Voor pijlers met verzonken figuurvoorstellingen, waarbij de pijler (en niet het standbeeld) de entablementen ondersteunt, zie, bijvoorbeeld, 'Osiris-zuilen'.

Een benaderingsmethode voor het analyseren van continue fysieke systemen, die wordt gebruikt in constructiemechanica, veldtheorie en vloeistofmechanica.

Eenvoudige chemische substanties die zijn samengesteld uit één soort atoom en die niet kunnen worden afgebroken, veranderd of ontbonden door gewone fysische of chemische middelen. Ze vormen de fundamentele chemische onderdelen van verbindingen en uiteindelijk van alle waarneembare materie in het heelal.

Gladde, compacte baksteen die zeer krasbestendig is. Wordt gebruikt voor afgewerkte vloeroppervlakken.

De hiërarchie Ontwerpelementen bevat descriptoren voor geconventionaliseerde en terugkerende vormen en rangschikkingen van vormen die worden gebruikt in het ontwerp van veel soorten objecten en hun ornament. Deze kunnen tweedimensionaal zijn zoals geschilderde zigzagvormen, in reliëfs zoals gesneden rozetten, of kunnen verwijzen naar de vorm van afzonderlijke objecten, zoals Keltische kruizen die zijn gebeeldhouwd uit steen. Relatie tot andere hiërarchieën: Descriptoren voor bepaalde kenmerken die zijn gerelateerd aan vorm of positie zijn te vinden in de hiërarchie Kenmerken en Eigenschappen (bijvoorbeeld bol, concentrisch). Driedimensionale ornamentale onderdelen van structuren en overige objecten zijn te vinden in de hiërarchie Onderdelen (bijvoorbeeld fioelen).

De hiërarchie Open ruimten en landschappelijke elementen bevat beschrijvingselementen voor open ruimten met relatief samenhangende gebieden die zijn ingericht en aangepast volgens een groot aantal concepten en processen die ook worden gebruikt voor de vorming van gebouwen en andere bouwconstructies (zoals 'tuinen' en 'plaza's'), en beschrijvingselementen voor afzonderlijk gefabriceerde of gemanipuleerde onderdelen in en rond open ruimten, andere cultuurlandschappen of natuurlandschappen (zoals 'vlaggenmasten' en 'windschermen'). Relatie met andere hiërarchieën: de hiërarchie Onderdelen bevat beschrijvingselementen voor de skeletbouwsystemen en losse bouwonderdelen (zoals 'balloon frames' en 'garagedeuren') die onderdeel zijn van afzonderlijk bouwwerken, beschrijvingselementen voor kamers, ruimten en andere grote onderdelen van een gebouw (zoals 'keukens') en beschrijvingselementen voor de infrastructurele systeemonderdelen van een landschap (zoals 'hoofdwaterleidingen' en 'fly-overs'). Beschrijvingselementen voor kunstmatige onderdelen van open ruimten en cultuurlandschappen (zoals 'gazons' en 'bermen' vallen hier ook onder, terwijl beschrijvingselementen voor soorten kenmerken van natuurlandschappen en hun onderdelen (zoals 'steile rotsen' en 'rivieren') vallen onder de hiërarchie Nederzettingen en landschappen.

Documenten die de tekst van een voordracht of een rede bevatten.

Te gebruiken voor elementen die in zeer kleine hoeveelheden voorkomen in mineralen; ze zijn niet van essentieel belang voor de samenstelling maar worden toch in hun structuur aangetroffen of geabsorbeerd op hun oppervlak en men gaat er meestal vanuit dat zij aanmerkelijk minder dan 1,0% van het mineraal uitmaken. Wordt ook gebruikt voor elementen die voorkomen in plantaardig en dierlijk weefsel in concentraties van 1,0% of minder, die fysiologisch van essentieel belang zijn voor het organisme.

Het analyseren van een voorwerp om er achter te komen welke spoorelementen erin aanwezig zijn, en in welke verhoudingen; dergelijk onderzoek wordt vooral uitgevoerd om vast te stellen waar de ruwe materialen waarvan het voorwerp is gemaakt, vandaan komen.

Tekeningen van de verticale elementen van een gebouw. hetzij aan de binnenkant of aan de buitenkant, als een directe projectie naar een verticaal vlak.

Verwijst naar diverse kostuums die op universitaire en collegefaculteiten wordt gedragen door bestuurders en afstuderende studenten tijdens diploma-uitreikingen en andere bijzondere gelegenheden. Het bekendste element van de academische klederdracht is de toga, een traditie die dateert van de middeleeuwen. Decoratieve capuchons en diverse kappen, waaronder de vierhoekige studentenbaret, zijn andere bekende elementen van de academische kledij. Garneersel in diverse kleuren kunnen worden gebruikt als aanduiding van verschillende studierichtingen.

Sierelementen die boven openingen, zoals deuren of ramen, worden gebruikt en die bestaan uit ojiefbogen waarvan de apex naar boven vergroot is om een decoratieve kruisbloem te vormen.

Wordt gebruikt voor zonverwarmingssystemen die mechanische apparatuur en bouwelementen bevatten om warmte op te vangen en te transporteren. Gebruik 'passieve zonverwarming' voor zonverwarmingssystemen zonder mechanische hulpmiddelen.

Een onderzoeksmethode voor het zoeken van chemische elementen in een materiaal door het materiaal te beschieten met neutronen, met geladen deeltjes zoals protonen, of met gammafotonen.

Term bedacht door de architectuur-historicus Charles Jencks om een ontwerp te beschrijven dat niet door het formuleren van nieuwe oplossingen voor problemen is ontstaan, maar door het samenvoegen van reeds bestaande elementen om zo tot een nieuw resultaat te komen.

Dakachtige en versierde uitsteeksels die aan een muur of het plafond zijn bevestigd. Toegepast bij gebouwen en meubels. Gewoonlijk geplaatst boven nissen, deuren, ramen, tombes, enzovoort om ze te beschermen tegen de zon of de elementen of om de aandacht naar ze toe te trekken.

Materiaal, vaak van koper of zilver, zoals schroeven, stiften, boeksloten, scharnieren, sluitingen, afdekplaten, enzovoort, die men aan het eind van het bindproces toevoegt als functionele of decoratieve elementen.

Body art waarbij theatrale, op rituelen gelijkende elementen een belangrijke rol spelen, meestal voor een publiek uitgevoerd. Vaak wordt getracht de grenzen tussen kunst en het leven te doorbreken. Vooral in Duitsland en Oostenrijk.

Verwijst naar de periode en cultuur van de Alemannen, een losse confederatie van Germaanse volkeren die naar de streek van het Zwarte Woud trokken in de 3de eeuw n. Chr. en zich verder verspreidden naar de Elzas en het noorden van Zwitserland in de 5de eeuw. Zij namen hun taal en elementen van hun artistieke tradities mee.

Een type naaldkant die werd gemaakt in en rond Alençon in Frankrijk en vergelijkbare kant die elders werd gemaakt. Venetiaanse kantmakers werden in 1665 door Colbert naar Frankrijk gehaald, waar ze zich in 1765 vestigden in Alençon. Daar richtten ze een kantindustrie op die door de overheid werd beschermd. De industrie raakte in de loop van de 18de eeuw in verval, maar werd door Napoleon en later tijdens het Tweede Keizerrijk in ere hersteld. Alençonkant wordt gekenmerkt door een gelijkvormig vierkant maaswerk met gedraaide zijden, veelvuldig gebruik van decoraties en opvallende hoofdelementen met een in het oog springend koord.

Personen die zijn geschoold of werkzaam zijn op dat deelgebied van de wiskunde dat onderzoek doet naar algemene beweringen omtrent relaties, met gebruikmaking van letters of andere symbolen voor het weergeven van specifieke wiskundige elementen, zoals getallenverzamelingen, waarden, vectoren en reeksen.

Vooral te gebruiken met betrekking tot beeldhouwwerken of architectonische en infrastructurele elementen zoals zuilen, muren of borden, die alleen staan. Gebruik bij voorkeur 'vrijstaand (positioneel kenmerk gebouw)' voor gebouwen die alleen staan.

Een algemene naam voor staal dat zijn onderscheidende eigenschappen dankt aan andere elementen dan koolstof. Soorten staallegering ontlenen hun naam meestal aan de elementen die de meeste invloed hebben op hun karakter. Gewoonlijk gebruikt voor het maken van gereedschappen en voor bouwwerkzaamheden.

Zonder verdere kwalificatie verwijst deze term naar aluminium-koperlegeringen met of zonder kleine hoeveelheden van andere legeringelementen. Doordat zelfs kleine hoeveelheden andere elementen effect hebben op aluminium bestaat er een oneindige variëteit aan aluminiumlegeringen.

Gebruik deze term voor kunstwerken met sculptuur- en architectuurelementen, vooral populair na 1945, waarbij een ruimte wordt gevormd (meestal binnen; niet altijd een museum) die door de bezoekers kan worden betreden. Vaak worden verschillende materialen, licht, geluid en communicatiemiddelen gebruikt.Voor dit soort werken na 1970 gebruik 'installaties (beeldhouwwerken)'. Gebruik 'tableaus' voor beeldhouwwerken die zijn samengesteld uit figuren en objecten gerangschikt in een op een schilderij gelijkend tafereel dat de toeschouwer niet betreedt.

Verwijst naar het werk van een school van schilders uit de 15de eeuw, die ontstond in zenkloosters en die de traditie van het schilderen met inkt uit de Muromachi-periode (1333-1568) nieuw leven inblies. De school werd vertegenwoordigd door drie generaties Ami-schilders, die in hoofdzaak conservator waren van Chinese kunstobjecten in de collectie van het Ashikaga-shogunaat. De stijl combineert de rijke wassingen en stippen van de traditionele Chinese schilderkunst van de Zuidelijke Song-dynastie (1127-1279) met sommige elementen van Koreaanse schilderkunst.

Elk van de bewegingen die hun oorsprong vinden in de radicalere elementen van de 16de-eeuwse Reformatie die stelden dat alleen de doop van volwassen geldig is en dat ware christenen geen regeringsfuncties mogen bekleden, geweld mogen gebruiken of wapens mogen dragen. Aanhangers van deze bewegingen, ook bekend als wederdopers, leggen de nadruk op een strikte kerkelijke discipline, trouw aan de Schrift en de scheiding van kerk en staat. Anabaptisten zijn regelmatig blootgesteld aan vervolging als gevolg van hun kritiek op de overheid; zij worden vaak beschouwd als de voorlopers van de doopsgezinden.

Verwijst naar de periode en stijl die wordt geassocieerd met de verovering van het grootste deel van de Britse eilanden door Germaanse Saksen en Angelen uit Sleeswijk en het Oostzeegebied, vanaf de opeenvolgende invasies in de 5de en 6de eeuw n. Chr. tot na hun bekering tot het christendom. De stijl kenmerkt zich door de vermenging van de cultuur van de immigranten met de bestaande Keltische tradities en is later nog vermengd met klassieke invloeden van het Europese vasteland. De elementen die zijn afgeleid van het traditionele metaalwerk van de Angelen en de Saksen en vaak ook werden toegepast op andere middelen, zijn onder meer symmetrische, dooreengevlochten, abstracte patronen, gestileerde verstrengelde dieren, invatting van granaten, juwelen en filigraan. Deze worden gecombineerd met Keltische schaakbordpatronen van millefiore email en andere motieven zoals die zijn ontwikkeld in Keltische kloosters.

Te gebruiken om te verwijzen naar de anglicaanse kerk (Church of England); gebruik 'episcopaal' om te verwijzen naar de episcopale kerk in Amerika. De term verwijst naar een christelijke geloofsrichting met zowel protestantse als katholieke elementen die ontstond na de breuk tussen de Engelse koning Hendrik VIII en de rooms-katholieke kerk (circa 1532-34). Het anglicanisme is de officiële Britse staatsgodsdienst, en de Britse soevereine vorst is nog altijd het officiële hoofd van de anglicaanse kerk. Aanvankelijk droeg de kerk nog een overwegend katholiek karakter, maar onder Edward IV en Elizabeth I werden er hervormingen doorgevoerd en werd een meer protestants georiënteerde geloofsleer geïntroduceerd, met een nieuwe versie van het Book of Common Prayer en de Negenendertig Artikelen. Hoewel de huidige anglicaanse kerk in het algemeen wordt gekenmerkt door een tolerante houding, zijn de spanningen tussen protestants en katholiek gezinde stromingen binnen de kerk nooit verdwenen en heerst er weerstand tegen nieuwe vrijzinnige en evangelische invloeden. Het anglicanisme berust op episcopaal gezag en op een structuur van parochies, welke van fundamenteel belang is voor de kerkelijke organisatie.

Verwijst naar de stijl van architectuur en schilderkunst die is ontwikkeld in India tijdens de Britse koloniale overheersing. In de architectuur wordt deze stijl gekenmerkt door een mengeling van lokale elementen zoals polychrome koepeldaken, bolvormige koepels en overwelfde lanen, met klassieke en gotische stijlen. In de schilderkunst wordt deze stijl gekenmerkt door de weergave van beelden tegen een witte achtergrond en zeer veel aandacht voor details.

De studie van scheikundige reacties en eigenschappen van alle elementen en hun verbindingen, met uitzondering van koolwaterstoffen; omvat gewoonlijk echter wel koolstofmetalen, kooloxiden, metaalcarbonaten, koolstof-zwavelverbindingen en koolstof-stikstofverbindingen.

Wordt gebruikt voor lijsten die architectonische elementen bevatten.

Wordt gebruikt voor spiegels waarvan de lijst sterk architectonische elementen bevat, vaak met zijpilaren en voetstukken.

Verwijst naar de Engelse bouwkundige en decoratieve stijl in het midden van de 17de eeuw, die werd ontwikkeld door handwerkslieden via het gebruik van patronenboeken en zich kenmerkt door een grof classicisme waarin regionale verschillen en het werk van individuele werkplaatsen naar voren komen. Bouwkundige elementen zijn onder meer schilddaken, gebroken frontons en architraven met oren.

Beeldende werken waarin gebruik wordt gemaakt van woorden en letters als formele elementen, vaak ongeacht de letterlijke betekenis. Geen goed Nederlands equivalent.

Een hedendaagse techniek voor het creëren van driedimensionale kunstwerken door het combineren van verscheidene elementen, voornamelijk gevonden voorwerpen. De constructie kan door de kunstenaar beschilderde, uitgesneden of vormgegeven elementen omvatten. Oorspronkelijk bedacht in 1953 door de kunstenaar Jean Dubuffet.

Beeldhouwwerken die vanaf circa 1945 zijn gemaakt met behulp van de assemblagetechniek, waarmee driedimensionale kunstwerken tot stand komen door verschillende elementen te combineren, vooral objets trouvés. Ook door de kunstenaar geschilderde, beeldgesneden of geboetseerde elementen kunnen deel uitmaken van assemblages. Zie 'object sculpture' voor dergelijke werken van vóór 1945.

De kleinste deeltjes waarin de elementen met zichzelf of met elkaar worden gecombineerd, oftewel de kleinste hoeveelheid van een bepaald element waarvan bekend is dat die nog de eigenschappen van dat element bezit.

Beschrijft de diverse soorten kunstwerken die zijn vervaardigd door de bewoners van het eiland Aua. De Aua-bevolking is vooral bekend om haar houtsnijwerk van menselijke figuren of hoofden, vaak met trekken van krokodillen en vissen. Dergelijk snijwerk is te vinden op lijmstokken, opscheplepels van kokosnoot, eetgerei, speren, dolken van obsidiaan, spleetgongs, kano's, bedden en architecturale elementen.

Fictie die autobiografische elementen bevat, of gefictionaliseerde autobiografie. De term (het Franse ‘autofiction’) is in 1977 voor het eerst gebruikt door de schrijver Serge Dubrovsky.

Losse ondoorzichtige of doorschijnende elementen die een bron afschermen van direct zicht uit bepaalde hoeken, en die ongewenst licht absorberen.

Houten skeletten waarin alle verticale bouwelementen, posten en stijlen van de buitenste draagmuren en scheidingswanden de volledige hoogte van het frame hebben, van onderdorpel tot dakplaat.

Type zigzagpatroon waarbij iedere puntvorm in het patroon in één verlopende kleur wordt uitgevoerd en de afzonderlijk elementen vaak een contrasterende kleur hebben. Bargello wordt hoofdzakelijk gebruikt bij borduurwerk, met name van meubelbekleding en vloerkleden. Een typisch voorbeeld van bargello is een stel 17de-eeuwse Italiaanse stoelen in het Bargello Museum in Florence. De techniek bestaat sinds de 17de eeuw en stond destijds bekend als de Hongaarse steek, en wordt tot de dag van vandaag beoefend. Het bargello-motief wordt ook verwerkt in behangpatronen en parketvloeren.

Verwijst naar een regionale school van Pahari-miniatuurschilderkunst die aan het eind van de 17de en de gehele 18de eeuw een bloeiperiode beleefde in de Indiase heuvelstaten. Schilderijen in de Basohli-stijl behoren tot het vroegst bekende Pahari-werk. Hoewel de naam van de school is ontleend aan de kleine onafhankelijke staat Basohli, als belangrijkste centrum van de stijl, zijn er overal in deze regio voorbeelden van te vinden. Kenmerkende elementen zijn: krachtige lijnvoering en felle kleuren, een langwerpig formaat, rode randen, monochrome achtergronden en een willekeurig maar bijzonder gebruik van architecturale en decoratieve elementen. De gezichten zijn doorgaans overdreven en gestileerd weergegeven, vaak en profil, met grote ogen met een doordringende blik. Een herkenbare techniek is het gebruik van dikke, pasteuze druppels witte verf voor de weergave van sieraden, terwijl delen van kevervleugeltjes smaragden moeten suggereren.

Overzichtskaarten waarop de voornaamste kenmerken van een gebied, zowel de natuurlijke kenmerken als de door de mens aangebrachte elementen, worden aangegeven. Aan deze kaarten kan voor uiteenlopende doeleinden specifieke informatie worden toegevoegd.

Verwijst naar de stijl van architectuur en stedenbouw zoals oorspronkelijk onderwezen aan de École des Beaux-Arts in Parijs en aan scholen in de Verenigde Staten in de 19de en 20ste eeuw. De stijl kenmerkt zich door nadruk op de harmonieuze compositie van elementen die een klassiek geheel vormen, een herleving van de Barok en neoklassieke stijlen, en geometrische stadsplannen met brede, voorname straten.

Het gedeelte 'Bebouwde omgeving' betreft elementen met bouwwerken die een continuüm vormen van het grootste gecultiveerde en natuurlijke landschapselement tot de kleinste afzonderlijke bouwwerken. De samenstellende delen van een bouwwerk, zoals deuren en muren, die het continuüm aan de onderkant voortzetten, bevinden zich in de hiërarchie bij 'Onderdelen'. Descriptoren worden niet herhaald; in gevallen waar dus verwacht mag worden dat een descriptor op meer dan één niveau van het continuüm voorkomt ('kapellen' bijvoorbeeld kunnen zowel een zelfstandig bouwwerk als componenten van een bouwwerk zijn), worden deze binnen de hiërarchie met de kleinschaligere elementen onderbracht, tenzij factoren als gebruikelijke toepassing, bedoeld gebruik of historisch precedent aanleiding geven tot een andere keuze.

De hiërarchie Beeldmateriaal bevat descriptoren voor objecten die oorspronkelijk zijn vervaardigd met als doel de betekenis hoofdzakelijk op visuele, non-verbale wijze over te dragen, met name waar het de uitdrukking van een symbolische of expressieve betekenis of esthetische ervaring betreft. Hieronder vallen voorstellingen en gebeeldhouwde werken, alsmede periodeafhankelijke werken, bijvoorbeeld performancekunst, die zich binnen de beeldende kunst hebben ontwikkeld en daarmee in verband worden gebracht. Sommige descriptoren in deze hiërarchie kunnen naar een object of beeld verwijzen; bijvoorbeeld, in het geval van een object dat is vervaardigd uit linnen, spanramen en een lijst die specifiek zijn bedoeld als drager van een geschilderde afbeelding kunnen de afbeelding en het object samen worden aangeduid als schilderij; een afbeelding op een meubelstuk daarentegen kan wel als schilderij worden aangeduid, maar de drager is in dat geval bijvoorbeeld een ladekast of haardscherm. Relatie met andere hiërarchieën: de hiërarchie Informatievormen bevat descriptoren voor objecten die wel op visuele, non-verbale wijze communiceren, maar die hoofdzakelijk een informatieve functie hebben (bijvoorbeeld 'kaarten'), met inbegrip van bepaalde afdrukken die worden geassocieerd met het reproduceren van documenten en technische tekeningen (bijvoorbeeld 'blauwdrukken'). Descriptoren voor decoratieve elementen zijn opgenomen in de hiërarchie Ontwerpelementen (bijvoorbeeld 'rolwerk') en de hiërarchie Componenten (bijvoorbeeld 'acroteriën'), terwijl architecturale vormen die in hoofdzaak structureel en in tweede instantie sculpturaal van aard zijn (bijvoorbeeld 'kariatiden') eveneens bij Componenten zijn ondergebracht. De meeste descriptoren voor de materialen die in een werk worden gebruikt, maken deel uit van de hiërarchie Materialen (bijvoorbeeld 'canvas'); indien echter found objects of bouwmaterialen zijn gebruikt (bijvoorbeeld 'platte borden', 'l-balken') verschijnen deze descriptoren op locaties die aansluiten bij de oorspronkelijke functie van het object. Descriptoren voor de methoden die gebruikt worden bij het vervaardigen van een werk (bijvoorbeeld 'natte collodiumprocedés', 'beeldsnijden') zijn opgenomen in de hiërarchie Procedés en Technieken. Met betrekking tot algemene thematische klassen verschijnen andere descriptoren binnen diverse hiërarchieën, met inbegrip van Gebeurtenissen (bijvoorbeeld 'oorlog') en Abstracte Begrippen (bijvoorbeeld 'mythologie').

Vlakke platen gemaakt van beton die in de architectuur worden gebruikt als structuurelementen.

Sluiters die zijn gemonteerd tussen de lenselementen in de lenscilinder. Gewoonlijk hebben ze een bladconstructie die functioneert als een diafragma dat een bepaalde tijd kan worden geopend, waardoor er licht valt op de film in de camera.

Samentrekking van 'binary digit'. Bits zijn informatie-eenheden die de waarde nul of één oftewel de toestand aan of uit kunnen representeren. Ze vormen de kleinste elementen die een computer kan verwerken.

Dun, gehamerd bladmetaal gebruikt als verguldsel om een zilverachtig effect te creëren. Bladpalladium wordt vaak gebruikt als vervanging van bladzilver, aangezien palladium een edelmetaal is dat deel uitmaakt van de platinagroep van elementen, en bij normale temperaturen ongevoelig is voor metaalaanslag. Bladpalladium is iets doffer van tint dan bladzilver.

Chinese verhalende landschapsschilderstijl die wordt geassocieerd met de Tang-dynastie. De naam is ontleend aan het gebruik van heldere minerale kleuren door de kunstenaars. Exponenten van deze stijl zijn Qian Xuan, Zhao Mengfu en Li Sixun. Li Sixun (651-716) wordt beschouwd als de grootste meester van de stijl en is met name vermaard om zijn gebruik van kleuren en goud voor rotscontouren, decoratieve elementen en architectuur. De stijl werd voortgezet door een aantal vroege hofschilders uit de Mingperiode.

Wordt gebruikt voor decoratieve elementen, vaak gezien als silhouet en meestal geplaatst op een heuvel op een afstand als deel van een totaal landschapsontwerp.

Elementen die op deuren lijken, maar niet toegankelijk zijn. Ze worden geplaatst om een reeks deuren te completeren of om te misleiden.

