Booglasprocédé waarbij een met vloeimiddel bedekte, metalen elektrode wordt opgesmolten om een bassin van lasmetaal en een gasafscherming rond het te lassen gedeelte te vormen.

De laagste temperatuur waarbij dampen van een vluchtige vloeistof ogenblikkelijk zullen ontbranden wanneer er een vlammetje bij wordt gehouden.

Te gebruiken voor motieven die een gestileerde afbeelding van vlammen weergeven, vaak golvende, puntige vormen.

Draagbare of vervoerbare wapens die lange, brandende stralen vloeibare of halfvloeibare brandstof onder druk kunnen afschieten.

Type carbonzwart dat wordt gemaakt door verbranding van koolteer, minerale oliën of een ander soortgelijk materiaal, hetgeen resulteert in een carbonzwart van tamelijk inferieure kwaliteit. Als pigment is het bruinachtig van kleur en bevat het vaak olieachtige onzuiverheden.

Onder handelsmerk gedeponeerde productnaam voor een thermoplastische kunsthars die na verloop van tijd niet broos wordt of verkleurt, met een vloeistofdichtheid van 1 kilo per liter, een vlampunt van 15 graden Celsius en een viscositeit van 3700-6200 cps. Het product wordt algemeen gebruikt bij conserveringsbehandelingen, en daarnaast in kleurloze en gepigmenteerde coatings, aërosols, drukinkten, productafwerkingsmiddelen en volgens specificatie gemaakte lakken.

Lampen voorzien van een brander met een cilindrische pit welke zit vastgeklemd tussen twee metalen buisjes die een luchtstroom naar de binnenzijde van de vlam toevoeren, alsmede een schoorsteentje dat de vlam omhult en de lucht naar buiten toe afvoert; met name te gebruiken voor lampen van dit type met een afzonderlijk brandstofreservoir van waaruit de brandstof wordt toegevoerd naar het bekken en de brander, overeenkomstig het principe van de tuinfontein. Argandlampen zijn circa 1782 uitgevonden door Aimé Argand uit Genève. Ze werden in Engeland gefabriceerd door Boulton, in de Verenigde Staten door Cornelius & Co. en in Frankrijk door Quinquet, en worden daar soms ook aangeduid als ‘Quinquet-lampen’.

Holle projectielen die schadelijke middelen bevatten zoals springstof of lichtontvlambare of giftige chemicaliën, en die zijn ontworpen om te worden afgevuurd door geschut.

Gasbranders met een koepelvormige bovenkant met daarin een overdwarse nauwe gleuf, die een waaiervormig vlammengordijn produceren.

Algemeen te gebruiken voor een aantal natuurlijke ontvlambare stoffen die rijk zijn aan koolstof en waterstof.

Afwerpmunitie of statische munitie die zowel een ontploffingsmechanisme als een schadelijk middel bevat (zoals een explosief, gifgas, biologisch gif of een licht ontvlambare substantie) en door middel van een ontstekingsbuis of tijdmechanisme tot ontploffing worden gebracht.

Het procédé van het verhitten van stukken of staven gefabriceerd glas boven een open vlam en het vervolgens vormgeven eraan door blazen of bewerken.

Elektrische of mechanische systemen die in een gebouw zijn geïnstalleerd en een bel of luchtstoot ten gehore brengen wanneer er rook of vlammen worden bespeurd. Bepaalde alarmen zijn uitgerust om sproeisystemen in werking te stellen voor extra bescherming.

Vliegtuigbommen die zijn gevuld met licht ontvlambare substantie en die zijn uitgerust met een ontstekingsmiddel, ontworpen om het doel te doen ontbranden.

Motieven die een hart afbeelden met uitslaande of omringende vlammen. Deze motieven komen voor in westerse en christelijke kunst en symboliseren liefdadigheid, goddelijke liefde of religieuze passie.

Diverse apparaten die een buitengewoon hete vlam geven en worden gebruikt voor lassen, snijden, solderen of afbranden van verflagen.

Granaten gevuld met een licht ontvlambare substantie zoals witte fosfor, bedoeld om het doel te doen ontbranden.

Apparaat dat een brand ontdekt zodra er vlammen ontstaan.

Constructiemethode die de doorgang van gassen of vlammen voorkomt of vertraagt.

Branders met één of meer dunne, taps toelopende pithouders die boven de branderplaat doorlopen, maar direct eronder afgesneden zijn om te voorkomen dat ze warmte naar het brandstofreservoir met zeer vluchtige brandstof (een mix van alcohol en geherdestilleerde terpentine) leiden. Wanneer er meer dan één buis is divergeren ze van de onder- naar de bovenkant. Aan iedere buis zijn meestal kleine kapjes met kettingen bevestigd voor het doven van de vlam en ter voorkoming van het verdampen van de brandstof.

