Voorwerpen zoals stoffen, schermen, gordijnen of canvas, gebruikt als passende achtergrond achter de onderwerpen van foto's, schilderijen of andere beeldende media, of achter acteurs en rekwisieten in een theatervoorstelling of -toneel.

Het West- en Centraal-Afrikaans hardhout van de soort Pterocarpus, met diverse toepassingen, onder meer voor het rode tukula-pigment. Gebruik 'sandelhout' voor vergelijkbaar hout van de soort Baphia nitidia, dat ook wordt gebruikt om tukula te maken.

Bedekkingen van stof, vaak met decoratieve randen en borduurwerk, gebruikt voor altaren.

Rechthoekige stukken stof die om een zuigeling werden gewikkeld en vastgespeld om de armen langs de zij te houden en de benen recht.

Doeken om over het raamwerk van een open baldakijn te spannen.

Stof gemaakt van de vezels onttrokken aan de omhulsels van de bananenboom.

Een non-woven textiel dat wordt gemaakt door het pletten van de binnenste schors van bepaalde bomen en struiken tot deze fijn en zacht is. Bastdoek kan worden beschilderd, bedrukt, geborduurd of geknipt en genaaid als patchwork. Het is wel vrij kwetsbaar, vooral als het nat is. Ooit werd het in vrijwel geheel Afrika ten zuiden van de Sahara gebruikt. De vroegste vermelding was in het midden van de 16de eeuw in Liberia, tegenwoordig komt het voor in Ghana en Nigeria.

Witte, eenvoudig versierde doek die de priester bij de zegening (benedictie) in handen neemt alvorens de ciborie of de monstrans met de H. Hostie vast te houden.

Bedekkingen voor de ogen, gewoonlijk van stof, die dienen om het licht buiten te sluiten of het zicht te belemmeren.

Doeken, meestal van linnen en vaak geborduurd met religieuze inscripties, om broden (challa) mee te bedekken die vaak in ingewikkelde vlechtvormen worden gebakken en voor de Joodse sabbat en feestelijke maaltijden worden gebruikt.

Dichtgeweven stof in verschillende gewichten; wordt meestal gemaakt van vlas, hennep, jute of katoen en vooral gebruikt voor zeilen, dekkleden en stoffering en als ondergrond voor olieverfschilderijen. Het wordt ook gebruikt voor rasterachtig gaas dat van soortgelijke materialen is gemaakt en wordt gebruikt als ondergrond voor borduurwerk.

Boom waarop men het geweven doek rolt.

Doeken waarin men een kind over de schouder of op de rug vastbindt om te kunnen meedragen.

Stukken stof, waarvan de lengte en breedte variëert, die voor de sier of voor de warmte om de schouders, de hals, over het hoofd of om het middel worden gedragen.

Rechthoekige stukken stof, papier of ander absorberend materiaal voor afvegen of afdrogen.

Rek waaraan handdoeken worden gehangen.

Textiel gemaakt voor handdoeken en soortgelijke voorwerpen; meestal gemaakt van absorberende vezels zoals katoen of linnen en geweven met een geringe breedte.

Stangen die aan een muur, toonbank of ander oppervlak zijn gemonteerd en waaraan handdoeken en washandjes worden gehangen.

Grote gordijnen die in de vastentijd voor het altaar worden gehangen om het te verbergen voor de gemeente. Ze hebben vaak simpele ontwerpen die in het rood, zwart of blauw erop zijn gesjabloneerd of geborduurd.

Term die over het algemeen wordt gebruikt voor diverse soorten hoofdbedekkingen, bestaande uit vlakke textiel.

Vierkante of driehoekige hoofddoeken die als hoofdbedekking worden gedragen.

Wordt in het Verenigd Koninkrijk gebruikt voor hoofddoeken die meestal langer zijn dan breed; gebruik `sjaals (kostuumaccessoires)' voor soortgelijke hoofdbedekkingen in de Verenigde Staten.

Een katoenen of linnen handdoekje dat een priester gebruikt om de handen af te drogen.

Doeken rond de lendenen, in warme klimaten vaak als enige kleding gedragen.

Kettingpoolweefsel met ongesneden lussen aan één of beide zijden. Is vaak van katoen of linnen en wordt vanwege het absorptievermogen gebruikt voor handdoeken, badjassen en dergelijke.

Doeken, vaak van linnen of zijde en geborduurd met zijden en metaaldraad, om het ongedesemde brood (matze) mee te bedekken dat wordt gegeten tijdens het Joodse paasfeest.

Textielwerken, meestal van fijne stof, waarop door vrouwen en meisjes in verschillende steken is geborduurd en die bedoeld zijn om in te lijsten. Ze werden doorgaans gemaakt door beginnelingen om hun vaardigheden te tonen. Kenmerkend zijn een combinatie van steken, motieven, letters en verzen, en vaak de voltooiingsdatum en de naam van de borduurster.

Weefsel met een deklaag van rood ijzeroxide, dat in vellen wordt verhandeld. Wordt gebruikt om metaal te polijsten.

Weefsel voorzien van opgeschilderde motieven in ijzerhoudende modder. De doek wordt eerst voorbehandeld met plantenextrakten, daarna een- of meermaals beschilderd, gedroogd en gewassen. De modder geeft zwarte motieven op witte, gele of roestbruine grond. Vooral toegepast in Mali en Opper-Volta.

