Het kritisch onderzoeken en meten van de eigenschappen of vermogens van iets of iemand, vaak met betrekking tot vastgestelde normen.

Specifieke theorie en methode van archeologie waarbij men zich bezighoudt met het gericht uittesten van hypothesen over praktische aspecten van maatschappijen in het verleden, door bijvoorbeeld het reproduceren van bekende artefacten, effecten of processen, het bouwen van theoretische modellen die vroegere omstandigheden simuleren en vervolgens echt werkend door de tijd heen worden bekeken, en het verzamelen en interpreteren van etnografische gegevens van moderne volkeren om te zien welke informatie dat oplevert over archeologische kwesties.

Wordt gebruikt voor laboratotia die zijn uitgerust voor zowel fundamenteel als toegepast onderzoek, meestal opgezet als ondersteuning van een grotere organisatie die de resultaten van het onderzoek kan uittesten en toepassen.

Wordt alleen gebruikt voor het uittesten van militaire wapens; gebruik 'schietterreinen' of een specifiekere term voor oefenterreinen voor kleine vuurwapens.