Korrels van gom en soms van kruiden die bij verbranding een welriekende geur verspreiden. Wierook wordt vaak gebruikt als offerande, of bij geloofsrituelen. De term kan ook verwijzen naar de rook die wordt geproduceerd bij het verbranden van wierook.

Houders in verschillende vorm, waarin wierook wordt gebrand om geur in een ruimte te verspreiden. Gebruik 'wierookvaten' voor soortgelijke houders voor kerkelijk gebruik. Gebruik 'cassolettes' voor vaak vaasvormige houders, soms in de vorm van een athénienne, waarin aromatische tabletten of vloeibare parfums kunnen worden verbrand of verdampt.

Soort, inheems in het westen van Noord-Amerika, in het gebied dat reikt van het midden van West-Oregon tot het noordwesten van Mexico. De soort wordt 40-60 meter hoog en heeft een stamdiameter van maximaal 3 meter, met een conische kruin van afstaande takken. Deze boom is de favoriete gastheer van de houtwesp Syntexis libocedrii, die eieren legt in het smeulende hout direct na een bosbrand.

Wierook verwerkt in de vorm van een kruisnagel. Zij worden als set van vijf in de paaskaars gestoken. Bestaan ook als metalen pinnen waar wierook in kan.

Bootvormige houders die soms gedeeltelijk zijn afgedekt met een klep, waarin wierookkorrels worden gedaan voordat ze in een wierookhouder worden geplaatst.

Standaard waaraan het wierookvat hangt en waaraan soms ook een houder voor een wierookscheepje is bevestigd.

Staafjes bedekt met een laag wierook (gewoonlijk gemaakt van gom en geurstoffen), die worden gebrand om een welriekende geur op te wekken. Ze worden soms gebruikt tijdens godsdienstige ceremoniën of rituelen.

Vaten waarin men gloeiende kolen doet en die men gebruikt om wierook te branden tijdens rooms-katholieke diensten en om op Stille Zaterdag de paaskaars aan te steken. Gewoonlijk staat het vat op een driepoot of een standaard met drie poten. Vaak vergezeld van een speciale tang en een schepje.

Houders in verschillende vorm, waarin voor kerkelijk gebruik wierook wordt gebrand. Gebruik 'wierookbranders' voor houders waarin wierook wordt gebrand om een geur in een niet kerkelijke ruimte te verspreiden.

Boeddhistische familiealtaren of relikwieënkasten, meestal in Japanse huizen, maar ook in tempels. Gewoonlijk een vrijstaande kast met twee deuren waarin men de aandenkens aan overleden voorouders en voorstellingen van godheden bewaart. Tijdens dagelijkse rituelen offert men bij de butsudan wierook, kaarsen en bloemen.

Houders waarin aromatische tabletten kunnen worden verbrand of vloeibaar parfums kunnen worden verdampt. Vaak in de vorm van een vaas met deksel met gaten in de schouder of de deksel, of met een doorboorde of opengewerkte decoratie. Soms gemaakt in de vorm van een drievoet, vooral een athéniènne. Gebruik 'wierookbranders' voor andere houders van uiteenlopende vorm die worden gebruikt om wierook te branden om een ruimte te parfumeren. Gebruik 'potpourri-vazen' voor vaasachtige houders met deksel die voornamenlijk worden gebruikt voor het verbranden of het verdampen van resp. vaste of vloeibare reukstoffen.

Hieronder zijn termen geplaatst die in principe delen van gebouwen aanduiden, maar die ook betrekking kunnen hebben op delen van andere objecten, wanneer die dezelfde functie hebben (bijvoorbeeld een 'keuken' in een voertuig) of wanneer die hetzelfde uiterlijk hebben (bijvoorbeeld een 'toren' op een wierookvat).

Te gebruiken voor verschillende voorwerpen zoals collecteschalen, miskelken en wierookvaten, meestal van zilver of goud, die zijn bedoeld voor kerkelijk gebruik.