Grote vierkante, rechthoekige of driehoekige stukken stof die worden gedragen over de bovenkleding om schouders en armen te bedekken.

Hout van de boom behorende tot het genus Pterocarpus van de vlinderbloemigenfamilie (Leguminosae), inheems in West-Afrika. Het wordt doorgaans gebruikt in de scheepsbouw, voor vloeren en bij schrijnwerk.

Afrikaans textiel van Ewe-oorsprong, later aangepast en in variaties geproduceerd door andere volkeren, dat in smalle stroken op een spinnewiel wordt geweven, waardoor krachtige patronen ontstaan. Dit populaire textiel wordt overal rond de Niger-delta verhandeld.

Spandoeken die worden gedragen of op andere wijze worden vertoond door mensen die zijn verwikkeld in een staking.

Zware stukken doek beschilderd om tapijt, tegels of andere vloerbedekking te imiteren.

Driehoekige stukken stof die over het voorhoofd worden gedragen.

Schilderijen op doek bevestigd op spanramen in niet-traditionele vormen; term gebruikt voor kunstwerken vanaf de jaren '50 van de 20e eeuw.

Stoffen muurbedekkingen doordrenkt met gesmolten was en olie en vervolgens beschilderd. Ze zijn gemaakt in Duitsland en omliggende streken in de 18e eeuw.

Hoofddoeken, meestal van fijne stof, die om het vrouwenhoofd gewikkeld worden gedragen en gewoonlijk op het hoofd worden vastgeknoopt, waarbij de einden vaak loshangen; gedragen als onderdeel van de traditionele vrouwenkleding in West-Afrika.

Complex weefsel, bestaande uit tenminste twee gelijkwaardige ketting- en twee gelijkwaardige inslagstelsels, waarbij tenminste twee boven elkaar gelegen weefsellagen zijn gevormd. Deze lagen kunnen op verschillende wijzen met elkaar verbonden zijn. TEX.

Dozen die voornamelijk zijn bedoeld voor het bewaren van zakdoeken; vaak van stof en vrij decoratief

Stevige, zware canvas, hoofdzakelijk gebruikt voor zeilen, tenten en stoffering.

Verwijst naar vierkante doeken waarmee het gezicht werd schoongeveegd, gedragen door de hogere kringen van het oude Rome, en in het bijzonder naar doeken die als relieken worden aanbeden, zoals de doek waarmee, volgens de legende, de Heilige Veronica het gelaat van Jezus afwiste en waarop diens gelaatsafdruk zichtbaar bleef.

Wordt gebruikt voor de techniek om schilderijen te conserveren waarbij een beschadigd doek wordt verstevigd door aan de buitenrand ervan een strook schilderslinnen vast te hechten.

Doeken ter bedekking van communievaten in de oosters-orthodoxe kerk.

Gebreide of gehaakte doeken die bestaan uit stroken of vierkanten die aan elkaar worden genaaid of gehaakt.

Inheems West-Afrikaans hardhout, Baphia nitidia, met diverse toepassingen, onder meer voor woningpalen en dakspanten, wandelstokken, medicijnen en voor het tukula-pigment dat wordt gewonnen uit het donkerrode boomhart. Gebruik 'padoek' voor vergelijkbaar hout van de soort Pterocarpus, dat ook wordt gebruikt om tukula te maken.

Een olieverftechniek waarbij de eerst aangebrachte verflaag ook meteen voor het uiteindelijke effect zorgt, dit in tegenstelling tot technieken waarbij het doek laag voor laag wordt bedekt.

Fijn schuurlinnen dat wordt vervaardigd door verpulverd amaril of aluminiumoxyde op een dunne, met een laagje lijm bedekte doek doek te strooien. Wordt droog of nat gebruikt om metalen oppervlakken glad te maken.

Vijfhoekige, gewoven wollen doeken die per paar worden gemaakt om de flanken van een kameel te versieren.

Verwijst naar een stervormig instrument, meestal van goud of zilver, dat tijdens de eucharistieviering in de Grieks-orthodoxe kerk wordt gebruikt. De asterisk wordt boven de miskelk en pateen geplaatst, om te voorkomen dat de afdekdoeken in contact komen met het gewijde brood.

Fotomechanische hoogdrukken die een halftint-doek gebruiken om een afbeelding op te delen in een regelmatig patroon van punten, zodat gradaties van kleuren kunnen worden weergegeven.

Driehoekige of driehoekig gevouwen hoofddoeken met twee uiteinden die onder de kin gestrikt worden; aan de achterkant zijn ze meestal open.

Beschrijft de diverse soorten kunstwerken die zijn vervaardigd door de bewoners van het eiland New Britain. Het Baining-volk is bekend om hun maskers en hoofdtooien, welke in veel delen van de New Britain-eilanden nog altijd in gebruik zijn. De kegelvormige maskers zijn vervaardigd uit bamboe, staken en schorsdoek, met witte, zwarte en rode ontwerpen. De mannen gebruiken ze bij geheimzinnige riten.

