen zichtbaar blijft.

Verwijst naar het proces of de techniek waarbij deeltjes of deeltjesmateriaal, meestal metaal, door warmte onder het smeltpunt toe te passen zodat de deeltjes aaneenkitten tot een vaste massa zonder vloeibaar te worden. Het wordt doorgaans gebruikt om keramiek of metaalwerk te maken of te versieren of om de mechanische of fysische eigenschappen van metaal te verbeteren.

Tapisserietechniek waarbij de inslagdraden van verschillende vlakken beurtelings om een gemeenschappelijke kettingdraad worden geweven.

Fotografische ontwikkeltechniek waarbij het zilver of een deel daarvan wordt omgezet in een zwart-wit beeld met behulp van anorganische zouten of bijtende kleurstoffen, waardoor meestal de gehele toon van het beeld verandert.

Een techniek waarbij verf lichtjes over een ruw oppervlak wordt gestreken, zodat het de hogere plaatsen bedekt en de lagere delen onberoerd laat; op deze manier ontstaat een onregelmatig kleurenpatroon, waarbij op sommige plaatsen de kleur van de ondergrond door de vlekken die met het lichte strijken is aangebracht, heen schijnt.

Tekeningen die met een pen zijn gemaakt en vervolgens zijn verfraaid met transparante inkt of aquarelverf in de wasverftechniek, teneinde een atmosferisch effect te creëren.

Verwijst naar een type glas waarbij gekleurd glas is vermengd met wit glas, resulterend in een opaalglans die aan wolken doet denken. Deze techniek wordt vaak gebruikt bij de vervaardiging van siervaten. Gewolkt glas lijkt op #'reamy glas' en op 'Clutha-glas', dat eveneens 'gewolkt glas' betekent.

Tapisserietechniek waarbij de inslagdraden van twee aangrenzende vlakken per groep van twee of meer beurtelings om één kettingdraad worden geweven.

Gebruik voor een bouwtechniek waarbij droge materialen zoals gipsplaten, triplex, of andere geprefabriceerde materialen gebruikt worden, zonder gebruikmaking van gips of mortel.

Plat glas dat wordt gebruikt voor praktische doeleinden. Tegenwoordig worden ook massieve of holle blokken vervaardigd van glas voor het bouwen van muren. Het decoreren van glas vindt plaats met behulp van ets-, zandstraal- of andere technieken.

Een twintigste-eeuwse techniek waarbij een stukje gekleurd of kleurloos glas op een ander stuk wordt aangebracht met een kleurloos plakmiddel zoals epoxiehars; de techniek kan meerdere lagen glas omvatten.

Een term gebruikt om een soort vormgeblazen glas te beschrijven, dat wordt geblazen in vormen op ware grote die gewoonlijk uit drie delen bestaan. Soms wordt de term ook gebruikt voor glaswerk dat in twee-, vier- of vijfdelige vormen is gemaakt. Het is een techniek ontwikkeld om het negentiende eeuwse Engelse en Ierse geslagen glas zo dicht mogelijk te benaderen.

Marmerpapier dat op soortgelijke wijze is geprepareerd als bij de vlektechniek voor antiek marmerpapier, maar waarbij de vlekken een blauwe kleur hebben.

Chinese schildertechniek met een minutieus penseelwerk, met veel oog voor details, vormen en standaarden. Meestal beperkt tot schilderijen in kleur.

Stempeltechniek dat een patroon van goud op een oppervlak drukt, veelal met behulp van een verwarmde stempel of frame dat op bladgoud wordt gedrukt.

Ambachtelijk borduurwerk waarbij men metaaldraden op een weefsel vastzet, meestal met kleine steekjes langs de onderkant. De draden bestaan uit katoen of zijde, omgeven door een laagje metaal. Hoewel men het over ‘goudborduursel’ heeft, kan ook imitatiegoud, zilver of koper gebruikt worden. Deze techniek ontstond zo’n 2000 jaar geleden in Azië

Techniek waarbij door één oppervlaktelaag heen wordt gekrast, bijvoorbeeld op een muur of op de buitenkant van een pot, zodat een andere laag van contrasterende kleur zichtbaar wordt.

Afbeeldingen gemaakt door de overdracht van beelden door middel van een drukvorm, zoals een plaat, een blok of een zeef, volgens verschillende druktechnieken. Gebruik 'afdrukken' wanneer specifiek de individuele afbeelding die het resultaat is van het afdrukken bedoeld wordt. Gebruik 'reproductieprenten' voor de prenten gemaakt naar geschilderde of getekende voorstellingen. Gebruik voor de afdrukken van foto's 'fotografische afdrukken'; zie voor termen voor afdrukken van technische tekeningen en documenten de termen onder de zoekleidingsterm 'reprografische kopieën'.

Verwijst naar een fase in de hoog-paleolithische vervaardiging van stenen gereedschap, die wordt aangetroffen in Italië, Frankrijk en Rusland. Aanvankelijk werd aangenomen dat het een late fase van de Aurignacien-cultuur betrof, maar tegenwoordig wordt het Gravettien beschouwd als gedeeltelijk samenvallend met het hoog-Perigordien. Het kan in verband worden gebracht met de Cro-Magnonmens en wordt gekenmerkt door de paardenjacht in het westen en de mammoetjacht in het oosten, het gebruik van rode oker als kleurstof en de vervaardiging van Venusfiguren, sierraden en verschillende werktuigen. De Gravettien-nijverheid verschilt van die van het Aurignacien in het gebruik van zogenaamde pijlbladen: werktuigen die zijn vervaardigd met een afwerktechniek waardoor er één botte kant ontstaat. De Gravettien-nijverheid in Rusland wordt vaak aangeduid als Oost-Gravettien.

Beeldhouw-reliëftechniek waarbij de figuren en objecten zodanig uitsteken dat ongeveer de helft van hun vormen zichtbaar is.

Verwijst naar alle procedés en technieken waarvoor naald en draad worden gebruikt, zoals naaien, stikken, smokwerk, doorstikken en borduurwerk. In de volksmond wordt de term soms gebruikt om te verwijzen naar decoratief werk, in plaats van naar algemeen naaiwerk. Om het meer decoratieve werk te onderscheiden van algemeen naaiwerk, is het echter duidelijker om de term 'fraai handwerk' te gebruiken of om te verwijzen naar een specifieke naaldwerktechniek, zoals 'borduurwerk'.

Verwijst naar een stijl in de Romeinse beeldhouwkunst, die in de 2de eeuw tot ontwikkeling kwam in afwijking van eerdere boetseertechnieken waarbij het oppervlak in positief werd bewerkt door vervorming van het materiaal. In plaats daarvan begon men in negatief te boetseren met gebruikmaking van gutsen, zwengelboren en andere technieken om scherpe contrasten tussen licht en donker te scheppen.

Beeldhouw-reliëftechniek waarbij de helft of meer dan de helft van de natuurlijke omtrek van de gemodelleerde vorm uitsteekt boven het omringende oppervlak.

Te gebruiken voor de naaitechniek voor boekblokken, meestal handmatig en in het algemeen op touwen of banden, waarbij één draad door iedere naaiposities van één katern wordt geleid, van kettingsteek tot kettingsteek.

Een techniek voor lakdecoratie die inlegsels van goud- en zilverfolie gebruikt, waarbij laklagen worden aangebracht op de decoratie en vervolgens gepolijst om het ontwerp bloot te leggen. Het werd soms gebruikt met 'maki-e'. Deze techniek ontstond ���in China, waar zij bekend stond als 'p'ing-t'o', en kwam naar Japan tijdens de Nara-periode (710-794). Sinds de Heian-periode (794-1185) wordt ook de term 'kanagai' gebruikt voor deze techniek.

Japanse figuratieve beeldhouwtechniek die kenmerkend is voor de vroege Heian-periode (794-1185), waarbij het hoofd en de romp uit hetzelfde houtblok zijn gesneden. De armen, benen en andere elementen - zoals draperieën - werden vaak uit aparte stukken hout gesneden en erop aangebracht.

Uitsparingstechniek waarbij strengen van draad zijn samengebonden en geverfd voordat ze worden verwerkt.

Het gebruik van eerldende technieken, zoals perspectief en verkorting, om het oog te doen geloven dat het afgebeelde echt is.

Het bijsnijden van gedrukt materiaal, zodat delen van de illustratie of de tekst worden verwijderd. Te onderscheiden van `bloeden (druktechniek)', waarmee wordt verwezen naar het zodanig drukken van een afbeelding dat deze tot de rand van een papier of eventueel een ander drukoppervlak reikt.

Decoratieve techniek voor het invatten met kostbare materialen zoals goud of het bedekken met platen van kostbare steen, zoals marmer.

Verwijst naar een verzameling prehistorische objecten of gereedschappen die ongeveer even oud zijn of uit hetzelfde tijdperk dateren en die op één of meerdere verwante archeologische vindplaatsen zijn aangetroffen. Ze fungeren als bewijs voor de oorsprong van de techniek waarmee soortgelijke objecten zijn vervaardigd. Gebruik 'nijverheid (techniek)' voor de stijl en techniek die bij de vervaardiging van de gereedschappen zijn toegepast.