Lampen met hoge, smalle, meestal taps toelopende houders van metaal of glas, met één tot zes pithouders die uiteenlopen en een stuk boven de brander uitsteken. Er zitten kleine metalen kapjes aan kettingen bij om de vlam uit te doven en de verdamping van de vluchtige brandstof (alcohol en geherdestilleerde terpentijnolie of kamfer) te vertragen.

Lampen die zijn ontworpen om op geraffineerde terpentijn te branden. Ze hebben een Argandbrander zonder apart reservoir en een knopvormige deflector om de vlam te verspreiden.

Glazen voor brandewijn, cognac of likeur; op korte stam, met peervormige kelk die naar boven toeloopt om het aroma van de drank vast te houden; soms vergezeld van een metalen houder door middel waarvan het glas boven een vlam kan worden gehouden om het te verwarmen.

Verwijst naar de latere fase van de Decorated Style, na circa 1300, wanneer de geometrische patronen in venstermaaswerk beginnen te veranderen ten faveure van golvende lijnen en vormen die lijken op regendruppels en vlammentongen.

Branderonderdelen die bestaan uit schijven, kegels of koepels, meestal van metaal, die een luchtstroom naar de vlam voeren.

Kegelvormige instrumenten die worden gebruikt om vlammen te doven. Voor schaarachtige instrumenten met een doosvormige bakje aan één van de bladen wordt 'kaarsesnuiters' gebruikt. Voor schaarachtige instrumenten met platte schijfvormige uiteinden die worden gebruikt om een kaarsvlam uit te knijpen wordt 'douters' gebruikt.

Gepersonaliseerde kaars als een symbool van het licht van de verrezen Heer die wordt aangestoken aan de vlam van de paaskaars en met de dopeling wordt meegegeven na het doopsel.

Schaarachtige instrumenten met meestal platte schijfvormige uiteinden, die worden gebruikt om een vlam uit te knijpen. Voor schaarachtige instrumenten met een doosvormige bakje aan een van de bladen wordt 'kaarsesnuiters' gebruikt. Voor kegelvormige instrumenten die worden gebruikt om kaarsen te doven wordt 'dompers' gebruikt.

Mythische monsters, voorgesteld als reusachtige en angstaanjagende reptielen die gewoonlijk een combinatie van een slangachtige en een krokodilachtige vorm hebben, met sterke klauwen als van een roofdier of roofvogel, en een geschubde huid. Draken worden in het algemeen voorgesteld met vleugels en soms terwijl ze vlammen uitademen. In de heraldiek combineert de draak de vormkenmerken van een reptiel en een zoogdier, aangevuld met vleugels.

Te gebruiken voor grote, Byzantijnse galeien met twee rijen banken en een of twee zeilen; meestal uitgerust met vlammenwerpers om Grieks vuur te kunnen gebruiken.

Hout van een van de verschillende variëteiten van de soort Fraxinus excelsior. Het hout is witachtig tot lichtbruin van kleur met een roze vlam. Het is een compact, taai en elastisch hout met een rechte nerf en licht grove textuur. Het is matig duurzaam maar gevoelig voor aantasting door insecten. Het hout wordt gebruikt voor ladders, gereedschapsstelen, riemen, stokken, wielen, boten, wapens, meubilair, gym-apparatuur, tennisrackets en hockeysticks.

Enkelvoudige stof of mengsel van stoffen; bij de ontleding plant zich een vlam- of schokgolffront door de stof voort met een snelheid van resp. enkele honderden meters tot enkele kilometers per seconde.

Tweehandige zwaarden uit de zestiende eeuw met een golvend kling, gelijkend op een vlam, en een uitzonderlijk lang gevest. Werd onder andere gebruikt door de zogenaamde Landsknechten, Duitse huursoldaten.

Verwijst naar de laatste fase van de Franse gotische architectuur, van circa 1370 tot de 16de eeuw, zoals beschreven door de oudheidkundige Arcisse de Caumont (1802-1873). De stijl wordt gekenmerkt door een intensivering en evolutie van ontwikkelingen in het late Rayonnant, waaronder het gebruik van slankere, lichtere en kwetsbaarder constructies, het afzien van kapitelen, de toevoeging van steunribben om stervormige patronen in de gewelven te vormen, bredere arcades met af en toe platte gebogen lijnen, maaswerk waarin tegenoverliggende gebogen lijnen een vlampatroon vormen, en meer uitgewerkte patronen aan de buitenzijde van het bouwwerk.