Repen stof van ongeveer 5 cm breed die om een zuigeling werden gewikkeld om de bakerdoeken op hun plaats te houden.

Grote zijden of katoenen zakdoeken die meestal een effen ondergrond hebben van rood of blauw, met eenvoudige figuren of geometrische vormen in het wit of geel die vaak door middel van knoopverven zijn aangebracht.

Wordt gebruikt voor stukken doek of ander flexibel materiaal waarop tekens of decoratieve ontwerpen zijn geschilderd, en die zijn bedoeld om te worden uitgestald door ze ergens op of aan te bevestigen. In de heraldiek wordt het gebruikt voor vierkante vlaggen met heraldische afbeeldingen. Voor andere doeken die bedoeld zijn als symbool of signaal wordt de voorkeur gegeven aan 'vlaggen'.

Middeleeuwse hoofddoeken voor vrouwen, meestal bestaande uit een lange linnen of wollen doek die van één van de schouders over het hoofd, onder de kin langs en vervolgens over de rug naar de andere schouder werd gedrapeerd alwaar hij los bleef hangen.

Puur linnen dat geschikt is voor schilderdoeken. Belgische linnens worden in het algemeen beschouwd als de fijnste kwaliteit linnen. Sommige soorten worden speciaal geweven of geselecteerd voor kunstenaars.

Soort borduurwerk dat stamt uit de 19de eeuw, meestal gemaakt met kamgaren, waarbij een gekleurd patroon wordt gevolgd aan de hand van een schematische voorstelling; zo genoemd omdat vroeger de belangrijkste toevoer van deze patronen, garens en doeken uit Berlijn kwam. Voornamelijk een Victoriaans fenomeen.

Modderdoek van het Bamana-volk uit Mali.

Verwijst ofwel naar een schrijftafel met laden ofwel naar een soort kastmeubilair, meestal een ladekast, met een scharnierende, naar voren vallende klep die als schrijfblad fungeert. De eerste meubeltypen waarnaar deze term verwijst, kwamen halverwege de 17de eeuw in Frankrijk tot ontwikkeling. De term 'bureau' heeft zijn oorsprong in een middeleeuws Frans woord voor een grof type linnendoek dat op tafel werd gelegd om als schrijfoppervlak te dienen. In het moderne taalgebruik wordt met 'bureau' een schrijftafel bedoeld, meestal voorzien van een scharnierend schrijfblad dat in gesloten stand in een schuine hoek is geplaatst, terwijl na opening een rij vakjes, laatjes en soms ook een klein kastje zichtbaar wordt. In de Verenigde Staten wordt 'bureau' als synoniem gebruikt voor 'ladekast', waarbij het schrijfblad dus is verdwenen.

Verwijst naar de regionale stijl van Centraal-Java. Decoratieve kunsten en kostuums uit dit gebied worden vaak gekenmerkt door het gebruik van teritik voor het omlijnen van motieven, textielproducten die worden gedragen als hoofddoeken, grote ceremoniële omslagdoeken en sjerpen en kain kembangan bloem- en plaidmotieven. De textielmethode van de productie die bekend staat als ‘ikat’ wordt gebruikt voor het aanbrengen van patronen, waarbij gedeelten van patronen van draad worden afgebonden om de verfstof tegen te houden. Hofkledingstijlen werden gekenmerkt door appliqué op geïmporteerde zijden textielstoffen die over het effen, centrale ruitvormige gebied van een borstkleed en ceremoniële omslagdoeken werden aangebracht. In de beeldhouwkunst wordt de stijl gekenmerkt door de vroegste voorbeelden van stenen monumenten en candi's, zeldzame afbeeldingen van hindoegoden, reliëfpanelen die rigide, kloksgewijze narratieve sequenties afbeelden en Boeddhabeelden gezeten op leeuwentronen. Centraal in religieuze beeldhouwkundige programma's staat het elitaire karakter van het boeddhisme, waardoor boeddhistische iconografie en kunst de overhand hadden. In tegenstelling tot stijlen in andere gebieden van Java, wordt deze stijl niet gekenmerkt door een traditie van gegraveerde stenen afbeeldingen. In de architectuur wordt de stijl gekenmerkt door getrapte sanctuaria, afgeknotte piramideconstructies en makara-ornamenten ter versiering van trappen.

Witlinnen doek of band die op een zeker moment de gezalfde bedekt bij doop, vormsel, bisschops- of priesterwijding.

Lange, linnen bedekkingen die worden gebruikt voor het bedekken van het altaarhekje tijdens de communie. Voorheen ook een lange, linnen doek die voor de kerkgangers werd gehouden bij de eucharistieviering.

Linnen doeken waarop de sacramentaliën worden gezet en waarmee deze, of de overblijfsels ervan, worden bedekt.

Borden of doeken met een blokpatroon, bedoeld om geld te tellen of fiches die rekeningen vertegenwoordigden. Men gebruikte ze in boekhoudkantoren, die aan een winkel of het huis van een koopman vastzaten. Het telbord was draagbaar en als men het ging gebruiken, plaatste men het op een tafel of kist.

Algemene term voor doeken in diverse vormen die om de hals worden gedragen.

Meestal rechthoekige decorstukken die bestaan uit een geraamte van lichtgewicht hout bedekt met doek, linnen of ander materiaal.

