Afbeeldingen waarbij het hele lichaam van de betreffende persoon is afgebeeld en bijvoorbeeld niet alleen diens gezicht en eventueel de buste of romp. Het model kan staan of zitten en wordt vaak levensgroot of nog groter afgebeeld.

Ronde voeten die voornamelijk werden gebruikt aan tafels en kasten in de tweede helft van de 17e eeuw.

Hoge bekers die bestaan uit een cuppa in verschillende vormen, die op een stam staan en meestal een deksel hebben. Worden vaak gebruikt voor ceremoniële doeleinden.

IJzeren schoenen met brede, stompe teenkappen, die medio 16e eeuw populair waren.

Voeten van meubels in de vorm van een kubus, over het algemeen gebruikt met vierkante poten die niet taps toelopen.

Onversierde, cirkelvormige voeten, gebruikt als uiteinde van de cabriolepoot, vooral in de vroege 18e eeuw. Wanneer zulke voeten op een schijf staan wordt 'pad feet' gebruikt.

Populair motief dat werd gebruikt als ornament aan de uiteinden van stoel- en tafelpoten in de 17e, 18e en 19e eeuw.

Wordt gebruikt voor vlaggen, symbolische figuren of andere objecten die worden vertoond als het identificerend symbool van een leider, hooggeplaatste functionaris of organisatie, zoals de vlag van een land, de kleuren van een militaire eenheid of het banier van een adellijk huis.

Afgevlakte balvoeten, gebruikt op meubels uit de 17e eeuw.

Uiteinde van stoelpoten in de vorm van een gespleten hoef. Als eerste gebruikt door de oude Egyptenaren, en populair in het Europa van de 17e en 18e eeuw.

Balvoeten met smalle kragen aan hun grondvlakken.

Een uiteinde dat voornamelijk werd gebruikt aan cabriolepoten tijdens de eerste helft van de 18e eeuw (hoewel er oudere exemplaren voorkomen). Het stelt de klauw van een vogel of draak voor die een bal grijpt. Afkomstig uit de Oriënt.

Voeten aan een meubelstuk, in de vorm van klauwen.

Stalen staven met aan één kant een beitelpunt. Worden gebruikt als een hefboom om zware voorwerpen op te tillen of te verplaatsen.

Kommen die rusten op een stam en een voet; vooral voor het serveren van fruit of snoepgoed.

Kruisen met armen die uitmonden in trapvormige vormen, in de heraldiek meestal bij alle vier de armen. In andere contexten vaak een Latijns kruis waarvan alleen de onderste arm uitmondt in de trapvormige vorm, alsof het kruis op een voetstuk staat.

Middel ter ondersteuning van een kruis op het altaar of, bij uitbreiding, ieder middel ter ondersteuning of bevestiging van een kruis bij of nabij het altaar. Al in de 5de en 6de eeuw zijn er in Byzantijnse kunst aanwijzingen te vinden van gedeeltelijke combinaties van kandelaars en kruizen, die de voorlopers vormen van de kruisvoeten zoals deze in de late middeleeuwen werden ontwikkeld. Er zijn vier hoofdsoorten van op het altaar geplaatste kruisvoeten: vierkantige, driekantige, ronde en architectonische.

Decoratief uiteinde van een poot van een meubelstuk (over het algemeen een stoel), gebruikt vanaf de late 17e eeuw tot de vroege 18e eeuw, en opnieuw in de 19e eeuw.

Te gebruiken voor voetenbankjes met een dik gestoffeerde, gevulde bovenzijde.

Aanduiding voor brugachtige voetgangerspaden of netwerken daarvan over straten, meestal overdekt en met geregelde temperatuur, gangen op de eerste verdieping binnen gebouwen en verscheidene activiteitscentra die detailhandels- en servicefirma's met elkaar verbinden, meestal in stadscentra. Voor de afzonderlijke brugachtige structuren over straten wordt 'luchtbruggen' gebruikt.

Historische benaming die vooral in het begin van de 19e eeuw werd gebruikt voor eettafels met poten die uit een pilaar steken en eindigen in klauwen.

Voeten waarvan de krul naar onderen draait, in de richting van de achterkant. Vooral populair in de tweede helft van de 17e eeuw.

Delen van het lichaam van een mens of een dier, gewoonlijk met tenen, die zich bevinden onder het enkelgewricht van de benen of poten, met als belangrijkste functie het bieden van steun en voortbeweging. Gebruik 'handen (dierlijke of menselijke lichaamsdelen' voor de uiteinden van armen.

Wordt gebruikt voor uiteinden waar een object op rust, die klein zijn in verhouding tot het voornaamste deel van het object. Gebruik 'voetstukken' voor relatief grote uiteinden waar structuren of objecten op rusten.

Bij dakdekking, stroken hout die bevestigd worden aan de bovenkant van daksparren bij de dakranden; hierdoor wordt de zoom van de dakrand verhoogd en ontstaat er een onderbreking van de daklijn.

De oppervlakte of het gebied dat wordt ingenomen door een bouwwerk of object op een horizontaal vlak.

De afdrukken of sporen van menselijke voeten, al dan niet geschoeid.

Benaming voor diverse vormen van bekerglazen in de periode 1300-1700 met ingenepen lichaam zodat er een (hoge) voet ontstaat. Één- of tweedelig.

Ketens voor de voeten van mensen of dieren.

Bouten gebruikt aan de onderkant van een deur, en gemaakt voor bediening met de voet. Ze worden omhooggehouden door een veer wanneer de deur open is.

Kleine, lage krukken die worden gebruikt om de voeten te ondersteunen.

Planken die ergens het uiteinde van vormen, vooral van een bed.

Grote opgevulde kussens die als zitplaats of beensteun dienst doen.

Wordt gebruikt voor elementen van het culturele landschap die ontworpen zijn voor het gemak en de veiligheid van voetgangers.

Delen van de funderingen van sommige bouwconstructies die belastingen direct naar de grond overbrengen. Wordt gebruikt om het gewicht van de bovenbouw over een grotere ruimte te verdelen, om afzetsel te voorkomen of te verminderen.

Lichtmeters waarmee de intensiteit wordt gemeten van zichtbaar licht dat op oppervlakken valt, uitgedrukt in kaarsen.

Een set '@striplights' op de voorste rand van het toneel, bedoeld om schaduwen op gezichten die door de bovenverlichting worden veroorzaakt, te verzachten en sfeerlicht van onderen te geven.

Waterdichte membranen langs daken of andere vlakke oppervlakken, die tegen de intersectie met verticale oppervlakken liggen en deze overdekken, zoals schoorstenen of balustraden, de blootliggende bovenste rand is gewoonlijk bedekt door loodslabbe.

Meetinstrumenten van meestal ruim een halve meter lang, bedoeld voor het meten van menselijke voeten om de schoenmaat te bepalen. Ze hebben ongeveer dezelfde vorm als een schuifmaat, met een verstelbaar balkje voor de tenen en een vast balkje voor de hiel, en zijn onderverdeeld in schoenmaten of centimeters.

Smalle paden voor voetgangers.

Wordt in het algemeen gebruikt voor enkele van verschillende typen hefbomen die worden bediend met de voet en die worden gebruikt op geluidsapparaten voor verschillende doeleinden, zoals het wijzigen van de stemming van het instrument, het bedienen van een blaasbalg, het slaan tegen een trommelvel, het produceren van expressieve effecten, of functioneren als toetsen in een voetklavier.

Rechtopstaande steen aan de voet van een graf, gewoonlijk kleiner dan de grafzuil aan het hoofd van het graf.

Steunen voor iemands voeten, zoals bijvoorbeeld een deel van een kappersstoel of leunstoel.

Wordt gebruikt voor relatief massieve elementen die het onderste gedeelte van structuren of objecten vormen en waarop de overige delen rusten, of waardoor die worden ondersteund. Gebruik de term 'voeten' als het basiselement waarop een object rust, relatief klein is in verhouding tot de omvang van het object.

Tochten waarbij te voet wordt gereisd.

De marges aan de onderkant van bladzijden in middeleeuwse manuscripten, en ook de versieringen op die plaats.

Voeten van meubels in de vorm van een strakke voluut, die vooral te vinden zijn aan Engelse stoelpoten uit het midden van de 18e eeuw.

In de boekbinderij: in leren boekomslagen gedreven ornamentele motieven die bestaan uit een C-krul met voluten op de uiteinden.

Oud-Romeinse rustbanken die worden gebruikt bij het diner en zodoende meestal geen plank aan het hoofd- en voeteneinde hebben.

De onderste boogstenen, of voetstenen van een boog of gewelf van waaruit de kromming van de boog of het gewelf begint.

Klein vaatwerk, meestal van glas en zonder voet, voor de vingerwassing met water na de communie-uitreiking buiten de mis. Staat op het altaar maar behoort tot de vasa non sacra.

Een gomhars die wordt verkregen uit de voet van de bladeren die in bosjes uit de stam groeien van verscheidene soorten Xanthorrhoea-bomen in Australië en Tasmanië.

Series aardewerken eetgerei, ontworpen om verticaal in elkaar te passen in de vorm van een vaas of urn, gemaakt als geschenk voor vrouwen die zijn bevallen van een kind; ze bestaan gewoonlijk uit een soepkom op een voet, een deksel in de vorm van een bord, een mok of een kop, een zoutvaatje en een gewelfd, van gaten voorzien deksel. Ze werden gemaakt in Italië tijdens de Renaissance en vervolgens in andere delen van Europa, en waren vaak uitbundig gedecoreerd.

Bekers op voet, vaak met een driepasvormige voet, een gegoten balustervormige stam en een gedreven cuppa. Zo genoemd vanwege de gelijkenis met de bloem van de akelei.

Verwijst naar een Spaans type glazen sprenkelaars voor rozenwater. De buik van het vat is meestal ei- of peervormig boven een hoge uitlopende voet. Het vat moet worden gevuld door de hals. Uit de schouder komen vier dunne rechte tuiten. Almorratxa’s worden vooral gevonden in Catalonië.

Wordt gebruikt voor spiegels waarvan de lijst sterk architectonische elementen bevat, vaak met zijpilaren en voetstukken.

Verwijst naar de doctrines van de Alexandrijnse priester Arius (ca. 250-ca. 336), die ontkende dat Jezus van dezelfde materie was als God en verklaarde dat hij in plaats daarvan slechts het hoogste van de geschapen wezens was. Als zodanig was de Zoon niet gelijk aan en niet net zo eeuwig bestaand als de Vader. Volgens de arianisten was Jezus geschapen - niet verwekt - door God en bereikte hij zijn goddelijkheid door zijn volmaakte gehoorzaamheid aan God. De doctrine van Arius werd in 321 als ketterij veroordeeld op een synode in Alexandrië en definitief verboden tijdens het Concilie van Nicea in 325. Het arianisme heeft in veel Germaanse landen voet aan de grond gehouden. De controverse rond het arianisme is in verschillende tijden weer opgeleefd en werd uiteindelijk verdrongen door het unitarisme.

Delen van het lichaam van een mens of een dier die aangepaste benen of poten zijn, eindigen in een hand en normaliter gebruikt worden voor andere doeleinden dan steun en voortbeweging. Gebruik 'benen (dierlijke of menselijke lichaamsdelen)' of 'poten (dierlijke of menselijke lichaamsdelen)' voor ledematen die eindigen in een voet in plaats van een hand.

Unieke poppen, met de hand gemaakt door de oorspronkelijke ontwerpers, samen met kostuums en andere accessoires, zoals een voet.

Grote dubbelkonische trommen, rechtopstaand met een buisvormig open voetstuk, meestal in paren, waarbij elke trom een eigen toonhoogte heeft; vaak met een stel rinkelbellen over het trommelvel van een van de twee; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in West-Afrika, als sprekende trommen bij ceremonies en bij rituele zang en dans.

Uitgestorven soort vroege mensachtige die ten minste gedeeltelijk een tweevoeter was. In Ethiopië en Kenia zijn fossielen van de soort gevonden van 4,2 tot 3,9 miljoen jaar oud. Deze mensachtige had een slank lichaam, een sterk vooruitstekend gezicht en dikker tandglazuur, dat kenmerkend is voor alle latere mensachtigen.

Wordt gebruikt voor dakachtige onderdelen die via een koord uit het plafond boven het hoofd van een bed zijn bevestigd. Meestal een kegelvormige of koepelvormige kom met een val eromheen en met twee of drie gordijnen die lang genoeg zijn om tot de voet van het bed te reiken en het te omsluiten. Voor dakachtige onderdelen die boven het bed worden opgehouden met stijlen wordt 'hemels' gebruikt.

Zachte schoenen, vaak van leer of lederachtig materiaal met een ronde teen en weinig of geen hak. Schoeisel dat bij het dansen wordt gedragen heeft meestal een gedeeltelijke zool die van de hak tot de bal van de voet loopt.

Consoleklokken uit het eind van de 18e eeuw met een rond bovenstuk, een smaller middenstuk en een rechthoekige basis, al dan niet met kleine voetjes, die een beetje lijken op luchtballonnen.

Zuilen die lijken op balusters en bestaan uit een voet, een vaas-achtig element, een ui-vormige steel en een kapiteel.

Verwijst naar de vroege fase (circa 4800-4300 v. Chr.) van de neolithische Yangshao-cultuur. De cultuur is genoemd naar een neolithisch dorp in de omgeving van Xi'an in de provincie Shaanxi. In de Banpo-architectuur herkennen we reeds de traditionele naar het zuiden gerichte ingang en het gebruik van houten draagconstructies voor het dak. Banpo was een belangrijk keramiekcentrum. Zo is er een industriële oven opgegraven. Het vaatwerk werd doorgaans met de hand gevormd, maar soms ook wel uit rollen opgebouwd of in vormen gegoten. Typerende vormen voor deze periode zijn kommen met versmalde voet. Het vaatwerk werd gedecoreerd met gedrukte vormen of met zwarte of grijze engobe, en werden vervolgens gepolijst. Geometrische patronen overheersen, en in zeldzame gevallen is ook een menselijk masker als motief aangetroffen. Een reeks van circa 20 verschillende markeringen die op de randen van het vaatwerk zijn ingesneden, moet wellicht worden gezien als een primitieve wijze om gebeurtenissen vast te leggen.