Afkorting van 'weblogs': een website die fungeert als online-dagboek en die meestal door één persoon wordt onderhouden, maar soms ook door een groep personen met dezelfde interesse. Er worden regelmatig bijdragen geleverd in de vorm van commentaar, afbeeldingen en geluids- of beeldbestanden, waarbij de meest recente bijdrage als eerste verschijnt. Blogs kunnen gericht zijn op een specifieke interessesfeer en bevatten ook koppelingen naar content op externe webpagina's. Blogs bevatten meestal een archief van alle ooit geleverde bijdragen, met koppelingen tussen soortgelijke elementen. Oorspronkelijk verschenen ze in de Verenigde Staten als een beperkt aantal online-dagboeken, maar pas rond 2002 werden ze echt populair, dankzij de ontwikkeling van specifieke software voor het creëren en bijhouden van blogs. Gebruik 'weblogs' voor bestanden waarin gedetailleerde gegevens over verzoeken van webservers zijn opgeslagen.

Voornamelijk Spaanse afbeeldingen met voornamelijk stillevens, hoewel ze vaak een deel van de keuken of en een eettafereel uitbeelden. De term werd tot ongeveer 1650 vooral in Spanje gebruikt. Deze genrestukken waren soms gesitueerd in de ruwe openbare eetgelegenheden waarnaar ze zijn genoemd. Door deze associatie werd de term echter ook gebruikt voor een grote verscheidenheid aan genrestukken met afbeeldingen van personages van lage komaf, vaak met eten en drinken. Al in de jaren 90 van de 16de eeuw werden Vlaamse en Italiaanse keuken- en markttaferelen in Spaanse boedelbeschrijvingen 'bodegónes' genoemd. Deze schilderijen werden nagemaakt door Spaanse kunstenaars. Bodegónes, zoals die van Diego Velázquez, werden destijds gezien als onbelangrijk en zelfs onfatsoenlijk. Ze waren meestal monochromatisch om reliëf en volume te benadrukken. Als gevolg van de stillevenelementen van bodegónes werd de term later meer en meer gebruikt voor stillevens in het algemeen. Tot het midden van de 17de eeuw werden Spaanse stillevens, net als de Nederlandse tegenhangers, genoemd naar de specifieke afbeelding.

Verwijst naar de filosofie en religie die zijn gebaseerd op de verlichting en leer van Boeddha Gautama in de vroege 6de eeuw v. Chr. in het Noord-Oosten van het moderne India. Deze religie, die een dominante rol speelt in de kunst en cultuur van Zuidoost-Azië en Oost-Azië, is gebaseerd op het overstijgen van menselijk lijden en pijn door het accepteren van de grenzen van de individualiteit, het opgeven van wereldse verlangens en wensen die voor teleurstellingen en verdriet zorgen en het loslaten van het niet-permanente van het leven en het afzonderlijke ego met de bijbehorende welvaart, sociale positie of familierelaties, allemaal door het proces van de verlichting (nirvana). Bij deze religie staat ook 'anatman' centraal, het idee dat 'het zelf' altijd in ontwikkeling is of deel uitmaakt van een reeks veranderende verschijningsvormen in plaats van een vaste, metafysische substantie. De structuur van de religie is gebaseerd op de Triratna ('drie juwelen' van boeddha), een drieledige structuur voor het leven gebaseerd op drie elementen: boeddha (de leraar), dharma (de leer) en sangha (de gemeenschap).

Verwijst naar een inheemse Tibetaanse godsdienst die met het boeddhisme een van de twee voornaamste religies van het land is. Veel aspecten van Bon raakten vermengd met de boeddhistische tradities die in de 8ste eeuw werden ingevoerd uit India en die het Tibetaanse boeddhisme veel van zijn eigenheid hebben verleend. Onenigheid binnen de heersende klasse van Tibet leidde er in de 8ste en 9de eeuw toe dat de adellijke families voor Bon kozen en de heersende dynastie voor het boeddhisme. Bon werd rond de 11de eeuw een georganiseerde godsdienst, vooral dankzij de boeddhistische belangstelling voor geschreven teksten. Bon leeft voort in veel aspecten van het Tibetaanse boeddhisme en is bovendien nog altijd een bloeiende godsdienst in de noordelijke en oostelijke grensgebieden van Tibet. Onduidelijk is hoeveel continuïteit er bestaat tussen het oude en het moderne Bon. De kenmerken van het oude Bon zijn moeilijk vast te stellen omdat alle vroege beschrijvingen boeddhistisch zijn. Alles wat tegenwoordig over Bon bekend is, is zwaar beïnvloed door het Mahayana-boeddhisme. Het oude Bon lijkt elementen van animisme, sjamanisme en de uitoefening van magische riten te hebben bevat. De Bon-goden van lucht, aarde en zee werden als lagere goden in het boeddhistische pantheon opgenomen. Er zijn aanwijzingen voor een cultus van heilig koningschap waarin de koningen worden beschouwd als manifestaties van de luchtgod; dit geloof zou de oorsprong kunnen zijn van de gereïncarneerde lama’s van het boeddhisme. De orakelpriesters van Bon hebben hun tegenhangers in de boeddhistische waarzeggers. Bepaalde aspecten van de Bon-doctrine zijn vrijwel identiek aan die van het Tibetaanse boeddhisme, zoals de leer van het boeddhaschap en het ideaal van bodhisattva. Opvallend zijn de dzogchen-overtuigingen die het Bon deelt met de Nyingma-school van het Tibetaanse boeddhisme; zij houden in dat er een onuitsprekelijke toestand bestaat, voorbij alle boeddha’s en alle verschijningen. Verder is het kloostersysteem van Bon bijna gelijk aan dat van de Gelug-school. Toch bewaken de Bon-gelovigen nauwgezet hun niet-boeddhistische imago. Shenrab wordt beschouwd als de stichter van de godsdienst en de historische Boeddha Shakyamuni zou een manifestatie van hem zijn. Bon-geschriften zijn verdeeld in twee groepen: de Kanjur, met mythen, doctrines en biografieën van Shenrab, en de Katen, die commentaren en rituele en iconografische werken omvat. De naam Tibet komt uit de Bon-religie.

Bouwelementen, over het algemeen gebogen, die een opening overbruggen en verticale belastingen overdragen naar weerskanten van die opening, als ook bouwelementen of vrijstaande constructies die op bogen lijken of bouwkundig zo worden behandeld.

Bruggen waarin bogen de belangrijkste ondersteunende elementen zijn.

Beschrijft kunstwerken die zijn vervaardigd door de bewoners van de Bougainville-eilanden. De bevolking van Bougainville creëert menselijke en dierlijke vormen met naturalistische proporties en details, maar soms vertonen de menselijke hoofden ook hondachtige trekken, met een sterk naar voren stekende kaak. Het oppervlak is vaak zwart gevlekt en verfraaid met ingelegde patronen van rode en witte pigmenten. De decoratieve elementen die voor ceremoniële structuren worden gebruikt, zijn vermaard vanwege de hoge technische kwaliteit van het snijwerk.

De hiërarchie Bouwwerken bevat descriptoren voor vrijstaande gebouwen en andere structuren die meestal worden beschouwd als afzonderlijke bouwwerken of architectuurtypen (bijvoorbeeld 'musea', 'basilica's', 'paleizen'). Descriptoren voor bouwwerken omvatten een groep elementen uiteenlopend van complexe gebouwen tot basale hulpstructuren. Waar mogelijk worden gebouwen onderscheiden van andere structuren. Gebouwen worden gedefinieerd als ommuurde of overdekte constructies die fungeren als bewoning of schuilplaats of daarvoor bestemd zijn (bijvoorbeeld 'flatgebouwen' of 'restaurants') en die meestal omvangrijker zijn dan andere structuren die alleen een beperkte vorm van onderdak of beschutting bieden (bijvoorbeeld 'tenten' of 'schutstallen'). Onder 'Overige structuren' worden die constructies verstaan die deels of virtueel zijn omsloten of overdekt (bijvoorbeeld 'cromlechs' of 'priëlen') of vrijstaande constructies die geen beschutting of onderdak bieden (bijvoorbeeld 'aardhopen' of 'seintorens'). Sommige structuren kunnen betrekkelijk klein zijn en als toegevoegde structuur bij andere bouwwerken fungeren (bijvoorbeeld 'fonteinen' of 'graftomben'). Relatie met andere hiërarchieën: sommige descriptoren in de hiërarchie Bouwwerken (bijvoorbeeld 'scholen' of 'bibliotheken (gebouwen)') kunnen verwijzen naar de bouwwerken, de organisaties of de instellingen. Descriptoren voor de structurele geraamten en afzonderlijke bouwelementen (bijvoorbeeld 'balloon frames' of 'garagedeuren') die samen één bouwwerk vormen, zijn ondergebracht in de hiërarchie Componenten. Kamers, ruimten en andere grote samenstellende delen van gebouwen (bijvoorbeeld 'keukens' of 'ells') zijn eveneens in de hiërarchie Componenten te vinden.

De bovenste horizontale dwarsliggers of decoratieve elementen van raamlijsten.

Wordt gebruikt voor kapitelen waarvan het bovenste draagvlak aanzienlijk is vergroot door uitstekende voorwerpen die worden geplaatst op het draagvlak en beladen met balken of dakelementen. Over het algemeen worden ze gebruikt om de ruimte tussen dragende elementen te verkleinen.

Oorspronkelijk Japanse avant-gardedansvorm. De eerste Butoh-uitvoering werd in 1959 door Tatsumi Hijikata gegeven. De uitvoeringspraktijk van Butoh verschilt, en kan elementen uit de dans, het theater en de uitvoerende kunsten bevatten, afhankelijk van de uitvoerende groepen of personen. Centraal bij Butoh-uitvoeringen staan vaak een groteske uitbeelding en fysiek uithoudingsvermogen.

Bovenkleding die door vrouwen, voornamelijk in Afrika, wordt gedragen om de geslachtsdelen te bedekken en die meestal bestaat uit elementen van metaal of plantaardig materiaal die afhangen van een om de taille of heupen gebonden koord; kan ook gemaakt zijn van textiel terwijl enkele elementen kunnen doorlopen tussen de benen.

Taferelen die gebouwen waarheidsgetrouw, maar in een denkbeeldige groepering tonen.Te onderscheiden van 'vedute ideate' : taferelen die realistisch ogen maar zijn samengesteld uit denkbeeldige elementen.Termen vooral gebruikt voor achttiende-eeuwse Italiaanse schilderijen en prenten.

Verwijst naar een stijl die elementen gebruikt die kenmerkend zijn voor het carnaval, of die opzichtig en grotesk is. Vaak gebruikt als algemene aanduiding van een literaire stijl, beeldende kunst of muziekcomposities.

Verwijst naar een regionale school van Pahari-miniatuurschilderkunst die wordt geassocieerd met de grote staat Chamba in het heuvelgebied van Punjab. Het culturele erfgoed van Chamba is goed bewaard gebleven, een gevolg van de natuurlijk beschermde ligging van de staat. Door de gehele geschiedenis van de Chamba-schilderkunst heen hebben buitenlandse schilders er hun stempel op gedrukt. De schilderijen uit de tweede helft van de 17de eeuw zijn naturalistisch van aard, met een voorkeur voor lichte kleuren, een bijzondere weergave van de handen, en opvallend smalle polsen. In de 17de eeuw werden elementen uit de Basohli-schilderkunst geïntegreerd in de Chamba-schilderkunst, hetgeen leidde tot een warmer kleurgebruik en een meer gestileerde en decoratieve weergave van bomen. Aan het begin van de 18de eeuw kwamen sommige Chamba-schilders steeds meer onder invloed van de Basohli-kunst te staan, maar andere werken uit deze periode zijn in een overwegend inheemse stijl uitgevoerd. De aanwezigheid van kunstenaars uit Jamma wordt eveneens merkbaar aan het begin van de 18de eeuw, vooral in de gezichtstypen, die rechthoekiger van vorm worden. Andere invloeden zijn afkomstig uit de Mogol- en Guler-schilderkunst. Guler-kunstenaars, die vooral een grote invloed hebben gehad, trokken vanaf circa 1770 naar Chamba en brachten hun poëtische en expressieve stijl mee, alsmede een voorkeur voor romantische thema's. De Chamba-schilderstijl heeft zich ook in de eeuwen daarna weten te handhaven, maar in een verbrokkelde vorm.

Meanderpatronen die worden gekenmerkt door uitgerekte, rechthoekige, meanderachtige elementen die in de Chinese kunst zijn ontstaan en zijn aangepast aan chinoiserie in Europa in de 18e eeuw.

Een inheemse Koreaanse godsdienst, gesticht door Choe Suun (1824-1864) in een poging een direct beroep te doen op het religieuze bewustzijn van het Koreaanse volk. Chondogyo was een reactie op het christendom en de traditionele godsdiensten van Korea, maar bevat wel elementen van het confucianisme, taoïsme, boeddhisme, sjamanisme en rooms-katholicisme. Nadat Suun door de regering was terechtgesteld, ontwikkelden zijn opvolgers Choe Si-hyong en Son Piyong-hi de beweging totdat deze was uitgegroeid tot een belangrijke Koreaanse godsdienst. De geschriften van het chondogyo zijn opgesteld door de drie oprichters. In deze religie worden mensen als dragers van goddelijkheid beschouwd en daarom moeten mensen elkaar behandelen ‘als God’. Chondogyo benadrukt de universaliteit van God en pleit voor een coöperatief koninkrijk Gods op aarde dat is gebaseerd op geloof, eenvoud, standvastigheid en oprechtheid. Er bestaat geen idee van eeuwige beloning omdat de godsdienst maar één doel heeft: de wereld gerechtigheid en vrede brengen. Er zijn vijf aanbevolen oefeningen: het reciteren van een formule, elke avond om negen uur, het gebruik van water als symbool van zuiverheid, het bijwonen van een zondagse eredienst, het regelmatig geven van rijst aan de kerk en het gebed (op verschillende voorgeschreven wijzen). Chondogyo speelde een belangrijke rol in de modernisering van Korea na 1894. Het verzette zich na 1919 ook tegen het Japanse imperialisme en legde zich niet neer bij het communisme in Noord-Korea na 1945. Aan het eind van de 20ste eeuw waren er ongeveer drie miljoen leden.

Verwijst naar een stijl van kunst en bouwkundige ornamenten van het einde van de 17de tot het einde van de 18de eeuw, hoofdzakelijk in Spanje en de Spaanse koloniën in Amerika. De stijl is genoemd naar een Madrileense familie van architecten, in het bijzonder José de Churriguera, al hebben ook andere architecten bijgedragen aan de ontwikkeling en verbreiding ervan. De stijl kenmerkt zich door een overvloed aan versiering en detaillering, waarin verscheidene elementen uit eerdere maniëristische en barokke kunst zijn gecombineerd.

Fotografisch procedé waarbij licht wordt gebruikt om een tekening op een glasplaat (of een ander doorschijnend oppervlak) af te drukken op fotogevoelig papier. Het resultaat bevat elementen uit zowel de boekdrukkunst als de fotografie. Met de term wordt vaak verwezen naar het procedé, het negatief en de resulterende afdruk. De techniek is in de jaren 30 van de 19de eeuw ontwikkeld.

Kleine of dunne zuilen. Het woord wordt vooral gebruikt voor dunnere dragende delen in de Romaanse en gotische architectuur. VWB. Voor middeleeuwse zuilen, meestal als elementen van architectonische kenmerken, wordt de term 'schacht (middeleeuwse zuilen)' gebruikt.

Decoratieve randen die zijn gevormd als aparte ontwerp eenheden die de gedrukte tekst op een titelpagina omringd. Te onderscheiden van 'lijstwerk (ornamentgebieden)', die randen omsluiten die bestaan uit losse elementen die niet zijn ontworpen om samen als rand te worden gebruikt.

Verwijst naar de bouwkundestijl die wordt geassocieerd met de vijfde van de vijf traditionele klassieke bouwordes in de architectuur waartoe ook de Dorische, Ionische, Corinthische en Toscaanse stijl behoren. Deze stijl kenmerkt zich door het samengaan van Ionische en Corinthische stijlelementen, in het bijzonder in het kapiteel waar de Ionische voluut en de Corinthische acanthusbladeren gecombineerd worden om een meer overdadig geheel te creëren. De schacht van de zuil kan gecanneleerd of vlak zijn. De stijl stamt waarschijnlijk uit de Augustijnse periode, kwam tot volle wasdom in het Romeinse Colosseum (circa 80 n. Chr.) en is toegepast tot na de Renaissance. De term is te onderscheiden van de term 'composiete orde', aangezien een bouworde slechts kan verwijzen naar het specifieke samenstel van onderdelen dat moet voldoen aan eenduidige, vastgelegde regels en verhoudingen, afhankelijk van de functie van elk onderdeel in het geheel.

De structuur of schikking van de interne elementen van een kunstwerk, zoals een tekening, beeldhouwwerk, geschreven of muzikaal werk.

Benaming voor architectonische tekeningen uit het beginstadium van het ontwerpproces; zijn vaak niet op schaal en kunnen schetsmatige elementen bevatten.

Twintigste-eeuwse poëzie, vooral van de concrete poëzie-beweging uit de jaren vijftig en zestig, waarin de dichters taalelementen rangschikken zoals ze willen, daarbij de hand lichtend met syntactische regels en met de conventie van een lineaire bladspiegel. De strekking van de gedichten hangt, behalve van de betekenis van de woorden, af van de ruimtelijke, picturale en typografische kenmerken van het werk. Voor niet-twintigste-eeuwse dichtkunst waarin letters, woorden of regels zodanig worden gerangschikt dat er een patroon of beeld wordt gevormd, dat meestal samenhangt met de betekenis van de woorden, gebruik 'pattern poems'.

Visueel poëziegenre, met name de concrete poëziestroming van de jaren vijftig en zestig van de 20e eeuw, waarin taalelementen vrij worden gerangschikt en niet noodzakelijk een lineaire zinsopbouw hoeven te hebben. De betekenis komt zowel uit ruimtelijke, geïllustreerde en typografische kenmerken van het werk als uit de betekenis van de woorden voort. Gebruik 'pattern poetry ' voor het visuele poëziegenre van vóór de 20e eeuw waarin letters, woorden, of regels zodanig op de bladzijde zijn gearrangeerd dat ze een vorm of beeld vormen, meestal gerelateerd aan de betekenis van de woorden.

Laatneolithische Chinese cilindervorm in jade, met een vierkant gemaakt buitenoppervlak en een holle, ronde binnenkant. Congs zijn meestal op de hoeken versierd met gezichtselementen, soms geabstraheerd tot concentrische cirkels of oogvormen, en verfraaid met ingesneden horizontale balkjes op de vlakken. Ze worden op grafplaatsen aangetroffen. Hun functie is niet bekend.

Verwijst naar de religieuze beweging en tak van het jodendom die werd opgericht door Zacharias Frankel (1801-1875) en ernaar streeft specifieke elementen en gewoonten van het traditionele jodendom te behouden en intussen beperkte modernisering toe te staan, bijvoorbeeld in de vorm van steun voor de seculiere zionistische beweging. In deze tak van het jodendom staat het idee centraal dat het jodendom bepalend is voor de joodse cultuur en nationale identiteit en dat daarom religieuze gebruiken en tradities zoals de spijswetten, de studie van het Hebreeuws en het in acht nemen van de sabbat, in ere moeten worden gehouden.

Staal dat in diverse vormen is gewalst, zoals balken, stangen of platen, en wordt gebruikt voor dragende constructie-elementen.

De nevenschikking van ongelijke elementen, kenmerken of eigenschappen in een werk om de uitdrukkingskracht te verhogen door middel van de verschillen die de vergelijking aan het licht brengt.

Wordt gebruikt voor kamerverwarmingselementen die bestaan uit een verwarmingsmechaniek, vaak een gevinde buis die omringd is door een metalen omhulsel met openingen, om de overdracht van warmte naar de lucht, voornamelijk door convectie, mogelijk te maken.

Elektronische kunst waarbij het scheppingsproces deel uitmaakt van het werk zelf. Het werk wordt doorgaans ervaren door middel van tijd en ruimte, en kan klank, beweging, grafische animaties, sculpturale elementen of een combinatie van al deze elementen bevatten. Copy art heeft een uitvoerend aspect. Gebruik 'algoritmische kunst' voor beeldende kunst waarbij statische kunstwerken worden gecreëerd met behulp van algoritmen.

De mate waarin twee of meer kenmerken of afmetingen binnen dezelfde groep elementende neiging hebben om samen afwijkingen vertonen.

Kleine tafels of planken bij het altaar in een kerk, wordt gebruikt voor de eucharistische elementen voor wijding. Of kleine bijzettafels waarop schalen en borden klaar worden gezet om aan tafel geserveerd te worden in een eetzaal. Ze verschillen van 'credenzas (dressoirs)" doordat ze meestal kleiner zijn en de vorm van een tafel hebben in plaats van een bergmeubel.

In algemene zin verwijst de term meestal naar een cultuur of stijl welke is geproduceerd door mensen die in Noord- of Zuid-Amerika of op de nabijgelegen eilanden geboren zijn, maar die afstammen van kolonisten of slaven, ter onderscheiding van mensen die rechtstreeks uit Europa of Afrika kwamen of die van oorspronkelijke bevolkingsgroepen afstammen. De term verwijst naar de culturen van verschillende bevolkingsgroepen binnen de context van verschillende regio's; vaak verschilt de betekenis van de term per regio en worden daarbij zelfs tegenstrijdige betekenissen gezien. De term verwijst naar de cultuur en stijlen geproduceerd door blanken met Spaanse ouders die in de periode van de 16de tot en met de 18de eeuw in de Spaanse gebieden in Noord- en Zuid-Amerika werden geboren; ze hadden een andere cultuur en maatschappelijke positie dan bewoners die in Spanje waren geboren. In het moderne taalgebruik kan de term binnen de context van Latijns-Amerika verwijzen naar de cultuur van mensen die daar wel geboren zijn maar van wie beide ouders Spaans zijn, of in specifieke zin naar de tradities van oude families met een overwegend Spaanse achtergrond. Ook kan de term verwijzen naar de cultuur van vroege Zuid-Amerikaanse zwarten die in Amerika zijn geboren, ter onderscheiding van zwarten die rechtstreeks uit Afrika waren overgebracht. In Louisiana, in de Verenigde Staten, verwijst de term naar de cultuur van Franstalige blanke afstammelingen van vroege Franse en Spaanse kolonisten, of naar mulatten die een soort Frans-Spaanse mengtaal spreken. Daarnaast kan de term verwijzen naar de cultuur van mensen op de West-Indische eilanden die daar zijn geboren en genaturaliseerd, maar van Spaanse, Franse of Afrikaanse afkomst zijn; in het moderne taalgebruik, binnen de context van het Caribisch gebied, verwijst de term vaak naar de Caribische cultuur in het algemeen, met inbegrip van oorspronkelijk Europese, Afrikaanse, Aziatische en Amerikaans-Indiaanse elementen.

In detail uitgewerkte elementen die zijwaarts uitsteken bij de hoeken van deuren en raamkozijnen.

Borduurwerk waarbij delen van de dragende stof worden weggeknipt of teruggetrokken, en waarbij steekjes worden gebruikt om rafelen te voorkomen en het geheel te verfraaiien door elementen opnieuw te bewerken en uitgeknipte delen weer op te vullen.

Te gebruiken voor de ordening van vormen bij dakpannen, dakspanen of decoratieve patronen, waarin rijen van terugkerende elementen elkaar achtereenvolgend overlappen.

Verwijst naar de filosofische en literaire beweging die wordt geassocieerd met de geschriften van de Franse geleerde Jacques Derrida in de jaren 60 van de 20ste eeuw, die later, in de jaren 80, zijn toegepast in de beeldende kunst en de architectuur. De beweging bepleit het ondergraven van de dominante component in gevestigde binaire structuren, zoals die van natuur tegenover cultuur, om te komen tot een nieuwe dialectiek. In de architectuur kenmerkt de stijl zich door een doelbewuste verschuiving van structuurelementen, die resulteert in gebouwen zonder specifiek doel.