Doeken ter bedekking van dienbladen.

Grote vierkante doeken, vaak afgezet met kant of borduurwerk, die om een ingebakerde baby werden gewikkeld tijdens de doop.

Witte liturgische doek, meestal rechthoekig en van versierd kant of tule, die tijdens de doopplechtigheid als symbool van zuiverheid over de dopeling wordt gelegd. Niet te verwarren met een communiedoek of een benedictiedoek die in vorm overeen kunnen komen. De versiering kan hierover uitsluitsel geven.

Wordt gebruikt om objecten stabiel op het hoofd te vervoeren, veelal in combinatie met een gewonden doek.

Doek, vaak versierd met borduurwerk, bedoeld om het blad van een commode te beschermen tegen krassen of andere beschadigingen.

Grote doeken waarop het lichaam van de gekruisigde Christus staat afgebeeld en die voor diensten op Goede Vrijdag in de oosters-orthodoxe kerk worden gebruikt.

Kleine hoofddoeken soms afgezet met kant.

Systemen die zijn ontwikkeld voor het projecteren van speelfilms op een scherm. De werking van deze systemen berust op het sturen van een lichtstraal door bewegende, belichte film, waarna het beeld vergroot wordt geprojecteerd op een filmdoek in een theater, in een daarvoor geschikt formaat.

Japans papier dat is gemaakt van vezels uit de korte bast (binnenste schors) van de soort Wikstroemia canescens, die inheems is in de bergachtige gebieden van Azië. De eerste gevonden vermelding van het papier stamt uit ca. 850 n.Chr. Gampi is een fijn vezelachtig papier dat wordt geproduceerd op een papierbewerkingsraster dat is bedekt met een waterdichte zijdedoek, hetgeen resulteert in het zijdeachtige geweven uiterlijk. Hoewel gampi transparant, glad en sterk is, heeft het een slechte dimensionele stabiliteit. Het wordt gebruikt als calqueerpapier en als tussengeschoten bladen voor goudbeslag, maar niet voor schutbladen.

Verwijst naar een techniek waarbij touwtjes of dikke garens worden geknoopt tot een grof soort kant of tot decoratieve franje. Het wordt doorgaans uitgevoerd met behulp van een gevuld kussen op een houten lijst waarop de knoopdragende steuntouwen of de zoom van een stuk stof worden vastgezet. Vanaf de zoom of een lijn met knoopdragende touwen worden lange garens of touwen met knopen vastgezet en de lange garens worden vervolgens aan elkaar geknoopt met diverse knopen om zo patronen of ontwerpen te vormen. Tijdens het werken kunnen pennen worden gebruikt om de garens op het kussen vast te zetten. De techniek werd in het 19e-eeuwse Genua (Italië) ontwikkeld, maar de term is afgeleid van het Turkse woord voor 'handdoek' omdat het proces is geïnspireerd op de decoratieve franje op Turkse handdoeken en andere stoffen. het is ook gebaseerd op de technieken van 16de-eeuwse Italiaanse handwerkslieden bij het maken van 'punto a groppo'.

Een oppervlak met de hand of machinaal glad maken met behulp van schuurpapier of een schuurdoek.

Schilderingen op de voorkant of de achterkant van glas, al dan niet of de verf vervolgens gebakken wordt op het glas. Geschilderde glazen spiegels en andere glasdecoratie, en geschilderde werken op dezelfde manier geschilderd op doek of houten panelen zijn bekend sinds de oudheid. In de context van glas in lood ramen en panelen, verwijst het naar delen van de afbeelding die zijn geschilderd op glas (vaak gebrandschilderd), in het bijzonder de kleinere details.

Verwijst naar kunstenaars die gespecialiseerd zijn in het maken van prenten en illustraties. Verwees vroeger in meer algemene zin naar kunstenaars die gespecialiseerd waren in een van diverse soorten tweedimensionale kunst op papier, paneel of doek, met inbegrip van de schilderkunst.

Grote doeken ter bedekking van kelk en pateen in de oosters-orthodoxe kerk.

Verwijst naar de cultuur van de Gupta-periode in Noord-Centraal-India vanaf de vroege 4de eeuw tot de late 5de eeuw, een periode die wordt beschouwd als de 'klassieke' periode van Indiase kunst. Tijdens de Gupta-periode was er sprake van een grote activiteit op het gebied van wetenschap, visuele kunsten, muziek en literatuur, en de periode had haar hoogtepunt tijdens de heerschappij van Chandra Gupta II (375-415 n. Chr.). Sommige van India's oudste bewaard gebleven schilderingen werden in deze periode gemaakt in de boeddhistische grotten van Ajanta in de Deccan; de schilderingen worden gekenmerkt door levendige kalligrafische lijnen en levensechte contemporaine details. De beroemde bouwkundige Gupta-stijl ontwikkelde zich mogelijk uit de Kushana-stijl; tegen het eind van de 4de eeuw had zich een duidelijke boeddha-icoon ontwikkeld, die werd gekenmerkt door monumentale eenvoud en een verfijnd realisme. De spanning van vroegere Mathuran-beeldhouwkunst is vervangen door een kalme en rustige atmosfeer die een spirituele andere wereldlijkheid aanduidt die een kenmerk is van de boeddhistische Gupta-stijl. Onder de vele beeldhouwkundige vondsten bij Sarnath is een groep sculpturen die bekend staat als de 'natte boeddha's' met nauwsluitende kleding en vliesachtige vingers als typische Gupta-kenmerken. Gedurende deze periode trad de hindoekunst op de voorgrond; het vroegste en opvallendste voorbeeld van Gupta-hindoekunst is de in rotssteen uitgehouwen schrijn van Udayagiri uit 401. De beeldhouwer van de reliëfs van de verwoeste Dashavatara-tempel bij Deogarh kopieerde de boeddhistische stijl van Sarnath en paste deze toe op een hindoemotief, met opmerkelijk resultaat. Er is echter heel weinig Gupta-kunst overgebleven, aangezien een groot deel van deze kunst, zowel boeddhistische als hindoeïstische kunst, werd vernietigd tijdens de invasies van de Hunnen en de komst van de islam.