Verwijst naar een van de drie hoofdfasen van de Gansu-cultuur, die dateert uit circa 2800 tot circa 2300 v. Chr. Banshan omvat een viertal vindplaatsen: Waguanzui, Banshan zelf, Bianjiagou en Wangjiagou. De Banshan-cultuur besloeg een gebied dat deels samenviel met het oostelijke deel van de Majiayao-regio, en strekte zich naar het noorden en westen uit; de naam is ontleend aan een vindplaats in dit gebied bij de middenloop van de rivier de Tao en de bovenloop van de rivier de Wei, waar in de jaren 30 van de 20ste eeuw tal van grafurnen werden ontdekt. De aankoop van deze urnen door Amerikaanse en Europese musea had tot gevolg dat de Banshan-urnen, met hun smalle hals, brede schouder en smalle voet, van al het Chinese neolithische aardewerk het hoogst werd gewaardeerd. De ontwerpen bestaan vaak uit vier grote medaillons en zijn meestal beschilderd met purperzwarte en donkerrode pigmenten, hoewel gele en bruine kleurschakeringen ook worden gezien. Kommen werden in kleinere aantallen geproduceerd dan urnen, en zijn soms gedecoreerd met menselijke figuren.

Verwijst naar de aardewerkstijl zoals aangetroffen op Cyprus in de laat-Cypriotische periode van circa 1600 tot 1050 v. Chr. De stijl kenmerkt zich door vaten met een ingewerkte ringvormige voet, afgewerkt met gepolijste bruine slip met ingekerfde of in reliëf aangebrachte decoraties, of met witte geschilderde lijnen.

Stijlen aan de voet van een bed.

Winkelcentra of andere complexen met meerdere bedrijfskantoren, gewoonlijk van verschillende ondernemingen, die onderling te voet bereikbaar zijn. Meestal hebben bedrijvencomplexen maar één of een klein aantal verdiepingen.

Delen van het lichaam van mensen en paarden, bij de overige dieren 'poten' genoemd, die voor steun en voortbeweging zorgen, zoals de beide onderste ledematen van het menselijk lichaam. Gebruik 'armen (dierlijke of menselijke lichaamsdelen)' voor ledematen die eindigen in een hand in plaats van een voet.

Voetloze beenbedekkingen meestal gedragen over panty's, broeken, laarzen en dergelijke, voor de warmte of als een modieus accessoire.

Naam van viervoetige zoogdieren die een familie (Ursidae) van de orde der roofdieren uitmaken

Een bekerschroef bestaat uit een voet en steel waarop een glas stevig kan worden geklemd. Ze werden gemaakt als prestigeobjecten om de tafel op te sieren. In de 15e eeuw werden bekerschroeven vaak in opdracht van stadsbesturen en aristocraten gemaakt. Tegen de 17e eeuw, hadden welgestelde burgers ook een smaak verworven voor deze objecten, maar ze waren minder in de mode na 1650. De meeste bekerschroeven zijn gemaakt van brons, zilver of verguld zilver. Ze waren altijd rijkelijk versierd. De klemmen vormden vaak een menselijke figuur, een zeepaard of een dierenkop. In Nederland vooral in de eerste helft van de 17de eeuw veel gebruikt; vaak afgebeeld op schuttersstukken.

Kleine schilden met een handvat aan de binnenkant die in de linkerhand werden gehouden tijdens gevechten te voet; gebruikt van de 13e tot de 17e eeuw.

Te gebruiken voor uiteenlopende toestellen waarmee bier kan worden gefilterd; in zuidelijk Afrika hebben ze de vorm van lange op manden gelijkende zeven in de vorm van een koker met een smalle voet.

Stoelen die hoger dan normaal zijn, vaak met een richel aan de voorkant die als voetensteun dient. Ze zijn speciaal voor toeschouwers van biljart bedoeld.

Kaarsenstandaards met een enkele kaarshouder op een platte schotel- of schaalvormige basis. Gebruik 'kandelaars' voor kaarsenstandaards met een enkele kaarshouder op een voetstuk met een verbrede basis of voet.

Ééndelige, zeer nauwaansluitende kledingstukken, van stretchstof of gebreid, die gewoonlijk de voeten, benen en romp bedekken, en soms de armen; wordt onder andere kleding gedragen.

Schaaltjes in verschillende vormen en materialen die worden gebruikt voor het serveren van snoepgoed; ook de exemplaren die onderdeel zijn van bonbonnières. Gebruik 'dessertglazen' voor glazen op voet voor het serveren van snoepgoed.

Ondiepe schalen voor snoepgoed of andere zoetigheden, soms op voet. Gebruik voor dergelijke houders met deksel 'bonbondozen'.

Wordt gebruikt voor oppervlakken die grenzen aan een boog boven zijn voet; tevens uitgebreid naar de muren boven of onder raamopeningen in de moderne gordijngevel-(bouw)constructie.

Te gebruiken voor snijmachines met een hefboom, gewoonlijk gemonteerd op een vlakke onderplaat en uitgerust met een klem die met de voet wordt bediend; gebruikt voor het snijden van borden of soortgelijk materiaal.

Kleine drinkglazen voor sterke drank, gewoonlijk met een inhoud van ongeveer 6 à 8 cl, met trechtervormige of conische kelk met een korte rudimentaire stam op zware voet.

Moderne Amerikaanse term voor de banden die de poot en de voet van een tafel of standaard van elkaar scheiden.

Russisch ceremonieel drinkgerei, bolvormig en soms met een deksel en een lage voetring. Meestal van zilver en soms rijk geëmailleerd of versierd met edelstenen.

Verwijst naar een neolithische stijl en cultuur die bloeide in het gebied van het huidige Bosnië en is genoemd naar de opgravingen bij Butmir. Deze stijl kenmerkt zich door hoogwaardige vazen op voetstukken en ander aardewerk, versierd met linten, driehoeken, ruitvormen en spiralen, en kleifiguren met expressieve hoofden en overdreven gelaatstrekken, veelal in de vorm van een grimas van verrassing of angst.

Meubelvoeten die de vorm hebben van drie met elkaar verbonden lobben.

Leden van een orde van papegaaiachtigen bestaande uit 21 levende soorten die worden aangetroffen in Australië, op Nieuw-Guinea en op de Salomonseilanden. Ze kenmerken zich door een gebogen snavel en voeten met twee voorwaartse en twee achterwaartse tenen, en verschillen van echte papegaaien door hun opvallende beweegbare kuif, de aanwezigheid van een galblaas en een kleurpatroon van wit, zwart of grijs met toefjes rood of geel in plaats van het heldere groen en blauw van echte papegaaien.

Drinkgerei, meestal een cilindrische beker maar soms enigszins toelopend, met een vlakke bodem met een voetring en een verticaal handvat. Vooral die gemaakt van zilver of tin in de 18e en 19e eeuw. Geen Nederlands equivalent. Zie 'bekers'.

Een van de standaardlegeringen van koper, die voor 70% uit koper bestaat en voor 30% uit zink. Het is heel taai en mooi geel van kleur en wordt gebruikt voor diepgetrokken of gedraaide dingen zoals lampvoeten, hoorns en kornetten.

Langzaam groeiende en lang levende boom die inheems is in het gebied dat zich uitstrekt van de Canadese provincie Ontario tot de Amerikaanse staten Minnesota en Florida en tot Mexico, maar het meest voorkomt in het lage stroomgebied van de rivier de Ohio en vervolgens naar het zuiden langs de rivier de Mississippi tot in Midden-Arkansas. Men vindt de soort veel in de grote riviermoerassen in Midden-Missouri en het stroomgebied van de rivier de Wabash in Indiana en Ohio. De boom heeft een lange penwortel en is daardoor moeilijk te verplanten. Daarnaast is de soort gevoelig voor schade door insecten. De zoete, eetbare noten zijn de grootste van alle noten die door bomen uit het genus Carya worden geproduceerd. Ze zitten echter in een zeer harde schil. De noten worden geoogst door mensen, maar ook gegeten door dieren, zoals eenden, kwartels, wilde kalkoenen, eekhoorns, aardeekhoorns, herten, vossen, wasberen en witvoetmuizen.

Zwartfigurige kylikes gekenmerkt door een lip en buik die zijn bedekt door banden met eenvoudige patronen en vaak met stralen boven de voet; meestal uit de 6e eeuw v.C.

Houders waarin aromatische tabletten kunnen worden verbrand of vloeibaar parfums kunnen worden verdampt. Vaak in de vorm van een vaas met deksel met gaten in de schouder of de deksel, of met een doorboorde of opengewerkte decoratie. Soms gemaakt in de vorm van een drievoet, vooral een athéniènne. Gebruik 'wierookbranders' voor andere houders van uiteenlopende vorm die worden gebruikt om wierook te branden om een ruimte te parfumeren. Gebruik 'potpourri-vazen' voor vaasachtige houders met deksel die voornamenlijk worden gebruikt voor het verbranden of het verdampen van resp. vaste of vloeibare reukstoffen.

Strakke bovenkleding uit één geheel van nek tot enkels of voeten, meestal gemaakt van stretch materialen; dateert uit de tweede helft van de 20e eeuw. Gebruik 'stretchpakjes' voor strakke bovenkleding uit één geheel bedoeld voor lichamelijke activiteiten, zoals bijvoorbeeld dans of acrobatiek.

Glazen om champagne uit te drinken, vaak met ondiepe, schaalvormige kelk op stam met voet, inhoud van 1,2 tot 1,7 centiliter. Gebruik 'fluitglazen' voor hoge, smalle glazen voor champagne.

Beenharnas gemaakt van maliën, gedragen van de 11e tot de 14e eeuw, dat bestond uit een strook maliën langs de voorkant van het been die was dichtgeregen aan de achterkant en onder de voet, of uit een kous van maliën die rond het been was geregen en onder de knie was vastgezet.

Vuurscherm met een schuifpaneel dat tussen twee houders op vier poten staat. Te onderscheiden van 'pole screens', waarbij het scherm wordt ondersteund door een drievoetige sokkel met schacht.

Verwijst naar een van de meest voorkomende vormen van oinochoai. Dit type, meestal in roodfigurige stijl, heeft een klaverbladmond (met drie schenktuiten) en een bolvormige buik met een doorlopende kromming van hals tot voet. De chous was een standaardmaat, het equivalent van circa 3,28 liter. De choes waren vooral verbonden met de Anthesteria, een Atheens festival ter ere van de wijn, de wijngod Dionysos en de doden. De tweede dag van het festival droeg de naam Chous. Het was de gewoonte om tijdens het festival wijn te drinken en plengoffers op graftomben te schenken uit choes. Roodfigurige miniatuurchoes, versierd met taferelen van spelende kinderen, werden waarschijnlijk als feestgeschenken aan kinderen gegeven of geofferd op kindergraven.

Damesschoenen of overschoenen met meeestal een muilachtig bovenstuk en een hoge plateauzool van kurk of soms van hout die werden gedragen van de 14e tot de 18e eeuw om de lengte te vergroten en de voeten tegen kou, nattigheid en vuil te beschermen. Gebruik 'pantoufles' voor muilachtig schoeisel met dunnere zolen dat gebruikt wordt als pantoffel of overschoen.

Wordt gebruikt voor Tibetaanse stoepa's die worden gekenmerkt door bolvormige koepels op vierkante voetstukken en een spits van op elkaar gestapelde schijfvormige voorwerpen erbovenop.

Gespecialiseerd type @'mitten gauntlets' waarbij het laatste vingerharnasplaatje was verlengd waardoor het, als de hand gesloten was, vastgemaakt kon worden aan de manchet zodat de hand rond een wapen was geklemd; ze waren populair in de 16e eeuw als @'double pieces' voor harnassen voor gevechten te voet.

Glazen voor cocktails, met voet, stam en kelk, in allerlei vormen en maten, maar vaak trechtervormig.

Kraters met handvatten die op zuilen lijken en die vanaf de schouders naar de rand lopen. De voeten hebben de vorm van een echinus. Dit type vat was met name populair in zwartfigurige uitvoering.

Wordt gebruikt voor kleine zuiltjes waarvan het kapiteel en de voet tegen de stijlen van een deur of raam zijn geplaatst. Vooral terug te vinden in de middeleeuwse architectuur.

Voeten aan balusterpoten die uitlopen in een bal geflankeerd door ringen, over het begin van een andere baluster die naar beneden wijst. Lijkt op de voet van een veulen.

Treden aan de voet van een trap, met geronde uiteinden die buiten de trapboom uitsteken en rond de trapspil liggen.

Bevloeringssystemen die bestaan uit volledig uitneembare en onderling verwisselbare vloerpanelen die worden ondersteund door beweegbare voetstukken of dwarsbalken, om te zorgen dat de ruimte eronder vrij toegankelijk is.

Voeten die de vorm hebben van een haak, algemeen gebruikt bij kasten in de eerste helft van de 18e eeuw.

Portugese kabinetten die met panelen zijn bekleed en op een voetstuk staan.

Kleine flesjes van glas, steen of een ander materiaal bedoeld om cosmetica in te bewaren. Veel gebruikt in het oude Griekenland, Rome, Egypte en Midden-Oosten. In tegenstelling tot cosmeticabuisjes zijn ze gewoonlijk bevestigd op een voet.

Dessertschalen op voet, met wijde maar ondiepe kom.

Wordt gebruikt voor verschillende soorten kleine krukken, zoals voetenbankjes, die meestal wijd uitlopende poten hebben.

Harnasdelen die zowel bij gevechten te voet als bij gevechten te paard werden gedragen ter bescherming van het bovenste gedeelte van de billen, bestaande uit een of meerdere scharnierende harnasplaatjes.

Orde van 2 bestaande families met ongeveer 60 soorten vleesetende buideldieren en de niet lang geleden uitgestorven familie van de buidelwolf (Thylacinus cynocephalus). Bestaande leden van de orde zijn onder meer de buidelmarters, de smalvoetbuidelmuizen, numbats en de Tasmaanse duivel.

Verwijst naar een Chinese neolithische cultuur uit het middelste rivierbekken van de Yangtze-rivier, daterend uit de periode tussen circa 4400 en circa 3300 v. Chr. De naam is afgeleid van een vindplaats in Daxi Wushan in de provincie Sechuan; andere belangrijke Daxi-locaties zijn Guanmiaoshan Zhijiang en Honghuatao in de provincie Hubei, en Sanyuangong in de provincie Hunan. Keramiek is het meest opvallende Daxi-element, waarbij met de hand vervaardigd rood aardewerk overheerst. Technieken als beschilderen, stempelen, afdrukken maken met touw, insnijden, appliqué en ajourwerk worden alle aangetroffen; chevrons, bloembladmotieven en gevlochten kromlijnige en driehoekige motieven worden vaak gezien. Staand vaatwerk zoals de dou met diepe kom en kommen met ringvoet, borden en bekers behoren tot de belangrijkste typen Daxi-vaatwerk. Stenen gereedschappen en ornamenten zoals ringen en halssnoeren van jade, been, steen en schelpen zijn eveneens aangetroffen op Daxi-locaties.

