Grote groep deklagen die speciaal worden aangebracht om een oppervlak te beschermen.

Algemeen te gebruiken elke substantie die ter bescherming of decoratie wordt aangebracht op een oppervlak.

Een oplossing van hars in een vluchtig oplosmiddel of een drogende olie die, wanneer deze in een dun laagje wordt aangebracht, verhardt door verdamping van het vluchtige oplosmiddel, of door oxidatie van de olie of beide; wordt aangebracht als een beschermend deklaagje of om het oppervlak eronder op te halen.

Gebosseleerd decoratief papier dat met houtblokken en sjablonen is vervaardigd en vervolgens met een metaalkleurige deklaag is verfraaid.

Materialen die een buitenste deklaag vormen.

Vormgegeven bouwstenen met een platte onderkant en taps toelopende bovenkant, die zo gehouwen zijn dat ze zich voegen naar de deklaag van de geveltop en die ondersteunen. De meer algemene term voor bouwstenen die in gemetselde muren worden geplaatst om het gewicht van balken te verdelen is 'draagsteen'.

Een netwerk van fijne breuklijnen in een deklaag, bijvoorbeeld (grond)verf, vernis of glazuur.

Elke vloeistof of substantie waarin pigment is gedispergeerd, waarbij het geheel een gepigmenteerde deklaag vormt, zoals verf of inkt.

Een meestal ondoorzichtig, glasachtig deklaagje hoofdzakelijk bestaande uit kwarts, veldspaat, klei, natriumcarbonaat en borax, dat door inbranding wordt aangebracht op ondergronden van met name metaal, keramiek of glas; het glanst als het hard is geworden.

Een kleurloze, reukloze ester van cellulose, die het gevolg is van de reactie van ethylchloride met cellulose; het vormt een duurzame alkali-bestendige deklaag.

Te gebruiken voor materialen die dienen als de laatste behandeling of deklaag van een oppervlak.

Het aanbrengen van een aluminium deklaag, bijvoorbeeld op ijzer- en staalplaat.

Het ontstaan van een samenstel van fijne barstjes in een deklaag, zoals een grondlaag, een verflaag, een laklaag of een glazuurlaag.

Het bedekken met een dunne, meestal glanzende, soms doorzichtige, deklaag. De term omvat tevens het aanbrengen van doorzichtige, gekleurde verf over gedeelten waarop reeds andere verf is aangebracht, om het uiterlijk of de kleur te veranderen.

Een in water oplosbare, smakeloze, kleverige vorm van behandeld collageen dat is verkregen uit botten, hoeven of huiden en wordt gebruikt als dispersiemiddel, stijfsel, kleefstof of deklaag voor fotografische films en als stabilisator voor levensmiddelen en farmaceutische preparaten. Heeft een hoog moleculair gewicht na verwerking, in tegenstelling tot het intensiever bewerkte collageen waarvan dierlijke lijm wordt gemaakt.

Papier voorzien van deklaag die het geschikt maakt voor het maken van tekeningen met een zachte metalen stift (meestal zilver).

Dun, meestal glanzend deklaagje.

Algemene benaming voor een mineraalsoort die varieert in kleur en hardheid, waaronder trisilicaten van aluminium, magnesium, calcium, ijzer, mangaan, vanadium, chroom en soms sodium en titanium. Wordt gebruikt voor de deklaag op schuurpapier en schuurlinnen, voor lagerasjes in horloges en voor elektronica; de mooiste exemplaren worden soms als halfedelstenen gebruikt.

Grijze baksteen die is gemaakt van speciale klei en wordt gebruikt als deklaag, of zachte baksteen bedoeld voor gebruik op een onzichtbare of onopvallende plek.

Een witte grondlaag of andere deklaag die voor het verven wordt aangebracht op een oppervlak, om het absorberend vermogen en de textuur overal gelijk te maken.

Stukken metaal met een getande rand. Worden gebruikt om gips af te krabben om een ruwe hechtlaag te maken voor de volgende deklaag.

Divers gereedschap dat wordt gebruikt om een bepleisterd oppervlak af te schrapen om de hechting van de volgende deklaag te vergroten.

Algemene term voor verf of vernis die met een hoogglans opdroogt en voor schellak of iedere andere deklaag die droogt door verdamping van het oplosmiddel. In de meeste laksoorten is hars opgelost in een vluchtig oplosmiddel of drogende olie, waarbij het hars verhardt door verdamping.

