Een drukprocédé waarbij hars of een andere substantie op de plaat wordt aangebracht om een poreuze ondergrond te creëren, waarna de plaat wordt verhit en geëtst, zodat er een schakering van tonen ontstaat; wordt vaak gecombineerd met lijnwerk.

Aquatinten waarbij een normaal gegronde plaat bedekt met fijn schuurpapier, met de ruwe zijde tegen de plaat, door de drukpers wordt gehaald.

Drukkers die in aquatint werken.

Etsen, waarbij de vlakken zijn voorzien van een egale toon.

Een in de 20e eeuw ontwikkeld drukprocedé waarbij de mezzotint-achtige schakering wordt bereikt door het oppervlak van de plaat met schuurmiddelen op te ruwen. Het procedé werd ontwikkeld als een manier om het arbeidsintensieve plaatschommelen te omzeilen.

Verwijst naar moderne afdrukken die zijn geproduceerd aan de hand van het carborundum-mezzotintprocedé. Dergelijke afdrukken hebben de algemene eigenschappen van een mezzotint, maar vertonen in de lichtere gebieden niet de rechte lijnen van de zaagvormige randen van de wiegijzers.

Tekeningen die worden uitgevoerd in zilverstift op gepigmenteerd, geprepareerd papier, met hoogsels in wit, waarin de verschillen tussen de drie resulterende toonwaarden worden benut om driedimensionale vormen weer te geven.

Fotografische ontwikkeltechniek waarbij het zilver of een deel daarvan wordt omgezet in een zwart-wit beeld met behulp van anorganische zouten of bijtende kleurstoffen, waardoor meestal de gehele toon van het beeld verandert.

Wordt gebruikt om een afbeelding te beschrijven, of om het effect ervan zelf aan te duiden, wanneer de afbeelding is gefotografeerd door een scherm met een fijn patroon, waardoor het wordt verdeeld in kleine stippen of andere vormen. Dit maakt het mogelijk dat er van platen of blokken wordt gedrukt wanner de afbeelding gebieden met verschillende kleurschakeringen bevat.

De kleur van een kleurstof of verf als die wordt belicht, dun wordt uitgespreid of gemengd met veel wit.

Lithografieën die zijn gemaakt met een verdunde "tusche" (lithografische inkt), waardoor ze op gewassen tekeningen lijken.

Een in de 20e eeuw ontwikkeld drukprocedé waarbij de mezzotint-achtige schakering wordt bereikt met behulp van schuurpapier. Het procedé werd ontwikkeld als een manier om het arbeidsintensieve plaatschommelen te omzeilen. De plaat wordt diverse keren door de pers gehaald met een vel schuurpapier; de zandkorrels verdringen koperkorreltjes waardoor inkthoudende bramen ontstaan.

Verwijst naar moderne afdrukken die zijn geproduceerd met het zandkorrelige mezzotintprocedé. Dergelijke afdrukken hebben de algemene eigenschappen van een mezzotint, maar vertonen in de lichtere gebieden niet de rechte lijnen van de zaagvormige randen van de wiegijzers.

Wordt gebruikt voor de kleurvariatie die wordt geproduceerd door veranderingen in intensiteit of waarde.

Bel met een specifieke betekenis tijdens oude of rooms-katholieke ceremonies. Het kan een klokje zijn op een steel dat men tijdens een processie meedraagt of op een andere manier uitstalt en dat een kathedraal (de zetel van een bisschop) symboliseert en de band daarvan met de paus. Het gebruik ervan gaat terug tot de Middeleeuwen, toen men tijdens pauselijke processies voorbijgangers met een bel waarschuwde dat de paus eraan kwam. De term kan ook verwijzen naar versierde Etruskische en Romeinse begrafenisklokken en ceremoniële klokken of voor afbeeldingen daarvan in twee dimensies op reliëfs of muurschilderingen.

Wordt gebruikt om een afbeelding te beschrijven, of om het effect ervan zelf aan te duiden, wanneer de afbeelding bestaat uit een soepele overgang van tinten. Vaak gebruikt om te verwijzen naar een afdruk die moet worden gefotografeerd met een halftintscherm om gedrukt te kunnen worden.

Variant van het natte-collodiumprocédé waarbij een direct positief beeld wordt gemaakt op een dun blad gelakt metaal (meestal ijzer, nooit tin).

Kleuren bestaande uit kleurschakeringen die zijn gedempt door toevoeging van wit, waardoor pastelkleuren zoals crème en roze ontstaan; of door toevoeging van zwart, resulterend in aardtinten als mosterdgroen en mosgroen, of door toevoeging van zowel wit als zwart, waardoor neutrale kleurschakeringen of grijzen met een kleurzweem ontstaan, zoals beigegrijs en antracietgrijs.

Verwijst naar miniatuurschilderkunst die werd ontwikkeld in Ajmer in Rajasthan; Ajmer-schilderkunst is een voorbeeld van de uitbreiding van de Mogol-stijl van schilderen naar Rajasthan. De Mogol-keizer Jahangir (regeerde 1605-1627), die zijn hof tijdelijk verplaatste naar Ajmer tussen 1613 en 1616, was een belangrijke kunstbegunstiger. Getinte schilderijen met onvoltooide achtergronden en steenrode lijsten komen veel voor.

Hout van de boom behorend tot de soort Prunus serotina, aangetroffen in bosgebieden tussen Ontario en Florida, en van North en South Dakota tot Texas. De kleur van het kernhout varieert van roodbruin tot helderrood, vaak met fijne, smalle bruine mergvlekken. Wordt gebruikt bij de vervaardiging van kostbaar meubilair, muziekinstrumenten, betimmering van bootinterieurs en schrijnwerk.

Verwijst naar de stijl van Kutani-porselein dat werd vervaardigd in de 17de eeuw en in subtiele groentinten was beschilderd.

Wordt gebruikt voor de middelen waarmee de suggestie van diepte in een afbeelding wordt gewekt, door de dingen die verder weg zijn minder duidelijk af te beelden qua omtrek en detail en, als er sprake is van kleurgebruik, door de verandering van een tint in de richting van blauw en de afname van de kleurintensiteit en contrast in de lichtverdeling.