Verwijst naar het werk van een groep schilders aan de Amerikaanse westkust, die actief waren in de jaren 60 van de 20ste eeuw. De stijl, waarvan de naam in 1959 werd bedacht door criticus Jules Langsner, wordt gekenmerkt door het gebruik van grote vormen met scherpe contouren die zich van hoek tot hoek over het doek uitstrekken en die zijn geschilderd in twee of drie intense kleuren.

Doek, meestal wit, die aan een hoofddeksel vastzit en over de nek hangt om die te beschermen tegen de zon.

Beschrijft werken die zijn vervaardigd door de bewoners van de Hawaïaanse eilanden. De kunstproductie van de Hawaïanen omvatte vederwerk, schorsdoek en ornamenten; beeldhouwwerken van hout, steen en veren; rotsinkervingen of rotsgraveringen; en houten kommen, trommels en kano's.

In het algemeen een hoofddoek of sluier die het hoofd en de hals bedekt, maar het gezicht vrij laat. In islamitische culturen dragen vrouwen ze als uitdrukking van bescheidenheid.

Grote, rechtopstaande piano's in 1807 ontworpen door William Southwell uit Dublin en geliefd tot halverwege de 19e eeuw. Ze waren 1,80 tot 1,95 m hoog en hadden een groot, open voorpaneel dat met doek was afgedekt.

Vierkante, meestal katoenen hoofddoeken die vaak in een driehoek worden gevouwen en traditioneel op het hoofd worden vastgemaakt met een agal; worden vooral gedragen door mannen in West-Azië en delen van Noord-Afrika.

Genus van ongeveer 50 soorten struiken die inheems zijn in de meeste subtropische gebieden van de wereld en al heel lang worden verbouwd vanwege hun vezels en olie. Veel variëteiten katoenplanten zijn ontstaan door veredeling en kruising van diverse soorten. Al in 5000 v.Chr. maakte men in India doeken van katoen. In 3000 v.Chr. weefde men katoenen stoffen in Egypte, China en Peru. In Europa begon men in de Middeleeuwen op grote schaal katoen te verbouwen.

Vierkante doeken (ca. 60 x 60 cm) ter bedekking van kelk en pateen vóór en na de communie. Gebruik 'palla's (bedekkingen voor kelken)' voor de vierkante kartons overtrokken met linnen of stijve linnen doeken ter bedekking van de kelk tijdens de mis.

Lange hoofddoek of sluier die doorloopt tot het middel en het hoofd en de hals, romp en armen bedekt, maar het gezicht vrij laat. In islamitische culturen dragen sommige vrouwen ze als uitdrukking van bescheidenheid. Gebruik ���hidjab' voor kortere hoofddoeken die alleen het hoofd en de hals bedekken.

Kleine doeken ter bedekking van kelk en pateen afzonderlijk in de oosters-orthodoxe kerk.

Stof in linnen of katoen met diagonale kepermotieven, gebruikt voor handdoeken, servetten, tafellakens.

Een methode voor het overbrengen van een tekening op een ander oppervlak op een andere schaal, met name op een groter oppervlak dat moet worden beschilderd, bijvoorbeeld een doek of een muur.

Fijndradig weefsel in effenbinding oorspronkelijk van linnen, maar tegenwoordig ook van fijn gekamd katoenen garen, met stijfsel of appret; het wordt veel gebruikt voor zakdoeken, schorten, boerinnenmutsen en gordijnen.

Verwijst naar hindoekunst, meestal driedimensionaal, in de vorm van een fallus en aanbeden als symbool van de god Shiva. Het symboliseert mannelijkheid, vitaliteit en creativiteit, en is vaak te zien in combinatie met de yoni, het symbool van de vrouw.

Afgesloten, met schappen ingerichte kasten of kleine kamers voor het opslaan van bedlinnen en handdoeken etc.

Vierkante, langwerpige of driehoekige doeken, meestal met spelden vastgemaakt, gedragen door zuigelingen; tegenwoordig meestal vervangen door wegwerp-exemplaren.

Babykledingstukken die men over de luier aantrekt, meestal driehoekige doeken van flanel, gekookte wol of dicht gebreide wol, gebruikt in westerse landen tot de jaren negentig van de negentiende eeuw, toen er materiaal beschikbaar kwam dat vocht beter tegenhield, zoals met rubber beklede stof. Tegenwoordig wordt de term soms gebruikt voor kleurrijke broekjes gevoerd met plastic of een ander waterdicht materiaal.