Te gebruiken voor de volledige speelvelden waarop voetbal wordt gespeeld.

Gebeeldhouwde figuren van het Afrikaanse Senufovolk. Het zijn meestal beelden van vrouwen, maar ook mannen, paren en ruiters zijn bekend. Alle figuren hebben een dik, zwaar voetstuk. Ze worden gebruikt in verschillende ceremoniële contexten zoals begrafenis- en initiatierituelen van de Iô-gemeenschap waarbij de deelnemers de beeldjes bij hun armen nemen en er ritmisch mee op de grond stampen.

Dessertglazen op voet voor het serveren van zoetigheden. Gemaakt in een verscheidenheid aan vormen en stijlen, vaak in de stijl van eigentijdse drinkglazen.

Orde van buideldieren met ten minste 70 soorten in 1 familie. Het zijn omnivoren die gewoonlijk zowel in bomen als op de grond leven. De kaken zitten vol tanden. Tijdens het lopen hebben ze hun voeten plat op de grond (het zijn zoolgangers). Aan de achterpoten zit een opponeerbare teen zonder klauw. De dieren hebben een grijpstaart.

Bij het afwerken van beton, een ruimte of onderbreking van ongeveer 3 mm op regelmatige afstanden van elkaar gemaakt, vooral over expansievoegen, om contractie en expansie toe te laten in de bovenste laag van voetpaden, wegen en vergelijkbare structuren.

Geschilderde tekens op Oudgriekse vazen, meestal op de voet van de vaas. De dipinti, die minder vaak zijn aangetroffen dan graffiti, werden meestal in rood oker op de vaas geschilderd na het bakken in de oven. De verhoudingsgewijs minder algemene dipinti in zwarte hoogglans zijn vóór het bakken aangebracht. Net als graffiti bestaan dipinti meestal uit één letter of uit lettercombinaties, numerieke notaties en, minder vaak, woorden, zinsdelen of zinnen. Meestal betreft het vermoedelijk een soort handelsmerk; ze worden vooral aangetroffen op vazen die voor de export bedoeld waren.

Verwijst naar de stijl van marmeren beeldjes met gevouwen armen die op de Cycladische archipel werden vervaardigd tussen ongeveer 2800 à 2600 en 2300 v. Chr. De stijl is genoemd naar de plaats waar dit type is opgegraven en wordt gekarakteriseerd door een dunne enigszins driehoekige vorm met brede schouders en smal toelopende benen en voeten, en precieze, hoekig ingekerfde anatomische details.

Bekkens of andere vaten, die vaak op een voetstuk geplaatst zijn en water bevatten voor de doop.

Grote, voetbediende machines die stukken bladmetaal langs een geleider recht afknippen, door middel van een soort guillotine.

Opzetten die bestaan uit twee zijpaneeltjes die aan de onderkant samenkomen in een middenkolom, die draait op een vaststaand voetstuk, waardoor het wapen snel kan worden gericht en verticaal kan worden afgevuurd.

Tafels met een voetstuk dat door drie poten wordt ondersteund.

Bekers met een stam, maar zonder voet, zodat wanneer ze leeg zijn, ze op hun rand moeten rusten als een ryton of stijgbeugelkop; vervaardigd in verschillende vormen in Duitsland en Nederland.

Wijnglazen met een voet waar ook uit kan worden gedronken als het glas is omgekeerd.

Bekers op voet die met de lipranden in elkaar passen.

Franse chaises longues waarvan het voeteneind aan drie kanten wordt omringd door een lage, gebogen rugleuning.

Het onderscheid tussen de subfamilies van de echte herten (Cervinae) en schijnherten (subfamilie Capreolinae) betreft verschillen in voetstructuur. Bij de echte herten zijn het tweede en vijfde handbotje (metapodia) vrijwel volledig verdwenen, met uitzondering van proximale en terminale resten. Bij schijnherten bevinden de resten zich distaal.

Kleine, meestal halfovale bekertjes, vaak met een voet, gemaakt van uiteenlopende materialen en gebruikt om één gekookt ei in de schaal te serveren.

Zilveren bekers op voet waarvan de kom en het deksel samen de vorm van een eikel hebben, en gewoonlijk met een steel die op een boomstam lijkt; dit type werd aan het einde van de 16de eeuw en het begin van de 17de eeuw in Engeland vervaardigd. Eikelbokalen lijken op kalebasbokalen; ze zijn een typische uiting van de voorkeur voor natuurlijke vormen in deze periode.

Houten beeldhouwwerken, gemaakt en gebruikt door de Baga-Bulunits in de centrale kuststreek van Guinee. Ze hebben de vorm van een lange kop met een snavel op een lange, dikke hals die op een bol voetstuk staat; de hoofden kunnen gesneden zijn in de vorm van mensenhoofden of de koppen van vogels, krokodillen, gehoornde dieren of nimbafiguren. Ze worden voornamelijk als schrijnfiguren gebruikt en stellen zowel de oppergod als de beschermer van het voorgeslacht voor; ze worden ook gebruikt als hoofdtooi bij dansen en als waarzeggerijvoorwerp bij verschillende rituelen, zoals mannelijke en vrouwelijke initiatieceremonies, oogst- en genezingsrituelen, rechtszaken en begrafenissen.

De gewrichten die de voet met het been (de poot) van een mens of een dier verbinden; ook gebruikt voor het grotere deel van het lichaam dat bestaat uit het slanke gedeelte van het been of de poot tussen dit gewricht en de kuit.

Verwijst naar oude Griekse dij- en kniebeschermers van wolbewerkers. Zij hebben de vorm van een halve cilinder van dik terracotta, aan één uiteinde open en aan het andere gesloten, waarvan het gesloten einde aansluit op de knie. Het precieze gebruik is onzeker, maar op enig moment tijdens de wolmakerij, na het kaarden en wellicht voor het spinnen, werden de vezels langs de bovenkant van een epinetron, ruw gemaakt met een ingesneden patroon, gewreven. Het knie-einde was soms versierd met een geperst vrouwenhoofd, toepasselijk aangezien weven en wolbewerking werden beoefend door vrouwen. Sommige van de met figuren versierde en uitvoeriger beschilderde epinetra werden waarschijnlijk als huwelijksgeschenken aan jonge vrouwen gegeven. Hoewel de term ‘onos’ vaak als synoniem van epinetron wordt gebruikt, was een onos een voetsteun voor wolbewerkers.

Verwijst naar vrijstaande constructies in de vorm van een kolom, met kapiteel, schacht en voet, maar zonder een volledige bovenbouw en opgericht als gedenktekens.

Oud-Griekse houders voor vloeistoffen, wellicht parfum (reukolie), met een zeer kenmerkende vorm: een afgeplatte bolvormige kom met een inwaarts gedraaide rand, een korte of lange voet en een deksel met fioel. De deksels zijn zelden bewaard gebleven. In vaasschilderingen komt de exaleiptron meestal voor in taferelen met badende vrouwen of vrouwen die deelnemen aan begrafenisrituelen. Ook andere antieke namen (‘kothon’, ‘plemochoa’ en ’smegmatothèkè’ of ‘smematothèkè’)zijn in de moderne tijd wel gebruikt om te verwijzen naar deze vaatwerkvorm.

Voetstukken op een altaar of tegen de muur achter het altaar geplaatst, bestaande uit of uitgevoerd met een verhoogd plateau waarop de monstrans wordt uitgestald ter aanbidding door de gelovigen in de rooms-katholieke kerk.

Verwijst naar glasdraden die als decoratie zijn aangebracht, meestal op de romp, de voet of het handvat van een vat. De draden kunnen in rechte rijen, in een bepaald patroon of in een kettingvorm zijn aangebracht. Trailings verschenen voor het eerst op oud Romeins glas, en waren ook populair bij glas uit de Middeleeuwen en later. Er is een kenmerkend verschil met draadwerk, waar het zelfstandige, vaak deels vrijstaande ontwerpen betreft.

Verwijst naar de stijl van marmeren beelden die werden vervaardigd in de Cycladische archipel tijdens de Vroeg-Cycladische periode, maar in het bijzonder naar de periode van grofweg 2800 of 2600 tot 2300 v. Chr. De meestal vrouwelijke figuren zijn weergegeven in eenvoudige, elegante en geometrische vormen en kenmerken zich door de opgerichte gezichten, driehoekige neuzen, lange nekken, naar beneden gerichte voeten, en schematisch weergegeven armen die kruislings over de buik zijn gevouwen.

Lage bekers op voet met een ondiepe, brede cuppa met rechtopstaande wanden, lage trompetvoet, en een vrijwel vlak deksel. Geen Nederlands equivalent.

Bedgordijnen aan het voeteneinde en de zijkanten van het voeteneinde van een bed, soms alleen aan de zijkanten.

Verwijst naar een Chinese neolithische periode van circa 3300 v. Chr. tot aan het begin van de Bronstijd. Het gebied omvatte het westen van de provincie Shaanxi en de provincies Gansu en Qinghai, maar de cultuur heeft haar naam te danken aan het feit dat de fraaiste aardewerken voorwerpen op sites in Gansu zijn opgegraven. De Gansu-cultuur kende drie fasen: Majiayao (circa 3300-circa 2100 v. Chr.), Banshan (circa 2800-circa 2300 v. Chr.) en Machang (ca. 2000-ca. 1800 v. Chr.). Deze fasen werden gevolgd door de fasen Qijia (circa 2000-circa1600 v. Chr.), Xindian en Shajing. De fijnste keramische Gansu-houders zijn licht uitgevoerd en hebben een dunne romp, en zijn voorzien van allerlei soorten krachtig geschilderde decoraties. De klei werd zorgvuldig geselecteerd en geprepareerd, en het geschilderde decor werd uitgevoerd in aardpigmenten die vermoedelijk met een zacht penseel werden opgebracht. Het opvallendste type vaatwerk dat tijdens deze periode werd vervaardigd, was de grafurn met brede schouder en smalle voet.

Verwijst naar de aardewerkstijl die werd vervaardigd op het Griekse vasteland vanaf de midden-Helladische tijd. Deze kenmerkt zich door een licht gekleurd oppervlak, en vormen waaronder een bokaal op een lage voet.

Te gebruiken voor de kruising op een zelfde niveau van twee doorgaande wegen, zoals van snelwegen, spoorweglijnen, of voetpaden

Wordt gebruikt voor spitsbogen waarbij de afstand van de aanzet naar het gepunte centrum gelijk is aan de afstand tussen de voetlijnen.

Figuratieve kandelabers of kandelaars, uit het midden tot het eind van de 19e eeuw, die van gegoten koper met een goudlaagje zijn gemaakt. Ze hebben een marmeren voetstuk met geslepen prisma's rond de kaarshouder en worden vaak gebruikt in setjes bestaande uit een kandelaber met twee kandelaren. De benaming werd oorspronkelijk gebruikt voor zowel de gehele set als de individuele onderdelen. De naam duidt ook een decoratieve muurkandelaar aan, met één of meerdere armen, die aan een muur of aan de zijkanten van een spiegel zijn bevestigd.

Vakterm voor vaatwerk, over het algemeen van glas of kristal, met meestal een ronde kelk op een steel met voet. Vooral gebruikt voor glazen vaatwerk voor het serveren van dranken en desserts.

Voetenbankjes met een opgevuld bovenstuk dat verstelbaar is en als ondersteuning voor een jichtige voet kan dienen zodat deze zo comfortabel mogelijk ligt. Ze werden voornamelijk gemaakt in Engeland in de 18e eeuw.

Verwijst in de archeologie en kunstgeschiedenis naar vluchtige krabbels of pictogrammen op muren, stenen of andere oppervlakken. In de context van oude Griekse vaasschilderingen verwijst de term naar merktekens, doorgaans handelsmerken, die in de keramiek zijn gekerfd, meestal aan de onderkant van de voet van de vaas. Tegenwoordig is de term van toepassing op humoristische, satirische, obscene of bendegerelateerde geschriften of tekeningen die anoniem op openbare plaatsen worden aangebracht.

Rijkbewerkte zoutvaten op voet, zoals gebruikt op de hoge tafel bij ceremoniële banketten. Geen Nederlands equivalent. Zie 'zoutvaten'.

Schalen die vooral bedoeld zijn voor het opdienen van groenten. Meestal ondiep en soms met een of meer verdeelvakken. Vaak met met twee handvatten een deksel en staand op een voet.

Wilde soort lama die voorkomt in Zuid-Amerika. Het zijn herkauwende viervoeters met een slank lichaam, lange poten en een lange nek, een korte staart, een kleine kop en lange puntige oren. Ze eten gras en andere planten.

Middeleeuwse stokwapens die bestaan uit een halvemaanvormige blad geplaatst op een lange stok waarbij de onderste punt of soms beide punten aan de staf vastzitten en met een scherpe uistekende punt bovenop de stok; gebruikt door voetsoldaten.

Verwijst naar de stijl van het steengoed dat vanaf het begin van de 17de eeuw werd gefabriceerd in de provincie Nagato, de tegenwoordige prefectuur Yamaguchi. Tot 1668 werden de producten Matsumoto- of Fukawa-aardewerk genoemd. De stijl kenmerkt zich door compact gevormde kommen, meestal voor thee. De kommen zijn gevlamd van voet tot lip, hebben een soms ingekeepte voetrand en zijn voorzien van semi-transparant veldspaathoudend glazuur.

Delen van het lichaam van een mens of een dier, gewoonlijk met vingers, die zich bevinden onder het polsgewricht van de armen en zich kenmerken doordat ze normaliter gebruikt worden voor andere doeleinden dan steun en voortbeweging. Gebruik 'voeten (dierlijke lichaamsdelen)', 'klauwen (dierlijke lichaamsdelen)', 'hoeven (dierlijke lichaamsdelen)' of een andere passende term voor de uiteinden van poten of benen.

Weefgetouwen of -apparaten die geheel of gedeeltelijk worden aangedreven met hand- of voetkracht.

Het weven op een weefgetouw of ander apparaat, geheel of gedeeltelijk bediend door handen of voeten.

In dekoratie, opengewerkte dakspanten, korte palen die tegen de muur worden geplaatst, aan de voet rustend op een stenen karbeel of kapiteel. Zij ondersteunen, meestal met behulp van een gebogen stut, de muurzijde van de dakbint of van de steekbalk van het gebinte.

