Een dun en doorschijnend papier. Het kan met slap vilt worden bekleed om het absorberend te maken, of het kan een hard en glad oppervlak hebben, waardoor het uitstekend geschikt is als verpakkingsmateriaal. Het wordt vooral gebruikt voor het verpakken, inpakken of beschermen van breekbare voorwerpen.

Verwijst naar het proces van het maken van bladgoud, dat sinds de oudheid weinig is veranderd. Een kleine baar van een goudlegering met kleine hoeveelheden zilver en koper wordt in een lange strook van circa 0,025 mm dik gerold. De strook wordt vervolgens in vierkante stukken van circa 3 x 3 cm gesneden, de stukken worden tussen vellen zwaar papier geplaatst en in een schapenvacht gestopt en vervolgens wordt er met een hamer op geslagen tot ze 10 x 10 cm groot zijn. De vierkante stukken worden daarna in vier gelijke delen gesneden, in perkament verpakt en opnieuw geslagen. Dit procedé wordt herhaald tot de goudbladen een dikte van ca. 0,001 mm hebben. Vervolgens worden ze bijgeknipt tot vierkanten van ca. 8,5 x 8,5 cm, en tussen vellen zijdepapier tot een boekje gemaakt. Ieder boekje bevat 25 goudbladen, die zo kwetsbaar zijn dat ze verplaatst en glad gemaakt kunnen worden door er licht op te blazen.

Documenten vaak op zijdepapier, die zijn geproduceerd door het overdrukken van inkt door direct contact met het origineel, gebruikmakend van vocht en druk in een kopieerpers.