De verspreiding van watermoleculen in de lucht, veroorzaakt door verdamping bij omgevingstemperaturen, in plaats van door verhitting tot het kookpunt.

Het werkelijke waterdampgehalte in een gegeven luchtvolume.

Een melkachtig uiterlijk van hars- of olie-achtige vliesjes ontstaat na het aanbrengen van een oplosmiddel. Te onderscheiden van 'waas' dat algemeen wordt gebruikt om aan te geven dat allerlei oppervlakken er anders zijn gaan uitzien als gevolg van de inwerking van waterdamp of vocht uit de atmosfeer.

Fenomeen waarbij de oppervlakte en de onderste lagen van de dampkring van een planeet blijvend een relatief hoge temperatuur hebben, omdat de dampkring meer zichtbare straling van de zon doorlaat dan infrarode straling van de planeet. Het wordt zo genoemd omdat de dampkring van de aarde enigszins is te vergelijken met het glas van een broeikas, dat licht binnenlaat maar geen warmte laat ontsnappen. De term wordt vaak gebruikt om specifiek te verwijzen naar de toegenomen omvang van dit effect in de moderne tijd, in samenhang met de opwarming van de aarde: gassen die vrijkomen na de verbranding van fossiele brandstoffen en andere bronnen - zoals waterdamp, koolstofdioxide, methaan en chloorfluorkoolstofverbindingen - absorberen infrarode straling, waardoor de vrijgekomen energie de aarde niet kan verlaten. Dit leidt tot een verhoging van de gemiddelde oppervlaktetemperatuur op aarde.

Gassen die bijdragen aan het broeikaseffect, zoals waterdamp, koolstofdioxide (CO2), methaan (CH4), ozon (O3), lachgas (N2O), fluorkoolwaterstoffen (HFK's), gehalogeneerde fluorkoolstoffen (HCFK's) en perfluorkoolstoffen (PFK's).

Instrumenten die de hoeveelheid waterdamp in de lucht meten en aldus de relatieve vochtigheid aangeven.

Een vloeistof die bestaat uit moleculen van waterstof en zuurstof in een verhouding van 2 tot 1. In pure vorm is het kleur-, smaak- en reukloos. Het kan in gasvormige, vloeibare en vaste staat voorkomen. Op kamertemperatuur is het een vloeistof. Het is de vloeistof waaruit zeeën, meren en rivieren bestaan en die valt in de vorm van regen. Water is een van de meest overvloedige en essentiële verbindingen. Zonder water kan geen leven bestaan en het komt voor in vrijwel elk proces dat zich in de planten- en dierenwereld voltrekt. Een van de belangrijkste eigenschappen is de mogelijkheid om andere stoffen op te lossen. De veelzijdigheid van water als oplosmiddel is van essentieel belang voor levende organismen. De term 'water' wordt meestal gebruikt om te verwijzen naar de vloeibare vorm van deze verbinding. Gebruik 'ijs' en 'waterdamp' voor respectievelijk de vaste vorm en de gasvorm.

Het verwijderen van waterdamp uit lucht door middel van chemische of fysische methoden.

De verhouding tussen het waterdampgehalte in de lucht en het waterdampgehalte dat aanwezig zou moeten zijn bij dezelfde temperatuur op het moment dat de vochtigheidstoestand in de atmosfeer maximaal zou zijn.

Een afzetting van kleine ijskristallen, die ontstaan wanneer waterdamp condenseert bij temperaturen onder het vriespunt.

Algemeen te gebruiken om aan te geven dat menig oppervlak er anders is gaan uitzien meestal als gevolg van de inwerking van waterdamp of vocht uit de atmosfeer, bijvoorbeeld de troebelheid van vernis of de efflorescentie van metselwerk. Te onderscheiden van 'blancheren' waarmee wordt aangegeven dat harsachtige of vettige lagen een melkachtig uiterlijk krijgen door de applicatie van een oplosmiddel.

Materialen of oppervlakken met behulp van een kleine hoeveelheid druk ondoordringbaar voor waterdamp of vloeibaar water maken.

Zichtbare massa's gecondenseerde waterdamp die op aanzienlijke hoogte boven het normale aardoppervlak door de lucht zweven.