Pyjama's, meestal uit één stuk en met voetjes, vooral gedragen door kinderen.

'Double pieces' bestaande uit naar buiten welvende flenzen van plaatmetaal, ofwel vastgenageld aan de schouderstukken ofwel aan een stuk gesmeed met de 'gardbraces'; ontworpen om extra bescherming te bieden voor de nek. Werden vanaf halverwege de 15e tot halverwege de 16e eeuw gebruikt door ruiters en waren vaak zo gemaakt dat ze afgenomen konden worden voor gevechten te voet of voor op het veld.

Wordt gebruikt voor bedden met een hangende hemel in de vorm van een kegel of koepel met gordijnen die het voeteneind raken en omringen. Gebruik 'baldakijnbedden' voor bedden waarbij een soort dak door posten wordt ondersteund.

Bij twee- en viervoetige dieren en bij mensen: de uitstekende delen aan weerszijden van het lichaam die worden gevormd door de laterale uitbreidingen van het bekken en het bovenste deel van het dijbeen.

Verwijst naar de periode die wordt geassocieerd met de Hoa Lai in het noordelijke uiteinde van de vlakte van Phan Rang van het midden van de 8ste tot het midden van de 9de eeuw. Prominente voorbeelden van de architectuur uit deze periode omvatten de tempels van Hoa Lai, die worden gekenmerkt door een kalan, versierde pilasters, talrijke bogen, prominente uitsteeksels, een stenen omheining, voetstukken die zijn gedecoreerd met oplegwerk en waarop de gebouwen in miniatuur worden weergegeven, Indonesisch-Javaanse elementen, en een tempelconstructie bij Mi Son, die wordt gekarakteriseerd door achthoekige stenen colonnetten, gedecoreerd met centrale ringen en verticale banden, pilasters met afwisselend effen en gedecoreerde banden, gebeeldhouwd gebladerte, en bogen die zijn versierd met niet-kronkelige lijnen. In de beeldhouwkunst is deze periode beperkt en minder vernieuwend, met zogenoemde dv'rap'las-beelden die worden gekenmerkt door schijfvormige oorhangers en lang haar, gebeeldhouwd in de stenen posten van deuren en valse deuren, en Javaans geïnspireerde afbeeldingen van Boeddha, bodhisattva's en goden.

De voeten van een viervoetig dier, met een verhoornd schild dat de tenen of het onderste deel van de voet bedekt, kenmerkend voor hoefdieren zoals paarden, koeien, varkens en geiten.

Bedden die bestaan uit een metalen frame, springveren, matrassen en een plank aan het hoofdeinde, maar niet aan het voeteneinde. Dit type werd omstreeks 1945 in Amerika gemaakt.

Te gebruiken voor kleine standaarden, vaak versierd, waarin een horloge rechtop kan staan zodat het uurwerk te zien is, of om het horloge vast te zetten tijdens montage, reparatie of testen. Ook te gebruiken voor kleine standaarden met een voet en een ronde glazen of plastic top, sinds de 20ste eeuw in gebruik om zakhorloges tentoon te stellen.

Traditionele Mexicaanse sandalen waarvan het bovenwerk van gevlochten leren banden is gemaakt en die vaak aan de voet wordt gehouden door middel van losse hielbanden.

Ronde of achthoekige tafels uit het eind van de 18e en het begin van de 19e eeuw, met een voetstuk en een diep tafelblad met talloze laden in het fries. De laden zijn vaak gemerkt met de dagen van de week of met data, omdat ze door pachtheren werden gebruikt om de verzamelde huur in op te bergen.

Te gebruiken voor gehoornde figuren die het vermogen van een man symboliseren om in de wereld te slagen met behulp van de kracht van zijn sterke rechterarm; kunnen de vorm hebben van alleen hoorns op een voetstuk, een gehoornd hoofd of een aanzienlijk gedetailleerde volledige mannenfiguur; gewoonlijk in verband gebracht met de Igbo en Igala in Nigeria.

Verwijst naar de periode van de expansieve heerschappij van koning Indravarman I (877-890 n. Chr.) tijdens de periode waarin het Angkor-rijk werd gesticht. De stijl van deze periode wordt gekenmerkt door grootse bouwcampagnes, stadsplanning waarbij gebruik wordt gemaakt van uitgebreide irrigatiesystemen, en monumenten en graftombes ter ere van de nalatenschap van begunstigers. Architectuur in deze periode wordt gekenmerkt door de eerste Cambodjaanse tempels die voornamelijk in steen werden gebouwd in plaats van in baksteen met stucwerkversieringen. Tijdens deze periode werd ook het tempel-bergprototype ontwikkeld, een voorloper van toekomstige grotere, koninklijke tempels in Angkor. Beeldhouwkundige ontwikkelingen in deze periode betreffen vrijstaande beeldhouwwerken van meerarmige hindoegoden die worden ondersteund door hoefijzervormige voetstukken, gekenmerkt door een subtiel, gestileerd realisme dat zichtbaar is in de beeldgesneden anatomische details zoals traanbuizen, gedetailleerde haarwrongen, gedeelten van de torso en gedrapeerde kleding.

Groepen, bewapend, opgeleid en toegerust om te voet te strijden.

Binnenzolen van sommig schoeisel, waarop de voeten rusten; meestal geheel of gedeeltelijk bedekt door de binnenvoering.

De hiërarchie Interieurinrichting bevat descriptoren voor hoofdzakelijk verplaatsbare artikelen die comfort, gemak of bescherming bieden in woningen, zakelijke omgevingen of andere openbare ruimten of privéruimten. Interieurinrichting kan functioneel of ornamenteel van karakter zijn en binnenshuis of buitenshuis worden gebruikt. Ook handelsnamen en eigennamen van bepaalde typen interieurinrichting die (vrijwel) volledig zijn ingeburgerd in het algemene taalgebruik zijn in deze hiërarchie opgenomen. Relatie met andere hiërarchieën: objecten die primair fungeren als opslageenheid of andere vorm van houder (bijvoorbeeld 'kaarsenbakken' of 'footlockers') zijn opgenomen in de hiërarchie Houders. Permanente installaties die in gebouwen zijn geïntegreerd (bijvoorbeeld 'altaren' of 'koorschermen') zijn te vinden in de hiërarchie Componenten. Uurwerken en meteorologische instrumenten (bijvoorbeeld 'staande horloges' of 'barometers') zijn ondergebracht in de hiërarchie Meetinstrumenten. Descriptoren voor de diverse vormen van meubelstukken zijn opgenomen in de hiërarchie Kenmerken en Eigenschappen (bijvoorbeeld 'gerond'). Descriptoren voor samenstellende delen van interieurinrichting (bijvoorbeeld 'voetsteunen') zijn ondergebracht in de hiërarchie Componenten. Eveneens in deze hiërarchie vindt u descriptoren voor architecturale elementen die vaak deel uitmaken van een interieurinrichting (bijvoorbeeld 'bogen' of 'frontons'). Abstracte of gestileerde motieven en gestandaardiseerde patronen (bijvoorbeeld 'eierlijsten' of 'driepassen'), beeldbeschrijvende begrippen die telkens terugkeren in de kunstnijverheid, zijn opgenomen in de hiërarchie Ontwerpelementen.

Benaming die van toepassing is op verschillende soorten stoelen uit het midden van de 19e eeuw die speciaal zijn ontworpen voor zieken en invaliden. Ze hebben vaak een palmechanisme voor het omhoog- of omlaagbrengen van de armleuningen, de rugleuning of het voetensteuntje, of grote wielen voor een gemakkelijke voortbeweging. Gebruik 'touring chairs' voor stoelen uit het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw die voornamelijk voor gebruik door toeristen op promenades waren bedoeld.

Verwijst naar de stijl die wordt toegeschreven aan de tweede van de drie Griekse architectuurordes en die later samen met de Dorische, Corinthische, Toscaanse en Composite stijl de vijf traditionele klassieke architectuurordes vormde die door de Romeinen, in de Renaissance en ook daarna nog werden gebruikt. De stijl kwam tot ontwikkeling op de oostelijke Egeïsche eilanden van Griekenland en op de kust van Klein-Azië, waarschijnlijk onder invloed van de joodse en Fenicische architectuur waarin gebruik werd gemaakt van zogenaamde lily capitals. Stenen versies uit de 6de eeuw v. Chr. werden gevonden in Griekenland, maar mogelijk waren er eerder al houten voorbeelden. Het kenmerkt zich in de oude Griekse architectuur door een vorm die fijner is dan Dorisch, een kapiteel dat is opgebouwd uit twee zijkrullen, een pilaar die dikwijls een Attische voet heeft en een schacht met dikwijls 24 halfronde groeven met stroken ertussen. Het entablement is afwisselender dan bij Dorisch het geval is, zoals een architraaf met overlappende lijnen, decoratieve mallen aan de bovenzijde en een doorlopende, gebeeldhouwde fries en/of rij kalfstanden onder de deklijst. In de Romeinse en de latere architectuur werd de stijl vaak aangepast, en is voornamelijk herkenbaar aan de krullen van de kapiteel. De stijl onderscheidt zich van de Ionische orde omdat een architectonische orde strikt verwijst naar een specifieke assemblagemethode die is gebaseerd op uniforme, vastgelegde regels en verhoudingen, bepaald door de rol die elk onderdeel moet vervullen.

Franse 17e- en 18e-eeuwse kabinetten met voetstuk waarin juwelen worden opgeborgen. Ze zijn vaak met veel inlegwerk versierd.

Lampen die kaarsen als lichtbron gebruiken waarbij de kaars binnenin een houder zit. Gebruik 'kaarsenhouders' voor voorwerpen die een kaars(en) vanuit het voetstuk ondersteunen.

Kleine orgels in een op een meubelstuk lijkend houten kastje, meestal met één manuaal en zonder pedalen, waarbij de bespeler met de voet lucht in de pijpen pompt. Van de 17e tot de 19e eeuw waren ze in Europa en Noord-Amerika populair voor huiselijk gebruik.

Hoge vaten met een wijde mond en meestal een schenktuit, met een diepe kom op een voet en één verticaal handvat. De beker is meestal cilindrisch, balustervormig of helmvormig.

Een reeks ijzeren of koperen staven, meestal zes, die rechtop in een cirkel staan op een houten voetstuk en aan de bovenkant zijn verbonden door een platte, ijzeren ring. Een lagere ring met een oortje en een kaarshouder verschuift verticaal over de staven om de hoogte in te stellen.

Kaarsenstandaards met een enkele kaarshouder die op een voetstuk rust met een verbrede basis of voet voor de balans. Het voetstuk is vaak zuilvormig. Gebruik 'blakers' voor kaarsenstandaards met een enkele kaarshouder die op een platte schotel of blad staat.

Cycladische vaten met een bolvormige buik, een lange hals, een voetstuk en vier doorboorde oren aan de buik. De doorboorde oren dienden voor koorden waarmee een deksel op het vat werd vastgezet. Kandilai danken hun naam aan hun gelijkenis met modern-Griekse kerklampen; ze zijn waarschijnlijk gebruikt voor vloeistoffen als olie of wijn. De kandilavorm kwam zeer veel voor en werd gemaakt van marmer of klei en in uiteenlopende formaten. De geleidelijke verdwijning van een voet of basis kan een stap zijn in de overgang van de kandila naar de bolle pyxis, een vorm die later populair werd.

Lage drinkglazen met een korte, dikke, zware stam met zware voet, en een kelk van uiteenlopende vorm. Ze werden gebruikt in privéclubs, genootschappen en bij ceremoniële gelegenheden. Genoemd naar de gewoonte om gezamenlijk met de voet van het glas op de tafel te roffelen wat klonk als geweervuur.

Het meest voorkomende type kantharoi, met twee grote lusvormige handvatten die uitsteken boven de diepe kom, alsmede een voet op een lange steel. Het onderste gedeelte van de kom steekt enigszins uit ten opzichte van het bovenste gedeelte.

Een type kantharoi met handvatten die kleiner zijn dan die van type A en slechts tot de rand van de kom reiken, alsmede een torusvoet (in de vorm van een band) op een heel korte steel of zonder steel.

Een type kantharoi met handvatten als in type A, een doorlopend gebogen kom en een torusvoet met een heel korte steel.

Een type kantharoi met handvatten en een kom als in type C en een kleine torusvoet met een heel korte steel.

Oud-Griekse drinkvaten met een diepe kom met basis, geplaatst op een lange gesteelde voet, met twee verticale handvatten aan weerszijden die van de onderkant tot de bovenkant lopen. De kantharos wordt geassocieerd met de wijngod Dionysos, die vaak wordt afgebeeld op vazen met in zijn hand een type A-kantharos of een rhyton.

Term die wordt gebruikt in de late 18e en vroege 19e eeuw voor relatief kleine en smalle boekenkasten, over het algemeen ongeveer 1 meter (3 voet breed) en 1 meter (3 voet) hoog.

Drinkglazen van uiteenlopende vorm, met grote cuppa, op voet met stam.

Verwijst naar een fase in de Chiotische aardewerkstijl die zich kenmerkt door zijn meest voorkomende vorm, een kegelvormige kop die soms is voorzien van een kegelvormige voet waardoor het geheel gelijkenis vertoont met een kelk.

Stoelen voor kinderen met lange poten, een etensblad en een voetensteun.

Voeten die zo zijn uitgesneden dat ze op een de poot van een dier lijken. Worden gebruikt aan stoelen, sofa's, en kasten, vooral in de 19e eeuw.

Bedekking van de romp, ledematen, handen, voeten en hoofd voor de warmte, mode, of om bedekken naaktheid. Het sluit over het algemeen andere voorwerpen die onder 'kostuum'vallen zoals sieraden, kronen en andere accessoires die puur decoratief of symbolisch zijn en geen praktische functie hebben, uit.

Harnassen bestaande uit een strijdharnas met dubbele stukken. Gebruik ' halve harnassen' of 'driekwart harnassen' voor harnassen voor oorlogvoering, ook voor toernooigevecht te voet.

Orde van zes soorten in één familie. De enige nog levende soorten uit deze orde zijn primitieve plantenetende zoogdieren met hoeven uit de familie Procaviida. Het zijn kleine gedrongen viervoeters, ongeveer zo groot als een tam konijn, die op cavia's lijken. Ze hebben snijtanden die op slagtanden lijken en zijn inheems in Afrika en het Midden-Oosten.