Verwijst naar ruwe kant of franje die wordt gemaakt door touwen of dikke draden in een geometrisch patroon aan elkaar vast te knopen. De term is afgeleid van het Turkse 'makrama', dat 'doekje' of 'handdoek' betekent. Het was een specialiteit van Genua, waar met geknoopte touwen versierde handdoeken populair waren in de 19de eeuw. De voorloper van macramé was 'punto a groppo', een 16de-eeuwse techniek voor het knopen van kant. In de jaren 60 van de 20ste eeuw werd macramé een populaire ambacht- en kunsttechniek in Amerika en Europa. Het werd gebruikt voor lampenkappen, plantenhangers, hangmatten, raambedekkingen en wandbekleding.

Te gebruiken voor hoofddeksels van wit linnen of zeildoek met opgenaaide bol en gestikte rand, gedragen door de laagste marinerangen.

Afdrukken van nog vochtige voorstellingen die met penseel op een glazen of metalen plaat of op papier of doek zijn getekend. Steeds slechts één en eventueel nog één lichtere afdruk mogelijk.

Vezels van planten van de netelfamilie, eeuwenlang gekweekt in Europa en Azië voor het maken van touwen en zeilen. Netelvezels zijn licht van kleur, zacht en sterk. Ze worden gebruikt voor twijn, touw, canvas en zeildoek. Netelvezels worden ook gebruikt als vervangers van vlas en hennep.

Een sluier die sommige islamitische vrouwen dragen om hun gezicht te bedekken en waarbij de ogen zichtbaar blijven. Nikabs draagt men in combinatie met een aparte hoofddoek, zoals een khimar of hidjab.

Zachte hoofddoeken, vooral van linnen of zijde, die om de hals en onder de kin langs van de ene kant van het hoofd naar de ander worden gedrapeerd en vastgespeld aan een band of hoed of aan het haar. Heeft zijn oorsprong in de Middeleeuwen en wordt nog altijd gedragen door nonnen van diverse godsdiensten.

Ruimvallende regenjassen; wordt vooral gebruikt voor jassen van wasdoek of van een met een rubberlaag bedekte stof, vaak in felle kleuren vervaardigd.

Duurzame, dichtgeweven stof in effenbinding, oorspronkelijk gemaakt van linnen maar tegenwoordig meestal van katoen. Het komt voor in verschillende gewichten en lijkt erg op canvas maar dan fijner en lichter. Het wordt veel gebruikt voor tenten, riemen en kleding. Geen Nederlands equivalent. Zie 'zeildoek'.

Vierkante kartons overtrokken met linnen of vierkante stijve linnen doeken ter bedekking van de kelk tijdens de mis. Gebruik 'kelkvela' voor grotere doeken die vóór en na de communie over kelk en pateen worden gelegd.

Collodiumfotografie op wasdoek, zwart gemaakt papier of leer

Houders vervaardigd uit twee vierkante delen van gesteven stof, meestal in verschillende kleuren, afhankelijk van het kerkelijk jaar, waarin doeken worden bewaard die gebruikt worden in de christelijke liturgie.

Fijne, glanzende en doorzichtige stof uit de Filippijnen, geweven van ongesponnen zijdeachtig draad van de ananasplant. Wordt gebruikt voor decoratieve zakdoeken, versieringen en lingerie.

Vierkant linnen doekje dat door de voorganger wordt gebruikt om de eucharistische beker na iedere dronk van een communicant af te vegen.

Kruidachtige overblijvende plant die inheems is in Oost-Azië, maar ook elders wordt gekweekt. Ramie is een van de oudste vezelgewassen. Men gebruikt de plant al circa 6000 jaar om stoffen en andere producten te maken. De vezels zijn teruggevonden in de doeken van mummies in China en Egypte. De soort heeft diverse variëteiten, met vezels variërend in kleur van wit tot groen.

Halsdoeken gedragen bij gevechtsuniformen of het dagelijks tenue van militairen. De vorm is vierkant/rechthoekig met twee linten om om de nek de worden gebonden. Soms in onderdeelskleur met daarop centraal aangebracht het onderdeelsembleem.

Beschrijft werken die zijn vervaardigd door bewoners van de Polynesische eilanden. De Polynesiërs staan bekend om hun traditionele houtsnijwerk, schorsdoek, matten, tatoeages en andere vormen van lichaamskunst. De Polynesische kunst was ooit hoog ontwikkeld, maar er is weinig uit het verleden bewaard gebleven, als gevolg van het vergankelijke karakter van de gebruikte materialen: schorsdoek, gevlochten manden en verenwerk. Hoewel de architectuur overal in Polynesië tot grote bloei kwam, vormen nog slechts de resten van stenen structuren op de Oost-Polynesische eilanden het bewijs van de uitzonderlijke architecturale vaardigheden van de Polynesiërs.

Het licht wrijven van een diepdrukplaat met een zachte doek, nadat deze is geïnkt op de gebruikelijk wijze. De afdruk krijgt hierdoor een vaag, doezelig effect.