Verwijst naar de stijl die van oudsher wordt beschouwd als het begin van de gotiek in Engeland, rond 1290, toen koning Edward I een aantal kruisen met kenmerkende versieringen en architectonische elementen oprichtte om de koningin, Eleanora van Castilië, te herdenken. De term werd voor het eerst gebruikt in het begin van de 19de eeuw en verwees toen voornamelijk naar venstermaaswerk. Tegenwoordig wordt de term in een veel bredere betekenis gebruikt. De stijl wortelt in de koninklijke Londense stijl en het Rayonnant van de Franse gotiek, en wordt gekenmerkt door immense geglazuurde oppervlakken, rechtlijnige apsissen, dikke muren in plaats van het continentale systeem met steunberen, en ingewikkelde versieringen van levendige geometrische en organische vormen.

Het situationistische concept van de integratie van bestaande artistieke uitingen of elementen in nieuwere kunstobjecten met het doel maatschappelijk, politiek of artistiek commentaar te leveren.

Barrières die draaien, schuiven, kantelen, of vouwen om een deuropening af te sluiten, meestal van een massieve en afgewerkte constructie en die meestal leiden naar binnenruimtes of die scheiden. Wordt ook gebruikt voor vergelijkbare elementen die een bak of een kast afsluiten. Voor minder massieve of afgewerkte constructies en die meestal twee buitenruimtes scheiden wordt 'hekken (poortonderdelen)' gebruikt.

Verwijst naar een sleutelbegrip met verschillende betekenissen in het hindoeïsme, boeddhisme en jaïnisme. In het hindoeïsme is de dharma de religieuze en morele wet die de samenleving en het individuele gedrag bestuurt en activeert. Deze dharma wordt aangetroffen in de eerste religieuze handboeken, de dharmasoetra’s, en is later uitgebreid tot grotere wetscompilaties genaamd dharmashastra. Dharma heeft in het boeddhisme de hindoeïstische betekenis van kosmische wet en orde behouden maar wordt daar ook toegepast op de lessen van Boeddha, die wordt gezien als een manifestatie van de universele waarheid die de dharma is. Zo is de dharma de praktische toepassing van deze waarheid in het boeddhisme. De triratna ('drie juwelen') is een fundamenteel aspect van het boeddhisme en bestaat uit Boeddha, de dharma en de sangha (gemeenschap van gelovigen). Binnen de boeddhistische metafysica verwijst de term in het meervoud (dharma’s) naar de onderling verbonden elementen waaruit de empirische wereld bestaat. Behalve dat dharma in de jaïnistische filosofie gewoonlijk wordt opgevat als morele deugd, verwijst de term hier ook naar een eeuwige 'substantie' (dravya) die het middel vormt waardoor levende wezens kunnen bewegen. Deze betekenis is uniek voor het jaïnisme. De term kan eenvoudigweg verwijzen naar de leerstellingen van de Jina. Voor de jaïnisten heeft dharma een tegenpool, adharma, dat 'fout' en 'immoraliteit' betekent maar ook 'de mogelijkheid om te rusten of pauzeren'.

Verwijst naar componenten of verfraaiingen die tijdens de oudheid zowel in het oosten als in het westen werden gebruikt. Gemodelleerde dierkapitelen werden vaak toegepast bij oud vaatwerk, met name plastische vazen zoals rytons of kantharoi, maar ze komen ook bij andere typen vaatwerk zoals smeltkroezen en schouderhydria's. Dierkapitelen bestaan meestal uit een bovendeel (hoofd, borst en voorpoten) van een dier of mythologisch wezen, of het hoofd en bovenlichaam van een persoon. In Griekse vaasbeschilderingen worden dierkapitelen vaak ook als schildelementen afgebeeld. Dierkapitelen werden onder meer gebruikt als verfraaiing op oude Hettitische architectuur en Romeins meubilair. Met name in hun vroegste gedaanten hadden dierkapitelen vermoedelijk ook een functie als votiefbeeld. De term verwijst soms naar verfraaiingen van latere datum, met name in steen uitgevoerde architecturale verfraaiingen tijdens de Middeleeuwen.

Het opnemen, opslaan en bewerken in computersystemen van beelden in de vorm van elektronisch gecodeerde beeldelementen.

Verwijst naar kaarten die zijn opgeslagen in digitale vorm, waarbij gegevens zijn vastgelegd op basis van cijfers of soortgelijke discrete elementen die geschikt zijn voor opslag en bewerking in een computer.

Te gebruiken voor het creëren of transformeren van voorwerpen, systemen, plaatsen of cultuurelementen naar het voorbeeld van pretparken, artikelen, tekenstijl of imago van de Walt Disney Company. Onder meer gekarakteriseerd door de nadruk op escapisme, fantasie, consumptiegedrag, deugdzaamheid en een geïdealiseerde voorstelling van de maatschappij.

Te gebruiken voor voorlezingen of voordrachten van literatuur, zoals toneelstukken, gedichten en korte verhalen, verklarend of dramatisch van toon en vaak gebruikmakend van gebaren, maar met weinig of geen rekwisieten en andere toneelelementen.

Verwijst naar tekeningen die zijn gemaakt vanuit een centraal perspectief of één-puntsperspectief, een lineair perspectiefsysteem met één verdwijnpunt waardoor het lijkt alsof de beeldelementen geleidelijk in de diepte verlopen. Het verdwijnpunt bevindt zich meestal in of nabij het midden van de compositie.

Verwijst naar een stijl in de architectuur en de kunst die vanaf de 10de eeuw wordt aangetroffen in Catalonië en Lombardije. Deze stijl combineert beginnende romaanse vormen met Moorse elementen en overlapt enigszins de mozarabische stijl.

Verwijst naar de Engelse stijl in de architectuur en kunstnijverheid zoals voortgebracht tijdens de regering van koningin Elizabeth I van 1551 tot 1603. Deze stijl is een combinatie van gotiek, Italiaanse Renaissance, Vlaams en Frans maniërisme en lokale stijlen, en wordt gekenmerkt door overdadige silhouetten in de architectuur, met elementen als fioelen, druipers en vlechtbandmotieven, en in de kunstnijverheid door rijk versierde oppervlakken.

Verwijst naar stijlen en culturen op het Italiaanse schiereiland, in het bijzonder in het oude Etrurië, die elementen van de Etruskische cultuur combineren met andere niet-Romeinse of ‘Italische’ culturen.

Verwijst naar de stijlen en culturen op het Italiaanse schiereiland, in het bijzonder in het oude Etrurië, die elementen van de oorspronkelijke Etruskische cultuur combineren met de latere Romeinse cultuur.

Verwijst naar een van de belangrijkste kerkboeken van de Byzantijnse kerk; het bevat de tekst en rubrieken voor de christelijk-orthodoxe liturgie van de eucharistie, vaste elementen van de dagelijkse ceremonie, en de overige sacramenten en bijkomende rituelen. De term verwijst soms in meer algemene zin naar verzamelingen gebeden of gebedenboeken.

Het facet Objecten omvat die afzonderlijke tastbare of visuele zaken die levenloos zijn en die zijn vervaardigd door menselijke inspanningen, dat wil zeggen, door menselijke activiteiten geproduceerd of vormgegeven. Het betreft zaken die kunnen uiteenlopen van gebouwen tot afbeeldingen tot geschreven documenten en, wat functie betreft, van gebruiksvoorwerp tot esthetisch object. Tevens omvat dit facet landschappelijke elementen die de context voor de bebouwde omgeving bepalen. Een descriptor verschijnt slechts één keer in de thesaurus, waarbij de plaats in de hiërarchie is bepaald op basis van het oorspronkelijke doel of de primaire ontwikkelingscontext van het object.

Kunst, vaker afbeeldingen dan beeldhouwwerken, die het onwerkelijke op een realistische manier afbeeldt. Werken in de fantastische kunst kunnen Bijbelse, allegorische of symbolische onderwerpen als uitgangspunt nemen. De term wordt gebruikt voor het beschrijven van het werk van kunstenaars uit vele perioden en landen, maar het betreft meestal traditionele kunst uit Europa en Noord- en Zuid-Amerika na de ontdekking door Columbus. De term wordt niet gebruikt voor werken uit het middeleeuwse Europa en kunst van culturen uit Oceanië en Azië tot de 20ste eeuw. Hoewel werken uit deze laatste culturen afbeeldingen bevatten van een monsterlijke, mythologische of onzichtbare wereld, ontbreken de elementen van excentriciteit en opzettelijke groteskheid die kenmerkend zijn voor fantastische kunst.

Verwijst naar de kunst en architectuur die is verbonden met de islamitische Berberdynastie met dezelfde naam die regeerde in Ifriqiya (in het tegenwoordige Tunesië) van 909 tot 972 en in Egypte van 969 tot 1171. De afkomst van de Fatimids, die behoorden tot de Shi'a-sekte, ging terug tot Fatima, de dochter van Mohammed. De Fatimids hadden vele rivalen met wie ze de strijd moesten aangaan. Daarnaast hadden ze te maken met de Kruisvaarders. Fatimid-kunst is opmerkelijk vanwege het internationale karakter: deze kunst slaat een brug tussen het oosten en het westen van de islamitische wereld en stond open voor de Hellenistische erfenis van het Mediterrane gebied en voor sommige ideeën van de christelijke machten uit het noorden. Hoewel Fatimid-kunstenaars materialen en technieken bleven gebruiken die werden ontwikkeld door de Tulunids, werd de abstractie waarmee de Tulunids graag werkten, vervangen door belangstellend verkennen van de traditie van figuratieve representatie die was overgenomen vanuit Irak. Schilderkunst, boekillustraties, hout- en ivoorsnijwerk en glas-, keramiek- en textielontwerp zijn voorzien van figuratieve decoratie die ongeëvenaard is in contemporaine islamitische kunst. Belangstelling voor naturalisme is eveneens evident. De iconografie van Fatimid-kunst is vaak schatplichtig aan Abbasid-hofkunst. Tegelijk met de ontwikkeling van figuratieve tradities werden ook ontwerpen ontwikkeld die waren gebaseerd op oneindige systemen van lineaire patronen; deze vorm van ornamentatie werd een van de meest succesvolle vormen van abstracte islamitische kunst. Figuratieve kunst was ongepast voor religieuze gebouwen, die in plaats daarvan werden versierd met een krachtige nieuwe stijl van beeldhouwen die gewoonlijk werd gekenmerkt door elegante inscripties in een karakteristieke vorm van Koefisch schrift, versierd met bladvormige en bloemelementen. Een tritonshoornschelpmotief dat bekend is uit de late oudheid, was populair bij de Fatimids, zoals te zien is op de façade van de moskee van al-Akmar. Er is niets bewaard gebleven van de twee Fatimid-paleizen die in het centrum van Caïro stonden, maar verhalen over deze paleizen getuigen van hun pracht.

Verwijst naar de stijl die zich ontwikkelde langs de zuidelijke kust van Palestina tijdens het eind van het tweede en het begin van het eerste millennium v. Chr. De stijl kenmerkt zich door een combinatie van Egeïsche, Canaänitische en Egyptische elementen, met name in het keramiek en de ijzerbewerking.

Kleine decoratieve bloemachtige elementen; een term losjes gebruikt ter verwijzing naar architectuur en meubilair en meer specifiek naar letterornamenten die door drukkers worden gebruikt.

Te gebruiken voor de kritische houding waarbij meer de nadruk op een analyse van vorm en het gebruik van formele elementen wordt gelegd dan op context of inhoud.

Tuinen waarvan de beplantingen, paden, vijvers, fonteinen en andere elementen volgens een duidelijk herkenbaar patroon, vaak symmetrisch en met nadruk op geometrische vormen, zijn aangelegd.

Permanente versterkingen voor troepen, vaak omringd door elementen als greppels, verschansingen en wallen en vaak gebruikt als uitvalsposten in of nabij vijandelijk gebied. Kleiner en minder zwaar versterkt dan 'vestingen'.

Verwijst naar een aardewerkstijl die bloeide in Fostat (het oude Cairo) gedurende de Fatimidische periode. Fragmenten uit de vroegere Tulunidische periode laten zien dat de techniek van lustrewerk in deze periode werd geïntroduceerd in de ateliers van Fostat, in nauwe samenhang met het Samarra-aardewerk. Nuances in het lustre zijn te herkennen in het aardewerk dat tijdens de Fatimidische periode werd vervaardigd, hoewel ieder stuk van slechts één laag lustre is voorzien. Ook de decoratieve motieven worden rijker en gevarieerder en bevatten elementen uit diverse culturen, een bewijs dat Fatimidisch Egypte openstond voor invloeden uit het gehele Middellandse Zee-gebied en zelfs daarbuiten. Afbeeldingen van dieren in rollen, vissen, vogels en wensinscripties in decoratief Kufic zijn populair; ook fantasiewezens en menselijke figuren zijn in trek, evenals meer schematische motieven zoals hartpalmetten. Sommige afgebeelde dieren zijn geïnterpreteerd als symbolen van de maan of de zon of als astrologische symbolen. In Egypte werd uitsluitend vaatwerk vervaardigd, geen tegels. De productie van Fostat-lustrewerk lijkt te zijn opgehouden tijdens de periode van de mammeluks, toen de pottenbakkers een voorkeur voor reliëfdecoraties gingen ontwikkelen.

Verwijst naar de techniek voor het verrichten van metingen door middel van fotografie. Deze term wordt voornamelijk gebruikt als de techniek wordt toegepast voor cartografie, het meten van landschapselementen en het in kaart brengen van een locatie.

Verwijst naar handwerk dat wordt gekenmerkt door verfijndere technieken dan die bij nuttige handwerken worden gebruikt. Het omvat borduurwerk, smokwerk, stikwerk en ander werk dat met naald en draad wordt gedaan. Fraai handwerk is in het algemeen bedoeld om decoratieve elementen te creëren en niet om stukken materiaal aan elkaar te verbinden.

Losse bibliografische elementen die vroeger deel van een groter geheel waren (bijvoorbeeld een tijdschriftaflevering) en hieruit zijn gehaald voor zelfstandige presentatie. Te onderscheiden van 'fragmenten' en 'overdrukken', die afzonderlijk worden gedrukt, doordat 'fragmenten' deel uit hebben gemaakt van grotere teksten.

Verwijst naar de stijl in de laat-19de-eeuwse architectuur waarin de Queen Anne-stijl en lokale stijlen vrijelijk werden vermengd met klassieke en gotische elementen, waardoor vaak minder starre maar asymmetrische en complexe bouwplannen ontstonden.

Behang dat bestaat uit aparte bedrukte elementen, waaronder randen en effen of gedecoreerde 'fill papers', in combinatie gebruikt om het effekt van muurpanelen te geven.

Verwijst naar de pre-Angkor-stijl en -periode rondom de Cambodjaanse koninkrijken van Funan (1ste tot 9de eeuw) die in hoge mate waren beïnvloed door Indiase ideeën. De stijl is vooral zichtbaar in de lager gelegen valleien van de Mekong-rivier. De beeldhouwkundige productie in deze stijl bestaat uit grote, vrijstaande zandstenen figuren van goden uit Hindoe-, Shiva-, and Visjnoe-teksten. Religieuze beeldhouwwerken bestaan vaak uit verschillende goden die zijn gecombineerd tot een enkele figuur en worden gekarakteriseerd door gladde, onafgebroken oppervlakken die zijn uitgebreid door middel van brede, frontale vlakken en door uitsparingen aan de zijkanten die zijn verbonden met het massieve blok. Deze periode werd tevens gekenmerkt door de rudimentaire ontwikkeling van niet-Indiase elementen zoals de zandstenen lateien die werden gemaakt voor deuropeningen van bakstenen schrijnen, het concept van de latei als speciaal attribuut van de geestschrijn en beeldhouwwerken in reliëf die waren gebaseerd op paren van monsterfiguren en bladontwerpen. Boeddhistische iconen in deze stijl zijn geconstrueerd in zandsteen en zijn minder zinnelijk en verfijnd dan Hindoe-figuren.

Verwijst naar plattegronden met de configuratie en ligging van de fundering, oftewel het geheel van dragende elementen van een gebouw, dat zich hoofdzakelijk ondergronds bevindt en de druk van het bouwwerk afvoert naar de grond of het gesteente eronder. Ook kunnen er specifieke eisen met betrekking tot de dragende structuur in zijn opgenomen.

Verwijst naar een type traditionele Japanse muziek die hoofdzakelijk werd uitgevoerd bij ceremoniële gebeurtenissen aan het keizerlijk hof. De naam is afgeleid van de Japanse uitspraak van de Chinese tekens voor elegante muziek (ya yueh). Deze muziek werd in de 5de eeuw vanuit Korea in Japan geïntroduceerd en vormde vanaf de 8de eeuw een vast onderdeel van de hoftraditie. In de 9de eeuw werden de diverse vormen van de Noord-Aziatische, Chinese, Indiase, Zuidoost-Aziatische en inheemse Japanse muziek geherstructureerd tot twee hoofdgenres: togaku en komagaku. Togaku, de 'muziek van de rechterzijde,' is afgeleid van Chinese en Indiase vormen, terwijl komagaku, 'muziek van de rechterzijde,' Zuidoost-Aziatische en Japanse elementen bevat. Bij gagaku-uitvoeringen worden meestal combinaties van tokkelinstrumenten, blaasinstrumenten, trommels en een gong gebruikt. De hoofdtrommel en hoofdfluit van de twee typen verschillen onderling, en bij komagaku worden er geen snaarinstrumenten gebruikt. De term kangen verwijst naar zuiver instrumentale gagaku-uitvoeringen, terwijl bugaku ('dansmuziek') verwijst naar de muziek die wordt uitgevoerd in combinatie met een ceremoniële dans. Sommige elementen van het bijbehorende Shinto-rituelen en de oude stemmen zijn daarbij gehandhaafd; de solomuziek voor de gagaku-instrumenten is grotendeels verloren gegaan, maar sommige notaties zijn nog wel bewaard gebleven. De nog wel overgeleverde gagaku-muziek verschaft waardevolle informatie over de traditionele muziekvormen van Japan. Gagaku lijkt sterk op de wereldlijke muziek van China uit de Tang-dynastie, en verschaft daardoor inzicht in de muziek uit deze vroege periode.

Verwijst naar een regionale school van Pahari-miniatuurschilderkunst die wordt geassocieerd met Garhwal, in het uiterste zuidoosten van het heuvelgebied van Punjab; de Garhwal-school kende een bloeitijd vanaf de tweede helft van de 18de eeuw tot aan het einde van de 19de eeuw, met name in Srinagar, de hoofdstad van dit gebied. De school was weliswaar niet productief maar heeft wel een belangrijke bijdrage geleverd aan de Pahari-schilderkunst. Kenmerkende elementen zijn een krachtige en zorgvuldige lijnvoering, heldere kleuren, expressieve figuren, krachtige composities en weelderige, sfeervolle landschappen. De invloed van de Guler-schilderkunst staat nog volop ter discussie, aangezien er diverse stilistische overeenkomsten bestaan tussen de twee scholen. Vermoedelijk hebben zich schilders uit Guler in Garhwal gevestigd, terwijl kunstenaars uit Garhwal op hun beurt mogelijk in de leer zijn geweest bij andere kunstcentra. Niettemin heeft Garhwal zijn eigen identiteit weten te behouden. De figuren in de Garhwal-schilderijen dragen steevast het halvemaanvormige shiva-teken op het voorhoofd, terwijl dit element doorgaans ontbreekt in andere Pahara-schilderijen. Andere onderscheidende kenmerken zijn tijgers, luipaarden en vogels die in paren worden afgebeeld, lotusvijvers en bloemen met puntige bloemblaadjes. De productie van de schilderschool liep geleidelijk terug in de 19de eeuw, toen Garhwal te lijden had onder invallen door vreemde mogendheden en onder aardbevingen.

Het nauwkeurig onderzoeken van een voorwerp, handeling, materiaal of begrip door het op te delen in basiselementen of samenstellende delen.

Wordt gebruikt voor de verzamelingen van door de mens gemaakte bouwwerken, infrastructurele elementen en bijbehorende ruimten en kenmerken.

De hiërarchie Gebouwde complexen en gebieden bevat descriptoren voor samenhangende groepen bouwwerken en delen van nederzettingen. Complexen worden gedefinieerd als groepen gebouwen of andere structuren, en open ruimten; vaak zijn ze multifunctioneel en uitgebreider en hebben ze over een langere periode vorm gekregen door de inbreng van meerdere deelnemers dan bij afzonderlijke bouwwerken. Gebieden worden gedefinieerd als afgebakende of waargenomen componenten van nederzettingen die omvangrijker en minder architectonisch van aard zijn dan gebouwde complexen. Dergelijke gebieden worden meestal gedefinieerd op basis van sociaaleconomische of topografische kenmerken, van een uniformiteit in de bouwwerken die daartoe behoren, of van administratief gecreëerde grenzen. Relatie met andere hiërarchieën: Openbaar-vervoersystemen (bijvoorbeeld 'tramsystemen') zijn ondergebracht in de hiërarchie Objectgroepen en Systemen. Soorten wegen (bijvoorbeeld 'snelwegen' of 'straten') vindt u bij Open ruimten in de hiërarchie Open ruimten en landschappelijke elementen. Samenstellende delen van wegen (bijvoorbeeld 'busbanen' of 'stoepranden') zijn ondergebracht in de hiërarchie Componenten.

Wordt gebruikt voor het creëren van iets door middel van het combineren van onderdelen of elementen, en wordt ook gebruikt voor de manier waarop het ding in elkaar is gezet.

Te gebruiken voor sandwichpanelen die voor isolatie zorgen, meestal met een stijve schuimkern en voor structurele stabiliteit van het bouwwerk, waardoor ze geschikt zijn als complete muur, vloer of dakelementen.

Kantsoort waarbij elementen en motieven uit klos- en naaldkant worden samengebracht en verwerkt tot een harmonisch geheel, eventueel met mechanische gedeelten zoals linten en tulegrond.

Constructies die bestaan uit talrijke gelijke, lichte, rechtlijnige elementen (meestal onder spanning) die een raster in de vorm van een koepel vormen.

Conserveringsmethode voor vergankelijke biologische preparaten, waarvan de structuurelementen worden gefixeerd, bij voorkeur met aceton ontwaterd, met reactiekunststof zoals siliconerubber in vacuüm doordrenkt een vervolgens worden gehard

Biografieën die zijn bedoeld ter informatie en vermaak, waarin feiten worden gecombineerd met een aantal fictieve elementen.

Te gebruiken met betrekking tot voorwerpen die los zijn geraakt of gemaakt van voorwerpen waarmee zij een geheel vormden, zoals de afgescheurde stukjes van kaartjes of, vooral met betrekking tot gebouwen die apart staan, zonder muren te delen met andere gebouwen. Gebruik bij voorkeur 'vrijstaand' voor beeldhouwwerken of architectonische en infrastructurele elementen die alleen staan.

Gesp-achtige elementen die een lijstwerk omringen, zoals in het centrum of op de hoek van zeventiende-eeuwse lijsten.

Verwijst naar de cultuur van de Ghandara-regio in India, het gebied tussen de rivier de Boven-Indus en Kabul, onder de Kushana-dynastie; deze term verwijst met name naar de boeddhistische architectuur en beeldhouwkunst van de 2de tot en met de 6de eeuw n. Chr. De stijl ervan weerspiegelde de kosmopolitische connecties van zijn begunstigers en werd in hoge mate beïnvloed door de 2de-eeuwse Hellenistische kunst van Egypte en Syrië. Op zijn beurt was deze Ghandara-stijl een stimulans voor andere kunststijlen in Centraal-Azië, Wei China en Japan. Gandhara-kloosters en stoepa's waren zeer sierlijk, met westerse decoratieve elementen zoals acanthus-kapitalen, Hellenistische komediemaskers en putti. De stoepavorm zelf veranderde in Gandhara: de koepel werd hoger, de balustrades groter en fijner afgewerkt en de gelaagde paraplu-eenheid werd uitgebreid totdat deze uittorende boven de hele structuur. Gebeeldhouwde figuren waren gewoonlijk zwaar gedrapeerd in toga-achtige kledij en hun musculatuur werd meestal met nadruk weergegeven; beeldhouwwerken werden meestal gepleisterd en levendig beschilderd. Tegelijk met beeldhouwers in Mathura vervaardigden Gandhara-beeldhouwers een boeddha-icoon voor het in opkomst zijnde boeddhistische geloof; ook droegen ze bij aan de ontwikkeling van het beeld van Bodhisattva. Een groot aantal Gandhara-beelden is bewaard gebleven, alle heel homogeen in stijl. Belangrijke locaties bevonden zich in Shahji-ki Dheri, Takht-i-Bahai, de Taxila-regio, Sar Dheri en Sahr-i-Bahlol. Het uiterste noordwestelijke gedeelte van Gandhara strekte zich uit tot wat nu Afghanistan is; Religie en kunst in Gandhara-stijl bleven in die regio floreren tot ten minste de 8ste eeuw.