Roodfigurige kraters in de vorm van een omgekeerde klok met handvatten die hoog op de romp zijn geplaatst. De rand steekt uit en de voet is trapsgewijs opgebouwd.

Schoeisel dat gedeeltelijk of geheel van hout is gemaakt met een dikke zool die meestal van hout is maar soms ook van leer of kurk, ter bescherming van de voet, van kousen of sokken of van ander schoeisel. Gebruik `steltschoenen' vooroverschoenen die bestaan uit een zool die is geplaatst op ijzeren banden.

Kousen die de voet bedekken en tot aan de knie reiken of erboven; kunnen dik of dun zijn.

Drinkbeker met knotsvormig lichaam op voet uit Duitsland afkomstig. Werd gemaakt in de 15e en 16e eeuw.

Hoge potten met deksel en tuit voor het bereiden en serveren van koffie, met een handvat en soms op voetjes.

Bekers op voet, met een rijk versierde hoge stam, meestal van zilver of goud, met een cuppa van een kokosnoot gemonteerd in (verguld) zilver. Een type dat dateert uit de 15e eeuw.

Wordt in de bouwkunde gebruikt om te verwijzen naar cilindrische of enigszins taps toelopende, rechtopstaande metselwerken, die meestal een dragende functie hebben of lijken te hebben. Ze bestaan uit drie onderdelen: voetstuk, kapiteel en schacht. De term kan ook verwijzen naar alle rechtopstaande delen in een stalen of betonnen raamwerk. Ook komen zuilen soms ook voor als vrijstaand monument, bijvoorbeeld de Zuil van Trajanus in Rome of de Zuil van Nelson in Londen. Zuilen kunnen voorts als decoratief element in meubilair worden toegepast. Zie 'pijlers (dragende elementen)' voor vierkante of rechthoekige delen, in metselwerk of klassiek bewerkt, en voor de massieve rechtopstaande delen uit de middeleeuwse architectuur. Zie 'palen' voor vierkante, rechtopstaande stutten van hout.

Verwijst naar een hybride vaatwerktype; net als bij een skyphos is de kom diep maar net als bij een kylix zijn de handvatten opwaarts gebogen en loopt de kom scherp taps toe naar de voet.

Zwartfigurige bekers, genoemd naar het belangrijkste onderwerp van de versiering die erop is aangebracht, te weten dansers (komasten). Komastbekers hebben een smalle, uitspringende lip, een diepe kom en een korte, uitlopende of kegelvormige voet. De komastbeker was een van de overheersende vormen in de zwartfigurige stijl tot circa 540 v. Chr.

Schalen, geplaatst op een hoge stam met voet, soms ook voorzien van een deksel, die gebruikt worden voor het serveren van gewassen fruit of compote. Gebruik 'fruitschalen' voor schalen voor het serveren van nog niet gewassen fruit.

Metalen potten of ketels met drie voetjes en een lange rechte steel.

In een gebint, horizontale steunbalken boven de bintbalk of boven een lijn die de voeten van de daksparren verbindt, meestal tussen de dwarsbalken op het midden van hun spanwijdte.

Drinkgerei, vaak met één handvat, maar soms met twee of geen handvatten, gewoonlijk op een lage voetring; naar boven toe minder wijd uitlopend dan 'kommen'.

Schilderstijl en -techniek met koraalrode verf die in de 6de en 5de eeuw v. Chr. voor sommige Attische vazen werd gebruikt. Diverse bekende vaasschilders, zoals Onesimos en Psiax, hebben met de techniek geëxperimenteerd. Koraalrode verf werd gemaakt door gele oker toe te voegen aan de zwarte glanslaag, waardoor de glanslaag poreus werd en door heroxidatie bij het bakken een diep oranjerode kleur kreeg. De koraalrode techniek werd meestal aangetroffen op bekers zonder voet en in phialae van na de Perzische Oorlogen. Het rode lichaam van de vaas steekt fraai af tegen het zwart van de lip en handvatten. Het is denkbaar dat ze in Athene zijn vervaardigd, onder invloed van Perzisch metaalwerk, en dat de kleur bedoeld was om de suggestie van goud te wekken. De koraalrode glanslaag hechtte zich echter slecht aan het oppervlak van de vaas, waardoor de techniek nooit algemeen verspreid raakte en uiteindelijk in onbruik raakte.

Gevlochten stoelen met armleuningen die een voorwaardse voortzetting van de achterkant zijn en meestal een rietvormige voet hebben in plaats van poten.

Verwijst naar de derde van de drie Griekse bouwordes en van de latere vijf traditionele klassieke bouwstijlen die samen met de Dorische, Ionische, Toscaanse en composiete bouwstijl werd gebruikt vanaf de Romeinen tot na de Renaissance. De stijl lijkt beïnvloed door de Egyptische architectuur maar is waarschijnlijk ontstaan in Griekenland in de binnenhuisarchitectuur en vanaf de 3de eeuw v. Chr. toegepast in de buitenarchitectuur. In de Griekse architectuur kenmerkt deze bouwstijl zich door een lichtere, meer sierlijke vorm dan de Dorische of Ionische stijl, een klokvormig kapiteel met acanthusversiering ter ondersteuning van elegante voluten, en een meestal gecanneleerde zuil op een voetstuk. Deze stijl is de meest voorkomende Griekse stijl in de Romeinse bouwkunst en is daarin en in latere stijlen vaak gewijzigd. De term is te onderscheiden van de term 'Corinthische orde', aangezien een bouworde slechts kan verwijzen naar het specifieke samenstel van onderdelen dat moet voldoen aan eenduidige, vastgelegde regels en verhoudingen, afhankelijk van de functie van elk onderdeel in het geheel.

Verwijst naar een type skyphoi bestaande uit een dunwandige beker met delicate handvatten en een ringvoet. De vorm komt oorspronkelijk uit Korinthe.

Beenbedeksels die soms verwoven zijn met het slipje,die tot aan de enkel reiken en meestal de voet bedekken; zijn over het algemeen gebreid of gewoven, doorzichtig of ondoorzichtig en van dikke of dunne stof. Wordt onderscheiden van `schoeisel' dat primair als bedekking voor de voeten wordt gedragen.

Urn- of peervormige kannen, niet met een tuit maar met één of meerdere kranen; ze staan op pootjes of op een opengewerkte voetrand. Meestal gebruikt voor koffie. Gebruik "theevazen' voor soortgelijke kannen voor thee. Gebruik 'heetwaterkraantjeskannen' voor ketels voor heet water.

Brancheorganisaties die kleine leningen verstrekken aan hun leden tegen een lage rentevoet.

Wordt gebruikt voor korte horizontale balken die een hoek van een gebouw ter hoogte van het dak in tweeën delen, naar een steekschoor reiken en dienen om de voet van een keperbalk te ondersteunen.

Eenvoudige metalen drinkbekers zonder voet.

Wordt gebruikt voor het bovenste uitstekende deel van een voetstuk dat traditioneel in drieën is verdeeld.

Verwijst naar dozen of kisten als voetstuk voor de Koran; het kan ook verwijzen naar tronen of preekstoelen in een moskee en naar grote katheders waarop lezers van de Koran zitten.

Antiek drinkgerei in de vorm van een wijde, ondiepe kom op een hoge voet of voetstuk met twee omhoogkrullende handvaten.

Een type kylix dat zich kenmerkt door één doorlopende kromming van lip tot voet en een brede, betrekkelijk ondiepe kom. Dit type was de meest voorkomende roodfigurige beker en verdrong rond 500 v. Chr. de ogenschalen.

Een type kylix dat in zijn algemene proporties lijkt op type B maar met een discontinue contour. De lip steekt vaak uit ten opzichte van de kom en er zit een lijst (verhoogde ring van klei) tussen de steel en de voet.

Verwijst naar de periode in Meso-Amerika van circa 1200 tot 1521 die is verbonden met de opkomst van het Azteekse keizerrijk. Met betrekking tot aardewerk en keramiek wordt deze periode gekenmerkt door polychrome potten uit de regio's Cholula en Mixtec en potten met de afbeelding van dieren die zijn versierd met emblemen in plaats van narratieve voorstellingen. Beeldhouwkundige stijlen uit deze periode tonen bijna levensgrote, staande figuren met vaag gemodelleerde gelaatstrekken en gebeeldhouwde oppervlaktepatronen die kostuums, lichaamsverf of tatoeages aanduiden. Artistieke vernieuwingen in edelsteenbewerking worden in deze periode uitgebreid en hebben onder andere betrekking op jade, parels, potten van tecali, bergkristallen bekers met een voet, oorspoelen van kristal en lavaglas, en ornamenten van turquoise git, koraal en amber die worden gebruikt in rituele ceremonies. Veelvuldig gebruik van hardstenen beeldsnijwerk, onder andere voor het vervaardigen van ceremoniële potten versierd met een laag reliëf en met beeldhouwwerken van mensen, goden, dieren en plantenvormen die zijn gemaakt van jadeïet en andere groenstenen, dioriet, chalcedon en bergkristal. De Azteken verbreidden tijdens deze periode ook het gebruik van turquoise mozaïeken en veren hoofdtooien.

Een van de twee vormen van lebetes gamikoi. Type 2 heeft een echinus- of schijfvoet in plaats van een standaard. Deze vorm komt alleen roodfigurig voor.

Oud-Romeinse rustbanken die in verschillende vormen voorkomen maar meestal gedraaide poten en vaak zowel een plank aan het hoofd- als aan het voeteneinde hebben.

Voetvormig gereedschap waarover schoenen of laarzen worden gevormd bij het maken en repareren door schoenmakers. Leesten worden in meerdere materialen gemaakt, zoals hardhout, gietijzer en harde kunststoffen.

Nauwsluitende bovenkleding met twee pijpen ter bedekking van het onderlijf van elastisch, gebreid materiaal. Soms met een band die bij de wreef onder de voet of schoen doorgaat; in die vorm vaak gedragen tijdens het skiën.

Kleine bekers van glas, zilver of ander materiaal en passend bij het theeservies; gebruikt om theelepels in te plaatsen op de theetafel. Gebruik 'lepelrekken' voor houders op een voet met een kolom in het midden, waaraan lepels kunnen worden gehangen.

Houders op een voet, met in het midden een kolom, waaraan lepels kunnen worden opgehangen. Gebruik 'lepelvaasjes' voor kleine vazen met een geschulpte rand waarin lepels worden bewaard.

Grote onderklasse van reptielen die worden gekenmerkt door overlappende schubben, de afwezigheid van tweevoetige specialisaties, twee volledig slaapvensters, een volledig gehemelte, het leggen van eieren en de afwezigheid van een penis bij de mannetjes. Tot deze onderklasse behoren brughagedissen, hagedissen, slangen en amfibieën.

Luie stoelen die een verstelbare rugleuning en voetensteuntje hebben om de gebruiker comfort te bieden.

Ingebouwde pijlers die slechts gering uitsteken, zonder kapiteel of voet.

Verwijst naar een vereenvoudigd type bed dat dateert uit de eerste helft van de 17de eeuw, waarbij de zware gesneden frames van oude bedden werden vervangen. Het frame van een lit à housse had een eenvoudige kubusachtige vorm die slechts werd onderbroken door prions met veren op de hoeken van het baldakijn, en was volledig overtrokken met textiel. Dit type bed had een hoge val en vier gordijnen: twee brede gordijnen liepen vanaf het midden van het voeteneinde via de buitenkant van de stijlen aan het voeteneinde naar het midden van beide zijkanten; de smalle gordijnen liepen vanaf het hoofdeinde van het bed naar midden van de zijkanten. Rond het eind van de eeuw werden lits à housse verfijnder afgewerkt en hoger, terwijl het frame volledig met textiel overtrokken bleef. Lits à housse worden zo genoemd omdat ze op vanwege de beschermende overtrekken doen denken aan voorname staatsbedden.

Zwartfigurige kylikes die worden gekenmerkt door miniatuurdecoratie. Gewoonlijk daterend uit de 7de en het begin van de 6de eeuw v. Chr. Ook kenmerkend is een enigszins naar buiten stekende rand, een vrij diepe kom, en een zeer lange steel en voet. De kleinmeisterschaal was tot circa 540 v. Chr. een van de meest voorkomende zwartfigurige vormen.

Wordt gebruikt voor meestal smalle bruggetjes die mensen en dieren te voet kunnen oversteken.

Harnassen gedragen door te voet strijdende deelnemers aan toernooien.

Vaten die vermoedelijk zijn gebruikt voor het vervoeren van water ten behoeve van het baden of wassen, aangezien de naam zou zijn afgeleid van het Griekse woord voor bad. Louterion lijkt ook de oude benaming te zijn van een lavet of een waskom op een voet. Tegenwoordig wordt de naam algemeen, zij het mogelijk niet correct, toegepast op nog twee vormen. De eerste is een grote, brede kom met een tuit en twee verticale handvatten. Het betreft hier in hoofdzaak een vroege en vrij zeldzame zwartfigurige vorm. De tweede vorm is bekend in zowel zwart- als roodfigurige uitvoering, maar ook deze vorm is zeldzaam. De vorm lijkt op die van een lebes gamikos, maar heeft een ander type rand met tuit en hoge, verticale vlakke handvatten met lusvormige toevoegsels. Deze laatste vorm houdt mogelijk verband met funeraire riten; mogelijk bevatte de kom water dat als offer aan de dode was bedoeld, of voor de ceremoniële wassing van het lijk.

Brugachtige bouwconstructies voor voetgangers, gebouwd om één gebouw te verbinden met een ander aan de andere kant van een steeg of straat; gebruik 'overdekte voetgangersbruggen' voor een netwerk van onderling verbonden wandelgangen waar luchtbruggen ook een deel van zijn.

Verwijst in hoofdzaak naar de periode van de belangrijke Late Ly-dynastie (1010-1225 n. Chr.), die in de delta van de Rode Rivier tot ontwikkeling kwam, maar kan ook verwijzen naar de stijl en periode van de minder ontwikkelde Vroege Ly-dynastie (544-603 n. Chr.). De stijl van de Late Ly-dynastie ontstond in een sfeer van dynastieke stabiliteit en heeft de stijl van de moderne Vietnamese staat mede beïnvloed, zo wordt algemeen gedacht. In de architectuur wordt de periode gekenmerkt door boeddhistische tempels met inheemse innovaties zoals het gebruik van steen, bovengeplaatste spanten, balken en halfzuilen, en het gebruik van overhangende dakranden met symbolen in terracotta. Een voorbeeld bij uitstek van de architectuur uit deze periode is de Lotustempel (1049 n. Chr.) in Hanoi, met decoratieve motieven in terracotta langs de dakranden, een duidelijk lotusvormige constructie en een complex spantensysteem met elkaar kruisende balken en zuilen. In de beeldhouwkunst wordt de periode gekenmerkt door Boeddhafiguren gezeten op verhogingen die gedecoreerd zijn met draken- en bloemmotieven, reliëfpanelen uitgevoerd in een Cham-stijl of Chinese stijl, stoepa's met gebeeldhouwde motieven van eiken- en druivenbladeren, en beelden van leeuwen, olifanten, buffels en paarden die afzonderlijk op een lotusvoetstuk zijn geplaatst en zijn beeldgesneden uit één blok steen.

