Een in zee groeiende plant met zeer lange, smalle bladeren die overal langs de Atlantische kust in groten getale voorkomt.

Kleine primitieve fotosynthetische niet-vasculaire planten die op natte plaatsen groeien en op groen zeewier of op bladmossen lijken. Voorheen ingedeeld bij Bryophyta.

Een gelatineachtig zeewierextract.

Grote groep met tussen de 5000 en 10.000 soorten, afhankelijk van de classificatie, van voornamelijk meercellige zeealgen, waaronder veel opvallende zeewieren en koraalalgen. Ze hebben eukaryotische cellen zonder flagellen of centriolen en maken zetmeel aan als voedselreserve. Daarnaast produceren ze phycobiliproteïnen als extra rode pigmenten. Ze hebben geen extern endoplasmatisch reticulum en planten zich seksueel voort.

Klasse met ongeveer 4100 soorten van voornamelijk zeewieren die zich vaak aan andere planten in kustwateren vasthechten. Ze kunnen de structuur hebben van thalli in de vorm van draden, takken, veren of bladen.

Verwijst naar de stijl van het laat-Minoïsche aardewerk die zich ontwikkelde rond 1500 v. Chr. onder de bescherming van de heersers van de nieuwe paleizen, en die zich vervolgens door export verspreidde naar de Cycladen en het Griekse vasteland. De stijl kenmerkt zich door inventieve, naturalistisch geschilderde decoraties die meestal afbeeldingen bevatten van argonauten, zeesterren, koraalschelpen, inktvissen, zeewier en andere elementen uit de onderwaterwereld.