Fotomechanische hoogdrukken die een halftint-doek gebruiken om een afbeelding op te delen in een regelmatig patroon van punten, zodat gradaties van kleuren kunnen worden weergegeven.

Wit marmer uit Cappadocië, Turkije, lichtgeel geaderd met daaroverheen haarlijntjes in een donkerder tint geel. Het marmer kan zo fijn gepolijst worden dat het op een spiegel lijkt; om die reden zou keizer Domitianus dit marmer langs een hele gang hebben laten aanbrengen. Er is vrijwel niets van uit de oudheid bewaard gebleven.

Dun bladmetaal dat bij het vergulden wordt gebruikt om een zilverachtig effect te creëren. Bladaluminium heeft een vrij doffe, loodachtige tint, en wordt dan ook als goedkoop alternatief beschouwd voor bladzilver of bladpalladium. Bladaluminium wordt hoofdzakelijk in de commerciële kunst toegepast.

Dun, gehamerd bladmetaal gebruikt als verguldsel om een zilverachtig effect te creëren. Bladpalladium wordt vaak gebruikt als vervanging van bladzilver, aangezien palladium een edelmetaal is dat deel uitmaakt van de platinagroep van elementen, en bij normale temperaturen ongevoelig is voor metaalaanslag. Bladpalladium is iets doffer van tint dan bladzilver.

Middelgrote soort groenblijvende spar die op grote hoogten groeit in het westen van de Verenigde Staten, van Idaho en Wyoming tot Utah, Colorado, Arizona en New Mexico. De blauwspar heeft naalden met een lichte blauwachtig grijze tint en wordt veel gebruikt voor landschapsinrichting en in tuinen. Zijn zwakke en broze hout wordt lokaal gebruikt voor blokhutten. Soms wordt de naam 'blauwspar' incorrect gebruikt voor zwarte sparren.

Stoffen, zoals indigo, die worden gebruikt om materialen als textiel of papier te bleken of een blauwe tint te geven.

Verwijst naar een decoratiestijl voor aardewerk die vanaf de 7de eeuw v. Chr. tot de eerste helft van de 6de eeuw v. Chr. voorkwam in Boeotië, een gebied ten noordwesten van Athene. Het Boeotische aardewerk was in sterke mate beïnvloed door de Attische stijlen. Het wordt gekenmerkt door het gebruik van zwierige bloemmotieven en mythologische thema's met weinig detaillering, meestal zwartfigurig of met figuren in reliëf. Boeotische klei heeft vaak een enigszins dofbruine tint. De kantharos was een populaire vaasvorm.

Struik met zwarte of paarse vruchten. De vrucht is geen echte bes. Botanisch wordt het een ���verzamelvrucht' genoemd, een vrucht die bestaat uit allemaal kleine steenvruchtjes. Uit de bladeren en loten van de braam wint men een donkerbruine of zwarte kleurstof die rijk is aan tannines. Uit de wortels kan men een kleurstof extraheren met een oranje of groenige tint. Met rijpe bramen produceert men rode kleurstoffen (zonder bijtmiddel), groene kleurstoffen (met een bijtmiddel met chromium) en paarse kleurstoffen (met een bijtmiddel met aluminium of tin). De primaire kleurstoffen in de bramen zijn anthocyanen, zoals cyanidine, malvidine en chrysanthemine.

Marmerpapier met een uiterlijk dat op natuurlijk marmer lijkt. De vlekken hebben dezelfde kleur, maar in een lichtere tint.

Een soort tinwerk dat meestal koper bevat. Het heeft een zilverachtige witte kleur met een blauwachtige zweem of een geelachtige tint als het kopergehalte hoog is.

Een vorm van houtrot die wordt veroorzaakt door een schimmel die zowel de cellulose als de aanverwante pentosanen aantast, maar de lignine min of meer onaangetast laat; de massa die hierdoor ontstaat is poederig en komt voor in verschillende tinten bruin.

Verwijst naar de cultuur van de moderne natie Cambodja en naar de culturen die het gebied op het zuidwestelijke Indochinese schiereiland in Zuidoost-Azië hebben bewoond. Kunstnijverheid uit deze regio toont indiaanse en andere regionale invloeden in diverse sculpturen van hout en steen, in steen gehouwen werken met zilver, goud en ivoor, en zijden, luxueuze foedralen in rode, blauwe en gouden tinten.

Specifiek, de ceremoniële theekom die men gebruikt bij Japanse theeceremonies. Het zijn kleine vaten zonder oren en vaak met een onregelmatige of anderszins imperfecte vorm. Traditioneel gemaakt van aardewerk en geglazuurd in zachte tinten. Gebruik ���theekommen' voor vaten met een vergelijkbare vorm die zijn bedoeld om thee uit te drinken, maar niet binnen de context van de Japanse theeceremonie ��� zoals kommen die in de achttiende eeuw in Europa werden vervaardigd, al dan niet met schotel.

Op luchtfoto's gebaseerde kaarten waarbij gebieden worden ingedeeld met behulp van verschillende kleuren of tinten; de meeste geologische en politieke kaarten en bodemkaarten zijn van dit type.

Fotomechanische afdrukken in kleur, meestal getinte halftonen in reliëf. Aan het eind van de 19de eeuw in gebruik in Frankrijk.

Te gebruiken voor het zuivere metaalelement met het symbool Cr en het atoomnummer 24. Het is zeer hard en zilverachtig wit van kleur, met een blauwachtige tint. Wordt ook gebruikt voor het metaal wanneer het wordt bewerkt en gevormd om, meestal in combinatie met andere stoffen, verscheidene voorwerpen en materialen te maken zoals roestvrij staal, hittebestendige legeringen, zeer sterke staallegeringen en slijtvaste galvaniseringen.