Kunst- en architectuurstijl die werd geproduceerd in Goa, een staat aan de westkust van India die vanaf de 16de tot en met de 20ste eeuw bij Portugal hoorde. De kerken van Oud-Goa, dat als een van de schitterendste steden van de 16de eeuw werd beschouwd, zijn voorbeelden van deze stijl, die zowel lokale als Europese invloeden verraadt; de kerk Onze Lieve Vrouwe van de Rozenkrans (1543) bijvoorbeeld is een van de best bewaarde monumenten van Goa, waarin de Emanuelstijl en renaissancevormen zijn gecombineerd met decoratieve elementen die ontleend zijn aan het hindoeïsme en de islam. Andere belangrijke voorbeelden zijn de kerk van de heilige Franciscus van Assisi (bouw begonnen in 1527), de kathedraal van Goa (1562-1652) en de beroemde Bom Jesus-basiliek (1594-1605). Vanaf het begin van de 18de eeuw raakte de stijl in onbruik, als gevolg van herhaalde epidemieën en de economische neergang van Portugees India.

Zij die zich bezighouden met het bestuderen of beoefenen van de grammatica, de studie van de regels van een taal die bepalend zijn voor klanken, woorden, zinnen en andere elementen, inclusief hun structuur, combinaties en interpretaties.

Verwijst naar kunstmatige tuinelementen die sinds de 16de eeuw veelvuldig zijn toegepast in Franse en Engelse landschapstuinen. Kenmerkend voor een grotto is dat hij is uitgegraven of geconstrueerd om op een rotsgrot te lijken. Een grotto is vaak gedecoreerd met schelpwerk, kleurige stenen enzovoort. Veelal fungeert hij als ontspanningsplek of als plaats om beschutting tegen de zon te vinden. Gebruik 'grotten' of 'spelonken' voor natuurlijke landschapselementen.

Modulaire architectonische elementen, zoals metselwerk of een triplex beplanking, die zo zijn geconstrueerd dat de verticale verbindingen van aangrenzende elementen niet parallel liggen.

Benaming voor skeletsystemen waarin de structurele elementen of de dakelementen aan kabels hangen, of waarin het dak door kabels wordt ondersteund.

Wordt gebruikt voor elementen die lijken op steunberen, maar die vaker worden gedragen door kraagstenen dan dat ze hun eigen fundering hebben, en zodoende geen dienst doen als echte steunberen.

Te gebruiken voor performances uit de jaren vijftig en zestig van de 20e eeuw die eenmalige, niet gerepeteerde gebeurtenissen waren, waarin vaak elementen van theater, muziek en de beeldende kunsten werden gecombineerd. Ze waren meestal nonverbaal, deels op toeval gebaseerd en vereisten deelname van het publiek. De belangrijkste componenten waren beeld, geluid, geur en beweging.

Verwijst naar plattegronden met daarop aangegeven de heipalen: de bouwkundige funderingselementen die bestaan uit kolommen van hout, staal of voorgestort beton welke als ondergrondse ondersteuning van een verticale last fungeren.

Dakachtige onderdelen die over het algemeen eenzijdig ondersteund worden vanaf het hoofdeinde in plaats van ondersteund te worden door stijlen, en die over het gehele bed reiken. Voor gelijksoortige elementen die slechts over het hoofdeinde reiken wordt 'halve hemels' gebruikt.

Dakachtige onderdelen die boven het bed worden gehouden met stijlen, en over het gehele bed reiken. Voor dakachtige onderdelen die vanaf het hoofdeinde, meestal aan een kant ondersteund, over het gehele bed reiken, wordt 'hele hemels' gebruikt. Voor soortgelijke elementen die alleen over het hoofdeinde hangen wordt 'halve hemels' gebruikt. Voor dakachtige elementen die aan een ketting of koord uit het plafond boven het hoofd van het bed zijn vastgemaakt wordt 'baldakijnen (constructie-elementen) gebruikt.

Verwijst naar de Franse stijl in architectuur en kunstnijverheid tijdens de regering van Henri II, van 1547 tot 1559, die wordt gekenmerkt door vormen en motieven uit de Italiaanse Renaissance die de vroegere gotische elementen vervingen.

Verwijst naar een stijl die zich in de tweede helft van de 16de eeuw ontwikkelde in Spanje en zijn koloniën en gedurende de 17de eeuw bleef bestaan. De stijl, die is genoemd naar de architect Juan de Herrera, heeft weliswaar andere beeldende kunsten beïnvloed, maar is toch vooral zichtbaar in de architectuur en wordt gekenmerkt door het verlaten van de overdaad en decoratieve details van het plateresco en de daarop volgende classicistische stromingen ten gunste van een meer majestueuze, soberder stijl die de melancholieke en religieuze smaak weerspiegelde van Filips II, gecombineerd met elementen uit het Italiaanse maniërisme.

Het opgebouwd zijn uit ongelijke delen, elementen of kenmerken.

Wordt gebruikt voor gebouwen die van belang zijn in de geschiedenis van de architectuur, die belangrijke architectonische elementen bevatten of die een belangrijke historische rol hebben gespeeld in de plaatselijke culturele of sociale ontwikkeling; kan al of niet officieel zijn aangewezen.

Cultuurlandschappen die belangrijk zijn in de geschiedenis van de landschapsarchitectuur of het tuinieren of die zijn onstaan als gevolg van een specifiek gebruik van landschapselementen in de loop der tijd; wordt ook gebruikt voor gemodelleerde stukken grond en soms voor structuren.

Verwijst naar de periode die wordt geassocieerd met de Hoa Lai in het noordelijke uiteinde van de vlakte van Phan Rang van het midden van de 8ste tot het midden van de 9de eeuw. Prominente voorbeelden van de architectuur uit deze periode omvatten de tempels van Hoa Lai, die worden gekenmerkt door een kalan, versierde pilasters, talrijke bogen, prominente uitsteeksels, een stenen omheining, voetstukken die zijn gedecoreerd met oplegwerk en waarop de gebouwen in miniatuur worden weergegeven, Indonesisch-Javaanse elementen, en een tempelconstructie bij Mi Son, die wordt gekarakteriseerd door achthoekige stenen colonnetten, gedecoreerd met centrale ringen en verticale banden, pilasters met afwisselend effen en gedecoreerde banden, gebeeldhouwd gebladerte, en bogen die zijn versierd met niet-kronkelige lijnen. In de beeldhouwkunst is deze periode beperkt en minder vernieuwend, met zogenoemde dv'rap'las-beelden die worden gekenmerkt door schijfvormige oorhangers en lang haar, gebeeldhouwd in de stenen posten van deuren en valse deuren, en Javaans geïnspireerde afbeeldingen van Boeddha, bodhisattva's en goden.

Uitstekende ornamenten meestal met vegetale vorm, vaak regelmatig verdeeld langs randen van grotere elementen zoals gevels of gebruikt op kapitelen. Komt voor in de gotische architectuur en daarvan afgeleide vormen.

Tapijten met een herhalend patroon dat uit twee hoofdelementen bestaat; een achthoek met dooreengevlochten hoeken en een kruisvormig motief met arabeske vormen.

Theorie waarbij een geheel niet kan worden geanalyseerd zonder dat men overblijft met de som van de delen of zonder dat het geheel wordt gereduceerd tot afzonderlijke elementen.

Het opgebouwd zijn uit gelijke delen, elementen of kenmerken.

Japanse figuratieve beeldhouwtechniek die kenmerkend is voor de vroege Heian-periode (794-1185), waarbij het hoofd en de romp uit hetzelfde houtblok zijn gesneden. De armen, benen en andere elementen - zoals draperieën - werden vaak uit aparte stukken hout gesneden en erop aangebracht.

Verwijst naar de kunst en architectuur die is verbonden met de islamitische dynastie met deze naam die heerste in Marokko van 789 tot 985; de Idrisidische dynastie was de eerste islamitische dynastie die een onafhankelijke staat vestigde in Marokko en speelde een belangrijke rol bij de islamisering van Marokko. Islamitische stedelijke cultuur verscheen in Marokko gedurende de Idrisidische periode. Idris I, een afstammeling van Mohammed, stichtte de dynastie en ook de stad Fez. Fez werd de hoofdstad tijdens de heerschappij van zijn zoon, Idris II, en floreerde als een handelscentrum en als een religieus en intellectueel centrum onder het patronaat van Idris II. De Idrisids waren verantwoordelijk voor het ontwerp van het oude stadscentrum en de verdeling van de stad in twee afzonderlijke gebieden (voor de Kairouani's en de Andalusiërs), gescheiden door de rivier Fas. Helaas zijn fysieke overblijfselen uit deze periode beperkt. De Idrisids bouwden in Fez wat nu de Qarawiyyin-moskee is, maar alleen in de kern ervan zijn Idrisid-elementen bewaard gebleven. De tombe van Idris I bij Moulay Idris in de buurt van Volubilis (dat na 788 tot de hoofdstad van Idris I werd gemaakt) en die van Idris II in Fez worden beschouwd als de heiligste graftomben in Marokko; beide tomben werden in de 18de eeuw volledig herbouwd.

Elektronische afbeeldingen opgeslagen in de vorm van elektronisch gecodeerde beeldelementen.

Wordt gebruikt voor woonruimte die wordt gebouwd in een langzaam, stapsgewijs proces waarbij bouwelementen worden toegevoegd of veranderd door eigenaar-bouwers wanneer ze er geld, tijd of materialen voor hebben.

Tapijten die in India in de 17e eeuw zijn gemaakt en ontwerpelementen van Perzische tapijten uit de 16e eeuw bevatten zoals gedetailleerde wijnbladen, gebloemde palmtakken en gekrulde wijnranken; meestal met een rode ondergrond gemaakt.

Een insulair schrift met een hoekige, ingedikte, minuscule vorm, met geprononceerd gepunte staartletters, dat vaak cursieve elementen bevat.

Beschrijft werken die voor een volledige expressie afhankelijk zijn van de interactie met de toeschouwer. Deze term verwijst meestal naar werken waarin computers of andere technologieën een rol spelen. Gebruik 'copy art' voor werken die elementen van ruimte en tijd kunnen bevatten, maar waarvoor de medewerking van de toeschouwer niet is vereist.

De hiërarchie Interieurinrichting bevat descriptoren voor hoofdzakelijk verplaatsbare artikelen die comfort, gemak of bescherming bieden in woningen, zakelijke omgevingen of andere openbare ruimten of privéruimten. Interieurinrichting kan functioneel of ornamenteel van karakter zijn en binnenshuis of buitenshuis worden gebruikt. Ook handelsnamen en eigennamen van bepaalde typen interieurinrichting die (vrijwel) volledig zijn ingeburgerd in het algemene taalgebruik zijn in deze hiërarchie opgenomen. Relatie met andere hiërarchieën: objecten die primair fungeren als opslageenheid of andere vorm van houder (bijvoorbeeld 'kaarsenbakken' of 'footlockers') zijn opgenomen in de hiërarchie Houders. Permanente installaties die in gebouwen zijn geïntegreerd (bijvoorbeeld 'altaren' of 'koorschermen') zijn te vinden in de hiërarchie Componenten. Uurwerken en meteorologische instrumenten (bijvoorbeeld 'staande horloges' of 'barometers') zijn ondergebracht in de hiërarchie Meetinstrumenten. Descriptoren voor de diverse vormen van meubelstukken zijn opgenomen in de hiërarchie Kenmerken en Eigenschappen (bijvoorbeeld 'gerond'). Descriptoren voor samenstellende delen van interieurinrichting (bijvoorbeeld 'voetsteunen') zijn ondergebracht in de hiërarchie Componenten. Eveneens in deze hiërarchie vindt u descriptoren voor architecturale elementen die vaak deel uitmaken van een interieurinrichting (bijvoorbeeld 'bogen' of 'frontons'). Abstracte of gestileerde motieven en gestandaardiseerde patronen (bijvoorbeeld 'eierlijsten' of 'driepassen'), beeldbeschrijvende begrippen die telkens terugkeren in de kunstnijverheid, zijn opgenomen in de hiërarchie Ontwerpelementen.

Verwijst naar de stijl en periode die zich ontwikkelde na de verovering van Constantinopel door de legers van de Vierde Kruistocht in 1204, en die duurde tot het begin van de 14de eeuw. De stijl is met name duidelijk aanwezig in het zuiden en midden van Italië, en werd gevoed door de import van draagbare Byzantijnse objecten, door Griekse kunstenaars in Italië en door westerse kunstenaars die terugkeerden van Byzantijns grondgebied. De Italo-Byzantijnse stijl kenmerkt zich door de vermenging van Byzantijnse thema’s, figuratieve soorten en decoratieve elementen met Hellenistisch-Romaans illusionisme, gotische vloeiende lijnen en lokale Italiaanse tradities.

Verwijst naar de kunst en architectuur van de islamitische dynastie met dezelfde naam die regeerde over Irak en Azerbeidzjan van 1336 tot 1432. De architect van de vroege Jalayirids bleef werken op de manier van de vroegere lokale stijlen, met een nadruk op geometrisch metselwerk, stucdecoratie en fijne inscripties. Het belangrijkste gebouw uit deze periode is het funeraire complex dat werd gebouwd in de periode 1356-1359 door Mirjan, de emir die de stad regeerde. Manuscriptillustratie floreerde ook gedurende deze periode, vooral onder het patronaat van Ahmed (regeerde in de jaren 1382-1410). In deze werken werden pictorale elementen uit China en het Nabije Oosten gecombineerd met een nieuwe methode voor het afbeelden van ruimte.

Vaak geïmproviseerde muziek, oorspronkelijk rond het begin van de 20ste eeuw ontwikkeld door Afro-Amerikanen uit elementen van blues en ragtime, met syncopische ritmes en een Europese harmonische structuur. Jazz bleef zich gedurende de 20ste eeuw ontwikkelen en kende talrijke fasen, bijvoorbeeld die van de swingstijl uit New Orleans en van de 'free jazz', die ontstond aan het einde van de jaren vijftig van de 20ste eeuw. Daarom heeft jazz ook geen exacte definitie, hoewel het zelden volledig gecomponeerde muziek betreft.

Specifieke bouwstijl van de Zuid-Afrikaanse Kaapprovincies, die zich met name heeft ontwikkeld in de periode tussen 1652 en het einde van de overheersing door de Verenigde Oost-Indische Compagnie in 1796 en een generatie daarna. Er zijn zelfs nog voorbeelden uit 1874 bekend. Kenmerkende elementen zijn de geveltoppen voor en achter, de steile rieten daken met een spanwijdte van circa zes meter, en dikke muren van puin, klei of zachte bakstenen, die vervolgens zijn gepleisterd en witgekalkt.

Verwijst naar de stijl van het midden-Minoïsche aardewerk, voornamelijk gevonden in Knossos, Phaistos en de grotheiligdommen in Kamares, waar de stijl naar genoemd is. De stijl kenmerkt zich door een donkere glanzende ondergrond waarop in rood en wit decoraties zijn aangebracht, met verfijnde ontwerpen in kromlijnige abstracte patronen, en gestileerde planten, zeegezichten en figuratieve motieven. Vaak werd het uitzonderlijke compositorische hulpmiddel van de torsie gebruikt, waarbij het evenwicht tussen tegengestelde compositorische elementen werd benadrukt, bijvoorbeeld met twee tegengestelde diagonale composities die zich om de vaas heen kronkelden. Het pottenbakkerswiel werd over het algemeen gebruikt voor de kleinere vaten en de grotere vaten werden volgens de oudere werkwijze met de hand gemaakt.

Maskerades van het Dogonvolk uit de westelijke Soedanregio in Afrika, herkenbaar aan de grote houten gezichtsmaskers voorzien van een kruis met twee horizontale balken waaraan korte verticale elementen die respectievelijk naar boven en beneden uitsteken aan de uiteinden.

Een van de belangrijkste scholen van de Tibetaanse schilderkunst, die in de 16de en 17de eeuw een bloei doormaakte, hoofdzakelijk in Oost-Tibet; de school is ontwikkeld door de Karmapa-tak van de Kagyu-orde en zou zijn geïnspireerd op het werk van de kunstenaar Karmapa Mikyo Dorje (1507-1554). De stijl is beïnvloed door de Chinese landschapstraditie en wordt vaak omschreven als beeldend, verfijnd en lyrisch. Kenmerkend voor de Karma Gardri-school is het subtiele, ingetogen gebruik van groen, blauw en rood. De open ruimten met daarin groepjes kleine figuren zijn een ander kenmerk; ook de landschapselementen zijn in schaal verkleind en vaak gestileerd weergegeven. Veelal ligt de nadruk op de harmonie en rust van de natuur. Karma Gardri-schilderijen zijn vaak opgebouwd uit meerdere kleine vignetten binnen een landschap.

Verwijst naar de stijl en periode die wordt geassocieerd met de Kelten, een vroeg Indo-Europees volk dat zich over Europa verspreidde van de Britse eilanden en het noorden van Spanje tot het oosten van Transsylvanië, de kusten van de Zwarte Zee en Galatia in Anatolië, van het 2de millennium tot de 1ste eeuw v. Chr. Elementen van deze stijl hielden eeuwenlang stand in het zuiden van Scandinavië en de Britse eilanden na de Romeinse tijd. De stijl kenmerkt zich door verwijzingen naar de kunst van het oude Italië, Griekenland en het Oosten, gecombineerd tot een nieuwe en individuele stijl met een sterk gevoel voor vorm en structuur, gestileerde vormen van planten, dieren en mensen, een balans tussen leegte en decoratie, krachtige vitaliteit en textuurcontrasten.

Bevestigingsmiddelen uit twee of meer delen, meestal van metaal, bestaande uit afzonderlijke in elkaar grijpende haken en bevestigingselementen die twee of meer objecten of complementaire delen van hetzelfde object samen te houden. De sluithaak wordt ook bij boekbanden gebruikt en wordt ook wel ´klamp' genoemd.

Schoorelementen of schoorsystemen die, geplaatst tussen horizontale en verticale constructie-elementen, deze verstevigen, ze op hun plaats houden en helpen de belasting te verdelen.

Deuren die voorzien zijn van elementen waardoor ze vanaf het vlak van hun raamwerk 90 graden in beide richtingen kunnen draaien.

Wordt gebruikt voor de basementen van Ionische zuilen met een patroon dat in Klein Azië is ontwikkeld. Ze hebben een bovenste torus die op een schijf van ondiepe scheppende holen rust, waarbij beide elementen meestal horizontaal zijn gecanneleerd.

De hiërarchie onder Kleur bevat descriptoren voor de namen van de kleuren, en voor kleur in de betekenis van eigenschappen die worden waargenomen door het oog, als reactie op de verschillende golflengten van het licht. Daarnaast zijn descriptoren opgenomen voor typen kleuren (bijvoorbeeld koele kleuren) en met kleur verwante verschijnselen (bijvoorbeeld kleurmenging). De descriptoren voor kleurnamen zijn afkomstig van de UCL (Universal Color Language), zoals opgenomen in Kenneth L. Kelly & Deane B. Judd, Color: Universal Language en de Dictionary of Color Names, (Washington, D.C.: U.S. Department of Commerce, National Bureau of Standards, 1976). Varianten op kleurnamen afkomstig uit andere bekende systemen voor kleurenrangschikking en methoden voor het benoemen van kleuren zijn eveneens opgenomen. Voorts zijn opgenomen de centroïde kleurengetallen, welke de gebruiker doorverwijzen naar de overeenkomstige kleurblokken op de kleurennaamkaarten in de Dictionary of Color Names van de Inter-Society Color Council (ISCC) en het National Bureau of Standards. Ook zijn Munsellnotaties opgenomen; een gebruiker die de kleur van een object uiterst nauwkeurig wil beschrijven, kan echter het beste het Munsell Book of Color raadplegen (Baltimore: Munsell Color Company, 1976) en de kleur vergelijken met de opgenomen monsters, om zo de specifieke notatie te kunnen bepalen. Kleurbenamingen die als bijna-synoniem maar niet als werkelijk synoniem worden beschouwd, zijn gekoppeld in de vorm van Associatieve relaties. Relaties met andere hiërarchieën: descriptoren voor inherente fysieke kenmerken die geen kleur zijn maar wel een relatie met kleur hebben (bijvoorbeeld onvergankelijkheid) zijn opgenomen in de hiërarchie Attributen en eigenschappen. Descriptoren voor fysieke verschijnselen die in kleur waarneembaar zijn (bijvoorbeeld abrash, kleurverloop) zijn opgenomen in de hiërarchie Omstandigheden en effecten. Descriptoren voor afzonderlijke en herhalende ontwerpelementen zoals tekens en symbolen, motieven, patronen en decoratiegebieden zijn opgenomen in de hiërarchie Ontwerpelementen (bijvoorbeeld kruisen, tudorrozen, fretten). Descriptoren voor materialen die gebruikt worden om fysieke zaken kleur te geven (bijvoorbeeld kleurstof, pigment) zijn opgenomen in de hiërarchie Materialen.

Drukproeven met dezelfde drukelementen als de definitieve afdruk, maar mogelijk met verschillen als gevolg van kleurvariaties of toegevoegde of weggelaten elementen. Kleurproeven kunnen tijdens de proefdrukfase zijn vervaardigd.

Bouwkundige elementen die meestal lijken op een bol of een deel van een bol, zo gebouwd dat zij naar alle kanten gelijke druk uitoefenen.

Wordt in de bouwkunde gebruikt om te verwijzen naar cilindrische of enigszins taps toelopende, rechtopstaande metselwerken, die meestal een dragende functie hebben of lijken te hebben. Ze bestaan uit drie onderdelen: voetstuk, kapiteel en schacht. De term kan ook verwijzen naar alle rechtopstaande delen in een stalen of betonnen raamwerk. Ook komen zuilen soms ook voor als vrijstaand monument, bijvoorbeeld de Zuil van Trajanus in Rome of de Zuil van Nelson in Londen. Zuilen kunnen voorts als decoratief element in meubilair worden toegepast. Zie 'pijlers (dragende elementen)' voor vierkante of rechthoekige delen, in metselwerk of klassiek bewerkt, en voor de massieve rechtopstaande delen uit de middeleeuwse architectuur. Zie 'palen' voor vierkante, rechtopstaande stutten van hout.

Een verbinding uit een grote groep chemische verbindingen met de elementen koolstof, waterstof en zuurstof.

Element dat de structuur bepaalt van alle plantaardige en dierlijke weefsels. Chemisch symbool C, atoomnummer 6. Koolstof kan in allerlei vormen voorkomen: als diamant, grafiet, steenkool, carbonzwart of fullereen. Koolstof komt in hoge concentraties voor in steenkool, cokes, benzine en aardgas. Ook eiwitten zoals haar, vlees en zijde bevatten koolstof, naast andere elementen. Er bestaan meer dan zes en een half miljoen verschillende koolstofverbindingen, waaronder suiker, zetmeel en papier.

Staal zonder vastgesteld minimumgehalte aan legeringelementen. De term kan ook verwijzen naar staal dat niet meer dan 0,4% koper bevat of naar staal met een maximumgehalte van 1,65% mangaan, 0,6% silicium en 0,6% koper.