Oud Grieks vaatwerk op een hoge voet of steel, met een bolvormige romp en een schijfvormige richel rond de rand.

Verwijst naar de periode van de heerschappij van Mahendravaman I van de Pallava-dynastie (late 7de tot late 8ste eeuw) die wordt gekenmerkt door een iconografisch ontwerp dat de wettiging van koninklijke macht door religie laat zien. Monumentale beeldhouwkunst uit deze periode wordt gekenmerkt door familietableaus die zijn samengesteld als allegorische verwijzingen naar goden. Deze periode wordt ook gekenmerkt door beeldhouwkunst in grotten waarin portiers of bewakers figureren die in reliëf zijn uitgesneden bij ingangen, cilindrische fallussymbolen in vierkante of octagonale voetstukken die godheid aanduidden en reliëfpanelen van hindoegoden. In deze periode werd in de beeldhouwkunst vooruitgang geboekt op het gebied van (verkort) perspectief: men nam meer vrijheid met betrekking tot de uitlijning met grondvlakken, met realistischere proporties als gevolg. De periode wordt ook gekenmerkt door de gangbaarheid van grotopschriften zoals muurinscripties en rotssnijwerken met heilige en literaire teksten in het Sanskriet. Hindoeïstische teksten maken deel uit van de rotsarchitectuur uit deze periode.

Klassieke diermotieven van Indiase oorsprong die algemeen ingang vonden in de Aziatische kunst, met afbeeldingen van een fabeldier samengesteld uit delen van een krokodil en een olifant, waarbij lofwerk een gekrulde staart moet voorstellen. Dit motief fungeert vaak in de architectuur, doorgaans in combinatie met lateien bij vrijstaande poorten gedragen door bewerkte zuilen op een gegoten voet.

Term voor rechte of taps toelopende vierkante poten, soms met een zuilvoet. Wordt gebruikt aan Amerikaans meubilair uit het midden van de 18e eeuw, vaak met een afgeschuinde binnenrand.

Klassieke Griekse koppen lijkend op mastoi, maar met een smalle, vlakke voet, een uitstaande rand, en een, twee of geen handvatten.

Drinkgerei in de vorm van een wijde ondiepe kom met een platte voet; oorspronkelijk van hout (vooral esdoorn) en vaak met zilveren of vergulde bovenrand. Heeft vaak een centrale gegraveerde, geëmailleerde decoratie aan de binnenkant. Geen Nederlands equivalent.

Een soort Engels drinkglas voor het drinken van mede. Over de vorm van het glas bestaat onenigheid, maar het type dat van oudsher, maar waarschijnlijk onterecht wordt geassocieerd met het drinken van mede, heeft een ondiepe, bolle kelk met een licht omgebogen rand en staat op een voet met steel.

Type sierknop met platte scherpe randen die voorkomen langs de steel of die het bekken of de voet bevestigen aan de steel van glaswerk met voet. Voor andere omsluitende ringen op glaswerk met voet of op andere vaten wordt kragen gebruikt.

Kansels in moskeeën met een klein platform voor de spreker, een balustrade, een baldakijn, een smalle trap en meestal met een poort aan de voet van de trap.

Drinkbekers voor wijn tijdens de eucharistieviering, meestal op voet met stam en in de regel vervaardigd van edelmetaal, meestal gebruikt in combinatie met een pateen. Gebruik 'Avondmaalskelken' voor soortgelijke kerkelijke drinkkelken voor gebruik in de protestantse kerk.

Schoeisel zonder hak dat geheel is gemaakt van zacht leer, zoals hertenleer, en waarvan de zool naar boven doorloopt zodat deze geheel of gedeeltelijk de bovenkant vormt van de voetbedekking; met een achternaad. Werden oorspronkelijk gedragen door de inheemse bevolking van Noord-Amerika. Ook schoenen van soortgelijk model met een harde zool en hak eraan vast, gemaakt van zacht of hard leer of leerachtig materiaal.

Houders waarin de geconsacreerde hostie wordt uitgestald op een altaar of tijdens een processie. In de regel (deels) van edelmetaal en op voet met stam. Te onderscheiden van 'pyxides'; dit zijn houders zonder stam gebruikt voor de grote hostie op het altaar of om de geconsacreerde hosties naar de zieken buiten de kerk te dragen.

Benaming die wordt gebruikt voor kisten met een voetstuk dat twee of meer laden bevat.

Te gebruiken voor machines waarmee materialen zoals textiel of leer genaaid kunnen worden, gewoonlijk met een naald en schietspoel voor de draad en aangedreven met een voetpedaal, waterkracht of elektriciteit.

Verwijst naar de periode van de 14de tot de 17de eeuw, genoemd naar de provincie Nakhon si Thammarat aan de oostkust van Thailand. In de architectuur wordt deze periode gekenmerkt door tempels met belvormige en lotusvormige stupa's van lateriet of baksteen die op vierkante voetstukken zijn geplaatst, vrijstaande beeldhouwwerken van olifanten, wihan, mondop, dubbele trappen en versierde frontons met naar binnen gekeerde makara's. In de beeldhouwkunst wordt de periode gekenmerkt door bronzen beelden van Boeddha, terracotta of tinnen votieftabletten waarop rijen identieke Boeddha-afbeeldingen waren weergegeven, en houten beelden.

Gebeeldhouwde beeltenissen van koningen van het Afrikaanse koninkrijk Kuba, meestal in kleermakerszit weergegeven, met koninklijke regalia en een mes in de hand; aan de voorzijde van het voetstuk bevindt zich een klein gebeeldhouwd voorwerp dat fungeert als het unieke symbool van de afgebeelde koning.

Een aantal rijen kleine schijnwerpers met spiegelreflectors. Ze worden in het theater gebruikt voor grensverlichting, voetlichten en algemene toneelverlichting.

Te gebruiken om een manier van bouwen te beschrijven, met name in suburbane nieuwbouwgebieden in de Verenigde Staten, die zich kenmerkt door gebruik van land, toepassing van open ruimten open ruimtes en gebouwen die zijn ingericht op voetgangers, die veel openbare groene ruimte bevat en meer de nadruk legt op grootschalig openbaar vervoer dan op auto’s, en met typische elementen van de traditionele kleine plaatsen in de Verenigde Staten. Populair sinds de jaren 80 van de 20ste eeuw. Gebruik “New Urbanism” voor de Amerikaanse stedenbouwkundige beweging die neo-traditionele ontwerpprincipes toepast.

Een type oud-Griekse vaten, genoemd naar de pottenbakker Nikosthenes, met een koepelvormig deksel met fioel, een buik in de vorm van een omgekeerde klok op een korte steel, en een naar buiten gedraaide voet als ondersteuning.

Lichtgroene glazen drinkglas. Het glas bevat kleine, overwegend slakkenhuisvormige, afgedraaide geplaatste noppen. Vanaf de vijftiende eeuw zijn de noppen meer doornvormig. Het glas bevat een opgestoken bodem, waarbij de voetband met de tang is bewerkt of uit glasdraad is gesponnen. De noppenbekers niet verwarren met knobbelbekers, waarbij de knobbels ontstaan door het uitblazen in de mal.

Een type kylix dat zich kenmerkt door een diepe kom, een lip die niet uitsteekt en een voet met korte steel. Deze vorm overheerste de zwartfigurige vaasschildering na circa 540 v. Chr. maar bleef ook roodfigurig bestaan. De gewone kylix type A is een ogenschaal.

Zwartfigurige kylikes van het type A, over het algemeen uit de 6de eeuw v. Chr., aan de buitenkant versierd met een paar grote ogen aan beide zijden, vaak met figuren tussen de ogen en soms ook onder de handvatten geschilderd. Bij sommige zeldzame ogenschalen nemen geperste mannelijke geslachtsdelen de plaats in van de gedraaide voet.

Verwijst naar een type oinochoai met een ronde mond en een bolvormige buik met een doorlopende kromming van hals tot voet.

Orde van vier levende soorten in één familie. Het zijn zeer grote viervoeters met lange gebogen ivoren slagtanden, een slurf waarmee ze dingen kunnen grijpen, zuilvormige poten, een zeer groot hoofd met slaapklieren en grote platte oren. Er zijn minstens 170 fossiele soorten, zoals mammoeten en mastodonten.

Kruisingen van twee verkeerswegen of van verkeerswegen en voetpaden, die gebruik maken van een viaduct of een tunnel.

Kleine kisten die zijn ontworpen om aan het voeteneinde van een bed te zetten, met name om de persoonlijke bezittingen van soldaten te bewaren.

Het proces van het verdelen van zetsel over pagina's, inclusief het plaatsen van zaken als kopregels, voetnoten en paginanummers.

Hellende vloeren of voetpaden die tussen verschillende hoogtes lopen.

Uitgestorven orde van obligate twee- of viervoetige, gebekte plantenetende dinosauriërs met een kenmerkende bekkenstructuur die lijkt op die van vogels, een bekachtige structuur in de voorzijde van de mond en maalkiezen achterin, een vierarmig bekken en tenen die vaak een hoefachtige structuur hebben. Vaak hebben ze een zwaar pantser of zijn ze gehoornd. Ze leefden in de periode van het late Trias tot het late Krijt en worden onderverdeeld in vijf hoofdgroepen: Eornithopoda, Pachycephalosauria, Stegosauria, Ankylosauria en Ceratopidae.

Geslacht van viervoetige, als rij-, last- en trekdier gebruikte zoogdieren uit de familie der eenhoevigen; het onderscheidt zich van de andere leden daarvan door de langbehaarde staart, korte opstaande oren en lange manen.

Stokwapens met een lange, convexe of platte s-vormige kling met één snijrand, aan de bovenkant verdeeld in een verticale punt en een naar voren gebogen haak, met een horizontale weerhaak in het midden van de achterkant; gebruikt in Europa, onder andere veel door voetsoldaten, vanaf tenminste halverwege de 13e eeuw tot de 17e eeuw.

Vrijwel gelijk aan clubvoetjes, maar deze rusten op een schijf.

Te gebruiken voor een motief dat is afgeleid van de lotus, gebruikt in de Indiase cultuur als voetstuk voor figuren of godheden, of als decoratie. Bij toepassing als kapiteel ondersteunt de padma de Zuid-Indiase phalaka. De padma wordt in verband gebracht met eigenschappen als transcendentie en bevalligheid, en verschijnt als embleem van Visjnoe. De variaties in kleur duiden op verschillen in de betekenis.

Een van de twee belangrijkste scholen van de Indiase miniatuurschilderkunst in de Rajputstijl; de andere is Rajasthan, een stijl die sterk verwant is qua techniek en themakeuze. Deze stijl wordt geassocieerd met het gebied aan de voet van de Himalaya, tussen Jammu en Garhwal. Het gebied is kleiner van omvang dan dat van Rajasthan, hetgeen verklaart waarom veel kunstenaars vermoedelijk elders op zoek gingen naar werk. Hoewel geleerden meestal Basohli en Kangra aanwijzen als de twee belangrijkste scholen, bestaan er daarnaast nog tal van andere regionale idiomen. Vaak is een categorisering op basis van ateliers en families zinvoller, aangezien de regionale scholen moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn. De plundering van Delhi in 1739 en de daaropvolgende ineenstorting van de macht van de Mogols dwong kunstenaars elders te zoeken naar opdrachtgevers; deze kunstenaars zorgden voor een nog grotere verfijning van de Pahari-schilderkunst, met name wat het realistisch gehalte betreft. De Pahari-schilderkunst wordt beschouwd als de laatste vitale hindoeïstische kunstvorm voordat het neutraliserende effect van het westen in de 19de eeuw zijn invloed liet gelden. Evenals bij sommige andere Rajputschilderkunst laat de Pahari-schilderkunst een voorkeur zien voor het afbeelden van de legende van de veeherder en godheid Krishna.

Gewelven die bestaan uit massieve halve kegels met concave zijden die bijna of helemaal samenkomen aan de top van het gewelf; de ruimten tussen de kegels zijn plat en het geheel wordt uitvoerig gedecoreerd met ribben die uitwaaieren vanuit de voet van het gewelf.

Verlengde armen van het dwarsgeplaatste kruis van een zwaard of dolk, die bestaan uit rechte, S-vormige of naar binnen krullende korte beugels die aan de voet van het gevest zijn geplaatst.

Grote schilden die meestal rechthoekig zijn en worden gekenmerkt door een centrale verticale groef aan de binnenzijde waarin een stok was bevestigd om het schild rechtop te houden. Ze werden van de 14e tot de 16e eeuw veel gebruikt om boogschutters te voet te beschermen.

Toetsenborden, gewoonlijk van orgels maar die zich ook bevinden op carillons, klavecimbels, klavichords en piano's, die worden bespeeld met de voeten en die of aan hun eigen pijpen, klokken, of snaren zijn aangesloten of aan die van de handklavieren zijn verbonden.

Grote platte ronde schotels die op een voetstuk of verhoging zijn geplaatst om voedsel te dragen en te presenteren; komen het meest voor als serviesgoed in westers en Aziatisch keramiek en metaalwerk, en als keramisch begrafenisvoorwerp in precolumbiaanse kunst. Het voetstuk en de schotel kunnen zijn samengevoegd tot één stuk of afzonderlijke stukken zijn.

Wordt gebruikt voor klokken die elk met hun eigen afneembare voetstuk zijn ontworpen.

Stoelen die bestaan uit een gevormd geraamte dat bovenop een steun met een wijd uitlopende voet staat.

Benaming die van toepassing is op tafels met poten die uit een pilaar steken, ongeacht hun vorm, en waarvan de voeten in klauwen uitlopen.