Bolle, donker getinte glazen die als spiegels werden gebruikt om landschappen of onderdelen van landschappen verkleind, in gedempte kleuren of met samengevoegde details weer te geven, of om voorwerpen van hun omgeving af te zonderen, ze te vereenvoudigen en weer te geven in de vorm van licht en donker. Ze waren in de 17de en 18de eeuw populair onder kunstenaars, reizigers en hen die het landschap eenvoudigweg wel eens met een andere blik wilden zien. Ze werden ofwel in de hand gehouden, ofwel in grotere vorm bevestigd naast de vensters van koetsen. Ze zouden zijn gebruikt door de schilder Claude Lorrain, die vergelijkbare effecten weergaf in zijn landschappen, vandaar de naam.

Het aanbrengen van witkalk of koud-waterverf die met pigmentkleurstoffen is getint.

Ceremoniële parasol met afwisselend rode en gouden banen (in de basilica maior) of rode en gele banen (in de basilica minor). Onderscheidingsteken voor een door de paus als zodanig benoemde basiliek. Staat aan de noordzijde van het altaar opgesteld in een standaard, steeds in combinatie met het tintinnabulum dat aan de zuidzijde van het altaar is opgesteld. Wordt ook soms umbrella genoemd.

De aanduiding voor een aantal Italiaanse marmersoorten, die meestal diverse tinten en patronen in rood en bruin hebben, hoewel soms ook andere kleuren zoals wit en paars aanwezig zijn. De moderne soorten zijn grof en worden vaak niet mooi gevonden, maar de oude Romeinen dolven cottanello van zeer hoge kwaliteit op ongeveer 60 kilometer van Rome in de Sabijnse heuvels, in de buurt van de plaats waarnaar het marmer is genoemd.

Portretfoto-vergrotingen op gaslichtpapier, meestal ovaal, geretoucheerd (verzachte contouren) en gekleurd in pasteltinten, ingelijst; populair in de jaren voor de Eerste Wereldoorlog.

Verwijst naar een warm gebroken wit dat in diverse tinten voorkomt en doet denken aan de kleur van room, de geelwitte vette stof die op het oppervlak van melk drijft.

Algemene benaming voor glas ontwikkeld in de 16e eeuw in Venetië, vaak geel of grijs getint, dat het glas doet lijken op bergkristal.

Verwijst in specifieke zin naar foto's die zijn gemaakt op basis van een met de hand gekleurd positief beeldprocedé, zoals dat vanaf de jaren 80 van de 19de eeuw tot en met 1920 in gebruik was. Het bedoelde effect is dat van een schilderij op glas. Een albuminedruk wordt gehecht aan een gebogen stuk glas en het papier aan de achterzijde wordt tot aan de emulsielaag weggeschuurd. Dan wordt er een laagje olie aangebracht om het geheel doorschijnend te maken, waarna op de achterzijde de kleuren in detail worden aangebracht. Na het drogen wordt een tweede laag gebogen glas toegevoegd en met kleuren in brede banen beschilderd. Daarachter wordt een laag wit materiaal bevestigd, waarna het geheel aan elkaar wordt gelijmd. Het glas, de oplossingen en de kleefmiddelen waren tot aan de Eerste Wereldoorlog vrij in de handel verkrijgbaar. Het procedé was gebaseerd op 18de-eeuwse met de hand gekleurde gravures, de zogeheten mezzotintschilderijen.

Fotografische afdrukken in een blauwtint, vervaardigd met het fotografisch procédé, dat gebruik maakt van ijzerzouten en cyanide. Het resultaat is een afbeelding in Pruisisch blauw. Hieronder vallen geen reproductieve afdrukken van bouw- of andere technische tekeningen; gebruik hiervoor 'blauwdrukken' of 'blauwlijnfilmafdrukken'.

Verwijst naar een regionale school van Rajasthan-miniatuurschilderkunst met als centrum Deogarh, een afsplitsing van de Mewar-school; de stijl kende een bloeitijd aan het einde van de 18de eeuw, toen het werk van het Mewar-hof, waartoe Deogarth behoorde, aan kwaliteit had ingeboet. Duidelijk herkenbaar is een doelbewuste terugkeer naar pre-islamitische conventies, met name in het krachtige kleurgebruik en de vervormde weergave van figuren (bijvoorbeeld vissenogen, overdreven grote hoofden). Andere opvallende kenmerken van de Deogarth-schilderkunst zijn een dromerige blik, opgezwollen lichamen, bijzondere kledij, losjes geschilderde vormen en een voorkeur voor modderige kleuren, met name groentinten. Deogarh-kunstenaars brachten vaak een perspectivisch element in hun miniaturen aan door verder gelegen objecten kleiner weer te geven.

Een gedeelte van een halftint-afbeelding waar stippen uit zijn verwijderd, waardoor er wit wordt gedrukt.

Wordt gebruikt voor de handeling van het maken van afdrukken als kunst; gebruik termen als 'diepdruk' of 'mezzotint' voor de specifieke procédés die hiermee te maken hebben . Gebruik 'drukken' voor het produceren van andere soorten gedrukt materiaal.

Bont geschakeerd marmer met verscheidene tinten rood, roze en paars op een witte grondmassa; werd in de oudheid voornamelijk gedolven bij Epirus in Turkije.

Fotometers die gebruik maken van het foto-elektrische effect van fotocellen, @fototransmitters of foto-emissiebuizen om de lichtintensiteit te meten.

Fotomechanische afdrukken gemaakt aan de hand van het fotogravure-procedé. Hierbij wordt de metalen drukplaat geprepareerd met behulp van een bichromaat procedé, waardoor een gelatinelaag ontstaat van variërende dikte. De plaat wordt geëtst om cellen te vormen van variërende diepte die verschillende hoeveelheden inkt kunnen vasthouden. Gebruik 'heliogravure (procedé)' wanneer dit wordt gedaan met aquatint.

Verwijst naar de literaire en kunstzinnige stroming, met Italië als centrum, die wordt gekenmerkt door snelheid, dynamiek, energie en verwerping van het oude. De aanzet tot het futurisme werd gegeven door een manifest van Filippo Tommaso Marinetti uit 1909. Het futurisme kwam ook in Rusland tot bloei, maar was daar overwegend revolutionair en politiek getint. In de schilderkunst wordt de stijl aanvankelijk gekenmerkt door het gebruik van divisionistische technieken, maar in 1912 deden de simultane weergave en vlakvervorming van het kubisme hun intrede. In de bouwkunst vonden de futuristische ideeën hun uitwerking in tekeningen en stadsontwerpen van utopische gemeenschappen.