Lid van een grote groep organische stoffen die uitsluitend de elementen waterstof en koolstof bevatten. Het zijn de belangrijkste bestanddelen van ruwe aardolie en aardgas, waaruit bepaalde fracties worden onttrokken voor gebruik als brandstof of als grondstof voor de chemische industrie.

erwijst naar de heilige geschriften van de islam, die volgens de moslims het woord van Allah vertegenwoordigen en tussen 610-632 n. Chr. door de aartsengel Gabriël aan de profeet Mohammed zouden zijn onthuld. De teksten zijn soms verfraaid met geometrische decoraties en plantenmotieven, maar het traditionele verbod op het afbeelden van levende wezens wordt bijzonder strikt gehandhaafd bij Koranteksten. Schilderijen met afbeeldingen van verhalen uit de Koran verschijnen nooit in de Koran zelf, maar soms wel in manuscripten met teksten die op thema's uit de Koran zijn geïnspireerd. De definitieve tekst van de Koran zou reeds binnen 30 jaar na de dood van Mohammed zijn vastgelegd, en is sindsdien onveranderd gebleven. De Koran bestaat uit 114 hoofdstukken of soera's, die ongeveer zijn gerangschikt op aflopende volgorde van lengte, en die hoofdzakelijk in de stem van God zijn geschreven. De tekst heeft meer een poëtisch dan een prozaïsch karakter, waardoor het verhalende element een ondergeschikte rol speelt. In het algemeen richten de vroege soera's zich op het oproepen van de gelovigen, met thema's als het aanbidden van slechts één God, sociale rechtvaardigheid en verhalen van ongelovigen. De latere soera's bevatten meer maatschappelijk getinte elementen en voorschriften omtrent het huwelijk, het gezin, ethische kwesties en de moslimgemeenschap. De Koran fungeert als belangrijkste bron voor de islamitische wetgeving met betrekking tot zaken als echtscheiding, gebedstonden, vasten en oorlogsvoering. Er wordt vaak uit voorgedragen en gezongen voor godsdienstige of liturgische doeleinden.

Wordt gebruikt voor elementen, meestal driehoekig van vorm, die uit een muur, pier of andere structuur steken en die dienen om een verticaal gewicht te ondersteunen of om een hoek te versterken door het gewicht te verdelen over het oppervlak van de structuur waaruit ze steken. Soms zijn ze meer decoratief dan functioneel.

Wordt gebruikt voor ornamentele elementen, meestal in reliëf en driehoekig van vorm, die lijken op een fronton en boven deuren of ramen worden geplaatst.

Algemene term voor motieven bestaande uit een spiraalvormig opgerolde band. Gebruik 'spiralen' voor simpele motieven van spiraalvormige lijnen; gebruik termen zoals 'consoles ' en 'voluten' voor krulachtige architectonische elementen, en gebruik 'rolwerk' voor een reeks krulversieringen in een patroon dat een hele oppervlakte bedekt.

Staal dat koolstof, mangaan en kleine hoeveelheden van andere elementen bevat, en zeer sterk en corrosiebestendig is. Door contact met de lucht ontstaat een kiezelachtig, roestig uitziend oppervlak dat helpt corrosie te verminderen; deze oppervlaktelaag verkleurt na een aantal jaar naar een diep paarsbruin, waardoor deze staalsoort soms wordt gebruikt voor zichtbare structuuronderdelen van gebouwen.

Verwijst naar het einde van de Hellenistische periode en stijl, van circa 150 tot circa 31 v. Chr. Deze kenmerkt zich door een snel verval van de Hellenistische wereld en het uiteenvallen van de gevestigde artistieke scholen. De periode staat bekend om de snelle toename van verschillende stijlen, inclusief een versterkt neo-classicisme dat elementen combineert van verschillende Klassieke stijlen, een “barokke” retrostijl die wordt gekenmerkt door emotie, asymmetrie en beweging, en een stijl die een regelrechte kopie vormt van klassieke werken.

Motief in de vorm van een leeuwenkop, meestal een gemaande Afrikaanse leeuw. Voorbeelden komen voor in Westerse en Aziatische kunst, bijvoorbeeld in tapijtontwerpen, waterspuwers en andere elementen op aardewerk, en decoratieve elementen in architectuur of op meubels.

Een stof met metallieke eigenschappen, bestaande uit twee of meer metaalelementen of uit metalen en niet-metalen elementen, die in gesmolten toestand mengbaar zijn en niet uiteenvallen in aparte lagen wanneer ze stollen.

Elementen van glas of plastic die in lampen worden gebruikt om de richting van lichtstralen te veranderen en de verdeling ervan te regelen.

Verwijst naar de Internationale avant-gardistische stroming in kunst en poëzie die in Parijs werd geïnitieerd door de Roemeense schrijver Isidore Isou in 1945. In de beeldende kunst kenmerkt de stijl zich door het gebruik van brieven, getallen en tekens bij wijze van motief, en niet zo zeer als taalelementen.

Omringende randen. In de context van boekbinderij en drukkunst bestaan ze uit afzonderlijke elementen die niet zijn ontworpen zijn om samen als rand te fungeren. Ze verschillen van 'compartimenten' waarin decoratieve randen als aparte ontwerpeenheden zijn gevormd die de gedrukte tekst op een titelpagina omringen.

Te gebruiken voor de louter fysieke positie in het heelal die nauwkeurig kan worden omschreven door middel van geografische of astronomische maten, of door de positie in relatie tot geografische of astronomische kenmerken of door elementen van de bebouwde omgeving. Gebruik 'plaats' voor een ruimte of gebied in de wereld van dagelijkse ervaringen, duidelijk en als één geheel wordt waargenomen en die naast fysieke kenmerken en eigenschappen ook emotionele, doelgerichte en sociale connotaties heeft

Verschillende adstringerende plantaardige elementen of verbindingen, hoofdzakelijk complexe glucosiden van catechine en pyrogallol, die vanwege hun looiende eigenschappen worden gebruikt.

Verwijst naar de periode waarvan de productie analoog is aan artistieke modellen van de Khmer die werden ontwikkeld in het gebied van het huidige Cambodja. In de architectuur kan deze periode worden onderverdeeld in drie subperioden: van de 7de tot de 9de eeuw grijpt deze periode terug op pre-ankorese Khmer-stijlen en wordt er gebruikgemaakt van constructies van baksteen, vierkante torens, sanctuaria met redans en hoekpilasters, met een draagsteen ondersteunde gewelfdaksystemen en met behulp van gegoten basementen met ingangen aan de oostzijde en blinde deuren aan de overigen drie zijden. Van de 10de tot de vroege 13de eeuw laat deze periode intensievere Khmer-invloeden zien en wordt ze gekenmerkt door de Prasat Wat Prang (10de eeuw) en Prasat Ban Chang, die beide stenen torens bevatten, met zandstenen deurkozijnen op een noord-zuidas, pilasters en drielobbige lampnissen, en door de Prasat Phra en Prasat Phanom Wan, die beide worden gekenmerkt door vestibules en mondops met relikwieën of Boeddha-afbeeldingen. Vanaf de late 13de tot de 14de eeuw ontwikkelde de architectuur regionale artistieke elementen, maar met behoud van traditionele Khmer-iconografie. Tempels in deze latere stijl worden gekenmerkt door laterietconstructies, uitgebreide sanctuaria die zijn gewijd aan Boeddha en bodhisattva’s, de prang, een karakteristieke Thaise constructie die wordt gekenmerkt door de opwaartse uitrekking van de kogelvorm van het klassieke Khmer-torensanctuarium en verdere variaties op de mondop en de vierkante toren met redans. In de keramiekproductie wordt deze periode gekenmerkt door voornamelijk platte, bruin- of groengeglazuurde werken met gegraveerde geometrische ontwerpen en modellering van dierlijke vormen op kruiken en potten.

Chinese schrijfstijl waarin elementen van het lopende en het reguliere schrift samenkomen. Dit schrift is minder cursief dan het typische lopende schrift en daardoor makkelijker leesbaar.

Wordt gebruikt voor pneumatische constructies die worden gesteund door drukuitoefening in de bewoonbare ruimte. Voor pneumatische constructies waarbij gesloten membranen, gebruikt als bouwelementen, worden opgeblazen, wordt 'opgeblazen constructies' gebruikt.

Verwijst naar het nemen van foto's vanuit een luchtvaartuig. De term kan ook in het algemeen worden gebruikt voor foto's die vanuit de lucht worden genomen, bijvoorbeeld foto's die zijn genomen door camera's die op luchtvaartuigen, raketten, satellieten om de aarde en andere ruimtevaartuigen zijn bevestigd. Het doel van fotografie vanuit lucht- of ruimtevaartuigen is meestal het verzamelen van informatie over landschapselementen ten behoeve van militaire en andere verkenningen, of voor het vastleggen van dimensionale eigenschappen van het land voor het onderzoeken of in kaart brengen van een locatie. Gebruik 'ruimtefotografie' om specifiek te verwijzen naar fotografie buiten de atmosfeer van de aarde en 'astrofotografie' voor de fotografie van astronomische verschijnselen. Gebruik 'luchtaanzichten' als de nadruk ligt op fotografische gezichten vanuit een luchtvaartuig of een ander hoog standpunt.

Verwijst naar een Romaanse school van het illumineren van manuscripten, emailleerwerk en metaalwerk in de Maasvallei die tussen het einde van de 11de eeuw en het begin van de 13de eeuw zijn bloeitijd beleefde. Hoewel de rivier vanuit het noordwesten van Frankrijk naar de Rijndelta in Nederland stroomt, verwijst de term in kunsthistorische zin naar het gedeelte van de rivier dat door België loopt, met name het gebied rond Luik en het Benedictijner klooster van Stavelot. Binnen de Romaanse kunst onderscheidt de Maaslandse school zich door de weliswaar nog geïdealiseerde maar meer naturalistische behandeling van de menselijke figuur. De Maaslandse school onderscheidt zich tevens door zijn rijke karakter en klassieke elementen. Dit laatste hangt samen met het feit dat dit gebied tijdens de Karolingische periode het centrum van de antiquiserende stijl van de school van Reims was. Belangrijke Maaslandse kunstenaars waren Godefroid de Claire, Nicolas van Verdun en Renier van Huy. Met name het Maaslandse metaalwerk was invloedrijk en vermaard.

Verwijst naar de periode van het Javaanse Majapahit-rijk (1292- circa 1500 n. Chr.). Deze periode wordt gekenmerkt door de heropleving van pre-hindoe-elementen. De bouwkundige stijl in deze periode is het meest bekend om de reliëfpanelen die de punakawan afbeelden, clowneske personages uit Javaanse gedichten. Prominente voorbeelden van bouwkundige stijlen uit deze periode zijn Candi Brahu, met een constructie van baksteen, Candi Tikus, met zijn zwembaden, Candi Wringin Lawang, met een poorttype dat bekend is als candi bentar ('gespleten poort') en Candi Sukuh, met zijn afgeknotte piramidestructuur. Later in deze periode werden in de tempelstijlen cilindrische lichamen toegepast, vierkante basementen, complexe sanctuaria met trappen en beeldhouwwerken van gehoornde banaspatihoofden die de kroonlijsten ondersteunden.

Verwijst naar de stijl van kunst van de inheemse Malay-cultuur, met invloeden en stromingen uit de Siamese, Javaanse, Chinese en Sumatraanse cultuur. De stijl bevat ook islamitische en Indiase hindoeïstische elementen.

Verwijst naar een oude religie uit het Midden-Oosten die nog voorkomt in Irak en Khuzistan (een provincie in het zuidwesten van Iran). Zij wordt meestal beschouwd als een gnostische sekte en is als zodanig de enige overgebleven vertegenwoordiger van het gnosticisme. Er zijn ongeveer 15.000 tot 20.000 mandeeërs. Het mandeïsme benadrukt, net als andere dualistische geloofssystemen, de verlossing van de ziel door esoterische kennis (gnosis). De spirituele ziel zal worden bevrijd van de materiële wereld door hun verlosser, Manda d'Hayye, maar de slechte archonten verhinderen de opstijging van de ziel. In het mandeïsme wordt Jezus beschouwd als een valse messias maar wordt Johannes de Doper vereerd omdat hij wonderbaarlijke genezingen heeft bewerkstelligd door middel van de doop. De mandeeërs ontwikkelden een uitgebreid cultusritueel, vooral voor de doop, die voor zover bekend bij geen enkele andere gnostische sekte voorkomt. De doop zuivert een mens van de zonde en kan vaak worden herhaald. De oorsprong van de religie is duister en blijft omstreden. Op basis van Babylonische elementen in mandeïsche magische teksten, het gebruik van de Iraanse kalender en de overname van verscheidene Iraanse woorden in de mandeïsche taal, menen sommige geleerden dat het mandeïsme in de pre- of vroegchristelijke tijd is ontstaan in het zuidwesten van Mesopotamië. Anderen denken aan een Syrisch-Palestijnse oorsprong op basis van de Haran Gawaita, een quasihistorisch mandeïstisch document dat verhaalt over de exodus van de nazareeërs (de mandeïstische priesterkaste die zich onderscheidde van de mandeeërs of leken) van Palestina naar Mesopotamië in de 1ste eeuw n. Chr. Ook zekere opmerkelijke overeenkomsten met het jodendom verdienen de aandacht: bekendheid met het Oude Testament, parallellen met de joodse zedenleer, vooral de grote waarde die wordt gehecht aan het huwelijk, het gebruik van de Hebreeuwse engelenleer en het belang van een zuivere cultus. Ook zijn er overeenkomsten met het manicheïsme. De mandeeërs zijn misschien de in de Koran genoemde Sabanen. De mandeïsche literatuur, geschreven in een Aramees dialect en in een apart schrift, is tamelijk uitgebreid. Belangrijke bewaard gebleven werken zijn de Ginza (het Boek van Adam); het Boek van Johannes; het Boek van de Zodiak en de Doop van Hibil Ziwa. Mandeeërs zijn van oudsher bekwame zilversmeden.

Verwijst naar de religieuze beweging die opkwam in Perzië in de derde eeuw en werd opgericht door Mani, de 'Apostel van het licht', als een oecumenisch en universeel geloofssysteem met daarin geïntegreerd ideeën uit het boeddhisme, het christendom, het hindoeïsme, het taoïsme, de islam en het jodendom. De religieuze beweging wordt algemeen beschouwd als een soort gnosticisme, een systeem dat is gebaseerd op het verkrijgen van verlossing door het kennen van de spirituele waarheid. Er wordt gestreefd naar zelfkennis en innerlijke verlichting als bescherming tegen een overgave aan de kwade materiële wereld en als weg naar de verlossing. Deze beweging heeft een enigszins dualistische filosofie en wordt gekenmerkt door het geloof in de tegengestelde substanties van licht en donker, het spirituele en het materiële, en het goede en het kwade. De religieuze gemeenschap is verdeeld in de uitverkorenen, die zich aan de strikte, ascetische levensstijl houden, en de toehoorders, die de uitverkorenen ondersteunen. Belangrijke elementen van deze religie zijn onder meer sacramentele riten, liefdadigheid, vasten, de biecht, het zingen van hymnen en het reciteren van heilige geschriften.

Verwijst naar een vroegchristelijke gnostische beweging die in de 2de en 3de eeuw rivaliseerde met het katholieke christendom. De stichter van de beweging, Marcion (overleden circa 160), verkondigde het dualistische geloof dat de God van het Oude Testament niet dezelfde was als de God van het Nieuwe Testament en dat het Oude Testament geen christelijk boek was. Omdat er volgens hem geen verband was tussen het christendom en het jodendom vond hij dat het Nieuwe Testament moest worden gezuiverd van alle joodse elementen. Marcion zette een groot aantal ascetische gemeenschappen op en stelde de eerste bekende canon van geschriften samen. De meeste marcionisten waren tegen het eind van de 3de eeuw opgegaan in het manicheïsme. De term wordt soms meer algemeen gebruikt om te verwijzen naar het opzettelijk of minzaam negeren van het Oude Testament binnen het christendom.

Half vrijhangende of hangende, metalen of metaal met glazen overkappingen boven de ingangen van gebouwen; in de 19e en 20e eeuw gangbaar voor luifels boven theateringangen. Gebruik 'luifels (bouwkundige elementen)' voor kleinere overkappingen van ingangen.

Verwijst naar plannen voor de bakstenen, betonnen of natuurstenen elementen van een gebouw. Ze tonen in het algemeen het fundament van een bouwwerk wanneer dat van deze materialen moet worden gemaakt.

Verwijst naar de periode van het koninkrijk van Mataram van de 7de tot de 10de eeuw. De stijlen van deze periode worden bepaald door religieuze, ideologische twisten tussen de shivaïstische Sanjaya-dynastie en de Mahayana-boeddhistische dynastie van de Shailendra’s, die resulteerden in het verwoesten van bouwprogramma's van hindoeïstische candi’s en boeddhistische tempels in de hele Javaanse regio. Later resulteerde de heropleving van inheemse voorouder- en geestculturen die floreerde naast het shivaïsme in gecombineerde stijlen die boeddhistische, hindoeïstische en inheemse elementen incorporeerden in textielproductie, wapenontwerp, manuscriptbeschildering en kalligrafie.

Grote schilderijen die men gebruikt voor speciale effecten in speelfilms. De schilderijen zijn meestal een voor- of achtergrond of landschap in het algemeen. Ze worden gecombineerd met andere beeldelementen.

Materiaal dat aan aarde of andere groeibodems wordt toegevoegd om chemische elementen te leveren die de belangrijkste voeding voor planten vormen.

Instrumenten die zijn ontworpen om automatisch verschillende meteorologische elementen te meten en vast te leggen, bijvoorbeeld luchtdruk, temperatuur en vochtigheid.

Verwijst naar de Mexicaans-Amerikaanse stroming in de Verenigde Staten in de 19de en 20ste eeuw die zich kenmerkt door artistieke en politieke discussies over sociale kwesties die relevant zijn voor de Mexicaanse gemeenschap en de Chicano-gemeenschap. Centraal in deze stroming staan de herontdekking van Precolumbiaanse inheemse stijlen, de ontwikkeling van een zeer expressionistische Mexicaanse muurschilderstijl en geschillen over culturele studies omtrent het biculturalisme en het etnische erfgoed en de etnische identiteit. De stroming wordt ook gekenmerkt door sterke regionalistische elementen, waarbij de nadruk wordt gelegd op lokale vormen en technieken om de traditionele en hedendaagse iconografie af te beelden. In stedelijke gemeenschappen kenmerkt de stroming zich door het maken van customized auto's, de zogenoemde low-riders, en door graffitikunst.

In de natuur voorkomende anorganische elementen of verbindingen met een ordelijke interne structuur en een karakteristieke chemische samenstelling, kristalstructuur en fysische eigenschappen; ook te gebruiken voor synthetisch verkregen equivalenten.

Stijl die betrekking kan hebben op in principe alle kunstvormen, met inbegrip van de literatuur, de ontwerpkunst, de muziek, de beeldende kunst en de performancekunst, en die wordt gekenmerkt door een 'kale' eenvoud, ontdaan van iedere vorm van decoratie. Binnen de muziek verwijst deze term specifiek naar een stijl die in de jaren 60 in de Verenigde Staten ontstond en die wordt gekenmerkt door het langdurig herhalen van korte passages zonder enige harmonische variatie. Binnen de context van de beeldende kunst verwijst de term naar de abstracte kunststroming en stijl die met name op het gebied van de beeldhouwkunst tot bloei kwamen in het midden en het einde van de jaren 60. Deze stroming bepleitte het terugbrengen van de kunst tot een toestand van niet-kunst door middel van het uitbannen van alle natuurlijke en culturele elementen, met als resultaat een kunstwerk dat wordt gekenmerkt door zuivere, eenvoudige vormen en willekeurig geplaatste objecten.

Een legering die is samengesteld uit ongeveer 67% nikkel, 28% koper en 5% andere elementen zoals ijzer.

Verwijst naar één groot blok steen met de vorm van een zuil, sculptuur of ander object. Gebruik 'betonnen monoliet' voor moderne bouwelementen uit gegoten beton.

Kopij die klaar is gemaakt om te worden gefotografeerd voor het maken van een printplaat, en bestaat uit elementen zoals tekst, titels, en illustraties die zijn geschikt, geplakt en gemerkt.

Verwijst in algemene zin naar de stijl van kunst, architectuur en materiële cultuur die is vervaardigd door islamitische Noord-Afrikanen, met inbegrip van de kolonisten van het Iberisch Schiereiland en hun afstammelingen van Noord-Afrikaanse en gemengd Noord-Afrikaanse en Iberische afkomst. De stijl kende een bloeiperiode van ongeveer van de 8ste tot de 15de eeuw in Spanje en de Noord-Afrikaanse regio Mauritanië (het tegenwoordige Marokko en een deel van Algerije). Ook daarna wist de stijl zich op kleinere schaal te handhaven, en nog altijd worden er elementen uit toegepast. Zie 'Maure' voor de stijl die is ontwikkeld en wordt gebruikt door de bevolking van de tegenwoordige Islamitische Republiek Mauritanië, een land in West-Afrika.

Verwijst naar de stijl van de architectuur en kunst die zich voor het eerst ontwikkelde in het 13de- eeuwse Moskou. De architectuurstijl combineert Byzantijnse elementen, details van de Italiaanse renaissance en lokale Russische fantasie-architectuur, en kenmerkt zich vaak door koepels boven op torens, veel kleuren en extravagante, complexe detailleringen. Er ontwikkelde zich ook een specifieke stijl in de muur- en icoonschilderkunst.

Te gebruiken voor afzonderlijke of scheidbare ontwerpelementen, meestal decoratief, die alleen als individuele vormen of composities voorkomen of die worden herhaald of gecombineerd, om zo een patroon te vormen.

Gordijnmuren, opgetrokken uit zeer gelijkvormige onderdelen, waarbij in elk twee of meer van de traditionele afzonderlijke elementen van ramen, afgewerkte buitenmuur, afgewerkte binnenmuur en isolatie worden gecombineerd.

Verwijst naar de cultuur en stijl die in de late Bronstijd bloeide op het Griekse vasteland en op verschillende eilanden, maar niet op Kreta, van circa 1600 tot circa 1100 v. Chr. De stijl is bekend door aardewerk, beeldhouwkunst, architectuur, metaalwerken en muurschilderingen, en door de invloed op verscheidene gelijktijdige culturen. De stijl kenmerkt zich door een combinatie van vroegere Minoïsche en midden-Helladische motieven met nieuwe elementen die ofwel werden ontwikkeld ofwel van onbekende oorsprong zijn, zoals gestileerde planten en verfijnde composities met levendige, naturalistische (zee-)dieren. In beperkte zin wordt de term gebruikt om specifiek te verwijzen naar de kunst en cultuur van de antieke stad Mycene. Het wordt echter ook gebruikt om te verwijzen naar plaatsen waar de Myceense taal werd gesproken of waar het Linear B-schrift werd gevonden.

Verwijst naar de periode die is genoemd naar het gebied van Nakhon Pathom in het Dvaravati-koninkrijk. Op het terrein van keramiek wordt deze periode gekenmerkt door hardgebakken houders van aardewerk, begrafenisurnen, votieftabletten van klei, kendi of watervaten met een bolvormige tuit en een lange hals met gevlamde rand, en olielampen, versierd in rood pigment of ingesneden, gestempelde patronen. Sommige keramiekstukken, zoals terracotta beeldjes, dienden als bouwkundige versieringen. In de beeldhouwkunst wordt deze periode gekenmerkt door Boeddha-afbeeldingen met enkele elementen in Mon-stijl, zoals brede gelaatstrekken en lange haarkrullen. De beeldhouwkunst is strikt frontaal en symmetrisch en de handen bevinden zich in de vitarka mudr-positie, waarbij de twee handen samen een verenigd gebaar maken, zoals in Dvaravati-beeldhouwkunst. Deze periode wordt ook gekenmerkt door Boeddha die is gezeten op de 'Europese' manier, met de benen naar beneden hangend en de knieën uit elkaar. Beeldhouwkunst in bas-reliëf uit deze periode wordt gekenmerkt door narratieve panelen verdeeld in twee registers en wordt gebruikt voor het versieren van stoepa-monumenten. Andere artistieke producties zijn gouden en zilveren votieftabletten die rijkdom en macht aanduiden, nek- en borstversieringen gemaakt van platte goudplaten, gouden betelsets, gouden plaquettes in reliëf, uit bladgoud gesneden afbeeldingen van Boeddha en ornamenten en beeldjes die zijn versierd met repoussé, filigreinwerk, emailleerwerk en niellowerk.