Techniek die een film gebruikt die zowel gevoelig is voor zichtbare lichtgolven als voor golflengten die worden geproduceerd door het infrarode segment van het elektromagnetische spectrum.

Weeftechniek waarbij een patroon wordt gevormd of de ondergrond wordt verrijkt door gebruik van meer dan een serie scheringdraden; het patroon wordt aangebracht met extra of aanvullende inslag.

Techniek voor het aanbrengen van inslagpatronen, waarbij onregelmatig toegevoegde inslagdraden patronen creëren door ze te laten 'zweven' boven meerdere kettingdraden (overslaan).

Techniek voor het ontwerpen van een patroon dat in een oppervlak wordt uitgespaard door graveren of insnijden.

Techniek waarbij een verflaag in een effen kleur wordt aangebracht over een gebied dat te groot is om met één penseelsteek te bedekken.

Verwijst naar de beeldhouwstijl die is ontwikkeld door de kunstenaar Jocho (gest. 1057). De stijl kenmerkt zich door de introductie van een techniek voor houtassemblage die meer vrijheid bood en sierlijker uitdrukkingsvormen mogelijk maakte.

Verwijst naar de periode en stijl die zich ontwikkelde rond 10.000 v. Chr. en die duurde tot circa 300 v. Chr. Genoemd naar het met touw bewerkte Jomon-aardewerk dat op de meeste vindplaatsen werd aangetroffen. De periode, die meer dan 8.000 jaar duurde, omvatte vroege ontwikkelingen in de Japanse cultuur, zoals de shamanistische gebruiken, en technieken voor de visvangst en het verzamelen.

Chinees zijden weefsel in tapisserie-techniek waarin soms ook metaaldraad is verwerkt. TEX.

Borduurtechniek waarbij patronen op geweven, ongebleekte katoen of linnen worden geborduurd met zwaardraads garen, dat lussen maakt op het oppervlak en dan wordt doorgeknipt, wat een kwastachtig effect geeft; wordt vooral gebruikt voor beddenspreien. Deze techniek wordt vooral toegepast in Angelsaksische landen.

Stijl van aquarelschilderen die in de 19de eeuw werd toegepast door kunstenaars in de Indiase stad Calcutta; de geproduceerde werken werden tegen lage prijzen verkocht aan pelgrims die de nabijgelegen Kalighat-tempel bezochten. Deze stijl verraadt de Europese invloeden op de Indiase volkskunst; men nam de Engelse techniek van transparant aquarelleren over, maar ook Europese onderwerpen en gebeurtenissen werden soms afgebeeld. Doorgaans worden deze in korte tijd geproduceerde werken gekenmerkt door felle kleuren, een brede penseelvoering, vereenvoudigde vormen en nauwelijks of geen achtergrond. Het vaakst werden de populaire hindoegodheden afgebeeld, maar ook zijn wel scènes uit het dagelijks leven aangetroffen. De stijl was bedoeld om te kunnen wedijveren met de goedkope kleurenlitho's, maar dat bleek al snel een verloren strijd. De Kalighatstijl was weliswaar geen lang leven beschoren, maar heeft niettemin een aantal moderne Indiase schilders beïnvloed.

Een transparante witte kristallijnen verbinding met de formule KNO3. Het wordt gebruikt bij de productie van explosieven, pyrotechniek, lucifers, drijfgas voor raketten en kunstmest.

Afdruktechniek gebaseerd op de lichtgevoeligheid van ijzerzouten die naast zilverzouten in de emulsie voorkomen. Het beeldvormende zilver ontstaat onder invloed van de belichte ijzerzouten. Na het ontwikkelen ontstaat een metalliek zilveren afbeelding. Met verschillende ontwikkelaars kan men ook zwarte, bruine, paarse of kastanjebruine tonen aanbrengen.

Verwijst naar een type hydria waarvan de romp in één vloeiende lijn in de hals overgaat. Deze vorm heeft ook een kleinere opening en een smallere hals dan de schouderhydria. Dit type was het meest voorkomende roodfigurige hydria. Hoewel de kalpis na de uitvinding van de roodfigurige techniek werd geïntroduceerd, bestaan er ook zwartfigurige kalpides. Kalpides zijn vaak niet alleen in terracotta maar ook in brons vervaardigd; in tegenstelling tot de metalen uitvoeringen van andere vormen zijn er vrij veel van bewaard gebleven.

Beeldhouwtechniek waarbij stof wordt gedrenkt in lak en daarna wordt gedrapeerd over een mal die wordt verwijderd zodra de lak is opgedroogd. De techniek werd in de 8e eeuw in Japan vanuit China geïntroduceerd en wordt nog steeds gebruikt. Zie 'dakkatsu kanshitsu' voor de holle droge laktechniek; zie 'mokushin kanshitsu' voor de droge houtkern-laktechniek.

Verwijst naar rechthoekige panden die worden gebruikt om alben, amicten, dalmatieken en tunica's te versieren. Ze zijn gemaakt van kostbare materialen, in brokaat, appliqué of verschillende soorten borduurtechnieken. Soms werden parels en juwelen toegevoegd.

Tapisserietechniek waarbij inslagdraden van verschillende vlakken worden geweven om aangrenzende scheringdraden. Bij verticale afscheidingen tussen twee kleurvlakken ontstaan spleten of gaten.

Het weet hebben van iets op basis van ervaring of associatie, zoals men op de hoogte kan zijn van de wetenschap, kunst of techniek. Verwijst ook naar het geheel aan informatie dat kan worden verworven door studie, onderzoek, observaties of ervaring.

Verwijst naar de stijl van Attisch-Griekse vazen met rode figuren, gevonden in Kerch in de Oekraïne en in Noord-Afrika. De stijl kenmerkt zich door de toepassing van nieuwe technieken, het gebruik van goud en andere kleuren en de afbeelding van lange figuren. De term werd voor het eerste gebruikt in de 19de eeuw, maar wordt haast niet gebruikt door moderne wetenschappers omdat deze van mening zijn dat de gemeenschappelijke kenmerken van de verschillende schilders niet sterk genoeg zijn om van een afzonderlijke stijl te spreken.

Weeftechniek waarbij twee of meer uiteinden van de schering om elkaar draaien wanneer ze met de inslag verweven worden.

Decoratieve techniek waarbij vierkanten, stroken of ruitvormen worden gemaakt van dunne stukken bladgoud en bladzilver, en worden aangebracht op lakwerk, schilderijen en beeldhouwwerken. De techniek werd geïntroduceerd in Japan tijdens de Nara-periode (710 tot 794) en was populair van de Heian-periode (794-1185) tot de Kamakura-periode (1185-1333). De term wordt ook gebruikt voor de gebruikte stukken goud of zilver.

Fotografische techniek waarbij de kenmerken van de oppervlakteconductie van een voorwerp of een stof vast te leggen door het op een fotografische film te leggen, die dan wordt blootgesteld aan het blauwe en ultraviolette licht van een corona die door een hoogspannings- en hoogfrequentiestroom wordt voortgebracht.

Druktechniek waarbij met een kussentje of een opgerold stuk vilt kleur wordt aangebracht op bepaalde delen van de plaat.

Techniek waarbij individuele kleuren worden geïsoleerd op aparte drukplaten of fotonegatieven, zodat een afbeelding of ontwerp in meerdere kleuren kan worden gedrukt.

Verwijst naar de cultuur en aardewerkstijl van de ‘bekermensen’ uit het late neolithicum en de vroege Bronstijd, die leefden in het 4de millennium v. Chr. en zijn vernoemd naar de typische klokvormige bekers die met horizontale banden versierd waren met behulp van fijn getande stempels. De cultuur is waarschijnlijk oorspronkelijk afkomstig uit Spanje en heeft zich verspreid over Centraal- en West-Europa, daarbij de techniek van het werken met brons naar de Britse eilanden brengend. De cultuur wordt gekenmerkt door aardewerk, een voorkeur voor individuele graven, snelle expansie op zoek naar koper en goud, het ontstaan van talrijke wapens, waaronder bogen, koperen speerpunten, platte, getande dolken en opvallende gebogen, rechthoekige polsbeschermers.

Stofferingstechniek waarbij nagels vlak naast elkaar worden gezet om de randen van de bovenbekleding vast te zetten waarbij tevens een decoratief effect wordt verkregen.

Fotografische afdrukken vervaardigd volgens de kooldruktechniek. Hierbij wordt gelatine, dat door middel van een dichromaat lichtgevoelig is gemaakt, samen met een pigment, b.v. koolstof, op pigmentpapier aangebracht. Tijdens de belichting wordt de gelatine in meerdere of mindere mate gelooid, afhankelijk van de zwarting in het negatief. Deze gelooide gelatine is onoplosbaar in water. Om het beeld te kunnen ontwikkelen (waarbij de niet-gelooide gelatine, die zich onder het gelooide laagje bevindt, verwijderd moet worden) moet het belichte pigmentpapier overgedragen worden op een tijdelijke drager. Na de ontwikkeling (in warm water) wordt het beeld, dat spiegelbeeldig op deze tijdelijke drager is aangebracht, nogmaals overgedragen op het uiteindelijke papier. Veel toegepast voor kunstreprodukties.