Natuurlijke, bijna permanente kleurstof die vooral wordt verkregen van verschillende soorten acacia en mimosa. Wordt gebruikt om bruine, zwarte en olijfkleurige tinten te maken en wordt ook toegepast bij het leerlooien.

Bruine kleur met uiteenlopende kleurschakeringen. Verwijst naar het pigment gebrande omber en is meestal koeler van tint en minder geel dan ongebrande omber.

Verwijst naar houtgravures, met een of twee tinten van houtblokken.

Drukproeven van lijngravures of halftintgravures. Voor het beste resultaat moeten de proeven op hetzelfde papier worden gemaakt als het uiteindelijke resultaat. In de 19de eeuw waren deze proeven soms ondertekend met 'van de graveur'.

Beschrijft de weergave van digitale afbeeldingen met een monochroom tintverloop. Afbeeldingen met grijswaarden verschillen van 1-bits zwart-witte afbeeldingen omdat ze zijn opgebouwd met intensiteitsniveaus in fasen van zwart naar wit, niet enkel in zwart of wit.

Het schilderen van beeltenissen in monochrome, meestal grijze tinten; wordt gebruikt in schilderijen, gebrandschilderd glas, emailles en op keramiek en andere objecten.

Rouwdrachten die de middelste graad van rouwbetoon tot uitdrukking brengen; verwijst in het algemeen naar donkere kledij waarin ook gebruik is gemaakt van lichtere tinten, zoals wit, grijs, of lavendelblauw.

De zuurbestendige substantie die wordt gebruikt voor aquatint, gemaakt door een plaat met harsdeeltjes te bestrooien en deze te verhitten.

Verwijst naar gedeeltelijk verbrande stukken hout, die in een kunstzinnige context doorgaans worden gebruikt als tekenmateriaal. Houtskool gemaakt van zo homogeen mogelijk hout geeft een poreuze en niet erg hechtende streek. Houtskool wordt ook gemodelleerd in gepunte staafjes voor het tekenen van dunne lijnen. Door de platte kant van de staafjes te gebruiken, ontstaan gelijkmatig getinte vlakken, en door de houtskool te wrijven en te verkruimelen, is het mogelijk getemperde tussentinten en subtiele overgangen te creëren.

Waargenomen eigenschappen die het resultaat zijn van het reageren van de visuele zintuigen op de golflengte van weerkaatst of overgebracht licht. De belangrijkste kleurdimensies zijn de variabelen of kenmerken kleurschakering, tint en intensiteit. Zie 'kleuren' voor afzonderlijke chromatische kleuren en achromatische kleuren of neutrale kleuren.

Vleeskleurig, lichtrood of roze, wordt ook gebruikt voor diverse tinten helder- of bloedrood, d.w.z., de huidskleur van een Europeaan of van dierlijk vlees.

Variabele kleur, meestal een warme witachtige tint met gele boventonen die doet denken aan de kleur van ivoor, een soort tandbeen waaruit de slagtanden van olifanten en andere dieren met slagtanden is opgebouwd.

Coix zaden van Coix lacrima jobi een grassoort uit Zuid-Oost Azië die traanvormige, glimmende, harde zaden produceert die lijken op parels. Ook bekend als 'Jobs tranen'. Ze varieren in kleur van wit, witgrijs naar allerlei grijstinten inclusief sommige geelgrijstinten.De zaden worden vooral gebruikt om kettingen, rozenkransen en andere sieraden van te maken omdat ze van nature een opening aan de boven- en onderkant hebben, waardoor je makkelijk een naald kunt steken. Het is ook een voedselgewas, een medicijn in delen van Azie.

Variabele kleur, meestal een middelmatig lichte warme tint bruingeel, verwees oorspronkelijk naar de kleur van kamelenhaar in de textielindustrie.

De eigenschap van een kleurstof of een materiaal dat een kleurstof bevat zijn originele tint of intensiteit te behouden.Verwijst vooral naar het vermogen niet door te lopen of te verschieten, wat meestal het gevolg is van reiningen of blootstelling aan licht.

Kaarten met een sferische (driedimensionale) weergave van een kleurenrangschikking waarbij de segmenten de aangrenzende spectraaltinten van primaire, secundaire en tertiaire kleuren bevatten, alsmede kleuren die zijn vermengd met een toenemende hoeveelheid zwart en wit, om zo variaties te creëren in tint, kleurverzadiging en helderheid. Contrasterende kleuren bevinden zich meestal tegenover elkaar in de bol, en bewegen zich naar achromatisch zwart of wit op het oppervlak van de polen in het opengewerkte midden van de bol. Er zijn verschillende typen kleurenbollen, afhankelijk van het doel: vermenging van kleurpigmenten, kleurwaarneming of kleurenpsychologie.

Cirkeldiagrammen met wigvormige segmenten van aan elkaar grenzende spectraaltinten, bestaande uit primaire kleuren (bijvoorbeeld rood), secundaire kleuren (bijvoorbeeld oranje) en tertiaire kleuren (bijvoorbeeld roodoranje), waarbij complementaire kleuren (bijvoorbeeld oranje en blauw) tegenover elkaar zijn geplaatst. Er zijn kleurenschijven in verschillende typen, afhankelijk van hun functie: het illustreren van de vermenging van kleurpigmenten, kleurwaarneming of kleurenpsychologie.

Gecombineerde tint en intensiteit van een kleur, zonder verwijzing naar zijn waarde, om zo de kleurkwaliteit vast te stellen.

Binnen de theorie van de beeldende kunst, effecten die ontstaan door het naast elkaar plaatsen van verschillende kleuren en tinten en tonen van dezelfde kleur, in plaats van de pigmentverven voor het aanbrengen te mengen. Zo verkregen de neo-impressionistische schilders secundaire kleuren met een nog grotere helderheid door het naast elkaar plaatsen van vlekjes in primaire kleuren die samen de secundaire kleur vormen.