Schrift dat in de 14de eeuw in Perzië is ontwikkeld, bestaande uit een combinatie van elementen uit zowel het nashki- als het tal'iq-schrift. Belangrijkste kenmerken zijn groepen aaneengeschreven, aflopende letters.

Zacht, wasachtig, licht, zeer kneedbaar, zilverwit, instabiel metaalhoudend element uit de alkaligroep. Natrium heeft symbool Na in het periodiek systeem, en atoomnummer 11. Natrium is het meest voorkomende alkalimetaal, en is het op vijf na meest voorkomende element op aarde. In de natuur komt natrium uitsluitend in verbindingen met andere stoffen voor. De stof heeft een sterke affiniteit voor zuurstof en andere niet-metaalhoudende elementen. Natrium is sterk reactief, verbrandt met een gele vlam, oxideert bij blootstelling aan lucht en reageert heftig met water. Natrium is het belangrijkste kation (positief ion) van extracellulaire lichaamsvloeistoffen. Natrium is een essentiële voedingsstof voor dieren; het draagt bij tot de instandhouding van het bloedvolume, reguleert de waterbalans in cellen en zorgt ervoor dat zenuwen blijven functioneren.

De hiërarchie Nederzettingen en landschappen bevat descriptoren voor de grootste elementen van een cultuurlandschap, ongeacht of ze van betrekkelijk geconcentreerde aard zijn (bijvoorbeeld 'retirement communities') of een groot gebied omvatten (bijvoorbeeld 'hoofdsteden'). Nederzettingen worden gedefinieerd als alle plaatsen of gebieden, ongeacht de grootte, die bewoond worden of aangepast zijn door groepen mensen, en die voldoende sociale voorzieningen hebben om betrekkelijk onafhankelijk te zijn. Verder bevat deze hiërarchie descriptoren voor hoofdtypen van natuur- en cultuurlandschappen en hun componenten die de breedste omgevingscontext voor bouwwerken bieden. De natuurlandschappen zijn in deze hiërarchie ondergebracht omdat de AAT geen nadruk wilde leggen op de verschillen tussen natuurlijke omgeving en cultuurlandschap. Het aanbrengen van een dergelijk onderscheid stuit vaak op problemen omdat (a) er geen continuïteit bestaat tussen deze twee, (b) de natuurlijke omgeving grotendeels door mensenhand is beïnvloed en daardoor de eigenschappen van een cultureel artefact heeft gekregen, en (c) het cultuurlandschap vaak op allerlei schaalniveaus als ecologisch systeem fungeert. Relatie met andere hiërarchieën: overheidsinstanties (bijvoorbeeld 'landen' en 'provincies') zijn ondergebracht in de hiërarchie Organisaties. Bijvoeglijke bepalingen bij of samenstellingen met sommige nederzettingen (bijvoorbeeld 'radiaalkaart') maken deel uit van de hiërarchie Abstracte Begrippen. Descriptoren die verwijzen naar afzonderlijke planten en bomen zijn ondergebracht in de hiërarchie Materialen (bijvoorbeeld 'bamboe' of 'grenenhout'), terwijl descriptoren voor algemene vegetatie (zoals 'oerwouden' of 'struiken') hier te vinden zijn. Descriptoren voor infrastructurele voorzieningen, netwerken van gebouwen, andere structuren en uitrustingen die fysiek geordende entiteiten binnen nederzettingen en landschappen vormen (bijvoorbeeld 'busvervoersystemen') zijn ondergebracht in de hiërarchie Objectgroepen en systemen.

Te gebruiken om een manier van bouwen te beschrijven, met name in suburbane nieuwbouwgebieden in de Verenigde Staten, die zich kenmerkt door gebruik van land, toepassing van open ruimten open ruimtes en gebouwen die zijn ingericht op voetgangers, die veel openbare groene ruimte bevat en meer de nadruk legt op grootschalig openbaar vervoer dan op auto’s, en met typische elementen van de traditionele kleine plaatsen in de Verenigde Staten. Populair sinds de jaren 80 van de 20ste eeuw. Gebruik “New Urbanism” voor de Amerikaanse stedenbouwkundige beweging die neo-traditionele ontwerpprincipes toepast.

Activeringsanalysemethode waarbij chemische elementen worden gezocht door neutronen te induceren.

Gebruikt voor de stedenbouwkundige stroming die in de jaren 90 van de 20ste eeuw in de Verenigde Staten de terugkeer naar het traditionele dorpsontwerp omarmden voor nieuwbouwwijken in de voorsteden of voor stadswijken die werden opgeknapt. Gebruik Neotraditional voor het beschrijven van de architectuurelementen van de beweging, die onder andere bestonden uit wandelgebieden, grootschalig openbaar vervoer en gemengde landinrichting.

Verwijst naar de esthetische theorieën van de Hongaarse kunstenaar Lazlo Moholy-Nagy, die hij voornamelijk uitdroeg via zijn fotografie. Zijn stijl kenmerkt zich door het radicale, machinale weergave van objecten en afbeeldingen waarbij de nadruk ligt op beweging en zuiver visuele elementen zoals kleur, licht en vorm.

Verwijst naar een stijl die wordt geassocieerd met de noordelijke regio van Thailand. De kunstzinnige productie in deze stijl omvat hoofdzakelijk houtsnijwerk, met name beelden van uit teakhout gesneden brahmaanse goden en hindoegoden, alsmede boeddhistische beelden. Het beeldhouwwerk en het beeldsnijwerk zijn vaak ingelegd met paarlemoer of glasmozaïek. Uit de stijl spreekt de behoefte om dierlijk, plantaardig en menselijk leven te combineren, hetgeen resulteert in een detailrijk, overdadig mengsel van mythologische en realistische elementen. Er komen ook stilistische tegenstellingen in naar voren, bijvoorbeeld in de sculpturale figuren van dreigende demonische wezens die tevens een beschermende wachterfunctie hebben, en in het aanbrengen van strakke geometrische patronen te midden van fantasiewezens op houten reliëfpanelen. De meest opvallende voorbeelden van deze stijl zijn wel de imposante houten koninklijke staatsiesloepen en koninklijke rouwkoetsen, beide volledig verguld en versierd met mythologische slangen en ornamentele bloemmotieven.

De zichtbare elementen rond een deur, raam of andere opening.

infrastructuur elementen

De hiërarchie Componenten bevat descriptoren voor de samenstellende delen van objecten, met inbegrip van structuren, beelden en teksten. In die gevallen waar een descriptor verwijst naar een element dat soms als component en soms zelfstandig voorkomt, wordt de descriptor ondergebracht in de meest geschikte hiërarchie. Voorbeeld: 'kapellen', altijd verwijzend naar kamers of ruimten maar soms ook naar zelfstandige gebouwen, verschijnt in de sectie "kamers en ruimten" van de hiërarchie Componenten; 'airconditioningsapparaten', altijd verwijzend naar uitrustingen maar soms ook naar onderdelen van W-systemen, verschijnt in de hiërarchie Gereedschap en Uitrusting. Relatie met andere hiërarchieën: descriptoren voor elementen die niet als afzonderlijke component voorkomen, bijvoorbeeld sierpatronen en fysieke effecten (zoals 'cannelures' of 'rimpels') zijn ondergebracht in de hiërarchieën van het facet Fysieke attributen. Descriptoren voor elementen die integraal deel uitmaken van de structuur van een cultuurlandschap (bijvoorbeeld 'altaren') verschijnen hier als componenten, terwijl verplaatsbare artikelen voor het inrichten van ruimten binnen of buitenshuis in de hiërarchie Interieurinrichting te vinden zijn.

Verwijst naar de stijl en periode die wordt toegeschreven aan de Ostrogoten, een tak van de Germaanse Gothen die ogenschijnlijk in de 4de eeuw v. Chr. vanuit Scandinavië de Oostzee overstaken en die zich in de 1ste eeuw v. Chr. in het zuiden van Rusland vestigden. Later trokken zij onder onder leiding van Theodorik de Grote verder naar Hongarije, Oostenrijk, Joegoslavië en in de 5de eeuw naar Italië. Door de jaren heen combineerden de stijlen van de Oostgotische kunst decoratieve motieven, uitgewerkt op wapens en persoonlijke decoraties, met elementen uit de klassieke Romeinse en Byzantijnse kunst.

Algemene aanduiding voor openingen of doorbraken in het oppervlak van een muur of een ander architectonisch elementen.

Wordt gebruikt voor pneumatische constructies waarin gesloten membranen, gebruikt als bouwelementen, worden opgeblazen; voor de pneumatische constructies die worden gedragen door drukuitoefening in de bewoonbare ruimte wordt 'luchtgedragen constructies' gebruikt.

Te gebruiken voor pijlers met een aan de voorzijde bevestigde figuur van Osiris, die zodanig is bevestigd dat de pijler, niet het standbeeld, het entablement ondersteunt; gebruikt in de architectuur van het oude Egypte en de Egyptische herleving. Gebruik voor standbeelden die zelf rechtstreeks een bovenliggende constructie ondersteunen, de descriptoren onder "antropomorfe draagelementen".

Verwijst naar de stijl en periode die in verband worden gebracht met de heerschappij van de islamitische dynastie die aan de macht kwam in Anatolië in 1281 tot de afkondiging van de grondwet van de republiek Turkije in 1924. Met ondersteuning van de Osmaanse sultans ontwikkelde zich een opvallende architectuurstijl waarin de islamitische tradities van Anatolië, Iran en Syrië werden gecombineerd met de tradities van de klassieke wereld en Byzantium. Het resultaat was een rationalistische benadering met een hoofdrol voor ruimtelijke eenheid en helderheid, met als belangrijkste structuur de kulliye, een complex met gebouwen voor religieuze, educatieve en charitatieve doeleinden. Het belangrijkste bouwkundige thema van dit complex was een overkoepelde vierkante ruimte en combinaties van uiteenlopende ruimtelijke en architectonische expressies. De moskee, en in sommige gevallen het moskee-klooster, vormde het hoogtepunt. Na de verovering van Constantinopel en de vestiging van nieuwe administratieve paleizen in het hele rijk, werd de relatie tussen Osmaanse beschermheren en de kunstenaar gecentraliseerd. Een staf van hofarchitecten nam architecten van verschillende rangen en standen in dienst en controleerde alle bouwactivieiten in het rijk. Een gemeenschap van kunstenaars en ambachtslieden werkte voor de centrale ontwerpstudio, waar versierde manuscripten, tegelwerk, houtsnijwerk, beeldhouwwerk, jade en metalen voorwerpen werden vervaardigd, evenals tapijten en stoffen. Met deze werken werden gewoonlijk de belangrijke momenten tijdens de heerschappij van de sultan gememoreerd. In de 18de en 19de eeuw raakte de Osmaanse kunst steeds meer verwesterd, vaak met elementen van de Europese barokstijl.

Verwijst naar de stijl en periode van de heerschappij van de Ottoonse keizers (919-1024) en de Salische heersers Conrad II en Henry III, die het grootste deel van de 11de eeuw zou blijven bestaan. De stijl herbergt samenraapsel van elementen, zoals de idealen van Karolingische kunst, hernieuwde belangstelling voor de vroeg-christelijke kunst en de invloed uit de gelijktijdige Byzantijnse kunst.

Stijlfiguur die wordt gebruikt om relaties te benoemen of te veronderstellen op grond van overeenkomsten of vergelijkingen tussen twee ongelijksoortige ideeën of elementen; vaak gebruikt als uitleg, om een onbekend punt of idee op te helderen aan de hand van bekendere en toegankelijkere begrippen.

Bij constructie, voegen waarin twee bouwelementen niet tegen elkaar aan geplaatst zijn, maar elkaar overlappen, waarbij de één de ander gedeeltelijk bedekt.

Te gebruiken om afbeeldingen of andere losse grafische elementen te beschrijven die een pagina bijna of helemaal bedekken.

Verwijst naar de stijl van tapijten die werden vervaardigd in de Chinese regio Suiyuan in de 19de eeuw. De stijl wordt gekenmerkt door motieven zoals wolken, bloemelementen en de shou, het symbool van een lang leven.

Te gebruiken voor het ontwerpen van papieren constructies en mechanismen, zoals pop-up-elementen in boeken en ansichtkaarten, bouwplaten en diverse soorten papieren houders.

Tapijten die ontwerpelementen bevatten uit Memluk-tapijten, zoals kleine bomen en plantenrijen en uit Turkse tapijten, zoals een groot medaillon in het midden dat wordt omgeven door vier kleinere medaillons. Ze worden, net als Memluk tapijten, asymmetrisch geknoopt maar gebruiken daarentegen wol dat een Z-vorm in plaats van een S-vorm heeft en drie keer zo dik is; ook zijn ze roodgeverfd met meekrap in plaats van met schellak.

Poëzie van voor de twintigste eeuw waarin letters, woorden of regels zodanig op de pagina worden gerangschikt dat er een patroon of beeld wordt gevormd, dat meestal samenhangt met de betekenis van de woorden. Gebruik 'concrete poëzie (informatiedragers)' voor twintigste-eeuwse dichtwerken, met name de werken die behoren tot de concrete poëzie-beweging van de jaren 1950 en 1960, waarin taalelementen naar believen werden gerangschikt en de hand werd gelicht met syntactische regels en met de conventie van een lineaire bladspiegel, en de strekking van de gedichten hangt, behalve van de betekenis van de woorden, af van de ruimtelijke, picturale en typografische kenmerken van het werk.

Poëziegenre van voor de 20e eeuw waarin letters, woorden, of regels zodanig op de bladzijde zijn gearrangeerd dat ze een vorm of beeld aannemen dat meestal betrekking op de betekenis van de woorden heeft. Gebruik 'concrete poëzie' voor het poëziegenre van de 20e eeuw, dat voornamelijk uit de concrete poëtische beweging in de jaren vijftig en zestig is ontstaan, waarin taalelementen vrij worden gerangschikt en niet noodzakelijk een lineaire zinsopbouw hoeven te hebben en waarin de betekenis zowel uit ruimtelijke, beeldende en typografische kenmerken van het werk wordt afgeleid als uit de betekenis van de woorden.

Een grofkorrelig stollingsgesteente, hoofdzakelijk graniet, soms rijkelijk voorzien van zeldzame elementen zoals uranium, wolfraam en tantalium.

Een gestandaardiseerde kaart met de chemische elementen, gerangschikt op atoomnummer en verdeeld in horizontale rijen en verticale kolommen, de zogeheten perioden en groepen, waardoor elementen met dezelfde eigenschappen in dezelfde kolom staan.

Verwijst naar de laatste fase van de Gotische architectuurstijl in Engeland, zoals in het begin van de 19de eeuw omschreven door de architect en oudheidkundige Thomas Rickman. De term werd oorspronkelijk voornamelijk gebruikt voor de vensterkaders van het eind van de 14de eeuw, maar tegenwoordig algemener, voor de volledige stijl en voor een langere periode, grofweg van 1330 tot de 17de eeuw. De stijl kenmerkt zich door een dicht gebruik van patronen, het waaiergewelf, het vervangen van omvangrijke bolle pijlers door elementen die bestaan uit een netwerk van elegante, rechte lijnen, het gebruik van verticale raamstijlen en regelmatige horizontale verdelingen van de raamstijl. Dezelfde dessins werden in het omliggende metselwerk toegepast. Het algemene effect in de binnenruimte was dat van een verfijnde, kwetsbare kooi die werd omzoomd door stevig metselwerk.

Verwijst naar tekeningen waarbij gebruik wordt gemaakt van perspectief: een systematische techniek die de illusie schept dat de beeldelementen geleidelijk in de diepte verlopen vanuit een tweedimensionaal oppervlak.

Zeer vereenvoudigde of conventionele afbeeldingen die symbool staan voor datgene wat is afgebeeld; kunnen worden gebruikt als schrifttekens die corresponderen met individuele woorden of fonetische elementen in een taal. Wordt ook gebruikt voor bepaalde prehistorische afbeeldingen en lineaire ontwerpen met onduidelijke betekenissen. Te onderscheiden van 'iconen' op computerschermen.

Wordt gebruikt voor massieve, vaste dragers die te vinden zijn onder bouwkundige elementen zoals zuilen of balustrades, of die erin zijn gebouwd om beeldhouwwerk te bevatten. Kan ook worden gebruikt voor dragers van vrijstaande meubelen, meestal voor decoratieve voorwerpen, soms met kabinetten en planken. Meestal traditioneel onderverdeeld in basement, dadoe en cap.

Verwijst naar relatief geïsoleerde, stevige dragende elementen van metselwerk of ander materiaal, ontworpen om verticale druk te dragen, waaronder een vierkante of rechthoekige pilaar of pilaster, het massieve metselwerk tussen deuren en ramen, de pilaren waarop een boog rust of de pilaren of stijlen van een poort of deur. Een pijler kan ook een massieve structuur van metselwerk of ijzerwerk zijn die een telescoop of een ander groot instrument ondersteunt. Worden soms onderscheiden van zuilen of palen doordat ze massiever zijn en vaak vierkant of rechthoekig in dwarsdoorsnede. Gebruik 'zuilen (bouwelementen)' voor cilindervormige stutten en voor alle stutten in staal- en betonconstructies; gebruik 'palen' voor houten stutten die vierkant zijn in dwarsdoorsnede.

Verwijst in de architectuur naar afzonderlijke verticale bouwelementen, als monoliet of in rijen gebouwd, en gemaakt van steen, baksteen, hout, metaal of een ander vast materiaal. Ze zijn slank of smal in verhouding tot de hoogte en hun doorsnede kan iedere vorm hebben. Een zuil fungeert meestal als verticale drager voor een bovenbouw, als stabiel bevestigingspunt voor een zwaar of oscillerend object, of is vrijstaand, als opvallend monument of ornament. De term kan ook verwijzen naar een natuurlijke pilaarvormige steen of andere formatie. De betekenis van het woord 'pilaar' is meeromvattend dan die van 'zuilen', 'palen' of 'pijlers', waarbij het in feite om pilaren met een bepaalde vorm, verhouding of functie gaat; een 'pilaar' kan in principe elke van deze betekenissen hebben.

Wordt gebruikt voor constructies gebaseerd op horizontale, onbuigzame, vlakke elementen, meestal van monolithische materialen, met een geringe diepte in verhouding tot de andere afmetingen.

Te gebruiken voor een ruimte of gebied in de wereld van dagelijkse ervaringen, die duidelijk en als één geheel wordt waargenomen en die naast fysieke kenmerken en eigenschappen ook emotionele, doelgerichte en sociale connotaties heeft. Gebruik 'locatie' voor de louter fysieke positie in het heelal die nauwkeurig kan worden omschreven door middel van geografische of astronomische maten, of door de positie in relatie tot geografische of astronomische elementen van de bebouwde omgeving.

Wordt gebruikt voor het nauwkeurig, grafisch in kaart brengen van natuurlijke en door de mens gemaakte landschapselementen van een specifiek verstedelijkt gebied, stuk land of andere plaats, met name om hun ligging ten opzichte van elkaar en hun hoogte te laten zien. Gebruik 'topografie (kenmerk)' voor de reliëfelementen of de oppervlaktekenmerken van een plaats of object, waaronder natuurlijke en door de mens gecreëerde elementen.

De oppervlakken boven binnenruimten, soms gemaakt om bouwsystemen of bouwelementen te verbergen.

Verwijst naar plattegronden met een bovenaanzicht, maar zo weergegeven alsof ze benedenwaarts op een bovenoppervlak, bijvoorbeeld een plafond, zijn geprojecteerd. In een dergelijke plattegrond verschijnen alle elementen die zich van onderaf bezien links bevinden, aan de rechterzijde. De term verwijst ook naar plattegronden voor plafonds die zijn weergegeven alsof ze via een spiegel op de grond zijn weerkaatst, binnen de context van de plattegrond, om zo de verhouding tussen de plattegrond en het ontwerp of de configuratie van het plafond zichtbaar te maken.

Verwijst naar de derde van de vier divisies van La Tène art die Paul Jacopbsthal in 1944 heeft geformuleerd. Het kenmerkt zich door het gebruik van gefacetteerde, oneffen, gebosseleerde en gebogen elementen. De La Tène-stijlindeling van Jacobsthal wordt door moderne onderzoekers ter discussie gesteld.

Te gebruiken voor het formele begrip van de indeling van ruimten en elementen in de bebouwde omgeving, zoals van een gebouw of een stad.

Wordt gebruikt voor verwarmingselementen die zich bevinden in speciale panelen, horizontaal en parallel aan de plinten van een muur.

Bij elkaar horende beschrijvingselementen voor organisaties die bestaan uit een bestuurlijk orgaan en een bevolking, en een gebied dat in bepaalde of alle opzichten onder hun jurisdictie vallen.

Altaar waarbij het altaarstuk boven de altaartafel is geflankeerd door twee of meerde zuilelementen en bekroond met een fronton (vanaf de late renaissance).

Verwijst in het algemeen naar de stijl in kunst en architectuur in de Portugese territoria in Zuid- en Oost-Azië en Brazilië van de 16de tot en met de 18de eeuw. De term wordt normaal gesproken niet gebruikt voor de kunst die in de latere Portugese gebieden in Afrika werd vervaardigd. De stijl combineert elementen uit Emanuelstijl, renaissance, barok, rococo en Neo-klassieke stijlen uit Europa met de oorspronkelijke motieven die in de kolonies werden ontwikkeld. Er ontstond een stijl die zich kenmerkt door lyrische elegantie. In de architectuur werd de stijl vooral gebruikt in forten en kerken.

Verwijst naar de stijl en periode van kunst en architectuur die tot ontwikkeling kwam in de jaren zestig van de 20ste eeuw en daarna, toen de overheersende rol van het modernisme werd aangevochten. In het algemeen stond deze stijl een pluralistische benadering van de kunsten voor, waarbij werd gesteld dat het modernisme had gefaald vanwege het ontbreken van een gecodeerde betekenistaal voor de kijker. De term werd voor het eerst gebruikt door de Spaanse dichter Federico de Onis in 1934 en later in 'A Study of History' van Arnold Toynbee in 1938, maar de term werd pas in de jaren zeventig vrij algemeen gebruikt in relatie tot een trend in de architectuur waarbij sprake was van selectief eclecticisme en historicisme. Dit leidde tot structuren waaruit kennis van het modernisme naar voren kwam, maar ook tot speelse, grillige toepassingen van klassieke elementen. In overige kunstvormen, zoals de schilderkunst, was sprake van een terugkeer naar een klassieke benadering van de menselijke gestalte, stijl en compositie, wat vaak resulteerde in werken in de stijl van de Oude meesters, maar dan met eigentijdse beelden, zoals beroemdheden uit die tijd of kunstenaars uit het verleden. In de fotografie en de schilderkunst werd een verhalende benadering ook populair. Aan het begin van de jaren tachtig kwamen veel postmoderne werken in handen van de commerciële kunsthandel, waarbij grote bedragen werden betaald voor het werk van relatief nieuwe kunstenaars. In de jaren negentig leek de populariteit van het postmodernisme enigszins te tanen en kwamen meer traditionele modernistische vormen weer in opkomst.

Verwijst naar de oriëntaliserende fase van de Griekse kunst in Athene; deze periode viel min of meer samen met de proto-Corinthische fase. In deze vroege fasen van de Attische vaasschilderstijl waren nog elementen van de eerdere laat-geometrische stijl te herkennen. Deze periode begon rond 710 v. Chr. en eindigde circa 610 v. Chr., met de ontwikkeling van de Attische zwartfigurige schilderkunst. De stijl wordt gekenmerkt door een krachtig decoratieschema, met spiraalvormen en andere motieven, en ranke figuren met lichte rondingen zoals die niet bij geometrische stijlen worden aangetroffen.