Grassoort die inheems is in Europa, maar tegenwoordig ook daarbuiten voorkomt en vaak een invasief onkruid is geworden. De plant verspreidt zich via de lange witte wortelstokken. De bladeren worden gegeten door grazende zoogdieren en rupsen. De zaadjes worden gegeten door vinken, gorsen en andere graslandvogels. Al sinds de klassieke oudheid gebruikt men de plant in de kruidengeneeskunde. Het volksgeloof wil dat zieke honden de wortels opgraven en opeten. De plant heeft antiseptische eigenschappen. Middeleeuwse kruidendokters gebruikten de plant voor de behandeling van patiënten die vocht vasthielden of met aandoeningen van het urinekanaal. Men gebruikte de gedroogde wortelstokken van de plant soms als wierook.

Langwerpige aardewerken vaten in de vorm van een arm, waarvan één uiteinde de vorm heeft van een hand dat een beker vasthoudt. Werden in de bronstijd gebruikt als wierookbranders of om plengoffers uit te voeren.

Orde van bloeiende planten, waaronder citrusbomen, esdoorns, de paardenkastanje, lychee, ramboetanboom, mangoboom, acajouboom, wierookboom, mirreboom, mahonieboom en neemboom.

Een oud-Grieks type wierookbranders of kleine wierookaltaars gemaakt van brons, zilver of terracotta; de geparfumeerde rook van de wierook ontsnapte door decoratieve openingen. Thymiateria waren functionele voorwerpen maar zijn misschien ook als offerandes in graftombes geplaatst.

Verwijst naar een grote groep 15de- en 16de-eeuwse metalen voorwerpen, hoofdzakelijk afkomstig uit Europese verzamelingen, die ooit werden toegeschreven aan moslimkunstenaars die in Venetië werkten. Veneto-Saraceense metaalproducten werden vooral in het huishouden gebruikt. Voorbeelden zijn kommen, bolvormige wierookbranders, kandelaars en dienbladen. Ze zijn vervaardigd uit koper of brons en ingelegd met geometrische of arabeske motieven in zilver, soms met sporen van goud. Vaak werd er ook een zwarte stof aan toegevoegd. De term wordt soms onnauwkeurig gebruikt om te verwijzen naar voorwerpen die zijn gedecoreerd met figuratieve ornamenten en westerse heraldische wapens. In de 19de eeuw duidde Lavoix de voorwerpen populair aan als Veneto-Saraceens. Zijn theorie dat islamitische metaalwerkers in Venetië werkten en Italiaanse ambachtslieden hadden geleerd te werken in de islamitische stijl werd evenwel bestreden in 1970, toen Huth in twijfel trok dat gildebepalingen buitenlandse ambachtslieden zouden hebben toegestaan om op Venetiaans grondgebied te werken. Er zijn nog geen documenten boven water gekomen die een van deze theorieën bevestigen of weerleggen, en het is vaak lastig om islamitische originelen van westerse kopieën te onderscheiden. Auld heeft drie subgroepen geïdentificeerd: Turkmeens, mammeluks en westers.

Verwijst naar de Meso-Amerikaanse periode van circa 900 tot 1200 n. Chr. die vooral werd gekenmerkt door de herinvoering van de rondsculptuur (met grote afgodsbeelden en decoratieve motieven, zoals de zonneschijf met driehoekige stralen) als dominante vorm, en door de afname van het gebruik van ingesneden inscripties. Het aardewerk uit deze periode bestaat voornamelijk uit komforen, wierookvaten met lange stelen, tabakspijpen, Coyotlatelco-aardewerk met gestileerde rode dessins op een crèmekleurige achtergrond en Mazapán-aardewerk met parallelle rechte of golvende rode lijnen. Kenmerkend voor het aardewerk is ook het paarsgrijze glazuur dat bekend staat als Plumbate. De keramische beeldjes uit deze periode werden gemaakt met mallen en werden na het bakken beschilderd. Deze beeldjes stellen vrouwelijke figuren, mannelijke strijders en godheden voor.