Beeldvervaardigingstechniek waarbij gebruik wordt gemaakt van rook als expressiemiddel. Er wordt namelijk papier boven een kaarsvlam gehouden en men laat de zwarte koolstofresten op het papier vallen, ervoor zorgend dat een gelijkmatige, gladde textuur wordt gevormd.

Hardsolderen waarbij de vlam van een gasontwikkelaar wordt gebruikt om de metalen en de soldeermaterialen te verhitten.

Het maken van een harde oppervlaktelaag op staal, bijvoorbeeld door middel van carbonisatie of vlamharding of door het staal met cyanide te behandelen.

Een baksteen van hoge kwaliteit waarvan de blauwe kleur wordt verkregen door het bakken in een bakoven met een vlam die een laag gehalte aan zuurstof bevat.

Glazen instrumenten die worden gebruikt om een lichtbron in te sluiten en te beschermen, het licht te verspreiden of opnieuw te richten, of om de kleur ervan te wijzigen. Ook middelen die worden gebruikt om de luchtstroom naar de vlam te vergroten in een lamp met open vlam of een kaars.

Branders die zijn ontworpen om voor een gelijkmatige gastoevoer naar de individuele vlam te zorgen.

Ontvlambaar, vloeibaar mengsel dat bekend was bij de Byzantijnse Grieken en vooral werd gebruikt om vijandelijke schepen in brand te steken.

Verwijst naar de stijl van het steengoed dat vanaf het begin van de 17de eeuw werd gefabriceerd in de provincie Nagato, de tegenwoordige prefectuur Yamaguchi. Tot 1668 werden de producten Matsumoto- of Fukawa-aardewerk genoemd. De stijl kenmerkt zich door compact gevormde kommen, meestal voor thee. De kommen zijn gevlamd van voet tot lip, hebben een soms ingekeepte voetrand en zijn voorzien van semi-transparant veldspaathoudend glazuur.

Hout dat door bepaalde schimmels droog, kruimelig en snel ontvlambaar wordt; wordt vaak gebruikt als tondel.

Lichtarmaturen met een enkele, scherpe punt of één of meerdere kaarshouders om kaarsen in te zetten. Soms hebben ze een druiprand om was op te vangen, veermechanismen en andere toevoegingen voor het verwijderen van het kaarsstompje of verstelbare onderdelen om de positie van de vlam te regelen.

Instrumenten voor het afknippen van de pitten van kaarsen en lampen om het uiteinde van de pit gelijkmatig te maken en schoon te houden; meestal in de vorm van scharen met een doosvormig bakje aan een blad om de afgeknipte eindjes van de verkoolde pit op te vangen. Voor schaarachtige instrumenten met platte, schijfvormige uiteinden die worden gebruikt om een kaarsvlam uit te knijpen wordt 'douters' gebruikt. Voor kegelvormige instrumenten die worden gebruikt om vlammen te doven wordt 'dompers' gebruikt.

Ovale of ronde van bandijzer vervaardigde geraamten, overtrokken met grof linnen, die zijn gevuld met ontvlambare materialen en die worden afgevuurd met mortieren, houwitsers of artilleriegeschut; werden gebruikt aan het eind van de 17e en in de 18e eeuw om gebouwen, schepen en versterkingen in brand te steken.

Instrumenten van doorzichtig glas die over een kaars passen en op de houder rusten om de vlam tegen de tocht te beschermen, meestal wijd uitlopend aan de bovenkant.

Buisvormige instrumenten van glas, metaal of mica die op de rand van de brander zijn bevestigd, en die de hete lucht die van de vlam opstijgt concentreren en een luchtstroom creëren.

Kogels die een chemisch mengsel bevatten dat ontvlamt wanneer de kogel wordt afgevuurd, waardoor een lichtspoor ontstaat dat de baan van de kogel zichtbaar maakt.

Argandlampen die zijn uitgerust met een staaf met een plaatje erop, dat zodanig is geplaatst dat de lucht die door de buis binnenin de pit stroomt wordt afgebogen tegen de vlam zodat die uitwaaiert tot een bol.

Lampen waarbij metaalgaas wordt gebruikt om de vlam af te schermen zodat explosies worden voorkomen. Ze zijn meestal cilindervormig en vaak van koper. Dit model is gebaseerd op een lamp die door Sir Humphrey Davy is ontwikkeld.