Activeringsanalysemethode waarbij chemische elementen worden gezocht door protonen te induceren.

Een patroon dat bestaat uit vijf elementen die zijn aangebracht op elk van de vier hoeken van een vierkant of rechthoek, plus een in het midden. Vaak in serie gebruikt als motief in een rand of veld in de textiel.

Verwijst naar een stijl van schilderkunst en beeldhouwkunst die werd verspreid door een koloniale kunstacademie in Ecuador, gesticht in 1552. Daarmee werd de basis gelegd voor een religieuze kunststroming die vooral houten polychrome beeldhouwwerken en schilderijen zou voortbrengen. In de architectuur heeft de stijl invloed uitgeoefend op kerken, kloosters en landhuizen, met kenmerkende elementen zoals barokzuilen en -plafonds, en omvangrijke, van bladgoud voorziene altaren.

Die delen van vensters waarin de lichtdoorlatende delen zijn gevat. Als de lichtdoorlatende delen van glas zijn worden ze 'ruiten (architecturale elementen)' genoemd. De delen waarin de ramen gevat zijn worden 'raamkozijnen' genoemd.

Alle instrumenten, hulpstukken of constructie-elementen die nodig zijn om een raam te vormen en te bedienen, zoals klinken, koorden, raamuitzetters, scharnieren, hendels, sloten, handvaten , katrollen en raamgewichten.

Computergrafiek waarbij pixels als grafische elementen worden gebruikt, en waarbij gegevens worden opgeslagen over de pixels waaruit een bepaald beeld is opgebouwd.

Verwijst naar de verschillende persoonlijke en institutionele relaties tussen mensen en wat zij beschouwen als heilig, gewijd of goddelijk, meestal een godheid of een spirituele macht. Basiselementen van godsdiensten zijn aanbidding, moraliteit, doctrines en rituelen.

De mate waarin de details in een afbeelding zijn te onderscheiden als een functie van de afstand tussen individuele optische elementen, zoals korrels lichtgevoelige chemicaliën in een foto of pixels in een elektronische beeld; een belangrijke factor voor beeldkwaliteit.

Verwijst naar de Engelse stijl in de architectuur en decoratieve kunst van de Restauratie van Charles II in 1660 tot de komst van William en Mary in 1688. Deze stijl kenmerkt zich door weelderige barokke vormen en motieven, en was beïnvloed door artistieke trends in de Nederlanden en Frankrijk en door het verschijnen van exotische import, zoals lakwerk uit Japan en sits uit India. Architectonische elementen zijn onder meer spiraalvormige zuilen, schilddaken, frontons en gebeeldhouwde figuren. De belangrijkste ontwikkeling in de decoratieve kunst bestond uit de voorkeur voor gefineerd notenhouten meubilair.

Klassiek tinwerk dat 70% tin en 30% lood bevat, met andere elementen zoals ijzer aanwezig als onzuiverheden.

Raamwerken van evenwijdige of elkaar kruisende staven die een opening of doorgang blokkeren. Ook voor gelijksoortige elementen die gebruikt worden voor het koken boven vuur of in open haarden.

Verwijst naar de architectuurstijl die zich ontwikkelde in Duitsland in het midden van de 19de eeuw. De stijl combineert Italiaanse, vroeg-christelijke en Romaanse elementen, en kenmerkt zich door overwelfde ronde bogen.

Leden van een orde van amfibieën die worden gekenmerkt door een staart, normale ledematen, tal van kraakbeenachtige skeletelementen, een geleding in vier facetten tussen de schedel en de wervelkolom, een onvolledige maxillaire boog zonder benige verbinding met het neurocranium en het palatoquadrate kraakbeen, en larven met echte tanden en uitwendige kieuwen. Kwam reeds in de Midden-Jura voor en omvat tien levende en drie uitgestorven families, met inbegrip van meer dan 550 levende soorten.

Bouworde gekenmerkt door zuilen met spiraalvormige schachten of spiraalvormige lijnen die in de schachten zijn gekerfd, bedoeld om de legendarische zuilen van de Tempel van Salomo in Jeruzalem na te bootsen, die volgens de traditie waren voorzien van spiraalvormige zuilen. Er waren al eerdere versies van deze orde, maar de elementen daarvan werden voor het eerst gedetailleerd beschreven door Jezuïtische theoretici, met name door Juan Bautista Villalpando.

Uitgestorven orde van reptielen die werd gekenmerkt door een triradiaat bekken waarbij de onderste bekkenelementen benedenwaarts zijn gericht, een foramen subnarialis, enigszins gereduceerde vingers, voorste ledematen die doorgaans duidelijk korter zijn dan de achterste ledematen, en drie tot zeven sacrale wervels. Hiertoe behoren alle theropode vleesetende dinosaurussen en een van de twee grote families van plantenetende dinosaurussen. Kwam voor in het late Trias tot het late Krijt, waarna alle niet-vliegende Saurischia uitstierven.

Beeldhouwwerken, waarbij elementen of modules zijn verspreid op een willekeurige dan wel schijnbaar willekeurige of gedeeltelijk ongecontroleerde manier.

Patroon waarin rijen van gebogen of vlakke elementen elkaar achtereenvolgend overlappen en op de schubben van een vis lijken.

Verwijst naar een type fictie dat in de 20ste eeuw als zodanig bekend werd, hoewel er ook in de 19de eeuw al enkele voorlopers waren, als reactie op de toenemende controverse ten aanzien van de invloed van de wetenschap op de maatschappij en het individu. In het algemeen heeft de term betrekking op fictie met fantasie als basis, maar ook met plausibele elementen, en waarin toekomstbeelden van de maatschappij een rol spelen die tot stand zijn gekomen door het extrapoleren van wetenschappelijke principes. Belangrijke voorbeelden in dit genre uit de 19de eeuw zijn 'Frankenstein' van Mary Shelley (1818) en 'Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde' (1886) van Robert Louis Stevenson; voorbeelden uit de 20ste eeuw zijn werken van Jules Verne, H.G. Wells, Hugo Gernsback en Isaac Asimov. Later in de 20ste eeuw komen sciencefictionelementen voor in werken van Kurt Vonnegut, C.S. Lewis en Ray Bradbury, met toekomstscenario's voor de menselijke maatschappij en de mogelijke gevolgen van ruimtereizen en buitenaards leven.

Beschrijft de diverse soorten kunstwerken van de oorspronkelijke bevolking van Nieuw-Guinea die in Sepik leeft. Bij de vervaardiging van Sepik-kunstwerken wordt een breed scala aan materialen, technieken en vormen toegepast, vaak gecombineerd tot één gebeurtenis. De oorspronkelijke bevolking van Sepik hanteert diverse architecturale stijlen. De meest opvallende structuren zijn de mannenhuizen, met hun beeldgesneden structuurelementen, ornamenten en meubilair.

Wordt gebruikt voor verzamelingen voorwerpen, beelden of informatie-elementen die in een bepaalde volgorde zijn geplaatst. Gebruik 'momentopnamen' of 'ciné-afdrukken' voor foto's die op chronologische volgorde zijn genomen om beweging of verandering vast te leggen.

Structurerend grondbeginsel voor muziekcomposities dat sinds het begin van de 20ste eeuw wordt toegepast en waarbij een reeks of groep elementen herhaaldelijk wordt gebruikt.

Bepaalde combinaties van lijnen, kleuren en ruimtelijke elementen die een zuiver esthetische emotie opwekken; een term die is bedacht door de kunstcriticus Clive Bell.

Verwijst naar de Indiase religie die islamitische en hindoeïstische elementen bevat en is gesticht door Nanak Sikhs, volgelingen van Nanak en zijn negen opvolgers die ook wel de tien goeroes worden genoemd, in de Indiase regio Punjab aan het einde van de 15de eeuw. Kenmerkende principes zijn het idee dat er één God is die niet wordt verbeeld in afgodbeelden of afbeeldingen; de verantwoordelijkheid van het individu om een volgzaam leven te leiden dat wordt overheerst door het gebed en het lezen van het heilige boek, de Granth; en het streven naar een zielsverhuizing waarbij het individu een verbond aangaat met God. Belangrijke kenmerken van dit geloofssysteem zijn het ontbreken van een professionele priesterorde en de bevoegdheid van zowel mannen als vrouwen om religieuze ceremonies uit te voeren.

Een Japanse school van esoterisch en mystiek boeddhisme, die in 806 door Kukai vanuit China naar Japan werd gebracht. Een belangrijk Sjingon-geschrift is Kukai's 'Diamanten sleutel voor de winkel der mysteriën' (Hizoboyaku), waarin spirituele verworvenheid via Sjingon wordt beschouwd als de vervulling van negen andere spirituele wegen uit het boeddhisme en andere religies. Aanhangers geloven dat de esoterische waarheid van Sjingon meer voldoening geeft dan de naar buiten gekeerde leer van de historische boeddha. Sjingon hecht belang aan de Vairocana, de boeddha van het allesomvattende licht, en aan mandala's en andere vormen van beeldhouw- en schilderkunst. Mantra's, mudra's en rituelen zijn andere elementen van Sjingon. Er zijn tegenwoordig meer dan veertig Sjingon-scholen in Japan. Bovendien zijn elementen van Sjingon overgenomen door andere vormen van Japans boeddhisme.

De centrale wigvormige boogstenen in bogen of gewelven. Ook voor vergelijkbare elementen die worden gebruikt als ornamenten op de bovendorpels van deuren of ramen.

De duurzame, ordelijke en volgens een patroon verlopende relaties tussen elementen in een maatschappij.

Italiaanse term die letterlijk 'van beneden naar boven toe' betekent en die verwijst naar het toepassen van verkorting, meestal in de tweedimensionale kunst, om een realistisch effect te bereiken in de weergave van architectonische elementen en van figuren en objecten die vanaf een lager standpunt dan het kunstwerk zelf worden beschouwd, en dus niet vanuit een positie recht tegenover het kunstwerk. De term wordt soms ook gebruikt om te verwijzen naar Oud-Romeinse muurschilderingen, maar wordt vooral gebruikt voor westerse kunst uit de renaissance en later. Meestal verwijst de term dan naar plafondschilderingen, wandschilderingen hoog op een muur en andere schilderijen of bas-reliëfs die van onderaf moeten worden bekeken. Sommige 'di sotto in su'-afbeeldingen zijn getekend vanuit een 'kikkerperspectief' of 'wormperspectief', waarbij het de bedoeling is dat de beschouwer vanuit een liggende houding op de vloer omhoog kijkt.

Een voornamelijk in kunstnijverheid en interieurontwerp gehanteerde algemene stijl die wordt gekenmerkt door motieven en elementen uit New Mexico, Arizona en de omliggende gebieden, met invloeden van Native American en Spaanse ontwerpen.

Verwijst naar de kunstwerken die verband houden met de esthetische doctrines die de Argentijns-Italiaanse kunstenaar Lucio Fontana (1899-1968) ontwikkelde. De stijl kenmerkt zich door de wens de scheiding tussen architectuur, schilderkunst en beeldhouwkunst op te heffen door elementen als kleur, geluid, ruimte, beweging en tijd samen te brengen in een nieuw soort totaalkunst. Opmerkelijk zijn de schilderdoeken van Fontana met gaten en sneeën die schaduwen werpen op het oppervlak.

Ongewone filmelementen die tot stand worden gebracht met behulp van diverse technieken, bijvoorbeeld computer-, mechanische, grime-, pyrotechnische, optische, licht-, draaisnelheids-, weers- en modelleertechnieken. Ze worden doorgaans gebruikt om effecten te creëren die met normale cameratechnieken of acteerhandelingen niet bereikt kunnen worden of daarvoor te kostbaar zouden zijn. Ze worden vaak in de setbeelden gemonteerd door een aparte speciale-effectenafdeling.

De studie van de regels van een taal die de klanken, woorden, zinnen en elementen als de structuur, de combinatie en interpretatie bepalen.

Verwijst in de architectuur of de bouw in het algemeen naar stevige, verticale, relatief geïsoleerde constructiedelen van aanzienlijke lengte. Palen zijn in doorsnede gewoonlijk rond, vierkant of rechthoekig en worden gebruikt ter ondersteuning van een grotere constructie of als vast punt voor zijwaartse bevestiging. Ze zijn gewoonlijk relatief weinig versierd en gemaakt van één houtsoort, maar kunnen ook van steen, metaal of een ander materiaal zijn of van een samenstelling van materialen. De term wordt voornamelijk gebruikt voor verticale stutten in een houten balkenconstructie. Gebruik 'pijlers (dragende elementen)' voor vierkante staanders in klassieke stijl en voor vierkante en rechthoekige gemetselde staanders. Gebruik 'zuilen (architecturale elementen)' voor cilindrische staanders in staal- en betonconstructies.

Reeks verticale delen die fungeren als de ondersteunende elementen in een muur of scheidingswand.

Het markeren van een oppervlak van een voorwerp door er op te drukken met een machine zoals een drukpers, een blok, een plaat of een frame waarop de elementen staan die het drukoppervlak vormen, vaak met een ontwerp in reliëf. Bij boekbinden wordt dit onderscheiden van 'handpersen (techniek)', waarbij een handmatig bediend apparaat wordt gebruikt in plaats van een machine.

Wordt gebruikt voor pijlers die behalve als steunbeer ook als normale dragende en verdelende elementen dienen.

Samenstelling van artistieke elementen die samen een manier van uitdrukken vormen die kenmerkend is voor een bepaalde periode, een bepaald volk of individu.

Verwijst naar een Russische variant van art nouveau die elementen bevatte van Russische volkskunst.

Afbeeldingen waarin de nadruk ligt op de weergave van levenloze voorwerpen, in tegenstelling tot kunst waarin zulke voorwerpen ondergeschikte elementen in een compositie zijn. De term wordt in het algemeen gebruikt voor voorstellingen van vruchten, bloemen, vlees of dode prooidieren, kruiken, eetgerei en andere voorwerpen, waaronder ook schedels, kandelaars en zandlopers, op bepaalde wijze gerangschikt op een tafel. Zulke afbeeldingen zijn bekend sinds de tijd van de oude Grieken en Romeinen, maar het onderwerp werd pas uitgewerkt door enkele 16de-eeuwse Italiaanse schilders en in hoge mate verfijnd in de 17de-eeuwse Nederlandse schilderkunst waar de kenmerken van vorm, kleur, materiaal en compositie werden gewaardeerd en de beelden vooral werden gebruikt om een allegorische boodschap over te brengen.Stillevens worden vooral aangetroffen in olieverfschilderingen, maar ook in mozaïeken, aquarellen, prenten, collages en foto’s. De term omvatte oorspronkelijk ook schilderijen waarbij de nadruk lag op rustende levende dieren, maar zulke afbeeldingen worden nu ‘dierenschilderingen’genoemd.

Stolpbeelden zijn glazen stolpen die meestal decoratief zijn gevuld met een beeld, of beelden en andere elementen om zo een specifiek soort kunstwerk te vormen.

Theorie of methode die van toepassing is op vele gebieden waarin de onderlinge verhoudingen tussen de samenstellende elementen (zoals in een literair werk, een handeling of een benadering) als belangrijker wordt beschouwd dan de losse delen; wordt soms op alle menselijke handelingen en de producten daarvan toegepast, in zoverre dat zelfs gedachten als geconstrueerd en onnatuurlijk worden beschouwd.

De elementen of delen van een entiteit en hun onderlinge relaties, vaak met betrekking tot de manier waarop ze zijn georganiseerd of opgebouwd.

Verwijst naar een periode van Griekse stijl die chronologisch volgde op de Geometrische stijl, vele elementen uit de Geometrische stijl behield, en die ofwel een tussenvorm, ofwel archaïsch was, afhankelijk van de geografische locatie. In sommige gevallen, verscheen de stijl na de bloei van de Geometrische periode, maar nog voordat de Oriëntaliserende periode volledig was gevestigd, en vormde daardoor een overgangsfase tussen de ene stijl en de andere. In andere gevallen ontstond de stijl nadat de Oriëntaliserende periode was gevestigd, en was derhalve een bewuste poging om de vroegere Geometrische stijl nieuw leven in te blazen.

Verwijst naar de stijl en periode die samenvielen met de heerschappij van Süleyman I, die in Turkije bekend stond als Kanuni (wetgever) en in het westen als 'de grote', van 1520 tot 1566. Het bewind van Süleyman wordt beschouwd als het hoogtepunt van de Osmaanse politieke, economische en culturele ontwikkeling. De kunstinstellingen en begunstigingsprogramma's die tijdens zijn bewind werden opgericht, vormden een basis waarop door de twee opvolgers van Süleyman, Selim II en Moerad III, kon worden voortgebouwd. Onder Süleyman ondergingen twee belangrijke kunstinstellingen belangrijke veranderingen. De functie van hoofdarchitect werd gedurende het grootste deel van zijn heerschappij ingenomen door Sinan, die toezag op de bouw van een groot aantal religieuze, educatieve en handelsgebouwen. Sinan herstructureerde de sobere buitengevel van de Osmaanse moskee met een scala aan uitgesproken elementen, zoals portieken met een of twee ingangen, met elkaar verbonden koepels en semikoepels en een nieuw type slanke, potloodachtige, hoge minaret. Deze stijl komt het beste tot uitdrukking in de Selimiye-moskee van Sinan in Edirne (1569-1575). Onder Süleyman brachten twee vestigingen van de koninklijke ontwerpstudio een synthese teweeg van de nieuwe Osmaanse keizerlijke stijl in decoraties en boekillustraties. Iznik-tegels uit deze periode worden als uniek beschouwd wat betreft de veelzijdigheid en de diepte van de kleuren, met de introductie van felrood, paars, blauw en olijfgroen. Tapijten die werden vervaardigd in Ushak in zuidelijk Anatolië, werden complexer en kregen een meer gecontroleerd patroon, met rijkere, fluweelachtige oppervlakken.

Verwijst naar de stijl die in verband wordt gebracht met het eiland Sumba. De textielproductie in deze regio laat Sumatraanse en Indiase invloeden zien, met grote mantels (hinggi) met een ingeweven ikat-patroon, Indiase patola-ontwerpelementen en ceremoniële sarongs met ingeweven patronen. Populaire regionale motieven in het textiel zijn onder meer menselijke figuren, paarden, herten, slangen en leeuwen. De kleuren duiden op een klassenonderscheid, waarbij Turkse rode verf het meest luxe en zeldzaam is. In de edelsteenkunst wordt de stijl gekenmerkt door het gebruik van granaat, kristal, parels, amethisten, robijnen, rood koraal en ivoor. Kenmerkend voor decoratieve kunst in deze stijl zijn fijn afgewerkte kralen halskettingen en hoofdbanden.

Verwijst naar de trend in de Amerikaanse binnenhuisarchitectuur van de late jaren 60 van de 20ste eeuw. De term is afkomstig van het tijdschrift Progressive Architecture. De stijl kenmerkt zich door de grote, overdreven ontwerpelementen en het gebruik van transparante, reflecterende of synthetische materialen, vaak gecombineerd om tromp-l'oeil-effecten te bewerkstelligen. In de jaren 70 van de 20ste eeuw werd de term breder en vielen hieronder ook bepaalde trends in de postmoderne architectuur.

Verwijst naar de stijl en periode van midden-Angkor ten tijde van de heerschappij van koning Suryavarman II (1113-1150 n. Chr.). De stijl van deze periode hangt samen met de uitbreiding van het Angkor-rijk en de oprichting van de staatstempel Angkor Wat. Kenmerkend voor de beeldhouwkunst in deze periode zijn verhalende bas-reliëfs in doorlopende verhalende scènes waarin passages worden uitgebeeld uit hindoeïstische religieuze en mythische teksten, en waarin de kleur rood overheerst als symbool van eerbied. Door het gebruik van ondiepe reliëfs contrasteren de wervelende, drukke figuren in het fries fraai met de strakke, rechte lijnen van de architectuur. Bij de kleinere reliëffiguren van godheden waarmee de muren van heiligdommen waren versierd, overheerst de sensualiteit. Kenmerkende beeldhouwthema's zijn verhalende elementen, koninklijke ambities, koninklijke heldendaden en een gedetailleerde verbeelding van goede en slechte figuren door middel van overdreven verhoudingen en gedetailleerde kledingkenmerken.

Het vormen van een geheel uit verschillende delen, met name het vormen van een samengesteld materiaal door de combinatie van elementen of onderdelen, van de productie van wit of ander samengesteld licht door de combinatie van de samenstellende kleuren, of van de productie van een complex muzikaal geluid door de combinatie van eenvoudige tonen. In de filosofie is dit in het denken overgaan van oorzaken naar gevolgen, of van wetten of uitgangspunten naar de consequenties.

Te gebruiken om dingen te beschrijven die op synthetische wijze worden vervaardigd, door het vermengen van elementen, stoffen of entiteiten in een verenigde eenheid. Wanneer de nadruk ligt op het onderscheid met natuurlijke dingen, geef dan de voorkeur aan 'kunstmatig'.

Lijsten die architectonische elementen bevatten die voornamelijk bestaan uit een paar zuilen of pilaren die het object flankeren, een fries en fonton ondersteunen en op een voetstuk rusten.

Architectonische elementen van sommige Midden-Amerikaanse gebouwen, bestaande uit een horizontaal, rechthoekig paneel (tablero) dat uitkraagt over een omhoog hellende muur (talud). Wordt vaak herhaald op trapvormige piramides die ongeveer na 300 v.C zijn gebouwd.

De manier waarop een kunstenaar of vakman de technische elementen van een medium gebruikt om een gewenst esthetisch effect te verkrijgen.

Met betrekking tot één enkele pagina of vel, zoals een poster, wordt de term gebruikt voor het belangrijkste deel van het zetwerk of het geschreven werk, en dus niet voor de illustraties, marges, kantlijnen, kopteksten of andere elementen. Met betrekking tot een boek of tijdschrift wordt de term ook gebruikt voor het belangrijkste deel van het geschreven werk, te onderscheiden van voorwerk, noten, index, appendix en bibliografie.

Een Japanse school van het boeddhisme, genoemd naar de berg Tj'ien-T'ai in China en de Tj'ien-T'ai-school in het Chinese boeddhisme dat hier ontstond. In 805 werd Tendai in Japan geïntroduceerd door Saicho in zijn Enryakuji-tempel op de berg Hiei bij Kyoto. Saicho's leer was gebaseerd op de 'Lotus Sutra' en ging uit van zijn overtuiging dat alle levensvormen op dezelfde manier het boeddhaschap kunnen bereiken. Tendai bevat elementen van Sjingon en Shinto. Binnen Tendai ontstonden talloze populaire aftakkingen van het boeddhisme, waardoor het begrip erg breed werd. Het Reine Land-boeddhisme, het zenboeddhisme en het Nichiren-boeddhisme zijn allemaal ontstaan uit Tendai. Hoewel Tendai in Japan nog steeds bestaat als boeddhistische school, is het minder belangrijk dan de drie bovengenoemde scholen.

Verwijst naar tekeningen of diagrammen waarin de ordening van een structuur op een perceel land exact is afgebeeld. De term kan ook verwijzen naar plattegronden van tuinen, groepen gebouwen of nieuwe wijken, waarbij de ligging van gebouwen, wegen, nutsvoorzieningen, landschappelijke en topografische elementen, waterpartijen en begroeiing kan zijn afgebeeld. Gebruik 'plattegronden (tekeningen)' voor tekeningen of andere weergaven op een horizontaal vlak van steden of grotere gebieden, met name indien dergelijke weergaven geen deel uitmaken van het ontwerpproces.

Alle verplaatsbare fysieke voorwerpen met uitzondering van kostuums, die op een film- of tv-set of op toneel worden gebruikt, zoals interieurelementen, decoraties en voorwerpen die door acteurs worden vastgehouden of aangeraakt.

Enige religieuze of filosofische ideologie die is gebaseerd op een mystiek begrip van de gedaante van God en/of de goddelijke waarheid. Dit inzicht kan alleen worden verkregen door het goddelijke direct te ervaren. De term wordt soms gebruikt om specifiek te verwijzen naar de principes van de Theosofische Vereniging, die in 1975 in New York werd opgericht door madame Blavatsky en H.S. Olcott en die elementen bevatte van het boeddhisme en het brahmanisme.