Verandering van kleur die wordt veroorzaakt doordat tinten niet even snel verschieten, of doordat de kleuren in een bepaald deel van een afbeelding niet in balans zijn.

Te gebruiken voor het metaalelement met het symbool Co en het atoomnummer 27; een wit metaal dat lijkt op nikkel maar met een blauwachtige tint in plaats van een gele. Ook te gebruiken voor het metaal wanneer het wordt bewerkt en gevormd om, gewoonlijk in combinatie met andere stoffen, verscheidene voorwerpen en materialen te maken.

erwijst naar de heilige geschriften van de islam, die volgens de moslims het woord van Allah vertegenwoordigen en tussen 610-632 n. Chr. door de aartsengel Gabriël aan de profeet Mohammed zouden zijn onthuld. De teksten zijn soms verfraaid met geometrische decoraties en plantenmotieven, maar het traditionele verbod op het afbeelden van levende wezens wordt bijzonder strikt gehandhaafd bij Koranteksten. Schilderijen met afbeeldingen van verhalen uit de Koran verschijnen nooit in de Koran zelf, maar soms wel in manuscripten met teksten die op thema's uit de Koran zijn geïnspireerd. De definitieve tekst van de Koran zou reeds binnen 30 jaar na de dood van Mohammed zijn vastgelegd, en is sindsdien onveranderd gebleven. De Koran bestaat uit 114 hoofdstukken of soera's, die ongeveer zijn gerangschikt op aflopende volgorde van lengte, en die hoofdzakelijk in de stem van God zijn geschreven. De tekst heeft meer een poëtisch dan een prozaïsch karakter, waardoor het verhalende element een ondergeschikte rol speelt. In het algemeen richten de vroege soera's zich op het oproepen van de gelovigen, met thema's als het aanbidden van slechts één God, sociale rechtvaardigheid en verhalen van ongelovigen. De latere soera's bevatten meer maatschappelijk getinte elementen en voorschriften omtrent het huwelijk, het gezin, ethische kwesties en de moslimgemeenschap. De Koran fungeert als belangrijkste bron voor de islamitische wetgeving met betrekking tot zaken als echtscheiding, gebedstonden, vasten en oorlogsvoering. Er wordt vaak uit voorgedragen en gezongen voor godsdienstige of liturgische doeleinden.

Genus van vijf soorten harshoudende, groenblijvende sier- en productieconiferen uit de cipresfamilie (Cupressaceae), die voorkomt in Noord-Amerika en het oosten van Azië. Het genus is monofyletisch en verwant met de Thujopsis. Levensbomen zijn bomen of heesters met een doorgaans piramidale bouw en dunne, geschubde buitenschors en vezelige binnenschors, horizontale of omhooglopende takken en kenmerkende afgeplatte waaiervormige takjesstelsels. Ieder takje heeft vier rijen zeer kleine, schubachtige blaadjes. De jonge blaadjes zijn veel langer en naaldachtig, en sommige soorten handhaven zich naast het volwassen gebladerte. De mannelijke en vrouwelijke voortplantingssystemen (kegels) bevinden zich op de punten van de verschillende takjes van dezelfde boom. De mannelijke kegels zijn afgerond en roodachtig of gelig van kleur, terwijl de vrouwelijke kegels zeer klein zijn en een groene of paarsige tint hebben. Ze worden doorgaans aangeduid als levensboom of thuja. Diverse soorten zijn algemeen bekend als ceder (Cedrus) maar zijn dat feitelijk niet.

Aquatintprocédé waarbij de afbeelding met een in water oplosbare oplossing op de plaat wordt getekend. Hierbij wordt de plaat bedekt met een grondlaag en in water ondergedompeld, zodat de solutie oplost, de grondlaag omhoog komt en de delen van de plaat die de afbeelding vormen, worden blootgelegd, zodat de plaat kan worden geëtst.

Grafisch materiaal voor reproductie dat is samengesteld uit wit en zwart zonder tussenliggende tinten.

Het voornaamste effect van een getekende of geschilderde compositie wordt bereikt door middel van lijnen in plaats van kleur en tint.

De kleur van textiel die is geverfd met mauve kleurstof, meestal een lichte tint paars variërend tussen lila en violet, maar het kan ook verwijzen naar donkerpaarse tonen.

Prentmakers die in mezzotint werken.

Een witte tot lichtgrijze marmersoort met een blauwe of grijze tint. Het is grofkorrelig en bevat enkele stylolieten.

Kleuren zonder kleurschakering: zwart, wit en grijsachtige tinten.

Glas waarvan het reflecterende vermogen is verminderd door coatings toe te passen. De coatings verspreiden reflecties en verhogen de lichtdoorlating tot bijna 99 procent. De standaard niet-reflecterende coating is magnesiumfluoride, waardoor glas een blauwige tint krijgt.

Blauwachtig wit, vurig, opaalachtig, doorschijnend glas dat deels ondoorzichtig is gemaakt met bijvoorbeeld tinoxide. Bij doorgelaten licht zijn er rode tinten zichtbaar.

Verwijst naar schilderijen uit Orissa in oostelijk India vanaf het midden van de 16de eeuw tot en met de 19de eeuw. De stijl omvat miniatuurschilderingen, beschilderde wandkleden en manuscripten van palmblad. De stijl is geïnspireerd op middeleeuwse kunst, maar wordt tevens gekenmerkt door Mogol-, Deccani- en Vijayanagara-invloeden. De krachtige lijn, weelderige kleuren en het fijne lijnontwerp die kenmerkend zijn voor Orissaanse miniatuurschilderingen zijn uniek in contemporaine Indiase schilderkunst. Ook de wandkleden zijn eclectisch in stijl en beelden gewoonlijk in verfijnde aardetinten symbolische plattegronden van heilige complexen uit.

Fotografische beelden die men maakt door een negatief af te drukken op een glazen plaat met een laagje zilveremulsie. De achterkant van de glasplaat werd beschilderd met bananenolie gemengd met goud of bronspoeder om de afdruk een gouden tint te geven. Edward Sheriff Curtis (1868-1952) maakte deze techniek populair.