Schilderstijl en -techniek met koraalrode verf die in de 6de en 5de eeuw v. Chr. voor sommige Attische vazen werd gebruikt. Diverse bekende vaasschilders, zoals Onesimos en Psiax, hebben met de techniek geëxperimenteerd. Koraalrode verf werd gemaakt door gele oker toe te voegen aan de zwarte glanslaag, waardoor de glanslaag poreus werd en door heroxidatie bij het bakken een diep oranjerode kleur kreeg. De koraalrode techniek werd meestal aangetroffen op bekers zonder voet en in phialae van na de Perzische Oorlogen. Het rode lichaam van de vaas steekt fraai af tegen het zwart van de lip en handvatten. Het is denkbaar dat ze in Athene zijn vervaardigd, onder invloed van Perzisch metaalwerk, en dat de kleur bedoeld was om de suggestie van goud te wekken. De koraalrode glanslaag hechtte zich echter slecht aan het oppervlak van de vaas, waardoor de techniek nooit algemeen verspreid raakte en uiteindelijk in onbruik raakte.

Verwijst naar het leger en te gebruiken voor grote reguliere legereenheden die bestaan uit officieren en gewone soldaten die zelfstandig belangrijke acties kunnen uitvoeren. Ook te gebruiken om te verwijzen naar verscheidene diplomatieke eenheden met specifieke taken bijvoorbeeld op het gebied van de gezondheidszorg, techniek en communicatie, of naar bepaalde onderdelen van legers uit verschillende landen zoals het korps mariniers van de Verenigde Staten en Groot Brittannië.

In de beeldende kunst, techniek van het tekenen met krijt, een voorbereide natuursteen of aarde stof die doorgaans verkrijgbaar in zwart (gemaakt of van zachte zwarte steen of uit een samenstelling die lampzwart bevat), wit (gemaakt van verschillende soorten kalksteen), en rood, of sanguine (gemaakt van rode aarde zoals rode oker). De vroegste krijttekeningen dateren uit het Paleolithicum.

Verwijst naar de kunstzinnige en literaire beweging en stijl welke gebaseerd zijn op een lezing die in 1913 werd gegeven door de kunstcriticus Kornej Tsjoekovski (1882-1969); daarin verwees hij naar de Russische avant-gardedichters van wie het werk was beïnvloed door het Franse kubisme en het Italiaanse futurisme. De beweging omvat Russische kunstwerken tussen 1912 en 1915 waarin door kubistische schilders ontwikkelde technieken werden toegepast, naast futuristische grondbeginselen met betrekking tot beweging, dynamiek en de relatie tussen mens en machine.

Glaswerk uit de tweede helft van de 19e eeuw dat meer voor de sier werd vervaardigd dan als gebruiksvoorwerp en waarbij nieuwe technieken werden gebruikt om kleuren en oppervlaktestructuur te verkrijgen.

Licht dat niet tot het daglicht behoort maar is geproduceerd door verschillende energiebronnen en door de mens gemaakte technieken.

Verwijst naar een neolithische stijl en cultuur die floreerde in het vierde en derde millennium v. Chr. ten noorden van de Zwarte Zee. Genoemd naar de specifieke Kurgan of grafheuvels. De stijl en cultuur kenmerken zich ook door de nadruk op het paard en op wieltechnieken. Veel onderzoekers geloven dat deze groep verantwoordelijk was voor de verspreiding van Indo-Europeanen over Eurazië.

Verwijst naar de laatste fase van de Grieks Archaïsche periode, van circa 540 tot circa 480 v. Chr. De periode kenmerkt zich met betrekking tot de beschildering van vazen door de introductie van de techniek voor rode figuren, en met betrekking tot zowel de beschildering van vazen als de beeldhouwkunst door de ontwikkeling van meer naturalistische figuren die vloeiender bewegen dan in voorgaande perioden het geval was.

Verwijst naar een stijl en periode van het midden tot de laatste decennia van de 16de eeuw in Italië en Noord-Europa. De stijl kenmerkt zich door de evolutie van de rustige, serene hoge renaissance naar een meer emotionele stijl met actievere, asymmetrische composities met innovatievere toepassing van kleuren, materialen en technieken. Veel van de werken uit deze periode kunnen ook worden geassocieerd met het Maniërisme.

Verwijst naar de culturen in de laatste fase van de Bronstijd, die verschillen van de culturen in de Vroege en de Midden-Bronstijd door afwijkende samenstellingen van metalen voorwerpen en afwijkende begrafenisrituelen. Kenmerkend zijn de uiterst geavanceerde en verfijnde metaalbewerkingstechnieken en ontwerpen van gereedschappen en wapens. Dit geldt tevens voor de ontwikkeling van op grote schaal geproduceerde objecten, holle voorwerpen, wapenrustingen en grote voorwerpen, zoals ketels en schilden.

Type diep geëtst kristallijnglas dat in de jaren 70 van de 20ste eeuw werd ontwikkeld door Bernard O. Gruenke en diens zoon Bernard E. Gruenke Jr. Ze hadden zich laten inspireren door een expositie van Tsjechisch geëtst glas op de Wereldtentoonstelling van Osaka in 1970; om hun inspiratiebron te eren noemden ze het glas 'leptat', naar het Tsjechische woord dat 'etsen' betekent. De etstechniek is later gepatenteerd.

Verwijst naar een Noord-Chinese dynastieke periode tussen 907 en 1125; de dynastie werd gesticht door het proto-Mongoolse Khitan-volk. De Liao-periode bestond ten tijde van de Vijf Dynastieën en de Noordelijke Song-dynastie in het zuiden. Er waren vijf hoofdsteden, overeenkomstig het boeddhistische principe van de vijfvoudige structuur van het heelal. De Khitan waren een nomadenvolk dat zelf nauwelijks enige kunstzinnige traditie bezat. De kunstwerken die in deze periode werden geproduceerd, waren beïnvloed door Tang-vormen en -technieken. De Liao-architectuur verraadt Tang-invloeden en trouw aan het boeddhisme. Tot de nog bestaande gebouwen behoren de Bai ta (Witte Pagode) in Balin in Binnenmongolië, de Mu ta (Houten Pagode) in Ying xian, in de provincie Shanxi, tevens de oudste bewaard gebleven houten pagode, en de bibliotheek van de Bhagavad-sūtra's (circa 1038) in de Benedentempel van Huayan, Datong, eveneens in de provincie Shanxi. Dit laatste bouwwerk bevat bovendien 32 originele Lao-beelden en houten geschriftkasten in paviljoenvorm. De Liao-keramiek was eveneens beïnvloed door de keramiek uit de Tang-periode, hoewel uit opgravingen op grafplaatsen blijkt dat er ook Song-aardewerk en ander aardewerk is geïmporteerd. Daarnaast werden er gouden en zilveren voorwerpen vervaardigd op basis van metaalwerk- en verguldtechnieken van de Tang en Song. De Khitan werden uiteindelijk verslagen door binnenvallende Jin, die vervolgens een eind maakten aan het bewind van de Noordelijke Song. Restanten van de Liao-dynastie bleven nog intact in de vorm van de Westelijke Liao, in een gebied rond Tian shan; later werd dit gebied veroverd door Djenghis Khan.

De hiërarchie Lichamelijke en Geestelijke Activiteiten bevat descriptoren voor activiteiten die variëren van enkele acties tot complexe reeksen fysieke en mentale bezigheden. Geestelijke activiteiten zijn activiteiten die geheel of voornamelijk worden uitgevoerd met de hersenen. Lichamelijke activiteiten zijn activiteiten die worden uitgevoerd met andere delen van het lichaam of met het lichaam als geheel. Relatie tot Overige hiërarchieën: descriptoren voor procedés die fysiek op of met materialen of objecten worden uitgevoerd (bijv. beeldsnijden) zijn te vinden in de hiërarchie Procedés en Technieken. Descriptoren voor organisatorische, administratieve of intellectuele activiteiten die worden uitgevoerd om specifieke doelen te bereiken (bijv. analyse) zijn te vinden in de hiërarchie Functies. Descriptoren die gebeurtenissen aanduiden, waaronder gebeurtenissen wanneer activiteiten in deze hiërarchie zouden kunnen plaatsvinden (bijv. zeilen, basketbal) of die altijd afhankelijk zijn van een duidelijk gedefinieerde reeks omstandigheden voordat ze plaatsvinden, (bijv. races) zijn te vinden in de hiërarchie Gebeurtenissen.

Verwijst naar gedetailleerde watermerken die worden geproduceerd door het aanbrengen van een reliëfsculptuur op het schepraam. De techniek zou in 1848 zijn uitgevonden door de Engelsman William Henry Smith. Het licht- en schaduw watermerk resulteert in fijnere details dan bij een gewoon draadwatermerk. Dit type watermerk wordt vaak bij papiergeld toegepast om vervalsing te bemoeilijken.