Verwijst naar de stijl van marmeren figuren die in de Cycladische archipel werden vervaardigd tijdens de vroeg-Cycladische periode tussen grofweg 3.500 à 3.000 en 2.800 à 2.600 v. Chr. Genoemd naar de archeologische vindplaats op het eiland Paros. De beeldjes bestaan uit zowel mannelijke als vrouwelijke figuren. Zij kenmerken zich door een zeker naturalisme, zichtbaar in de amandelvormige hoofden, de in bas- reliëf vormgegeven gezichtskenmerken, de armen die bij de ellebogen zijn gebogen, de handen tegen elkaar op de borst, de gespreide benen en de voeten met platte zolen.

Uit het Spaans afkomstige aanduiding voor kleine pleinen in steden. Wordt ook gebruikt voor voetgangersgebieden met een aanzienlijke groenvoorziening die zich in de nabijheid van kantoorgebouwen of parkeerplaatsen bevinden.

Vaten met een naar binnen gekeerde rand, hoge voet en deksel, gebruikt om parfum in te doen voor zowel persoonlijk gebruik als godsdienstige riten.

Rechthoekige of vierkante voetstukken voor zuilen, pilasters of deurlijsten. Wordt ook gebruikt voor stevige, vaak versierde voetstukken van monumentale beelden of gedenktekens ondersteunen, of voor de onderste gedeelten van buitenmuren en de platformachtige onderlaag van gebouwen.

Vuurschermen met een drievoetige sokkel en een rechtopstaande schacht die het omlijste paneel ondersteunen. Te onderscheiden van 'cheval fire screens' die door vier poten worden ondersteund.

Europese stokwapens met een kop met een bijlachtig blad dat in balans wordt gehouden door ofwel een scherp, licht gebogen weerhaak of een platte, onbuigzame hamerkop; voorzien van een korte punt bovenop de stok en een metalen versteviging die de bovenkant van de stok beschermt, met daar net onder een rondeel als handbeschermer; veel gebruikt bij voetgevechten in oorlogen en toernooien in de 15e en 16e eeuw.

De handwortelgewrichten die bij mensen en andere dieren de arm met de hand verbinden, of bij vogels de poot met de voet.

Grote houten beeldhouwwerken van staande vogels met een lange gebogen snavel, ronde kop, uitstekende buik en rechte vleugels met scherpe hoeken, gewoonlijk op een hol voetstuk. Ze worden voornamelijk gemaakt voor gebruik tijdens rituelen in Centraal-Senufo, waaronder mannelijke initiatieriten bij de Poro en begrafenisceremonies voor hoogwaardigheidsbekleders.

Pop met een hoofd, en soms een nek, armen, voeten en een lichaam van geglazuurd porselein of van biscuit (ongeglazuurd porselein).

Het grootste type terrine, dat oorspronkelijk zou zijn gebruikt voor het opdienen van een bepaalde Spaanse stoofschotel, meestal rond van vorm, op pootjes of een voetstuk gezet, voorzien van twee handvatten en een deksel, en gewoonlijk gemaakt van zilver, soms van porselein; de meeste voorbeelden dateren uit de 18de eeuw.

Thaise stoepa's die vanaf een rond voetstuk toelopen tot een puntige pinakel.

Voetstukken van grote altaarstukken die zijn versierd met beelden welke betrekking hebben op de voornaamste panelen daarboven. Voorheen gebruikt om te verwijzen naar de verhoging waarop de priester stond en waarop een altaar was geplaatst.

Orde van 16 families met ten minste ongeveer 300 soorten, waaronder de mens, mensapen, apen, lemuren en verwante soorten. Gewoonlijk hebben ze relatief ronde schedels, platte gezichten, korte kaken en neuzen, naar voren gerichte ogen en een opponeerbare vinger aan de handen en een opponeerbare teen aan de voeten (behalve bij mensen). De meeste soorten zijn afstammelingen van behendige boombewoners. Dit blijkt uit de kenmerken van de schedel, de tanden en de ledematen. Diverse soorten, zoals Homo sapiens, leven niet meer in bomen, maar hebben nog steeds veel van deze kenmerken. De hersenen van primaten hebben een unieke kloof, de fissura calcarina, tussen de primaire en secundaire visuele gebieden aan beide zijden van de hersenen. En alleen primaten hebben platte nagels en geen klauwen en hoeven, zoals andere zoogdieren. De meeste moderne primaten leven in de tropen of subtropen, maar enkele soorten komen ook voor in gematigde gebieden. De eerste primaten verschenen in het Vroeg-Eoceen (54,8 miljoen tot 49 miljoen jaar geleden) of misschien het Laat-Paleoceen (57,9 miljoen tot 54,8 miljoen jaar geleden).

Wordt gebruikt voor openbare openluchtterreinen, paden of plaza's, vaak omzoomd met bomen, struiken of winkels, alleen bedoeld voor voetgangers.

Verwijst naar de Vroeg-Neolithische stijl en cultuur die overheerste in Thessalië en een gedeelte van Macedonië. Deze kenmerkt zich door artefacten uit de overvloedige archeologische vindplaats bij Nea Nikomedia in het zuidwesten van Macedonië.De stijl kenmerkt zich door aardewerk dat beter is vervaardigd en gevarieerder is dan voorafgaande stijlen, vaak is voorzien van een overdadige voet, en in het algemeen een rode of roze engobe heeft, of rood op wit is beschilderd. De cultuur is ook bekend door de open nederzettingen met vrijstaande en rechthoekige gebouwen, doorgaans opgebouwd uit een eiken geraamte, met muren van gevlochten riet bedekt met modder.

Ondersteuning bestaande uit een voet, een korte schacht en een bovenstuk, waarop pruiken worden geplaatst wanneer deze niet gebruikt worden.

Oud Grieks vaatwerk waarvan het lichaam nabij de basis smaller wordt en is geplaatst op een hoog voetstuk; gebruikt voor het koelen van wijn.

Koppen bedoeld om punch of vergelijkbare dranken uit te drinken, die uit een punchkom worden geserveerd. Ze hebben een vlakke bodem of een voet met stam en meestal één handvat. Gewoonlijk gemaakt in sets behorend bij en overeenstemmend met een punchkom.

Amforen die zich kenmerken door een puntige of bolvormige voet en waarvoor een standaard is vereist. In onbeschilderde vorm was dit het standaardvat voor handelstransporten van wijn en olie.

Verwijst naar een aardewerkstijl die voorkwam op Kreta in de laat-neolithische en Vroeg-Minoïsche periode. De stijl kenmerkt zich door een oppervlak dat donkerbruin tot zwart is gebakken, en is gepolijst met een zachte kiezel of een houten polijstborstel om decoratieve lijnen te verkrijgen. In de vroege fase was de decoratie eenvoudig. In de latere fasen werd de decoratie geavanceerder, met horizontaal of verticaal gepolijste lijnen, zigzag- lijnen, kruisarceringen, parallelle lijnen, of aaneengesloten gepolijste vlakken. De stijl werd in verschillende vormen uitgevoerd, maar is vooral bekend vanwege typische kelken op een kenmerkende voet.

Een type pyxides met een plat deksel met een knop en een buik met holle zijden. Dit type is voetloos of heeft een ringvormige voet die soms is verdeeld in drie of vier gedeelten.

Verwijst naar een van de drie hoofdfasen van de Gansu-cultuur, die dateert uit circa 2000 tot circa 1600 v. Chr.; deze fase valt ongeveer samen met de latere fasen van de Longshan-cultuur in het oosten. Qijia werd in 1923 ontdekt door de Zweedse archeoloog Johan Gunnar Andersson, en is genoemd naar de vindplaats in Qijiaping in het gewest Guanghe, in het oosten van de provincie Gansu; de cultuur was verbreid tot in het westen van de provincie Qinghai en de autonome regio's Ningxia en Binnen-Mongolië. Aardewerk uit de Qijia-fase omvat grijs en rood aardewerk dat glad, beschilderd of corded is. De profielen van het vaatwerk zijn hoekiger, en vormen zoals postamentvormige voeten duiden erop dat er vanaf 2000 v. Chr. een kruisbestuiving heeft plaatsgevonden met andere tradities uit alle delen van China. Er zijn ook enige koperen artefacten opgegraven. Bij de begrafenis werden giften meegegeven zoals gereedschap van been of steen, aardewerken vaatwerk, ornamenten en orakelbenen.

Gepunte en uitgerekte voeten die voornamelijk te vinden zijn aan Queen Anne-meubels.

Verwijst naar een Zuid-Chinese neolithische cultuur uit de periode tussen circa 3100 en 2600 v. Chr. met als het centrum de hoogvlakte van Yangtze-Hanshui. De naam is ontleend aan een locatie in de buurt van het dorp Qujialing in Jingshan, in de provincie Hubei. De Qujialing-cultuur kwam na de Daxi-cultuur en werd op zijn beurt opgevolgd door de Longshan-cultuur. Deze cultuur is vermaard om zijn mooie zwarte en grijze aardewerk, en om de opvallend beschilderde eierschaalkeramiek uit de tweede helft van de periode. De meeste keramiek is niet gedecoreerd, maar soms is ze gedecoreerd met gedrukte of beschilderde motieven. In navolging van de Daxi-keramiek overheersen vormen de ringvoet- en postamentvormen in de Qujialing-periode. De vele beschilderde spilwieltjes van klei duiden wellicht op een intensieve textielproductie.

Slaginstrumenten met een bootvormige klankbodem op een voetstuk, aan haakjes aan de zijkanten van de klankbodem zijn 21 aan koorden geregen staafjes bamboe of hardhout bevestigd, hoge klank, bereik van 3 octaven, gestemd met behulp van stempasta aan de onderkanten van de staafjes; bespeeld met 2 kloppers; Thailand, Cambodja. Gebruik: 'ranat ek lek' voor slaginstrumenten met hetzelfde bereik en dezelfde stemming met metalen staafjes.

De randen aan het uiteinde van een vat of kom en de aangrenzende smalle boord. Een object kan meer dan één rand hebben; een bokaal heeft randen langs het bekken en de voet.

Kylikes met een lip die iets naar buiten krult en duidelijk van de buik naar boven is gemodelleerd. Kenmerkend zijn ook de platte schaal en zwarte handvatten, steel en voet. De lip was vaak beschilderd met figuren en/of een inscriptie was aangebracht in het gedeelte tussen de handvatten, vaak de handtekening van de pottenbakker.

Skeletten van balken gemaakt van zware houtsoorten, staal of gewapend beton die in de lengterichting zijn gelegd, en worden gekruist door soortgelijke onderdelen die erop zijn gelegd, om een zwaar gewicht over een groter gebied te verdelen. Omvat ook soortgelijke structuren die worden gebruikt om een geconcentreerd gewicht te verdelen over de bovenkant van de voeting.

Klauw- en balvoeten die hele scherpe en dunne klauwen hebben.

Dekens ter bedekking van schoot, benen en voeten, vooral gebruikt bij het buiten zitten of tijdens het rijden in een open voertuig.

Terugsprongen in het muurvlak of in een aarden wal. Wordt ook gebruikt voor de voet of de richel die ontstaat door het terugstellen van een muur.

Laarzen die gemaakt zijn om in de winter te dragen, meestal met bont afgezet en gevoerd, vaak tot aan de kuiten reikend. Oorspronkelijk gedragen door vrouwen over schoenen of pantoffels heen om hun voeten warm te houden als ze in koetsen reden.

Een Schotse term voor veterschoenen die gemaakt zijn van de ongelooide huid van een dier, waarbij het haar naar buiten wijst. Wordt naar de voet gevormd als de huid nog buigzaam is.

Te gebruiken voor fitnesstoestellen die bestaan uit een schuivend stoeltje, voetsteunen en twee roeispaanachtige handvatten die zijn verbonden met een mechanisme waarvan de weerstand lijkt op die van water.

Type laat 18e- en vroeg 19e-eeuwse Engelse drinkglazen met een grote kelk die op een korte steel staan. Vroege exemplaren hebben een eivormige kelk van vrij dun glas. Latere exemplaren zijn veel dikker, met rechte zijkanten en een zware, soms vierkante voet. Geen Nederlands equivalent.

Kruisen met drie dwarsbalken op een langere verticale balk, waarbij de bovenste balk de titel INRI van het kruis bevat, de tweede langere dwarsbalk de armen van het kruis vormen en de onderste dwarsbalk (altijd gekanteld) het suppedaneum of de voetensteun voorstelt.

Middelgrote Europese berksoort die meestal 15-25 meter hoog wordt, met een ranke stam, een kruin van hangende takken en kleine, puntige bladeren van zo'n 6 centimeter lang. De schors is wit, vaak met zwarte ruitvormige tekeningen of grotere vlekken aan de voet.

Sierlijke petroleumtafellampen uit het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw met een bol- of eivormig voetstuk van glas en koper of alleen koper waarin een metalen houder en een glazen kap pasten die vaak rond of halfrond waren. Het voetstuk en de kap pasten vaak bij elkaar, vooral als ze van geverfd glas waren. De benaming wordt ook gebruikt voor soortgelijke lampen met versierde stoffen kappen.

Schoenen die voornamelijk bestaan uit een zool die aan de voet is bevestigd door middel van riempjes, banden of koorden.

Wordt gebruikt voor het middelste deel van een voetstuk, dat zich tussen het basement en de cap bevindt. Wordt ook gebruikt voor het onderste deel van een binnenmuur wanneer deze een bepaalde behandeling krijgt, omdat die door deze behandeling vaak op een voetstuk lijkt.

Het onderscheid tussen de subfamilies van de echte herten (Cervinae) en schijnherten (subfamilie Capreolinae) betreft verschillen in voetstructuur. Bij de echte herten zijn het tweede en vijfde handbotje (metapodia) vrijwel volledig verdwenen, met uitzondering van proximale en terminale resten. Bij schijnherten bevinden de resten zich distaal.

Bedekkingen voor de voeten die soms tot boven de enkel lopen en over het algemeen van duurzaam materiaal zijn gemaakt. Wordt onderscheiden van `kousen en sokken' die primair beenbedekkingen zijn.

Schoeisel met een relatief stijve zool en hak dat gewoonlijk de voet tot op of onder het enkelgewricht bedekt.

Uitschuifbare apparaten in de vorm van een voet, inclusief teen- en hieldelen, die worden gebruikt voor het oprekken van schoenen.

Gevormde voorwerpen die meestal van hoorn, plastic, metaal maar zelden van hout zijn gemaakt en worden gebruikt om een voet makkelijker in een schoen of laars te krijgen. Het zijn ook werktuigen die tijdens het vervaardigen van schoenen en laarzen worden gebruikt voor het in- of uithalen van de leest.