Beschrijft werken die zijn vervaardigd door de bevolking van de Samoaanse eilanden. Typische voorbeelden van de uitzonderlijke kunstzinnige vaardigheden van de Samoanen zijn de tatoeages, het ontwerpen en bouwen van kano's; en schorsdoeken.

Beschrijft kunstwerken die zijn vervaardigd door de bewoners van de Santa Cruz-eilanden. De bewoners van de Santa Cruz-eilanden zijn vooral bekend om hun houten figuratieve beeldhouwwerken, die zijn vervaardigd als vrijstaand beeld op architecturale beeldgesneden palen, of die als detail op gebruiksvoorwerpen zijn aangebracht. Belangrijke wereldlijke kunstvoorwerpen van de Santa Cruz-eilanden zijn gebaseerd op de persoonlijke versiering van mannen, zoals schijfvormige borstornamenten van doopvontschelp bedekt met een schildpadschild als geometrische vorm, hoofdtooien bedekt met geschilderde schorsdoek en vezelarmbanden met geometrische patronen.

Een schildermethode waarbij zachte kleurvlekken worden geproduceerd door het gebruik van sterk verdunde verf op niet op maat gemaakt doek.

Techniek voor het produceren van een schilderij door het invullen van contouren en afgebakende schaduwgebieden met een aangeduide verfkleur, meestal verkrijgbaar in een pakket. De techniek werd in de jaren vijftig van de 20ste eeuw commercieel ontwikkeld in de Verenigde Staten en was bestemd voor amateurs. Hij was echter gebaseerd op een techniek die al zou zijn gebruikt in de Renaissance en eerder nog eerder voor het aanleren van schilderen en om assistenten van een meester te helpen bij het schilderen van grote fresco's. Moderne technieken voor schilderen op nummer maken meestal gebruik van kleine potjes met verschillende kleuren verf die apart zijn genummerd, en gebieden en patronen op een bord of doek die zijn gemarkeerd met de corresponderende nummers van deze kleuren. De schilder voltooit het schilderij door de gebieden op te vullen met de aangeduide kleuren.

Standaarden of raamwerken die schuin staan en als onderstel of uitstalling van een schildersdoek, een schoolbord, een porseleinen bord of een ander voorwerp dienen.

Geschilderde voorstellingen op panelen of opgespannen doek, meestal van draagbaar formaat. Vooral te onderscheiden van 'muurschilderingen' en 'verluchtingen' in manuscripten.

Hoofddoeken van haakwerk, kant of dergelijke die werden gedragen door vrouwen in de 18e en 19e eeuw.

Relatief kleine olielamp, die veel werd gebruikt in keukens, met een ronde metalen bak of een bak in de vorm van een spade waarin men dierlijk vet deed. Men plaatste een pit van touw of doekjes ��� die ���sluts' (���slonzen') werden genoemd, omdat ze er slonzig en vies uitzagen ��� in een of twee tuiten aan de zijkant. De lamp was vaak bevestigd op een grote schotel om overstromend of druipend vet op te vangen.

Gereedschap dat wordt gebruikt voor oprekken van materialen, zoals canvas op een spanraam of doek op een raamwerk.

Verwijst naar de kunstwerken die verband houden met de esthetische doctrines die de Argentijns-Italiaanse kunstenaar Lucio Fontana (1899-1968) ontwikkelde. De stijl kenmerkt zich door de wens de scheiding tussen architectuur, schilderkunst en beeldhouwkunst op te heffen door elementen als kleur, geluid, ruimte, beweging en tijd samen te brengen in een nieuw soort totaalkunst. Opmerkelijk zijn de schilderdoeken van Fontana met gaten en sneeën die schaduwen werpen op het oppervlak.

Sluiter die zich bij het beeldvlak bevindt in plaats van bij de lens. Gewoonlijk bestaan spleetsluiters uit een dubbel sluitergordijn van doek of metaal waarmee spleten kunnen worden gevormd met een variabele breedte die correspondeert met de belichtingstijd. De gordijnen worden onder spanning gehouden tot het moment van de belichting: het moment waarop de spleet over de film wordt getrokken waardoor er licht op kan vallen.

Procedé voor het verwijderen van een frescoschildering van de muur door de pigmentlaag en een intonacolaag te verwijderen. Doek wordt vastgelijmd op het geschilderde oppervlak en wanneer het droog is worden doek, schildering en bepleistering van de muur gehaald.

Lange stukken hout, aan de bovenzijde gesneden in de vorm van een menselijke figuur met een grote fallus en met een middendeel dat is omwikkeld met bastdoek of dat verschillende uitgesneden horizontale beelden bevat. Ze variëren vaak in grootte, uiteenlopend van 76 centimeter tot 5,5 meter in lengte. De beelden op de stafgoden benadrukken de notie van het mannelijk voortplantingsvermogen.

Verwijst naar de stijl die is vernoemd naar het eiland Sumbawa. In de edelsteenbewerking zijn de ontwerpen vergelijkbaar met die in andere regio's van Indonesië, afgezien van één onderscheidend element: het veelvoorkomende gebruik van zwarte vierkante plaatjes in halskettingen, als amulet. Kenmerkend voor textielkunst in deze stijl zijn sarongs, hoofddoeken en stoffen die zijn versierd met zijde en edelmetaaldraad. In de schilderkunst komt de stijl tot uitdrukking in verluchte manuscripten van de Koran.