De techniek van het contrasteren van licht en donker binnen een afbeelding, met name in een afbeelding waar de vormen grotendeels door het samenkomen van lichtere en donkerdere gebieden - en dus niet door scherpe contouren- zijn vastgelegd.

Verwijst naar kunstenaars die vanaf circa 1100 in China werkten, en later in Korea in Japan. Kenmerkend voor de literati is dat het vooral geleerden en edellieden betrof, waardoor ze zich onderscheidden van, en superieur achtten aan beroepsschilders en ambachtslieden. Zij waren van mening dat het karakter van de schilder zichtbaar is in zijn kunstwerken, en dat de kwaliteit van een kunstwerk bepaald wordt door de deugdzaamheid en het intellectuele niveau van de kunstenaar. Meestal combineerden ze gedichten, kalligrafie en eenvoudige monochromatische schilderingen binnen één werk. Hun werk bezat vaak een erudiet, literair gehalte. Ze prefereerden kalligrafisch expressionisme boven realistische, gedetailleerde afbeeldingen, en verwezen vaak subtiel naar antieke stijlen door opzettelijk primitieve of naïeve technieken te gebruiken. Ze spreidden hun virtuoze penseelvoering graag ten toon door te kiezen voor motieven als bamboe, pruimen of bloemen.

Doorzichtige porseleinen platen die van 1830 tot circa 1900 werden geproduceerd, met name in Duitsland ��� door de Koninklijke Porseleinfabriek in Berlijn en door Meissen ��� en in Engeland door Minton en Copeland. Men maakte een afdruk in reliëf van decoratieve motieven, gewoonlijk gebaseerd op schilderijen, in hard porselein wanneer het nog zacht was, dus voor het bakken. De afbeelding werd zichtbaar als men de plaat aan de achterkant verlichtte. Ze werden opgehangen in raamkozijnen of op een standaard geplaatst om als scherm te gebruiken. Ook werden ze verwerkt in lampenkappen. De techniek is uitgevonden door Baron Paul de Bourgoing en in 1827 gepatenteerd in Frankrijk.

Inheemse meubels, meestal geproduceerd door anonieme werklieden en gebaseerd op traditionele gewoontes of stijlvolle prototypes, die dicht bij het origineel staan of juist een aantal wijzigingen bevatten, zoals vereenvoudiging van de vorm en het gebruik van lokale materialen en technieken.

Verwijst naar de techniek van het gebruiken van foto's voor het meten, onderzoeken of in kaart brengen van het oppervlak van de aarde, vooral door gebruik te maken van luchtfoto's. Deze worden gemaakt met camera's die op vliegtuigen, raketten, rond de aarde cirkelende satellieten en andere ruimtevaartuigen zijn bevestigd. Bij deze techniek wordt gewoonlijk gebruik gemaakt van een overlappende reeks foto's die zijn genomen vanuit een vliegtuig dat een systematisch vliegpatroon volgt op een vaste hoogte.

Dateringstechniek voor het bepalen van de leeftijd van mineralen door meting; op basis van verhitting (thermoluminescentiedatering) of licht (optisch gestimuleerde luminescentiedatering) wordt de afgifte van opgeslagen energie in de vorm van licht gemeten.

Verwijst naar de stroming en de stijl in de schilderkunst in het 19de-eeuwse Amerika waarin het verlangen centraal stond de natuur te doorgronden door licht en sfeer realistisch en gedetailleerd weer te geven. De stijl kenmerkt zich door een sterk gevoel van innerlijke diepte en het creëren van een magische sfeer met nauwkeurige, onzichtbare penseelstreken. Aangenomen wordt dat de stroming werd geïnspireerd door de opkomst van de fotografie en door de literaire filosofieën van Ralph Waldo Emerson (1803-1882), die een meditatieve, pantheïstische verbondenheid met de natuur en het landschap propageerde. Later werd deze stijl verdrongen door de technieken van het impressionisme.

Verwijst naar aardewerk dat werd gedecoreerd met metaalglazuur met behulp van technieken die dateren uit de 9de eeuw of eerder. Eén techniek is van Midden-Oosterse origine en het best bekend van Spaans-Moors aardewerk in Spanje en Italiaans en Spaans majolica; hierbij werd gewerkt met een proces van meerdere fasen waarbij het aardewerk werd gebrandschilderd. Een andere techniek was goedkoper en minder gecompliceerd, met pigmenten die zouten van goud en platina bevatten. Het was geïnspireerd op de Spaanse majolica-schalen uit het einde van de 18de eeuw, maar het was een Engelse vinding en werd op grote schaal gebruikt om aardewerk te maken gedurende de hele 19de eeuw.

Stofferingstechniek waarbij het meubelstuk wordt voorzien van een overdaad aan opvulsel.

Verwijst naar de predynastische periode in beneden-Egypte van circa 3250 tot 3100 v. Chr. Genoemd naar de archeologische vindplaats Ma’adi. De periode kenmerkt zich door aantoonbare contacten met boven-Egypte en Palestina en de introductie van koperen voorwerpen en nieuwe lithische technieken.

Verwijst naar ruwe kant of franje die wordt gemaakt door touwen of dikke draden in een geometrisch patroon aan elkaar vast te knopen. De term is afgeleid van het Turkse 'makrama', dat 'doekje' of 'handdoek' betekent. Het was een specialiteit van Genua, waar met geknoopte touwen versierde handdoeken populair waren in de 19de eeuw. De voorloper van macramé was 'punto a groppo', een 16de-eeuwse techniek voor het knopen van kant. In de jaren 60 van de 20ste eeuw werd macramé een populaire ambacht- en kunsttechniek in Amerika en Europa. Het werd gebruikt voor lampenkappen, plantenhangers, hangmatten, raambedekkingen en wandbekleding.

Een geofysische onderzoekstechniek waarbij de distorsies van het normale magnetische veld van de aarde worden gemeten; wordt met name gebruikt in de archeologie om begraven overblijfselen te lokaliseren.

Een verzameling decoratieve technieken die betrekking hebben op het aanbrengen van gekleurde poeders op lakwerk. De letterlijke betekenis is 'besprenkelde afbeelding'. Het goud, zilver of gekleurd pigment wordt aangebracht wanneer de lak nog vochtig is. Deze technieken waren zeer populair tijdens de Heian-periode (794-1333), toen dit de meest gebruikte methode was voor het versieren van Japans lakwerk. Ze worden vaak samen met 'kirikane' gebruikt.

Verwijst naar een Afrikaanse cultuur waarin stenen werktuigen werden gemaakt, uit het pleistoceen en genoemd naar de archeologische vindplaats bij Magosi in het noorden van Oeganda. Kenmerkt zich door de geavanceerde levalloisien-techniek die werd gebruikt voor het vervaardigen van steensplinters waarmee andere gereedschappen werden gemaakt, zoals punten voor projectielen, en een ponstechniek voor het vervaardigen van microlithische voorwerpen.

Kleuring of kleuring van een materiaal, zodat het lijkt op marmer of een soortgelijke steen. Gewoonlijk alleen voor een ruimere, minder gevoelige techniek, zoals binnen- en buitenconstructies. Een bijvoorbeeld wanneer twee verschillend gekleurde materialen in elkaar worden gedraaid om een gemarmerd effect in de een aanrecht te vormen. Voor meer delicate, handmatige technieken, zoals bij handbeschilderde boekenschutbladen die op marmer lijken, gebruik 'marmeren (schildertechniek)'.

Verwijst naar een type glas dat wordt geblazen uit twee kleuren welke in gesmolten toestand worden gecombineerd, waardoor banen in verschillende kleuren ontstaan. De techniek wordt toegepast bij de vervaardiging van vensterruiten, maar ook wel bij glazen vaatwerk. Het verschil met #'reamy glas' is dat dit laatste type meestal witte banen bevat en onmiskenbaar doet denken aan room die met een gekleurde vloeistof is vermengd.

Wordt gebruikt voor de techniek waarbij kleine stukjes hout of ander materiaal over of in een ander houten oppervlak worden gelegd om het met een dun laagje vernis te versieren

Beschrijft werken die zijn vervaardigd door de bevolking van de Marquiseseilanden. De inwoners zijn bekend om hun sterke specialisatie in bepaalde kunstwerken of technieken, bijvoorbeeld het snijden van beelden, knuppels en handvatten van waaiers, het bouwen van huizen en kano's, tatoeageontwerpen en het maken van ornamenten. De tatoeageontwerpen van de Marquiseseilanden waren zo bijzonder dat het gebruikelijk werd voor mannen om hun volledige lichaam te laten tatoeëren.

Analytische techniek waarbij chemische substanties worden geïdentificeerd door het sorteren van gasvormige ionen in elektrische en magnetische velden op basis van hun massa-ladingverhouding.