Additief kleurensysteem dat werd ontwikkeld door de chemicus Wilhelm Ostwald. Gebaseerd op 24 basiskleuren die zijn geordend in een schijf. Aan elke kleur wordt wit en zwart toegevoegd, waardoor tinten of schakeringen ontstaan. Voornamelijk gebruikt in het midden van de 20ste eeuw.

Een verflak of organische kleurstof met een felle, kersenrode kleur met een vrij blauwige getemperde tint. Wordt gemaakt van paranitraniline, een koolteerderivaat.

Een beroemde Griekse marmersoort die wordt gedolven bij de berg Pentelikon in de buurt van Athene. Dit marmer is zuiver wit, maar kan geel worden na lange blootstelling aan lucht. Een paar minuscule talkaderen geven dit marmer soms een groenachtige tint. Het werd in de oudheid al in de 6de eeuw v. Chr. gebruikt en bleef populair in zowel beeldhouwkunst als architectuur. Zowel de beelden als de bouwkundige onderdelen van het Parthenon zijn van Pentelisch marmer gemaakt.

Verwijst naar alle grafische technieken waarmee wordt getracht diepte te suggereren, meestal op een tweedimensionaal vlak, door middel van een geometrische projectie waarbij een of meer verdwijnpunten, verkortingen en/of atmosferische effecten worden gebruikt. Onder deze technieken vallen terugwijkende lijnen, kleurgradaties, tint en textuur, en mate van helderheid. In de westerse kunst verwijst de term meestal naar de geometrische techniek van lineair perspectief, die in de vroege renaissance werd uitgevonden en die was gebaseerd op oude Griekse en Romeinse modellen. Hoewel de betekenis enigszins overeenkomt met 'projectie', wordt dit laatste begrip voornamelijk gebruikt voor technische en architectonische tekeningen die de nadruk leggen op de rekenkundige eigenschappen van de afgebeelde voorwerpen. 'Perspectief' wordt gebruikt voor kunstwerken en weergaven met vervormingen van lengte, hoeken, vormen en de rechtheid van lijnen die zich optisch lijken voor te doen als voorwerpen terugwijken in de diepte.

Een naam voor een soort kunstglas in de vorm geblazen in sierlijke patronen en vervaardigd in verscheidene tinten roze (door de Indiana Tumbler & Goblet company).

Schildertechniek waarbij tinten en kleurschakeringen ontstaan door het regelmatig aanbrengen van kleine stippen ongemengd pigment op het canvas, zodat ze voor het oog in elkaar overvloeien. De term ‘pointillisme’ verwijst alleen naar de techniek, terwijl ‘neo-impressionisme’ verwijst naar zowel de door Georges Seurat ontwikkelde stijl als de daaruit voortkomende beweging die tussen 1886 en 1906 zijn bloeiperiode had. Seurat zelf gaf de voorkeur aan de term 'chromo-luminarism', waaruit blijkt dat hij zowel licht- als kleureffecten wilde intensiveren. De Franse criticus Félix Fénéon bedacht de term 'peinture au point' in 1886 na het zien van Seurat's 'La Grande Jatte'. Paul Signac stelde de alternatieve term 'divisionisme' voor in zijn boek 'D'Eugène Delacroix au Néo-Impressionnisme' (1899).

Graveergereedschap met ronddraaiende koppen van gehard staal waarin een gestippeld, gestreept of onregelmatig patroon is gegraveerd. Wordt gebruikt in het diepdrukproces, met name mezzotint.

Sier- en schaduwboom die vaak 30 meter hoog wordt en elegante hangende takken heeft, donkergroene bladeren met veel lobben en opvallende grote eikels van ongeveer 5 centimeter lang. De asgrijze tot lichtbruine schors heeft een flauwe oranje tint en is op ongelijkmatige wijze in blokjes verdeeld.

Waardevolle Noord-Amerikaanse productieboom die voorkomt op de vlaktes aan de Atlantische kust en de kust van de Mexicaanse Golf en op laagliggende stukken land langs de Mississippi. De boom kan 24 tot 36 meter hoog worden en vanuit de zuilvormige stam groeien takken onder een kleine hoek omhoog. De kroon is rond en compact. De schors is zilverwit met een rode tint, en de glanzende, fluweelachtige bladeren zijn heldergroen en witachtig aan de onderkant. Gewoonlijk zijn de bladeren 20 centimeter lang. In de herfst worden ze rood. In het Engels noemt men de boom vaak ���cow oak' (���koeieneik'), omdat de eikels door het vee worden gegeten, of ���basket oak', omdat men lokaal manden maakt van strips van het hout. Voorheen dacht men dat het een variëteit was van Q. prinus, maar Q. michauxii is gewoonlijk massiever dan Q. prinus. Men kan er snel achterkomen tot welke soort een boom behoort door naar de habitat te kijken. Als de boom op een heuvelrug groeit, is het waarschijnlijk Q. prinus. Als de boom op natte, lager gelegen stukken land groeit, is het waarschijnlijk Q. michauxii.

Hout van de boom behorende tot het genus Robinia, met een kleur die varieert van geel met een groenige tint tot gemiddeld goudbruin; het hout wordt gebruikt voor wielspaken, laddersporten en soms ook voor meubels.

Type Duits wijnglas met een bolvormige kelk en een brede, holle steel. Meestal gemaakt van groenachtig glas waarvan de tint varieert van licht naar donker.

Messing met een roodachtige tint veroorzaakt door een hoog kopergehalte.

Een brecciëmarmer uit Lydia in het huidige Turkije. De kleur varieert van helder of bruinachtig rood tot verschillende tinten paars en deze marmersoort bevat vaak witte kiezelstenen of plekjes.

Het creëren van zachte, subtiel vervloeiende effecten door één tint met een andere te vermengen, vooral in verband met glazuren.

Te kort gebakken baksteen met een ruwe textuur en roze tint.

De kleur van het mineraal smaragd, uiteenlopend van middelgroen tot donkere blauwachtige groentinten.

Oplossing van zoutzuur en kaliumchloraat, die wordt gebruikt als bijtmiddel bij aquatint.

