Een soort Alabama crème marmer dat hard, fijnkorrelig en roomwit van kleur is. Vergelijkbaar met madre crème-marmer.

Marmer dat overwegend wit van kleur is.

Amerikaans wit marmer, geschikt voor beeldhouwwerk.

Wit marmer uit Cappadocië, Turkije, lichtgeel geaderd met daaroverheen haarlijntjes in een donkerder tint geel. Het marmer kan zo fijn gepolijst worden dat het op een spiegel lijkt; om die reden zou keizer Domitianus dit marmer langs een hele gang hebben laten aanbrengen. Er is vrijwel niets van uit de oudheid bewaard gebleven.

Een grijs-wit marmer dat qua uiterlijk vergelijkbaar is met Formosa-marmer en dat afkomstig is uit dezelfde regio in Duitsland; dit marmer is echter over het algemeen iets lichter van kleur dan Formosa-marmer.

Een witte marmersoort met groene en grijze strepen vanwege lagen met mica en mica-achtige mineralen. Het is afkomstig van het eiland Euboea in de Egeïsche Zee. Het marmer lijkt op een dwarsdoorsnede van een ui, vandaar de naam, die afgeleid is van het Italiaanse woord voor ui (cipolla). De term wordt tegenwoordig gebruikt voor elke vorm van kristalvormig wit marmer met groenkleurige mica, in het bijzonder de schisteuze soorten.

Een fijnkorrelig, magnesiumrijk, wit marmer uit Cockeysville, Maryland. Het bevat spaarzame bleke strepen of stroken die een vaalgrijs effect creëren. Het is een van de meest populaire marmersoorten die in de 19de eeuw werden gebruikt in gebouwen in Washington D.C., onder andere in het bovenste tweederde deel van het Washington Monument, en in de monolithische zuilen van de aangebouwde delen van het Capitool.

Een blauwachtig wit marmer met stroken van parallelle grijze lijnen, dat afkomstig is uit Mount Hymettus, in de buurt van Athene. Als gevolg van de aanwezigheid van kleine talkaderen kan het soms lichtgroen van kleur zijn. Het verspreidt een onaangename geur wanneer het in stukken wordt gezaagd of wanneer het wordt gewreven. Dit marmer wordt hierom soms ook ‘uienmarmer’ of 'marmor cipolla' genoemd. Hymettisch marmer werd vaak gebruikt voor zowel heidense als christelijke sarcofagen.

Type wit marmer met middelfijne structuur afkomstig uit Lee, Massachusetts. Het kan soms lichtgrijs van uiterlijk zijn. Een dunne band Lee marmer is gebruikt in het Washington-monument in Washington, D.C. maar het bleek te duur te zijn. Het is echter wel gebruikt in sommige delen van het Capitool, dat werd gebouwd in de jaren 50 van de 19de eeuw.

Een soort Alabama crème marmer dat hard, fijnkorrelig en roomwit van kleur is. Vergelijkbaar met crème-wit marmer.

Een transparant wit marmer met doorzichtige, schilferachtige kristallen. Het werd gewonnen op het eiland Paros in de Cycladen en het werd door de oude Grieken gebruikt voor beeldhouwkunst en architectuur.

Zuiver wit marmer met een fijne kristallijne structuur, dat wordt gebruikt in de architectuur en de beeldhouwkunst.

Een wit marmer met een ruwe structuur, dat bijna geheel uit calciumcarbonaat bestaat. Het werd gebruikt om de eerste 46 meter te bouwen van het Washington Monument in Washington D.C. Dit marmer wordt gedolven in Texas, Maryland, niet in de staat Texas.

Een blauwachtig wit marmer dat lichtelijk bruin is gespikkeld en gevlekt. Dit marmer is afkomstig uit het Libanon-gebergte, vlakbij Tyre (het tegenwoordige Sur in Libanon).

Een fijnkorrelig, wit marmer uit Vermont dat zeer wordt gewaardeerd door beeldhouwers. Dit marmer kan blauwachtig-grijze aderen of vlekken bevatten.

Een witte marmersoort met zwarte en grijze vlekken, afkomstig uit Pickens County in Georgia. Het is grover van structuur dan wit marmer uit Vermont.