De hiërarchie Materialen bevat beschrijvingen van een groot aantal stoffen, van natuurlijke en synthetische ruwe materialen tot materiaalproducten. Materiaalproducten zijn hier opgenomen in plaats van in de sectie Objecten, omdat ze kunnen worden gebruikt bij de constructie van diverse objecten (bijvoorbeeld 'plank' voor vloeren of muren) en omdat ze niet een noodzakelijk onderdeel van een object zijn (bijvoorbeeld: 'dakspaan' is niet essentieel voor daken op dezelfde manier als overhangende dakranden of boeiboorden). Relatie met andere hiërarchieën: beschrijvingen van activiteiten die op of met materialen worden uitgevoerd zijn te vinden in de hiërarchie Procedés en technieken (bijvoorbeeld 'glasbewerking'). Beschrijvingen van objecttypen die worden gedefinieerd door het materiaal waaruit ze zijn gemaakt staan in de hiërarchie Objectgenres (bijvoorbeeld 'metaalwerk', 'textilia', terwijl de beschrijving van de materialen zelf in deze hiërarchie staan ('metaal', 'textiel'). Beschrijvingen van gereedschap dat wordt gebruikt om afbeeldingen te maken (bijvoorbeeld 'houtskoolpotloden', 'pennen') zijn opgenomen in de hiërarchie Gereedschap en Uitrusting, terwijl beschrijvingen van de materialen waarvan ze zijn gemaakt of die ze gebruiken, hier te vinden zijn ('houtskool', 'inkt').

Weeftechniek voor het verkrijgen van een simpel damboordpatroon van elkaar kruisende lijnen door het dooreen vlechten van ketting- en inslagdraden.

Verwijst naar de stijl en cultuur van een groep Meso-Amerikaanse indianen die een vrijwel aaneengesloten gebied bewoonden in Zuid-Mexico, Guatemala en Noord-Belize. Circa 1500 v. Chr. begonnen de oude Maya zich in dorpen te vestigen. Ze gebruikten geavanceerde irrigatietechnieken en groeiden zo uit tot effectieve landbouwers. Hun kunst omvatte keramiek, beeldhouwwerken, architectuur, muurschilderingen en boeken. De hedendaagse Maya maken kunst waarin traditionele patronen zijn gecombineerd met Spaanse vormen en stijlen.

Te gebruiken voor de materialen die worden gebruikt bij het vervaardigen van een kunstwerk, zoals inkt op papier of papier-maché; vaak wordt een bepaalde techniek of technieken direct geassocieerd met de materialen.

Fotografische techniek die wordt toegepast om meer dan één beeld vast te leggen in een apart stukje film of in een beeldraam. Gebruik 'combinatiedrukken' voor de druktechniek waarbij beelden worden opgebouwd uit meer dan één negatief.

Term voor het aanduiden van de artistieke activiteiten van de Duitse kunstenaar Kurt Schwitters, die werd beïnvloed door de Dada-theorieën.De term ontstond toevallig bij het uitknippen van het woord "Commerzbank" uit een krant. De stijl kenmerkt zich door de vervaardiging van collages gemaakt van afvalmateriaal zoals kaartjes, stempels en catalogi. Doel was de kunst te bevrijden van de traditionele materialen en technieken, en meer gebruik te maken van de stedelijke omgeving.

Giettechniek voor metalen waarbij een gesmolten metaal (zoals zink, lood of een aluminiumlegering) in een vorm wordt geperst.

Verwijst naar de Mexicaans-Amerikaanse stroming in de Verenigde Staten in de 19de en 20ste eeuw die zich kenmerkt door artistieke en politieke discussies over sociale kwesties die relevant zijn voor de Mexicaanse gemeenschap en de Chicano-gemeenschap. Centraal in deze stroming staan de herontdekking van Precolumbiaanse inheemse stijlen, de ontwikkeling van een zeer expressionistische Mexicaanse muurschilderstijl en geschillen over culturele studies omtrent het biculturalisme en het etnische erfgoed en de etnische identiteit. De stroming wordt ook gekenmerkt door sterke regionalistische elementen, waarbij de nadruk wordt gelegd op lokale vormen en technieken om de traditionele en hedendaagse iconografie af te beelden. In stedelijke gemeenschappen kenmerkt de stroming zich door het maken van customized auto's, de zogenoemde low-riders, en door graffitikunst.

Verwijst naar specifiek aardewerk dat in het Italiaanse Bologna en elders werd geproduceerd, hoofdzakelijk van de 15de tot en met de 18de eeuw. De romp van aardewerk werd in klei-engobe gedompeld en vervolgens met loodglazuur bedekt. De ontwerpen werden in de engobe gesneden, waarbij soms ook groen glazuur en mangaanglazuur werden aangebracht. De techniek is gekopieerd van bepaalde Chinese en Koreaanse voorwerpen en werd reeds door Byzantijnse pottenbakkers in Konstantinopel gebruikt, en later, vanaf 1500, ook in Italië. Hoewel het aardewerk op het eerste gezicht op echte 'majolica' of op aardewerk met tinglazuur lijkt, zijn er duidelijke verschillen: er is namelijk geen tinglazuur maar loodglazuur gebruikt, en de ontwerpen zijn door de engobe heen gekerfd om de onderliggende klei met een afwijkende kleur zichtbaar te maken, en zijn er dus niet op geverfd. Verder hebben de kleuren de neiging uit te lopen tijdens het bakken in de oven.

Een in de tweede helft van de zestiende eeuw veel voorkomende frescotechniek waarbij er werd geschilderd op gedeeltelijk droog pleisterwerk met verfsloffen waaraan kalk was toegevoegd om hun aanhechting te versterken.

Beschrijft de diverse soorten kunstwerken die zijn vervaardigd door de bewoners van de eilanden in de Stille Zuidzee. De traditionele Micronesische kunst bestond uit lichaamsbeschildering en -ornamentatie, zingen, dansen en het vertellen van mythen en gedichten. Micronesiërs staan bekend om hun gemeenschapsarchitectuur en kanobouw. Ter bevordering van de toeristenindustrie zijn in de tegenwoordige Micronesische kunstvormen allerlei nieuwe materialen, technieken en thema's geïntegreerd.

Analyse waarbij door middel van microscopische technieken de slijtage van een stuk gereedschap wordt onderzocht om zo te bepalen hoe het werd gebruikt en welke materialen ermee werden bewerkt.

Verwijst naar een fase in de Bronstijd die zich onderscheidt van de culturen van de vroege en late Bronstijd door de verschillen in metaalassemblages en begrafenisrituelen. De fase kenmerkt zich deels door metaalbewerkingstechnieken en steeds verfijndere ontwerpen van werktuigen en wapens, bij de vervaardiging waarvan onder andere gebruik werd gemaakt van afsluitbare gietvormen, Cire Perdue, bewerking van platen, constructieribben, krammen en degenknoppen aan het eind van het zwaardheft.

Verwijst naar de periode en stijlen die behoren tot de Chinese dynastie tussen 1368 en 1644. De periode kenmerkt zich door stabiliteit, voorspoed en een opleving van de Chinese cultuur en een nationaal bewustzijn. De stijlen in deze periode ontwikkelden zich voornamelijk vanuit een systeem waarbij de kunst onder bescherming van het hof stond. Een hoge mate van vakmanschap werd aangemoedigd, maar qua ontwerp en technieken overheerste conservatisme. De belangrijkste kunst die tijdens deze periode werd vervaardigd was cloisonné, email, bronswerk, lakwerk, meubels en klein ornamenteel snijwerk van jade, ivoor, hout en porselein. In de keramiek werden eerdere stijlen, waaronder wit en blauw servies, verfijnd qua techniek en versiering. In de architectuur zijn de vroegere experimenten uit de Sung-periode achtergelaten en verruild voor traditionelere ontwerpen, zoals de bouw van de Verboden Stad in Peking. In de schilderkunst moedigden scholen van professionele academici/kunstenaars en de geletterde intelligentsia de ontwikkeling van onafhankelijke, persoonlijke stijlen aan.

Franse term die letterlijk 'in de scène plaatsen' betekent en oorspronkelijk werd gebruikt om de rangschikking van visuele onderdelen op een podium te beschrijven. De term werd later gebruikt in de filmkritiek voor de bespreking van cameraposities, de relaties tussen de onderdelen, mensen en massa's, en wat de gezamenlijke invloed hiervan was op het werk. De resultaten van deze techniek zijn vaak de scènevolgorde, een zorgvuldige montage en een zorgvuldige compositie binnen een individueel filmframe. De term wordt tegenwoordig zelden gebruikt buiten de context van film.

Verwijst naar een type aardewerk waarvan de naam is ontleend aan de Japanse stad Mishima in de prefectuur Shizuoka, hoewel dit aardewerk oorspronkelijk in Korea is ontwikkeld. Bij de vervaardiging van dit aardewerk wordt gebruik gemaakt van een opvallende techniek waarbij het keramiek wordt gedecoreerd met ingelegde kleisoorten in contrasterende kleuren, waarna het grotendeels wordt bedekt met celadonglazuur. De naam 'Mishima' dateert uit de 17de eeuw, maar de stijl gaat terug tot de Koryo-periode (935-1392) en werd toen aangeduid als 'Korai' of 'Zogan'.