Elementen van een lage conductiviteit die tussen twee conductieve materialen worden geplaatst om de hittetoevoer te beperken, voor het gebruik in metalen ramen of gordijngevels die in koude klimaten moeten worden gebruikt.

Wordt gebruikt voor apparaten die warmte-energie rechtstreeks omzetten in elektrische energie door middel van het sabattier-effect, via thermo-elementen.

Verwijst naar een specifieke vorm van het boeddhisme die sterk is geënt op het Mahayana-boeddhisme, dat in de zevende eeuw in Tibet werd geïntroduceerd. Het Tibetaans boeddhisme bevat veel van de esoterische tantra-traditie van het Vajrayana-boeddhisme, alsmede elementen van het oeroude Bon-sjamanisme. Ook de kloosterdisciplines van het vroege Theravada-boeddhisme vormen een belangrijk bestanddeel van het Tibetaans boeddhisme. Deze religie wordt zelfs vaak beschouwd als de meest intellectuele vorm van boeddhisme. Avalokiteshvara, de Bodhisattva van Groot Mededogen, wordt met name vereerd in het Tibetaans boeddhisme. De Dalai Lama, de geestelijke en wereldlijke leider van Tibet, zou diens reïncarnatie zijn. Een opmerkelijk aspect van het Tibetaans boeddhisme is het opvallend hoge percentage van de bevolking dat actief deelneemt aan het geloofsleven: tot aan de Chinese machtsovername in de jaren 50 van de 20ste eeuw was ongeveer een kwart van alle Tibetanen lid van een geloofsorde. Typerend voor deze religie is ook het grote aantal heilige wezens. Bij de eredienst worden mantra's en gebeden uitgesproken en gezangen ten gehore gebracht, met begeleiding van trommels en hoorns. De canon van Tibetaanse geschriften omvat de 'Kangur' en de 'Tenjur;' het Tibetaans Dodenboek (Bardo Thödröl) beschrijft de bewustzijnsstaat tussen dood en wedergeboorte. Het Tibetaans boeddhisme verspreidde zich in de tweede helft van de 20ste eeuw naar het westen, met name door mensen die Tibet waren ontvlucht nadat het land door Communistisch China was bezet; onder deze vluchtelingen waren ook 'tulkus' of gereïncarneerde lama's, die in hoog aanzien stonden en bijdroegen tot de groei van de populariteit van het Tibetaans boeddhisme in de westerse wereld. Er zijn vier hoofdstromingen: Nyingma, Sakya, Kagyu en Geluk. In het westen wordt de Tibetaanse religie soms aangeduid met de onjuiste term lamaïsme, maar deze term wordt niet door de boeddhisten zelf gebruikt.

Apparaten of toestellen bedoeld om broodjes of tosti's te roosteren. Tosti's zijn twee stukken brood met vulling ertussen, meestal kaas. Tosti-ijzers hebben twee grills of verwarmde elementen die de sandwich of tosti omsluiten of samendrukken. Moderne apparaten kunnen elektrisch zijn. Ontwerpen voor handmatig gebruik lijken op tangen; de vroegste voorbeelden waren gietijzeren klemmen met lange handvaten die in een open keukenhaard of kampvuur buiten kunnen worden gelegd.

Wegen van esthetische, culturele of historische waarde met prachtige panoramische vergezichten, ongewone geologische vormen of andere elementen die de reiziger genoegen verschaffen.

De hiërarchie Toestanden en Invloeden bevat descriptoren voor fysieke kenmerken die zichtbaar zijn in of op materialen of objecten en die het gevolg zijn van bepaalde fysieke omstandigheden of spontane fysische of chemische veranderingen. Relatie tot andere hiërarchieën: descriptoren voor processen van fysieke verandering zijn te vinden in de hiërarchie Procedures en Technieken. Sommige van die descriptoren kunnen zowel de procedure als het effect aanduiden (bijvoorbeeld corrosie). Descriptoren voor vormen of effecten die opzettelijk zijn toegevoegd aan objecten als ornament (bijvoorbeeld luchtkleppen) zijn te vinden in de hiërarchie Ontwerpelementen.

Monstrans met een verticale, cilindervormige theca die is gevat in een hoge, torenachtige vorm met versierende architecturale elementen zoals spitsen en bogen met hogels, wimbergen en bladvormen. Van oorsprong laatgotische vormgeving.

Verwijst naar de periode van voor de 8ste eeuw die wordt geassocieerd met de site Tra-Kieu. Artistieke productie in deze periode wordt gekenmerkt door elementen van sensualiteit en een grote mate van detail, waarbij de nadruk ligt op vrouwelijke beelden en motieven, zoals de vrouwenborst en glimlachende danseressen, en op het uitbeelden van beweging, zoals op een beeld in hoog-reliëf waarop hindoegoden worden afgebeeld op hun galoperende rijdieren.

Een met name in interieurontwerp gehanteerde algemene stijl die wordt gekenmerkt door het gebruik van al lang bekende en alledaagse stijlen van meubilair, muren, raamelementen, etc.

Repeterende, identieke (muur)vakken van een gebouw of een deel van een gebouw, gemarkeerd door zich herhalende architecturale elementen, zoals bogen, gewelven, openingen of pilasters.

Wiskundigen die gespecialiseerd zijn in de relaties tussen de zijden en hoeken van driehoeken, en tussen nauw met elkaar verwante grootheden, met name bij methoden voor het afleiden van gevraagde elementen op basis van andere, gegeven elementen. Verwijst in het bijzonder naar personen die zich bezighouden met trigonometrische landmetingen.

Verwijst naar de pre-Angkor-stijl en periode rondom de Cambodjaanse koninkrijken van Tsjen-la (1e tot 9de eeuw) die in hoge mate waren beïnvloed door Indiase ideeën. Deze stijl is vooral zichtbaar in de lager gelegen valleien van de Mekong-rivier. De beeldhouwkundige productie in deze stijl bestaat uit grote, vrijstaande zandstenen figuren van goden uit Hindoe-, Shiva- en Visjnoe-teksten. Religieuze beeldhouwwerken bestaan vaak uit verschillende goden die zijn gecombineerd tot een enkele figuur en worden gekarakteriseerd door gladde, onafgebroken oppervlakken die zijn uitgebreid door middel van brede, frontale vlakken en door uitsparingen aan de zijkanten die zijn verbonden met het massieve blok. Deze periode werd tevens gekenmerkt door de rudimentaire ontwikkeling van niet-Indiase elementen zoals de zandstenen lateien die werden gemaakt voor deuropeningen van bakstenen schrijnen, het concept van de latei als een speciaal attribuut van de geestschrijn en beeldhouwwerken in reliëf die waren gebaseerd op paren van monsterfiguren en bladontwerpen. Boeddhistische iconen in deze stijl zijn gemaakt in zandsteen en zijn minder zinnelijk en verfijnd dan Hindoe-figuren.

Verwijst naar de stijl in de Engelse architectuur en binnenhuisarchitectuur in de eerste helft van de 19de eeuw en opnieuw in het begin van de 20ste eeuw. De architectonische vormen en decoratieve motieven, voortgekomen uit de binnenlandse architectuur van de Tudor-periode (1485-1547), bevatten onder meer in ruitjespatronen aangebracht metselwerk, vakwerk, gebrandschilderd glas en tudorrozen,dikwijls gecombineerd met gotische elementen.

Verwijst naar de periode in Egypte van circa 1756 tot 1540 v. Chr., die de dertiende tot en met de zeventiende dynastie omvatte. Sommige bronnen laten het begin vallen bij de veertiende dynastie, rond 1630 v. Chr. Tijdens deze periode regeerden op zijn minst vier dynastieën tegelijkertijd. De periode kenmerkt zich door de machtsgreep in het noorden van de Aziatische Hyksos uit de vijftiende dynastie, waardoor elementen van de Aziatische cultuur werden opgenomen in Egypte.

Verwijst naar de periode die is genoemd naar de stad en stichter U Thong, in de provincie Suphanburi in westelijk Thailand. De stijl van deze periode kwam tot bloei na de terugtrekking van de Khmer uit centraal Thailand in het tweede kwart van de 14de eeuw. Deze periode wordt in het algemeen geclassificeerd onder beeldhouwkundige substijlen die bekend zijn als groepen A, B en C, en die op verschillende manieren Mon-, Dvaravati-, Haripunjaya- en Khmer-elementen combineren. Groep A omvat Boeddha-afbeeldingen met prominente voorhoofden, amandelvormige ogen, rechte neuzen en kleine, conische krullen. Afbeeldingen in Groep B tonen sterkere Khmer-invloeden, zoals te zien is aan het vierkante gezicht en de strenge, onpersoonlijke gelaatsuitdrukking. Groep C omvat Boeddha-afbeeldingen die Ayutthaya- en Sukhothai-invloeden weerspiegelen, zoals te zien is aan het ovale gezicht, het uitgerekte lichaam, de glimlachende gelaatsuitdrukking en het ontwerp met inkepingen op het deel van het gewaad dat over de linkerschouder hangt. In alle drie de groepen zitten de meeste Boeddha-figuren gezeten in de heldenpositie op een voetstuk, met de handen in het gebaar van de onderwerping van Mara.

Korte, houten constructie-elementen die tegen de zijkanten van binten of daksparren worden gespijkerd om een dak of een verdieping aan de buitenkant te laten uitspringen ten opzichte van de muur.

Lagen metselwerk die verder uitsteken dan de lagen eronder. Wanneer er sprake is van uitstekende constructie-elementen, vooral wanneer deze worden gebruikt in series om bogen, koepels of gewelven te vormen, heeft de term 'korbelen' de voorkeur.

Verwijst naar een periode (660-730 n. Chr.) waarin de basis voor de islamitische gemeenschap en beschaving is gelegd, zo wordt algemeen aangenomen; de naam is ontleend aan een familie van aristocraten uit Mekka die 90 jaar lang vanuit Syrië over het islamitisch rijk zou heersen. De ambachtslieden kwamen uit Syrië, Egypte en Perzië, aangezien de Arabieren zelf nog geen ambachtstraditie hadden ontwikkeld. Dat verklaart waarom de vroegste islamitische kunst en architectuur opvallend eclectisch van aard zijn, en er nog moeilijk een herkenbaar islamitische stijl in te herkennen valt. Niettemin bevat de kunst van de Umayyaden wel altijd drie afzonderlijke elementen, vaak binnen hetzelfde werk: het naturalisme van Syrië, waar de Hellenistische traditie nog altijd volop leefde; de meer decoratieve stijl van de Egyptische Kopten; en de Sassanische stijl van Perzië, een combinatie van Hellenistische elementen met aspecten uit de vroegere Achaemenidische periode. Van de Umayyaden-kunst zijn hoofdzakelijk voorbeelden van architectuur en de bijbehorende decoraties bewaard gebleven, alsmede enig textiel, metaalwerk, keramiek, ivoor en munten.

Verwijst naar een stijl die zich ontwikkelde in het tweede kwart van de 11de eeuw in Scandinavië en in Scandinavische nederzettingen in Ierland en Engeland. De stijl is genoemd naar het houtsnijwerk op de staafkerk in het Noorse Urnes en kenmerkt zich door het gebruik van getransformeerde motieven uit de Ringerike-stijl en nieuwe elementen. De werken vertonen een grotere eenheid dan de Ringerike-werken. Opvallend zijn de uiterst gestileerde dieren, waarbij grotere dieren vaak worden afgebeeld met een merkwaardig, afwisselend breder en smaller wordend lichaam.

Beschermende elementen die zijn geplaatst op gevaarlijke plekken, zoals langs de kant van wegen of in trapportalen.

Computergrafiek waarbij een reeks lijnen als grafische elementen wordt gebruikt, en waarbij een lijst wordt gegeven waarop de coördinaten staan van het begin- en eindpunt van elke lijn.

Handboeken waarin zaken in bepaalde klassen worden ondergebracht, met name levende organismen of andere natuurlijke elementen.

Complexe, zuivere stoffen, opgebouwd uit twee of meer elementen in vaste verhoudingen wat betreft het aantal en de soorten atomen, die bij elkaar worden gehouden door chemische bindingen. Ze hebben totaal andere eigenschappen dan de samenstellende elementen, die hun individuele karakter hebben verloren. Gebruik 'mengsels' voor combinaties van twee of meer stoffen zonder vastgestelde verhoudingen, die alleen fysisch zijn vermengd en waarbij de samenstellende substanties hun individuele eigenschappen behouden en scheidbaar zijn door gewone fysische eigenschappen.

Stangen die gebruikt worden als verbindingselementen of verbandstaven, met name om de uitwaartse actie van gewelven of daken tegen te gaan.

In algemene zin het in elkaar zetten of samenstellen van een volledig voorwerp of een onderdeel door het samenvoegen van delen. Verwijst specifiek naar de constructie van lichte vormen van houtwerk, waaronder meubilair dat in elkaar is gezet met zwaluwstaarten of andere verbindingen en elementen als deuren en trappen in gebouwen.

Objecten, bijvoorbeeld kledingelementen, interieurinrichtingen, ceremoniële objecten of decoraties, die van veren zijn gemaakt. Meestal zijn de veren gehecht aan een vast draagelement of afzonderlijk bevestigd op een geweven draagelement.

Het sterker maken van elementen in de bebouwde omgeving voor het geval dat er zich een aanval voordoet, door ze te voorzien van enige verdedigingsmiddelen, of door ze te verstevigen met versterkingen of versterkingselementen

De verhouding tussen de verandering in grootte of vorm van elementen onder spanning tot de oorspronkelijke grootte of vorm van die elementen.

Wonderbaarlijke verandering waarbij, volgens de rooms-katholieke en de oosters-orthodoxe dogmata, de eucharistische elementen tijdens de consecratie veranderen in het lichaam en het bloed van Christus terwijl ze alleen het uiterlijk van brood en wijn behouden.

Verwijst naar de culturen die zich ontwikkelden in de regio die is gesitueerd langs de oosterse kust van het Indochinese schiereiland en die tegenwoordig bekendstaat als Vietnam. Artistieke productie in deze regio wordt gekenmerkt door een breed scala aan stijlen en onderlinge vermenging hiervan. Kenmerkend zijn dynastieke tempelconstructie met variaties van torenschrijnen, sanctuaria, portieken, gemodelleerde kapitalen en nissen, alsmede prachtig en verfijnd beeldhouwwerk met monsterfiguren die hoeken van architraven versierden, leeuwenfiguren, robuuste slangachtige ornamentatie die doet denken aan bladmotieven van de Indo-Khmer en aan Dong Song-stijlen, en grote iconen en reliëfpanelen die zijn gebeeldhouwd in sensuele stijlen die doen denken aan Chen-la-werken. Vanaf de 15de tot en met de 18de eeuw, bevatte architecturale planning confucianistische en taoïstische elementen, en beeldhouwkundige stijlen uit deze periode worden gekenmerkt door zeer kleurrijk houtsnijwerk dat is gebaseerd op de draak-en-wolkdecoratie van de Ming- en Ch'ing-dynastieën in China.

Verwijst naar de stijl in de architectuur en de kunst die zich aan het eind van de 12de eeuw ontwikkelde in Vladimir in het prinsdom Rostov-Sizdal. De stijl kenmerkt zich door een samensmelting van oosterse Byzantijnse kunst en elementen van westerse Romaanse kunst, waaronder decoratieve effecten die bestonden uit Romaanse figuratieve en ornamentele motieven.

Wordt gebruikt voor platte, dikke platen, meestal van beton, die dienst doen als bouwelementen en als ondersteuning voor belastingen kunnen worden gebruikt; ze doen vaak dienst als vloeren en daken. Wordt ook gebruikt als collectieve term voor de bouwsystemen gebaseerd op zulke elementen.

Wordt gebruikt voor elementen van het culturele landschap die ontworpen zijn voor het gemak en de veiligheid van voetgangers.

Wordt gebruikt voor relatief massieve elementen die het onderste gedeelte van structuren of objecten vormen en waarop de overige delen rusten, of waardoor die worden ondersteund. Gebruik de term 'voeten' als het basiselement waarop een object rust, relatief klein is in verhouding tot de omvang van het object.

Term die in de eerste plaats wordt gebruikt voor de spiraalvormen in Ionische kapitelen en kapitelen van de composiete orde. Soms gebruikt voor andere driedimensionale krulelementen in de architectuur en de ornamentele kunsten.

Godsdienst, oorspronkelijk uit West-Afrika, waarin theologische en magische overtuigingen en praktijken worden gecombineerd met rituele en iconografische elementen uit het rooms-katholicisme. Voodoo wordt beoefend in West-Afrika, op Haïti en in andere delen van het Caribisch gebied, alsook in sommige steden en gebieden in Noord- en Zuid-Amerika, voornamelijk door bevolkingsgroepen van Afrikaanse afkomst.

De leer en praktijken van de broederschap van de 'Vrije en geaccepteerde metselaars', 's werelds grootste geheime genootschap. De vrijmetselarij verspreidde zich door de opmars van het Britse Rijk en is nog steeds het meest populair op de Britse eilanden en in andere landen die banden hadden met het rijk. Het genootschap zou zijn opgericht voor wederzijdse hulp en vriendschap. De leden geloven dat het historische wortels heeft die zijn terug te voeren op de Romeinen, de Egyptenaren en de bouw van de piramides. De vrijmetselarij bevat tradities en rituelen die symbolen gebruiken van of verwijzen naar de gereedschappen van middeleeuwse steenhouwers, met name de winkelhaak en de passer. Net als andere ambachtsgilden in het middeleeuwse Europa ontwikkelden veel metselaarsgilden die vrijmetselaars in hun gelederen hadden uitgebreide geheime rituelen voor het overbrengen van de kennis van hun ambacht en voor de inwijding van nieuwe leden. Deze rituelen veranderden in de loop van de vroegmoderne tijd. In het 16e-eeuwse Schotland nam de vrijmetselarij elementen over van het hermetisme uit die tijd. Vanaf het begin van de 17e eeuw laten de loges ook leden toe die niet zijn betrokken bij de bouwsector.

B Verwijst naar de vroege fase van de Corinthische aardewerkstijl, te dateren van circa 625 tot circa 600 v.Chr. Typerend voor deze stijl zijn de krachtige, ingekerfde tekeningen van motieven en een voortzetting van het gebruik van dierenthema’s van het proto-Corinthische aardewerk, maar met de toevoeging van decoratieve elementen tussen de figuren zoals typische rozetten met ingekerfde kruizen op de blaadjes.

Verwijst naar de periode in Egypte van circa 2925 tot 2650 v. Chr., ten tijde van de eerste en tweede dynastie; sommige bronnen rekenen tot deze periode ook de derde dynastie, die eindigde in circa 2575 v. Chr. Tot de kunstwerken behoren aardewerk, muurschilderingen, beeldhouwwerk en reliëfs. Tijdens deze periode werden artistieke conventies geformaliseerd. Deze hadden betrekking op de lichaamshouding van menselijke afbeeldingen, de rangschikking van beeldelementen in register en, in de beeldhouwkunst, een strenge formele weergave van de figuur waarbij de kwaliteit van de steen en de vorm van het blok behouden blijven. De architectuur onderscheidt zich door de ontwikkeling van de bovenbouw van graftomben.

Verwijst naar een stijl die wordt geassocieerd met Wajang-poppenspelen, met als kenmerkende elementen het gebruik van een theaterruimte, symboliek, iconografie en episodes uit Javaanse en Arabische legenden, en uit hindoe- en moslimteksten, toegepast in reliëfbeeldhouwwerk en in kunstnijverheid.

Beschrijft de diverse soorten kunstwerken van de Washkuk, oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Guinea die leven in de provincie Oost-Sepik in het district Ambunti. De Washkuk zijn vooral bekend om hun opvallende mannenhuizen, met daarin beeldgesneden structuurelementen, ornamenten en meubilair.

Aanduiding voor passief weerspiegelende of dynamische elementen in het cultuurlandschap dat water bevat als voornaamste ontwerpkenmerk; gebruik de omschrijvingen bij 'wateroppervlakken' voor natuurlijke watergebieden.

Verwijst naar een stijl van Terra sigillata aardewerk die zich ontwikkelde in Italië en elders in het West-Romeinse Rijk, nadat het eerst was vervaardigd in het Hellenistische oosten. De stijl kenmerkt zich door kwalitatief hoogwaardig tafelservies, gebaseerd op typisch Romeinse techniek en vormgeving, gemengd met verschillende lokale elementen.

De elementen van verlichtingsmiddelen, meestal koorden, linten of hulzen van los geweven, gedraaide of gevlochten vezels, die brandstof naar de vlam voeren door middel van capillaire werking.

Stoelen waarbij de zitting bestaat uit een bewerkte plank waarbij holtes in het bovenste en onderste oppervlak zijn geboord om de achterkant en het onderstel te verankeren. De achterpoten en de rugleuning staan los van elkaar in plaats van dat ze een doorlopend geheel vormen. De elementen van de rugleuning zijn verticaal, horizontaal of gebogen en spijlen kunnen een onderdeel van de stoel vormen.

De term voor een categorie witte legeringen die door juweliers als vervanging van platina wordt gebruikt. Is eenvoudig te bewerken tot complexe vormen. De naam geeft niet aan in welke verhoudingen de verschillende elementen voorkomen; deze verhoudingen variëren dan ook sterk. Typische witgoudlegeringen bestaan uit 20 tot 50% nikkel en voor de rest uit goud. Ook kunnen zink, zilver, koper, platina en palladium worden gebruikt.

Beschrijft de diverse soorten kunstwerken die zijn vervaardigd door de bewoners van het eiland Wuvulu. De bewoners van Wuvulu zijn vooral bekend om hun houtsnijwerk van menselijke figuren of hoofden, vaak met trekken van krokodillen en vissen. Dergelijk beeldsnijwerk is aangetroffen op lijmstokken, opscheplepels van kokosnoot, eetgerei, speren, dolken van obsidiaan, spleetgongs, kano's, bedden en architecturale elementen.

Verwijst naar de stijl van het laat-Minoïsche aardewerk die zich ontwikkelde rond 1500 v. Chr. onder de bescherming van de heersers van de nieuwe paleizen, en die zich vervolgens door export verspreidde naar de Cycladen en het Griekse vasteland. De stijl kenmerkt zich door inventieve, naturalistisch geschilderde decoraties die meestal afbeeldingen bevatten van argonauten, zeesterren, koraalschelpen, inktvissen, zeewier en andere elementen uit de onderwaterwereld.

Een school van meditatief boeddhisme die in de 12de eeuw in Japan werd geïntroduceerd door monniken die terugkeerden uit China. Zen had zijn oorsprong in India en kwam terecht in China, waar elementen van het taoïsme werden toegevoegd. Zen legt de nadruk op eenvoudige meditatie zonder rituelen en de persoonlijke beleving van verlichting door een leven dicht bij de natuur. Er zijn twee belangrijke takken van zen in Japan: Rinzai en Soto.

Zonder zuilen of pilasters of zonder het herhaalde gebruik daarvan op belangrijke locaties of als invloedrijke ontwerpelementen; wordt vooral gebruikt met betrekking tot gevels.

Verwijst naar de stijl en beweging die na het uiteenvallen van de formisten werden opgericht door Leon Chwistek in de jaren twintig van de 19de eeuw en die zijn gebaseerd op de filosofische theorie in de schilderkunst waarbij elementen met een soortgelijke vorm en kleur in 'zones' worden gegroepeerd.

De ontleding van een molecule door aan die molecule de elementen van een zuur toe te voegen.

Plafonds die geen onderdeel vormen van de bouwconstructie, maar die zijn opgehangen onder de constructieplaat boven het hoofd, of die hangen aan de constructie-elementen van een gebouw en die niet op de muur rusten.

Wordt gebruikt voor bogen of van draagstenen voorziene tussenelementen die de binnenhoeken van een vierkante of veelhoekige structuur overspannen, en dienen om een ronde of veelhoekige bovenstructuur te ondersteunen.