Doorschijnende, dunne, zwaar gesteven en los geweven katoenen stof. Het wordt gebruikt voor voeringen en als veegdoek bij het maken van drukken. Wordt ook gebruikt voor een bepaald soort mousseline die uit India naar Engeland is gebracht in de 18e eeuw en in de 19e eeuw in Schotland werd geproduceerd, meestal voor baljurken.

Wordt gebruikt voor opvouwbare onderdaken van tentdoek, huiden, plastic of andere soepele en waterafstotende materialen die strak worden gespannen en ondersteund door palen, meestal vastgezet met touwen aan haringen die in de grond zijn gedreven.

Schilderingen op doek, meestal fluweel, of papier, gemaakt met gebruik van sjablonen; vaak stillevens van fruit of bloemen; veel vervaardigd in de 19e eeuw.

Wordt gebruikt voor kegelvormige tentwoningen van palen die bovenaan zijn samengebonden en op de grond zijn uitgespreid in een cirkel die zijn bedekt met huiden of doek; veelvoorkomend bij stammen van de Prairie-indianen.

Een los geweven katoenen stof, vooral gebruikt voor het afdekken van groeiende tabaksplanten om schaduw te geven. Geen Nederlands equivalent. Zie 'kaasdoek'.

Verwijst naar grote doeken van zwaar linnen of een andere stof waarop een motief is geschilderd. Toile werd oorspronkelijk gebruikt voor beeldverhalen in het zestiende-eeuwse Frankrijk, en vervolgens als wandkleden opgehangen. In Reims is nog een grote collectie te vinden. De term verwijst ook naar achttiende-eeuwse Franse kleden die waren geïnspireerd op deze geschilderde motieven, maar waren bedrukt met behulp van kopergravures. De term kan ook verwijzen naar een willekeurige andere stof in de stijl van 18de-eeuwse koperplaatmotieven.

Beschrijft werken die zijn vervaardigd door het Tongavolk uit de Republiek Tonga. Typische voorbeelden van kunstnijverheid van het Tongavolk zijn gevlochten manden, houtsnijwerk, figuratieve beeldhouwwerken en schorsdoeken.

Repen stof die onder thoramantels worden gebruikt om de thorarol bij elkaar te houden. Bij de Asjkenaziem-joden wordt het doek dat bij een besnijdenis wordt gebruikt in repen gesneden, aan elkaar genaaid, geborduurd en van toepasselijke inscripties voorzien om later als thorariem te dienen.

Te gebruiken voor netten of doeken van sterk canvas die strak met touwen in een metalen raamwerk op pootjes zijn gespannen en vastgezet en worden gebruikt als springplank bij gymnastische of acrobatische oefeningen.

Rituele Afrikaanse stof, die wordt geassocieerd met de mannenvereniging Ekpe, aan te treffen bij de Igbo en andere volkeren uit de regio Cross River in het zuiden van Nigeria. Het wordt geverfd met de kleurstof indigo en bedekt met symbolen, waaronder nsibidi. Meestal wordt het gedragen als een omslagdoek en het dragen ervan is het hoogste voorrecht bij Ekpe.

Met vezels (als manillahennep of sisal) versterkt pleister of pleister met een ondergrond van doek. Wordt hoofdzakelijk gebruikt als afwerking en voor kroon- of deklijsten.

Meubilair dat een combinatie vormt van een tafel en een kast en wordt gebruikt om attributen voor het wassen van de handen en het gezicht in te bewaren, zoals een kan, schaal en handdoek.

Hoofddeksels die bestaan uit een nauwsluitend kapje waar een lange doek omheen is gewikkeld, oorspronkelijk afkomstig uit landen uit het oostelijk Middellandse-Zeegebied en Zuid-Azië. Ook hoofddeksels die er vergelijkbaar uitzien maar op een andere manier in elkaar kunnen zitten.

Doeken of platen van een materiaal die zijn ontworpen om wind te vangen en de energie hiervan om te zetten, bijvoorbeeld om een zeilboot voort te bewegen of een windmolen te laten draaien.

Een zelfklevend hechtmiddel dat vaak wordt gebruikt op tape, labels en postzegels, en dat wordt gekenmerkt door de hechting aan een ander oppervlak onder lichte druk bij kamertemperatuur. Dergelijke hechtmiddelen zijn te onderscheiden van andere hechtmiddelen doordat ze geen oplosmiddelverdamping of een chemische reactie nodig hebben om zich te hechten. Ze worden gebruikt voor doek, papier, film, folie en schuimsubstraten. Ze kunnen worden gemaakt van natuurlijk rubber, butylrubber, styreenbutatieenrubber, nitrilrubber, acryl, polyvinylalkylether of siliconensamenstellingen. Ze bevatten meestal additieven als kleefmiddelen, weekmakers, vulstoffen en antioxidanten. Ze worden gebruikt voor de industrie en op de commerciële markt in de vorm van plakband en folies die zijn bedoeld voor verpakking, montage en bevestiging, en maskering, en voor elektrische en chirurgische toepassingen.