De verandering van de lichttransmissie-eigenschappen van glas als gevolg van langdurige blootstelling aan zichtbaar of ultraviolet licht. Aantasting kan blijken uit een verandering van de kleur van het glas, doordat licht een reactie veroorzaakt tussen ijzer en mangaanoxiden in het glas. Deze onomkeerbare verandering kan een diepe paarse kleur zijn, maar is vaker een subtiele kleurverandering in roze, violet of geel. Gesolariseerd glas heeft meestal een kleur variërend van roze tot violet, omdat het mangaan bevat. In elk geval sinds de 2de eeuw voor Christus is mangaan gebruikt als een ontkleuringsmiddel voor glas, om de groenachtige tint als gevolg van ijzersporen te verminderen. Als mangaan echter wordt blootgesteld aan ultraviolet licht kan foto-oxidatie ontstaan, waardoor mangaandioxide wordt gevormd die violet van kleur is. Sinds de 20ste eeuw worden selenium en cerium ook gebruikt als bleekmiddelen, die bij foto-oxidatie een gele tot gouden tint afgeven.

Techniek voor het creëren van een tint in een lithografie door lithografische inkt op de steen of plaat te spetteren met behulp van een harde kwast en een raster of een zeef.

Hars of asfalt opgelost in een gedestilleerde spiritus zoals alcohol die, zodra het op de drukplaat is aangebracht, opdroogt en een zuurbestendige grondlaag voor aquatint achterlaat.

Drukprocédé waarbij tintgebieden worden verkregen door meestal, in combinatie met een patroon van gegraveerde en geëtste lijnen, korte krasjes of stippen te graveren. Gebruik 'schrootmanier' voor het vijftiende-eeuwse procédé voor het maken van reliëfgravures met gestippelde delen.

Kasten waarmee de kunstenaar de gelijkmatige verdeling van harsdeeltjes op de aquatint-plaat kunnen controleren.

Kleine gazen zakken die worden gebruikt om aquatintplaten te bestrooien met hars in poedervorm.

Schildering die volledig in zwarte inkt wordt uitgevoerd, dus zonder toegevoegde kleur, maar waarin wel vaak de indruk van gekleurdheid wordt gewekt door het gebruik van verschillende tinten zwart.

Lichte tot middelmatig donkere tint bruin. 'Taan' verwees oorspronkelijk naar de kleur van gemalen eikenschors of tannine (looizuur), dat wordt gebruikt bij het looien van leer.

Verwijst naar een Chinese dynastie die heeft bestaan van 618 tot 907 n. Chr., een periode welke tot de hoogtijdagen van de Chinese geschiedenis wordt gerekend. China bloeide als een stabiel en tot een eenheid gesmeed rijk, en de welvaart en het actieve mecenaat welke daaruit voortvloeiden, leidden tot een Gouden Eeuw op het gebied van Chinese schilderkunst, metaalwerk, keramiek, muziek en poëzie. Chang'an, een briljant stedelijk ontwerp, bleef de hoofdstad van de Tang en was de metropool van zijn tijd. Belangrijke Tang-heersers en opdrachtgevers waren Taizong (heerste van 626-649) en Xuanzong (heerste van 712-756). Het boeddhisme bleef invloedrijk, maar de Tang-dynastie kende ook perioden van vervolging. Grotschilderingen in Dunhuang en stenen pagodes zoals de Grote Wilde Gans-pagode (circa 652) en de Kleine Wilde Gans-pagode (circa 707) in Chang'an zijn bewaard gebleven. Monumentale stenen beeldhouwwerken in de noordelijke provincies geven blijk van een nieuwe ontwikkeling in de richting van volumineuzere, sensuelere figuren. Deze ontwikkeling is eveneens te herkennen in de wereldlijke Tang-beeldhouwwerken, zowel in steen als in keramiek. Een voorbeeld van synthese tussen Indiase en Chinese beeldhouwstijlen is te vinden in de grot van de berg Tianlong, in een reeks werken die tot stand kwam onder het mecenaat van keizerin Wu Zetian (heerste van 690-705). De schilderkunst beleefde een bloeiperiode tijdens de Tang-periode en werd gedomineerd door de wereldlijke landschapstraditie. Li Sixum en Li Zhaodao, vader en zoon, en Wang Wei zijn de namen van drie schilders die ons zijn overgeleverd, en er zijn vermoedelijk ook exemplaren van hun werk bewaard gebleven. Het werk van Wang Wei, dat latere kunstenaars heeft beïnvloed, had een intieme, melancholische uitstraling, terwijl het werk van Li Sixum en Li Zhaodao wordt gekenmerkt door de heldere tinten groen en blauw die wij kennen van de talrijke Tang-landschappen. De Chinese portretschilderkunst, welke zijn oorsprong heeft in de Han-dynastie, bereikte tijdens de Tang-periode een hogere graad van verfijning dankzij kunstenaars als Wu Daozi. De Tang-keramiek omvatte beeldjes en vaten van sancai-aardewerk, meestal als grafgift bedoeld, wit porselein, zoals het bekende Xing-aardewerk uit de provincie Henan, en de jadeachtige Yue-celadons uit de provincie Zhejiang. Het gebruik van metaaloxiden voor ondergeglazuurde decoraties werd ontwikkeld in de provincie Hunan en Sechuan, terwijl het porselein - dat overigens pas later op grote schaal werd toegepast - zijn oorsprong heeft in de Tang-periode. De decoratieve kunsten tijdens de Tang-dynastie stonden onder invloed van het Midden-Oosten en andere verre streken, hetgeen leidde tot nieuwe stijlen op het gebied van keramiek en metaalwerk. Zo werden er kleurige geglazuurde objecten van aardewerk vervaardigd, bijvoorbeeld kannen en rytons, als bewuste imitaties van Perzisch zilverwerk, terwijl Perzische inslagpatronen hun intrede deden in de Chinese textielindustrie. China voerde op zijn beurt aardewerk, zijde en druk- en papiertechnieken uit. De Tang-dynastie werd opgevolgd door de Late Liang-dynastie.