Animatietechniek waarbij massieve driedimensionale figuren met gelede lichaamsdelen of gemaakt van kneedbaar maar stabiel materiaal, zoals klei, zorgvuldig en geproportioneerd op miniatuurfilmsets worden bewogen en iedere stand of houding korte tijd wordt gefilmd.

Wordt gebruikt voor boerderijen van rijke landheren die de nieuwste en beste agrarische technieken en technologieën gebruiken, vaak gebouwd als voorbeeld voor plaatselijke boeren; kwam onder andere veel voor in de eerste helft van de 19e eeuw in Engeland.

Kopieën van documenten of, bij sommige kopieertechnieken de originele documenten, waarvan kopieën kunnen worden gemaakt.

Verwijst naar een cultuur en stijl die bestond in het voornamelijk bergachtige gebied dat nu het zuidoosten van Arizona en het zuidwesten van New Mexico vormt, en waar ook de Mogollon Mountains liggen waarnaar de cultuur is genoemd. Deze ontwikkelde zich vermoedelijk vanuit de eerdere Cochise-cultuur, en bloeide van circa 200 v. Chr. tot circa 1200. Het was een cultuur van jagers en verzamelaars, met sporadische teelt van gewassen. De cultuur is vooral bekend vanwege de eerste productie van aardewerk in het zuidoosten, waarvoor de techniek wellicht werd geïmporteerd uit Mexico. De stijl van het aardewerk kent vier duidelijke fasen, te beginnen met eenvoudig bruin, later gepolijst rood, vervolgens rood-op-bruin, rood-op-wit en ten slotte het beroemde zwart-op-wit aardewerk, dat waarschijnlijk was geïnspireerd op de Anasazi.

Chinese schildermethode of -techniek, waarbij gekleurde gewassen inkten zonder contouren wordt gebruikt.

Meestal zijden weefsel met een gewaterd, golvend effect dat op verschillende wijzen gecreëerd kan worden: door de stof te kalanderen, door de stof door geribbelde persen te vervormen of door de weeftechniek zelf.

Een decoratietechniek waarbij verschillend gekleurde metalen en legeringen worden gelamineerd en daardoor aaneengehecht.

Beeldhouwtechniek die 'droge houtkern-lakwerk' wordt genoemd, waarbij lagen in lak gedrenkte stof worden aangebracht op een massief houten mal. Deze techniek was populair tijdens de laatste helft van de Nara-periode (710-749) en verving de holle droge laktechniek 'dakkatsu kanshitsu'. Naarmate de techniek zich verder ontwikkelde, werden meer details toegevoegd aan de houtvorm en werden de lagen stof dunner.

Afdruk gemaakt met de monoprintmethode, waarbij men directe schildering combineert met traditionele druktechnieken, zoals zijdezeefdrukken, etsen, houtsneden en lithografie.

Druktechniek die wordt gecreëerd door een combinatie van alla prima en zeefdruk, lithografie of een andere traditionele drukvorm. Gebruik 'monotype (vlakdrukprocedés)' voor enkele afdrukken die op een plaat zijn geschilderd zonder gebruik van een drukvorm.

Wordt gebruikt voor de techniek van het maken van samenstellingen van delen van bestaande beelden, zoals tekeningen of foto's, waarbij de samengestelde afbeeldingen in zekere zin één geheel vormen. Gebruik 'collage ' wanneer delen van verschillende, relatief vlakke materialen aan elkaar worden geplakt en zo een minder harmonieus geheel vormen dan een montage. De term montage wordt ook gebruikt in de filmwereld, namelijk voor de wijze waarop beeldreeksen aan elkaar worden gevoegd om één afgerond beeld te krijgen.

Procedé voor het maken van een afgietsel of afdruk van een kant-en-klaar of natuurlijk voorwerp, meestal een deel van het lichaam; vaak wordt gebrand gips gebruikt voor deze techniek; soms gebruikt voor het creëren van maskers en dodenmaskers.

Verwijst naar de periode van circa 6.000 tot 5.600 v. Chr. in de regio Kuzistan in het Zagrosgebergte in Iran. De periode kenmerkt zich door de introductie van aardewerk en een toenemende inventiviteit in bouwtechnieken en landbouwgereedschappen.

Type kunstglas dat circa 1926 is ontwikkeld en geproduceerd door Karl Weidman, voor de Württembergische Metallwarenfabrik (W.M.F.). De techniek wordt gekenmerkt door toepassing van kleurloos, ruw glas dat iriserend wordt gemaakt door zilvergeel en vervolgens mat wordt gebakken, waarna een glinsterend metaalachtig oppervlak resulteert.

Verwijst naar het werk van een school van schilders die actief was in Nagasaki vanaf de 17de tot en met de 19de eeuw. Nagasaki was de enige haven die toegankelijk was voor buitenlanders tijdens de Edo-periode (1600-1868). Het gevolg was dat kunstenaars uit Nagasaki buitenlandse onderwerpen schilderden, zoals Nederlandse en Chinese bewoners van de stad, waarbij ze vaak Europese en Chinese stilistische innovaties overnamen. De stijl komt duidelijk naar voren in de vier hoofdtypen: houtsneden, officiële portretten geschilderd door overheidskunstenaars, Chinees-geïnspireerde schilderijen van vogels en bloemen, en individualistisch werk waarvoor vaak Westerse technieken voor schakering en perspectief werden gebruikt.

Verwijst naar een stijl in de Japanse schilderkunst die floreerde van het midden van de Edo-periode (1600-1868) tot aan de Taisho-periode (1912-1926). De stijl was geïnspireerd op de Chinese geletterde intelligentsia, de zogenaamde Wen ren, een traditie van de leerlingschilderkunst, en was bedoeld voor een klein, intellectueel publiek. In tegenstelling tot andere stijlen die in grote Japanse ateliers tot ontwikkeling kwamen, maakt de Nanga-stijl gebruik van afwisselende technieken, stijlen en onderwerpen, die eerder met elkaar verbonden zijn door een losse traditie dan door gestandaardiseerde regels. De stijl kenmerkt zich doorgaans door de combinatie van schilderkunst, poëzie en kalligrafie, met een voorkeur voor subtiel penseelwerk, geen of gedempt kleurgebruik en abstractie van natuurlijke vormen om een uiterst persoonlijke kijk op de natuur weer te kunnen geven.

Een soort Japanse lakdecoratie die letterlijk 'perenschil' betekent en die wellicht is ontstaan in de Heian-periode (794-1185). De term verwijst naar twee verschillende stijlen die tijdens de Kamakura-periode (1185-1333) op grote schaal werden gebruikt. In de ene wordt een fijn metaalpoeder aangebracht op een gelakt oppervlak, waarna er een transparante laklaag op wordt aangebracht. In de andere worden gouden of zilveren schilfers verspreid over een gelakt oppervlak, waarna er de oranje lak van het type 'nashiji urushi' op wordt aangebracht. Deze techniek werd vaak gebruikt om grote, minder belangrijke delen van lakwerk te bedekken, zoals de onderkant van een kist.

Verwijst naar een type glas dat wordt gekenmerkt door het feit dat het één donkere kleur door en door heeft. Het vervaardigingsprocedé is al oud en is gebaseerd op een combinatie van silica, potas en kalk, waarbij de kleur ontstaat door toevoeging van metaaloxiden aan het gesmolten glas. De naam verwijst naar de metaaloxiden en naar de gewoonte om de verbinding in een pot van klei in de oven te smelten. Dit type glas werd doorgaans gebruikt bij de vervaardigd van glas-in-loodvensters, met als karakteristiek effect de betrekkelijk geringe hoeveelheid licht die door de warme, verzadigde kleuren van het glas heen dringt. Later werd een techniek ontwikkeld die 'cameeglas' werd genoemd, waarbij gekleurde lagen over helder of wit glas werden aangebracht, zodat het venster meer licht doorliet.

Verwijst in specifieke zin naar het werk van de 'Lukasbrüder', een groepering die in 1809 in Wenen werd opgericht door Friedrich Overbeck, en die later de spottende bijnaam 'Nazareners' zou krijgen. De stijl is anti-academisch en kopieert technieken uit de late Middeleeuwen en vroege Renaissance, met name van Dürer en Perugino. De nadruk ligt op christelijke en morele waarden; technische virtuositeit is van ondergeschikt belang.

Techniek voor het schilderen op aardewerk en andere dragers, waarbij het ontwerp wordt beperkt tot ongeverfde delen tegen een gekleurde achtergrond.