Weefsel met een deklaag van rood ijzeroxide, dat in vellen wordt verhandeld. Wordt gebruikt om metaal te polijsten.

Polyesterfolie met een doorzichtig deklaagje.

Romeinse techniek voor het aanbrengen van een deklaag, waarbij onregelmatig gevormde kleine blokken of stenen worden aangebracht op een betonnen muur.

Romeinse methode voor het aanbrengen van een gemetselde deklaag waarbij de technieken opus reticulatum en opus testaceum worden gecombineerd tot een hybride oppervlaktepatroon.

Romeinse techniek voor het aanbrengen van een deklaag, waarbij piramidevormige stenen met een vierkante voorkant in regelmatige netpatronen worden aangebracht op een betonnen muur.

Romeinse methode voor het aanbrengen van een gemetselde deklaag met fragmenten van gebroken tegels ingebed in beton.

Vloeistof die wordt toegevoegd aan een materiaal dat een deklaagje moet vormen, zodat het beter in het oppervlak doordringt.

Lange, getande platen die worden gebruikt om pleister af te vlakken en in te krassen, ter voorbereiding op de volgende deklaag.

Thermohardende deklaag van kunstof die wordt aangebracht op metaal; zorgt voor een harde en sterke lak.

Pleistergereedschap met lange, draadachtige tanden. Wordt gebruikt om een oppervlak van onverhard gips in te krassen zodat de volgende deklaag goed kan hechten.

In het algemeen een ondoorzichtig, glasachtig deklaagje dat op hoge temperatuur wordt ingebrand en wordt toegepast op metaal.

Te gebruiken voor het aanbrengen van een beschermende deklaag en een decoratieve schildering op landvoertuigen, meestal de voertuigen die door dieren worden voortgetrokken, zoals rijtuigen, goederenwagens en arrensleden. Omvat het aanbrengen van grondverf, de grondkleur, vernis, de belettering, strepen en andere decoraties, en de schildering van afbeeldingen als familiewapens en bloemkransen.

Schildertechniek die af en toe werd toegepast in de 19e eeuw, en waarbij gebruik werd gemaakt van in water aangemengde pigmenten die op pleisterwerk werden geschilderd, en waarop een deklaag van waterglas (een oplossing van kalium- of natriumsilicaat) werd aangebracht.

Vernis die als laatste deklaag wordt aangebracht op een goed gedroogd olieverfschilderij, ter bescherming en verduurzaming en om het een homogene glans te verlenen.

Kwasten die worden gebruikt om verf aan te brengen als deklaag op grote of tamelijk grote oppervlakken. Gebruik 'schilderspenselen' voor kleine kwasten die zijn gemaakt om met precisie verf of inkt aan te brengen.

Dresproces waarbij een deklaag op de nerfzijde van leer wordt aangebracht alvorens deze te glaceren.

Bladmetaal dat bestaat uit een deklaagje van zilver op koper, brons of een ander metaal om zo massief zilver na te bootsen.

Voorwerpen die op vulpennen lijken en waaraan reservoirs vastzitten die perslucht gebruiken om een fijne nevel van verf of ander deklaag te produceren.

Het afzetten van een metalen deklaag door middel van een gereguleerde chemische reductie, die wordt gekatalyseerd door het metaal dat of de legering die wordt afgezet.

Wordt gebruikt voor het aanbrengen van verf op kleine voorwerpen door ze te draaien in een polijsttrommel met verf en voor het verbeteren van de oppervlaktedeklaag van voorwerpen door ze in een trommel met schuurmiddelen te bewerken.

Een lak die is gekleurd met een transparant materiaal en het oppervlak een gekleurde deklaag geeft; minder doordringend dan echte beits.

Het bekleden van staal met een dunne, roestbestendige, zinken deklaag.

Elk lid van een familie van thermoplastische synthetische harsen - variërend van vloeistoffen tot vaste stoffen - die worden gemaakt door de polymerisatie van ethyleenderivaten of vinylverbindingen; meestal vinylacetaat, vinylchloride en vinylideenchloride. Vinylharsen produceren een heldere, harde laag en worden ook gebruikt als deklaag en hechtmiddel.

Een zachte baksteen, die wel wordt gebruikt voor het aanbrengen van een gemetselde deklaag omdat deze eenvoudig te snijden of glad te schuren is.