Verbindingen die worden gemaakt door de onderdelen te vervormen.

Hoofddeksels die bestaan uit een nauwsluitend kapje waar een lange doek omheen is gewikkeld, oorspronkelijk afkomstig uit landen uit het oostelijk Middellandse-Zeegebied en Zuid-Azië. Ook hoofddeksels die er vergelijkbaar uitzien maar op een andere manier in elkaar kunnen zitten.

Verwijst naar een typische artistieke traditie van vooral draagbare objecten. Deze stijl werd voor het eerst ontwikkeld door de Scythische nomaden ten noorden van de Kaukasus in de 6de eeuw v. Chr. De stijl werd tot in de 8ste eeuw n. Chr. verspreid door heel Europa en Noordelijk Azië door nomaden te paard, over de steppen van Hongarije naar de Gobiwoestijn en verder. De stijl kenmerkt zich door het veelvuldig gebruik van kostbare materialen, modelleertechnieken die houtsnijwerk imiteren, waaronder afkanten, en een hoge mate van intensiviteit en vitaliteit. Veel voorkomende motieven zijn gestileerde realistische of mythologische dieren, dikwijls weergegeven in gebogen of verwrongen houdingen.

Wordt gebruikt voor drie of meer dicht bij elkaar geplaatste zuilen die duidelijk een groep vormen. Wanneer twee zuilen duidelijk een groep vormen, gebruik dan de term 'gekoppelde zuilen' of 'gewrongen zuilen'. Voor ondersteuningen die bestaan uit meerdere zuilen die zijn ingebouwd rond een centraal punt (vooral in middeleeuwse context) wordt 'colonettenbundels ' gebruikt.

Wordt gebruikt voor groepen van twee zuilen die dichter bij elkaar zijn geplaatst dan andere op dezelfde lijn, of die op een andere manier visueel een eenheid vormen. Gebruik voor zuilen met wederzijds doordringende schachten de term 'gewrongen zuilen'.

Verwijst naar de periode van de expansieve heerschappij van koning Indravarman I (877-890 n. Chr.) tijdens de periode waarin het Angkor-rijk werd gesticht. De stijl van deze periode wordt gekenmerkt door grootse bouwcampagnes, stadsplanning waarbij gebruik wordt gemaakt van uitgebreide irrigatiesystemen, en monumenten en graftombes ter ere van de nalatenschap van begunstigers. Architectuur in deze periode wordt gekenmerkt door de eerste Cambodjaanse tempels die voornamelijk in steen werden gebouwd in plaats van in baksteen met stucwerkversieringen. Tijdens deze periode werd ook het tempel-bergprototype ontwikkeld, een voorloper van toekomstige grotere, koninklijke tempels in Angkor. Beeldhouwkundige ontwikkelingen in deze periode betreffen vrijstaande beeldhouwwerken van meerarmige hindoegoden die worden ondersteund door hoefijzervormige voetstukken, gekenmerkt door een subtiel, gestileerd realisme dat zichtbaar is in de beeldgesneden anatomische details zoals traanbuizen, gedetailleerde haarwrongen, gedeelten van de torso en gedrapeerde kleding.

Verwijst naar het werk van een school van kunstenaars die zijn naam dankt aan de oprichters: Ma Yuan (1139-1194) en Xia Gui (omstreeks 1190-1225). De stijl kenmerkt zich door landschapsschilderijen in inkt en kleur met forse droge penseelstreken, verwrongen vormen en grootse ruimten.

Verwijst naar een schilderstijl waarin ideeën uit de kunst en wetenschap, mythologie en geschiedenis worden gecombineerd, en waarbij het gebruik van verwrongen figuren en de ruimtelijke invulling terugverwijzen naar het 16de-eeuwse maniërisme.

Verwijst naar een stijl van moderne Makonde sculptuur, die duivels of stamgeesten afbeeldt, in verwrongen, overdreven of abstracte vormen.

Verwijst naar de stijl van Angelsaksische kunst die floreerde in de 9de eeuw en de is vernoemd naar de Trewhiddle Verzameling uit het Engelse Cornwall.De stijl kenmerkt zich door de opvallende decoratie met dooreengevlochten, verwrongen dieren en bladachtige krullen. In de metaalbewerking valt de voorkeur op voor zilver boven brons.

Wordt gebruikt wanneer iets ernstig opbolt of naar buiten toe buigt of kromtrekt. Als het gaat om een onderdeel van een constructie wordt de term gebruikt voor verzwakkingen die het gevolg zijn van laterale of verwrongen instabiliteit.