Verwijst naar een schilderstijl en kunsttheorie die wordt geassocieerd met een groep Franse kunstenaars die tussen 1886 en 1906 werkzaam waren. De term werd voor het eerst vermeld door Félix Fénéon, in een recensie van de achtste en tevens laatste impressionistische tentoonstelling van 1886. Door het gezamenlijk exposeren van hun werk binnen één ruimte benadrukten Camille Pissarro, Lucien Pissarro, Paul Signac en Georges Seurat dat ze dezelfde visie onderschreven. Andere kunstenaars die in deze stijl werkten, waren Charles Angrand, Louis Hayet, Henri Edmond Cross, Léo Gausson, Hippolyte Petitjean, Albert Dubois en Maximilien Luce. Seurat wordt als de belangrijkste exponent van deze stroming beschouwd. Het neo-impressionisme ontwikkelde zich uit het impressionisme, maar zette zich er ook tegen af. Evenals bij het impressionisme stonden licht en kleur centraal. Het impressionisme was echter spontaan en empirisch van aard, terwijl het neo-impressionisme zich nadrukkelijk baseerde op wetenschappelijke grondbeginselen, hetgeen resulteerde in composities met een meer formalistisch karakter. De hiermee geassocieerde techniek wordt pointillisme genoemd, terwijl de bijbehorende theorie als divisionisme wordt aangeduid. De twee termen worden echter vaak door elkaar gebruikt en kunnen beide verwijzen naar zowel de stijl als de stroming zelf. Het neo-impressionisme heeft slechts betrekkelijk kort bestaan, maar had wel een grote invloed op andere kunstenaars en stromingen aan het eind van de 19de eeuw en het begin van de 20ste eeuw.

Handwerk dat wordt gekenmerkt door eenvoudige netten van draad of koord die met elkaar worden verbonden met behulp van knopen. Deze techniek is zeer oud en is bekend in de meeste culturen. Wanneer handwerk wordt geproduceerd onder spanning, ontstaat een stevig textiel. Bij het maken van het net wordt het draad op een verlengde schietspoel of grote naald gewonden; er wordt gebruik gemaakt van een netstok of #gauge om een uniforme afmeting van het net te handhaven. Als de draad rond #de gauge wordt gewikkeld, wordt de draad door een tweede lus geleid om een vissersknoop of andere, niet-verschuivende knoop te vormen. Het net kan zeer veel variatie vertonen in gewicht, vorm of afmeting. Het wordt gebruikt voor het maken van gebruiksvoorwerpen, zoals visnetten, vallen en kleding, en als basis voor het aanbrengen van versiering, zoals bij het vervaardigen van kant of ander textiel.

Verwijst naar de periode die de Nguyên-dynastie markeert (1802-1954). De stijl in het eerste gedeelte van deze periode is gebaseerd op de kunst van de Chinese Qing-dynastie (1644-1911) zoals blijkt uit de manier waarop de Nguyên-stad Hue is geconstrueerd als een duplicaat van de Verboden Stad in Peking. Tempels en schrijnen in deze periode worden gekenmerkt door houten beelden van Boeddha en van monniken in stijlen die vergelijkbaar zijn met de stijlen die in de 18de eeuw werden beoefend. In de vroege 20ste eeuw werden de Chinese en boeddhistische thema's over het algemeen verlaten om plaats te maken voor een meer Europese neoklassieke benadering, zoals blijkt uit de stichting van de Ecole des Beaux Arts de l'Indochine in Hanoi in 1925, waar westerse technieken zoals bronsgieten werden onderwezen. De periode wordt ook gekenmerkt door traditionele productiestijlen voor houtgravures, waarbij gebruik wordt gemaakt van rijstpapier dat wordt gekleurd met extracten van mineralen of planten. Afdrukontwerpen omvatten motieven die zijn gebaseerd op de maankalender, illustraties van populaire mythen, taferelen van dorpsfestivals en historische figuren.

Prenten gemaakt door gegraveerde zilverplaten af te drukken voor het aanbrengen van de zwarte vulling, een edelsmeedkunsttechniek. Wordt vooral in verband gebracht met de Renaissance in Italië.

Mensen die bedreven of gespecialiseerd zijn in niëllotechniek, een techniek voor het versieren van metalen door deze te graveren met patronen die vervolgens worden gevuld met een zwart inlegsel. Soms worden voor het inleggen afdrukken gemaakt van de gegraveerde metalen.

Verwijst naar het werk van een school van schilders die actief was van de Edo-periode (1600-1868) tot de vroege Meiji-periode (1868-1912). De stijl kenmerkt zich door het gebruik van traditionele Japanse materialen en technieken, zoals de zwarte of gekleurde inkt gemaakt van mineralen, schelpen of planten, en het schilderen op papier of zijde.

Verwijst naar de technieken die representatief zijn voor een verzameling prehistorische gereedschappen van dezelfde ouderdom die op een of meer samenhangende archeologische vindplaatsen zijn aangetroffen. Gebruik 'industrie (objectgroepen)' voor de verzameling gereedschappen zelf.

Drukmethode waarbij de afbeelding van een plaat, blok of steen wordt overgezet op een andere laag, bijvoorbeeld van rubber, en dan op het uiteindelijke oppervlak. Gebruik 'offsetlithografie' als de originele afbeelding is gemaakt volgens de steendruktechniek.

Drukmethode waarbij een beeld wordt gemaakt met behulp van lithografische techniek, waarbij gebruik wordt gemaakt van de tegengesteldheid van vettige en waterige substanties, waarna het van de steen of plaat wordt overgebracht op een andere laag, bijvoorbeeld van rubber, en vandaar op het uiteindelijke oppervlak. Gebruik de meer algemene term 'offsetdruk' als gebruik wordt gemaakt van dit overzettingsprocédé, maar het originele beeld niet lithografisch is.

Het hier en daar aanbrengen van een vloeistof zoals inkt of verf in een meestal) willekeurig patroon. Gebruik 'bespatten' wanneer door toepassing van dezelfde techniek een ondergrond met fijne vlekjes wordt bedekt.

Tak van de archeologie die zich bezighoudt met het bergen van oude voorwerpen uit de zee, zoals scheepswrakken of overblijfselen van verzonken menselijke nederzettingen, met behulp van de techniek van onderwateronderzoek, uitgravingen en berging.

Wordt gebruikt voor bewerkingstechnieken voor huid en vel, zoals scheren, die worden uitgevoerd met een werktuig dat een boom wordt genoemd.

Doorstiktechniek waarbij twee parallelle stiklijnen worden gemaakt door twee lagen stof heen, waarna zwaar garen of koord tussen de twee lagen wordt gevoegd binnen de stiklijnen, wat een verhoogd lijnenpatroon creëert op een overigens vlakke ondergrond.

Een techniek waarbij aardewerk met de hand wordt gevormd en waarbij een klomp natte klei met een deegrol wordt geplet tot een platte plak. De plak kan in verschillende vormen worden geklopt, met slib aan andere plakken worden vastgemaakt, of over een houten vorm worden geklopt.

Wordt gebruikt voor de teken- of schildertechniek waarbij de weergave van de vormen wordt voltooid door de lichtverdeling van de desbetreffende gedeelten met wit of een lichte kleur te verhogen.

Luminescentiedateringstechniek op basis van meting, door gebruik van een lamp of laser, van de hoeveelheid energie die in de vorm van licht in mineralen is opgeslagen.

Romeinse techniek voor het aanbrengen van een deklaag, waarbij onregelmatig gevormde kleine blokken of stenen worden aangebracht op een betonnen muur.

Romeinse methode voor het aanbrengen van een gemetselde deklaag waarbij de technieken opus reticulatum en opus testaceum worden gecombineerd tot een hybride oppervlaktepatroon.

Romeinse techniek voor het aanbrengen van een deklaag, waarbij piramidevormige stenen met een vierkante voorkant in regelmatige netpatronen worden aangebracht op een betonnen muur.

In de schilderkunst is dit de techniek met behulp waarvan een speciaal structuureffect wordt gecreëerd dat doet denken aan het patroon dat ontstaat door het licht strijken, het zogenaamde 'trekken', van een kwast over een oppervlak. Dit effect wordt bereikt door een stuk papier of stof op het pas geschilderde, nog natte oppervlak te leggen, er zachtjes over te wrijven en het dan weg te halen.

Decoratieve vormen die behoren tot een gebouw of object, maar die niet essentieel zijn voor de constructie. Gebruik de term 'decoratie' met betrekking tot de methoden en technieken voor het aanbrengen van ornamenten.

Fotografische beelden die men maakt door een negatief af te drukken op een glazen plaat met een laagje zilveremulsie. De achterkant van de glasplaat werd beschilderd met bananenolie gemengd met goud of bronspoeder om de afdruk een gouden tint te geven. Edward Sheriff Curtis (1868-1952) maakte deze techniek populair.

Verwijst naar een techniek voor het tweedimensionaal voorstellen van driedimensionale voorwerpen door gebruik van parallelle projectielijnen die loodrecht op het projectievlak of het beeldoppervlak staan. De belangrijkste oppervlakken lopen parallel aan het beeldvlak. Er is geen sprake van verkorting, veranderingen van schaal of proportie of andere vervormingen die worden veroorzaakt door het gebruik van lineair perspectief. Het wordt vaak gebruikt voor technische en architectonische tekeningen, zoals plattegronden, doorsneden en aanzichten. Het wordt ook gebruikt voor het creëren van azimutale projecties van de aarde of een ander hemellichaam, zoals dat vanuit de ruimte wordt gezien.