Verwijst naar de stroming in de late 19de eeuw en de vroege 20ste eeuw die werd vertegenwoordigd door Britse en Amerikaanse kunstenaars als George Inness, James McNeill Whistler en Dwight Tryon. De stroming gaf vorm aan een schilderstijl die leek op het impressionisme en die werd gekenmerkt door zacht, diffuus licht, gedempte tinten en objecten met vage, nevelige contouren; de stroming dwaalde af van het impressionisme en ging symbolistische trekken vertonen, zoals het gebruik van neutrale paletten, uitdrukkingen van beschouwende aard en een subjectieve stijl waarin het creëren van een sfeer of stemming centraal stond.

Een vroeg procedé voor de reproductie van foto's op basis van een negatief, dat rond de jaren negentig van de 19e eeuw in Frankrijk werd ontwikkeld. Het raakte in onbruik toen eenvoudigere technieken met autotypierasters beschikbaar kwamen. Voor de typogravure werd de drukplaat gegoten uit een lichtgevoelig gelatinereliëf, gevormd door het bloot te stellen aan zonlicht door een negatief en vervolgens uitgewassen. Het afgietsel bevatte veel verhoogde pieken van verschillende grootten, waarvan de gelatine werd weggespoeld in verhouding tot de mate van belichting. Deze pieken konden als bij de boekdruk worden gerold met inkt, waardoor een reeks punten ontstonden die zorgden voor de illusie van tintverloop.

Afdrukken gemaakt van halftintblokken die zijn geprepareerd door middel van fotogravure met behulp van negatieven.

Techniek waarbij een zuur op een aquatintgrondlaag wordt gedruppeld of geschilderd, zodat lokale, gereguleerde uitbijting ontstaat.

Variabele tinten lichtgrijs.

Verwijst naar stillevens waarin de afgebeelde objecten overduidelijk refereren aan de sterfelijkheid, de vergankelijkheid van het menselijke leven en de uiteindelijke nutteloosheid van aardse bezittingen. Afgebeeld zijn bijvoorbeeld zandlopers, weegschalen, spiegels en doodshoofden, en symbolen van rijkdom, kennisverwerving en macht, zoals juwelen, boeken en wapens. Dergelijke stillevens zijn, in tegenstelling tot de meeste andere, religieus getint. Deze soort stillevens, die in Leiden ontstond, was vooral populair in de 17de-eeuwse Nederlandse schilderkunst. De naam is afkomstig uit een passage in het Bijbelboek Prediker.

Een serpentijn in verschillende geelachtig groene tinten, vaak met fijne zwarte of grijze tekeningen. Het ontleent zijn naam aan de kikkerachtige tekeningen.

Gloeilampen die een constante maar niet noodzakelijk bekende lichtintensiteit hebben waartegen andere lampen achtereenvolgend worden vergeleken in een lichtmeter.

In de schilderkunst, drukkunst of andere creatieve processen voor het maken van afbeeldingen te gebruiken voor het effect van oscillatie of flikkerende bewegingen in een deel van de afbeelding, veroorzaakt door de nevenschikking van contrasterende aanvullende kleuren die vrijwel of geheel dezelfde lichtintensiteit hebben.

Methoden voor het maken van fotomechanische afdrukken in alle mogelijke kleuren. Beelden worden gefotografeerd met halftintschermen als drie- of vierkleurige scheidingen; er worden afzonderlijke drukplaten gemaakt, waarop in register wordt gedrukt met doorzichtige inkt.

Marmerpapier dat doorgaans met twee kleuren wordt geproduceerd, meestal een lichtere en donkere tint van dezelfde kleur. Lijkt op Spaans marmerpapier, maar dan zonder het golfpatroon.

Gebogen, getande bladen die bij mezzotint worden gebruikt om het oppervlak van een plaat ruw te maken.

Klimmende struik die inheems is in Eurazië. De stengels worden tot 6 meter hoog. De trompetvormige bloemen zijn geplaatst in kransvormige trossen en zijn geelachtig met een paarse tint. De vrucht is een rode bes. Sommige tuinvariëteiten worden gewaardeerd om hun geur.

Fotografische procédés waarbij een afbeelding met additieve kleuren wordt gemaakt met behulp van een raster van minuscule rode, groene en blauwe filters om de onderlinge intensiteit van elke tint op te nemen op een panchromatische zwart-witemulsie die wordt verwerkt om transparantie te verkrijgen. Als ze door een soortgelijke filter worden bekeken is van elke filter de tint zichtbaar waarvan de intensiteit is gemoduleerd door het zilverbeeld.

Brillen met gekleurde of getinte glazen die de ogen beschermen tegen fel zonlicht.

Fotografische afdrukken waarbij de afbeeldingen bestaan uit grijstinten, zwart en wit. Kan één kleurschakering bevatten als gevolg van het ontwikkelen, toneren, verkleuren of het gebruik van een gekleurde drager.

Dia's waarbij de afbeeldingen bestaan uit grijstinten, zwarte en heldere gebieden. Kan één kleurschakering bevatten als gevolg van ontwikkeling, tonering of verkleuring.

Foto's waarbij de afbeelding bestaat uit grijstinten, zwart en wit, en soms één kleur (die kan ontstaan door gebruik van chemische processen, inclusief tonering, of van ouderdom).

Negatieven waarbij de afbeeldingen bestaan uit grijstinten, zwart en wit of open plekken; kunnen één kleurschakering bevatten als resultaat van ontwikkelen, toneren of verkleuren.

Transparanten waarbij de afbeeldingen bestaan uit grijstinten, zwarte en heldere gebieden. Kunnen een kleurschakering bevatten als gevolg van ontwikkelen, toneren, of verkleuren.

De kunst of kennis van het maken en/of ontwikkelen van foto's waarvan de afbeeldingen zijn opgebouwd uit grijstinten, zwart, wit en soms een kleur, die het resultaat kan zijn van tinten of verouderen.

Verwijst naar afdrukken waarvoor zwavelpoeder is gebruikt voor het tinten van een plaat die is bedekt met een laag olie. Zwaveldrukken zijn vergelijkbaar met aquatinten en bevatten uitermate verfijnde tinten. Veel zwaveldrukken stammen uit de 17de en 18de eeuw.