De overheersende vorm van lekythoi, met een kelkvormige opening, een dikke lip, een zeer smalle hals, één handvat, een holle schouder, een cilindervormige buik en een schijfvormige voet.

Harnassen gebruikt bij toernooigevechten te voet, uitgevochten over een houten scheiding heen; 16e eeuw.

Te gebruiken voor gemotoriseerde voertuigen die groter en zwaarder zijn dan autopeds en die een zadelachtige zitplaats hebben die op de voetplank is gemonteerd.

Boegbeelden die geen borstbeelden zijn of beelden met volledige lichamen. In specifieke zin boegbeelden die eindigen in een krul in plaats van in voeten. Scroll skirts lopen over in de boeg van het schip en zorgen voor een vloeiend profiel.

Een type kantharoi met handvatten en een kom grotendeels zoals in type B, alsmede een kleine torusvoet zonder steel, waarvan de kom meestal is versierd met patronen in plaats van figuren. De naam komt van de botanische term 'sessiel' die ‘ongesteeld, direct op de basis’ betekent.

Uitstekende, vaak bolvormige ornamenten, die worden gevonden op de voeten van vaten of op voorwerpen zoals kandelaars. Voor gelijksoortige uitsteeksels op uiteinden wordt 'finials' gebruikt.

Borden met een voet en een mechanisme om een halve sinaasappel mee vast te houden bij het eten.

In de 17e en 18e eeuw gebruikte cilindrische of boogvormige vaten om in te koken, met drie of vier voetjes of op een driepoot. Tegenwoordig een term die soms wordt gebruikt voor ondiepe, metalen pannen met een lange steel voor het braden van voedsel; gebruik hiervoor liever 'braadpannen' (kookgerei).

Stijve schoenen die stevig om de voet zijn bevestigd met behulp van veters, gespen of haken en die in een binding van een ski kunnen worden vastgezet.

Verwijst naar een type skyphoi bestaande uit een betrekkelijk dikwandige beker met stevige handvatten en een (bandvormige) torusvoet. De totale proporties zijn zwaarder dan die van Korinthische skyphoi.

Een type drinkvaten in de vorm van een diepe beker, meestal met twee horizontale handvatten aan de lip en een kleine geïntegreerde voet. In geheel zwart of mat onbeschilderd aardewerk was de skyphos het meest voorkomende bekertype.

Een type kraters van vroeg zwartfigurige vorm (maar eerder ontstaan, in de laat-geometrische periode) waarvan de kom lijkt op een grote skyphos, met een afzonderlijk deksel en een standaard, hoge horizontale handvatten en een eenvoudige torusvoet.

Verlengde ruststoelen, meestal zonder armleuningen en met een rugleuning die tot horizontale positie versteld kan worden. Ze worden gebruikt om in te luieren en staan vaak op een stretcherframe met zes of acht poten. Wordt ook gebruikt voor lange, brede, sofa-achtige zitmeubels, vaak met twee lage uiteinden die enigszins doen denken aan het hoofd- of voeteneinde van een bed, welke kunnen worden gebruikt om op te zitten of slapen. Zitslaapbanken zijn meestal bedoeld voor één persoon om op te liggen, en zijn in de loop der geschiedenis ook wel gebruikt bij de formele ontvangst van gasten. Doorgaans staan ze tegen de muur of in een nis.

Kleine metalen of glazen lampen die vaak een schotelvormig voetstuk hebben en in de slaapkamer worden gebruikt.

Vorm van ontwikkeling van een woonkern met de nadruk op minimale stadsuitbreiding en beperking van milieuonvriendelijke projecten, met beschermde groengordels en met voetgangersgebieden en landelijke gebieden, waarbij stadscentra en oudere woonwijken worden gerevitaliseerd door middel van adaptief hergebruik en 'inbreiden'.

Korte beenkappen die over de instap worden gedragen en meestal worden vastgemaakt met een riempje onder de voet. Werden vooral aan het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw gedragen.

Licht schoeisel dat gemaakt is om binnenshuis te dragen, over het algemeen zonder sluitingen en zo gemaakt dat het makkelijk aan en van de voet kan.

S-vormige poten met dunne enkels die breed uitlopen in een gevormde voet die op een slangekop lijkt. Wordt gebruikt op driepotige tafels uit de vroege 18e eeuw.

Voorwerpen waarmee de drager over diepe sneeuw kan lopen zonder erin weg te zakken; bestaan meestal uit bespannen, lichte, racketvormige frames en onder de voeten van de drager worden gebonden.

Grote, afgedekte terrines vooral bestemd voor het serveren van soep. Rust meestal op een uitstaande voetrand; soms hoort er een onderschotel bij.

Sokken die de voet bedekken en tot ergens beneden de knie reiken.

Vlakke blokken of plinten die dienst doen als voetstuk van beelden, zuilen en dergelijke. Wordt ook gebruikt voor onbewerkte bodems of plinten aan de onderkant van een muur of voetstuk.

Harnasonderdelen voor de voet, vanaf de Middeleeuwen tot de 16e eeuw voorkomend in verschillende vormen binnen Europa, opgebouwd uit maliën of platen die de enkel omsluiten en harnasplaatjes die de voet bedekken, met een teenkap van plaat. Sommige soorten hadden een afneembare lange punt als teenkap.

Stevige stoelen met een hoge rugleuning en solide armleuningen die in Romeinse huizen en publieke ruimtes werden gebruikt of stoelen met dezelfde vorm. De zitting was verhoogd, waardoor een voetenbank nodig was. Soliums stonden in het atrium en werden gebruikt door de heer des huizes wanneer hij gasten of klanten ontving. Goden en koningen worden in de kunst vaak zittend in dergelijke stoelen afgebeeld.

Hulpmiddelen in de vorm van een voet die in schoenen worden gedaan om de vorm te behouden als ze niet worden gedragen. Worden ook gebruikt door machines in fabrieken en werkplaatsen die houten onderdelen in schoenen duwen zodat tijdens het afwerken de plooien worden gladgestreken.

Toestellen om draad of garen te maken van vezels, waarin de draadvorming plaatsvindt met behulp van een wiel dat met de hand of via een voetpedaal wordt aangedreven en dat het garen om één spoel draait. Ze zouden zijn uitgevonden in India en zijn in de Middeleeuwen via het Midden-Oosten in Europa geïntroduceerd, waar ze veel gebruikt werden tot in de 18de eeuw, evenals in Noord-Amerika na de kolonisering.Gebruik ‘spinmachines’ voor de spinmachines met meer dan één spoel die in de 18de eeuw werden ontwikkeld.

Kandelaars die bestaan uit een spiraal, gewonden van een smeedijzeren strip of staaf, die de stam van de kandelaar vormt en op een houten voetstuk is gezet. Tussen iedere winding van de spiraal is zoveel ruimte gelaten dat het kommetje of schaaltje met de kaarsenhouder omhoog en omlaag kan worden gezet door een zijstuk om de spiraal te draaien.

Een type voet aan een glazen vat die wordt gemaakt door een ring te vormen waarop het vat staat door gesmolten glas rond de bodem te draaien.

Voorwerpen waarin de kaars door een metalen buis met een pitgaatje bovenin wordt omsloten, met een springveer aan de voet van de kaars om hem omhoog te duwen tijdens het branden.

Lange stokken met voetsteunen op ongeveer 30 cm vanaf de onderkant die is verbonden met een sterke veer onderop; ze worden gebruikt om op te staan en mee te springen.

Hoge, open bakjes, soms met een figuratieve stam voor zout voor gemeenschappelijk gebruik aan tafel. Staan meestal op drie of vier pootjes of op een brede voet. Gebruik 'zoutvaatjes' voor lage vaatjes voor zout.

Asbakken bevestigd op een laag voetstuk, meestal naast een sofa. Te onderscheiden van 'rookgereistandaarden'; kleine standaarden of kabinetten met vakjes die zijn omlijnd met zink, gebruikt om rookwaar in te bewaren.

Rondsculpturen van menselijke of dierlijke figuren of kleine groepen van figuren, steeds ten voeten uit, staande of zittende, meestal in een open ruimte en op een sokkel.

Objecten die ontworpen zijn om andere voorwerpen te ondersteunen en te presenteren. Voorbeelden zijn op tafels gelijkende meubelsstukken om voorwerpen te dragen en ze te tonen. Voor ondersteundende structuren die ontworpen zijn voor, en bevestigd zijn aan, het ondersteunde voorwerp, gebruik dan 'voetstukken'.

Te gebruiken voor smalle straten, meestal slechts breed genoeg voor één voertuig of voor voetgangers, die tussen gebouwen lopen of vanuit de hoofdwegen toegang bieden aan achteringangen of garages.

Korte horizontale onderdelen die naar binnen uitsteken aan de bovenkant van binnenmuren, zijn bevestigd aan de voet van de voornaamste dakspanten en over het algemeen gebogen dakschoren ondersteunen.

Een type kylix dat, in tegenstelling tot andere typen, uit één stuk werd gemaakt met de kom direct op de voet.

Lange palen, meestal in paren met aan iedere paal een voetsteun voor één voet die op 20 tot 45 cm vanaf het ondereind van de paal zijn bevestigd, waarmee de gebruikers kunnen lopen met hun voeten boven de grond.

Te gebruiken voor voertuigen die met de voet worden aangedreven, meestal met twee wielen achter elkaar, een lage voetplank die tussen de wielen is geplaatst waar de berijder op staat, en met een stuur dat meestal op een verticale stang is geplaatst; gebruik 'scooters' voor soortgelijke maar grotere, zwaardere, gemotoriseerde voertuigen waarop de gebruiker zit.

De onverklaarbare verschijning van wonden, vergelijkbaar met die van Jezus Christus tijdens zijn kruisiging, op de handen, voeten en in de zij van bepaalde mensen die zich verdiepen in de passie van Jezus Christus.

Metalen, houten of leren constructies met een platte voetsteun en een gebogen gedeelte die zijn bevestigd aan het zadel met een stijgbeugelriem en worden gebruikt om de voeten van de ruiter te steunen.

Drinkgerei zonder handvat of voet, dat op de rand rust als het niet worden gebruikt. Komt vaak voor in de vorm van een dierenkop; gemaakt naar de Griekse ryton; gebruikt voor het begin van de vossenjacht.

Wordt gebruikt voor boeddhistische relikwieheuvels van aarde, baksteen of steen, die bestaan uit een halfronde of bolvormige koepel die staat op een vierkant of rond voetstuk, met bovenop een klein paviljoenachtig bouwwerkje met een spits.

Wordt gebruikt voor wandelwegen voor voetgangers aan weerskanten van wegen of straten.

Voetgangersbruggen, meestal bestaande uit een brugdek dat wordt versterkt door bogen of hangkabels om de horizontale beweging tot een minimum te beperken.

Onderscheiden zich door sterke modificatie van de voet en het operculum. Ze bewegen zich slingerend voort en voeden zich met algen en planten. Sommige soorten worden gebruikt als menselijk voedsel, andere soorten worden als decoratie gebruikt.

Wordt gebruikt voor voetingen die een muur of een aantal zuilen op een rij ondersteunen.

Kaarsenstandaarden voor een of twee kaarsen met kappen die aan een stang zijn bevestigd met een verzwaard voetstuk, meestal van geverfd plaatijzer of koper. De standaards en de kappen kunnen apart aan de stang worden versteld.

Poten van meubels waarvan de voet wordt gevormd door een voortzetting van de oppervlakken van een vierkante poot in een naar buiten lopende welving.

Verwijst naar de periode die is genoemd naar het Sukhothai-koninkrijk, dat floreerde in de regio van Thailand vanaf de late 13de eeuw tot het midden van de 15de eeuw. Deze periode wordt beschouwd als de gouden eeuw van de Thaise beschaving, en is van grote invloed geweest op alle latere perioden. In de beeldhouwkunst manifesteerde deze periode zich in religieuze orthodoxie en wordt ze gekenmerkt door verfijnde boeddhistische en hindoeïstische beelden in brons en stucwerk. Een vaak terugkerend iconografisch thema in de beeldhouwkunst was Boeddha's Voetafdruk, vaak uitgehakt in stucwerk of steen, versierd met inscripties van het Wiel van de Wet en met figuren van godheden en boeddha's, en alom aangetroffen in wat-tempels in het hele gebied. Boeddhabeelden in deze stijl hebben meestal een vlamachtige stralenkrans, haar dat wordt weergegeven in kleine, puntige krullen en een hoekige neus en mond. Sukhothai-beeldhouwers waren de eersten die Boeddha afbeeldden in alle vier de fysieke manifestaties: zittend, liggend, staand en lopend. Producties in bas-reliëf beelden indrukwekkende religieuze gebeurtenissen uit en zijn gewoonlijk geconstrueerd in stucwerk. Architectuur uit deze periode wordt gekenmerkt door constructies in baksteen en lateriet, houten daken die zijn bedekt met geglazuurde terracotta tegels, de unieke stoepa's in de vorm van knoppen van de lotusbloem, conventionele structuren zoals de prang, mondop en wihan, stenen pilaren met beeldgesneden kapitelen, nissen met Boeddhabeelden, torens in Khmer-stijl en makara-beeldhouwwerken in de frontons van nissen, en een stilistische neiging naar stroomlijning in bouwkundige constructies.

Aanduiding voor zeer grote huizenblokken die meestal bestemd zijn voor bewoning; vaak worden ze gevormd door verscheidene kleinere huizenblokken samen te voegen en vaak zijn ze verboden voor doorgaand verkeer en voorzien van voetgangersgebieden.

De platte banden boven de hoogste lijsten van de cyma's van deklijsten, of de kleine banden boven en onder de scheppend holle lijstwerken van een Attisch voetstuk.

Lijsten die architectonische elementen bevatten die voornamelijk bestaan uit een paar zuilen of pilaren die het object flankeren, een fries en fonton ondersteunen en op een voetstuk rusten.

Klokvormige 'drinkuit', met aan het uiteinde van de stam een belletje in plaats van een voet. Kan enkel leeg en omgekeerd op de tafel staan. De tafelbel werd geluid wanneer het glas leeggedronken was.

Lampen met een tamelijk korte steel, waardoor ze makkelijk op tafels of andere meubels kunnen staan. De benaming wordt vooral gebruikt om te verwijzen naar de 18e-eeuwse lampen die op traanolie en samengestelde brandsoffen branden en meestal de traditionele glaswerk-op-steel verhoudingen van bovenstuk, steel en voet volgen, waardoor ze vaak lijken op drinkglazen met een voetje uit dezelfde periode.