Techniek voor het kopiëren van een tekening door gaatjes te prikken in de contouren en door kalk- of grafietpoeder te gebruiken om ze op een onderliggend oppervlak over te brengen.

Een van de twee belangrijkste scholen van de Indiase miniatuurschilderkunst in de Rajputstijl; de andere is Rajasthan, een stijl die sterk verwant is qua techniek en themakeuze. Deze stijl wordt geassocieerd met het gebied aan de voet van de Himalaya, tussen Jammu en Garhwal. Het gebied is kleiner van omvang dan dat van Rajasthan, hetgeen verklaart waarom veel kunstenaars vermoedelijk elders op zoek gingen naar werk. Hoewel geleerden meestal Basohli en Kangra aanwijzen als de twee belangrijkste scholen, bestaan er daarnaast nog tal van andere regionale idiomen. Vaak is een categorisering op basis van ateliers en families zinvoller, aangezien de regionale scholen moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn. De plundering van Delhi in 1739 en de daaropvolgende ineenstorting van de macht van de Mogols dwong kunstenaars elders te zoeken naar opdrachtgevers; deze kunstenaars zorgden voor een nog grotere verfijning van de Pahari-schilderkunst, met name wat het realistisch gehalte betreft. De Pahari-schilderkunst wordt beschouwd als de laatste vitale hindoeïstische kunstvorm voordat het neutraliserende effect van het westen in de 19de eeuw zijn invloed liet gelden. Evenals bij sommige andere Rajputschilderkunst laat de Pahari-schilderkunst een voorkeur zien voor het afbeelden van de legende van de veeherder en godheid Krishna.

Verwijst naar amforen, gevuld met olijfolie van de heilige bomen van Athene, die op de Panatheense spelen als prijzen werden uitgereikt. Dit waren halsamforen met een grote, brede romp, scherp toelopend naar beneden en met een naar verhouding dunne hals. De versiering bestond doorgaans uit afbeeldingen van Athene op de ene kant en de wedstrijd waarbij de prijs werd gewonnen op de andere kant, uitgevoerd in de zwartfigurige techniek.

Een verstevigingstechniek die wordt gebruikt bij het drukken, waarbij een dun vel papier, oorspronkelijk Chinees paper, op een zwaarder, ondersteunend vel wordt geplakt en tegelijkertijd wordt afgedrukt.

Wordt gebruikt voor de techniek van het verstevigen met een frame, bijvoorbeeld bij conservatie van schilderkunst om houten panelen te verstevigen, of bij architectuur om een gewelfd of koepelvormig dak te steunen.

De ontwikkeling en het gebruik van duurzame benaderingen om te voldoen aan menselijke en ecologische behoeften door toepassing van wetenschappelijke principes en technieken in relatie tot de plaats, middelen, economie, cultuur en de effecten van het gebruik.

Handwerktechniek waarbij een groot aantal kleine delen worden samengevoegd, over het algemeen door het aan elkaar naaien van stukjes stof of leer in verschillende kleuren en patronen voor bedekkingen, kussens of quilts.

Verwijst naar een type pâte de verre dat wordt gekenmerkt door een opvallende doorschijnendheid. De techniek is ontwikkeld door Gabriel Argy-Rousseau, een beroemd ontwerper van art-decoglas uit de jaren 20 en 30 van de 20ste eeuw.

Verwijst naar glas dat is vervaardigd met een techniek waarbij gemalen glas tot een pasta wordt verwerkt en vervolgens wordt gekneed tot een vat of beeld, waarna het ontwerp door beeldsnijden wordt afgewerkt. Deze glastechniek was reeds in de oudheid bekend, en beleefde eind 19de eeuw en begin 20de eeuw een opleving, met name in het atelier van glas- en sieradenontwerper René Lalique.

Een dure en vernuftige methode voor het decoreren van porselein. Hierbij worden dessins geschilderd op meerdere lagen witte slip op porselein dat in licht reliëf wordt aangebracht op vaatwerk of plaquettes van ongebakken klei. Voorafgaand aan de eerste bakfase worden de dessins vervolgens licht ingesneden met metalen instrumenten, om een cameo-achtig effect te bereiken. De stukken worden vervolgens geglazuurd en opnieuw gebakken. Deze techniek werd ontwikkeld in Sèvres in het midden van de 19de eeuw en werd daar en in de Minton-fabriek bijzonder succesvol toegepast door Marc-Louis-Emmanuel Solon.

Techniek voor het veranderen van elke eenvoudige configuratie, elke versiering van een oppervlak, of elk bouwsel met een terugkerend motief; wordt met name gebruikt in verband met textiel.

Oud-Griekse peervormige opslagvaten met een brede opening die een doorlopende welving vormt met de romp. Aan het eind van de 6de eeuw v. Chr. geïntroduceerd in de Attische zwartfigurige keramiek, hoewel beschildering voornamelijk in de roodfigurige techniek plaatsvond. Ze werden doorgaans gebruikt voor de opslag van vloeistoffen, maar waren ook geschikt voor andere toepassingen. Vanaf circa 450 v. Chr. werden pelikai eveneens gebruikt als houder voor de as van overledenen. De vorm lijkt op die van amfoortype C.

Verwijst naar alle grafische technieken waarmee wordt getracht diepte te suggereren, meestal op een tweedimensionaal vlak, door middel van een geometrische projectie waarbij een of meer verdwijnpunten, verkortingen en/of atmosferische effecten worden gebruikt. Onder deze technieken vallen terugwijkende lijnen, kleurgradaties, tint en textuur, en mate van helderheid. In de westerse kunst verwijst de term meestal naar de geometrische techniek van lineair perspectief, die in de vroege renaissance werd uitgevonden en die was gebaseerd op oude Griekse en Romeinse modellen. Hoewel de betekenis enigszins overeenkomt met 'projectie', wordt dit laatste begrip voornamelijk gebruikt voor technische en architectonische tekeningen die de nadruk leggen op de rekenkundige eigenschappen van de afgebeelde voorwerpen. 'Perspectief' wordt gebruikt voor kunstwerken en weergaven met vervormingen van lengte, hoeken, vormen en de rechtheid van lijnen die zich optisch lijken voor te doen als voorwerpen terugwijken in de diepte.

Verwijst naar tekeningen waarbij gebruik wordt gemaakt van perspectief: een systematische techniek die de illusie schept dat de beeldelementen geleidelijk in de diepte verlopen vanuit een tweedimensionaal oppervlak.

Verwijst naar de stroming onder Amerikaanse pictorialistische fotografen aangevoerd door Alfred Stieglizt in New York in 1902 die als doel had de status van de fotografie als waardevol en verfijnd artistiek medium te bevorderen. De stijl streefde ernaar de status van hoogwaardige fotografische afdruktechnieken te verhogen door gomdruk of platinadruk toe te passen, waarmee hetzelfde effect moest worden gesorteerd als met verf, pastel of andere traditionele media. Hierbij werd de nadruk gelegd op soft focus, compositie en textuur.

Afdrukken met een continu kleurenspectrum, gemaakt door de thermische ontwikkeling van lichtgevoelige materialen om een afbeelding op een afdrukmedium over te brengen. Deze techniek is op de markt gebracht als ���Pictrography' door Fuji Photo Film Co. Ltd.

Inlegwerk waarbij men harde en gepolijste steentjes in marmer of een ander hard materiaal heeft gezet. Een Florentijnse specialiteit, vaak gebruikt voor decoratieve tafelbladen en kleine wandpanelen. Het enkelvoud ���pietra dura' verwijst in Italië naar inlegwerk met één enkele steensoort, maar buiten Italië gebruikt men de term ook wanneer er sprake is van meerdere steensoorten. Dit soort inlegwerk maakte men al in het klassieke Rome, en de gebruikte technieken voor het snijden van de harde steensoorten werden in de zestiende eeuw opnieuw toegepast in Florence. Daar creëerde men onder de bescherming van groothertog Cosimo I de' Medici een werkplaats waar decoratieve panelen werden gemaakt. In 1588 kreeg dit atelier de naam Opificio delle Pietre Dure. De harde stenen die men gebruikte waren halfedelstenen als agaat, chalcedon, jaspis en lazuursteen. Men gebruikte geen marmer of edelstenen. Over het algemeen hebben de stenen een hardheid tussen 6 en 10 op de hardheidsschaal van Mohs, dat wil zeggen: een hardheid tussen die van orthoklaas en diamant in (lazuursteen is een uitzondering).

Animatietechniek, medio jaren 30 uitgevonden door Alexandr Alexejev en Claire Parker, waarbij gebruik wordt gemaakt van een verticaal metalen oppervlak dat is geperforeerd door miljoenen gaatjes met koploze pennetjes; bij het indrukken van de pennetjes ontstaan schaduwen en door de stand van de pennetjes te veranderen en het resultaat beeld voor beeld op te nemen, wordt een animatie-effect bereikt wanneer de film op normale snelheid wordt afgedraaid.