Verwijst naar de periode die is genoemd naar het gebied van Nakhon Pathom in het Dvaravati-koninkrijk. Op het terrein van keramiek wordt deze periode gekenmerkt door hardgebakken houders van aardewerk, begrafenisurnen, votieftabletten van klei, kendi of watervaten met een bolvormige tuit en een lange hals met gevlamde rand, en olielampen, versierd in rood pigment of ingesneden, gestempelde patronen. Sommige keramiekstukken, zoals terracotta beeldjes, dienden als bouwkundige versieringen. In de beeldhouwkunst wordt deze periode gekenmerkt door Boeddha-afbeeldingen met enkele elementen in Mon-stijl, zoals brede gelaatstrekken en lange haarkrullen. De beeldhouwkunst is strikt frontaal en symmetrisch en de handen bevinden zich in de vitarka mudr-positie, waarbij de twee handen samen een verenigd gebaar maken, zoals in Dvaravati-beeldhouwkunst. Deze periode wordt ook gekenmerkt door Boeddha die is gezeten op de 'Europese' manier, met de benen naar beneden hangend en de knieën uit elkaar. Beeldhouwkunst in bas-reliëf uit deze periode wordt gekenmerkt door narratieve panelen verdeeld in twee registers en wordt gebruikt voor het versieren van stoepa-monumenten. Andere artistieke producties zijn gouden en zilveren votieftabletten die rijkdom en macht aanduiden, nek- en borstversieringen gemaakt van platte goudplaten, gouden betelsets, gouden plaquettes in reliëf, uit bladgoud gesneden afbeeldingen van Boeddha en ornamenten en beeldjes die zijn versierd met repoussé, filigreinwerk, emailleerwerk en niellowerk.

Licht ontvlambare stof, in 1943 ontwikkeld voor militaire doeleinden, bestaande uit benzine die met nafteen en palmitinezuur is ingedikt tot een gel; wordt vooral gebruikt in vlammenwerpers en brandbommen.

Zacht, wasachtig, licht, zeer kneedbaar, zilverwit, instabiel metaalhoudend element uit de alkaligroep. Natrium heeft symbool Na in het periodiek systeem, en atoomnummer 11. Natrium is het meest voorkomende alkalimetaal, en is het op vijf na meest voorkomende element op aarde. In de natuur komt natrium uitsluitend in verbindingen met andere stoffen voor. De stof heeft een sterke affiniteit voor zuurstof en andere niet-metaalhoudende elementen. Natrium is sterk reactief, verbrandt met een gele vlam, oxideert bij blootstelling aan lucht en reageert heftig met water. Natrium is het belangrijkste kation (positief ion) van extracellulaire lichaamsvloeistoffen. Natrium is een essentiële voedingsstof voor dieren; het draagt bij tot de instandhouding van het bloedvolume, reguleert de waterbalans in cellen en zorgt ervoor dat zenuwen blijven functioneren.

Verwijst naar een mengsel van genitreerde cellulose, een uiterst brandbare verbinding die het hoofdbestanddeel vormt van modern buskruit. Het is gedurende 80 jaar gebruikt om celanimaties te vervaardigen tot de introductie van acetaat als medium in de jaren 50 van de 20ste eeuw. Nitrocellulose is een luchtige witte substantie waarin de vezelachtige structuur van onbehandelde cellulose enigszins behouden is gebleven. Het blijft niet stabiel bij hitte en vat gemakkelijk vlam.

Kleine, lichte handzagen tussen de 25 en 61 cm lang, met kleine, dicht bij elkaar staande tanden. Worden gebruikt om gevlamd hout en lambrisering mee te zagen.

Een vluchtige, ontvlambaar petroleumdistillaat dat vaak wordt gebruikt als een extractiemiddel voor zachte harsen, oliën en wassen.

Wordt gebruikt voor zichzelf-voortstuwende projectielen met een kop die biologische of chemische middelen, explosieve of ontvlambare materialen of inerte materialen bevat die zijn bedoeld om schade te veroorzaken.

Gasbranders met een enkel rond gat, die een lange dunne vlam produceren. Wordt voornamelijk gebruikt in een gewijzigde vorm als branders voor gaslantaarns.

Instrumenten, meestal van glas, die boven verlichtingsmiddelen met een open vlam hangen om het plafond te beschermen tegen roetaanslag.

Verwijst naar de midden-neolithische stijl en cultuur die voortkwam uit de Proto-Sesklocultuur en die werd aangetroffen van het westen van Macedonië tot aan het zuiden van Phthiotis. De stijl is genoemd naar de archeologische vindplaats in Magnesië, en verschilt van de voorgaande cultuur door een grotere uniformiteit, eenvormiger, rijkdom en complexiteit. De stijl kenmerkt zich door gedetailleerd rood op wit gedecoreerd aardewerk, vaak met zigzag- of vlammotief, monochroom rood geëngobeerd aardewerk, en opvallende architectuurkenmerken, waaronder rechthoekige ontwerpen, geteerde daken, en inpandige steunberen.

Ijzerlegering die van nature vezelachtig is; wordt gemaakt door wit gietijzer te smelten, er met een oxiderende vlam overheen te gaan en het tot een massa te rollen; wordt gewaardeerd om de roestbestendigheid en kneedbaarheid. Gebruik 'gesmeed' wanneer er objecten worden beschreven die zijn gemaakt of gevormd door het slaan met een hamer.

Te gebruiken voor locomotieven die worden aangedreven door inwendig gestookte stoomketels, waarvandaan hete uitlaatgassen uit een vlamkast achteraan naar een rookkast en een rookgang vooraan stromen. Hierin zet de stoom onder hoge druk uit in cilinders waardoor twee zuigers worden aangedreven; vaak met aangekoppelde kolen- en watertenders erachter.

Verwijst naar de periode die is genoemd naar het Sukhothai-koninkrijk, dat floreerde in de regio van Thailand vanaf de late 13de eeuw tot het midden van de 15de eeuw. Deze periode wordt beschouwd als de gouden eeuw van de Thaise beschaving, en is van grote invloed geweest op alle latere perioden. In de beeldhouwkunst manifesteerde deze periode zich in religieuze orthodoxie en wordt ze gekenmerkt door verfijnde boeddhistische en hindoeïstische beelden in brons en stucwerk. Een vaak terugkerend iconografisch thema in de beeldhouwkunst was Boeddha's Voetafdruk, vaak uitgehakt in stucwerk of steen, versierd met inscripties van het Wiel van de Wet en met figuren van godheden en boeddha's, en alom aangetroffen in wat-tempels in het hele gebied. Boeddhabeelden in deze stijl hebben meestal een vlamachtige stralenkrans, haar dat wordt weergegeven in kleine, puntige krullen en een hoekige neus en mond. Sukhothai-beeldhouwers waren de eersten die Boeddha afbeeldden in alle vier de fysieke manifestaties: zittend, liggend, staand en lopend. Producties in bas-reliëf beelden indrukwekkende religieuze gebeurtenissen uit en zijn gewoonlijk geconstrueerd in stucwerk. Architectuur uit deze periode wordt gekenmerkt door constructies in baksteen en lateriet, houten daken die zijn bedekt met geglazuurde terracotta tegels, de unieke stoepa's in de vorm van knoppen van de lotusbloem, conventionele structuren zoals de prang, mondop en wihan, stenen pilaren met beeldgesneden kapitelen, nissen met Boeddhabeelden, torens in Khmer-stijl en makara-beeldhouwwerken in de frontons van nissen, en een stilistische neiging naar stroomlijning in bouwkundige constructies.

Een tondeldoos werd gebruikt voor het ontsteken van vuur. Het bevatte een licht ontvlambaar materiaal, zoals katoen of de hoed van een zwamsoort, de tonderzwam. Hierbij was nog een vuursteen en een metalen ring nodig.

Elke zeer vlambare, droge substantie die gemakkelijk vlam vat en wordt gebruikt om vuur te maken of om vuur naar iets anders over te brengen.

Het verharden van het oppervlak van een metaal door middel van cementering of een andere methode, bijvoorbeeld door het opwekken van inductie of door vlammen.

Lampen met een Argandbrander waarin de centrale luchtstroom door een gleuf in de cirkelvormige pit wordt geleid in plaats van door een buis, met een glazen houder om de hitte van de vlam van het zeer vluchtige kamfermengsel waar deze lampen op branden, weg te houden. De brander heeft zowel zonne- als knoopdeflectoren. Ze zijn in Engeland ontworpen door James Young.

De elementen van verlichtingsmiddelen, meestal koorden, linten of hulzen van los geweven, gedraaide of gevlochten vezels, die brandstof naar de vlam voeren door middel van capillaire werking.

Lange, geblazen glazen cilinders die meestal een uitstulping in het midden hebben en open zijn aan beide uiteinden, die over kaarsestandaards worden geplaatst om de vlam te beschermen tegen tocht.

Een zwakke steen die niet bestand is tegen het klimaat; het wordt gebakken bij een lage temperatuur of boven een lage vlam in de oven. Is geschikt voor gebruik als achterwerker.

Elke lantaarn waarvan het licht kan worden verduisterd zonder dat de vlam hoeft te worden gedoofd.